Stadswandelen in Lissabon

Donderdag 26 februari 2015

Wijds uitzicht over Lissabon, Castelo Sao Jorge en de Rio Tejo

Bairro Alto

Na het ontbijt wandelen Durkje en ik naar het treinstation, om van daar uit de trein naar het centrum van Lissabon te nemen. Ruim een half uur later staan we aan de oever van de Rio Tejo, bij Cais do Sodré, in het centrum van deze Portugese hoofdstad.

We kopen in het station een stadsplattegrond en starten onze lange stadwandeling van vandaag. Eerst lopen we heuvelopwaarts naar Bairro Alto, een oude stadswijk van Lissabon, die ook wel bekend is vanwege de vele café’s waar je ’s avonds kunt genieten van de beroemde Portugese Fado-muziek. Aan de andere zijde van de Bairro Alto komen we uit op een mooi en hooggelegen uitzichtspunt, vanwaar we een prachtig panoramisch overzicht hebben over de grote stad, de rivier de Rio Tejo en diagonaal tegenover ons het Castelo Sao Jorge, het kasteel dat op de hoogste berg van Lissabon is gebouwd.

Sint Rochus ook in Lissabon

Vanaf dit panoramapunt lopen we door naar de Sint-Rochuskerk, die we eerst willen bezichtigen. In deze uitbundig versierde kerk vinden we uiteraard ook enkele afbeeldingen van Sint Rochus als pelgrim, met zijn hondje, en wijzend op zijn pest-wonden.

Na dit kerkbezoek wandelen we weer een eindje terug, om dan door het straatje van Da Gloria af te dalen naar een veel lager gelegen deel van Lissabon, waar de brede laan van de vrijheid eindigt bij het Restauradorus-monument. Daarvandaan wandelen we om het stadstheater heen, naar het plein van Pedro IV, waar we terecht komen in een grote groep voetbalsupporters, die hier in kleine groepjes vrolijk wachten op de voetbalwedstrijd van vanavond.

Farmaciestudentes musiceren bij het Carmen Convent

Door het oude stadscentrum willen we eigenlijk naar het grote kasteel, maar eerst willen we nog het door een aardbeving geruïneerde Carmen Convent bezoeken. Daarom lopen we door enkele straten verderop weer heuvelopwaarts, om op het pleintje tegenover dit Carmen Convent even een broodje te eten. Als we daar genoeglijk in de februarizon op een bankje zitten, komt een groep studentes het pleintje op. Ze dragen allen het tenue van hun studentenvereniging, hebben muziekinstrumenten en hun clubvlaggen bij zich, installeren zich in een ommezien op het plein, en kondigen dan aan dat ze voor ons op het plein een aantal liedjes gaan zingen. Binnen de kortste keren is het een sfeervolle entourage, met mooie zang en muziek, en rondom een groeiend publiek. Eén van de studentes vertelt me in haar collecte-rondgang tussen de songs door dat ze een vereniging vormen van studentes die allen farmacie studeren aan de universiteit van Lissabon.

Kasteel in de Moorse wijk

We gaan weer verder, door het oude winkelcentrum, en dan door een aaneenschakeling van allemaal smalle straatjes alsmaar heuvelopwaarts, de hoogste berg van Lissabon op, naar de toegangspoort van het kasteel Sao Jorge. We kopen toegangskaartjes en lopen door de kasteelpoort dit uitgebreide kasteel binnen. In de gidsbrochure lezen we dat de eerste nederzetting al in de 7^e eeuw vóór Christus is gebouwd. Het huidige kasteel is gebouwd in de 11^e eeuw; door de Moren als verdedigingswerk gebouwd. Zij zwaaiden een millennium geleden hier de scepter. Het blijft toch elke keer weer heel bijzonder om door zo’n enorm kasteelcomplex te wandelen, in de wetenschap dat zo’n imposant gebouw zo’n duizend jaar geleden hier al met veel krachtsinspanningen op grote hoogte is gebouwd.

Afdaling en terugreis

Na het kasteelbezoek volgen we allerlei dalende straten die op een of andere wijze in de richting van de Rio Tejo gaan. Onderweg passeren we de kathedraal van Lissabon, die we bezoeken, alvorens we verder afdalen.

Beneden aangekomen drinken we eerst een kop koffie op één van de buitenterrassen langs het Commércioplein, met aan de ene zijde het monumentale pand van het Ministerie van Justitie en aan de overzijde de rivieroever van de Rio Tejo. Het is hier gezellig druk op het stadsplein.

Na onze koffiepauze wandelen we langs de rivieroever weer terug naar het treinstation van Cais do Sodré. Van daaruit nemen we de trein weer terug naar Estoril.

De Mandarijn Chinees van het Casino

Vanavond verlaten we het hotel weer, om in het Mandarijn-Chinese restaurant in het immense gebouw van het Casino van Estoril te dineren. Het restaurant is bijna vol vanwege alle reserveringen, maar voor ons resteert nog één van de drie plaatsen aan de voorzijde van het restaurant, met het prachtige uitzicht op de kleurrijke fonteinen in het stadspark van Estoril. We genieten van een heerlijke avondmaaltijd in een gezellige entourage, waarin ook het bedienend personeel er alles aan doet om haar gasten een aangename avond te bieden.