 |
| Bij het monument op de Sint-Pietersberg bij het eindpunt van het Pieterpad |
De eerste 31 pelgrimsdagen
De eerste pelgrimstocht van Durkje en mij - van het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Spaanse Santiago de Compostela - duurde 152 dagen, in de periode van 16 mei 2005 tot en met 21 oktober 2012. Daarna liepen we aansluitend nog vier dagen door naar het ultieme eindpunt van deze pelgrimage op Cabo Fisterra, op de West-Spaanse rotskust van de Atlantische Oceaan.
Van alle 156 pelgrimsdagen schreven we een verslag, dat in combinatie met de onderweg gemaakte foto's een bijzonder document is geworden van een al evenzo bijzondere pelgrimage. Vanaf dag 32 zijn alle dagverslagen in de loop van de jaren gepubliceerd op mijn (deze) weblog. De eerste 31 dagverslagen zijn hier nog niet gepubliceerd, omdat ik in die periode nog geen weblog bijhield.
Om toch het verslag van die hele pelgrimstocht op deze blog te kunnen lezen, ga ik met terugwerkende kracht nog de ontbrekende eerste 31 wandelverslagen op deze weblog plaatsen. Af en toe zal ik zo'n dagverslag hier publiceren. Vandaag ga ik daarmee verder, met het verslag van pelgrimsdag nummer 22, over het traject van Maastricht via de Sint-Pietersberg naar het Belgische Visé.
Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela
Pieterpad van Maastricht naar Sint Pietersberg v.v.
en
Via Mosana van Maastricht naar Visé
Vrijdag 18 mei 2007 – 23,5 km.
Dag 22: 492 – 515,5 km
Pelgrimeren na de winterstop
Na een lange winterstop van bijna zeven maanden, pakken we vandaag de draad van ons meerjaren-Pelgrimspad weer op.
Drie wandeldagen liggen voor ons.
Vroeg in de ochtend rond 5:00 uur gaat de wekker; signaal om ons klaar te maken voor vertrek.
Tegen 6:00 uur vertrekken we met de auto vanuit Stiens voor de rit naar Maastricht.
Onze kinderen Jan Wijbe, Baukje en Pieter blijven dit Hemelvaartsweekend thuis om o.a. te kunnen studeren, zoals Baukje voor haar pas aangevangen VWO-eindexamen.
Het is op de snelwegen (nog) stil en al rond 9:30 uur arriveren we in Maastricht, waar we aan de oostzijde van de N2 onze auto in een woonwijk parkeren.
Het eerste deel van onze dagtocht zal het laatste traject zijn van het tweede deel van het Pieterpad, namelijk van Maastricht naar de Sint-Pietersberg, en daarna direct weer terug naar Maastricht.
Nog geen stempel van Onze Lieve Vrouwe
Tussen het NS-station en de Sint-Servaasbrug drinken we in de Stationsstraat eerst even een kop koffie.
Tegen 10:00 uur wandelen we in de richting van het centrum van Maastricht, waar we direct arriveren nadat we over de Sint-Servaasbrug de Maas oversteken.
Op deze vrijdag na Hemelvaartsdag lopen we tussen velen die zichtbaar een dagje gaan winkelen in de binnenstad van Maastricht.
Omdat we in onze Pelgrimspas graag een stempel willen hebben van de stad Maastricht, vragen we in de 10e-15e eeuwse Onze-Lieve-Vrouwe-basiliek waar we van deze kerk een stempel kunnen krijgen.
We worden door een mevrouw in de kelder van de basiliek doorverwezen naar het gebouw naast de veelbezochte Sterre der Zee-kapel, maar daar aangebeld wordt niet open gedaan; binnen brandt ook geen licht.
Via de Sint Pieterstraat passeren we de 14e eeuwse stadsmuur: de Walmuur.
Langs het Henri Hermanspark lopen we een eindje verder in zuidelijk richting over de Luikerweg - de berg opgaand - de stad uit.
Tussen wens en vervulling heerst de stilte
Hier bestijgen we het cultuurhistorisch monument, de Sint-Pietersberg; een hoogterras in het krijtplateau van Zuid-Limburg.
Achterom kijkend, krijgen we een steeds mooier uitzicht over Maastricht.
Bovenop de berg zien we het in 1701 gebouwde - voormalig - fort Sint Pieter, dat we vervolgens passeren.
Een eindje verder gaan we rechtsaf over een brede grindweg, die ons met een ruime bocht over de Sint-Pietersberg naar het eindpunt van het Pieterpad leidt; op 4 kilometer afstand van Maastricht.
Bij het monument 'Tussen wens en vervulling ligt een grote afstand' is het stil; geen mens te zien.
Om dit eindpunt van het Pieterpad te markeren, maken we van elkaar even een foto bij het monument.
En tenslotte - met de zelfontspanner van het fototoestel - nog één foto van ons beiden bij deze Pieterpad-gedenksteen.
Terug naar Maastricht
Daarna wandelen we weer terug naar Maastricht.
Halverwege de grindweg op de Sint-Pietersberg maken we tussen de bomen door nog even een foto van de ver beneden ons liggende Mergelgroeve, die in de loop van de jaren gegraven is uit de Sint-Pietersberg.
De mergelwinning is inmiddels gestopt om de groeve over te kunnen dragen aan Natuurmonumenten.
Vlak voor het voormalig fort Sint Pieter halen we bij Chalet Berglust nog even de Pieterpad-oorkonde.
Vervolgens wandelen we weer naar Maastricht, over de Luikerweg.
Pelgrimsstempel van Sint Servaas
In Maastricht houden we links aan om uiteindelijk na de eerste (2 x 4 =) 8 kilometer uit te komen bij het Vrijthof.
Daar is het gezellig druk met alle andere mensen die - net als wij - genieten van het mooie weer in de stad.
Om bij de ingang van het bedevaartsoord, de Sint-Servaas-basiliek te komen, wandelen we in de richting van de 14e-15e eeuwse Sint-Janskerk, met de opvallende, rode kerktoren.
Tussen de Sint-Janskerk en de 11e eeuwse Sint-Servaaskerk door komen we uiteindelijk uit bij de ingang van de Sint-Servaas-basiliek.
Bij de portier van de basiliek vragen we om een stempel van de Sint Servaas om daarmee in onze Pelgrimspas aan te tonen dat we Maastricht ook passeerden.
De portier verwijst ons naar het naast de kerk gelegen parochiehuis, waar we heel hartelijk worden ontvangen door een rooms-katholieke zuster.
Wij mogen plaatsnemen in een mooie vergaderzaal en leggen uit dat we graag een stempel van de Sint Servaas in onze Pelgrimspas willen hebben.
We krijgen een mooi stempel in de pas, vertellen vanwaar we komen en hoe we de voettocht naar Santiago de Compostela vervolgen, en krijgen in het kort uitgelegd dat de op 13 mei 384 gestorven Sint Servaas ligt begraven in de crypte van deze basiliek.
Ook vertelt de zuster ons dat Paus Johannes Paulus II de Sint Servaas tijdens zijn bezoek op 14 mei 1985 tot basiliek verhief.
Ze geeft ons twee Sint-Servatius-bidprentjes als aandenken aan ons bezoek en aan deze eerste bisschop van Maastricht.
Als we ons weer bij dezelfde portier melden – vertelt ze – mogen we als pelgrims gratis de basiliek, de kloostergang, de schatkamer en de grote crypte bezoeken, waarin de kleine 12e eeuwse Cella (grafkamer) met daarin de schrijn van St. Servatius.
Van dit vriendelijke aanbod maken we graag gebruik.
“Servaas,
bewaarder van het geloof.
Bewaar uw volk en leid het
op de weg ten leven.
Amen.”
Overstap van Pieterpad naar Via Mosana in Maastricht
Na dit bezoek nuttigen we op een terras van het Vrijthof eerst even een stevige maaltijd, alvorens we een nieuw pad betreden.
Voldaan kijken we terug op de afronding van dit Pieterpad-traject en richten onze blik op de nu voor ons liggende Sint-Jacobsroute met de naam 'Via Mosana': van Maastricht (voorheen de Romeinse nederzetting Mosa Trajectum, Latijnse naam voor 'oversteek van de Maas') door België via Luik en Huy naar Namen.
Om 12:30 uur verlaten we het Vrijthof en gaan door de Sint-Jacobsstraat weer naar het Onze-Lieve-Vrouwe-Plein, waar we de gelijknamige basiliek en haar kapel 'Sterre der Zee' wederom passeren.
Daarna steken we de Maas weer over via de tussen 1280 en 1290 gebouwde Sint-Servaasbrug.
Langs de Stenen Wal aan de oostoever passeren we de oude Waterpoort, waar vroeger de Duitse pelgrims vanuit Aken binnenkwamen.
Aan de overzijde zien we nog de Onze-Lieve-Vrouwe-basiliek staan.
Voorbij het Bonnefantenmuseum Maastricht en na de Kennedybrug lopen we tussen de gouvernementsgebouwen door van de provincie Limburg.
De op het eiland in de Maas gelegen gouvernementsgebouwen zijn bekend geworden vanwege de destijds zwaarbewaakte topontmoeting van de Europese Unie waar op 7 februari 1992 het Verdrag van Maastricht (officieel: het Verdrag van de Europese Unie) werd gesloten, die de overgang betekende van de 'Europese Economische Gemeenschap (EEG)' naar de Europese Gemeenschap (EG), de oprichting van de hedendaagse Europese Unie (EU).
Via Oost-Maarland naar Eijsden
Op het Gouvernementspad verlaten we Maastricht als we het natuurreservaat 'Natuurpark Kleine Weerd' binnenwandelen.
Daar kruist een jong konijntje ons onverharde pad.
Uiteindelijk komen we langs de Pieterplas en de beekdalletjes langs de Maas weer op een drukke verkeersweg vlakbij Gronsveld.
Aan de overzijde van de weg van Maastricht naar Eijsden vervolgen we ons pad over een onverharde veldweg.
Daar passeren we een lange afstandswandel-echtpaar dat het Krijtlandpad loopt, waarvan wij nu ook een deel bewandelen.
We lopen langs de spoorlijn een eind met hen mee en wisselen onze wandelverhalen uit.
Bij Oost-Maarland zetten ze ons samen even op de foto en daar scheiden onze wegen weer.
Voorbij Oost-Maarland verlaten we de Kasteellaan en vervolgen onze weg over de Trichterweg, die door de Eijsder Beemden gaat.
Na ongeveer 2 kilometer komen we aan in Eijsden, waar we pauzeren op het Mariaplein.
Daar hebben we een mooi uitzicht over de Maas, waar we aan de overzijde België zien liggen.
Nederlands-Belgische grens
In Eijsden lopen we een eindje over het hooggelegen stenen pad (de Bat) langs de Maas.
Buiten Eijsden arriveren we bij het mooie kasteel uit 1649 van de Belgische adellijke familie Liedekerke.
Door het poortgebouw komen we op het kasteelterrein met daarop een mooie kasteeltuin, die vrij toegankelijk is.
Daarna verlaten we de laatste Nederlandse plaats op onze route: Eijsden.
Dan passeren we tussen Eijsden en Moelingen bij de hoeve Navagne enige tijd later grenspaal nummer 43, de plaats waar we Nederland verlaten, om ons pelgrimspad te vervolgen in België.
We komen dan op het eigenaardige verkeersknooppunt van de Belgische plaats Moelingen (in het Frans: Moulans) in de Belgische grensgemeente Voeren/Fourons.
We beklimmen het talud van dit verkeersknooppunt en komen daar bij een verlaten grenspost.
In het vervallen gebouwtje fladderen twee kwikstaartjes, waarvan we vermoeden dat ze er wel in zijn gekomen, maar de weg naar buiten niet meer kunnen vinden.
De grenspost is rondom gesloten; wellicht zit er een gaatje ergens in het dak, waardoor de vogels er toch nog uit kunnen komen.
