Vrijdag 29 augustus 2008Vroeg in de morgen is hier in Mogilev alles in rep en roer. De bruid - Oxcana - zit al om 5.00 uur bij de kapper. Als wij om 7.00 uur opstaan, is ze al weer stralend thuis. De bruidsjurk wordt aangetrokken, omdat de bruidegom - Pasha - zich rond 9.30 uur bij de voordeur zal melden om zijn bruid mee te nemen voor de huwelijkssluiting in het gemeentehuis te Mogilev.
Maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Als de bruidegom zich met zijn vrienden en naaste familie luidruchtig in het trappenhuis meldt, stellen de vriendinnen van Oxcana zich in een cordon op, om de bruidegom en zijn gevolg de toegang tot de woning van de bruid te beletten. We maken zo het eerste trouwritueel mee: de bruidegom komt zijn bruid kopen! In het trappenhuis wordt hem gevraagd hoeveel Wit-Russische roebels hij biedt om Oxcana als bruid te verkrijgen. Tussen enerzijds Oxcana haar vriendinnen en anderszijds de bruidegom, zijn broer en zijn vrienden ontstaat een levendig, lawaaierig, maar bovenal opgewekt spelproces van vragen en bieden, net zolang totdat Pasha en zijn gevolg na veel duwen & keren èn na alle opdrachten te hebben uitgevoerd, zoveel heeft geboden, dat de vriendinnen de bruidegom na ongeveer drie kwartier toegang geven tot de woning van Oxcana.
Dan worden in de woonkamer de glazen wijn & wodka geheven op bruid & bruidegom en wordt een Russisch-orthodox ritueel uitgevoerd, waarbij de peetmoeder Natasha samen met haar echtgenoot èn met het bruidpaar een aantal malen met de familie-icoon voorop rond de kamertafel lopen, waarna bruid en bruidegom de icoon kussen.
De bruidegom rijdt om 10.30 uur in de Lincoln-limousine voorop naar het gemeentehuis, gevolgd door de Mercedes met daarin de bruid, waarachter de rest van de trouwstoet volgt. In het gemeentehuis wacht de bruid in de bruidskamer en de bruidegom in de bruidegomkamer op de aanvang van de huwelijkssluiting. Na de huwelijkssluiting drinken bruid en bruidegom een glas wijn, waarna ze omringd door alle aanwezigen in de trouwzaal een dans uitvoeren. Daarna volgt een fotosessie en een bordesscène.
Met z'n allen bezoeken we daarna eerst een in aanbouw zijnde Russisch-orthodoxe kerk met een heilige bron en een kapel, waarin een huwelijksritueel met heilig water, iconen en kaarsen plaatsvindt. Daarna bezoeken we een enorm monument voor de Wit-Russische slachtoffers van de 2e Wereldoorlog en tenslotte een openluchtmuseum met traditionele woningen en oude ambachten. Op alle locaties worden trouwfoto's gemaakt en wandelen de gasten op dit zonnige deel van de dag rond.
Tussen 15.00 - 23.30 uur zijn we in de feestzaal in het restaurant van Oxcana, waar we een uitbundig gevarieerd en feestelijk programma krijgen aangeboden met overheerlijke gerechten, feestredes, spelletjes, veel muziek en dans, afgesloten met het aansnijden en eten van de twee bruidstaarten. Ondanks de vele wijn en vooral ook wodka wordt èn blijft het de hele middag en avond een groots familiefeest. Als enige West-Europese eregasten worden we met alle égards behandeld en wie ook maar een beetje Engels of Duits spreekt, wil vooral enige woorden met ons wisselen. Met enig vertaalhulp, handen en voeten en met het beetje Russisch dat wij in de afgelopen jaren hebben geleerd, is het zelfs mogelijk om met alleen Wit-Russischtaligen nog een relatief verstaanbaar gesprek te voeren.
Wat een feest kunnen die Wit-Russen vieren! Daarbij kunnen onze bruiloften slechts in de schaduw staan. Waar ze allemaal ineens vandaan komen, is mij nog steeds niet bekend, maar vrijwel tegelijk komen er veel auto's in allerlei soorten en maten, waarmee de licht en zwaar beschonken gasten allemaal keurig door nuchtere chauffeurs door de stromende regen naar hun overnachtingsadressen worden gereden. Durkje moet op een voorstoel plaatsnemen en ik word met nog drie andere mannen op de achterbank gebonjourd van een niet al te brede auto. Vier grote volwassen mannen op die veel te smalle achterbank - met Durkje pontificaal op de voorstoel - worden door enorme waterplassen in een noodtempo door de stad naar onze slaapplaats gereden. We praten daar nog lang na, drinken met zijn allen een kop thee en vallen als een blok in slaap. Een schitterende dag; om nooit te vergeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten