Pelgrimeren van Huy naar Andenne

Woensdag 18 maart 2020

Boodschappen bij de kruidenier van Soliéres

De eerste 31 pelgrimsdagen
De eerste pelgrimstocht van Durkje en mij - van het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Spaanse Santiago de Compostela - duurde 152 dagen, in de periode van 16 mei 2005 tot en met 21 oktober 2012. Daarna liepen we aansluitend nog vier dagen door naar het ultieme eindpunt van deze pelgrimage op Cabo Fisterra, op de West-Spaanse rotskust van de Atlantische Oceaan.
Van alle 156 pelgrimsdagen schreven we een verslag, dat in combinatie met de onderweg gemaakte foto's een bijzonder document is geworden van een al evenzo bijzondere pelgrimage. Vanaf dag 32 zijn alle dagverslagen in de loop van de jaren gepubliceerd op mijn (deze) weblog. De eerste 31 dagverslagen zijn hier nog niet gepubliceerd, omdat ik in die periode nog geen weblog bijhield.
Om toch het verslag van die hele pelgrimstocht op deze blog te kunnen lezen, ga ik met terugwerkende kracht nog de ontbrekende eerste 31 wandelverslagen op deze weblog plaatsen. Af en toe zal ik zo'n dagverslag hier publiceren. Vandaag ga ik daarmee verder, met het verslag van pelgrimsdag nummer 27, over het traject van het Belgische naar Huy naar Andenne.

Van Sint Jacobiparochie naar Santiago de Compostela
Via Mosana van Huy naar Andenne
Zondag 5 augustus 2007 – 17,5 km.
Dag 27: 589 – 606,5 km

Wachtrij voor brood van de warme bakker
Vandaag is de derde wandeldag in een serie van vier opeenvolgende.
We rijden na het ontbijt op de camping eerst met de auto vanaf de camping naar de warme bakker van Hony-Esneux om te kijken of die wellicht vanmorgen is geopend.
De Boulangerie is inderdaad open, maar er staat een rij wachtende klanten tot op de stoep voor de deur van de bakkerszaak.
Omdat we vanmorgen toch alvast brood voor het ontbijt van morgen willen kopen, posteert Durkje zich voor de deur van de bakkerszaak.
De klanten lopen af en aan.
Vaste klanten, die bestellingen hebben geplaatst, worden tussen de bedrijven door geholpen.
Zij krijgen bij binnenkomst direct hun bestelde pakket en kunnen zonder te betalen direct weer weg.
Alle andere klanten – dus ook Durkje – moeten gewoon in de rij hun beurt afwachten.
De rij groeit op een gegeven moment aan tot wel ongeveer tien wachtende klanten op de stoep en na ongeveer 20 minuten wachten is het uiteindelijk ook Durkje die met heerlijk geurend brood de bakkerszaak verlaat.

Eerst koffie in Huy
We rijden dan van Hony-Esneux weer naar Huy, waar we gisteren onze tocht afsloten.
Daar parkeren we onze auto bij het treinstation.
De lucht is strak blauw en er staat nauwelijks wind; het wordt een warme dag.
Vanaf het station lopen we naar de Maas, waar we de brug over steken in de richting van de Kapittelkerk Notre Dame.
Voordat we ons wandelpad vervolgen, drinken we om 10:00 uur eerst even een kop koffie bij een café aan de oever van de Maas.
We zitten daar te midden van enkele groepen motorrijders en enkele wielrenners, die allen deze mooie plaats aan de Maas ook gebruiken voor een koffiestop.

De Sint-Jacobskuil van Huy
Om 10:30 uur vertrekken we voor de wandeldag naar Andenne.
We starten bij de Kapittelkerk Notre Dame en wandelen eerst naar het Place St. Jacques op enkele honderden meters achter de kerk.
Huy is een oude Sint-Jacobsstad: het had vroeger een hospitaal voor de pelgrims van St. Jacob, een St.-Jacobspoort en een St.-Jacobskerk en nog steeds ook een Rue St. Jacques.
Het Place St. Jacques is een heel klein plein, dat voor een groot gedeelte is ingevuld met een in het wegdek verlaagde kuil in de vorm van een Jacobsschelp, waarin de bestrating de tekenlijnen van een Jacobsschelp visualiseert.
Omdat er in de buurt van dit plein gebouwd wordt, ligt er veel bouwmateriaal opgeslagen op het pleintje rondom de Jacobsschelp, omgeven door een metalen bouwomheining.
In de omheining is nog tenminste een behoorlijke opening gemaakt, zodat een ieder die de Jacobskuil wil betreden dat ook ongehinderd kan doen.

