Dinsdag 3 maart 2009Meer dan een jaar geleden waren Durkje en ik op bezoek bij onze schoonzus en mijn zwager Jelke de Jong - predikant te Waddinxveen. Hij ruimde boeken op en ik kon meenemen waar ik in geïnteresseerd was. Eén van de boeken die ik meenam, was de dichtbundel "Achtergebleven" van Joke Verweerd, met als subtitel "een handvol begrip en troost voor mensen die alleen achterbleven". Het bleef lang liggen, maar ik heb het nu toch maar eens even gelezen. De dichtbundel is precies 20 jaar oud en bevat een aantal goed bijpassende tekeningen in het binnenwerk èn een omslagtekening van Mandy Liem, die er alle mee toe bijdragen dat de bundel een harmonieus geheel wordt.
Rouw is een moeilijk te hanteren gegeven in een mensenleven; je moet er doorheen groeien. Het verdriet blijft, maar het wordt anders in de loop van de tijd. Joke Verweerd onderkende de verschillende fasen van verwerking in het rouwproces in de ontmoetingen die zij had met mensen die hun levenspartner moesten missen. Die fasering van het rouwproces heeft Verweerd goed gepresenteerd in de opeenvolgende hoofdstukken van haar dichtbundel. Ze gebruikte de volgende vier rouwfase-citaten als hoofdstukkenindeling:
1. Ik kan het niet ontkennen, maar ook nog niet bevatten, het is alsof ik val in een put die steeds dieper blijkt...
2. Wat is er nog over van mijn bestaan?
3. Is er iemand die weet wat het is, die voelt wat ik voel? Is er een mens die een nieuwe weg gevonden heeft?
4. Ik zal je altijd wel bijven missen, maar ik kan nu weer verder, al is het met vallen en opstaan. En gelukkig kan ik ook weer dankbaar zijn, voor de tijd dat we samen waren...
En zo neemt Joke Verweerd je mee in de stille wereld van begrip en medeleven en in de herkenning van het eigen verdriet in dat van de ander. Voor de lezer die zelf het verdriet ervaart, zal het wellicht een waardevolle verzameling van opeenvolgende gedichten en korte anekdotes zijn, daar waar doorgaans woorden ontbreken of tekortschieten.
Dit boek overtuigt je van de kracht van de liefde, die blijft bestaan, zelfs over het graf; de liefde die het verdriet dragelijk maakt. De gedichten tonen je de ontroering en de genegenheid, die wel blijft leven, zonder te worden gevoed. Joke Verweerd hoopt dat de gebruikte woorden en beelden een troostende hand zijn voor de achtergeblevenen, die wij - ook gevangen tussen geboren en sterven - welbeschouwd allen zijn.
4. Ik zal je altijd wel bijven missen, maar ik kan nu weer verder, al is het met vallen en opstaan. En gelukkig kan ik ook weer dankbaar zijn, voor de tijd dat we samen waren...
En zo neemt Joke Verweerd je mee in de stille wereld van begrip en medeleven en in de herkenning van het eigen verdriet in dat van de ander. Voor de lezer die zelf het verdriet ervaart, zal het wellicht een waardevolle verzameling van opeenvolgende gedichten en korte anekdotes zijn, daar waar doorgaans woorden ontbreken of tekortschieten.
Dit boek overtuigt je van de kracht van de liefde, die blijft bestaan, zelfs over het graf; de liefde die het verdriet dragelijk maakt. De gedichten tonen je de ontroering en de genegenheid, die wel blijft leven, zonder te worden gevoed. Joke Verweerd hoopt dat de gebruikte woorden en beelden een troostende hand zijn voor de achtergeblevenen, die wij - ook gevangen tussen geboren en sterven - welbeschouwd allen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten