Pelgrimeren van Saint-Avertin naar Sorigny

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)

Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)

Van Saint-Avertin naar Sorigny

Zondag 7 augustus 2022 – 21,1 km.

Dag 19: 394,9 - 416 km.

 

Aankomst in Veigné via de brug over de Indre bij Le grand Moulin de Veigné

Eerst naar Sorigny

De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping ‘Les Peupliers’ in Montlouis-sur-Loire.  

Via de VVV in Tours hebben we gisteren al geregeld dat een taxi ons vanmorgen om 8:00 uur zal afhalen bij het gemeentehuis van Sorigny.  

Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:05 uur en dan rijden we met onze auto naar Sorigny. Daar wachten we op het dorpsplein op de bestelde taxi. Die komt vroegtijds aanrijden, en dan brengt de taxi-chauffeur ons van Sorigny naar het postkantoor van Saint-Avertin, waar zo rond 8:15 uur de etappe van vandaag gaat beginnen; 21,1 kilometers van Saint-Avertin naar Sorigny.

Bossen in en uit

Het is vanmorgen vroeg met 16 graden Celsius heerlijk koel qua ochtendtemperatuur. Dat voelt prima zo aan het begin van een nieuwe pelgrimsdag. De zon schijnt vandaag aangenaam en de temperatuur loopt tijdens onze wandeldag op tot 30 graden Celsius. Bovendien waait het lekker, dus het is alleszins aangenaam weer op deze dag op het pelgrimspad.

We beginnen in de stille winkelstraat van Saint-Avertin op deze zonnige zondagmorgen.  

In de Tabac-zaak worden al weer loten verkocht, en enkelen maken de dagelijkse gang naar de bakker voor vers stokbrood en gebak voor deze zondag. Verder is het stil op straat, vooral buiten de winkelstraat. Door woonstraten en over onverharde paadjes door woonwijken lopen we eerst in oostelijke en daarna in zuidelijke richting Saint-Avertin uit. 

Voorbij het dorpje L’Ormeau gaan we een klein bosperceel in. Ook daarna volgt een afwisseling van nu eens open gebied en dan weer eens een bospad. In het grotere bosgebied ten noorden van de N143 ontmoeten we veel mountainbikers en joggers, die deze mooie zondagochtend gebruiken voor de gewenste fysieke inspanning. Aan de grote ijzeren hekken kun je trouwens zien dat dit bosdomein ooit ook wel gesloten is geweest voor publiek; maar nu staan alle hekken open en kan iedereen vrijelijk gebruik maken van de mooie bospaden door dit domein.

Ontmoeting met de Madrileense pelgrim

Als we ten zuiden van de N143 een foto maken bij de entree van het buurtschap La Pelouse, zien we dat een andere wandelaar met rugzak ons nadert. 

We raken een tijd met elkaar in gesprek. Het blijkt ook een pelgrim te zijn, afkomstig uit het Spaanse Madrid, en met heel veel ervaring op allerlei pelgrimswegen in Spanje en Frankrijk.  

We lopen met z’n drieën verder naar Veigné. De Madrileen vertelt dat hij in Spanje ondernemer is in de entertainment sector. Hij is de huidige pelgrimage begonnen in Parijs en vreest dat hij deze pelgrimstocht voor ongeveer een week zal moeten verlaten, want hij is al vier jaar in afwachting van een doorbraak om zijn entertainment-bedrijfsactiviteiten te combineren met een grote shopping mall in Madrid, die met steeds meer leegstand te maken krijgt, vanwege Corona en ook wegens de transitie naar online-aankopen en online-entertainment.  Als de besprekingen en onderhandelingen niet tot september kunnen wachten, zal hij zijn pelgrimstocht absoluut enige tijd (moeten en gaan) onderbreken. Verder vertelt hij over de grote impact die de recente wijzigingen in de wetgeving op het gebied van arbeidszaken hebben gehad op de arbeidsverhoudingen tussen werkgevers en werknemers aangaande aantrekken, belonen, regulier ontslag en ontslag wegens diefstal.

Na enkele kilometers gaan we onder de D17 door en even later zien we Veigné vóór ons liggen.

Veigné

Om Veigné binnen te gaan, moeten we eerst via de brug de rivier L’Indre over.

Bij de brug over (de) L’Indre valt vooral de imposante watermolen op, Le Grand Moulin de Veigné.

De deur van de dorpskerk staat op een kier open. Bij het voorzichtig opendraaien van de deur blijkt de kerk nagenoeg vol te zitten voor de zondagochtendmis. We gaan derhalve niet naar binnen, maar gaan het kerkplein op, in de hoop dat we hier kunnen pauzeren met een kop koffie erbij. 

Goed om ons heen kijkend op het dorpsplein wordt ons wel duidelijk dat er geen horeca (open) is, dus koffiedrinken zit er hier niet in. De Madrileense pelgrim wil graag verder, en wij willen hier graag even pauzeren. We nemen afscheid van elkaar, en kopen dan bij de warme bakker tegenover de kerk twee verse croissants. Een broodje en een croissant met erbij het drinken dat we zelf hebben meegenomen, zijn de ingrediënten van onze pauze op het bankje in de zon op het dorpsplein van Veigné. 

Het blijft rustig op het plein, totdat een vader met een klein jongetje arriveert. Het kereltje schreeuwt alleen maar om zijn moeder, die er niet bij is, dus de vader heeft zijn handen vol aan het liefdevol en rustig kalmeren van de jongen. Het duurt wel even voordat hij kalmeert, en het weer rustig wordt op het plein. Wij doen de rugzakken weer op en verlaten over het schoolterrein en door een buitenwijk het dorp.

Van Veigné naar Montbazon

Buiten het dorp moeten we direct behoorlijk steil heuvelopwaarts. Over mooi beboste hellingpaden gaan we door het bosperceel ten zuidwesten van Veigné. 

Aan een hekwerk zien we een Jacobsschelp hangen, met daarop een sticker geplakt betreffende het pelgrimspad door dit gebied, de Touraine.  

Na een steile afdaling komen we op een asfaltweg, waarop we - ziende op het kombord - de bebouwde kom van Veigné verlaten.

Aan de andere kant van het bruggetje over een waterloop wandelen we direct de bebouwde kom binnen van de plaats Montbazon. 

Rechts om de vijvers van Creuzot

We gaan Montbazon echter niet in, maar moeten - volgens de pelgrimssticker op een paal - linksaf in de richting van de vijver van Creuzot, die we dan overigens nog niet zien. Enkele honderden meters verderop gaan twee streekpaden bij een heuvel op, maar daar staat niet aangegeven dat ook het pelgrimspad hier naar boven gaat. Daarom blijven wij de asfaltweg volgen, in de verwachting dat we straks langs de vijver van Creuzot zullen lopen. Een eind verderop, als we bij een privédomein aankomen, blijkt dat echter niet het geval te zijn. Als we aan een toegesnelde bewoner vragen of wij een passage tussen de beide helften van de vijver mogen gebruiken, geeft hij aan dat dat niet mag, omdat die over privé-terrein gaat, maar als we iets minder dan een kilometer terug lopen, kunnen we wel op de juiste route komen, als we de wegwijzers van de twee streekpaden volgen. We hebben geen andere keus, dus de door de man aangegeven route gaan we volgen. Dan blijkt een eind verderop dat dit inderdaad ook de beoogde route is, want veel verder staat wel weer een pelgrimswegwijzer; rechts om de vijvers van Creuzot dus.

Als we rechts hoog langs de noordelijke vijver lopen, zien we aan de overkant een woonhuis staan op het privé-domein van Creuzot.

Even later komen we bij de doorgang tussen de noordelijke en de zuidelijke vijver. Ook daar wordt met duidelijke borden aangegeven dat het niet is toegestaan om dit privé-domein te betreden. We hadden op zich de doorsteek dus wel kunnen maken, maar het mocht geenszins. Maar goed, het resultaat is dat we nu aan de goede kant van de vijverpartij staan en gaan. En hier kunnen we ook nog rijpe bramen plukken.

Langs Bordebure en door Nouis en L’Officière

Met een ruime bocht gaan we verder om het bosperceel ten westen van de zuidelijke vijver van Creuzot. Het pad brengt ons dan naar de rand van de plaats Bordebure.

We gaan Bordebure echter niet in, maar buigen links direct af van dit dorp. Over een mooi veldpad langs de bosrand lopen we eerst naar het buurtschap Nouis, en daarna gaan we over een asfaltweg door naar het gehucht L’Officière.

Na een bocht links en direct ook rechts laten we L’Officière achter ons, en gaan we over een hooggelegen asfaltweg verder in zuidelijke richting. De zon is al behoorlijk warm geworden, maar er waait een heerlijk verfrissende wind, dus het is buitengewoon aangenaam om hier zo hoog over de heuvelrug te wandelen.

Sorigny

Vóór ons zien we al heel snel de plaats Sorigny liggen. We komen de plaats binnen bij de nieuwbouwwijk genaamd Les Acacias.

Die laten we echter letterlijk links liggen, want de route draait naar rechts, het dorp in. Eerst komen we langs enkele woonhuizen, en verderop langs een recreatieterrein, met picknickbanken, en een jeu des boules-baan waar een oude man zijn kunsten vertoont in de volle zon. Wij nemen er plaats op een zitbank in schaduw onder de bomen, en genieten hier van onze koele lunchpauze. Het is nu zo ongeveer kwart vóór twee, dus een mooi pauzemoment. Bovendien hoeven we niet ver meer, want we zijn immers al in het dorp van onze bestemming van vandaag.

Na onze lunchpauze lopen we vanuit de buitenwijk naar het oudere centrum van Sorigny. Bij de Eglise Saint-Pierre staat de kerkdeur open, dus we gaan deze kerk bezichtigen. Deze kerk is in witte steen gebouwd, en is van binnen licht, ook door de kerkramen. Wat vooral opvalt, is een heel oud fresco van de kruisiging van Jezus, dat men in een zijkapel van de kerk weer zichtbaar heeft gemaakt.

Buiten gekomen, lopen we door naar het dorpsplein van Sorigny iets verderop. Daar staat onze auto geparkeerd tegenover de Mairie. We stappen in, en rijden dan vanuit Sorigny terug naar onze camping in Montlouis-sur-Loire. 

Gisteren staken we de Loire en de Cher over, en vandaag de Indre. Daarmee gaan we voort in zuidelijke richting in een warm Frankrijk van een nu al weer 30 graden Celsius.