 |
| De eerste kaars brandt op de eerste Zondag van Advent |
Op weg naar het Lichtfeest
Vanmorgen komen we als gemeente in groten getale bijeen om de Eerste Zondag van Advent te vieren. In de afgelopen week zijn we vanuit het verdrietige duister van Memoriazondag op weg gegaan naar het licht van het Kerstfeest. Op deze eerste zondag begint de eerste Adventsweek, die de opmaat vormt naar het Kerstfeest, dat wij over ruim drie weken zullen vieren.
Op hoge leeftijd nog zwanger
Voorganger vanmorgen is dominee Jan Kroon uit het Friese Garyp. Voor de kinderen in de Kindernevendienst, en ook voor ons in de grote kerkzaal van De Hege Stins te Stiens, staat op deze zondag de bijbeltekst over priester Zacharias centraal. De oude Zacharias, die in de tempel - als dienstdoende priester - van de engel Gabriël onverwacht te horen krijgt dat zijn vrouw Elisabeth op hoge leeftijd toch nog een baby zal krijgen.
Gastpredikant dominee Kroon, die pas na zijn preek verrast ontdekt dat er verderop op het liturgisch centrum ook nog een preekstoel staat, heeft die preekstoel voor zijn preek eigenlijk niet nodig, want zijn verkondiging wordt ook van achter de viertafel door de Stienser PKN-gemeente bijzonder gewaardeerd, zo hoor ik later van enkele kerkgangers na de dienst.
Zwijgen of spreken?
We kennen het verhaal van de oude Zacharias, die sprakeloos wordt, en blijft, totdat zijn zoon Johannes maanden later is geboren.
Dominee Kroon neemt ons mee in het verhaal van de zwijgende aanstaande vader. Als we iets niet (willen) geloven, als we ons over zaken, over God of over mensen negatief kritisch willen uitlaten in ons leven en werken, is het misschien ook wel veel beter dat we zwijgen, in plaats van kwaad te spreken. Wellicht zouden we ons in dergelijke kritische situaties beter kunnen onthouden van onze al te scherpe commentaren, en zouden we ons beter scharen naast de zwijgende Zacharias.
Maar, als we het ineens wel weer (kunnen) geloven, als we met liefde positief willen spreken over zaken, over God en over onze medemensen van nabij of veraf, dan zouden we onze mond weer kunnen openen, om barmhartig te spreken in liefdevolle bewoordingen.
Dat is het moment waarop ons zwijgen verbroken wordt, en ons spreken mag beginnen. Ook daarin staan we dan naast de - dan weer wel - sprekende Zacharias.
Dan dus géén 'spreken is zilver en zwijgen is goud', maar 'dan wordt ons zilveren zwijgen een hartverwarmend gouden spreken'.
Advent: getuigen van een lichtend wonder
Aan het eind van de eerste Adventsdienst komen de kinderen met hun lichtjes weer terug in de kerkzaal, en zingen we voor het eerst het eerste couplet van het projectlied van Advent 2018, met de woorden:
Dragers van Gods licht te zijn,
wat was dat bijzonder,
zij getuigden, groot en klein,
van een lichtend wonder.
Zacharias was verstomd,
maar als dan zijn zoontje komt,
dan geneest God hem,
met zijn nieuwe stem
spreekt hij vrij, is hij blij,
gaat een loflied zingen:
God doet grote dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten