Woensdag 20 juli 2011Gisteren schreef ik over de bouwplaats Doha. Brede wegen worden aangelegd op het woestijnzand van Qatar. Hoge bouwwerken worden in no time de woestijngrond van Doha 'uitgestampt'. Dit schijnbaar niet te stuiten proces resulteert over enige jaren in een stedelijk 'landschap' van asfalt en steen, met slechts hier en daar nog een braakliggend stukje woestijngrond.
Net op tijd - maar feitelijk nèt niet - realiseert men zich in Doha dat dit geen duurzaam aantrekkelijk stadsbeeld oplevert. Ik hoorde vorige week tijdens ons werkbezoek in Doha dat men hier heeft besloten dat her en der in de stad parken moeten worden aangelegd om groene verblijfsgebieden in deze hoofdstad van Doha te creëren. Men gaat daartoe rigoureus te werk. Een omvangrijke villawijk van slechts enkele jaren oud, langs een brede doorgaande weg door Doha, is enkele maanden geleden met de grond gelijk gemaakt. Alle villa's zijn geheel gesloopt en alle woonstraten zijn geheel verwijderd. Wat was veranderd van woestijn in woonwijk, is weer geheel teruggekeerd van woonwijk naar woestijn. Eén grote zandvlakte resteert.
Deze stadse zandvlakte zal binnenkort worden getransformeerd in een park. Langs de brede doorgaande hoofdverkeerswegen in Doha worden groene parkstroken aangelegd, of ze zijn al aangelegd. Maar parkflora behoort hier niet tot de gebruikelijk biotoop. Grasvelden, bloemen, struiken en bomen in deze parken zullen doorlopend moeten worden geïrrigeerd om haar groene pracht en praal duurzaam te tonen.
Daar waar wij in Nederland moeite hebben om het zeewater buiten onze dijken en duinen te houden, heeft men in Qatar technisch hoogstaande infrastructuur geïnstalleerd om het zeewater - zij het ontzilt en gezuiverd - het land binnen te brengen. Dat schone, zoete water zal men hier in Doha met al die parken hard nodig hebben om de stad groen te krijgen en groen te behouden.
Eén van de parken die er al keurig bij ligt, is het stadspark langs de kust ter hoogte van het Museum of Islamic Art. Dit museum is in de baai van Doha gebouwd op een kunstmatig eiland. Vanuit de open binnenplaats van dit in 2008 geopende museum zie je tussen de baai en de hoogbouw het inmiddels gereedzijnde stadspark liggen.
Een dissonant in dit stadspark is echter het grote parkeerterrein van het Museum of Islamic Art. Dat parkeerterrein ligt - gezien de hoge temperaturen van dit land - betrekkelijk ver van het museum af, waardoor je voor je gevoel lang in de genadeloze zon moet lopen om in het museum te komen. Maar zoals dat op veel gebieden hier in Qatar het geval is, is dàt geen majeur probleem, want hier rijden chauffeurs met golfkarretjes af en aan tussen het parkeerterrein en het museum, om de museumgasten zo snel mogelijk te vervoeren tussen parkeerterrein en museum.
Ik moest denken aan wat de Nederlandse cabaretier Paul van Vliet vele jaren geleden in zijn theatershow al zei: "Daar hebb'n we het volgende op gevonden".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten