 |
| Vanaf hier over de Dinzerloane van Wâldhiem naar Driezum |
De wandeltocht der wandeltochten
Gebruikmakend van voormalige jaagpaden en kerkpaden, van eeuwenoude grasdijken, van veel betreden handelswegen, zijn routemakers Johan Vellinga en Broer Adema erin geslaagd de elf Friese steden op een voor wandelaars zo aantrekkelijk mogelijke manier aan elkaar te rijgen.
Het door hen ontwikkelde 'Elfstedenpad' is met 283 kilometer een stuk langer dan de andere Elfstedentochten. Daar is een goede reden voor. Volgen schaatsers en ook wandelsporters over het algemeen de kortste weg, deze wandelroute zoekt de mooiste paden uit. Meer nog dan om de steden, gaat het om het tussenliggende land en om de paden die de steden verbinden.
De schoonheid van de Fryske Greidhoeke en het Friese Merengebied staat buiten kijf, maar Fryslân is meer dan weiland en water.
Het Elfstedenpad maakt een royale slag door de heuvels en bossen van Gaasterland. Voorbij Dokkum doorkruist het pad de typische houtwallen in het coulissenlandschap van de Fryske Wâlden. Met het Elfstedenpad is een prachtig stukje Friesland niet alleen voor schaatsers, fietsers en watersporters, maar nu ook voor wandelaars ontsloten.
Van dit Streekpad nummer 19 bestaat een routegids met gedetailleerde topografische kaarten. waar de route op is ingetekend. Daarnaast verschaft deze wandelgids veel handige informatie, zoals over het openbaar vervoer langs de route.
Verder op het Elfstedenpad
Vandaag gaan Durkje en ik verder met het bewandelen van het Elfstedenpad. Voor vandaag staan het 40e tot en met het 42e traject op het programma; voor ons de elfde etappe, van Dokkum naar Damwâld, over een afstand van 22 kilometer, door Oostergo en de Noordelijke Wouden.
De etappe verloopt ook deze keer net iets anders dan we aanvankelijk hadden gepland. We zouden namelijk onze auto parkeren in Damwâld, om dan met de bus naar Dokkum te rijden, maar vanwege het nog steeds naar het noorden oprukkende Corona-virus passen we ons programma voor vandaag - evenals in de voorgaande weken - aan. Voor alle zekerheid dus niet met de bus, en onderweg ook geen bezoek aan horecagelegenheden. Jammer voor het openbaar vervoersbedrijf en de op overheidsinstructie al enkele weken geleden gesloten horecazaken, maar liever het zekere voor het onzekere genomen, in de hoop gezond te blijven.
Om 8:15 uur verlaten we Feinsum derhalve met twee auto's en rijden we eerst naar Damwâld, waar we de ene auto parkeren bij de oude dorpskerk De Ikker, de plek waar we vandaag onze etappe beëindigen. Dan rijden we met de andere auto door naar Betterwird bij Dokkum. In Betterwird vervolgen we het Elfstedenpad vanaf de plaats waar we vorige week onze etappe beëindigden.
Stil op straat
Vanuit Betterwird lopen we langs de Dokkumer Ee naar de Ee-brug. Langs het water gaat het verder naar de houten brug, die we nemen om op het Parksterbolwerk en het Noorderbolwerk verder te gaan. Bij de Aalsumerpoort verlaten we de bolwerken om het stadscentrum in te wandelen, waar we het Waag-gebouw kort na 9:00 uur passeren.
Het is heel stil in Dokkum. Slechts een enkele wandelaar of fietser is op straat. In de binnenstad zijn alle zaken gesloten, en op de deuren van horeca en winkels hangen in grote verscheidenheid bijna overal bekendmakingen van bedrijfssluiting vanwege de Corona-crisis, en op de deuren van de zaken die op werkdagen nog wel geopend zijn, hangen korte of uitgebreide plakkaten met verschillende instructies over hoe te handelen om in deze tijd van het rondgaande Corona-virus zo verantwoord mogelijk te mogen winkelen.
Morgen zal er vast wel weer enige bedrijvigheid zijn hier op straat, maar nu is het stil, doodstil op straat.
Van Markt tot Schreiershoek
Op de Markt passeren we de ijzige IJsfontein, en dan volgen we verschillende Dokkumer centrumstraten, tot we arriveren bij het Stadhuis bij de Zijl; voor Elfstedenschaatsers het keerpunt van hun schaatstocht.
Over de Kettingbrug en over het Zuiderbolwerk gaat het dan verder naar de Woudpoortsbrug.
Aan de overzijde van de stadsgracht wandelen we door naar de Bronlaan, waar we langs de Bonifatiuskapel, de Bonifatiusbron en het standbeeld van Bonifatius komen.
Door eerst een woonwijk en daarna een bedrijventerrein lopen we naar de brug over het Dokkumer Grootdiep ter hoogte van Schreiershoek.
Een toevallige ontmoeting bij de Dinzerloane
Inmiddels hebben we de Friese Elfstedenstad Dokkum achter ons gelaten. We vervolgen onze route over de Wâlddyk door een open weidelandschap, wetende dat we straks het Friese coulissenlandschap binnen zullen gaan, dat bekend staat als de Noardlike Fryske Wâlden, of ook wel de Dokkumer Wâlden. We beseffen ons dat dit het laatste stuk is dat we nog met een aangenaam frisse tegenwind lopen, want de wind komt vandaag uit het zuidoosten. Toen we vanmorgen uit Betterwird vertrokken, was de temperatuur 10 graden Celsius, en die loopt verder vandaag op naar 20 graden Celsius, dus best wel een warme dag voor tijd van het jaar, zo vroeg nog in april.
Via de Dinzerbrug steken we de Strobosser Trekvaart over, en dan komen we in het buurtschap Wâldhiem op de Kolkensloane richting Driezum.
Al vrij snel moeten we echter de Kolkensloane verlaten, om over de Dinzerloane, een veldpad, met een kleine omweg naar de Achterwei tussen Wâlterswâld en Driezum te lopen.
En net op het moment dat ik sta te fotograferen bij de opgang van de Dinzerloane rijdt een auto claxonnerend achter me langs. De auto stopt verderop, en rijdt terug. Het is Durkje haar broer Wieger, die net even heen en weer is geweest tussen Driezum en Dokkum. We spreken met elkaar, en gaan dan allen verder richting Driesum; Wieger in de auto over de Kolkensloane en Durkje en ik over het veldpad van de Dinzerloane.
Driezum
We draaien de Achterwei op en wandelen al spoedig het dorp Driezum binnen, de plaats waar Durkje haar 'pake & beppe' vroeger woonden.
In Driezum lopen we achter de kerk langs, en dan gaat de route verder door het dorp door smalle straatjes en steegjes, waarbij we onder andere langs de oude school (van de kerk) en langs de voormalige BOAZ-bank komen. Overal hier en en later ook verderop in Wâlterswâld zien we de oranje kabels tegen de huizengevels de grond uit komen, ten teken dat hier wordt gewerkt aan de aanleg van de zo gewenste glasvezel in deze streek.
Aan de rand van het dorp passeren we de voorname Rinsmastate, een oorsponkelijk adellijke state, die ook in eigendom is geweest van bankier Dirk Scheringa.
Direct na Rinsmastate gaan we langs het landgoed over onverharde paden in zuidelijke richting, naar de houten brug over de Petsleat. Bij die brug staat een mooi gepolijste betonnen picknickbank, waarop we plaatsnemen voor een pauze, om te rusten, te eten en te drinken. Een mooi plekje aan het brede water, in de zon, en ondertussen passeert bij tijd en wijle een groetende wandelaar, jogger en fietser.
Bijzonder cichorei-monument in Wâlterswâld
Daarna vervolgens we onze route langs de noordelijke oever van de Petsleat. Daarna volgt een prachtige route over het Brakkenspaad door De Brekken, en verderop over het Spykhernsterpaad en de Gouweloane naar het dorp Wâlterswâld.
Op de plek waar we in Wâlterswâld op de Foarwei komen, staat het natuurstenen cichorei-monument, waarop de beeltenis van Durkje haar grootvader - Jelke Boonstra - is afgebeeld. We nemen er even rustig de tijd voor om enkele mooie foto's te maken van dit voor onze familie zo bijzondere monument.
En op dat moment rijdt Durkje haar broer Wieger ons hier weer voorbij; wel heel toevallig, zo tweemaal op één dag.
 |
| Bij het cichorei-monument in Wâlterswâld |
We wandelen nu richting Damwâld, en steken eerst het viaduct van de Sintrale As over, om dan ter hoogte van de Damwâldster kerk de Dammeloane op te gaan.
Aan de rand van de bebouwde kom gaan we rechtsaf het Halepaed op, en dan volgt een prachtig traject op de grens van dorp en coulissenlandschap, door het Vermaningsbos, en alsmaar verder over de zogenoemde Halerûte, tot we een stuk grasland moeten oversteken in de richting van de Christelijke Gereformeerde Kerk van Damwâld.
Dan steken we de Hoofdweg door Damwâld over, en aan de overzijde van deze Hoofdweg gaat de Halerûte verder.
Verderop zien we iets noordelijker het wooncomplex waarin Durkje haar ouders wonen, en onze route gaat ten zuiden van Damwâld verder tot aan de plaatselijke voetbalvelden.
Daarna volgt - eerst tussen de voetbalvelden door - nog een laatste traject door allerlei straten aan de oostkant van Damwâld.
Als we bij de Foarwei aankomen, slaan we linksaf in de richting van de Achterwei. Bij de oude dorpskerk De Ikker van Ikkerwâld gaan we in westelijke richting naar de Hearewei, waar we vanmorgen voeg onze auto hebben geparkeerd. Het is bijna 13:30 uur als we bij de auto arriveren.
Buitendag in Corona-tijd
Vervolgens halen we de ander auto uit Betterwird bij Dokkum. Als we dan om de noord via Holwerd weer terugrijden naar huis, constateren we dat nu na het middaguur er meer mensen in het straatbeeld zijn dan vanmorgen.
Wat ons vooral opvalt, is het groot aantal motorrijders dat dit prachtige voorjaarsweer benut om een motorrit te maken. Vooral op het traject tussen Holwerd en Feinsum valt dat groot aantal motorrijders op. Voor een aantal van hen is dit wellicht weer de eerste motorrit, waarbij de motor uit de winterstalling is gehaald.
We hebben in vier en een half uur vandaag een schitterende wandeling van 22 kilometer gemaakt, en vandaag hebben we het weidse kleilandschap van Noard-Fryslân achter ons gelaten, en hebben via Dokkum de overstap gemaakt naar het vandaag zonovergoten coulissenlandschap van de Noordelijke Wouden.
We hebben nog twee etappes te gaan van het Elfstedenpad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten