 |
| Op 'e Slachtetille net stinne, mar trochrinne |
De Slachte
Voor de vierde (Durkje) en derde (Wiep) maal gaan we vandaag de Slachtemarathon wandelen. Na de edities van 2000 (-), 2004 (D), 2008 (D&W) en 2012 (D&W) is het vandaag de vijfde maal dat de vierjaarlijkse Slachtemarathon over ruim 42 kilometers wordt gelopen, deze keer van Easterbierrum naar Raerd, over de eeuwenoude Friese Slachtedyk, een voormalige zeedijk.
We hebben een startkaart van 9:25 uur in Easterbierrum, en moeten daartoe om 8:15 uur in Raerd in de bus stappen, waarmee we naar het startpunt aan Waddenzeedijk worden gebracht. We vertrekken om 7.15 uur vanuit Stiens, dus een uur van te voren, wat ruim genoeg zou moeten zijn om de bus van 8:15 uur in Raerd te halen. Toch halen we deze bus niet.
Rijplaten voor wandelaars
Als we vanmorgen om 6.15 wakker worden en direct de radio op Omrop Fryslân Radio afstemmen, horen we dat de Slachtemarathon iets later dan de planning van 6.30 uur van start zal gaan, Tot zover gaat het dus nog goed.
Maar dan meldt projectleider Immie Jonkman op de radio dat gisteravond precies in de regio van Raerd hevige regenval is geweest. In korte tijd viel er nota bene zo'n 100 mm regen. Dat mocht overal in Fryslân vallen, maar toch niet in en rond Raerd? Dus wel.
Gevolg was dat men vannacht tussen 21:00 uur gisteravond en vanmorgen 4.00 uur nog druk in de weer is geweest om zo'n anderhalve kilometer rijplaten op de weilanden te leggen, waar vandaag alle auto's van wandelaars moeten parkeren, om hier de dag van de Slachtemarathon te beginnen. Het weiland was door de zware regenval zo drassig geworden dat de organisatie alleen door het leggen van deze rijplaten het grasland open zou kunnen stellen voor het parkeren.
Mede door deze tegenslag stroomde al vroeg in de ochtend het verkeer niet voldoende vlot door naar en op het grasland, waardoor er direct al een file ontstond op de aanrijroute naar Raerd.: "Maar - zo zei Immie Jonkman geruststellend op de radio - mensen, wees niet ongerust, want iedereen wordt met de bus van Raerd naar Easterbierrum gebracht , ook al kom je te laat voor je bus."
 |
| In de bus wachten op de start |
Durkje en ik vertrekken op de geplande tijd van 7.15 uur uit Stiens en stellen ons bij de afslag Sneek van de A32 op in de lange langzaam rijdende file van de A32 naar Raerd. Stapvoets rijden we naar het zo hevig door regen geplaagde grasland, waar we over de ijzeren rijplaten toegang krijgen tot het parkeerveld. Om 8.45 uur parkeren we de auto in het drassige grasland. Dat is dus al een half uur later dan de vertrektijd van onze bus, en we hebben een heenreis achter de rug van anderhalf uur, voor een autorit die normaal gesproken nog geen half uur duurt.
En dan ervaren we dat de geruststelling van Immie Jonkman gerechtvaardigd was, want we kunnen op grond van ons startnummer direct doorlopen naar één van de klaarstaande bussen, en onze bus vertrekt zodra alle zitplaatsen bezet zijn.
Tegen 10.00 uur arriveren we met de bus bij de start, aan de voet van de Waddenzeedijk ter hoogte van Easterbierrum. Een lange rij bussen staat nog vóór de onze, dus we moeten wachten totdat ook wij mogen uitstappen. De zon schijnt al genadeloos op de grote ramen van de bus. Het belooft vandaag een zonnige, warme dag te worden.
Start in Easterbierrum
Na het uitstappen uit de bus drinken we eerst een kop koffie bij de start. Daarna gaan we naar het eerste vak wachtenden, Dan schuiven we op naar het tweede vak wachtenden. Een groot bord vóór ons maakt duidelijk dat er nog 500 wachtenden vóór ons zijn, die ook willen starten. Vervolgens worden we doorgelaten naar het laatste startvak, en dan eindelijk om 10.40 uur wordt ook voor ons het startsein gegeven, en mogen we vertrekken voor de lange afstandswandeling van de Slachtemarathon. We starten met vijf kwartier vertraging, maar dat deert ons niet, want het is allemaal prima georganiseerd, en we hebben nog een hele lange dag voor de boeg, met ruim voldoende tijd om de ruim 42 kilometers af te leggen. We gaan er gewoon een mooie dag van maken.
 |
| Boer en boerin als toeschouwers |
De route over de oude Slachtedyk voert ons in zuidelijke richting langs de op de Friese zeeklei liggende dorpen Tsjummearum en Seisbierrum.
Van alles is er door velen gedaan om de route feestelijk aan te kleden. Basisschoolkinderen hebben vlaggetjes gemaakt en langs de route gehangen met aanmoedigingen, en bij één van de boerderijen die we passeren, zit een ouder echtpaar in oude boerenkledij langs de weg.
 |
| Optreden van Pieter Wilkens bij Winaam |
We gaan verder, en komen bij Winaam, waar we even stilstaan bij de performance van de Friese troubadour Pieter Wilkens, die hier samen met een korps optreedt in een feesttent langs de route.
Tussen Winaam en Herbaijum moeten we de beroemde Slachtetille over, één van de stalen boogbruggen op de route, die hier over de autosnelweg is gebouwd om de wandelaars over de Slachtedyk voort te laten gaan. Vóór de brug staat een bordje met het opschrift 'Op de brêge net stinne, troch rinne', om alle Slachtewandelaars er toe aan te zetten om deze steile brug krachtig en vlot over te steken, mede om te voorkomen dat er een file zou ontstaan op dit deel van de route, waar de startgroep van zo'n 500 wandelaars nogal tamelijk dicht op elkaar loopt.
 |
| Bij de muziekgroep van de oase bij Tsjom de Slachtedyk weer op |
 |
| En maar weer kilometers verder over de Slachtedyk |
Langs Lollum / Waaksens, Kûbaard gaat het richting Wommels. De temperatuur is al tot boven de 25 graden Celsius gestegen, en het waait nauwelijks, dus sommige wandelaars beginnen aan te geven dat ze het toch al enigszins benauwd krijgen tijdens het wandelen. Helemaal top trouwens is het grote aantal bewoners langs de route dat ervoor heeft gezorgd dat we heel regelmatig langs watertappunten komen. Op ettelijke plaatsen staan rijtjes wandelaars te wachten om hun flessen te vullen met vers en koel leidingwater, om de handen even af te spoelen, en/of om zich te laten verkoelen met de waterslangen met watersproeiers. Kinderen en hun ouders en grootouders doen er alles aan om de passerende wandelaars te laten genieten van het verkoelende en dorstlessende water. Hulde aan al die waterverzorgers. Hier en zo laten de Friezen zien dat we er als 'mienskip' voor elkaar zijn.
 |
| Een vrolijk appel(tje) voor de dorst van de Friese supermarktketen |
En wat zou er trouwens over blijven van het ware karakter van de Slachtemarathon als al die sponsoren dit Friese evenement niet meer zouden sponsoren? Hoofdsponsor Rabobank, en al die andere sponsoren (zoals Syperda Verhuur, denk ook eens aan al die sanitaire units langs de route), partners (zoals It Fryske Gea, over wiens terrein we ook lopen), dienstverleners (zoals de provincie Fryslân) en subsidiënten (zoals de Antonius Zorggroep) maken het mede mogelijk dat er vandaag zo'n 15.000 hardlopers en wandelaars welverzorgd mee kunnen doen aan dit evenement. Zonder al die anderen tekort te doen, verdient ook Poiesz Supermarkten een vermelding, die ook nu weer - evenals bij de voorgaande edities - met een grote vrachtwagen vol fruit (dit jaar appels) langs de route staat. Alle passerende wandelaars krijgen dit jaar een appel aangeboden, door vrijwel iedereen in grote dank aanvaard, meegenomen en veelal heel snel geconsumeerd.
 |
| Ontvangst met feestelijke muziek |
Vlak daarna steken we tussen Wommels en Easterein de tweede Slachtebrug over: de Nije Kromme, ook al weer zo'n stalen boogbrug. Automobilisten die onder de brug door rijden, groeten met een aanhoudend claxonneren de wandelaars, die aangemoedigd moedig voorwaarts gaan over deze hoge boogbrug.
Met duizenden deelnemers ontmoet je natuurlijk ook regelmatig mensen die je kent. Zo ontmoeten we bijvoorbeeld mijn Stenden Hogeschool-collega's Aldalgard en Dirkje, en ik weet dat ook mijn Stenden-collega's Dorien, Patrick & Hilda vóór en of achter ons lopen. Ook langs de route ontmoeten we regelmatig kennissen, uit onze woonplaats Stiens, van vrijwilligerswerkorganisaties waarin we actief zijn, en ook andere Friese pommeranten zoals bijvoorbeeld bestuurders en musici. Via Facebook weten we dat ook onze zwager Anne de hele dag op enige afstand achter ons heeft gelopen. En ook al die korte, gezellige, vrolijke, grappige en verrassende gesprekjes onderweg op de Slachtedyk en bij de rustpunten dragen er positief toe bij dat de Slachtemarathon een waar Fries volksfeest is voor jong en oud.
Op apegapen en sterke benen
En we gaan maar weer verder, langs Hidaard en Reahûs; ook hier weer welkomstmuziek, bij de toegangsbrug en in het dorp. Ook hier - zoals ook in het oergezellige Achlum eerder vandaag - lijkt het wel of we in het plaatselijke dorpsfeest welkom worden geheten als eregasten.
We komen langs Skearnegoutum / Loaïingea, Lytsewierrum / Rien / Itens, Boazum en Wiuwert / Britswerd.
Gelukkig is het iets meer gaan waaien, wat velen helpt om de drukkende atmosfeer en hun benauwdheid te boven te komen. Niet iedereen is het gegeven om vandaag de finish te halen, want in de tweede helft van de middag en aan het begin van de avond moeten we als wandelaars toch regelmatig plaatsmaken in de berm voor auto's en motoren van de ambulancedienst en van het Rode Kruis. De combinatie van onder andere lange afstand, onvoldoende voorbereiding, niet goed eten en drinken, vermoeidheid en benauwde atmosfeer doet regelmalig iemand uitvallen. Schaduw onder de bomen, het lange bermgras, hekken en tuinmuurtjes zijn verder op de route steeds vaker plekken waar wandelaars pauzeren om weer aan te sterken voor de laatste kilometers. Af en toe zie je medewandelaars moeizaam lopen, alsof ze over hele kolen gaan, maar het moet gezegd dat verreweg de meesten zo op het eerste gezicht toch redelijk monter volhouden en doorwandelen. Kennelijk loopt hier toch een populatie geoefende en sterke wandelaars.
Een war(m)e belevenis
En dan wandelen we Easterwierrum al binnen. Midden op de weg staan enkele jongedames met een groot presentatiebord met een groot aantal met water gevulde plastic bekers. Alle passerende wandelaars krijgen een beker met water aangereikt, en dan passeren we het korps dat langs de route uitbundig speelt. Een warm welkom dus, dat je moed geeft om de eindsprint in te zetten, via Reduzum richting Raerd.
Vanaf de entree van Raerd loop je tussen de dranghekken door naar de finish. Aan beide zijden van de dorpsstraat passeer je regelmatig mensen met felicitatierozen en fleurige bossen bloemen, waarmee de fans van hun helden bij aankomst de arriverende Slachtewandelaars feliciteren en decoreren. Ik hoor onderweg een zichtbaar uitgeputte wandelaar in de omhelzing van een verwelkomende vrouw vlak vóór de finish verzuchten: "Dit wie ien kear, mar nea wer!". Maar ook deze bikkel heeft het gehaald. Chapeau!
En dan om 19.10 uur, na acht en een half uur volop genietend onderweg te zijn geweest, wandelen ook wij onder de finishvlag door in Raerd.
 |
| Bij de finishvlag van de Slachtemarathon in Raerd - een warm welkom |
Voorbij de finish krijgen we ons plexiglazen herinneringsblokje, met daarin de zegel van de Slachtemarathon 2016 als herinneringstrofee van deze belevenis.
Door de dichte menigte van wandelaars en publiek lopen we richting parkeerweide, waar we onze auto weer zoeken in de lange rijen auto's op het inmiddels al redelijk droog geworden weiland.
Met enig oponthoud tussen Raerd en de A32 rijden we terug naar huis, om daar even te eten en te douchen, waarna we weer in de auto stappen voor het verjaardagsfeest van Wieger in Driezum.
Tegen 1.00 uur zijn we weer thuis, en reken maar dat we die nacht goed hebben geslapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten