Pelgrimeren van O Porriño naar Arcade

Donderdag 2 mei 2019

Aankomst bij de Ponte Sampaio over de Rio Verdugo in Arcade

Van Lissabon naar Santiago de Compostela
Caminho Portugués de Santiago van O Porriño naar Arcade

Donderdag 2 mei 2019 – 21,8 km.
Dag 23: 514,9 – 536,7 km

Verandering van de laatste 2 etappes

Met het einddoel voor deze meivakantie-pelgrimage - Pontevedra - voor ogen, hebben we nog twee wandeldagen te gaan, over een afstand van 34,6 kilometer. Aanvankelijk was het plan om dat op te knippen in 14,9 kilometer (van O Porriño naar Redondela) en 19,7 kilometer (van Redondela naar Pontevedra). Maar toen Durkje de route nog eens bekeek, zag ze dat het eigenlijk ook wel leuk is om vandaag naar Arcade te lopen. Dat ligt namelijk aan de Ria de Vigo, een hele brede inham van de Atlantische Oceaan die bij Vigo diep het land in gaat tot aan Arcade toe. Dan zitten we vanavond en vannacht aan zee. Met dat mooie vooruitzicht hebben we de laatste twee etappes van onze mei-pelgrimage aangepast. Daarom lopen we morgen de laatste 12,8 kilometers van Arcade naar Pontevedra, en vandaag staat dan de langere etappe van O Porriño naar Arcade op het dagprogramma, over een afstand van 21,8 kilometer.

Vroeg ontbijt in een Panaderia in O Porriño

De wekker wekt ons om 6:15 uur, en vlak vóór 7:00 uur staan we klaar voor vertrek. 

We lopen naar beneden, naar de receptie, waar we afscheid nemen van de vriendelijke Venezuelaanse familieleden die ons zo hartelijk hebben ontvangen, en die zo gastvrij voor ons zijn geweest. De eigenaresse en haar moeder zijn zo vroeg al weer aanwezig, en ook de zoon van de eigenaresse (de kok), die op de bovenste verdieping slaapt. We maken nog een foto van moeder en dochter, en nemen dan afscheid.

Tegenover Hostal Louro is een bakkerszaak waar je ook koffie kunt drinken. Twee Duitse pelgrims zitten al binnen, en bestellen zoete broodjes en koffie. Als wij om gewoon brood vragen, wordt dat achter uit de bakkerij gehaald. Zo zitten wij enkele minuten later aan een heerlijk ontbijt van warm brood met kaas, en een lekkere Café Americano erbij. Ondertussen zien we de twee Duitse dames buiten passeren, die wij gisteren en ook al eerder ontmoetten. Ze zien ons zitten, en zwaaien ten afscheid. Om 7:30 uur verlaten wij de bakkerszaak en gaan we op stap.

Ansichtkaarten voor de collectie uit Mos

We lopen de stad O Porriño uit, en passeren op zeker moment de bermpaal/wegwijzer van de Camino Portugués, waarop staat dat het vanaf hier nog 99,84 kilometer is tot de kathedraal van Santiago de Compostela. Om daar een pelgrimsgetuigschrift te verkrijgen, moet je dus bewijzen dat je in elk geval in O Porriño met je pelgrimstocht bent begonnen (namelijk ruim 100 kilometer vóór Santiago de Compostela).

Daarna lopen we door Concello de Mos, waar ook een pelgrimsherberg staat.

In het dorpje Mos is een hele mooie pelgrimswinkel, waar je een groot aantal zaken kunt kopen die je als pelgrim nodig hebt, of die je graag wilt hebben. Ik koop daar acht nieuwe pelgrimsansichtkaarten die ik nog niet in mijn ansichtkaartenverzameling van pelgrimages heb.

Panorama vanaf grote hoogte

Daarna gaan we verder met de klim, want we moeten uiteindelijk eerst naar de 235 meter hoge top van de Monte Cornedo. Als we daar arriveren, ontmoeten we de Britse pelgrims Rose & Vincent.

Vincent hadden we eerder al ontmoet toen hij en Durkje op het dakterras van ons Pension Cabalo Furado de was ophingen naast de kathedraal van Tui.

Ze blijven nog even zitten, maar wij gaan door, en komen verderop langs een muur, waarop de pelgrimsgroet ‘Buen Camino’ is geschilderd in een grote gele caminopijl.

Vlak daarna krijgen we vanaf ons hoge uitzichtpunt een schitterend uitzicht over het dal vóór ons, waarin we de stad Redondela en het helderblauwe zeewater van de Ria de Vigo zien.

Een Duitse pelgrim vraagt of ze ons hier samen op de foto moet zetten, met dit prachtige uitzicht als panorama op de achtergrond. Van dat aanbod maken we graag gebruik.

Daarna volgt een lange en uiterst steile, en daarmee gevaarlijk afdaling over glad asfalt. Stapje voor stapje gaan we naar beneden. Twee dames doen dat zelfs zigzaggend om zo voorzichtig mogelijk en zonder blessures beneden aan te komen.

Naar Redondela

We besluiten een kop koffie te gaan drinken vlak nadat we het viaduct van de spoorlijn zijn gepasseerd, maar daar blijkt het café dat in onze pelgrimsgids staat vermeld niet meer te bestaan. Daarom lopen we nog een eindje door in de richting van Redondela.

In een buitenwijk van Redondela, langs de drukke N-550 gaan we naar binnen bij een bar, waar ze heerlijke koffie schenken. We krijgen er een klein croissantje bij, dus hier wordt de pelgrim verwend.

Als we weer verder gaan, komen de Nederlandse pelgrims Joop & Herma aanlopen, die wij in de afgelopen dagen al enkele malen hebben ontmoeten. Met zijn vieren lopen we de stad Redondela binnen.

De Jacobsschelpen van Soutoxuste

Ten noorden van Redondela lopen we op grote afstand parallel aan de N-550, die we op enig moment oversteken. Daarna volgt weer een mooie groene route, want hier voert de camino ons weer een Eucalyptusbos in.

In het dorpje Soutoxuste hangen enkele honderden beschreven Jacobsschelpen aan lijnen in een rechthoek.

Anderen hebben er andere pelgrimsattributen bij gehangen. Een bonte verzameling, maar wel een mooie aandachtstrekker voor de passerende pelgrim.

Zicht op Arcade

Zo langzamerhand zijn we naar 153 meter hoogte geklommen, boven op de Alto de Lomba. In de afdaling krijgen we op een gegeven moment een mooi uitzicht over de stad Arcade en het water van de Ria de Vigo.

Hoe verder we afdalen, hoe dichter we ook bij de zee komen.

Aan de overzijde van de Ria de Vigo rijzen de bergen al weer op, die de begrenzing betekenen voor de Ria de Vigo.

Een drukke verkeersweg loopt langs het water. Wij dalen af naar die verkeersweg.

Beslaan en mediteren

Na een gevaarlijk stuk over de vluchtstrook van de N-550 wandelen we de bebouwde kom van Arcade binnen. Het is nu nog maar 13:20 uur, dus we zijn mooi vroeg in onze plaats van bestemming.

Via een stille bypass omzeilen we de drukke verkeersweg. Op het smalle asfaltweggetje staat een mobiele smid een paard te beslaan.

Op het moment dat wij voorbij komen, wordt een nieuw hoefijzer aan de rechter voorvoet van het paard genageld.

De smid wil de hoef nog even bijwerken, maar het paard werkt niet zo gemakkelijk mee. De smid reageert rustig maar kordaat, en kan dan verder gaan met zijn werk.

In een smalle doorgang naar beneden, zien we linksvoor ons in een nis enkele pelgrimssymbolen.

Het is de plek in een bermmuur waarin iedereen die iets wil achterlaten van zijn camino hier in de gelegenheid wordt gesteld. Ik zie er ook een visitekaartje in staan uit Maastricht, met daarop een mediterend persoon met een Jacobsschelp op de achtergrond.

Accommodatie met uitzicht op zee

We gaan nu op zoek naar een overnachtingsplaats voor de komende nacht. Hotel Duarte met de pelgrimsherberg gaan we voorbij, omdat we toch iets meer in het centrum en dichter bij de zee willen overnachten. De mooiste plek lijkt Hotel Avenida te zijn, direct aan zee. Om daar te komen, dalen we door Arcade af naar de oude stenen boogbrug die hier over de Ria Verdugo ligt.

Bij de stenen trap dalen we af naar de vloedlijn.

Lang het stadsstrand lopen we naar het hotel, maar bij aankomst blijkt dat niet meer te bestaan. Het zijn inmiddels woonappartementen geworden. Er zit dus niets anders op dan weer heuvelopwaarts de stad in te gaan, om een overnachtingsplek te vinden. Die vinden we al vrij snel tegenover de Santiago-kerk van Arcade, in Hotel Isape.

We krijgen een prachtige kamer toegewezen, recht tegenover de Sint-Jacobskerk, en met een prachtig vrij uitzicht over het zeewater van de Ria de Vigo. Aan de overzijde van de Ria de Vigo zien we de mensen op het strand, en ook in het water kanoën. Een gouden plek voor ons verblijf hier in Arcade aan zee.