Klimmen naar St-Léonard
In zuidelijke richting verlaten we Huy, op de plaats waar we de oude spoorlijn van Huy naar Modave kruisen.
Dan volgt een smal, onooglijk en smerig steegje achter een aantal oude woningen langs.
Dit pad komt uit bij de voet van een heuvel, die wij beklimmen over een steil wandelpad.
Na enkele meters vinden we tegen de boom een fiets en nog enkele meters hogerop zien we tussen de bomen op een vlak deel van de helling een tent, provisorische gemaakt van wat hout en blauw dekzeil; waarschijnlijk het buitenverblijf van een plaatselijke dakloze.
Het steile pad leidt ons uiteindelijk naar het gehucht Saint-Léonard.
Waar het bospad over gaat in een slecht geasfalteerd pad, passeren we een eenzame woning met op het erf twee auto’s met een Nederlands kenteken; waarschijnlijk wonen hier dus Nederlanders.
Regelmatig achteromkijkend wordt ons uitzicht over Huy en het Maasdal steeds mooier.
Vanaf hier zien we ook weer de drie enorme schoorstenen van de kerncentrale van Tihange.
Wandelend door St.-Léonard, eerst dalend en dan weer stijgend, komen we in de klim in een bocht uit bij de hoger liggende kerk van St.-Léonard.
Deze kerk is gebouwd in 1868 en vervangt de oude bidkapel van de Leproserie van Houisson, die waarschijnlijk is gesticht in de 13e eeuw, met de Graaf van Beaufort als Beschermheer.

Veld- en boszicht
Daarna verlaten we de gemeente Huy en passeren we aan onze linkerhand de meisjesschool.
Voorbij de boerderij van La Vacheresse gaan we het veld in.
Tussen de akkers door lopen we in de richting van het bos, het Bois Mélart.
We steken een beekje over, lopen langs een boomwal over een veldpad en steken bij twee vee-kerende slagbomen een weiland over, om dan langs het bosperceel naar de hoek van het weiland te lopen, waar we het bosperceel in gaan om het te doorkruisen.
Op dit mooie panoramapunt pauzeren we even om in de serene zondagsrust te genieten van het schitterende weer en van de natuur van dit veld- en boszicht.
Het is hier volop genieten van de ons omringende schepping.

Beek en bos
Over een stenig bospad gaan we eerst stijgend en daarna dalend naar de beek Ru de Solières.
Aan de overzijde van de beek volgen we een stenig karrenpad, dat voornamelijk parallel aan de beek loopt.
Dit karrenspoor doorkruist het Bois de Grand Hénimont en is soms een breed pad hoog boven de beek langs en soms ook een veel smaller hol pad.
We ontmoeten doorgaans op dergelijke paden niet veel mensen, maar hier komen ons een man en een vrouw met twee honden tegemoet.
Rechts van ons pad zien we op een gegeven moment een ruïne van de oude buurtspoorlijn, die hier vroeger langs liep.
Dan wordt het al weer lichter in het bos, omdat we de bosrand naderen.
Het bospad eindigt bij een houten platte brug over de beek.
Aan de overzijde staat een bankje, waarop we even pauzeren.

Waar de tijd lijkt stil te staan
Na deze rustpauze verlaten we klimmend het bos, om uit te komen bij de eerste huizen van het dorp Solières.
Dan lopen we langs het Leen van Solières, ofwel de Boerderij van het Manoir.
Deze Herenboerderij heeft een torentrap met een klokje en is een reconstructie uit 1930.
De Renaissance-voorgevel en de zandstenen toren zijn van de 16e en 17e eeuw.
In het centrum van dit kleine dorp komen we langs het voormalige tramstation.
Daar zit nu een klein kruidenierswinkeltje in.
Omdat de portiekdeur open staat, gaan we naar binnen om te kijken of we hier nog nieuwe flesjes drinken voor onderweg kunnen kopen.
Een oude mevrouw komt vanuit het achterhuis bij de ouderwetse toonbank als de deurbel rinkelt als wij het winkeltje binnentreden.
Het is alsof je een dorpskruidenierswinkelje uit de 60er jaren binnenkomt; het heeft alle eigenschappen daarvan.
We mogen even een foto maken van dit karakteristieke dorpstafereel.
We verbazen ons over de breedte van het assortiment van deze hele kleine dorpswinkel, die bestaat uit een toonbank en slechts twee haaks op elkaar staande achterwandstellingen.
We kopen een paar blikjes frisdrank en hoeven ons daarmee voor de rest van deze warme zomerdag niet meer te bekommeren over het feit of we wel genoeg drinken bij ons hebben voor de rest van de wandeling.

Koele pauze in warm Hénimont
Voorbij Solières passeren we de gemeentegrens van Hénimont.
Daarna betreden we de gemeente Andenne.
We lopen een eind over de stille verkeersweg, geleidelijk stijgend, totdat we boven arriveren op 171 meter hoogte bij de Col de la Flismes.
Bij de boerderij van Le Fond de Bousale steken we de beek van Boussale over en pauzeren even verder op een rioolput, die uit komt boven een diepe bermgreppel.
Tot hier hebben we vandaag ruim tien en een halve kilometer gelopen.
Het is al behoorlijk warm geworden en een pauze in de schaduw is dan buitengewoon aangenaam.

Vriendelijk ontvangst op verboden terrein
Daarna gaan we weer een bosperceel in.
Eerst over de verkeersweg, maar op een gegeven moment geeft de routebeschrijving aan dat we een bospad op moeten, waar bij de entree duidelijk staat aangegeven dat de toegang verboden is.
We negeren het verbod en volgen dit bospad, dat ons leidt naar de boerderij van Le Chenu.
Het wandelpad voert ons diagonaal over het erf van deze grote, voormalige boerderij.
Een deel van deze grote boerenhoeve is vroeger verbouwd tot logement, getuige het bord dat op de zuidgevel hangt.
Op het moment dat ik de foto van Durkje vóór het logement maak, komt uit de andere vleugel van de boerderij een oud, klein vrouwtje naar buiten, ons vriendelijk groetend.
We vertellen haar dat we de Via Mosana lopen en ze nodigt ons uit om even uit te rusten in de serre van haar voormalig logement, om daar ook even gezellig een praatje met haar te maken.
Ze vertelt ons dat ze de eigenaresse is van dit landgoed en dat de boerderij vroeger deels is verbouwd om als logement te dienen als o.a. vakantieverblijf.
Een deel van het logement bestaat uit een grote zaal, die kon worden gebruik voor bruiloften en partijen.
Aan de noordzijde is indertijd een groot terras gemaakt met uitzicht over de Maasvallei.
Ze vertelt dat ze inmiddels te oud is om dit hele logement alleen te beheren en dat het in principe niet meer in gebruik is; alleen nog voor haar 7 kinderen.
We blijven niet te lang zitten, want hier in de serre – zo vol in de zon – is het bloedheet.
Het zweet loopt ons beiden in straaltjes over het gezicht, dus we achten het beter om zo snel mogelijk de buitenlucht weer op te zoeken.
We nemen afscheid van deze vriendelijke mevrouw, die ons nog een aangename wandeling wenst.

