Pelgrimeren van Valpuiseaux naar Buthiers

Dinsdag 27 juli 2021
 

Uitzicht vanuit de grot bij Malesherbes

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)
Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Valpuiseaux naar Buthiers
Dinsdag 27 juli 2021 – 23,6 km.
Dag 6: 115,3 – 138,9 km.

Motregen
De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping ‘Ile de Boulancourt’ in Boulancourt.  
Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:10 uur en rijden we met onze auto naar het dorpje Valpuiseaux. Hier start vandaag onze etappe.
Het is vanmorgen fris, met een temperatuur van 17 graden Celsius bij een zwaarbewolkte lucht. De zon schijnt vandaag niet. Vanaf het begin van deze etappe krijgen we te maken met spatjes motregen. Onafgebroken hebben we zo de hele dag lichte neerslag, dat wel valt, maar waarvan je niet echt nat wordt. Pas vanaf Malesherbes is het nodig om gedurende ons laatste uur van deze etappe een paraplu te gebruiken, omdat het dan toch iets harder motregent dan eerder vandaag. Desalniettemin kunnen we vandaag goed wandelen. De temperatuur blijft hangen op 17 graden Celsius, dus qua temperatuur is het welzeker een prima buitenwandeldag.

Wandelen langs bos en veld
Als we om 7:45 uur in Valpuiseaux bij de Chapelle Notre-Dame-de-Varenne van start willen gaan, is het nog wel droog.
We lopen met een grote boog buiten het dorp hoog om de dorpskerk heen. De bewegwijzering laat er te wensen over, maar met behulp van de routebeschrijving, de wandelkaart, gps op de telefoon en de schaarse wegwijzers lukt het ons toch nog om uiteindelijk op de goede plek het dorp uit te komen, waar de bewegwijzering weer beter is. Vanaf het kruispunt in het buurtschap Le Poly is de route weer goed aangegeven.
Bij het buurtschap La Crotte gaat de asfaltweg langzaam over in een niet verhard veldpad. We lopen tussen kleine bospercelen, en tussen eindeloze graan(stoppel)akkers.
Af en toe zien we reeën op de graanstoppel-akkers foerageren. Totdat ze ons zien, kunnen we ze mooi observeren. Maar als ze ons zien, staan we korte tijd elkaar aan te kijken, en dan gaan ze met hoge sprongen door het graanstoppelveld en verdwijnen zo snel als mogelijk tussen de bomen.
Kilometers lang lopen we zo over mooie bos- en veldpaden, voornamelijk op de grens van bos en veld. Onderweg zien we een kampeerbusje op een zijpad in het bos staan. Met die bus is men een heel eind over deze onverharde wegen het veld en bos in gereden om hier in de stilte van de natuur te kamperen. Als we passeren, begint hun hond te blaffen, en horen we een vrouw de hond bestraffend bedaren. Daarop wordt het weer stil in het bos.

Koffie met een  stempel in Champmotteux
Het lange, nagenoeg rechte pad brengt ons tot bijna bij de D83. Daar passeren we de driehoekvormige akker vol met zonnebloemen. Rijdend op de D83 hadden we die driehoek-akker vanuit de auto al enkele keren gezien, en nu  lopen we er langs.
Die akker is trouwens ook de plek waar onze route afbuigt naar het dorpje Champmotteux. Over het veldpad en later over asfalt wandelen we dit dorp binnen.
In het dorp lopen we om de Eglise Sainte-Marie-Madeleine heen.
Vóór de kerk zien we een abri staan, met daarin een houten bankje. Een prachtige – ook droge - plek voor onze koffiepauze. We vermoedden terecht dat we vandaag pas heel laat – namelijk in Malesherbes – koffie zouden kunnen kopen, dus Durkje had vanmorgen vroeg al koffie gezet en in onze thermosbeker meegenomen. Als Durkje het koffiepauzepakket klaar maakt, loop ik met onze credentials even door naar de Mairie, om in dat gemeentehuis om een stempel te vragen in onze pelgrimspaspoorten. De ambtenares pakt resoluut haar gemeentestempel, drukt routineus af in onze pelgrimspaspoorten en wil dan nog graag weten waar we vandaan komen, en welke etappe we vandaag lopen. We krijgen een hartelijke groet en ‘bon courage’ mee, en dan kan ik weer naar buiten, naar Durkje en haar koffie. 

Vervolgens zitten we heerlijk te genieten van het lekkere Franse brood en van de vanmorgen versgezette koffie. We zitten droog en uit de wind, en twee jongetjes die op de fiets naar de Mairie gaan, groeten ons in het voorbijgaan vriendelijk.

Naar Boigneville
Door de rechte hoofdstraat lopen we evenzo recht vanuit het dorp het veld in. Nu lopen we door een heuvelachtig akkerlandschap, met zover het oog kan zien panoramisch links en rechts overwegend graanvelden. Hier wordt veel, heel veel graan verbouwd. De bermen en ook de graanvelden zijn schitterend gedecoreerd met uitbundige bloeiende planten.
Vooral de paarse distels en de vele knalrode klaprozen geven het overwegend gele veld hele mooie kleurenaccenten.
Het is een lust om hier door dit landschap van uitgestrekte akkers te lopen.
Vlak voordat we de plaats Boigneville bereiken, laat de bewegwijzering het afweten. We gaan over een breed pad het bos in, maar dat pad loopt aan meerdere zijden dood, dus dit kan niet de juiste weg zijn.
Maar, naast dat brede pad zag ik zojuist een hele kleine doorgang naar beneden, ook het bos in, maar die was door het dichte struikgewas bijna aan het oog onttrokken. Als we weer terug komen op die plek, en ons door het dichte struikgewas heen wurmen, zien we daar achter een heel smal bospaadje, dus daarop gaan we verder, op goed geluk. Als we iets verder het bos in komen, wordt het pad nog iets breder en ook goed toegankelijk.
Even later komen we het bos uit en wandelen we langs de eerste huizen naar beneden, naar de spoorwegovergang van Boigneville.

Tussen de hoge tuinmuren van Argeville
Aan de overkant van het treinspoor lopen we parallel over een asfaltweg. Bij de volgende overgang staat een oude transportbakfiets als reclame-object van en voor een lokale traiteur.
Waar de asfaltweg van het treinspoor afdraait, passeren we een Laiterie. Bij de entree van de ontvangsthal staat een oude ploeg ter decoratie.
Nog een eindje verder zien we een slang op de grens van asfalt en berm. 

Als we dichterbij komen, zien we dat de slang dood is; wellicht bij de oversteek doodgereden door een auto.
Verderop, bij een jonge bosaanplant, draait de GR111 van onze GR655 af. Even later komen we door het buurtschap Argeville.
Wel heel bijzonder overigens om hier door het gehucht te lopen. Links en rechts van de straat alleen maar hele hoge tuinmuren, dus we lopen door een lange, slingerende corridor van tuinmuren. Aan de andere kant zien we aan de voorzijde een groot poortgebouw, met een volumineus landhuis op het binnenterrein binnen één van die hoge tuinmuren.

Over de hellingpaden van de Essonne
In Jouvaux verlaten we de doorgaande asfaltweg, en verruilen we het asfalt voor een onverhard pad. Dat is een hellingpad, met rechts van ons de hoog opgaande heuvelhelling, en aan onze linkerhand gaat de helling de vallei in, waar de rivier de Essonne stroomt. Het hellingpad begint heel breed als karrenspoor, maar wordt verderop versmald tot een smal paadje. We lopen deze en de komende kilometers voortdurend langs de rivier de Essonne. Eerst nog hoog over, maar verderop daalt het pad de vallei in.
Dan lopen we in de richting van Malesherbes iets dichter bij de rivier.
Voordat we Malesherbes bereiken, komen we nog in en door het gehucht Rouville. Daar passeren we ook het Château van Rouville.
Voorbij het château zetten we de afdaling nog verder in, in de Vallée de Doudemont. In die vallei komen we langs een grote rotsformatie.

Lunchen in Malesherbes van de drup in de regen
Nog een klein eindje verder wandelen we de bebouwde kom van Malesherbes in. Al snel komen we langs de Mairie. Daar vraag ik een gemeentestempel in onze pelgrimspassen. Als dat klaar is, bedank ik voor dat stempel van Malesherbes, maar dan corrigeert de ambtenares mij, met de mededeling dat we hier dan wel in de stad Malesherbes zijn, maar dat de gemeente de naam Malesherbois draagt. Weer wat geleerd. Voorbij het gemeentehuis wandelen we het stadscentrum binnen.
Daar vinden we op een plein een houten bank, waarop we plaatsnemen voor onze lunchpauze. Dan gaat helaas de vandaag incidentele regendrup over in lichte regen, en eindigen we onze lunch onder de paraplu; maar, zo kan het ook.
Als we even later weer verder gaan, kan dat zonder paraplu, maar bij de officiële wegwijzer van de pelgrimsroute verderop op een plein in Malesherbes, begint het toch nog weer iets harder te regenen, en moeten we vanaf hier met gebruik van de paraplu verder door Malesherbes, en zo straks de stad ook uit.

Langs een geologiepark uit het Mesolithicum
Buiten Malesherbes gaan we via een tunneltje onder de D948 door, en direct daarna steken we via een stalen brug de rivier de Essonne over.
Dan volgt een voetpad door een heel drassig gebied. Het gebied ziet er nogal moerassig uit, en het pad waarop we lopen, heeft een veenachtige ondergrond. Dat pad leidt naar een asfaltweg. Vóór ons zien we dan een restaurant met een groot en gevuld terras langs de weg. Achter die horecagelegenheid bevindt zich een enorme rotsformatie.
Dat ziet er allemaal heel groot en indrukwekkend uit.
Bij het restaurant lezen we op een informatiebord dat dit ook een vindplaats is van prehistorische grottekeningen. We komen nu in een soort geologiepark uit het Mesolithicum.
In het open terrein een eindje verder kunnen we de rotsformatie beklimmen, tot in een ondiepe grot, waarvan je kunt zien dat die is ontstaan door het alsmaar uitstromende water.
Vanuit die hoger liggende rotsgrot hebben we een mooi uitzicht over de bijzondere rotsformatie.

Aankomst in Buthiers
Nog een heel eind gaat onze route dan verder door dit geologiepark , dat overigens – ook momenteel – wordt gebruikt voor een groot aantal outdoor-activiteiten. Overal zien we groepen kinderen en jeugd door het vrijetijdspark lopen.
Onze etappe van vandaag sluiten we af met een nog vrij lange boswandeling door het bosgebied tussen Malesherbes en Buthiers. De te bewandelen paden worden goed aangegeven met de rood-witte wegwijzers van de GR655, dus we komen om 14:00 uur keurig op de beoogde plek het dorp Buthiers binnen, namelijk bij de aan de D103 liggende dorpskerk van Buthiers.
Met onze huurauto rijden we dan vanuit Buthiers terug naar Valpuiseaux, om daar onze andere auto af te halen. Onderweg halen we voor de komende vier wandeldagen eerst nog de boodschappen bij de supermarkt in Malesherbes. Vanuit Valpuiseaux rijden we dan door naar Estouy, waar we morgen naar toe lopen. Daar laten we de huurauto achter, en tot slot rijden we met onze eigen auto weer terug naar de camping in Boulancourt.
Ook op de camping blijft het vandaag een kwestie van nu eens wel en dan weer geen regen. De temperatuur blijft vandaag hangen op 17 graden Celsius, en met dergelijk weer is het ook wel weer knus om onze rust-uren door te brengen in onze caravan.