Pelgrimeren van Rubiães naar Tui

Dinsdag 30 april 2019

Bij de Capela de São Bento da Porta Aberta

Van Lissabon naar Santiago de Compostela
Caminho Portugués de Santiago van Rubiães naar Tui

Dinsdag 30 april 2019 – 19,3 km.
Dag 21: 478,1 – 497,4 km

Rubiães in en uit

Gisteravond zijn Durkje en ik en ook het Duitse echtpaar dat met ons in Rubiães overnacht door de plaatselijke restauranteigenaar naar zijn restaurant gehaald, en na afloop weer teruggebracht naar Casa das Lages. Met Mattias & Karla hebben we samen een pelgrimsmenu gegeten in dat restaurant, dat overigens nagenoeg vol zat met zo’n 30 pelgrims.

Mattias & Karla willen vanmorgen graag al om 7:00 uur ontbijten, dus daar sluiten wij bij aan. Dat doen ook de andere vier Duitse pelgrimsgasten van Casa Lages, dus de eigenares heeft voor ons achten het ontbijt op een lange tafel in de keuken klaargezet. Als Durkje en ik klaar zijn voor vertrek, nemen we afscheid van de andere zes pelgrims. Wellicht zien we ze vandaag nog. Om 7:30 uur verlaten wij Casa das Lagas.

We lopen vandaag van het Portugese Rubiães naar het Spaanse Tui, over een afstand van 19,3 kilometer.

We volgen eerst de bewegwijzerde route naar het dorp Rubiães. Een deel van de route moet hier nog worden bestraat. Daar wordt aan gewerkt.

We steken de Rio Coura over via de oude Romeinse stenen boogbrug.

Bij de combinatiezaak van café en winkel ‘Bom Retiro’ gaan we naar binnen om de boodschappen voor de tocht van vandaag te kopen. Daar loopt ook een ander Nederlands echtpaar rond, horen we.

Langs een rivier met een waterval lopen we Rubiães uit.

De veters nog één keer goed strikken, en dan is alles klaar voor de tocht.

Samen lopen tussen Rubiães en Fontoura Fuente

Buiten Rubiães halen we het Nederlandse echtpaar in, dat zojuist ook in de winkel was. We lopen een eind met Joop & Herma van Essen op, tot aan het dorpje São Bento da Porta Aberta.

Als we bij de kerktrappen naar beneden lopen, en het pad weer op gaan, komen de Duitse pelgrims Mattias & Karla aanlopen.

In Fontoura Fuente zien we een tegeltableau van Sint Jacob aan een huisgevel hangen.

We maken in Fontoura Fuente nog even een foto van de kerk, en gaan dan door.

Voor en achter ons lopen pelgrims uit meerdere landen. We horen in elk geval Nederlands, Duits, Portugees, Engels en Noors.

Op de smalle paden waar we voorzichtig moeten dalen, is er af en toe enige filevorming, maar zodra het pad weer breder en vlak wordt, trekt de stoet pelgrims wel weer uit elkaar, en wordt het weer stil voor en achter ons.

Koffiepauze bij de Quinta

We lopen langs het dorpje Cerdal.

Ons plan was om zo ongeveer halverwege een rustpauze te nemen. Dat zou dan in het dorpje Pacos zijn. Als we bij Pacos hoog langs de Quinta Estrada Romana lopen, zien we beneden bij deze voormalige boerderij een terras. Dit wordt onze koffiepauzeplek vanmorgen.

Beneden worden we aangesproken door een vrouw die aan de lange tafel zit. Ze blijkt Nederlandse te zijn, die hier voor enkele dagen op bezoek is, omdat haar dochter hier in deze herberg als vrijwilligster hospitaleert. We nemen plaats bij haar aan tafel en bestellen binnen bij haar dochter koffie. Terwijl we het koekje en een broodje bij de koffie eten, scharrelen twee witte honden continue om ons heen, ondertussen bedelend om iets van biscuit of brood of beleg. We horen dat de vier Zuid-Koreaanse pelgrims zojuist ook al zijn gepasseerd.

Als we er al even zitten, zien we de Duitse Mattias & Karla boven bij de doorgaande weg plaatsnemen, en als we weer vertrekken, komen zojuist de Nederlandse Joop & Herma ook aanlopen.

Van Pedreira naar Arão

Verderop – vlak voor Pedreira – steken we de Rio Pedreira over via een kleine Romeinse stenen boogbrug.

Als we in de regio van Valenca komen, passeren we een groot informatiebord, waarop de route naar Valenca staat afgebeeld. Zo worden we alvast welkom geheten in Valenca.

In de berm van het bedrijventerrein waarover we lopen, staat een plant in bloei met prachtige feloranje bloemen, vol in de zon; intens van kleur.

Voordat we in Valenca komen, moeten we eerst nog door het dorpje Arão. In de wegkapel van Arão kunnen we een kerkstempel plaatsen in onze pelgrimspaspoorten. Op het altaar in de kapel staat een witte kaars met daarop een afbeelding van het zwaardkruis.

Forteleza & Valenca

Nadat we langs het busstation van Valenca zijn gelopen, wandelen we langs de hoog opgaande burchtmuren de stad Fortaleza-Valenca binnen.

Bij de stadspoort worden pelgrims verwelkomd door een pelgrimsbord, en uitgenodigd om Fortaleza te doorkruisen.

We gaan het stadje in, waar ons opvalt hoeveel winkeliers grote hoeveelheden van hun koopwaar allemaal hebben uitgestald op straat, vóór de winkel.

We lopen naar de stadsmuur, vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over enerzijds de restanten van het oude Portugese fort, en verderop over de rivier Rio Minho, die de grensrivier is tussen dit deel van Portugal, en van Spanje aan de overzijde van de rivier.

We gaan verder door deze vestingstad, en bezoeken aan de rand van de stad een oude kerk, waarvan ons opvalt dat die een houten vloer en een houten tongewelf heeft.

Als we het fort hebben verlaten, komen we onderaan de stenen trappen langs een café, waarbij staat aangegeven dat dit de laatste Portugese bar is die wij op de Caminho Portugués passeren. Tussen een grote groep Portugezen en pelgrims nemen we plaats op het terras om hier een theepauze in te lassen alvorens we Portugal zullen verlaten.

Over de grens van Portugal naar Spanje

We lopen naar de rivier de Rio Minho. Hier zullen we de landsgrens oversteken.

Achter ons zien we nog het grote landbord van Portugal.

Dan steken we via de lange ijzeren brug de rivier over, die aan de overzijde de Rio Miño heet.

Even later – maar door het tijdsverschil tussen beide landen meer dan een uur later – wandelen we bij het landbord España het land Spanje binnen.

We kijken nog even achterom naar de rivierbrug die ons zojuist toegang van Portugal naar Spanje verschafte. De rest van de camino zullen we dus door Spanje gaan.

We volgen de gele caminopijlen en de Jacobsschelpen in het wegdek.

Canadese pelgrim met Friese roots

Vóór ons zien we een man en een vrouw met een pelgrim praten op onze route. De man begroet ons in het Nederlands. Hij schatte in dat wij Nederlanders zijn. Hij vertelt dat hij uit het Canadese Banff komt, maar dat zijn grootvader vroeger in Sneek slager was. Hij wandelt nu op zijn pelgrims-rustdag hier met zijn Canadese echtgenote, en was hier op straat zojuist in gesprek geraakt met de pelgrim die bij hen staat. Zij blijkt uit Sneek te komen, en ze had even eerder ons al zien lopen met het Friese vlaggetje aan onze rugzakken. Vandaar dat de man ons in het Nederlands en zelfs een beetje in het Fries aansprak.

Wapperende was hoog naast de kathedraal

De Sneker pelgrim loopt door, en wij praten nog even na met het Canadese pelgrimspaar, over hun ervaringen tijdens hun pelgrimage van Porto naar hier. Even later wandelen wij langs de rivier Rio Miño.

We verlaten de rivier al snel, om in de richting van het oude stadscentrum van Tui te lopen. Hoog vóór ons zien we al de oude kathedraal van Tui. Daar moeten met een klim we naar toe.

Bij de kathedraal aangekomen, ontmoeten we de twee Nederlandse mannen, die gisteren als pelgrims ook een pelgrimsmenu aten in het restaurant van Rubiães waar wij ook aten.

We kunnen de kathedraal nog niet in, dus we lopen direct door naar het Pension Cabalo Furado, dat bijna naast de kathedraal staat. Daar vinden we een slaapplaats voor de komende nacht.

Onze gastvrouw laat zien dat we boven op het dakterras de was kunnen drogen. Nadat we hebben gedoucht, en ook de was schoon is, wappert deze aan de lijn, hoog boven de stadsbebouwing uit, en bijna naast de toren van de oude kathedraal van Tui.

Omdat het zonnig en warm is, en er een verfrissende wind waait, is de was in heel korte tijd al weer droog, en daarmee klaar voor morgen.