Pelgrimeren van Jargué naar Saint-Claude

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)

Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)

Westroute van Lozère (Palaiseau) naar Tours (GR655 O)

Van Jargué naar Saint-Claude

Maandag 19 augustus 2024 – 19 km.

Dag 13: 253,5 – 272,5 km

 

Bij het waterrad van Moulin de Courgain aan de Loir

Trui en jas aan

De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping Le Bois Fleuri bij Illiers-Combray, ten zuiden van Chartres.  

Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:10 uur, om met de auto vanuit Illiers-Combray naar Saint-Claude te rijden. We hebben de fietsen op het fietsenrek achter op de auto. 

Nadat we de fietsen van de auto af hebben gehaald, laten we de auto achter bij de voormalige wasplaats in Saint-Claude, en dan fietsen we van Saint-Claude de 15,6 kilometers naar Jargué.

Het is vandaag aangenaam zonnig weer en het waait licht.

Als we de camping verlaten, is het trouwens nog maar 10 graden Celsius, en daarmee kunnen de trui en de jas nog wel aan als we vanmorgen fietsen. De temperatuur loopt vandaag op tot 22 graden Celsius aan het eind van deze etappe. Het is de hele dag prima wandelweer.

Van Jargué langs een moulin aan de Loir en reeën op het veld 

Vandaag gaan we lopen van Jargué (nabij Cloyes-les-Trois-Rivières) naar Saint-Claude (nabij Brévainville), over een afstand van 19 kilometer.

Om 9:10 uur vertrekken we bij de gîte en het dorpshuis van Jargué. 

We steken de Loir over, en gaan dan een asfaltweggetje op in zuidelijke richting. Daar verlaten we de plaats Douy.

Waar we afslaan naar de Loir staan dranghekken met de mededeling dat de weg is afgesloten voor doorgaand verkeer, maar fietsen en wandelaars – wij dus ook – mogen wel door.

We komen dan bij de Loir bij de Moulin de Courgain, met haar grote waterrad.

Dit is een prachtige plek in een bocht van de Loir.

Hier steken we de Loir over.

Langs een château klimmen we het rivierdal van de Loir uit, en dan vervolgen we onze route over een lang veldpad tussen de akkers door. Verderop zien we een ree midden op een graanstoppelakker. 

Die gaat er vandoor als de ree ons ziet, maar dat geldt nog niet voor de twee reekalfjes die we vlak vóór ons bij een ruig stukje graanstoppelveld zien staan eten.

We fotograferen en filmen de twee reekalfjes en als we te dichtbij komen over ons veldpad, gaan ze er vandoor richting bosrand.

In de verte vóór ons zien we een watertoren op een hoog punt boven op de heuvel staan.

Vlak voordat we Saint-Hilaire-sur-Yerre bereiken, komen we nog langs een irrigatiesysteem naast een maïsakker.

Saint-Hilaire-sur-Yerre

Via de brug over de rivier L’Yerre wandelen we Saint-Hilaire-sur-Yerre binnen.

De kerk is gesloten, maar we hopen dat het dorpscafé Café de Renaissance wel open is, want daar hebben we onze koffiepauze gepland. 

Helaas, ook het café is gesloten.

Als schrale troost voor de passerende pelgrims hangt er wel een mooi pelgrimsmozaïek aan de café-gevel.

Een inwoner van het dorp die we ontmoeten, vertelt dat we pas in Cloyes-sur-le-Loir koffie kunnen krijgen, volgens hem zo’n drie kwartier gaans vanaf hier. Dat klopt wellicht wel als je de directe weg volgt, maar wij lopen nogal om op het pelgrimspad, dus voor ons wordt die drie kwartier wel het dubbele.

Iets verderop komen we langs een mooie muurschildering, een collage van lokale elementen, waaronder ook drie wandelaars die Saint-HIlaire-sur-Yerre binnenwandelen.

We lopen het dorp uit.

We volgen voorlopig de weg parallel aan de Yerre, en komen langs twee mannen die bezig zijn met maai- en snoeiwerk in de beide bermen langs de weg.

Opvallend château van Montigny-le-Gannelon

Vlak vóór de bebouwde kom van Montigny-le-Gannelon nemen we een pad heuvelopwaarts, naar Le Rempart.

Als we ten noorden van een bosstrook lopen, zien we rechts van ons – nu dichterbij dan zojuist – de watertoren weer staan, die we eerder al zagen vanuit het open veld.

We komen uiteindelijk toch wel de bebouwde kom van Montigny-le-Gannelon binnen, maar dan vanuit het noorden. Heel mooi zien we dan een eerste glimp van het plaatselijke château onder de oude stadpoort door.

We volgen de route door deze plaats, en passeren daarbij de gesloten Mairie en de grote kerk van Montigny-le-Gannelon.

Tussen de spijlen van een ijzeren toeganghek door kunnen we weer een glimp opvangen van het château.

Over een groot aantal stenen treden dalen we af naar de Loir. Achter ons hoog op de heuvel zien we dan de andere zijde van het château. 

Ook vanaf de brug over Le Loir krijgen we een prachtig zicht op de pronkzijde van het imposante château in Renaissance-stijl.

Aan de overzijde van de Loir lopen we door een uitgestrekt recreatiegebied langs grote vijvers. Als we achterom kijken, zien we hoe mooi het château van Montigny-de-Gannelon spiegelt in het stille water van de vijver tussen ons en het château.

Zwembad-koffie 

Zo rond 11:30 uur stellen we vast dat we nog steeds geen koffiepunt hebben gevonden. We besluiten door te lopen en bij de rand van de bebouwde kom van Cloyes-sur-le-Loir te bekijken hoe we in die plaats – ondanks dat de pelgrimsroute om het stadje heen loopt, in plaats van er doorheen – toch een kop koffie kunnen scoren.

Op het recreatiegebied komen we langs een zwembad. Wellicht kunnen we daar koffie krijgen. Als we naar binnen gaan, zien we de aanbieding van automaatkoffie in de hal van het zwembad. Tussen een groot aantal seniore dames die allemaal komen zwemmen, lukt het ons om bij de baliemedewerkster twee kopjes koffie te bestellen, die we buiten op het terras bij de ingang van het zwembad opdrinken, met een meegenomen broodje erbij. 

Voor koffie hoeven we nu de plaats niet meer in te gaan. Dat is prima, want onze pelgrimsroute loopt volgens onze pelgrimsgids om deze plaats heen.

Niet rondom, maar door de stad

Maar dat blijkt toch weer anders te zijn dan gedacht. We volgen de wit-rode wegwijzers van het pelgrimspad, die ons naar de ingang van het Emile Zola-park voeren.

We doorkruisen dit stadpark.

Resultaat is dat we bij het verlaten van dit stadspark uitkomen aan de achterzijde van het stadhuis. We volgen de wegwijzers, en komen dan vóór het stadhuis uit, dat overigens gesloten is.

Dan moeten we – de wegwijzers volgend – het stadhuisplein oversteken.

En dan is ons wel 100% duidelijk geworden dat de wegwijzers van het pelgrimspad niet meer corresponderen met de route in onze pelgrimsgids. Maar eigenlijk is het ook veel aantrekkelijker om door zo’n mooi stadje te lopen, dan eromheen. We blijven tot nader order de wit-rode tekens volgen, en wandelen zo op de D8.1 het gezellige stadje uit. 

We blijven deze asfaltweg nog maar even volgen, waarbij we de N10 kruisen, en even later ook een spoorlijn. Dan komen we aan in het buurtschap Bouche d’Aigre.

Terug naar de oorspronkelijke pelgrimsroute

Op de T-kruising in dit gehucht beoordelen we even waar we nu mee bezig zijn, en dan zien we dat de aangepaste route hier rechtsaf gaat, over de D145.7, waarschijnlijk in een vrij rechte lijn rechtstreeks langs de Loir naar Saint-Claude.

Maar dat wordt ons te gortig, want dat zou onder andere betekenen dat we de rest van pelgrimsroute van vandaag uit onze pelgrimsgids nagenoeg helemaal los zouden laten, en dan niet de omtrekkende beweging naar en door de pelgrimsplaats Romilly-sur-Aigre zouden maken. 

Daar gaan we niet mee akkoord, dus we besluiten om vanuit dit gehucht via het buurtschap La Flacherie af te buigen naar de oorspronkelijke pelgrimsroute uit onze wandelgids.

In de berm van de D145 vinden we ter hoogte van La Flacherie een dode ree in de berm, die daar waarschijnlijk nog niet zolang ligt.

Door het buurtschap La Rivière bereiken we – zoals beoogd – de plaats Romilly-sur-Aigre.

Via de stenen brug steken we het riviertje de Aigre over. Aan de overzijde kunnen we naar de rivieroever afdalen, waar in een drassig grasveld een picknickbank staat. Daar houden we onze lunchpauze om 13:20 uur.

Saint-Jacques-de-Compostelle in Romilly-sur-Aigre

De wit-rode tekens van de bewegwijzering zijn hier verdwenen, maar dan valt ons op dat bij de kerk van het dorp wel een Santiago de Compostela-routepaal staat. Die hoort daar ook te staan, want we zijn hier immers op de oorspronkelijke pelgrimsroute van de GR655O.

We lopen langs de oude dorpspomp naar de kerk.

Er hangt een verzoek aan de kerkdeur om de kerkdeur na vertrek weer dicht te doen, dus dat geeft hoop dat de kerk opengesteld is voor publiek. En ja hoor, de kerkdeur gaat open, we kunnen naar binnen en komen dan in de voorkerk, onder het burchtgedeelte van deze grote kerk.

Bij binnenkomst in de kerkzaal valt direct het schilderij op van het geboorteverhaal van Jezus Christus.

De kerk heeft een hoog en enkel tongewelf. 

Verrast zijn we door het prachtige kerkraam waarin Sint Jacobus is afgebeeld.

Met zijn staf met kalebas en met zijn Jacobsschelp is het een ware Jacob. Het is derhalve ook vreemd dat de nieuw bewegwijzerde route niet meer langs deze Jacobskerk gaat. Wij zijn in elk geval blij dat wij besloten hadden om de oorspronkelijke route wel weer op te pakken, om Romilly-sur-Aigre dus wel aan te doen.

Het koor van de kerk is afgesloten door een ijzeren hekwerk, dus daar kunnen we niet in, en het koorschilderij kunnen we dus ook alleen van afstand bekijken, en fotograferen met de telelens, om ook de details te kunnen bekijken van dit schildertafereel.

Niet alleen de kerkramen van de heiligen zijn hier mooi, maar ook de kerkramen met een bont palet qua figuren zijn buitengewoon mooi om te zien.

Wat een geluk dat we ook deze kerk hebben kunnen bezichtigen. Desgevraagd sluiten we alle drie toegangsdeuren af bij vertrek.

Gevallen kruis op het veld 

Op de driesprong die we in de wandelgids zien staan, moeten we het dorp verlaten. Dat is ter hoogte van een oude boerenhoeve.

Zowel op de binnenhof als op het veld aan de buitenkant staat een aantal oude werktuigen weg te roesten, die al lange tijd niet meer zijn gebruikt.

Waar het door ons verwachte veldpad langs de bosrand begint, zien we in het voorbijgaan nog een paal met een blauwe sticker met de pelgrimsaanduiding erop, hetgeen bevestigt dat we nog steeds de oorspronkelijke route volgen.

Halverwege het bosperceel komen we bij een ijzeren veldkruis waar een ander veldpad zich afsplitst, dat wij op moeten gaan. Het enorm zware veldkruis is uit de dikke rotssteen gevallen, waarschijnlijk door het heen en weer bewegen door de wind van het logge gevaarte. De rotssteen is gespleten, en een sjorband houdt de bovenkant van de rotssteen nu bijeen, maar die kan het zware veldkruis niet meer overeind houden. Daarom leunt het ijzeren kruis nu tegen de rotssteen. Hier gaan wij linksaf, dat andere veldpad op.

 

Dagbestemming Saint-Claude 

Dit volgende veldpad daalt af naar de Loir. Bij het buurtschap Les Saradines passeren we een boer, die met zijn tractor een graanstoppel-akker freest.

Dit veldpad voert ons naar het buurtschap Moulineuf.

We gaan nu parallel aan de Loir de D145.7 volgen in de richting van Saint-Claude. Op een paal zien we een blauwe sticker met het opschrift ‘Voie de Tours’, waarmee duidelijk wordt dat we op de Via Turonensis lopen, hetgeen we ter bevestiging voorheen ook aantroffen toen we in 2022 de oostelijke routevariant van de Via Turonensis richting Tours liepen.

Onze routegids geeft aan dat we via het buurtschap Les Granges en de boerderij La Ferme des Gats zouden moeten lopen, maar we treffen nergens enig teken aan waar we die afslag links zouden moeten maken. Ook waar die omtrekkende beweging vrij snel verderop al weer terug komt op de D145.7 zien wij nergens, dus kennelijk is dat blokje om geheel verdwenen, in elk geval de ingang en de uitgang. Resultaat is dat wij alsmaar rechtdoor (kunnen) blijven lopen langs de D145.7, langs overigens af en toe hele mooie huizen in typisch Franse stijl.

Om 14:20 uur passeren we het plaatsnaambord van Saint-Claude.

Ruim tien minuten later arriveren we in het centrum van Saint-Claude, waar wij vanmorgen onze auto hebben geparkeerd.

Op de terugweg nemen we onze fietsen mee vanuit Jargué, en dan rijden we terug naar de camping Le Bois Fleuri bij Illiers-Combray.

We zijn van plan om morgen onze caravan een eind in zuidelijke richting te verkassen, opdat we een volgende camping voor de daarop volgende pelgrimsdagen als uitvalsbasis kunnen gebruiken. Dan kunnen we overmorgen verder met de volgende etappe.