Eerste stappen op de Via Mosana
Op enige afstand zien we de opvallende hefbrug over de Maas die het verkeer toegang geeft tot de Belgische plaats Lixhe aan de westzijde van de Maas.
Wij steken hier het riviertje de Belwinne over en lopen dan weer langs de westoever van de Maas in de richting van de Belgische stad Visé.
Over een nieuw rood-betonnen fietspad langs een pas geasfalteerde – nog niet geopende – weg gaan we langs de Maas onder de spoorbrug door.
Een trein van Antwerpen naar Aken passeert op dat moment.
De Via Mosana wordt voortreffelijk bewegwijzerd met witte stickers.
Op die zeshoekige witte stickers staat een rode Jacobsschelp en een rode richtingpijl.
Bij de spoorbrug Antwerpen-Aken wordt de weg in de richting van Visé gewezen.
Slaapplaats zoeken in Visé
Voorbij de spoorbrug arriveren we in Visé, waar we de brug tussen Visé en het aan de andere oever gelegen Devant-le-Pont beklimmen.
In Visé vragen we bij Maison du Tourisme de la Basse-Meuse (VVV) waar we in Visé kunnen overnachten.
We willen de auto namelijk graag in Maastricht laten staan om gedurende deze drie dagen ons niet te hoeven bekommeren over het heen en weer rijden tussen het begin- en eindpunt van elke wandeldag.
We krijgen een voor ons geschikt adres toegewezen aan de westzijde van de Maas.
Wandelend gaan we over de Maasbrug naar Devant-le-Pont, waar we vriendelijk worden ontvangen op het aanbevolen adres.
Ons wordt al snel in het Frans duidelijk gemaakt dat hier geen slaapplaats is, maar nadat we binnen zijn gelaten, is de gastvrouw zo vriendelijk om voor ons een pas geopend, nieuw logeeradres in Visé te bellen.
La Maison d’Hélène
Telefonisch komen we met onze aanstaande gastvrouw een logies & ontbijt-prijs overeen en krijgen het aanbod dat we hier over enige minuten met de auto zullen worden afgehaald om naar dit overnachtingsadres te worden vervoerd.
Het is Hélène Legros-Leclercq die ons met haar auto afhaalt en ons naar haar vakantiewoning 'La Maison d’Hélène' aan de Allée des Muguets in Visé brengt.
Hélène heeft met haar echtgenoot afgelopen najaar de voormalige buurwoning van haar grootmoeder gerenoveerd en gereed gemaakt voor vakantiebewoning.
Het is een grote étage met compleet ingerichte woonkamer, slaapkamer, badkamer, keuken en een balkon aan de achterzijde, met tuinzicht.
Wat een weldaad om zo gastvrij te worden ontvangen in zo’n mooi appartement.
Het bed wordt door Hélène voor ons nog snel opgemaakt; haar echtgenoot checkt nog even woning en balkon en het appartement wordt aan ons overgedragen, nadat we hebben afgesproken dat we ons de volgende ochtend om 8.15 uur bij hen zullen melden voor een ontbijt in de ook naastgelegen andere woning van de moeder van Hélène.
Hélène vertelt ons dat het nu de tweede maal is dat ze gasten ontvangt in deze ruime vakantiewoning.
Voor wie op doorreis Visé passeert of voor wie een weekend of week Visé wil bezoeken, is dit als logeeradres een absolute aanrader.
Feest in Visé
Na een korte rustpauze en een heerlijke douche verlaten we ons nachtverblijf; voor België opvallend vanwege de grote gevelbrede ramenpartij.
In het centrum van Visé is het gezellig druk.
Het blijkt dat er dit weekend diverse feestelijke activiteiten zijn.
Op het stadsplein staat een grote feesttent en een muziekkorps trekt over de hoofdweg van terras naar terras.
In het centrum van Visé genieten we van een heerlijk diner in een plaatselijk restaurant onder een voormalig hotel.
Het was een lange, maar prachtige dag: schitterend weer en een gevarieerde wandelroute over totaal 23,5 kilometer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten