Pelgrimeren van Bidarray naar Espelette
Maandag 28 april 2014 - 17 km.
Dag 2: 22 – 39 km.
 |
| Afdaling vanuit Bidarray naar de Pont Noblia over de Nive |
Uitgerust na een lange nacht
Om 7.00 uur horen we van de kerkklokken van Bidarray eerst 4 slagen, dan 3 slagen, dan 2 slagen, en dan begint het vroege 7.00 uur-luiden. Frans Beckers, Durkje en ik worden wakker in de grote hotelkamer, na een nacht van ruim tien uren slapen. Zo zijn we goed uitgerust tussen de inspannende wandeldag van gisteren en de minstens zo inspannende pelgrimsdag van vandaag.
Geen lunchpakket
Tegen 8.00 uur zitten we – gereed voor vertrek - in het restaurant van ons Hotel Barberaenea in Bidarray te wachten op ons ontbijt. De vriendelijke serveerster vertelt dat ze daartoe alles nagenoeg gereed heeft. Als we haar vragen of we ook een lunchpakket kunnen meekrijgen, vertelt ze verontschuldigend dat dat niet zal gaan, want alle brood ligt in de vriezer, alleen de kok (die er niet is) mag de snijmachine voor het beleg bedienen, en dat ze geen mogelijkheden ziet om hier een oplossing voor te bedenken. We vertellen dat we dan ons ontbijt zullen verdelen over de ochtend en de rest van de dag, en dat we van het ontbijt iets voor onderweg mee zullen nemen.
Royaal ontbijt
Even later blijkt dat we een fors Frans ontbijt krijgen met stokbrood, warme rozijnenbolletjes, warme appelkoeken en warme croissants. Sowieso veel te veel om nu op te eten als ontbijt. Eerst ontbijten we derhalve stevig, en wat er daarna nog overblijft, verdelen Frans, Durkje en ik, met als resultaat dat we zondermeer de dag goed gevoed door zullen komen. Winkels zullen we vandaag onderweg op de route door de Pyreneeën niet passeren, dus voor drinken moeten we zelf zorgen, door onze lege frisdrankflesjes alle te vullen met kraanwater. Dus ook dorst hoeven we vandaag niet te krijgen. We zijn voorbereid en om 8.30 uur klaar voor vertrek.
Tweemaal een col
De route over een afstand van 17 kilometer voor vandaag is vijf kilometer korter dan die van gisteren, maar de geschatte wandeltijd is gelijk aan die van gisteren. Dat is een signaal dat er nog veel meer dan gisteren klimmen en dalen zal zitten in ons dagtraject. Dat blijkt volgens de routebeschrijving ook het geval te zijn, want we zullen toch zeker tweemaal een ‘col’ moeten beklimmen, dus een pittige klus naar boven - en evenzo naar beneden - staat ons te wachten.
Pont Noblia
Bij de dorpskerk lopen we Bidarray uit, om dan de steile afdaling naar de rivier de Nive te nemen. Bij deze rivier passeren we de Pont Noblia, met aan de overzijde het hotel-restaurant waar we gisteravond zo graag en vroegtijdig ons diner hadden willen hebben.
Langs de Nive
We volgen de D-349 aan de linkeroever van de snelstromende rivier de Nive, in de richting van de Pas de Roland (de Roelandpas). Bij het gehucht Bastan gaan we rechtsaf via de brug over een zijriviertje van de Nive. Daarna volgt een kilometers lang traject over asfalt langs de rivier de Nive, in de richting van het gehucht Guibélarte, op zeven kilometer afstand van Bidarray. We passeren enkele minieme buurtschappen, die geen plaatsnaamaanduiding hebben, dus enige oriëntatie is hier onmogelijk. Eén van die gehuchten is Beroki. Voortdurend lopen we boven langs de snelstromende rivier de Nive, nu eens laag, dan weer eens hoog langs de rivier. We stijgen en dalen dus voordurend.
Koffie bij de gratie in Laxia
Als Frans, Durkje en ik na een lange tijd lopen een tegemoetkomende automobiliste aanhouden en haar vragen hoever het nog is naar Guibélarte, vertelt ze ons dat we dat al lang hebben gepasseerd, en dat we spoedig al in het dorpje Laxia zullen arriveren. We hebben dus al bijna tien kilometer gelopen.
In Laxia vinden we een hotel-restaurant, maar dat is gesloten. Vóór en naast het horecapand is niemand te bekennen, maar binnen brandt wel één lamp. Als ik rechts om het pand loop, kom ik bij het keukenraam oog in oog te staan met een kok, die zijn administratie doet. Als hij het raam opent, en ik om drie koppen koffie vraag, geeft hij aan dat hij daartoe iemand anders zal roepen. Een medewerkster komt even later naar buiten bij ons op het terras en het lukt ons toch om een kop koffie te krijgen, maar omdat het restaurant is gesloten, moeten we direct bij de levering betalen. Prima, dan kunnen wij straks ook zo weer verder. Maar eerst genieten we van een heerlijk kop koffie onder een afdakje van het restaurant.
Het regent de hele dag, weliswaar licht, maar voortdurend, en wel zoveel dat we de hele dag onze regenjassen aan moeten houden, om zonder al te veel natte kleren vandaag aan te komen in Espelette, ons doel voor vandaag.
De Chemin de Heletenea bergopwaarts
Na onze koffiepauze verlaten we Laxia over een smal bergpaadje, de Chemin de Heletenea, die ons naar de Col de Légarré zal voeren. Een lange en inspannende klim volgt over het glibberige rotsachtige bergpad, dat voortdurend verder omhoog gaat. Door de aanhoudende regen, zien we onderweg regelmatig wormen met een lengte die wij van Nederland nauwelijks kennen. Ook hier over dit bergpaadje kruipt weer zo’n kolossale worm van zo’n 70-80 centimeter lengte. De routebeschrijving geeft aan dat we vlak vóór de col naar beneden moeten langs een hek, op de plaats waar het pad naar beneden voert. We volgen die beschrijving op de plek waar het pad naar beneden gaat bij tientallen meters hekwerk. Maar dat blijkt later toch niet de goede afslag te zijn geweest, want via de vallei en de aan de overzijde liggende berghelling, komen we bij een eenzame boerderij, die aan een doodlopende weg ligt. De boer komt naar buiten als ik het erf op loop en wijst me de weg in de juiste richting, en dan kunnen we weer verder. Als we op een zeker moment aan de voet van een bergpaadje naar twee bergtoppen staan, kiezen we op grond van onze omgevingsplattegrond voor een dalende asfaltweg, die in de goede richting lijkt te gaan; die daarentegen niet zichtbaar lijkt te gaan naar een hoger gelegen col.
Toch naar de Col de Légarré
Gelukkig komt ons al vrij snel een automobilist tegemoet op deze asfaltweg, die we aanhouden. Hij vertelt dat we de juiste weg richting Espelette hebben gekozen, en dat het nog ongeveer zeven kilometer naar Espelette is. Iets verderop passeren we een ijzeren hekwerk, dat qua locatie lijkt op onze routebeschrijving. Hier hadden we dus uit moeten komen. We zitten dus weer precies op de goede route.
We vervolgen klimmend onze weg en komen dan op èn over de Col de Légarré.
Haranéa
Aan de overzijde van deze col volgt een lang sterk dalend traject naar het buurtschap Haranéa. Jammer genoeg is hier geen gelegenheid voor een rustpauze, dus we steken dapper de verkeersweg D-249 over en gaan over een behoorlijk steil bergpad tot weer grote hoogte. Bovenop de bergkam moeten we een eindje de GR8 volgen over die bergkam. Bij een waterreservoir slaan we linksaf, en dan volgt een lange dalende weg in de richting van Espelette.
Elizalde
Vlakbij Espelette steken we de D-918 over, en dan komen we in het gehucht Elizalde, dat tegen Espelette aan ligt. Het is nu 14.30 uur, dus de zware route van 17 kilometer hebben we vandaag afgelegd in vijf uren. Dat is sneller dan de routebeschrijving aangeeft, maar goed, we hebben vandaag ook maar één rustpauze gehad. Naast de kerk is een hotelletje. We hebben vanmorgen in Bidarray gevraagd of de serveerster na 9.00 uur een reservering voor ons zou willen maken in de gemeentelijke pelgrimsherberg van Elizalde, en als haar dat niet is gelukt, kunnen we waarschijnlijk wel terecht in dit hotel. Bij een huisje op de grens tussen Elizalde en Espelette vragen wij een aan vrouw waar we onze Gite d’Etape zouden kunnen vinden. Ze vertelt ons dat we even door moeten lopen naar de VVV in het kasteeltje ‘Chateau Gaztelua’ van Espelette, omdat daar de registratie van aankomst & overnachting wordt afgewikkeld. Als we daar arriveren, vertelt de VVV-medewerkster ons dat de serveerster vanuit Bidarray de reservering voor ons telefonisch keurig had geregeld, en dat we welkom zijn in dit 14 plaatsen tellende gastenverblijf van de gemeente.
Gite d’Etape boven de crèche
We krijgen de toegangscode van de gite d’etape mee, en kunnen dan teruglopen naar onze accommodatie in Elizade. Daar gaan we naar binnen, en dan blijkt deze groepsaccommodatie met twee slaapzalen te liggen boven de crèche van Espelette. De crècheleidster ziet er even op toe dat wij met de goede code binnen komen. Dan is het tijd voor uitpakken, douchen, verslag schrijven en rusten.
Boodschappen in Espelette
Als ik het dagverslag schrijf, gaan Frans en Durkje even terug naar het dorpscentrum van Espelette, om daar alvast de boodschappen voor het ontbijt van morgen en voor onze wandeltocht van morgen te kopen. Dan kunnen ze tegelijk ook kijken waar en hoe laat we vanavond in Espelette terecht kunnen voor een welverdiende warme maaltijd, want dat hebben we na twee zware wandeldagen toch zeker wel verdiend, vinden we. Ze komen terug met twee plastic zakken vol boodschappen, dus we kunnen in de lange woonkeuken eerst nog even genieten van een hapje en een drankje, en dan zorgen we ervoor dat we rond 19.00 uur bij een inmiddels geselecteerd restaurant in het gezellige dorpscentrum van Espelette gaan dineren.
Baskisch diner voor drie pelgrims
Zo gezegd, zo gedaan: om 19.00 uur wandelen we met zijn drieën een rustig Baskisch restaurant binnen in het gezellige centrum van Espelette, waar we vriendelijk worden geholpen door een jongeman, die ons de hele avond bedient. Het is maar goed dat we vroeg arriveerden, want binnen een half uur zit het restaurant geheel vol. We genieten van een heerlijke warme maaltijd van Baskische gerechten, met daarbij een goede Baskische wijn. Het is al iets na 21.00 uur als we weer naar ons nachtverblijf wandelen, om daar vroeg naar bed te gaan, want morgen gaat de wekker om 7.00 uur, en staat ons weer een uitdagende bergwandeling door de Pyreneeën te wachten.
Deze zware bergwandeldag sluiten we dus dankbaar af met een genoeglijk avondmaal en aansluitend een goede nachtrust. Einde van al weer een mooie pelgrimsdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten