Pelgrimeren van Chabreloche naar Notre-Dame-de-l’Hermitage

Pelgrimsroute van Vézelay (F) via Le Puy-en-Velay (F) naar Santiago de Compostela (S)

Van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensis (GR13 & GR3)

Verbindingsroute van Vézelay naar Le Puy-en-Velay

Pelgrimeren van Chabreloche naar Notre-Dame-de-l’Hermitage

Zondag 27 juli 2025 – 17,9 km lopen & 16,3 km fietsen.

Dag 16: 270,5 – 288,4 km

 

Bij het Mariabeeld en het kruis op de rots bij klooster Notre-Dame-de-l'Hermitage

Verbindingsroute voor pelgrims van Vézelay naar Le Puy-en-Velay

Tijdens onze eerste pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2005 tot en met 2012 van het Friese Sint-Jacobiparochie (NL) via het Franse Vézelay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Lemovicensis naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.

Tijdens onze tweede pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2011 tot en met 2015 van het Franse Le Puy-en-Velay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Podiensis wederom naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.

Dit jaar (2025) gaan we de verbindingsroute voor pelgrims lopen van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensies, van Vézelay zuidwaarts naar Le Puy-en-Velay. Die pelgrimsroute heeft volgens de pelgrimsgids van Francois Lepère - ‘Chemin de Compostelle de Vézelay au Puy-en-Velay’ (2024) - een lengte van 452 kilometer, door Lepère in 17 etappes beschreven via de GR13 & GR3. Wij zijn van plan deze verbindende pelgrimsroute in 24 etappes te lopen.

Eerst fietsen van Notre-Dame-de-l’Hermitage naar Chabreloche

Vandaag wandelen we daarvan de 16e etappe, van Chabreloche naar Notre-Dame-de-l’Hermitage, over een etappe-afstand van 17,9 kilometer.

Voordat we die etappe gaan lopen, fietsen we eerst van Notre-Dame-de-l’Hermitage naar Chabreloche, over een afstand van 16,3 kilometer.

De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op de Municipal Camping van het Franse bergdorpje La Guillermie. 

Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:15 uur, en rijden we met de auto – met er achter op het fietsenrek onze fietsen – van La Guillermie naar Notre-Dame-de-l’Hermitage, waar we onze auto parkeren bij het kloostergebouw. Dan fietsen we van Notre-Dame-de-l’Hermitage naar Chabreloche, waar we onze fietsen stallen bij een abri op een parkeerterrein in het centrum. 

Het is vanmorgen 12 graden Celsius als we vertrekken. Het is zwaar bewolkt, en best fris op de fiets, vooral als je van de berg van het klooster een heel eind naar beneden zoeft op de fiets.

De temperatuur stijgt vandaag door de enkele zonnige perioden naar zo’n 19 graden Celsius tijdens onze etappe. Het weer is nogal wisselvallig, maar het blijft droog, en af en toe breekt de zon heel even door. Het een prima temperatuur en goed fris weer om te wandelen.

Broodjes en oldtimers in Chabreloche

Als we de fietsen in Chabreloche hebben gestald tegenover het café en de bakker, kopen we twee lekkere broodjes bij de bakker, en drinken we in de abri eerst onze koffie, voordat we van start gaan. Ondertussen is het een komen en gaan van auto’s en mensen, die allemaal hun zondagochtendgangetje naar de bakker maken voor vers brood en gebak.

We steken de hoofdweg over, en lopen recht op het statige schoolgebouw af.

Op het plein linksvóór de school komt een groep Fransen bijeen voor een oldtimer-treffen.

De oldtimer-auto’s staan op een rij, en enkele mannen staan over een geopende motorkap gebogen. 

We lopen even bij de auto’s langs, een oude Mercedes en 2 Peugeots, een Renault Alpine, een Simca Ariane, en een Citroën Traction Avant.

Dit type Citroën hadden wij thuis vroeger in het zwart toen ik nog een jongetje was. 

Voorbij de school steken we de oude spoorlijn over.

Dan kruisen we de autosnelweg A89.

Daartoe moeten we door een kleine tunnel, die is gemaakt van een dik geribbelde ijzeren koker, die onder de snelweg doorloopt.

Aan de overzijde gaat het eerst over een zandpad en daarna over een steentjespad bergop, totdat we uitkomen boven het niveau van en parallel aan de A89.

Blafconcert in Montsude

Tien minuten later komen we een bosgebied uit op de plek waar een steentjespad overgaat in een asfaltweg. Naast het pad aan de weg liggen enkele boomstammen van gekapt hout.

Op één van die boomstammen is een rood-wit kruis geschilderd, dus dit is een boom die is gebruikt als wegwijzer voor de wandelaars op onze route. Zo’n kruis geeft aan dat je die richting vooral niet moet nemen, dus het kan lastig zijn voor een wandelaar om dit kruis te missen. Later vandaag zien we wel waarom.

Exact om tien uur arriveren we in het buurtschap Montsude. 

Het is er stil op straat, maar die stilte wordt rauw verbroken als we vlak vóór de bosrand bij de uitgang van het buurtschap een kennel passeren, waar in de tuin meer dan tien honden onophoudelijk beginnen te blaffen, en genadeloos blijven blaffen totdat wij voor hen uit het zicht raken.

Via Les Vernières en Boulay naar La Barge

Voorbij Montsude gaan we het bos in. Niet bepaald over vlakke bospaden, maar over een buitengewoon ruig pad van rotsen, keien, veel stenen en voor de rest veel zand en boshout. Dat betekent heel voorzichtig bergop, om geen blessures op te lopen.

Drie kwartier later lopen we op grote hoogte over een hellingpad, en krijgen we een prachtig vergezicht over het dal en de bergen verderop.

Dit mooie bergpad en verderop een asfaltweg voeren ons naar het buurtschap Les Vernières.

Voorbij Les Vernières moeten we het asfaltweggetje verlaten, om over een halfverhard karrenspoor af te dalen naar het buurtschap Boulay.

Op het veldpad Chez Boulay net voorbij Boulay kunnen we naar hartenlust bramen plukken van de struiken langs het veldpad.

Het veldpad van La Chassenat loopt door een mooie singel van bomen en struiken, waar we genieten van een mooi uitzicht over de velden aan weerszijden.

Aan het eind van dit pad komen we om 11:20 uur aan in het buurtschap La Barge.

Ter hoogte van een boerderijerf gaan we linksaf de asfaltweg op.

De boerenhoeve rechts van ons heeft het uiterlijk zoals je dat in deze regio zoveel ziet.

Vanaf het smalle asfaltweggetje hebben we weer een mooi uitzicht over het dal en de bergen links van ons.

Rechts van de weg staat nog een boerderij met een grote stal die al niet meer voor vee in gebruik is. Bij de schuur staat langs de weg een oude tractor. Die worden in deze regio tientallen jaren in gebruik gehouden, dus je ziet ze hier heel veel in deze streek.

La Fortie

Nadat we een eindje over de D86 hebben gelopen, verruilen we het asfalt voor weer een onverhard veldpad, eerst naar beneden, om daar een beekje over te steken. Daarna gaat het weer bergopwaarts over een mooi karrenspoor tussen velden en akkers door.

Vlak voordat we het buurtschap La Fortie bereiken, vinden we op een opslag van kaphout een geschikte boomstam om op te zitten voor onze lunchpauze. 

Het is nu net na twaalven, dus een mooie tijd voor onze dagelijkse melk- met broodjeslunch.

Daarna wandelen we zo’n honderd meter verder het gehucht La Fortie binnen.

In het centrum bij twee particuliere terrassen staat in de bovenwal een oude ploeg tentoongesteld.

Buiten La Fortie gaat het over asfalt naar beneden, tot aan een stuwdam langs de weg.

Op meerdere plaatsen stroomt het water wegens de hoge waterstand over de dam heen.

In de diepte rechtsonder zien we het gebouw van een oude moulin, waar een hele dikke waterbuis naar toe loopt vanaf de stuwdam.

Voorbij dit waterbassin en stuwdam gaat het dan weer over asfalt omhoog, het beekdal uit.

Klim naar en door Fontbonne

Bovenaan dit weggetje komen we op de D321, die we heel even volgen, om dan een zijweggetje op te gaan, waar ons over asfalt een hele lange en vooral steile klim wacht. In een weiland links van het weggetje gaan de koeien onverstoorbaar door met grazen, maar de stier die erbij in de wei loopt, volgt ons zolang wij de weide passeren.

Bovenaan komen we aan in het buurtschap Fontbonne.

Links van de weg staat bij een boerderij een klein schuurtje met een grote baal hooi in de opening.

Bij een volgende boerderij zie ik een hele oude ploeg in de schuur staan.

Twee dames komen ons tegemoet met een paard tussen hen in. Het paard is zenuwachtig, als wij met onze hoeden en wandelstokken het dier tegemoet lopen, en ondertussen blaffen enkele honden aanhoudend. Het paard blijft stilstaan op tien meter afstand van ons. Als wij in de berm gaan staan wachten, komt het paard weer in beweging en lopen de beide dames met het paard langs ons naar beneden.

Bovenaan de asfaltweg komen we aan het eind bovenin het buurtschap langs de waterbron, waarbij ook een oude wasplaats in de openlucht staat.

Waar we op het bergpad het bos in gaan, staat een kleine kapel.

In de kapel zie ik achter glas een Mariabeeld te midden van bloemen.

Na een zware klim voorbij Fontbonne het bos in

Het klimmen is nog lang niet afgelopen, want vanuit Fontbonne gaat het verder bergop over een ruig steenpad.

Verderop wordt het nog gortiger, met rotsen, grote en kleine keien, en heel veel steentjes, waar we voorzichtig overheen en tussendoor manoeuvreren.

Dit zijn geen wandelpaden voor beginners, maar voor (beginnende en gevorderde) gevorderden.

Af en toe komen we langs dode bomen met prachtige zwammen, in zeer uiteenlopende kleuren en kleurschakeringen, en sommige heel groot.

Verderop komen we op een breed steentjespad, dat ook wordt gebruikt door boswerkers. Op een open plek in het bos staat een grote bostractor met erachter een grote aanhanger waarmee de boswerkers boomstammen uit het bos kunnen halen, om het dan naar de opslagplekken van kaphout te transporteren.

Op deze hele grote open plek in het bos, moeten we rechtsaf. Daartoe worden we door een wit-rood kruis op het pad rechtdoor gewaarschuwd, en bij nader inzien blijkt dat die grote tractor met aanhanger net vóór de boom staat waarop we hadden kunnen zien dat we rechtsaf moeten gaan. Gelukkig staat hier dus een kruis op een boom, ons uitnodigend tot goed kijken, en dan nemen we het brede bospad rechtsaf langs de open plek in het bos.

Ontmoeting met een grote steenman op het rotspad naar Pas de Mousset

We komen weer op zo’n ruig rotspad, wisselend omhoog en omlaag. Vóór ons zien we in de verte op een gegeven moment een figuur midden op het rotspad staan. Is het een mens? Of iets anders?  

Dichterbij komend, zien we dat het een steenmannetje is, en niet zo’n kleintje, maar een manshoog steenmannetje, dus eigenlijk een steenman, zelfs meer dan manshoog.

Deze steenman is heel kunstig gemaakt met keien en stenen, met hier en daar een stukje hout om de hoog opgaande steenman in evenwicht te houden.

We gaan er toch maar even met een boogje omheen, want als de steenfiguur in het voorbijgaan uiteen valt, kun je een fikse blessure oplopen als één van die dikke stenen op je voet valt.

We komen het bos uit bij de Pas de Mousset, bij een metalen wegkruis. 

Inmiddels hebben we behoorlijk geklommen, want bij Montsude liepen we op zo’n 700 meter hoogte, bij Boulay op ongeveer 800 meter, bij Fontbonne op 900 meter, en hier op de pas van Mousset zijn we inmiddels geklommen tot 1.000 meter hoogte. En we zijn er nog niet, want we klimmen vandaag netto bijna 400 hoogtemeters.

We steken op de pas de D53 over, en maken aan de andere kant van die asfaltweg een steile klim over asfalt richting Les Bessières.

Even later volgt de afslag het bos in naar links, richting eindpunt van vandaag. 

Ook hier weer gaat het verder over een rotsachtig en steenachtig pad. Op een gegeven moment komen ons drie motorcrossers tegemoet, die van boven naar beneden halsbrekende toeren uithalen om over rotsen, keien en stenen heelhuids af te dalen. We gaan tijdig aan de kant van het pad staan, en dan zijn ze ons in een ommezien – wel even groetend – snel voorbij.

Langs het pad zie ik op een dode boomstronk een hele grote ivoorwitte zwam.

Festival van de Vriendschap in Notre-Dame-de-l’Hermitage

Om 15:05 uur krijgen we dan ineens vanuit het bos het zicht op het kloostercomplex van Notre-Dame-de-l’Hermitage.

We lopen het grote plein op langs de kloosterkerk van dit bergklooster.

We verwonderen ons over het heel groot aantal auto’s dat hier op de beide parkeerplaatsen en langs de toegangsweg geparkeerd staan. De reden wordt ons straks wel duidelijk.

Eerst haal ik een kloosterstempel voor onze pelgrimspaspoorten bij de receptie van het klooster.

Dan gaan we de kloosterkerk binnen, waar vandaag in het kader van het rooms-katholieke jubeljaar 2025 een middagvullend Festival van de Vriendschap wordt gevierd.

In een bijna volle grote kloosterkerk genieten we van een dansoptreden van een Afrikaanse vrouwengroep.

Daarna luisteren we naar een blokfluit-uitvoering van een mevrouw op het podium.

Het programma van dans en muziek wordt aan elkaar gepraat door een non, die alle items onderhoudend aan elkaar verbindt.

Ondertussen hebben we van achter uit de kerkzaal de gelegenheid om de kerk – met onder andere mooie kerkramen – goed te bekijken.

Ook de beeldverhaalvertellende fresco’s rondom in de kerk vragen de nodige aandacht van ons.

Als het feestprogramma nagenoeg is afgelopen, gaan we naar buiten om op de binnenplaats nog ons laatste brood te eten. Een priester die in de gaten heeft dat wij pelgrims zijn, komt naar ons toe, om even een praatje met ons te maken. Hij vertelt dat dit festival wordt bezocht door partijen uit meerdere landen wereldwijd, en dat hierbij diversiteit centraal staat in dit feest in dit bergklooster. Mooi dat wij er getuige van kunnen zijn tijdens onze aankomst op deze bijzondere plek. 

Daarna brengen we buiten op de hoge rots nog een bezoek aan het Mariabeeld en het grote witte kruis van het klooster.

Als we al het wenselijke hebben bezocht en gezien, stappen we hier in de auto, en rijden we terug naar Chabreloche, waar we onze fietsen afhalen, om dan nog één keer terug te rijden naar onze camping in La Guillermie. 

Vandaag hebben we het vierde blokje van vier wandeldagen afgesloten op onze pelgrimage van Vézelay naar Le Puy-en-Velay.