Pelgrimsroute van Vézelay (F) via Le Puy-en-Velay (F) naar Santiago de Compostela (S)
Van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensis (GR13 & GR3)
Verbindingsroute van Vézelay naar Le Puy-en-Velay
Pelgrimeren van Le Mayet-de-Montagne naar Lavoine
Vrijdag 25 juli 2025 – 16 km lopen & 16 km fietsen.
Dag 14: 238,3 – 254,3 km
 |
| Uitzicht over de vallei vanaf een hellingpad in Bois du Bizin |
Verbindingsroute voor pelgrims van Vézelay naar Le Puy-en-Velay
Tijdens onze eerste pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2005 tot en met 2012 van het Friese Sint-Jacobiparochie (NL) via het Franse Vézelay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Lemovicensis naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.
Tijdens onze tweede pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2011 tot en met 2015 van het Franse Le Puy-en-Velay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Podiensis wederom naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.
Dit jaar (2025) gaan we de verbindingsroute voor pelgrims lopen van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensies, van Vézelay zuidwaarts naar Le Puy-en-Velay. Die pelgrimsroute heeft volgens de pelgrimsgids van Francois Lepère - ‘Chemin de Compostelle de Vézelay au Puy-en-Velay’ (2024) - een lengte van 452 kilometer, door Lepère in 17 etappes beschreven via de GR13 & GR3. Wij zijn van plan deze verbindende pelgrimsroute in 24 etappes te lopen.
Eerst fietsen van Lavoine naar Le Mayet-de-Montagne
Vandaag wandelen we daarvan de 14e etappe, van Le Mayet-de-Montagne naar Lavoine, over een etappe-afstand van 16,0 kilometer.
Voordat we die etappe gaan lopen, fietsen we eerst van Lavoine naar Le Mayet-de-Montagne, over een afstand van 16,0 kilometer.
De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op de Municipal Camping van het Franse bergdorpje La Guillermie. Het regent nogal hard, dus we bekijken in bed even de buienradar en de weerberichten voor de komende dag. De verschillende bronnen maken duidelijk dat het de komende twee à drie uren nog blijft regenen, dat het dan enkele uren droog is, en dat er tussen 11 en 12 nog regen kan komen, waarna het weer enkele uren droog lijkt te blijven. Daarom besluiten we de wektijd met een uur te verlengen en uit te slapen tot 7:00 uur. Hopelijk profiteren we dan van de droge uren van de dag.
Na het ontbijt verlaten we de camping om 8:15 uur, en rijden we met de auto – met er achter op het fietsenrek onze fietsen – van La Guillermie naar Lavoine, waar we onze auto parkeren bij de Mairie. Dan fietsen we van Lavoine naar Le Mayet-de-Montagne, waar we onze fietsen stallen op het parkeerterrein van Place au Foires.
Het is vanmorgen 12 graden Celsius als we vertrekken. Het is zwaar bewolkt, en best fris op de fiets, vooral als je bij de berg naar beneden zoeft op de fiets, maar omdat we de regenkleding aan hebben, deert de wind ons niet.
De temperatuur stijgt vandaag door de enkele zonnige perioden naar zo’n 19 graden Celsius tijdens onze etappe. Het weer is nogal wisselvallig, met af en toe enige lichte regen van korte duur, en naarmate het later wordt, breekt de zon vaker door en genieten we van het mooie zomerweer. We lopen slechts enkele minuten met de paraplu, en voor de rest is het een prima temperatuur en goed weer om te wandelen.
Start met café-koffie en bakker-croissants in Le Mayet-de-Montagne
Als we de fietsen in Le Mayet-de-Montagne hebben gestald, willen we eerst een kop koffie drinken in het café aan het grote plein alvorens we vertrekken. In het café bestellen we twee koffie, en we vragen er ook twee croissants bij. Croissants heeft de café-uitbaatster niet, maar ze wil ze wel voor ons halen bij de bakker om de hoek. Een oudere vrouw die hier met haar man zit te koffiedrinken, biedt de café-houdster aan om voor haar en voor ons die croissants bij de bakker te halen, dus ze krijgt van de café-bazin een tientje mee, en komt even later terug met twee croissants, die ons door de café-houdster worden aangeboden bij de koffie. We bedanken de beide dames voor dit wel heel vriendelijke gebaar. Als we even later nog een tweede kop koffie bestellen, vraagt de café-houdster of we daar ook een croissant bij willen hebben, maar dat doen we haar maar niet aan, en bovendien hoeft dat voor ons ook niet, want één croissant bij de koffie is genoeg.
Om 10:00 uur staan we bij onze fietsen bij het oorlogs-monument van Le Mayet-de-Montagne klaar voor vertrek.
Via Fumouse naar Bertucat
We lopen op een parallel pad langs de D7 Le Mayet-de-Montagne uit, en draaien ten noorden van Lac des Moines rechtsaf richting Fumouse.
Om 10:25 uur lopen we het buurtschap Fumouse binnen.
In het gehucht komen we langs een koppel ganzen en kippen.
De ganzen gakken er lustig op los als we hen passeren. De kippen hoor je niet.
Voorbij Fumouse gaan we bergafwaarts door een smalle singel over een graspad naar een veel lager gelegen moerasachtig gebied.
Daarna lopen we tussen twee visvijvers door; eerst een grote rechtsonder, en dan een kleine linksboven ons.
En dan zien we links in de verte de houtzagerij op de T-kruising van de D120 en de D7, waar we gisteren bij langs zijn gelopen richting Le Mayet-de-Montagne. De bergen op de achtergrond zijn nog in de wolken gehuld.
Vervolgens lopen we door het buurtschap Bertucat; ook al weer zo’n karakteristiek bergdorpje van deze regio.
Le Bois du Bizin in
Dan richten we ons nu op het Bois du Bizin. Daartoe bewandelen we de asfaltweg Le Petit Pasquier. Langs de weg staat een wegkruis, waar iemand een mooie krans bij heeft gehangen.
Bij één van de laatste huizen ligt een boomstronk op een bermmuurtje, dat de vorm heeft van een dierenkop met hoorns. De zwart op witte ogen die op de ‘kop’ zijn geschilderd, versterken nog eens het effect van de dierenkop.
Om elf uur houdt de asfaltweg op, en gaat die ter hoogte van een houtopslag van kaphout over in een onverhard bospad.
Vanaf dit moment volgt een urenlang durende bosroute door het bos van Bois du Bizin.
Iets anders dat kenmerkend is voor dit bospad, is het feit dat het vanaf dit moment nagenoeg alleen maar bergopwaarts gaan over de mooie bospaden van dit grote bosgebied.
Als we bijna een uur later al op grote hoogte zijn gekomen, krijgen we vanaf het hellingpad een prachtig uitzicht over het dal rechtsonder ons.
Omkeren naar de hondenkar met de huskies
Als we dan op een gegeven moment vanuit een open plek linksvóór ons het zicht op Ferrières-sur-Sichon krijgen, realiseren we ons dat we een verkeerde afslag hebben genomen. Bij nader inzien blijkt dan dat wij - de rood-witte bewegwijzering volgend - zijn overgestapt van de GR3 op de GR463. Mooi dat we dat nu direct al zien, want dan kunnen we ook direct rechtsomkeerd maken, om de doorsteek naar de route van de GR3 weer op te pakken. Dit betekent wel dat we enkele kilometers meer lopen, en iets langer onderweg zijn, maar gelukkig ontdekken we het snel. Daarom keren we om, en lopen een eind terug om de aansluiting op onze pelgrimsroute weer op te pakken, wat getuige de rood-witte bewegwijzering van de GR3 al spoedig slaagt. Daarbij krijgen we dan ook het zicht op de serie windturbines waar we straks bij langs gaan lopen.
Als we weer ‘en route’ zijn, komt van de andere kant een man op een hondenkar ons tegemoet, die wordt getrokken door negen huskies.
De honden rennen dat het een lieve lust is, dus de man op de hondenkar maakt behoorlijk snelheid over het brede bospad.
Langs een serie hoge windturbines op grote hoogte
Als we bij de eerste windturbine langs komen, zoeken we daar twee rotsblokken waar we goed op kunnen zitten, en dan genieten we hier van onze lunchpauze om 13:00 uur.
Daarna volgen enkele kilometers bospad langs de serie windturbines.
Als we nummer 1 van de serie van 8 of 9 windtubines zijn gepasseerd, zal straks de scherpe bocht naar rechts volgen.
Als we op het hellingpad lopen, inmiddels op fikse hoogte (vandaag hebben we netto zo ongeveer 400 meter hoogte geklommen), krijgen we een schitterend uitzicht over het dal in de diepte.
Voorbij de scherpe bocht naar rechts in het bos, gaat de route verder over een heel breed bospad. Bij een ronde open ruimte in het bos houdt dat brede pad op, en gaat het verder over een smal bospad dat het midden houdt tussen bospad en droge waterloop. Verderop wordt het een prachtig hellingpad.
De bomen en de rotsen in het bos en ook langs het bospad zijn hier en daar weelderig begroeid met frisgroen mos, wat een sierlijk decoratief effect creëert.
Notre Dame de la Montagne & Rocher Saint-Vincent
Deze afdaling op het hellingpad gaat over in een smal bospad dat dieper het bos in gaat.
Verderop gaat dat pad over in een smal graspad door het bos, dat uitmondt bij Notre Dame de la Montagne, de plek waar boven op een rots een kruis en een Mariabeeld zijn geplaatst.
Tegenover dat Mariabeeld bevindt zich een forse en hoog opgaande rots, die de Rocher Saint-Vincent wordt genoemd. Twee motorrijders zijn hier tegelijk met ons. Zij gaan het rotspad op naar boven.
Wij gaan verder met onze afdaling door het bos, af en toe heel steil, en uiteindelijk via de doodlopende asfaltweg Potin uitkomend op een doorgaande asfaltweg.
Bezichtiging van het Water- en Ballen-uurwerk van Lavoine
Een klein eindje verder verlaten we de asfaltweg, om voort te gaan op een volgende klim over een steenachtig bergpad naar de plaats van onze dagbestemming: Lavoine.
Om 15:20 uur arriveren we bovenaan dit pad op de asfaltweg D422, waar we ter hoogte van de ommuurde begraafplaats de plaats Lavoine binnen lopen.
In het dorp passeren we de Eglise Saint-Vincent-Ferrier.
Vóór ons zien we dan een groep trike-motoren staan aan de voet van het zogenoemde Water- & Ballen-uurwerk, een kunstig geconstrueerd houten uurwerk dat wordt aangedreven door waterkracht met een waterrad. De ballen rollen in een ingenieus vormgegeven serie houten goten, waarmee uiteindelijk de tijd van de dag wordt aangegeven. Over de hele wereld zijn er maar drie van zulke bijzondere houten uurwerken, waaronder in München en San Francisco, maar deze hier in Lavoine is de grootste ter wereld, en hij draait volop. De motorrijders en wij bewonderen dit bijzondere staaltje van tijd-techniek.
Dan zien we dat de Mairie open is, dus daar gaan we naar binnen om een stempel in onze pelgrimspaspoorten te krijgen. Door de ambtenaar worden die twee gemeentestempels vlot afgedrukt, waarna we buiten bij de Mairie in de auto stappen, en terugrijden naar Le Mayet-de-Montagne. Daar halen we onze fietsen af, en dan rijden we tot slot terug naar onze municipal camping in La Guillermie. Daar zien we dat het Franse stel dat samen met ons op deze gemeentelijke camping kampeerde inmiddels is vertrokken, met als gevolg dat wij in elk geval vanmiddag/vannacht de enige campinggasten zijn op deze municipal camping van La Guillermie.
Vanmiddag begint het nog te onweren en flink te regenen, maar dat deert ons in de caravan gelukkig niet. Rond het avonduur begint de zon heerlijk te schijnen, en zelfs tot na 20:30 uur is het aangenaam vertoeven op deze zonovergoten camping met uitzicht over de bergen en dalen aan de zuidzijde van deze camping. Het weer is vandaag nogal wisselvallig geweest, beginnend met veel regen, en eindigend met weldadige zonneschijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten