Drenthepad van Diever naar Ravenswoud

Vrijdag 14 januari 2022
  

Wandelen door de Kale Duinen van het Aekingerveld

Wandelen door Nationale Parken

In 1996 publiceerde Nivon Natuurvrienden Nederland haar wandelgids van het Drenthepad, dat deel uitmaakt van het landelijk netwerk van doorgaande, meerdaagse wandelroutes in Nederland. In 2021 kreeg ik voor mijn verjaardag van onze kinderen onder andere de routegids van dit pad, in de 6e druk van 2019. Dit Drenthepad is een zogenoemd Streekpad, nummer 6, waarmee je het oer-Drenthe ontdekt, al wandelend door Drenthes Nationale Parken en door het Geopark, op het oudste naoorlogse langeafstandswandelpad van Nederland. Het is een pad om te genieten van Drenthe, over paden en wegen, langs akkers en weiden, door bossen en over heide, over het zand en door het veen. In Geopark De Hondsrug maak je kennis met de prehistorie van de provincie Drenthe. Onderweg ervaar je de rust en ruimte van deze mooie provincie.

• Nadat je bent vertrokken uit Beilen, kom je al snel in één van de mooiste natuurgebieden, om daar de uitgestrektheid van het Nationaal Park Dwingelderveld te ervaren. 
• Via Havelte, door het Holtingerzand en door Diever kom je in het Nationaal Park Drents-Friese Wold. Uitgestrekte bossen, heide en stuifduinen laten je genieten van Drenthe op zijn mooist. 
• Tussen Leek en Eelde (in de Drents-Groningse Wolden) beleef je de Onlanden en voert het Drenthepad je langs schitterende landgoederen. 
• Je betreedt het Nationaal Park Drentsche Aa; een gebied dat als stroomdal is opgebouwd uit tientallen diepjes, stroompjes en romantisch kronkelende beken, in een landschap van heide, kleurrijke hooilanden en esdorpen.  
• Al snel kom je daarna in het UNESCO-Geopark. Op de Hondsrug wandel je door de Strubben en het Kniphorstbosch op het oostelijk deel van het Drenthepad. De route voert hier door het ‘Pompeï van Drenthe’: het enige archeologische reservaat van Nederland. met grafheuvels, hunebedden en middeleeuwse karrensporen. De route leidt je over de Hondsrug langs grafheuvels, hunebedden en middeleeuwse karrensporen naar het grootste hunebed van Nederland in Borger en je komt langs het Hunebed-centrum. 

Onderweg op het Drenthepad maak je ook kennis met Pingo-ruïnes, ontstaan in de laatste ijstijd. 

Kortom, dit is een langeafstandswandeling door het ontstaan van het gebied, van de provincie Drenthe.

Drenthepad in 58 etappes

Het Drenthepad bestaat uit 58 afzonderlijke etappes, welke allemaal omschreven zijn de wandelgids, met daarin veel informatie over de route en over wetenswaardigheden onderweg. De kortste etappe is 2,5 kilometer en de langste etappe is 7,5 km. Tussen Beilen (start) en Beilen (finish) kun je zelf de lengte van elke dag-etappe bepalen.

Achtereenvolgens loop je:

• 32,5 kilometer door het Dwingelderveld;
• 19 km over de Havelterberg;
• 20,5 km door het Drents-Friese Wold;
• 20,5 km door het Fochteloërveen en Veenhuizen;
• 31 kilometer door Noord-Drentse esdorpen;
• 17,5 km door de Drents-Groningse Wolden;
• 33,5 km door de Drentse Aa;
• 57 km over de Hondsrug;
• 35,5 km door Zuid-Drentse esdorpen;
• 62 km door het Hart van Drenthe.

Drents-Friese Wold en Fochteloërveen

Vorige week wandelden Durkje en ik de tocht van Ansen naar Diever. 

Eigenlijk was het de bedoeling om eerst nog de eerste vijf etappes vanuit Beilen (de startplek van het pad) te gaan lopen over - deels - de Dwingeloosche Heide. Natuurmonumenten heeft echter het fietspad de Benderse - dat dit heideveld doorkruist - nog steeds (tijdelijk) afgesloten in verband met grootschalig onderhoud, hetgeen betekent dat we een groot deel van de eerste vijf etappes niet zouden kunnen lopen. Daarom hebben we ervoor gekozen om deze eerste vijf etappes in later instantie te gaan lopen, en vandaag het Drenthepad te vervolgen met de etappes 10 tot en met 13. 

De 10e tot met de 12e etappe zijn alle drie etappes door het Drents-Friese Wold, en de 13e etappe is het eerste traject door en naar het Fochteloërveen. De totale afstand van de vier etappes die we vandaag wandelen, is 24,5 kilometer. We beginnen in Diever en lopen vandaag naar Ravenswoud.

"Hu-ne-bed!"

Met beide auto's rijden we om 7:45 uur van Feinsum naar Ravenswoud. Het is dan nog donker en de lucht is bewolkt. De temperatuur is vanmorgen 7 graden Celsius, en die loopt vandaag niet verder op dan tot 8 graden Celsius. Het blijft ook de hele dag bewolkt. En alleen tijdens het laatste kwartier van deze dagtocht voelen we heel licht enige nevelachtige neerslag, maar die verdient de naam (mot)regen in het geheel niet. Voor de rest is het gedurende onze hele wandeldag droog, en het waait nauwelijks, dus rustig wandelweer, zonder extremen qua weer. 

Vanuit Ravenswoud rijden we met de andere auto naar Diever, waar we de auto achterlaten nabij de Sint-Pancratiuskerk, want die oude dorpskerk is het startpunt van vandaag.  

Over de Brink lopen we langs deze eeuwenoude dorpskerk. Bij de plaatselijke bakker staan om 9:30 uur de klanten buiten te wachten, omdat ze vanwege de Corona-beperkingen niet allemaal tegelijk de winkel in mogen. 

Over de Groningerweg lopen we Diever uit. Daar passeren we ook het grote hunebed (nummer D52) van Diever. Een jonge vrouw wandelt met haar zoontje rond het hunebed, en als wij de peuter van tweeëneenhalf jaar naderen, spreekt hij tot ons luid en duidelijk: "hu-ne-bed!". Dat bevestigen wij het kereltje graag. De moeder vertelt dat ze uit Amsterdam komen, dat ze verderop in een huisje verblijven, en dat dit hunebed haar zoontje bijzonder aanspreekt. Dat is begrijpelijk, want zo'n lange bult enorme keien maakt wel degelijk indruk; op groot en klein.

Door het Dieverzand

Verderop verlaten we de Groningerweg, om dan het bospad van de Boerweg op te gaan, het bosperceel van het Dieverzand in. We volgen de duidelijke geel-rode bewegwijzering van het Drenthepad over de opeenvolgende bospaden van het Dieverzand. Incidenteel ontmoeten we een andere wandelaar in het bos. 

Ter hoogte van de parkeerplaats langs de Bosweg wandelen we het open heidegebied van de Hoekenbrink in. Met een royale bocht doorkruisen we het heidegebied, eerst langs een lange wal van stuifduinen, en dan langs de bosrand weer terug in de richting van de Bosweg.

Aan de overzijde van de Bosweg gaan we het bos weer in van het Dieverveld. Dat Dieverveld maakt deel uit van het Drents-Friese Wold, een uitgestrekt natuurreservaat tussen Diever en Appelscha; ook wel het Leggelderveld genoemd.

Voorbij het Noordsveen komen we aan bij het bruggetje over de Tilgrup. Hier staat een picknickbank, waarop we plaats nemen voor onze koffiepauze van vanmorgen. Een broodje met een kop koffie uit de meegenomen thermosfles, en dan kunnen we voldaan verder met onze etappe van vandaag, op het Wapserzand.

In het bosperceel dat dan volgt, zijn ettelijke bomen gerooid, om er zorg voor te dragen dat delen van dit Drents-Friese Wold ook open veld(jes) blijven.

Aekingerbroek en Aekingerzand

We steken bij de entree van het buurtschap Oude Willem de doorgaande weg van Wateren over, en vervolgen onze weg op De Stoevert. 

Verderop komen we langs de Ganzenpoel. Dan zijn we al gearriveerd in het open heidegebied van het Drents-Friese Wold, en gaan we in de richting van De Stoevert. Daar ontmoeten we een vogelaar, die op zoek is naar kruisbekken, om specifiek die vogel te fotograferen, want, zo zegt hij: "Ik vind alles wel mooi om te fotograferen, maar ja, je moet toch keuzes maken." Tot op dat moment heeft hij helaas nog geen kruisbek gezien, maar vol goede moed gaat hij verder op het zandpad, turend over de heide. 

Over het Drents-Friese provinciegrenspad wandelen we door de Boswachterij Appelscha naar het Aekingerbroek.

Voorbij de Meeuwenpoel komen we op de T-kruising aan de voet van de hoge uitzichttoren, ter hoogte van de daar ook staande witte provinciegrenspaal. 

Nu gaan we het Aekingerzand op, die terecht ook wel de Kale Duinen worden genoemd. Over allerlei kronkelige en rulle zandpaden zoeken we aan de hand van geel-rood-gemerkte houten palen onze weg door dit oeroude stuifduinenlandschap.

Vlak voordat we het bos weer in gaan, ontmoeten we bij een picknickbank een echtpaar uit Boijl met e-bikes. We raken met elkaar in gesprek en wisselen onze langeafstandservaringen uit, wij als wandelaars, en zij als fietsers, die gewend zijn om drie- tot vijfduizend kilometer lange fietstochten door Europa te maken.  

Van Appelscha naar Ravenswoud

Na deze ontmoeting gaan we het bos weer in om dan middels een tunneltje onder de N381 door te gaan. Aan de overzijde van die autoweg gaat het dan door het bos verder in de richting van Appelscha.

Voordat we de dorpskom van Appelscha binnen gaan, komen we nog langs de Bosbergtoren, een 33 meter hoge toren die op het hoogste punt van Fryslân staat, namelijk 27 meter boven NAP. Bij helder weer zou je vanaf 60 meter boven NAP tot aan bijvoorbeeld Leeuwarden kunnen kijken.

Over de Boerestreek en het Smidslaantje wandelen we naar de Appelschester Vaort. Die steken we over via de Smidsdraai en dan vervolgen we onze weg over de noordzijde van de dorpsvaart. 

Vanuit Appelscha hoeven dan nog maar enkele kilometers over de Eerste Wijk en vervolgens over de Bokslootsweg langs de Eerste Wiek naar Ravenswoud te lopen, waar we vanmorgen onze auto hebben geparkeerd.

Iets na 15:00 uur verlaten we Ravenswoud, om dan met de ene auto de andere auto af te halen vanuit Diever. Vlak voordat we Ravenswoud bereikten, begon een heel lichte nevelachtige neerslag te vallen, en dat gaat tijdens onze autorit nog wel even door, maar tot echte (mot)regen komt het niet. We sluiten deze mooie wandeldag dus af zonder neerslag van betekenis.