maandag 21 april 2014

1.2 Naar Buiten over het Witte Nonnenpad

Paasmaandag 21 april 2014
De liefdesbrief van de non aan de soldaat

Wandelen tussen twee buien
De buienradar geeft vanmorgen vroeg aan dat we vandaag tussen 12.00-15.00 uur de grootste kans hebben op een aantal regenloze uren. We hebben gisterochtend na de Paasviering met Joske & Dethmer afgesproken dat we vandaag met zijn vieren een eind gaan wandelen, en dat we vanmorgen de tijd, route en startpunt nog nader zouden afspreken. Dienovereenkomstig spreken we halverwege deze ochtend af dat we vandaag vanuit Marum het 'Witte Nonnenpad' zullen gaan bewandelen. We rijden met zijn vieren van Stiens naar Marum, waar we tegen 12.00 uur arriveren.

Marum
Onderweg regende het een beetje, maar als we in Marum bij de oude dorpskerk aan de Noorderringweg arriveren, is het droog. Het is prima wandelweer, weliswaar met een stevige oostenwind, maar bij een aangename voorjaarstemperatuur
Met zijn vieren gaan we vandaag aan de wandel in West-Groningen. We volgen route nummer 1.2 van de wandelgids 'naar buiten! - 25 wandel-weekenden". De titel van deze themawandeling is: 'Witte Nonnenpad'.
De wandelgids vermeldt dat het een 12 kilometer lange route is, maar als we later vanmiddag weer bij de auto in Marum arriveren, geeft de track-software van de smartphone aan dat de route feitelijk 15,5 kilometer lang is. Maar dat deert ons niet, want we bewandelen een prachtige route met een verrassende variatie aan landschappen.

Haarsterbos
We starten bij de hooggelegen rode kerk van Marum, deels gebouwd van eeuwenoude kloostermoppen.
Buiten de bebouwde kom van Marum doorkruisen we in westelijke richting het langgerekte Haarsterbos, dat aan de zuidzijde parallel aan de A7 ligt. Hier en daar liggen nog omgevallen bomen, die vast en zeker tijdens de zware herfststorm van oktober 2013 zijn omgewaaid.
Langs een zandpad komen we op de Haarsterweg, waarna we via de Postdijk de A7 oversteken, om dan in westelijke richting over de Kloosterweg onze route te vervolgen.
Na ongeveer vijf kwartier lopen, nemen we een korte rustpauze, om even wat te eten en te drinken, gezeten op enkele geplastificeerde hooibalen iets voorbij het Trimuntbos.

Liefdesbrief van de non
We wandelen hier in het landschap tussen Marum en het natuurgebied van Trimunt, waar in 1098 een klooster werd gesticht in het Haarsterbos, waar we zojuist doorheen liepen.
In de berm van de Kloosterweg in Trimunt staat een houten bord met daarop een liefdesbrief bevestigd. In deze brief verklaart een non haar liefde heimelijk aan een Spaanse soldaat.

Trimuntbos en Jilt Dijksheide
We verlaten de Leidijk voor een kriskras-wandeling door het Trimuntbos, waarin we ook een driehoekig heideveldje passeren. Na het bos vervolgen we ons pad over de Jilt Dijksheide. Eerst passeren we een heideven, en verderop zien we enkele Schotse Hooglanders op het heideveld grazen. Vanaf de noordkant gaan we in zuidoostelijke richting dwars door dit drassige heidegebied. Op de laaggelegen delen van dit heideveld zien we hier en daar tussen de ondiepe waterpartijen lichtgekleurde zwerfkeien liggen, hoogstwaarschijnlijk vanuit het noorden van Europa naar hier aangevoerd ten tijde van de IJstijd.

De oude trambaan
Op het meest zuidelijke punt van de Jilt Dijksheide betreden we het Natuurpad, dat eigenlijk het oude spoortracé is van de voormalige trambaan van Drachten, via Marum, Leek en Roden naar Groningen. Dit kaarsrechte fiets-wandelpad voert ons weer terug onder de A7 door, naar Marum. Via de Legeweg komen we weer terug bij de roodstenen kerk van Marum.
Juist op het moment dat we bij de auto arriveren, begint het zachtjes te regenen. Als we terugrijden van Marum naar Stiens, verslechtert het weer zienderogen, en als we het laatste stuk van Leeuwarden naar Stiens rijden, gaan we inmiddels door een flinke regen huiswaarts. We hebben dus exact de mooiste wandeluren van deze Tweede Paasdag meegenomen, en kunnen dan ook terugzien op een hele mooie wandeldag, door het verrassend gevarieerde landschap van West-Groningen.

3 opmerkingen:

Simone zei

Dag Wiep,

Ik was benieuwd of jullie dit pad ook hadden bewandeld en zowaar! Wij hebben het afgelopen zondag gelopen, een mooi tracé met een mooie introductie in het lijkenhuisje van de kerk in Marum. Naderhand hebben we thuis nog de film 'The Way' bekeken. Ik weet niet of jullie van films houden, maar het is een aanrader. Het gaat over een man die in St. Jean-Pied-de-Port het stoffelijk overschot van zijn zoon gaat ophalen nadat die is verongelukt in de Pyreneeen tijdens een storm. Hij was net begonnen aan de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. De vader, een Amerikaanse dokter, kent aanvankelijk de hele pelgrimstocht niet, maar nadat hij de spullen van zijn zoon heeft bekeken besluit hij met de as van zijn zoon dezelfde tocht af te gaan leggen. Hij gebruikt hiervoor de spullen van zijn zoon. Onderweg komt hij uiteraard nog een aantal mensen tegen (waaronder een Nederlander) waarmee hij zijn voettocht vervolgt. Alles is 'in sequence' gefilmd en veel figuranten zijn de echte pelgrims onderweg. Ik vond het geen stereotype overdreven Amerikaanse Holleywoodfilm. Dat is mooi, want dat past ook helemaal niet bij het onderwerp. Een aanrader dus!

Wiep Koehoorn zei

Dag Simone,
Dank voor je reactie. Inderdaad hebben we deze route ook gelopen, al is het nog niet zo lang geleden, zoals je in de blog zag. Het is elke keer weer verrassend dat je in een gebied dat je toch redelijk kent, steeds weer verrassend nieuwe dingen ziet als je op die plaatsen komt, waar je nog nooit bent geweest. Je realiseert je dat er ook in Nederland nog zoveel moois is te zien. Dat houdt wandelen ook altijd weer aantrekkelijk.
De film 'The Way' hebben wij ook gezien; een prachtige film met ook herkenbare fragmenten erin. Voor een webimpressie mijnerzijds van deze film, zie: http://wiepkoehoorn.blogspot.nl/2013/06/the-way.html
vr. gr.
Wiep Koehoorn
25juni14

Simone zei

Dag Wiep,

Haha, ik had ook even 'the Way' in moeten toetsen in de zoekfunctie van je blog, dan had ik zo kunnen zien dat jullie de film ook al hebben bekeken! Dat kon natuurlijk ook bijna niet anders.

Groet,
Simone