Pelgrimeren van Arzúa naar Pedrouzo (2e pelgrimage)

Nonnen uit India, Roemenië en Paraguay wensen ons in Arzúa; 'Buen Camino!'

Van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela

Camino del Norte & Camino Primitivo > Irún – Santiago de Compostela
Camino Primitivo van Arzúa naar Pedrouzo
Donderdag 23 juli 2015 – 19,4 km.
Dag 37: 777,7 – 797,1 km

De voorlaatste dag van een zonnige pelgrimage
Het einde van onze tweede pelgrimage komt in zicht, want vandaag is de voorlaatste dag, alvorens we morgen arriveren bij de kathedraal van Santiago de Compostela. We lopen vandaag het 19,4 kilometer lange traject van Arzúa naar Pedrouzo. Daarna volgt dan alleen  nog de laatste etappe. Deze voorlaatste etappe van Arzúa naar Pedrouzo hebben Durkje en ik drie jaar geleden ook al gelopen op 19 augustus 2012 tijdens onze eerste pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.
Durkje en ik staan weer om 6.45 uur op, om een uur later met de auto van onze camping in Monterroso te vertrekken richting Arzúa. Daar parkeren we onze auto in het centrum, en dan staan we om 8.30 uur klaar voor vertrek in het centrum van Arzúa.
Het is nu 13 graden Celsius, dus een heerlijk frisse start van deze pelgrimsdag. Op veel plaatsen hangt nog een deken van ochtendmist, maar die trekt al snel op, waarna de lucht halfbewolkt wordt. De zon wint gedurende dag aan kracht en de temperatuur loopt dan tijdens onze tocht van vandaag op tot 27 graden Celsius. Dat is tamelijk warm, maar omdat veel delen van het traject vandaag door bosgebieden en over met dichte bomen overdekte paden gaat, is het een prima en aangenaam schaduwrijke en koele wandeletappe.

Een gezegende start

Vanaf het moment dat we weer een stap op de camino zetten, hebben we ook hier in Arzúa direct weer pelgrims vóór en achter ons. In deze tijd van het jaar ben je op de laatste honderd kilometers van de Camino Francés & Primitivo eigenlijk nooit alleen.

Aan de rand van de bebouwde kom van Arzúa worden we allen prettig verrast door vier missiezusters, die voor belangstellende pelgrims pelgrimsstempels plaatsen in hun pelgrimspaspoorten.

Durkje en ik sluiten ook aan achter in de rij om deze bijzondere stempels toe te voegen aan ons pelgrimspaspoort. Van één van de nonnen merk ik dat ze uit Roemenië komt, want ze raakt heel enthousiast in gesprek met een stel Roemeense pelgrims, die zojuist hun stempel hebben ontvangen. Als ik ieder van de andere drie vraag waar ze oorspronkelijk vandaan komen, vertellen de eerste twee nonnen dat ze beiden uit India komen.

En de vierde non, die de bidprentjes uitdeelt, vertelt dat ze uit Paraguay komt.

Dit viertal van drie nationaliteiten heeft er zichtbaar plezier in om hier alle uitreizende pelgrims een ‘buen camino’ te wensen. Dat die gezelligheid en hun positieve gebaar op prijs wordt gesteld, blijkt wel uit het feit dat nagenoeg alle pelgrims een ‘donativo’ achterlaten in het geldbakje dat vóór de dames op tafel staat.

Een bonte stoet van pelgrims onderweg

En dan is het zover dat we Arzúa achter ons laten. Durkje en ik laten ons graag opnemen in de lange bonte stoet van pelgrims die vanuit Arzúa vol goede moed optrekt richting Pedrouzo.

We komen door het gehucht As Barrosas en langs het dorpje Pregontoño.

Daarna steken we de N547 over. Momenteel wordt de nieuwe autosnelweg A54 aangelegd tussen Lugo en Santiago de Compostela. Op een gegeven moment wandelen we over een nieuw viaduct over een diep uitgegraven brede sleuf in het golvende landschap, waarin op termijn de A54 geasfalteerd zal worden. Hier zien we dat ook bij het aanleggen van het snelwegennetwerk in Noord-Spanje terdege rekening wordt gehouden met het faciliteren van al die duizenden pelgrims die jaarlijks richting Santiago de Compostela trekken, zoals hier door het aanleggen van een viaduct.

Aan de andere zijde van het viaduct zien we dat in het wegenbouwwerk in uitvoering wegenbouwers bezig zijn om ook nog een ander viaduct te bouwen.

Pleisterplek in Calzada

Bij het dorp Calzada zien we dat ook private ondernemers een goede boterham kunnen verdienen aan al die pelgrims die langs trekken. In Calzada is inmiddels een modern pelgrimscafé gebouwd langs het pelgrimspad, waar je even kunt rusten, en eten en drinken. Het terras zit nagenoeg vol, en er staat een lange rij wachtenden voor het toiletgebouw. Evenals de traditionele herbergen en café’s zorgen tegenwoordig ook de nieuwere horeca-ondernemers ervoor dat al die pelgrims op tijd hun eten en drinken onderweg kunnen kopen en nuttigen. Tijdig goed eten en drinken zijn een absolute vereiste voor een goede tocht. Wij gaan echter door, want we willen pas halverwege de etappe van vandaag pauzeren, dus we passeren deze nieuwe pleisterplek voor pelgrims in Calzada.

Fietsen en paarden bij Calle en Boavista

Alsmaar voorwaarts gaat het. We komen door het dorpje Calle.

In Calle lopen we op een gegeven moment door een soort tunnel, tussen de muren van een huis en een tuin, met boven ons een dicht bladerdak van druivenstruiken, waaraan al dikke druiventrossen hangen.

Het volgende dorp – Boavista – is ook heel mooi. Hier lopen we over een calzada naar een stenen bruggetje over het waterstroompje dat door het dorp gaat.

Tijdens deze etappe worden we regelmatig ingehaald door mountainbikers, die de camino óók gebruiken om op hun terreinfietsen de route naar Santiago de Compostela te fietsen. We hopen steeds dat we door hen tijdig voor hun komst worden gewaarschuwd, want dan kunnen we nog op tijd aan de kant gaan, of kunnen we een voor de fietser onverwachte wending voorkomen. Vandaag echter worden we ook enkele malen gepasseerd door een Spaanse ruiter, die met twee paarden de camino volgt. Over asfalt gaat hij in galop, verder pauzeert hij regelmatig, en over onverharde paden gaat hij stapvoets tussen de pelgrims door.

Koffiepauze in Salceda

Inmiddels hebben we bijna de eerste elf kilometers gelopen, want we naderen het dorp Salceda.

Op het terras van het kleinste café van Salceda langs de N547 nemen we plaats om hier te pauzeren en een kop koffie te drinken.

Voorbij Salceda gaan we een stuk verder langs de N547. We zien daar dat het richtingbord naar Santiago danig is beklad met allerlei opmerkingen en boodschappen van passerende pelgrims.

We komen door dorpjes zoals Ras, Brea en Cerceda. Bijna aan het eind van deze etappe komen we nog door een prachtig Eucalyptusbos. Het ruikt hier lekker naar de bladeren van deze voor Galicië zo karakteristieke boom. Rechts van het pad – op het hoger gelegen deel van het bos – groeit nagenoeg niets onder de Eucalyptusbomen, maar links op het lager en daardoor vochtiger deel van het bos, groeien veel varens.

Rúa

Aan het eind van het bosperceel passeren we het herdenkingsmonument van een Ierse pelgrim die jaren geleden vlak na aankomst in Santiago de Compostela is overleden. Dit monumentje kennen we nog van onze eerste passage in 2012. We zien dat er in de afgelopen jaren allerlei voorwerpen, foto’s en steentjes bij het monumentje zijn gelegd.

Als we het bos uit lopen, komen we in de bebouwde kom van Rúa.

We lopen door het smalle straatje, en zien een mooie, groen-bruine variant van de Jacobsschelp in de muur gemetseld.

Geduldig wachten voor een overnachting

Nóg weer een eindje verder komen we op de plaats waar de N547 de plaats Pedrouzo in gaat.

Links bij de entree van het dorp staat een grote pelgrimsherberg. Als we daar aankomen, zien we een enorme rij pelgrims langs de weg staan en zitten, om de refugio straks binnen te mogen gaan.

Als ik even vanaf de weg gezien naar beneden kijk, naar de ingang van de refugio, zie ik daar ook nog veel pelgrims in de rij staan wachten.

In een Z-vorm staan zeker meer dan honderd pelgrims hier in de warme zon in de wachtstand om straks allemaal een slaapplek te bemachtigen in deze pelgrimsherberg van Pedrouzo. Dat wordt daar straks een drukte van belang: allemaal inschrijven, pelgrimspaspoort stempelen, betalen, een bed toegewezen krijgen, rugzakken uitpakken, douchen, en alles opruimen.

Tot morgenochtend vroeg – als de pelgrims weer vertrekken – zal het daarbinnen een drukte van belang zijn.

Enkele panden voorbij deze refugio komen we langs het pension waar wij in oktober 2012 hebben overnacht alvorens wij onze laatste etappe van onze eerste pelgrimage liepen. Daarnaast is het restaurant waar wij na die overnachting ontbeten, alvorens wij toen van start gingen.

Pedrouzo

In de hoofdstraat van Pedrouzo bezoeken we het ons welbekende pelgrimswinkeltje, waar we mijn collectie pelgrimsansichtkaarten weer aanmerkelijk kunnen uitbreiden met de nieuwste ansichtkaarten die in de afgelopen drie jaren hier zijn uitgegeven.

Daarna lopen we door naar het gemeentehuis van Pedrouzo, waar we een gemeentestempel krijgen in onze pelgrimspaspoorten.

Verder reikt de service van de gemeenteambtenares niet, want op onze vraag of er ook een taxi-standplaats is en/of hoe en waar we een taxi zouden kunnen bestellen, krijgen we geen antwoord. Daar heeft mevrouw geen tijd voor. Een stempel kunnen we krijgen, dus dat is het hoogst haalbare hier.

Met stempel gaan we in de hoofdstraat verder op zoek naar een taxi, maar die vinden we daar niet. Bij een pensionhouder vragen we of hij voor ons een taxi wil bellen. Hij doet dat direct, en na ruim twintig minuten komt de taxichauffeur aanrijden. Wij zien direct dat dit de taxi is die vanmorgen vóór het café stond in Salceda, waar wij vanmorgen onze koffiepauze hadden. De chauffeur is vanuit Salceda gekomen om ons te halen, rijdt ons vervolgens terug naar Arzúa, en daarna kan hij weer halverwege terug naar zijn café in Salceda.

Vanuit Arzúa rijden wij met onze auto weer terug naar de camping in Monterroso. We hebben het 19,4 kilometer lange traject vandaag gelopen in ruim vijf uren. Morgen is de finaledag, dan gaan we van Pedrouzo naar Santiago de Compostela, waarmee we dan onze pelgrimage van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela afsluiten.