Pelgrimeren van Lourenzá naar Abadín

Een bijzondere rondleiding langs de schilderijen van Rubens in Mondoñedo

Van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela

Camino del Norte & Camino de la Costa > Irún – Santiago de Compostela

Camino de la Costa van Lourenzá naar Abadín

Vrijdag 29 juli 2016 – 24,5 km.
Dag 33: 671,1 – 695,6 km

Door de bergen van Lugo

Het thema van vandaag is volgens onze wandelgids: ‘Door de bergen van Lugo’. We hebben gisteren de Cantabrische zeekust al ver achter ons gelaten, en we zijn op weg naar de grote meseta van de hoogvlakte van de provincie Lugo. Maar om op die hoogvlakte te komen, moeten Durkje en ik vandaag behoorlijk klimmen. Eigenlijk staat de hele dag over de volle afstand van 24,5 kilometer in het teken van klimmen. Het hoogteprofiel in onze routegids spreekt daarover boekdelen.

We vertrekken vandaag weer ongeveer om 7.45 uur, en rijden vanaf de camping in Barreiros naar de stad Lourenzá, waar we onze auto weer parkeren achter het grote kloostercomplex. Om 8.15 uur beginnen we onze etappe op het kerkplein vóór de kloosterkerk.

We zijn van plan om naar Gontán te lopen, maar als het qua terugreis beter uitkomt om een taxi te regelen in Abadín lopen we nog een halve kilometer verder. Vanmiddag zien we wel wat we gaan doen.

De eerste zeven kilometers van de dag

Als we de plaats Lourenzá uit wandelen, ontmoeten we het Brits-Duitse pelgrimsechtpaar John & Cordula, met wie we ruim een kilometer samen de uitdaging van de flinke klim aangaan. Het eerste dorpje waar we door heen komen, is Arroxo.

En het tweede dorpje dat we naderen, is Grove.

In Grove lopen we via het dorpspaadje onder een hórreo door.

Daarna gaat het verder naar de plaats San Pedro, die we binnenwandelen ter hoogte van de kapel.

Voorbij Grove is het nog bijna 4,5 kilometer te gaan naar de stad Mondoñedo. Om 9.45 uur krijgen we vanaf een prachtig heuvelhellingpad door een bosperceel vanaf behoorlijke hoogte al een mooi uitzicht over de stad Mondoñedo.

Tijdens onze afdaling naar de stad komen we nog over een boerderijerf.

We lopen onder een hórreo door en moeten dan even aan de kant omdat de boer met een kleine tractor met aanhanger van de andere zijde ook onder de hórreo door moet.

Als we over het erf lopen, zien we dat aan de andere zijde van de boerderij ook nog een oude hórreo staat.

Onderaan het toegangsweggetje van de boerderij komen we uit op de brede doorgaande weg, die Mondeñedo in gaat.

Bij het begin van de bebouwde kom is in een open container een informatiepunt voor pelgrims geplaatst.

De kathedraal van Mondoñedo

Via de oostelijke ringweg wandelen we Mondoñedo binnen, in een directe route naar de kathedraal. We wandelen het grote kerkplein op aan de voorzijde van de kathedraal van Santa María.

De deur van de kathedraal staat open, dus we gaan eerst maar naar binnen, voordat ze de deur sluiten voor een middagpauze.

Het is stil en donker in de grote kerk. We lopen door de rondgang en vinden voorin de kathedraal een beeld van Sint Jacob als pelgrim.

Daar komen we ook langs het museum dat in de kathedraal is gevestigd. Bij de entree zit een Italiaanse mevrouw die ervoor zorgt dat we twee verschillende stempels in onze pelgrimspaspoorten krijgen. Van de eerste vertelt ze dat dit een tweehonderd jaar oud stempel is van de kathedraal.

Het tweede stempel is van meer recente datum, en daarvan vertelt ze dat zij zelf het ontwerp van dit stempel heeft gemaakt.

Museo Diocesano Y Catedralicio ‘Santos Sancristobal’

We kopen van haar ook twee toegangskaartjes voor het museum van de kathedraal en van het bisdom, omdat we ook de collectie van gewijde kunst willen bekijken. Eén van de prachtwerken van deze museumcollectie is een tamelijk grote zilveren Jacobsschelp, gedateerd op 1907.

Rondleiding langs Rubens

Als we na dit museumbezoek de rondgang verder doen, komen we langs een nogal donkere ruimte in de zijbeuk van de kerk. Als we naar binnen lopen, vraagt een man vanuit het duister aan de andere zijde van de diagonaal of we Spaans zijn. Als we onze nationaliteit noemen, komt de man – een oude priester - op ons af en spreekt ons in het Duits aan.

Als we vragen of we hier rond mogen kijken, zegt hij dat het akkoord is, en doet hij de verlichting van de grote kroonluchter aan.

En dan begint er een verrassende privé-rondleiding, want hij vertelt dat deze kathedraal eeuwen geleden schilderijen van de Nederlandse schilder Rubens heeft gekocht, en dat die hier in deze ruimte hangen. Vervolgens gaat hij samen met ons bij alle hier aanwezige werken van Rubens langs, onderwijl vertellend welke bijbelse voorstellingen deze schilderijen tonen. Ik krijg ook toestemming om alle acht schilderijen te fotograferen, mits er niet wordt geflitst.

De priester vertelt ook over de periode dat hij in het Duitse Beieren werkte, over het feit dat het ook in Spanje al een probleem is om voldoende personele bezetting in kerkelijke functies te krijgen, en hij vraagt naar onze pelgrimstocht.

Na deze bijzondere ontmoeting bedanken we hem hartelijk. Hij haalt uit een lade een grote ijzeren sleutel, die in een dik lederen etui wordt bewaard, en als we samen met hem de grote zaal uit lopen, sluit hij deze ruimte af. Een bijzondere ervaring rijker gaan we verder met onze bezichtiging van deze kathedraal. Onze aandacht wordt in het bijzonder ook getrokken door het grote gotische roosvenster dat in de gevel van de kathedraal zit.

Daarna verlaten we met nog een blik op het hoofdaltaar deze kathedraal van Santa María.

Koffie met

We steken het kerkplein over om aan de overzijde in een café een kop koffie te drinken. Als we daar binnen komen, zit het Brits-Duitse pelgrimsechtpaar John & Cordula daar ook. We nemen hier ook even rustig de tijd om van onze welverdiende kop koffie met iets lekkers erbij te genieten.

Na deze koffiepauze lopen we over het stadsplein naar de oude waterbron, de Fuente Vieja.

En dan lopen we de stad uit, en kunnen we na een eerste deel van de klim achter ons in het dal nog de stad zien liggen, met de hoge torens van de kathedraal uitstekend boven de stedelijke bebouwing.

We komen vervolgens door een behoorlijk aantal buurtschappen, dat allemaal wel een eigen plaatsnaambordje heeft, zoals bijvoorbeeld Barbeitas.

Klimmen in de mist

De rest van de dag bestaat voornamelijk uit klimmen. En als we voor een stukje toch weer even dalen, wordt dat direct weer gecompenseerd door een stijgend volgend stuk. De temperatuur hierboven in de heuvels blijft vandaag hangen op zo’n 18 à 19 graden Celsius. Rondom en boven de heuvels hangt de hele dag een dichte mist. We lopen dan ook het grootste deel van deze dag in de mist, waarbij we nagenoeg voortdurend worden bevochtigd door een nevelachtige dunne neerslag, een soort hele lichte motregen. Door de frisse wind die af en toe opsteekt, is het vochtig koud onderweg. En van een mooi uitzicht vanaf deze grote hoogte is al helemaal geen sprake. Hier boven is het stil, nat en fris.

Vergane glorie van industrieel erfgoed bij Lousada

We waren van plan om na 8,3 kilometer in het dorpje Lousada een pauzeplek te zoeken om het meegenomen brood te eten. Dat hier geen horeca is, wisten we al. Maar deze heuvelnederzetting is heel klein en biedt op geen enkele manier de gelegenheid voor passerende pelgrims om even plaats te nemen voor een rustpauze, dus we gaan door, op zoek naar een betere rustplek.

De sterkste klim van de dag volgt nu na Lousada. Op het hellingpad passeren we in een bocht de verlaten oude kalkoven; een immens complex, tegen de heuvelhelling gebouwd, en inmiddels voor een groot deel overwoekerd door de natuur.

Iets verderop komen we langs de ruïne van wat vroeger ooit een marmerfabriek is geweest. Ook hier is de natuur weer de baas geworden.

Jacobsschelpen in beton gegoten

Een hele lange en steile klim vraagt het nodige van ons doorzettingsvermogen. Maar we komen boven, en dan staan we voor de betrekkelijk nieuwe pijlers van de A8.

In het betonwerk aan de zijkant van dit viaduct heeft men betonelementen ingebouwd, waarin hele grote Jacobsschelpen zijn afgebeeld. Dit is een prachtige plek voor pelgrims om zo langs de Jacobsschelpen verder te lopen. Ze geven bovendien ook nog de goede richting aan.

Heen en weer-geit

Via parallelle paden gaat de route nu verder langs deze autosnelweg. We komen op een asfaltweg langs een weiland waarin koeien en geiten staan. Als we voorbij wandelen, krijgen twee koeien een dolle bui en drijven ze twee geiten in onze richting, naar de prikkeldraadafscheiding. Beide geiten proberen door de prikkeldraadafrastering te springen. De ene geit wordt door het prikkeldraad tegengehouden, maar de andere geit komt met de nodige draaien zo terecht dat hij zich toch door het prikkeldraad heen wurmt. Resultaat is dat hij vlak vóór ons op de asfaltweg staat en niet weet wat nu te doen.

Als we door willen lopen, loopt de geit weer terug naar het prikkeldraad en krijgt hij het in een tweede poging ook nog voor elkaar om tussen de prikkeldraden vrij eenvoudig weer in het weiland bij de andere geiten en de koeien te komen. Eind goed, al goed. Wij lopen dan weer verder.

Gontán

Het eind van onze etappe van vandaag komt in zicht. We passeren nog een waterbron langs de asfaltweg en overwegen om hier toch nog even te pauzeren om een broodje te eten. We hebben vanaf Mondoñedo nog niet weer gerust, dus als we nu doorlopen naar Gontán – wat niet zover meer is – hebben we zonder rustpauze 17 kilometer aaneen gelopen. We besluiten nu dan toch maar door te lopen, want die laatste twee kilometers kunnen er ook nog wel bij. Zo lopen we al spoedig daarna het dorpje Gontán binnen.

Hier zijn enkele café’s en een pelgrimsherberg, maar we treffen hier geen taxi aan. Daarom lopen we nog een halve kilometer door naar het volgende dorp, Abadín, waar getuige onze wandelgids meer voorzieningen zijn dan hier in Gontán. De route van Gontán naar Abadín wordt keurig bewegwijzerd met grote Jacobsschelpen, die zijn bevestigd op de weg.

En zo arriveren we al spoedig in Abadín, na een wandeling van 24,5 kilometer.

Op het moderne dorpsplein vinden we geen taxi, dus we vragen een barkeeper om een taxi te bellen. We moeten dan zo’n twintig minuten wachten, wat ons de gelegenheid geeft om in dit café een kop koffie te drinken.

Daar raken we in gesprek met twee jonge Duitse dames uit Keulen, die vanaf Bilbao tot hier hebben gepelgrimeerd. Omdat ze morgen al met het vliegtuig vanuit Santiago de Compostela terug moeten naar Frankfurt, nemen ze vanuit Abadín straks de bus naar Santiago de Compostela. Ze zitten hier nu al drie uren te wachten op de bus, die straks komt volgens de barkeeper.

Onze taxi arriveert iets later dan aangekondigd, en dan brengt de taxichauffeuse ons van Abadín terug naar Lourenzá. Ze vertelt tot onze verrassing dat het vandaag de hele dag in Vilalba – waar zij vandaan komt – warm is geweest, met een temperatuur van toch zeker wel 25 graden Celsius. Kortom, heel ander weer dan het vochtig koele weertype waar wij de hele heuvelroute vandaag in hebben gelopen.

Nadat de taxichauffeuse ons heeft afgezet bij het kloostercomplex van Lourenzá, halen we daar nog boodschappen voor de komende dagen, en rijden we met onze auto weer terug naar onze strandcamping in Barreiros. Daar is het prachtig weer, met een temperatuur van rond de 21 graden Celsius, dus ook mooier dan hoog in de ‘bergen’ van Lugo.