Pelgrimsroute van Vézelay (F) via Le Puy-en-Velay (F) naar Santiago de Compostela (S)
Van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensis (GR13 & GR3)
Verbindingsroute van Vézelay naar Le Puy-en-Velay
Pelgrimeren van Issy-l’Evêque naar Bourbon-Lancy
Donderdag 17 juli 2025 – 25,3 km lopen & 25,6 km fietsen.
Dag 8: 140,2 – 165,5 km
 |
| In het oude stadscentrum van Bourbon-Lancy |
Verbindingsroute voor pelgrims van Vézelay naar Le Puy-en-Velay
Tijdens onze eerste pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2005 tot en met 2012 van het Friese Sint-Jacobiparochie (NL) via het Franse Vézelay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Lemovicensis naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.
Tijdens onze tweede pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2011 tot en met 2015 van het Franse Le Puy-en-Velay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Podiensis wederom naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.
Dit jaar (2025) gaan we de verbindingsroute voor pelgrims lopen van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensies, van Vézelay zuidwaarts naar Le Puy-en-Velay. Die pelgrimsroute heeft volgens de pelgrimsgids van Francois Lepère - ‘Chemin de Compostelle de Vézelay au Puy-en-Velay’ (2024) - een lengte van 452 kilometer, door Lepère in 17 etappes beschreven via de GR13 & GR3. Wij zijn van plan deze verbindende pelgrimsroute in 24 etappes te lopen.
Eerst fietsen van Bourbon-Lancy naar Issy-l’Evêque
Vandaag wandelen we daarvan de 8e etappe, van Issy-l’Evêque naar Bourbon-Lancy, over een etappe-afstand van 25,3 kilometer.
Voordat we die etappe gaan lopen, fietsen we eerst van Bourbon-Lancy naar Issy-l’Evêque, over een afstand van 25,6 kilometer.
De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping La Bedure in het Franse Luzy.
Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:20 uur, en rijden we met de auto – met er achter op het fietsenrek onze fietsen – van Luzy naar Bourbon-Lancy, waar we onze auto parkeren op het parkeerterrein aan de Avenue de la Republique. Dan fietsen we van Bourbon-Lancy naar Issy-l’Evêque, waar we onze fietsen stallen op het dorpsplein. Het is vanmorgen 19 graden Celsius als we vertrekken. Het is vroeg in de ochtend nog nagenoeg geheel bewolkt, en er waait vandaag doorgaans een frisse wind. We zien nog enkele donkere wolken over ons komen, maar het weer blijft top. Het wordt een warme zomerse dag met veel zon en overwegend onbewolkt. De temperatuur loopt vandaag op tot zo’n 30 graden Celsius tijdens onze etappe. We hebben vandaag een aangename – wel warme - wandeldag.
Vertrek vanuit Issy-l’Evêque
Om 9:20 uur staan we bij onze fietsen op het dorpsplein van Issy-l’Evêque klaar voor vertrek, en dan zien we dat de deur van het plaatselijke café-bistro open staat. We gaan er op het terras zitten, en drinken daar eerst een lekkere kop koffie, alvorens we van start gaan.
Na deze koffiestart verlaten we om 9:55 uur Issy-l’Evêque ter hoogte van een tamelijk bont versierde woning.
Buiten het dorp steken we via de brug de rivier La Somme over.
Als we dan klimmend hogerop door Le Pavillon lopen, zien we links in het dal nog Issy-l’Evêque liggen.
Het asfalt gaat over in halfverharde en onverharde veldpaden, en achtereenvolgens komen we dan door buurtschappen en/of langs de hoeves van Les Longvas, La Famine en Les Morrets.
Château de Montperroux
Over mooie veldpaden gaan we stijgend verder. Vóór ons zien we al lange tijd een burcht-achtig gebouw op een top staan. Om 10:50 uur komen we op die top en dan blijkt dat Château de Montperroux te zijn.
Op de top aangekomen, zien we vóór ons in de vallei ook alvast Grury liggen, waar we nu naar op weg zijn.
Als we om de top heen draaien en achterom naar boven kijken, kunnen we deze gecombineerde burcht-boerderij in zijn oude glorie bekijken.
Het is een imposant gebouw, met een forse donjon als onderdeel van de burcht-boerderij.
Het volgende buurtschap waar we doorheen komen, is Les Richard, bestaande uit enkele woongebouwen en een zwaar vervallen ruïne.
Grury
Om 11:20 uur wandelen we Grury binnen, een iets grotere plaats op deze etappe. We worden bij het binnenwandelen van het dorp in stilte gadegeslagen door twee katten, die vanuit een openstaand raam van een hogere verdieping ons door de straat voorbij zien komen.
In het dorpscentrum lopen we recht op het café en de kerk af.
Eerst gaan we de kerk binnen, waar we in het toegangsportaal langs een rechtopstaande grafsteen komen, met de afbeelding van een ridder, met erbij diens familiewapen, waarin ook 12 Jacobsschelpen staan afgebeeld.
Aan beide zijden hangen onderaan ook nog twee zwaar beschadigde familiewapens, met daarin ook die Jacobsschelpen.
We gaan de kerkzaal binnen, en maken een rondje door de kerk.
Dan gaan we naar buiten en lopen het terras op naast het dorpscafé, waar we een kop koffie en koud bronwater bestellen voor onze koffiepauze van vandaag.
Buiten de bebouwde kom van Grury gekomen, lopen we via de D42 om een grote vijver heen, l’Etang de Montperroux.
Aan het eind van de vijver, bij de brug met daaronder een kleine stuw, gaan we een bosperceel in.
Langs Chez l’Avocate
Net voorbij de rand van het bosperceel, als we een eindje bergopwaarts zijn gegaan, gaat het bospad over in een bosrandpad. Op die plek is een boom omgevallen, waar we met enige acrobatiek vrij eenvoudig onderdoor kunnen lopen.
Even later passeren we een oude burchtboerderij met een vierkante toren. De forse ronde donjon die erachter staat, is al zwaar in verval geraakt.
We steken een asfaltweg over, en gaan dan over een klimmend veldpad door naar de D42. Die volgen we een klein eindje, totdat we in de bocht van de D42 bij de boerderij van Chez l’Avocate bij een kudde koeien de asfaltweg verlaten om weer een mooi klimmend veldpad op te gaan.
Als we even later al hoger zijn geklommen, en achterom kijken, kunnen we in de verte nog steeds het hoog op de top staande Château de Montperroux zien staan.
En als we vóór ons uit kijken, zien we in de verte alvast de berg met het bos van de berg Signal de Mont (469 meter hoog). Dat bos moeten we straks nog door, en die berg nog over.
Route Barrée
We komen bij het buurtschap Valency, waar we de asfaltweg op gaan. Een klein eindje verder op die asfaltweg staat bij een T-kruising de aanduiding van ‘Route Barrée’, waar de weg dus is afgesloten voor het doorgaande verkeer.
We zien dat er net is geasfalteerd, en dan is het op het nog natte asfalt eigenlijk niet verantwoord er overheen te lopen. Gelukkig is de berm net breed genoeg om daar wel te lopen, dus ondanks de wegafsluiting wagen we het erop, en gaan door de berm langs de pas geasfalteerde weg, op goed geluk.
Aan het eind van het traject van enkele honderden meters komen we wederom langs een T-kruising, waar de asfalteerploeg bezig is om met een kruiwagen in de bocht nog de laatste hand te leggen aan de aansluiting van het nieuwe op het oude asfalt. De mannen groeten ons en gaan rustig verder met hun asfalteerwerk, maar de man op de rijdende wals heft zijn handen met enthousiasme hoog op, als ik in ons voorbijgaan een foto maak van deze asfalteerploeg. Hij heeft er zichtbaar schik in dat er zo’n pelgrimerend stel voorzichtig door de smalle berm langs het nieuwe asfalt manoeuvreert.
Zonder belemmeringen kunnen we daarna verder lopen door en langs buurtschappen zoals Le Breul, Chez le Baron, Longvets, Les Monthérys, naar Chizeuil. Bij deze tot woonhuis verbouwde oude boerenhoeve gaan we het bos van Signal de Mont in.
Bergbosroute op en neer van Signal de Mont
Die bergbosroute begint met een mooie holle weg door het bos.
Dan volgt een afdaling naar het bosbeekje van La Teugne. Dat is een lastige afdaling, vanwege de vele dikke stenen en rotsen waarover we die afdaling maken. In het diepe beekdal aangekomen, passeren we de ruïne van een oud huis, dat hier vroeger waarschijnlijk is gebouwd vanwege de aanwezigheid van het beekwater.
En als je dan zo’n stevige afdaling hebt gehad, volgt er natuurlijk een fikse stijging. Maar eerst moeten we op een doorwaadbare plek de bosbeek La Teugne oversteken, hetgeen we met de nodige voorzichtigheid doen over de enkele stapstenen die in de beek liggen.
En dan gaat het vanzelfsprekend stevig omhoog; ook nu weer over een ruig pad van dikke stenen en rotsen. Iets hogerop worden de dikke stenen kleiner, wat het stijgen vergemakkelijkt.
Even later passeren we in het bos Les Loges.
En als we dan na enkele keren klimmen en dalen het hoogste punt hebben bereikt, volgt een nog weer heel lange afdaling over goed begaanbare bospaden, af en toe even schaduwdonker, en dan weer fel verlicht door de zon op de plekjes waar het bos iets opener is.
En dan om 14:30 uur bereiken we eindelijk de andere zijde van de beboste berg van Signal de Mont, waar we - als we goed kijken – kilometers in de verte alvast het stadje Bourbon-Lancy zien liggen, waar we vandaag naar op weg zijn.
Idyllisch lunchen aan de vijver van Le Clapet
We hebben nog enkele kilometers te gaan, en eigenlijk is het ook wel de hoogste tijd voor onze lunchpauze, dus, op zoek naar een geschikte pauzeplek.
Het asfaltweggetje waarop we voortgaan, gaat ineens over in een veldpad door een boomsingel.
Als we een heel eind verder zijn, en aankomen bij het geruïneerde boerderijtje van Le Clapet, staan we ineens bij een prachtig uitgestrekte vijver in het open veld.
Een meeuw en twee witte reigers staan op enkele takken bij elkaar, op een boom die in het water is gevallen.
Een grote groep witte reigers verderop vliegt op als we om de vijver heen gaan lopen, waarbij wij nog steeds op zoek zijn naar een geschikte zitplek voor onze lunchpauze.
Die plek vinden we aan het eind van de vijver, waar in een weiland een oude oldtimer-bus staat, die door enkele schapen wordt gebruikt als plek om uit de brandende zon te blijven.
Aan het water staat een hokje, dat is gebouwd van golfplaten. Ik kan de deur openen, en zie dat het een al lang verlaten hokje is van sportvissers, die hier in de loop der jaren hun sportvisfoto’s hebben opgehangen. Er staan nog enkele stoelen in het hokje, waarvan nog twee net bruikbaar zijn om op te zitten.
Die haal ik uit het hokje, en zet die aan de rand van de vijver in de schaduw van een grote boom, waar we dan plaatsnemen voor onze aangename lunchpauze aan het water en in de schaduw.
Ondertussen scharrelen de schapen al weer rond de oldtimer-bus, hun schaduwplek, waar ze dankbaar gebruik van maken.
Als we ons brood zitten te eten, ziet Durkje ineens in de vijver iets zwemmen, iets langwerpigs. Bij goed kijken, en door gebruik te maken van de zoomlens van ons fototoestel zien we dat het hier gaan om een bever, die van rechts naar links de hele vijver zwemmend doorkruist. Heel mooi om te zien.
Om 15:20 uur laten we deze idyllische lunchplek achter ons, en gaan we verder voorwaarts door het veld.
Over veldpaden naar de stad
Tien minuten later lopen we door een beboste bedding van een waterloop.
Uiteindelijk komen we door en langs singels weer in het open veld, waar we een doorsteek over een weidepad moeten maken naar een asfaltweg.
Als we die asfaltweg in de richting van Bourbon-Lancy volgen, krijgen we al snel ook het zicht op de stad van onze dagbestemming. Bij Freminet bereiken we de eerste bebouwing aan de rand van de stad.
Waar we de D60 bereiken, gaan we ter hoogte van een meters hoog vertikaal naambord van Bourbon-Lancy de bebouwde kom van de stad binnen.
Prachtige binnenstad van Bourbon-Lancy
Nu lopen we de stad binnen, en komen langs de grote kerk van Bourbon-Lancy. De toegang tot deze forse kerk is helaas verboden, dus we kunnen de kerk jammer genoeg niet in.
Direct erna komen we op het mooie stadsplein langs het stadhuis en het oorlogs-monument.
Bij de VVV halen we een stempel voor onze pelgrimspaspoorten, en daar worden we door de receptioniste doorverwezen om ook een gemeentestempel te halen in het stadhuis. We lopen even over het stadsplein terug naar het stadhuis, en krijgen daar inderdaad ook een stempel in onze pelgrimspaspoorten.
Dan lopen we over het stadsplein naar de Tour de l’Horloge, de klokkentoren.
Als we door dit poortgebouw lopen, komen we in het oude stadsdeel.
Het is heel verrassend hoe schitterend deze oude stadsstraat eruit ziet, met de vakwerkhuizen aan beide zijden van de straat.
We lopen weer terug naar de Tour de l’Horloge, en steken dan rechtdoor door de winkelstraat, en aan het eind ervan komen we in de straat waar we vanmorgen onze auto hebben geparkeerd.
Op het terras van een bakkerswinkel drinken we eerst een heerlijk koud blikje cola, en na er ook brood voor morgen gekocht te hebben, stappen we in de auto en rijden we terug naar Issy-l’Evêque, waar we onze fietsen afhalen van het dorpsplein. Tot slot rijden we dan terug naar onze camping in Luzy, waar we nog één nacht zullen doorbrengen, omdat we morgen na ons tweede blokje van vier pelgrimsdagen gaan verkassen naar een volgende camping, zuidelijker van waar we nu wandelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten