Pelgrimeren van Porto naar Angeiras

Van Lissabon naar Santiago de Compostela

Caminho Portugués de Santiago de la Costa van Porto naar Angeiras

Zaterdag 23 april 2022 – 23 km.

Dag I: 0 – 23 km

Bij de VVV van Matosinhos

 

Aangepaste eerste etappe

Vandaag is het - na alle voorbereidingen - dan zover dat we de eerste etappe van de Caminho Portugués de la Costa kunnen gaan lopen, te beginnen vanuit de Portugese havenstad Porto. 

We zouden vandaag 24,5 kilometer van Porto naar Labruge lopen, maar vanmiddag zien we in de door ons gebruikte wandelgids van Cordula Rabe dat we ook een prima overnachtingsplek kunnen vinden op de camping van Angeiras, zo’n anderhalve kilometer vóór Labruge. Omdat onze beoogde etappe van vandaag 24,5 kilometer is, en die van morgen slechts 17 kilometer, besluiten we om vandaag de 23 kilometer naar Angeiras te lopen, en morgen dan 18,5 kilometer naar Póvoa de Varzim.

Eerst naar de kathedraal van Porto

Om 7:00 uur gaat de wekker in onze hotelkamer in Hotel Peninsular in het stadscentrum van Porto. We staan op en maken ons gereed voor de eerste pelgrimsdag van Porto naar Angeiras. 

Om 8:00 uur gaat de ontbijtzaal open, en dan starten we de dag met een stevig ontbijt.

Daarna checken we uit, en om 8:45 uur staan we buiten bij Hotel Peninsular; klaar voor de start.

Langs het grote treinstation Sao Bento lopen we rechtstreeks naar de kathedraal van Porto.

Onderweg passeren we het metrostation Sao Bento.

Vanaf het plein naast de kathedraal hebben we een mooi uitzicht over de stad.

Een nieuwsgierige meeuw staat op de hoge muur, en vliegt niet op als wij hem passeren.

Dan gaan we de kathedraal binnen, omdat we daar graag het eerste pelgrimsstempel van 2022 willen halen voor onze pelgrimspaspoorten. Gelukkig is de receptie van de kathedraal geopend, en krijgen we daar het startstempel van de kustvariant van de Caminho Portugués.

Daarna dalen we door de voormalige Joodse wijk af naar de rivier, de Río Douro. Wandelend door de smalle straatjes zien we hoog boven ons al een deel van de brug over de Río Douro, de Pont Louis I, waarover wij in 2019 Porto binnen wandelden.

We dalen verder af naar de rivier.

Onderweg ontmoeten we een Italiaans stel, dat zo vriendelijk is een foto van Durkje en mij te maken van deze bijzondere ijzeren brug over de Río Douro. Ze vertellen dat zij ook de Camino Franchés jaren geleden hebben gewandeld, en ze zijn ook vast van plan om nog eens weer een pelgrimstocht te maken.

Op de rivieroever aangekomen, gaan we in westelijke richting verder, met de rivier links van ons en rechts de schilderachtige gevels van de hoog opgaande huizen aan het water.

Langs de Río Douro

Vanaf dit punt kunnen we nu ruim zes kilometer alsmaar langs de Río Douro lopen. Al snel passeren en zien we de eerste andere pelgrims, die deze kustvariant ook volgen. Ook later vandaag zullen we nog heel regelmatig andere pelgrims zien.

Even later zien we vanuit het westen één van de welbekende electrische treintjes van Porto ons tegemoet komen.

Even later komt de Ponte da Arrabia in zicht, ook een brug over de Río Douro.

En nog eens passeert één van die karakteristieke electrische treintjes. Ook later zullen we nog een aantal verschillende treintjes voorbij zien komen.

Vervolgens gaan we onder de Ponte da Arrabia door, verder langs de Rio Douro.

Langs de rivier komen we bij een oud hijskraantje, waarmee goederen die via een smalspoor vanuit Porto bij de rivier aan kwamen, konden worden gelost, of er kon vanuit de schepen van de rivier worden geladen op het goederentreintje.

Vrij snel daarna komen we langs de oude vuurtoren van Porto, de Farol de San Miguel. Daar ligt een vissersbootje op de wal, waarvan de buitenkant wordt geschuurd voor een verfbeurt.

Nog weer een eindje verder komt de havenmond in zicht, waar de Río Douro in de Atlantische Oceaan stroomt. We mogen de havenmondpier niet op; die is voor alle publiek afgesloten.

Dit betekent ook dat we nu het traject langs de Río Douro achter ons laten, en verder gaan langs de Atlantische Oceaan.

Het is heerlijk voorjaarsweer, en het waait lekker fris vanuit het zuidwesten. We hebben dus de wind in de rug, en op zee zien we een behoorlijke branding. De golven bevatten behoorlijke schuimkoppen; een prachtig gezicht.

Verder langs de Atlantische Oceaan

Voorbij de havenmond komen we langs het Forte de San Jão Baptista da Foz, een oude burcht.

Vervolgens wandelen we langs het strand van Praia dos Ingleses.

Op de laaggelegen betonnen strandpromenade ontmoeten we een man die zojuist heeft gezwommen in de oceaan. Als ik hem vraag of het water koud is, vertelt hij dat hij dat niet zo ervaart. Dan vertelt hij dat hij afkomstig is uit Chili en  – na ook in Amsterdam te hebben gewoond – nu hier in Portugal woont. In het zuiden van Chili kon hij niet in de oceaan zwemmen, omdat het water daar veel te koud is, immers al dicht bij de Zuidpool. Maar hier kan hij prima zwemmen, zo vertelt hij enthousiast.

Wij gaan verder over de lage promenade, en lopen dan aan de voet van de hoge promenade. Het wit van de pergola van de hoger gelegen boulevard steekt schitterend af tegen de helderblauwe lucht.

Iets verder lopen we door een brede laan langs het strand.

Bij het Forte de São Fransisco Xavier komt de stad Matosinhos in het zicht.

Matosinhos

In Matosinhos horen we het harde getik van hamer op steen. Drie stratenmakers zijn bezig een nieuw wegdek aan te leggen van kleine blokjes natuursteen.

Al aan het begin van Matosinhos begint de bewegwijzering van de Caminho Portugués de la Coste. Vanaf nu kunnen we de wegwijzers van voornamelijk Jacobsschelpen en gele caminhopijlen volgen. Als ik een foto maak van de eerste wegwijzer, laat een Afrikaanse straatverkoper merken dat hij niet gefotografeerd wil worden, ondanks het feit dat hij zelf doelbewust in beeld verschijnt. Ik wijs hem op de caminho-wegwijzer die ik heb gefotografeerd op het moment dat hij door eigen toedoen zelf in beeld kwam.

Aan het eind van het stuk strandboulevard zien wij een prachtig gebouw staan. 

De blauwe gevel ervan is geheel gedecoreerd met hele grote Jacobsschelpen, waarvan één de afbeelding van het welbekende zwaardkruis heeft. Het blijkt de plaatselijke VVV te zijn. 

We gaan naar binnen en vragen en krijgen daar een pelgrimsstempel van Matosinhos in onze pelgrimspaspoorten.

De VVV-medewerkster heeft ons op een kaartje aangewezen waar we straks een kop koffie kunnen drinken. We lopen naar dat punt, bij het begin van de grote brug over de rivier. Daar eten we eerst een broodje op een zitbank, en drinken we daarna een kop koffie in het café aan de voet van de trap naar de rivierbrug.

Leca de Palmeira

Na deze pauze steken we middels de lange brug de rivier over. Aan de overzijde van de rivier zien we een werkschip liggen met het opschrift ‘Harlingen’. We wandelen nu de plaats Leca de Palmeira binnen.

Op een winkeldeur hangt een verwijzing naar de Caminho Portugués de la Costa.

Daar kopen we bij een kruidenier een aanvulling op ons eten en drinken, en dan wandelen we door naar de strandboulevard. Op de hoek vlak vóór de boulevard staat de VVV van Leca de Palmeira, met op de gevel grote doeken, waarop dezelfde print staat van de gevel van de VVV van Matosinhos.

Op de boulevard staat een grote groep toeschouwers te kijken naar de verrichtingen van surfers op de hoge golven van de branding. Enkele filmploegen staan met grote camera’s op verhogingen op het strand, om mooie beelden van de surfers vast te leggen.

We gaan verder langs de kust, waar de branding krachtig neerslaat op de gladde rotsen van de kust.

Brazilianen bij de Capela da Boa Nova

We gaan verder, naar Boa Nova, waar onder andere een vuurtoren staat.

Prachtige planten groeien en bloeien op de kust tussen de boulevard en de rotskust.

We gaan verder over de boulevard.

Voorbij de vuurtoren komen we bij de Capela da Boa Nova.

Helaas is de kapel gesloten. We lopen om de kapel heen, en maken in de spiegelwand een foto van ons tweeën, met de kust op de achtergrond.

Dan raken we daar in gesprek met een Braziliaans echtpaar, dat vertelt dat hun dochter vanuit Brazilië is gaan studeren in Porto, en daar ook haar huidige echtgenoot heeft ontmoet. Nu wonen zij in Porto, en het Braziliaanse echtpaar waarmee wij spreken, is hier voor een maand bij hen op bezoek tijdens hun vakantie. De Braziliaanse wil graag met ons op de foto; en dat vinden we prima.

Voordat we hier vertrekken, maken we nog een mooie foto van de kustflora, waarvan verschillende planten momenteel in bloei staan.

Praia do Paraiso

Wij verlaten Boa Nova over het duinen-vlonderpad, dat kilometers lang langs de oceaankust voortgaat. 

Aan het begin van het vlonderpad wordt ons een ‘bom caminho’ gewenst.

Ook hier zien we de mooie duinenflora, met planten die wij in Nederland niet eerder hebben gezien.

Voorbij Boa Nova wandelen we in een schril contract. Links van ons de mooie oceaankust, en rechts van ons op enige afstand een immens petrochemisch bedrijfsterrein.

Langs het Praia do Paraiso arriveren we in het plaatsje Aldaia Nova.

Zodra we weer op een vlonderpad komen, nemen we plaats op een houten bank langs dit pad, met een mooi uitzicht over de oceaan. Hier rusten we en nemen we onze lunchpauze.

Ondertussen wandelt er een enkele pelgrim of soms ook een groepje pelgrims voorbij. Enkelen van hen hebben wij al één of meerdere malen vandaag ontmoet.

Van Fachö via Agudela naar Corgo

De eerste plaats waar we na deze lunchpauze komen, is Fachö. In de duinen van Praia da Memória passeren we een hele hoge gedenknaald, ter herinnering aan een oorlogshandeling van de Portugezen.

Het plaatsje Agudela wandelen we binnen bij enkele kleine huisjes aan de kust, wellicht vroeger van vissers geweest.

In Agudela gaan we verder over een houten vlonderpad.

Dat pad voert ons naar het plaatsje aan het Praia Pedros do Corgo. 

Bij het plaatselijke restaurant staat een kleine pilaar, met op de voorzijde een zwaardkruis.

Bovenop de paal staat een felgele Jacobsschelp.

Op het tekstbord van de paal staat geschreven: ‘Walk with your heart, and embrace your camino’.

Op het vlonderpad van Corgo zien we een mooie nieuwe wegwijzer van de caminho, met een gele Jacobsschelp op een blauwe ondergrond, en rechts daarvan een gele caminhopijl.

Langs Lavra naar Angeiras

Als we het rechts van ons landinwaarts gelegen dorpje Lavra passeren, zien we verderop de dorpskerk van Lavra.

Wij gaan nog een eindje door, maar we hebben eerder vanmiddag al besproken dat we vandaag niet tot aan Labruge lopen, maar iets eerder een slaapplek gaan zoeken, namelijk in Angeiras. Vlak vóór Angeiras zit een man zijn netten te boeten.

In Angeiras volgen we de richtingwijzers naar de camping van Angeiras. Bij de receptie van Camping Orbitur vragen we of ze nog een huisje in de verhuur hebben, waarin wij zouden kunnen overnachten. Dat kan wel, maar het is een moderne trekkershut waarin geen toilet en douche zitten. Maar dat is voor ons geen probleem, want we kunnen volop gebruik maken van het mooie sanitairgebouw van de camping, dus we gaan nu luxe kamperen. 

Camping met trekkershutten voor pelgrims

Als we ons hebben geregistreerd en een huissleutel hebben gekregen, gaan we naar het deel van het kampeerterrein waar deze nieuwe trekkershutten staan. Daar zien we dat enkele pelgrims - die ons waren voorgegaan - zich al hebben geïnstalleerd in hun trekkershut, dus wij voegen ons hier in dit kleine dorpje van ‘tiny houses’. Aan het eind van de middag zijn nagenoeg alle trekkershutten bezet met pelgrims, dus we verblijven nu een middag, avond en nacht in een soort pelgrimsdorpje op de camping van dit Portugese vissersdorpje.

We gaan onder de douche, en hangen daarna onze kleding en handdoeken in de zon te drogen op ons wasrekje. Alles is heel snel droog, vanwege de wind en de warme zon.

Ik schrijf alvast het eerste deel van ons wandelverslag van vandaag, en als we rond het avonduur terugwandelen naar het dorpscentrum aan zee, zien we dat veel van de trekkershutten al in gebruik zijn, getuige de pelgrims die op het terrasje vóór de trekkershut in de avondzon zitten, en de goed gevulde wasrekjes die op de terrasjes staan.

Durkje en ik gaan uit eten in een restaurant aan zee in het dorp, en als we weer terug komen in onze trekkershut maak ik tot 22:00 uur het dagverslag af, en is het dan de hoogste tijd om naar bed te gaan. Einde van een schitterende eerste pelgrimsdag op de kustroute van de Caminho Portugués. Veel zon en een prima temperatuur om te wandelen. Een mooie oceaankust met prachtig blauwe luchten met hier en daar een kleine wolkenpartij. Heel fotogeniek vandaag, met als resultaat ruim 100 door ons samen gemaakte foto’s. Hele mooie plaatjes van een hele mooie pelgrimsdag.