Pelgrimeren van Neuillé-le-Lierre naar Petit-Vouvray

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)

Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)

Westroute van Lozère (Palaiseau) naar Tours (GR655 O)

Van Neuillé-le-Lierre naar Petit-Vouvray

Woensdag 28 augustus 2024 – 25 km.

Dag 19: 372,1 – 397,1 km

 

Bij de kerk van Reugny

Lange tocht op een warme dag

De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping L’Orangerie Beauregard in Villedômer, gelegen tussen Château-Renault en Tours. Eergisteren zijn we vanuit Montoire-sur-le-Loir naar deze camping verkast, en vandaag beginnen we aan de tweede van de drie laatste etappes van onze 19 wandeldagen durende zomerpelgrimage van 2024, van Lozère naar Tours.  

Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:10 uur, om met de auto vanuit Villedômer naar Petit-Vouvray te rijden. We hebben de fietsen op het fietsenrek achter op de auto. 

Nadat we de fietsen van de auto af hebben gehaald, laten we de auto achter langs de D46 in Petit-Vouvray, en dan fietsen we van Petit-Vouvray de 13,1 kilometers naar Neuillé-le-Lierre.

Het is vandaag helder en zonnig weer. Het waait een beetje, precies aangenaam voor het lopen.

Als we de camping verlaten, is het 12 graden Celsius. Daarom hebben we de trui en de jas nog wel aan als we vanmorgen fietsen. De temperatuur loopt vandaag fiks op tot 31 graden Celsius aan het eind van deze etappe. Al met al is het vandaag behoorlijk warm wandelweer.

Tunesische bakker

Vandaag gaan we lopen van Neuillé-le-Lierre naar Petit-Vouvray, over een afstand van 25 kilometer.

Als we vanuit Petit-Vouvray op de fiets aankomen in Neuillé-le-Lierre, plaatsen we de fietsen achter de Mairie, bij de bibliotheek van dit dorp, aan een ijzeren fietsbeugel. Bij de plaatselijke bakker kopen we een brood voor morgen, twee pains au raisins voor onze koffiepauze, en twee koppen koffie voor nu. Nadat we alles gereed hebben gemaakt voor vertrek, drinken we de koffie op, en dan brengen we de koffiekopjes terug naar de Tunesische bakker in de hoofdstraat.

Dan lopen we voorbij de bakkerswinkel door naar de kerk van het dorp, de Eglise Saint-Pierre.

De Eglise Saint-Pierre van Neuillé-le-Lierre

Bij binnenkomst in de kerk valt direct het vol in de schijnwerper staande Mariabeeld op, van Maria met haar kindje Jezus in de armen. Door dat felle licht wordt de muur achter in het koor gedecoreerd met de contourschaduw van het Mariabeeld.

In de kerk hangt ook een schilderij waarop we zien dat Jezus Christus in de Jordaan wordt gedoopt door Johannes de Doper. 

We verlaten de kerk en dan begint onze etappe van vandaag om 9:00 uur achter de dorpskerk van Neuillé-le-Lierre.

Bij Bourg Neuf de wijngaarden in

Langs het recreatieterrein van het dorp gaan we heuvelopwaarts, om de D46 over te steken, teneinde daar het dorp te verlaten.  

Vóór ons in de lucht boven de huizen langs de asfaltweg vliegt een enorme zwerm zwaluwen druk heen en weer. Tientallen zwaluwen strijken neer op de electriciteitsdraden op het moment dat wij hen passeren.

Voorbij Neuillé-le-Lierre gaan we het open veld in, waarbij we steeds dichter de A10 naderen. Vlak vóór de A10 draaien we er weer van af, en gaan we heuvelopwaarts in zuidelijke richting. 

Een boer is bezig om met zijn tractor een graanstoppelakker te hakselen en ondiep te ploegen.

Door een mooie groene zoom van bomen en struiken wandelen we schaduwrijk naar het buurtschap La Mailleterie.

Een klein eindje verder in westelijke richting doorkruisen we het buurtschap Bourg Neuf, waar net op dat moment bij één van de weinige huisjes een pakket wordt bezorgd door een pakketdienst.

Rechts van de weg staat het gebouw van een wijnboer, een cave. Recht daar tegenover gaan we het open veld weer in, tussen wijngaarden heuvelopwaarts. 

Koffie-plus in Reugny

Rond 10:00 uur wandelen we de plaats Reugny binnen, het grootste dorp dat we vandaag passeren. We komen aan de achterkant van de kerk het dorp binnen, en lopen dan om de kerk heen.

Gelukkig is de kerk open, en kunnen we het interieur bekijken.

Het eerste dat ons opvalt, is de grote herenbank tegen de zijmuur in het schip van de kerk, met daarop het opschrift: ‘Banc de Fabrique & Banc de Mairie’.

De kerk heeft mooie kerkramen, ook in de doopkapel.

In de hoofdstraat vinden we een Tabac-café-bar, waar we koffie bestellen, en waar we hele mooie dierenkaarten kopen voor onze vijf kleinkinderen, want die krijgen elk jaar van ons een mooie kaart vanaf de pelgrimspaden die we bewandelen.  

De pains au raisins die we eerder vanmorgen hebben gekocht in Neullé-le-Lierre zijn hier een perfecte combinatie met de koffie, dus dat is wel even genieten op het kleine terras in Reugny.

We moeten na deze koffiepauze nog even postzegels kopen bij het postkantoor in het dorpscentrum, waarnaar we zijn verwezen, maar ach, die is nu gesloten, dus we lopen door het centrum weer terug naar de doorgaande pelgrimsroute.

Gitans, mandenvlechters aan de Brenne

We verlaten Reugny waar we met de brug de rivier de Brenne oversteken. Aan de overzijde van de Brenne is een tijdelijk kampement van de zogenoemde Gitans, ofwel de in Frankrijk rondtrekkende Roma-zigeuners. We zien ze elk jaar tijdens onze pelgrimages wel ergens in Frankrijk, en zo nu ook hier.

Deze Gitans hier zijn kennelijk gespecialiseerd in het vlechten van manden, want er hangt een dik touw tussen twee bomen langs de weg, met daaraan hele mooie rieten manden.

Voorbij deze Gitans lopen we naar de grote vijver aan de overzijde van de Brenne. Daar staat een paal met daarop verschillende wegwijzers, onder andere van de GR655, de route die wij lopen.

Dan passeren we de grote vijver aan de zuidkant van Reugny.

We lopen verderop heerlijk in de koele schaduw over asfalt door een bosperceel. De route verlaat het asfalt, en dan gaan we over een bospad behoorlijk omhoog, totdat we bij het buurtschap La Caburoche het bos weer verlaten.

Rondom Château de Valmer

We dalen af naar dezelfde doorgaande asfaltweg van zojuist, en komen dan langs de hoek van een met een dikke muur ommuurd landgoed van Château de Valmer. 

De actuele richtingwijzers geven aan dat we verder over asfalt zouden moeten lopen, maar onze routegids laat zien dat we linksom om het landgoed heen moeten lopen, omhoog langs de dikke muur van het landgoed, en daar kiezen we voor.

Jammer dat de nieuwe route over asfalt rechtsom gaat, want deze oude, klassieke pelgrimsroute gaat voorbij de hoek van het landgoed verder langs prachtige wijngaarden van het landgoed.

De muur van het landgoed is eigenlijk niet meer dan een ruïne, maar een oude stenen poort ziet er nog wel betrekkelijk goed uit.

Door de grote gaten in de tuinmuur van het landgoed kun je heel mooi de wijngaarden zien die op het landgoed binnen de muren liggen.

Maar aan de buitenkanten van de tuinmuur strekken de wijngaarden zich eveneens fiks uit.

Door Vallée de Raye naar het château van Montfort

Ondertussen zijn we wel alle wegwijzers kwijt, want dit oude traject wordt niet meer bewegwijzerd. Maar door de routekaart nauwlettend in de gaten te houden, kunnen we de route goed blijven volgen, en komen we uiteindelijk op de juiste plaats uit op de D79. Die asfaltweg volgen we het treinspoor over, en dan wandelen we het dorpje Vallée de Raye binnen.

De routetekens laten ons ook hier weer in de steek, en als we de oude route in het dorp volgen, een doodlopend  straatje in, dan zien we dat het doorgaande traject hier nabij de spoorlijn is afgesloten door een hek. Maar dat is geen probleem, want we nemen aan het begin van deze woonstraat een parallelle asfaltweg, en komen dan al snel op het beoogde asfaltweggetje, waar we de restanten van de weggewerkte oude wegwijzers aantreffen. Dat is een teken dat we goed op de oude, traditionele route lopen, dus zo gaan we door. Door de wijngaarden naderen we nu het château van Montfort.

Even later lopen we achter het château langs, met nog slechts één wijngaard tussen ons veldpad en het château.

We komen iets verder dan op de beoogde D78. Onze routegids geeft aan dat we die maar 250 meter hoeven te volgen, en dan kunnen we al weer een volgend veldpad op, tussen wijngaarden door.

De oude Neuf heet nu Bacchus

Over een bospad dalen we af naar La Vallée du Vau. Vóór ons zien we dan de TGV-spoorlijn, waar af en toe een TGV-sneltrein passeert.

We lopen naar die spoorlijn, en gaan er onderdoor. Nu zien we ook weer de nieuwe wegwijzers van de GR655, dus kennelijk heeft de nieuwe route zich hier weer bij de oude gevoegd.

Aan de overzijde van de spoorlijn gaat het veldpad naar beneden, waar we dan bij een doorwaadbare plaats door de Brenne komen. Gelukkig ligt er ook een bruggetje naast, waarmee we met droge voeten La Brenne over kunnen steken.

Aan de overzijde van de Brenne staat de voormalige Moulin Neuf, die inmiddels als verblijfsaccommodatie de naam ‘Moulin Bacchus’ heeft gekregen. Op een brugmuurtje genieten we van onze lunchpauze, als een Belgisch-Vlaams paar zich bij de ingang van de moulin meldt om hier de komende dagen te verblijven. De toegangspoort gaat open, en ze rijden naar binnen.

Wijngaarden van de Vouvray zover je kunt zien

Om 13:40 uur naderen we het dorpje La Vallée de Vaux.

Even later wandelen we de bebouwde kom van het dorp binnen.

We lopen maar een klein eindje door het dorp, want onze route gaat hier al snel in de richting van het buurtschap Bel Air, dat wij passeren, om iets hogerop weer de wijngaarden in te gaan. 

Bij La Vallée de Cousse ontmoeten we een boer die met zijn tractor van de ene kant van het veldpad naar de andere kant van het veldpad rijdt, om aan beide zijden van het pad de grond tussen de wijnranken oppervlakkig te ploegen, om het onkruid zo goed als mogelijk te verwijderen.

Vanuit de wijnvelden komen we in het plaatsje La Martinière, dat we met een Z-bocht doorkruisen.

Iets lager in het dorpje ligt naast de voormalige wasplaats een doorwaadbare plaats, waar we nog net met wandelschoenen droog over kunnen steken. Als het water hoger staat, kun je ook van het bruggetje ernaast gebruik maken.

Daarna komt het dorpje Le Fougeray in zicht, dat we ook doorkruisen.

Door de wijngaarden van Vouvray naar Le Petit-Vouvray

Inmiddels lopen we geruime tijd zuidwaarts door de uitgestrekte wijngaarden van de Vouvray. Midden in het veld passeren we een alleenstaande boom, met een stapeltje hakhout om de stam gedrapeerd.

Wat we nog nooit hebben gezien, is een gerooide wijngaard, maar hier passeren we dan toch een klein stuk van een wijngaard, dat is gerooid, en waarvan de uitgerukte wijnstokken op stapeltjes her en der op de akker liggen.

Op de plek waar we vanuit de wijngaarden een asfaltweg bereiken, geeft de nieuwe route aan dat we daar rechtsaf het asfalt op zouden moeten gaan. Maar dat doen we niet, want omdat wij de oude, klassieke route nog bewandelen, moeten wij hier juist linksaf gaan, en zo komen we dan uiteindelijk beneden aan in het gehucht Le Petit-Vouvray, dat ressorteert onder de plaats Vernou-sur-Brenne.

Langs de D46 lopen we naar onze auto, die we vanmorgen bij de rotonde van deze weg hebben geparkeerd. Met de auto rijden we dan terug naar de camping in Villedômer, waarbij we onderweg onze fietsen afhalen uit Neuillé-le-Lierre.