Pelgrimeren van Donostia-San Sebastián naar Zarautz

Van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela
Camino del Norte > Irún – Santiago de Compostela
Van Donostia-San Sebastián naar Zarautz
Maandag 7 juli 2014 – 19,5 km.
Dag 2: 24,4 – 43,9 km 

Met Orio in zicht nog 787 kilometer naar Santiago de Compostela

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verder op de Camino del Norte

Om 6.45 uur worden we gewekt door de wekker. Om 8.00 uur  moeten we bij de receptie van Gran Camping Zarautz klaar staan om naar Donostia-San Sebastián te worden gebracht.
In de afgelopen twee dagen zijn onze zomervakantiedagen begonnen met twee reisdagen van Stiens naar Zarautz, aan de Cantabrische Zee in de Baskische Golf.
Afgelopen meivakantie hebben Durkje en ik gepelgrimeerd van Saint-Jean-Pied-de-Port via Hendaye en Irún naar Donostia-San Sebastián, om vandaag tijdens onze eerste pelgrimsdag van deze zomervakantie onze pelgrimage op de Camino del Norte te hervatten, richting Santiago de Compostela, ruim 800 kilometer verderop gelegen.
Van de Camino del Norte hadden we op 2 mei 2014 vanuit Irún de eerste 24,4 kilometers al gelopen, en vandaag gaan we op onze eerste wandeldag van deze zomervakantie daaraan 19,5 kilometer toevoegen. We beginnen deze zomerpelgrimage dus met een betrekkelijk korte afstand.

Verlaat weg

De taxi is laat vanmorgen. We staan bijna vijf minuten te wachten als de receptionist om 8.00 uur bij de campingreceptie zijn dienst voor vandaag aanvangt. Hij ziet ons staan en weet van gisteren nog dat wij vandaag zouden worden afgehaald met de taxi. Hij roept ons toe dat hij de taxichauffeur nog eens voor ons zal bellen, om te vragen of die nog komt. Even later roept hij ons vanuit de receptie toe dat de taxi - met enige vertraging - onderweg is. Om 8.17 uur draait de taxi het parkeerterrein bij de campingreceptie op, en kunnen we instappen en vertrekken.

Zware regenbui

In Zarautz was het zojuist nog prima weer, maar naarmate we dichter bij Donostia-San Sebastián komen, wordt de wolkenlucht dreigend, en als we de stad binnen rijden, regent het pijpenstelen. We rekenen in de taxi af met de chauffeur, halen snel onze rugzakken uit de bagageruimte van de auto, en rennen dan ook snel naar de ingang van een overdekt winkelcentrum, om daar te schuilen voor de harde regen, en te wachten tot het droog wordt.
Na ongeveer tien minuten wordt het buiten lichter, is het nagenoeg droog, en durven we het aan om zonder regenkleding aan onze dagtocht te beginnen. Het is ongeveer 8.45 uur als we op straat de nu nog gesloten plaatselijke VVV passeren, waar we op 2 mei 2014 onze eerste wandeldag op de Camino del Norte samen met Frans Beckers beëindigden.
In één van de toegangswegen naar het oude stadscentrum wordt de dagmarkt opgebouwd.  Bloemen, groenten en fruit worden uit de auto’s gehaald, om er de marktkramen mee te vullen.

Langs de stranden van Donostia-San Sebastián

Ook verderop – als we doorlopen in de richting van Playa de la Concha - krijgen we rechts van ons door de smalle straatjes mooie doorkijkjes naar de oude binnenstad.
Op de Paseo de la Concha staan enkele bomen mooi in paarse bloei.
We lopen over de Paseo de la Concha langs Playa de la Concha naar de Miramartunnel.
Aan de overzijde van de Miramartunnel komen we langs het strand van Ondarreta.
Het groot aantal gele camino-pijlen maakt het ons gemakkelijk om de juiste weg te vinden. Aan de voet van de Monte Igueldo staat ook een duidelijke wegwijzer, die we passeren om bergopwaarts de Monte Igueldo te gaan beklimmen.
Boven op de Monte Igueldo krijgen we een prachtig uitzicht over de Cantabrische Zee.

Pelgrim helpt pelgrims

Na deze flinke klim gaat het minder inspannend verder, met licht klimmen en dalen. Bij restaurant Leku Eder en hotel Buenavista proberen we een kop koffie te scoren, maar dat feest gaat niet door. De bar van het hotel blijkt bij navraag gesloten, en om dat te onderstrepen wordt vóór onze neus het ‘gesloten’-bordje omgekeerd met de boodschap naar buiten, naar ons gericht. Dan maar door zonder koffie, en dat is ook geen straf, want de omgeving is hier prachtig.
We komen in Igueldo, waar een ware pelgrim een pleisterplek voor de hier passerende pelgrims heeft ingericht. Pelgrim José María Soroa is al tien keer naar Santiago de Compostela gelopen, en hij heeft hier langs de weg in Igueldo een mooie plek met een tafeltje en enkele stoelen ingericht, waar pelgrims water kunnen krijgen, en een pelgrimsstempel kunnen plaatsen in hun pelgrimspaspoort. Ook wij zetten hier een stempel in onze pelgrimspaspoorten.
Een Spaanse pelgrim die hier na ons arriveert, wacht haar beurt af.

Cantabrische Zeekust

Langs prachtige hellingen en rotsen gaan we over mooie hellingpaden hoog langs de Cantabrische Zee, met schitterende vergezichten over de kust en over de zee.
Koeien liggen ontspannen te herkauwen op de hoge berghelling; op de achtergrond zien we de donkere luchten boven de Baskische Golf, maar het blijft hier bij ons vooralsnog droog.

Wegwijzers in soorten en maten

Via een rotsachtig hellingpad komen we in een klein hellingbosje.
In dit bosperceel passeren we een natuurlijke waterbron, waar de voorbijgangers erop worden gewezen dat dit prima drinkwater is.
We lopen over een variatie aan wandelpaden, van onverharde paden tot weggetjes van beton en van asfalt.
Hier en daar hebben particulieren hun eigen wegwijzers gemaakt, de passerende pelgrims wijzend op de juiste route. Wij volgen deze routetekens, dankbaar voor alle goede aanwijzingen die ons worden geboden door de plaatselijke bevolking.
We komen weer over een heel mooi hellingpad, langs een bergweide met een kleine groep paarden.

Pauzeren bij Sint Martinus van Tours

Dan is op een gegeven moment de zeehavenplaats Orio in zicht.
We zetten dan een lange afdaling in over een glibberig rotspad, met hier en daar ook stapstenen. We ontmoetten eerder op dit deel van de route al een jong stel op mountainbikes. Ze kiezen er nu voor om niet de aangegeven fietsroute te nemen, maar de wandelroute van de camino. Maar omdat die nogal rotsachtig is, schiet het stel bepaald niet op. Wij passeren ze als ze wandelend met de fiets aan de hand over het pad gaan; en verderop - als het pad weer wat egaler is - kunnen zij op de mountainbike weer eens sneller.
We hebben nu al tussen de tien en vijftien kilometer zonder enige rustpauze gelopen, dus als we vlak vóór Orio bij de romaanse kerk van Sint Martinus van Tours enkele mooie picknickbanken zien, wordt dat onze rustplek, alvorens we Orio binnen wandelen.
Dit oude kerkje - dat is gewijd aan de patroonheilige van reizigers en pelgrims - is helaas gesloten. Op de hoek van één van de muren zien we een flinke Jacobsschelp ingemetseld.

Orio

Na deze pauze wandelen we in een afdaling naar Orio.
Vrij snel in Orio passeren we de VVV, waar we een stempel van Orio in onze pelgrimspaspoorten plaatsen.
Daarna bezoeken we de gesloten San Nicoláskerk; een vestingkerk met een nog in tact zijnde hooggelegen loopgang rondom de kerk.
Beneden in het centrum zoeken en vinden we een café, waar we pauzeren en een kop koffie drinken. De Spaanse pelgrim die we vanochtend in Igueldo ontmoetten, zit hier te eten, en een groep Engelssprekende pelgrims staat op om weer verder te gaan. Wij bestellen en krijgen Café Americano, de eerste koffie van de dag.

Hoog over

Na deze koffiepauze verlaten we het café, wandelen naar de rivier, en steken via de brug de rivier over.
Aan de overzijde wandelen we langs de rivier de plaats Orio uit.
Achter ons ligt Orio, en vóór ons zien we de andere brug van de autosnelweg A8 hoog over de brede rivier liggen. Het autoverkeer raast over de hoge brug van deze snelweg tussen Donostia-San Sebastián en Bilbao.

5x USA en 1x Nieuw-Zeeland

We lopen onder de hoge brug van de autosnelweg door, en gaan verder in de richting van de plaats waar de rivier uitmondt in de Cantabrische Zee.
Als we linksaf gaan voor ons laatste deel van de route naar Zarautz hebben we bijna de groep van zes pelgrims ingehaald, die we zojuist ontmoetten in het café in Orio.
Omdat ze veel langzamer lopen dan wij, halen we hen al snel in. We lopen een eindje met hen op. Het is een echtpaar met hun twee dochters, en van de ene dochter een vriendin, en van de andere dochter de vriend uit Nieuw-Zeeland. De andere vijf komen uit North Carolina in de Verenigde Staten. Eén van de dochters heeft aan een Spaanse universiteit nabij Madrid gestudeerd, en loopt ter afsluiting van haar studie nu met de anderen de volledige afstand van de Camino del Norte van Irún naar Santiago de Compostela. Gisteren zijn ze begonnen op een dag met veel regen. Vandaag is dus hun tweede dag. Ze zijn vanmorgen twee uren eerder vertrokken dan wij en zoeken straks een overnachtingsadres in Zarautz. Ze proberen de hele route in vijf weken af te leggen.

Na regen komt zonneschijn

Na enkele kilometers zetten Durkje en ik de pas er weer in en dan is het nog maar een klein stukje voordat we de ingang van onze camping vlak vóór Zarautz bereiken. Inmiddels is het prachtig weer geworden, met een helderblauwe lucht, met hier en daar enkele wolkenvelden. De zon schijnt prachtig over de Cantabrische Zee, die daardoor blauw kleurt.
We passeren langs de camping één van de tentenvelden voor de jeugd. De tenten staan zij aan zij in een groot aantal op een langgerekt kampeerveld.
Om 14.30 uur komen we aan bij de kampeerplek waar onze caravan staat. Vanaf onze stek - hooggelegen aan de westzijde van de camping - hebben we een uniek mooi uitzicht over Zarautz, het strand, de baai en de zee op de voorgrond, en de achter elkaar liggende hoge bergruggen achter de stad Zarautz. Een groep jongeren wandelt door het veld bergafwaarts naar het strand, dat ligt aan de voet van de berg waar de camping op ligt.

Rust met uitzicht

Na vijf en een half uur hebben we onze eerste wandeldag achter de rug. Een dag die begon met zware regen, en die eindigt met een aangenaam zonnig weerbeeld. In de warme zon met een verkoelende zachte zeebries is het aangenaam verpozen naast onze caravan, met uitzicht over het verderop gelegen strand, met haar ruisende branding van de Cantabrische Zee.
Einde van een schitterende eerste wandeldag.