Hoor de stilte

Zondag 7 februari 2021
 

Cover van de Twaklank, over wandelen in de stilte
Foto gemaakt bij de Feinsumer Feart, zicht op Stiens

Stilte, Besinning, Ferbining
Op 2 november 2020 was ik voor een avondbijeenkomst van Nijkleaster in de Sint-Redbadtsjerke van Jorwert. Tijdens het toiletbezoek halverwege de avond viel mij een korte tekst op, die daar was geschreven op een krijtbordje in de toiletruimte. Op dat bord stond geschreven: ‘Hoor de stilte’.
Sinds 2012 ben ik vice-voorzitter van het kloosterbestuur van Nijkleaster, en in die hoedanigheid is het begrip ‘stilte’ voor mij binnen dit nieuwe Friese klooster een bekend begrip. Nijkleaster staat namelijk vooral voor ‘Stilte, Bezinning, Verbinding’, en ook in die volgorde.
Veel activiteiten van Nijkleaster beginnen met ‘Stilte’. Stilte biedt me de mogelijkheid om naar binnen te kijken, om met volle aandacht in contact te komen met mezelf, met mijn stemming, mijn gevoel, mijn wensen, en met mijn daar achterliggende behoeften.
Vanuit die diepe Stilte krijg je toegang tot Bezinning, waarin we de opening vinden tot Verbinding, met God, met jezelf en uiteindelijk ook met je medemens.

Goede God,

Wijs mij de weg

naar stilte in mijn hoofd

en rust in mijn lijf.

Geef licht op mijn pad,

naar vrede in mijn hart

en liefde in mijn ziel.

(Aalt van de Glind)

Luister en hoor
Maar, over ‘stilte’ gesproken: kun je de stilte eigenlijk wel horen?
Of is het horen van de stilte niet meer dan het besef van de afwezigheid van geluid?
En als je de stilte ergens zou willen zoeken, waar zou je dan heen gaan?
Is er eigenlijk wel een plek op heel de aarde waar je de absolute stilte zou kunnen horen?

Uit eigen ervaring weet ik dat waar ik ooit stil ben geworden, ik altijd wel iets hoor, of juist dán iets hoor. Stil geworden tussen de dikke muren van de eeuwenoude kloosterkerk van Nijkleaster in Jorwert, hoor ik nog net een auto rond de kerk rijden. Op enig andere stille plek hoor ik bijvoorbeeld een vliegtuig of een vogel over vliegen, of hoor ik nog het ritselen van bladeren, of nog net dat zachte suizen van een heel klein beetje wind in en langs mijn oor.

Naar de stilte in mij
Als ik zo dan nergens de stilte kan vinden, moet ik die wellicht anders zoeken en vinden. Als ik die andere stilte wil vinden, moet ik misschien wel tot mezelf komen, me naar binnen richten, en dan in mijzelf de rust en stilte zoeken en vinden. Met enige oefening vind ik daar dan een aangename, warme stilte. En in die innerlijke stilte stel ik mijzelf in de gelegenheid om me in alle rust persoonlijk te bezinnen.
Zo beginnen wij als bestuurders van Stifting Nijkleaster ook altijd onze bestuursvergaderingen, in de kerk, in de kring. Daar in onze Stilte laten we de drukte van onze werkdag los, en Bezinnen we ons op de overgang van de hectiek van de dag naar de aandacht voor reflectie op hoe wij als klooster zin en nieuwe betekenis kunnen geven aan wie wij binnen Nijkleaster ontmoeten. Na dat stiltemoment verlaten we de stille kring, om ons in de Voorkerk als bestuursleden met aandacht te Verbinden met elkaar en met de zaken die wij tijdens de bestuursvergadering bespreken.

Stil gebed
Ga zelf eens op zoek naar die stilte. Misschien thuis op een stille plek, op een stil moment van je dag, of heel vroeg in de ochtend buiten op zoek naar de stilte van de dageraad , of in de stilte van een bos, of zoek het zo mogelijk in een stille winterwandeling in de sneeuw. Tijdens een wandeling in stilte over lange paden door het open veld, over een eindeloos strand of door de duinen kun je zomaar ineens al je woorden loslaten, om dan alleen maar te wandelen, om een kilometer te luisteren naar jezelf. Het kan dan zomaar zo zijn dat je ineens ontdekt dat je in stilte woorden geeft aan je gevoel, aan wat je gelukkig maakt, of aan wat je ten diepste wenst. Het stapje naar een stil gesprek met God is dan nog heel klein, want God hoort in die stilte jouw stil gebed.

Column
Deze (mijn) column werd gepubliceerd in de Twaklank van februari 2021.
Twaklank is het informatie- en opinieblad van de Protestantse Gemeente te Stiens.