Over de grens van Luik en Namen
Voorbij de boerderij gaan we tussen de akkers door over een slingerend veldpad naar beneden, wederom genietend van het mooie panorama van de Maasvallei alhier.
We komen dan uit bij de N90, de drukke verkeersweg van Huy naar Andenne, langs de Maas.
Waar we de N90 bereiken, bevinden we ons bij de grens van de Maasstad Andenne, ten westen van ons.
Hier, aan de oostzijde zien we twee andere plaatsborden, die ons duidelijk maken dat we in oostelijke richting de gemeente Gives in de provincie Luik zouden betreden als we die richting kiezen.
Wij steken echter de N90 over en wandelen rondom de kasteelmuur van het Kasteel van Rieudotte.
Dit kasteel is een oud Herenhuis van Herensmeden, de familie Boumeyre.
Het huis is in de 19e eeuw verbouwd en heeft nu drie torens van baksteen en kalksteen.
Dit kasteel ligt op de grens van de Belgische provincies Luik en Namen.
Het smalle pad is dicht begroeid met brandnetels en het vraagt van ons dan ook enige behendigheid om zonder al te veel brandplekken aan de noordzijde van de kasteelmuur bij de Maas aan te komen.
Hier gaan we over het jaagpad langs de Maas in westelijke richting, de provincie Namen in, in de richting van Andenne.

Andenelle aan de Maas
Anderhalve kilometer verder komen we aan in het dorpje Andenelle, aan de Maas.
We gaan hier het dorp in, steken de N90 weer over en komen dan op het kerkplein bij de Romaanse Sint-Pieterskerk van Andenelle.
Een Belgisch paar met een meisje probeert tevergeefs deze grote 12e eeuwse dorpskerk binnen te gaan; de kerk is helaas gesloten.
Deze kerk verving bij de bouw een hospitaal voor pelgrims naar Santiago de Compostela, dat tijdens de Kruistochten was verlaten.
Deze kerk is al een historisch monument sinds 1894.
Omdat het kerkplein geen schaduw biedt, lopen we even door naar het steegje Pré des Dames, waar we onder belangstellend toezicht van een oudere mevrouw pauzeren, zittend op een laag tuinmuurtje in deze steeg.

De Kapittelkerk van Andenne
Na deze pauze lopen we door naar ons eindpunt van vandaag: de Kapittelkerk van Andenne, de collegiale kerk die gewijd is aan de 7e eeuwse Heilige Begge, de stichtster van het klooster van Andenne.
Het is een immens Neo-klassiek kerkgebouw, gebouwd tussen 1764 en 1783, dat zich qua exterieur in een slechte onderhoudsstaat bevindt.
Tot onze verrassing zien we het Belgische paar weer samen met het meisje.
Nu hebben zij en wij wel geluk, want deze kerk is wel opengesteld.
Door de linker zij-ingang betreden we deze imposant grote kerk.
Het interieur van de kerk in de stijl van Louis XIV wordt verlicht door rondboog-ramen.
In het koor van de kerk staat een barok marmer altaar met een schilderij van de Hemelvaart. Er staan Renaissance koorbanken, een lessenaar met een koperen gier en een wijwatervat van blauwe steen uit de 16e eeuw.
Het koor van deze Kapittelkerk is fraai gerestaureerd, maar het interieur van het schip van de kerk ziet er abominabel uit.

Andenne > Huy > Hony-Esneux
Vanaf de kerk wandelen we om 15:15 uur langs het keramiekmuseum, het Paleis van Justitie en langs het Place des Tilleuils naar de Maasbrug van Andenne.
We steken hier de Maas over, en komen dan aan de noordzijde van de Maas in het plaatsje Seilles, waar het treinstation van Andenne is.
Vanaf hier nemen we de trein naar Huy.
Vanuit Huy rijden we met de auto weer naar onze camping in Hony-Esneux.
’s Avonds rijden we naar Esneux, waar in het centrum aan beide zijden van de Maas de handelaren hun spullen opruimen na twee drukke en warme rommelmarktdagen.
Het valt niet mee om in deze drukte een restaurant te vinden waar we kunnen eten.
Nagenoeg alle tafels binnen en buiten van de vele restaurants zijn bezet of gereserveerd, zo blijkt ons.
Aan de overzijde van de Maas vinden we echter het Chinees restaurant Chao Shan, waar we deze avond genieten van een heerlijke Chinese maaltijd.
Vandaag was het erg warm, maar zeker ook een hele mooie wandeldag.
We hebben weer 17,5 kilometer toegevoegd aan ons pelgrimspad.