 |
| Pelgrims schrijven zich in in het pelgrimsburo van Saint-Jean-Pied-de-Port |
Charleroi Airport
Om 4.30 uur worden we in onze hotelkamer wakker van de ‘wake up call’ van de hotelreceptie. We kleden ons aan, checken uit, en rijden dan van het Van der Valk-hotel in Gosselies (tussen Brussel en Charleroi) naar Charleroi Airport. Om 6.00 uur checken we onze bagage in, en dan ontbijten we in de vertrekhal van het vliegveld. Om 6.45 uur kunnen we boarden en om 7.15 uur vertrekt het vliegtuig vanaf Charleroi Airport richting Biarritz in Zuidwest-Frankrijk, waar we tegen 9.00 uur op Biarritz Airport arriveren.
Biarritz Airport
Bij de informatiebalie van het vliegveld van Biarritz informeren we hoe we het beste kunnen reizen van het vliegveld van Biarritz naar het treinstation van Bayonne. De receptioniste vertelt dat er over twee minuten een bus naar dat station vertrekt, dus we gaan snel naar buiten. Op het moment dat we de luchthaventerminal uit lopen, komt de bus aanrijden, we stappen in, kopen een buskaartje en nog geen half uur later staan we vóór het treinstation van Bayonne.
Bayonne
In het stationsgebouw te Bayonne horen we dat de trein van Bayonne naar Saint-Jean-Pied-de-Port niet rijdt, vanwege spoorwerkzaamheden op dit traject, maar de treinmaatschappij zet een bus in, dus om 11.07 uur kunnen we met de bus vanaf het treinstation vertrekken. Na een mooie busreis van bijna twee uren door een voorjaarsgroen Frans Baskenland, waarbij we ook langs alle treinstations van deze treinroute rijden, arriveren we om 12.00 uur bij het treinstation van Saint-Jean-Pied-de-Port.
Saint-Jean-Pied-de-Port voor pelgrims
Saint-Jean-Pied-de-Port is een schilderachtig stadje aan de noordelijke voet van de Franse Pyreneeën. Hier komen de pelgrims richting Santiago de Compostela doorgaans vanuit het noorden door de oude Franse poort de stad binnen, om veelal de volgende dag in zuidelijke richting door de restanten van de oude Spaanse stadspoort door en over de Pyreneeën naar Spanje te lopen. Daar begint de Camino Franchés richting Santiago de Compostela.
L’Esprit du Chemin
In de hoofdstraat van Saint-Jean-Pied-de-Port zoeken en vinden we een overnachtingsplek in de beroemde pelgrimsherberg L’Esprit du Chemin, van de Nederlandse ‘eigenaars’ Arno Cuppen & Huberta Wiertsema. We hadden in de Jacobsstaf van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob al gelezen dat deze pelgrimsherberg te koop is. Als we binnenkomen, worden we tot onze verrassing welkom geheten door de nieuwe eigenaar Joxelu; een Spaanse theater-artiest, die met zijn jonge gezin (zijn echtgenote Jakline en peuter Leonora) de herberg heeft gekocht om hier een nieuw, heel ander bestaan te beginnen als herbergiersechtpaar. Zojuist is ook een andere Nederlandse pelgrim (Guus) gearriveerd, en vlak na ons komen nog twee andere Nederlandse pelgrims (Kees en zijn dochter Yvonne) binnen. We krijgen allen een gezamenlijk welkom, krijgen vriendelijk en uitgebreid uitleg over allerlei praktische zaken, en tijdens de rondleiding door de herberg krijgen we allen ook een bed toegewezen in één van de slaapzalen, waar totaal 18 gasten de nacht kunnen doorbrengen. Er zijn twaalf reserveringen voor de komende nacht, en Durkje en ik zijn de nummers 13 & 14, die op de bonnefooi een slaapplek krijgen. Na ons kunnen nog vier voorbijgangers zonder reservering worden ingecheckt, en dan is de herberg voor de komende nacht vol.
Beilari
Arno & Huberta Cuppen-Wiertsema hebben hun herbergnaam meegenomen naar een nieuwe pelgrimsherberg ten zuiden van Vezelay, dus deze – hun voormalige - refugio in Saint-Jean-Pied-de-Port kreeg gisteren al een nieuwe naam: ‘Beilari’, wat het Baskische woord voor ‘pelgrim’ is.
Het nieuwe herbergstempel is ook al klaar, dus nadat we betaald hebben voor de nacht, het diner, het ontbijt en voor een lunchpakket voor morgen (vanaf nu 30 euro per persoon), krijgen we het geheel nieuwe refugio-stempel met de nieuwe naam in onze pelgrimspaspoorten.
Tijdens ons welkom komt ook Huberta binnen, die tot onze verrassing vertelt dat gisteren de koopakte door hen en door deze nieuwe eigenaar is getekend, waarmee het eigendom van deze herberg gisteren is overgegaan van Arno & Huberta naar het nieuwe Spaans-Franse herbergiersechtpaar Joxelu & Jakline.
Durkje en ik pakken onze rugzakken uit en maken de bedden gereed voor de nacht. Daarna maken we een lange wandeling door Saint-Jean-Pied-de-Port, waarbij we onder andere de beide pelgrimspoorten en de kerk in het centrum bezoeken. We eten en drinken even wat op een terras van een bar-restaurant, en halen daarna de boodschappen voor morgen in het centrum van het stadje.
Pelgrimsburo
Daarna bezoeken we het pelgrimsburo, waar we van de Nederlandse gastheer-vrijwilliger Jan een stempel van Saint-Jean-Pied-de-Port in onze pelgrimspaspoorten krijgen. We spreken niet al te lang met Jan, want een hele lange rij pelgrims staat te wachten om hier in Saint-Jean-Pied-de-Port welkom te worden geheten in het plaatselijke pelgrimsburo. Hier krijg je een stempel, en informatie over overnachtingsadressen, en informatie over de doortocht over de Pyreneeën naar Roncesvalles in Spanje. Wij maken snel plaats voor de volgende pelgrim in de lange rij wachtenden, en dan gaan we terug naar onze pelgrimsherberg.
Diner na Jeu de Pelote-spel
Vanavond dineren we - volgens vast gebruik van deze pelgrimsherberg Beilari - met alle gasten. We krijgen een driegangen-pelgrimsmenu aangeboden, dat door het herbergiersechtpaar is bereid. Een voorgerecht van courgette-soep, een aardappelhoofdgerecht (een Baskische boerenomelet), een dessert (yoghurt met vruchten), en uiteraard zoals altijd een goed glas wijn erbij. Het zijn de succesbepalende elementen van een gezellige pelgrimsavond in een refugio.
Maar… voordat het pelgrimsdiner aanvangt, wordt ons door gastheer Joxelu gevraagd op het buitenterras eerst allen in een grote kring te gaan zitten, waarna we een virtueel pelote-spel gaan spelen, waarbij we elkaar de bal toespelen, om ons in de eerste snelle ronde aan elkaar kort te introduceren, en in de tweede ronde kort iets te vertellen over onze persoonlijke motieven om de camino te lopen. Het blijkt dat we uiteindelijk met twintig gasten aan tafel gaan, afkomstig uit acht verschillende landen: Nederland, België, Frankrijk, Spanje, Zwitserland, Verenigde Staten, Canada en Nieuw-Zeeland.
Na dit kennismakingsspel organiseert Joxelu het zo dat we in twee groepen aan de lange tafels op het buitenterras kunnen genieten van de goede warme maaltijd. Het wordt een gezellige avond, en als het tegen 22.00 uur loopt, worden we verzocht om onze slaapzalen op te zoeken, omdat het vanaf 22.30 uur stil moet zijn voor de nacht. Morgenochtend mogen we vanaf 6.45 uur weer in beweging komen, dus een ieder is een goede nachtrust gegund door deze duidelijke refugio-regel, die te doen gebruikelijk is in nagenoeg alle pelgrimsherbergen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten