Pinkstergroet uit Goutum

Zondag 31 mei 2009

Pinksterzondag, 10 dagen na Hemelvaart en 49 dagen na Pasen. In De Hege Stins in Stiens gaan we vanmorgen het Pinksterfeest vieren: we gedenken de uitstorting van de Heilige Geest en daarmee ook het begin van de Christelijke Kerk. Onze voorganger is vanmorgen dominee A. van der Honing uit Britsum en de muzikale begeleiding wordt verzorgd door organist-pianist Han Giesing en hoboïst Petra Faber.

Verrassend is de opening van de dienst. Een schriftelijke Pinkstergroet vanuit de Protestantse Gemeente van Goutum wordt voorgelezen. PKN-Goutum stuurde ons ook een rode kaars, die we aansteken aan onze Paaskaars en daarna vormt de rode Goutumse Pinkstergroet-kaars een tong van vuur op onze Avondmaalstafel, naast het feestelijk rode Antipendium, het kleed dat over deze Avondmaalstafel hangt. Deze groet met kaars vormen een welkom en bijzonder gewaardeerd gebaar, van een zustergemeente, die op deze wijze heel concreet laat zien dat met hun verstuurde kaarsen de tongen van vuur zich verspreiden rondom Goutum. Pinksteren ten voeten uit.

Dominee Van der Honing verbindt het Pinksterfeest aan de Oudtestamentische torenbouw van Babel. Babel was de plaats vanwaar men plotsklap van één taal over ging naar een verscheidenheid van talen. De omkering van deze Babylonische spraakverwarring vindt met het Nieuwtestamentische Pinksterfeest plaats, als alle aanwezigen het eensluidende evangelie horen verkondigen, als was het in hun eigen taal. De eerste christelijke gemeente is hier toen geboren. Veel gemeenten volgden en vormen nu samen een wereldomvattende christengemeenschap.

Ook in het momenteel predikantenloos Gereformeerd PKN-Stiens gaat de Blijde Boodschap door, nu bekend is gemaakt dat het predikanten-echtpaar van dominee Desirée A.J. Scholtens (Alteveer-Kerkenveld) & dominee Jaap C. Overeem (Alteveer-Kerkenveld en Avereest-Balkbrug) te kennen hebben gegeven dat ze het beroep dat Stiens op hen beiden heeft uitgebracht, aanvaarden. Ze beginnen na de komende zomervakantie in onze voormalige Gereformeerde (nu PKN) gemeente, die over enkele maanden gaat fuseren met de voormalig Hervormde (nu PKN) Gemeente. En als wij binnenkort ook nog een derde predikant beroepen, zijn we met de vier predikanten die de gefuseerde PKN-gemeente dan heeft, weer op volle sterkte.

Tijdens de kerkdienst van vanmorgen zingen we het tweede vers van Gezang 249, een lied van dominee Jaap Zijlstra, dat zo treffend het Pinksterfeest bejubelt en dat ook zo mooi gevisualiseerd wordt in de symboliek op het vuur-rode Antipendium op ons liturgisch centrum, als een verwijzing naar de ook hier in Stiens alom tegenwoordige Heilige Geest:

"Wij delen in het vuur dat neerstrijkt op de hoofden,

de vonk die overspringt op allen die geloven.

Vuurvogel van de vloed, duif boven de Jordaan,

versterkt in ons de gloed,'

wakkert het feestvuur aan".

De Crisiskaravaan

Zaterdag 30 mei 2009

Rwanda, Darfur, Somalië, Afghanistan, Sudan, Congo, Sierra Leone en de Balkan. De bevolking van zo’n vijftig landen zijn de afgelopen jaren slachtoffer geweest van oorlog, genocide en/of hongersnood. Neutrale, onpartijdige en onafhankelijke hulp wordt dan beschouwd als een menselijke plicht. Nog nooit er waren zoveel hulporganisaties als tegenwoordig. Een karavaan van niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) trekt over onze planeet, van crisisgebied naar oorlogszone, met in hun voetspoor (vaak embedded) popsterren, acteurs, politici en journalisten.

De humanitaire hulpverlening is een industrie geworden, waarin organisaties met elkaar strijden om een zo groot mogelijk aandeel. Miljarden euro’s per jaar gaan erin om. Van duizend organisaties per crisis kijken we niet meer op. En ze gaan door met helpen, ook als de strijdende partijen hun geld en goederen rechtstreeks laten verdwijnen in oorlogskassen.

Waarom krijgen sommige landen hulp met bakken tegelijk, terwijl andere het moeten doen met de restjes? Waarom zijn de resultaten vaak zo schamel? Waarom worden de hulporganisaties maar zo zelden ter verantwoording geroepen? Waar houden humanitaire beginselen op nog ethisch te zijn?

In haar boek “De crisiskaravaan, achter de schermen van de noodhulpindustrie” (uitgegeven in 2008) analyseert journalist Linda Polman de zin en de moraal van de internationale humanitaire hulpverlening. Over de tegengestelde visies van Henri Dunant en Florence Nightingale. Over de totale ethische ramp van de Rwandese Hutu’s en de Tutsi’s in het Zaïrese Goma. Over de contractkoorts van de elkaar beconcurrerende hulporganisaties. Over de particuliere Mongo’s (My own NGO’s). Over de met hulp overspoelde Donor Darling-projecten. Over het gebruiken van hulp als oorlogswapen. Over de explosie van geweld, veroorzaakt door Refugee Warriors in vluchtelingkampen. Over hoe honger wordt ingezet als wapen. Over situaties waar niet de NGO’s, maar de ontvangers van hulp de regie hebben. Over Afghaniscam: het systematisch gebrek aan controle op hulpfondsen. Over de geldende logica van ons actuele humanitaire tijdperk.

Met dit boek geeft Linda Polman een aanzet om kritische vragen niet langer uit de weg te gaan en om de discussie op gang te brengen over hoe het beter kan. Voor de niet-ingewijden voegt ze een omvangrijk hoofdstuk “Aid Speak” toe, waarmee ze met praktijkvoorbeelden het jargon van de humanitaire hulpverlening uitgebreid uitlegt. Polman sluit af met het gedicht “Het Wijnglas” van Dirk Witte, dat gaat over de Eerste Wereldoorlog. Vier regels van dit vandaag nòg actuele gedicht tekenen zo treffend de inhoud van haar boek:

“Elke dag brengt nieuwe ellende,
Elke dag brengt nieuwe rouw,
Elke dag krijgt ons vertrouwen,
In de mensen weer een knauw.”

Lanterfanten over Route 3.5 van Makkum naar Allingawier

Vrijdag 29 mei 2009

Het thema van de wandelroute nummer 3.5 van de wandelgids "Friesland voor lanterfanters" is onmiskenbaar een vingerwijzing naar de Friese kerkhervormer Menno Simons. Het thema van deze 31 kilometer lange wandeling van Makkum naar Allingawier luidt: "Een sober teken van vrede".

Durkje en ik laten de auto achter in het museumdorp Allingawier en dan fietsen we van Allingawier naar Makkum. Na een kop koffie verlaten we Makkum langs de Doniakerk van Engwier. In de polder De Weeren steken we via de Engwierdertille de Melkvaart over en dan lopen we langs de Melkvaart naar Wons.

Ten noorden van Wons gaan we over de autosnelweg A7 heen en dan lopen we door naar Pingjum. In Pingjum bezoeken we de oude dorpskerk met Diaconiewoningen en de monumentale schuilkerk van de Doopsgezinde gemeente. Ten noorden van Pingjum volgt een lang traject over het oude zeedijkje, de zogenoemde "Pingjumer Gouden Halsband". Langs de eergisteren en vandaag aangelegde betonweg lopen we van boerderij Klein Luidum naar Achlum, waar we door het ruilverkavelingsbosje in het dorpscentrum komen, langs de Klafa-chocoladefabriek. We zijn nu in het noordelijkste dorp van de wandelroute van vandaag.

Ten zuiden van Achlum gaan we over het pad van de voormalige trambaan. Eén van de boeren heeft echter een behoorlijk deel van het pad als ingezaaid bouwland geconfisceerd, waardoor het over dit perceel door het drassige land met grove oneffenheden moeilijk is om zonder te vallen dit stuk te volgen. Van Achlum naar Arum volgt een bijzonder slecht begaanbaar traject door de landbouwvelden langs de Arumervaart. In Arum houden we onder klokgelui tijdelijk halt om een rouwstoet te laten passeren.

Van Arum naar Witmarsum volgt een prachtig dijkpad over de "Pingjumer Halsband". Met een ruime bocht gaan we om Witmarsum heen, om bij de gedenknaald, het monument ter herinnering aan de doperse Menno Simons uit te komen. Vlakbij deze obelisk zijn nog vrij recent de metalen contouren van een oud Doopsgezind schuilkerkje gebouwd. Dit bijzondere kunstwerk steekt letterlijk en figuurlijk schitterend af tegen de helderblauwe lucht die ons als uitspansel vandaag omgeeft. Beide monumenten zijn een waardevol eerbewijs aan de in 1496 in Witmarsum geboren Menno Simons. Het is dan ook niet verwonderlijk dat jaarlijks grote aantallen mennisten-pelgrims van over de hele wereld deze pelgrimsplaats bezoeken ter ere van hun doopgezinde voorganger Menno Simons, die ondanks de gevaren van de Inquisitie de Rooms-Katholieke Kerk verliet om toe te treden tot toen nog vervolgde Doperse kring.

Door het Flietebosk lopen we naar het dorpscentrum van Witmarsum. Via Koudehuizum en Harkezijl komen we weer bij de A7, die we kruisen. Door Schraard en Exmorra komen we aan het begin van de avond aan bij onze auto in het nog steeds zonovergoten Allingawier. Met de auto halen we de fietsen weer uit Makkum om daarna huiswaarts te keren.

Vooroverleg voor Ledenraad Vereniging VU-Windesheim

Donderdag 28 mei 2009

In Hotel Park Plaza te Utrecht komen we vanavond bijeen in het zogenoemde Vooroverleg, met het oog op de komende Ledenraadsvergadering van de Vereniging VU-Windesheim, die in juni 2009 zal plaatsvinden. Van alle Regiocomités zijn vertegenwoordigers uitgenodigd om ter voorbereiding op de Ledenraadsvergadering over de agendapunten en over de geagendeerde documenten met de voorzitter van het Algemeen Bestuur/College van Bestuur van de VU de heer René Smit - vanavond bijgestaan door de bestuurssecretaris mevrouw Roeleke Vunderink en de verenigingssecretaris de heer Hein Breukelaar - in vooroverleg te treden.

In het eerste deel van de vergadering staat de voortgang van het Meerjarenplan van de Vereniging VU-Windesheim centraal. Onderwerpen zijn: Identiteit, voortgaande opbouw van de Vereniging en de innovatie van VU-Connected.

In het tweede deel van het Vooroverleg staan een aantal statutaire zaken centraal, zoals: de werkwijze van de Benoemingsadviescommissie, het Jaarverslag 2008 van de Raad van Toezicht, de Jaarrekening 2008 van de Vereniging en het voorliggende voorstel van de Remuneratieregeling van de Raad van Toezicht.

Ook komen een aantal zaken aan de orde die de drie instellingen van de vereniging (VU, VU-mc en Windesheim) betreffen èn gaan we nader in op de relatie tussen de verenigingsregio's en de nieuwe programmaorganisatie van VU-Connected.

Het verslag van dit Vooroverleg zal ertoe bijdragen dat de Ledenraadsvergadering volgens verwachting efficiënt kan worden gevoerd en de aanvullende vragen en opmerkingen die vanavond ter tafel kwamen, helpen het Algemeen Bestuur en de Raad van Toezicht om qua te verstrekken informatie tijdens de landelijke Ledenraadsvergadering adequaat in te spelen op allerlei ins en outs omtrent de geagendeerde inhouden van deze uitgebreide vergaderagenda.

Sportontmoetingsplaats komt in Stiens

Dinsdag 26 mei 2009

In opdracht van onze Gemeente Leeuwarderadeel is Grontmij Nederland BV gestart met de aanleg van een zogenoemde "Sportontmoetingsplaats" aan de Griene Leane in Stiens, gelegen langs de Kletsefeart, tussen het volkstuinencomplex en de Brêgeleane-brug.

De sportontmoetingplaats is een initiatief van het Breedtesportproject "GO-4 Sport", het samenwerkingsverband op het gebied van (jeugd)sport van de vier buurgemeenten Het Bildt, Menaldumadeel, Ferwerderadeel en Leeuwarderadeel. Al in 2004 heeft GO-4 Sport het plan bedacht om sportontmoetingsplaatsen te realiseren in de vier deelnemende gemeenten.
Kort samengevat gaat het er hierbij om, de jeugd meer aan het bewegen te krijgen. Anderzijds heeft zo’n plaats een belangrijke sociale functie. De doelgroep is primair de jeugd van 12-18 jaar, maar kinderen en volwassenen mogen natuurlijk ook van de sportontmoetingsplaats gebruik maken. Ook basisscholen en buurtverenigingen kunnen voor hun sportactiviteiten gebruik gaan maken van deze voorziening.

GO-4 SPORT heeft destijds een prestigieuze prijs van € 50.000,- van Je Maintiendrai Friesland gewonnen voor dit project, te investeren in een sportontmoetingsplaats in alle vier gemeenten. De benodigde aanvullende financiering komt voor rekening van de gemeente en de provincie.

Eind 2008 is via een enquête in de Stienser Omroeper en op de gemeentelijke website de jeugd in de gelegenheid gesteld om invloed uit te oefenen op de locatie van en de voorzieningen op de nieuwe sportontmoetingsplaats. Uiteindelijk is de locatie nu de Griene Leane geworden. Op die plek kan prima worden aangesloten bij de al bestaande voorzieningen van het trapveld en het pannaveld. Zo is in grote mate rekening gehouden met de door de jeugd geuite wensen.

Er komt een betegeld vierkant basketbalveld zonder omheining. Het huidige trapveld wordt gedraineerd. Het bestaande pannaveld krijgt nu een omheining, en de nog te verhuizen skatebaan met de halfpipe krijgen hier een harde vloer van beton of asfalt. Ook komt er een beachvolleybalveld. De locatie zal op een leuke manier aangekleed worden. Met name een aantal bankjes en een transparante overkapping vormen daarbij een welkome aanvulling. Ook met beplanting en struiken kunnen passende effecten worden bereikt. Zo komt er een plek, die uiteindelijk is bedoeld om te ontmoeten èn om te bewegen; het wordt dus - als alles volgens plan verloopt - een soort "actieve hangplek".

8e Landelijk Beraad van het NBG in Eemnes

Maandag 25 mei 2009

We komen als leden van het Landelijk Beraad van het Nederlands Bijbelgenootschap (NBG) bijeen in hotel De Witte Bergen in Eemnes. Belangrijk agendapunt van vandaag is de beleidsnotitie "Een beweging in beweging"; over het beoogde beleid met betrekking tot het vrijwilligerswerk van het NBG voor de jaren 2009 - 2014. We blikken terug op wat we hierover bespraken in en na onze 6e bijeenkomst (zie mijn weblogbericht van 9 maart 2009) en in onze 7e (extra) bijeenkomst van 15 mei 2009. Voortdurend gaat het om de discussie waar nu precies het primaat van het NBG ligt: in de werkorganisatie van beroepskrachten òf in de beweging van de vrijwilligersorganisatie. Dat blijft gelukkig een essentieel aandachtspunt binnen onze vereniging.

Vervolgens bereiden we de aanstaande Ledenraadsvergadering van juni 2009 voor, waarin ook bovengenoemde beleidsnota ter goedkeuring zal worden voorgelegd. Vandaag bespreken we alle vergaderstukken voor van deze Ledenraadsvergadering, waarbij we voornamelijk focussen op alle ins en out omtrent het vrijwilligerswerk binnen het NBG.

Tenslotte spreken we over personele zaken, financiën, de opdrachtformulering van een "beleidsnotitie kerken" en over de wenselijke en mogelijke inzet van vrijwilligers in het productieproces van het Bijbelleesrooster 2010 van het Nederlands Bijbelgenootschap.

Twiljocht

Snein 24 maaie 2009

Sûnt Pedro koart nei de oarloch efter it izeren gordyn ferdwûn is, hat Rafael Lipkin om him socht. Wa is dy Pedro? Wêr kaam er wei? En wêrom hâldt er Rafael sa yn'e besnijing? Dy fragen litte Rafael net los en bringe him, nei 't er in heimsinnich telefoantsje krigen hat, yn de Mountain Clinic, dy útsûnderlike ynrjochting by New York mei syn psychiatryske pasjinten dy't har yn bibelske tiden wane en miene dat se Adam, Kaïn, Abraham, Joazef en sels de Messias of God binne. Yn syn moeting mei dy bysûndere minsken moat Rafael weromtinke oan syn ferline yn Rovodok, dat stille stedsje yn'e Karpaten dêr't er hikke en tein is.

As bestjoer fan 'e Kristlik Fryske Folks Bibleteek (KFFB) publisearje wy dizze moanne de nije roman "Twiljocht" fan de wrâldferneamde Nobelpriiswinner en skriuwer Elie Wiesel. It boek hat KFFB-nûmer: 453 en ISBN-nûmer: 978 90 74918 71 8. Yn 'e boekhannel èn by de KFFB kinne jo dizze roman keapje foar € 19,50. Foar KFFB-leden is de priis by de KFFB € 16,00.

Yn 1987 is it boek yn Frankryk ferskynd mei as titel "Le Crépuscule, au loin". In jier letter ferskynde dizze roman yn in oersetting fan Marion Wiesel mei as titel "Twilight". En no is der ek de Fryske ferzje "Twiljocht", de oersetting fan ús KFFB-bestjoerder en Fryske Wiesel-spesjalist Jacobus Knol

Faaks wolle jo ek lid wurde fan ús feriening de Kristlik Fryske Folks Bibleteek (KFFB). It lidmaatskip fan 'e KFFB kostet mar € 27,00 yn 't jier. Dêrfoar krije jo mar leafst trije kear yn 't jier (yn febrewaris, maaie en septimber) in nije roman-útjefte; en de Frysk literêre krante "De fleanende krie" krije jo der dan ek noch trije kear mei op ta.

Fia ynternet kinne jo fuortendaliks lid wurde op 'e side: http://kffb.nl/nijlid.html

Beach-springfoto in Spring

Zaterdag 23 mei 2009

Vanuit het bungalowpark Roosduinen doorkruisen Baukje & Rauke en Durkje & ik vandaag op de fiets het hele westelijke deel van Ameland, ten westen van Ballum. Aan het uiteinde van de Ballumer Badweg verblijven we enkele uren in de volle zon op het strand langs het Borndiep, gelegen tussen de eilanden Ameland en Terschelling.

Het is weliswaar nog steeds lente (ofwel "Spring"), maar de temperatuur loopt hier op het strand op tot zomerse hoogte: behoorlijk warm dus. Tijdens het verblijf op dit mooie, maar nog wel stille strand, maken we een aantal aktiefoto's: de op Hyves-pagina's zo welbekende "springfoto".

Strandwandeling op Ameland van Ballum naar Nes

Vrijdag 22 mei 2009

Een mooie zonnige dag om een lange strandwandeling op Ameland te maken. Met Durkje wandel ik door het heide- en vennengebied van Roosduinen en door de Ballumer Blinkert naar de strandopgang van het Ballumerstrand. Van strandpaal 9 lopen we dan langs de vloedlijn en met een stevige wind in de rug voorbij Strand Nes naar strandpaal 14, tussen Nes en Buren.

Lanterfanten over Route 1.4 van Nes naar Hollum

Donderdag 21 mei 2009

"Wandelend eiland Ameland", noemt auteur Fokko Bosker de vierde wandelroute van zijn eerste wandelgids "Friesland voor Lanterfanters". Vandaag - op Hemelvaartsdag - bewandelen we deze 21 kilometer lange route in een andere dan de beschreven volgorde. De standaardroute op Ameland is van Nes naar Hollum.

Durkje en ik beginnen echter iets ten noorden van het bungalowpark Roosduinen bij Ballum, waar we momenteel verblijven tijdens dit Hemelvaartsweekend. We starten bij het bungalowparkje Velduilhoek. Eerst lopen we langs de noordzijde van camping Roosdúnen in westelijke richting en vervolgens over een fietspad parallel aan de Ballumer strandweg. Door de Lange Duinen gaan we verder in westelijke richting, om een eind verder via het Finnegat pad over een houten vlonder door de rietvelden naar het Ballumerstrand te gaan.

Vanaf strandpaal 4.200 gaan we over het Herderpad langs monument Royal Welch Fusillers, over de Jan Roepeheide en langs camping Boomhiemke, de golfbaan en D'Amelander Kaap naar Hollum. In het centrum van Hollum drinken we - wachtend op de bus - op het terras van het Koffiehuis een kop koffie.

Met de bus arriveren we ongeveer een uur later op de Amelander Veerdam ten zuiden van Nes. Vanaf hier vervolgen we het wandelpad richting Nes. We lopen onder Nes door de Polder Nes en komen dan tussen Nes en Buren langs het oude kerkhof van Nes (met oorlogsgraven van de Gemenebest) in het natuurgebied van De Vleijen. Door het Nesserbos komen we uiteindelijk uit bij de duinopgang van het Kaapse Duinpad. Vandaar lopen we over langs de vloedlijn naar Strand Nes. Inmiddels schijnt de zon. Een mooie gelegenheid om hier even op het strand te blijven zitten en liggen.

Daarna gaat het verder langs camping Duinoord, door de Briksduinen en daarna door het Hagedoornveld. Van de Môchdijk komen we dan op de Ballumer Stuifdijk. Door de Ballumerduinen en het heide- en vennengebied van Roosduinen komen we tenslotte weer uit bij het bungalowparkje Velduilhoek, waar we vanochtend startten. Hier eindigt onze dagtocht, die ons een rijke variatie van allerhande Amelander landschapsschoon bood.

Zonsondergang op het Ballumerstrand

Woensdag 20 mei 2009

Met Durkje en onze dochter Baukje en haar vriend Rauke zijn we een paar dagen op het Friese eiland Ameland. Vanuit het bungalowpark Roosduinen - ten noorden van Ballum - wandelen we halverwege de avond over het Tjellingspad door de Ballumerduinen naar het Ballumerstrand, waar we aan de voet van de duinen genieten van een prachtige zonsondergang boven de Noordzee.

Presentatie Beeldende Praktijken van CT

Dinsdag 19 mei 2009

De HBO-Bachelor-opleiding Creatieve Therapie van Stenden hogeschool ontwikkelde de minor "Beeldende Praktijken". Dit keuzemoduul is bestemd voor alle studenten, die zich willen professionaliseren in de beeldende richting en die beeldende werkvormen willen inzetten binnen hun toekomstig werk in de praktijk van Coaching, Zorg, Onderwijs en/of Therapie.

Door de associatieve werkwijze en door de speelse omgang met beeldende middelen vergroten de deelnemende studenten hun creativiteit en hun improvisatievermogen en ontwikkelen ze zich tot vindingrijke professionals, die creatieve processen weten te stimuleren bij diegenen die aan hun leiding en/of zorg worden toevertrouwd.

Gedurende deze minor worden workshops Schildertechnieken, Taaldrukken en Ruimtelijke Werkvormen aangeboden. In de vijfde onderwijsweek gaan studenten op zoek naar inspiratiebronnen voor hun specialisatie. Daartoe staan excursies op het programma, bestuderen de studenten kunstboeken en bezoeken ze ateliers en/of tentoonstellingen.

In de laatste vier weken staan specialisatie en verdieping centraal. Binnen een werkvorm naar keuze wordt dan een serie werkstukken gemaakt. Op basis van eigen beeldende ervaringen wordt in multi-disciplinair samenwerkingsverband doelgericht een aanbod ontwikkeld voor de praktijk van Onderwijs, Zorg of Therapie. De minor wordt tenslotte afgesloten met een presentatie van het gemaakte beeldend werk. In de vitrine van Creatieve Therapie aan de Kennisboulevard van Stenden hogeschool Leeuwarden wordt momenteel een deel van dit beeldend werk gepresenteerd.

Ringwal rondom Stenden hogeschool gelegd

Maandag 18 mei 2009

Inmiddels is als onderdeel van alle grondwerk een Ringwal aangelegd rondom de westzijde van het terrein van Stenden hogeschool op de Kenniscampus Leeuwarden; een deels rondlopende aarden wal, parallel langs de Rengerslaan gelegen.

Ringwallen komen in verschillende verschijningsvormen voor. De in onze omgeving meest bekende zijn de ringwallen rondom kleine Friese waterplassen; de zogenoemde poelen, dobben en pingo's. Ze verheffen zich iets boven de omgeving en zijn in de IJstijd ontstaan als gevolg van de permafrost, die voorafging aan het smeltproces.

De ringwalburcht van Oost-Souburg is bekend. Net als de overige burchten in Zeeland, Vlaanderen en Noord-Frankrijk zijn dergelijke ringwallen als burcht aangelegd vanaf de 9e tot de 12e eeuw; niet om in te wonen, maar als bescherming tegen de dreigende invallen van de Noormannen.

Verder kennen we ringwallen rondom bijvoorbeeld bergmeren in uitgewerkte vulkanen. Of ringwallen rondom de inslagkraters van meteorieten in de Sahara en ook op Mars.

Niets van bovenstaande vormen heeft iets te maken met de in aanleg zijnde ringwal rondom Stenden hogeschool. Deze ringwal maakt deel uit van de tuinaanleg van onze hogeschoolcampus.

Sjongend op wei mei God

Snein 17 maaie 2009

De Evangelisaasjekommisje fan 'e Stienser PKN-tsjerke organisearret jûn yn De Hege Stins in Sjong Yn mei de Gospelrockformaasje Sozo út Broeksterwâld. "Op wei mei God" is it tema fan dizze Gemeentetsjinst. Dûmny P. Dykstra fan Grou is ús foargonger en oargelist fan dizze Fryske tsjinst is Han Giesing.

Wy sjonge jûn in soad lieten. Dûmny Dykstra giet mei Abraham jûn kwa doer fan 'e preek wol tige koart troch de bocht, mar mei it grut tal lieten dat Sozo jûn opfiert, is in oere samar om. It is wat stil yn tsjerke. Der binne lang net safolle minsken as dat wy wend binne. Om der dochs noch wat libbenskrêft yn te bringen, freget Sozo-sjonger Syb fan der Ploeg (jawis, dat is ommers dy neef fan De Kast-sjonger) ús om alle lieten safolle mooglik mei te sjongen. It binne meastentiids (ek eigen) Fryske oersettings fan Opwekkingslieten. Dat meisjongen falt noch net ta, want it binne fral lieten dy't wy as gemeente net wend binne om te sjongen. Mar hawar, Sozo muzysearret en sjongt mei hert en siel, en dat makket in soad goed.

Spiritualität von Unten

Zaterdag 16 mei 2009

Vijftien jaar geleden publiceerden Anselm Grün en Meinrad Dufner hun boek "Spiritualität von Unten". Er kwamen herdrukken en het werd in het Nederlands vertaald door abt Gerhard Mathijsen (van de Sint-Adelbert-abdij in Egmond-Binnen) en verscheen hier in 1996 met als titel "Spiritualiteit van beneden".

In de geschiedenis van de spiritualiteit zijn ruwweg twee stromingen te onderscheiden: spiritualiteit van boven & spiritualiteit van beneden. Spiritualiteit van beneden drukt uit dat God niet alleen in de Bijbel en via de Kerk spreekt, maar ook - en juist - door onszelf, door ons lichaam, door onze gevoelens en zelfs door onze zwakheden heen.

Het boek begint met een beschrijving van de spiritualiteit van beneden. Daarna volgt een verhandeling over het fundament voor een spiritualiteit van beneden en over de ontwikkeling van een spiritualiteit van beneden. Het afsluitende hoofdstuk gaat over deemoed & humor als grondkenmerk van het christelijk bestaan.

De beide auteurs - Benedictijnen uit Duitsland - bespreken in dit boek aan de hand van voorbeelden uit de Bijbel en uit de monastieke traditie, hoe zo'n spiritualiteit van beneden zich ontwikkelt, namelijk: in dialoog met eigen gedachten en gevoelens, in de omgang met ervaring van zwakheden, onmacht en falen. Grün en Dufner wijzen ook op de kracht van de nederigheid en van de humor als christelijke grondhouding.

Dit verhelderende boek laat zien dat spiritualiteit zeker niet is voorbehouden aan monniken en ook zeker geen wereldvreemde bezigheid is, maar dat het juist broodnodig is voor een gezonde christelijke geest. Spiritualiteit van beneden kan je helpen als je bezig bent met de vraag wat je moet doen als alles misloopt (zie ook mijn weblogbericht van 1 mei 2009), als je wilt weten hoe je met de scherven van je leven kunt omgaan en hoe je daar dan weer iets nieuws van kunt vormen. Het beschrijft enerzijds de therapeutische stappen die je moet zetten om tot je ware wezen te geraken en biedt je de religieuze weg die langs de ervaring van het mislukken (ook van het gebed) leidt tot de roep uit de diepte en uiteindelijk tot een diepe relatie met God.

De omslag van het boek is treffend: wij moeten leren ons te verzoenen met het onkruid in ons leven, want pas dan kan de tarwe op de akker van ons leven rijpen. De Benedictijnse spiritualiteit van beneden is als de tarwekorrel die afsterft in de akker om van daaruit veelvoudig vrucht te gaan dragen; het is de paradox van "opstijgen door af te dalen". Of zoals Jezus ons leerde: "Wie afdaalt, wordt verhoogd". Daarmee is het een goed boek voor "leiders & managers", voor "begeleiden & gedirigeerden", voor "zieken & gezonden" en zeker ook voor "jong & oud".

Landelijke Ontmoetings- en Trainingsdag NBG in Driebergen

Vrijdag 15 mei 2009

De landelijke Ontmoetings- en Trainingsdag 2009 voor Rayoncoaches, leden van de Regioteams en leden van het Landelijk Beraad van het Nederlands Bijbel Genootschap (NBG) vindt vandaag plaats in Hotel en Congrescentrum De Bergse Bossen in Driebergen. Een dag waarop toerusting, training en ontmoeting centraal staan. Voordat deze toerustingsdag aanvangt, hebben we als leden van het Landelijk Beraad een ingelast overleg met de directeur van de NBG, de heer CeesJan Visser.

Het dagprogramma concentreert zich rondom de concept-Vrijwilligersbeleidsnota "Een beweging in beweging": hoe gaan we als vrijwilligersbeweging op weg naar het 200-jarig bestaan van het NBG in 2014. De nadruk van het programma ligt op de praktische toepasbaarheid voor de medewerkers van de werkorganisatie en de vrijwilligersorganisatie. Communicatieadviseur Ruud Kraan uit Ermelo is gevraagd om enkele delen van het programma in te vullen.

Manager Presenteren & Activeren Bert de Jong begint met een Droombeeld-presentatie, waarin hij het NBG Anno 2014 schetst. Daarna volgt een interactieve discussieronde aan de hand van vier stellingen, volgens de werkvorm van "de wandelende discussie". Die wordt afgesloten met een korte, plenaire inventarisatie van de vier discussiecorners, met als focus wat we als NBG met de resultaten van vanmorgen gaan doen.

Na de lunch gaan we in twee groepen uiteen. Beide groepen volgen achtereenvolgens deels een gedifferentieerde en deels een identieke workshop. De Rayoncoaches bekwamen zich verder in het werven en enthousiasmeren van vrijwilligers, onder leiding van het Landelijk Team van Regiocoördinatoren. Als leden van de Regioteams - en in mijn geval ook als lid van het Landelijke Beraad - wonen wij de workshop van Bert de Jong bij, waarin we in gesprek zijn over de implicaties voor ons aller werk op basis van de binnenkort vast te stellen Beleidsnota Vrijwilligerswerk "Een beweging in beweging". Beide groepen volgen achtereenvolgens de training van Ruud Kraan over "Succesvolle gespreksvoering".

Na een plenaire slotsessie volgt een dinerbuffet, waarin volop de gelegenheid bestaat om terug te blikken op de resultaten van vandaag en op ons Bijbelwerk van alle aanwezige beroepskrachten en vrijwilligers van het NBG. Een intensieve en uitermate geslaagde dag, die - met dank aan alle organisatoren - zeker voor herhaling vatbaar is.

Bestuursvergadering Stichting Jabikspaad Fryslân

Donderdag 14 mei 2009

Het bestuur van de Stichting Jabikspaad Fryslân vergadert vanavond in Bolsward. Nadat de relevante ingekomen stukken zijn besproken, blikken we terug op de afgewikkelde werkafspraken. Daarna bespreken we de wijzen waarop de Stichting Jabikspaad Fryslân zich de komende maanden zal presenteren (bv. flyers, zomertentoonstelling in de Groate Kerk te Sint Jacobiparochie van 3 juli tot 12 september 2009, jubileumproject van de Gemeente Het Bildt, stempelposten, persberichten en website).

We zijn weer een stap dichter bij de realisatie van ons pelgrimsmonument in (J)Irnsum gekomen: de Provincie Fryslân heeft ons in april 2009 de subsidie verleend, die het mogelijk gaat maken dat de zogenoemde "Jirnsumer Moeting" gebouwd zal worden. Het monument - gemaakt van kloostermoppen - zal op het snijpunt van de routevarianten van het Jabikspaad worden gebouwd in de maanden september/oktober 2009. We bespreken globaal de plannen omtrent de onthulling van dit monument, die in het komende najaar zal plaatsvinden.

Martenastate: hoe schoon ook, 't zal eenmaal vergaan

Woensdag 13 mei 2009

“Niets is hier blijvend. Alles, hoe schoon ook, zal eenmaal vergaan.” Woorden uit de Zangbundel van Johannes de Heer, die wijzen op de vergankelijkheid van de mens, van natuur en cultuur. Eergisteren (over cultuur) en gisteren (over natuur) schreef ik de eerste twee delen van een drieluik over het landgoed Martenastate in Cornjum (zie mijn weblogberichten van 11 en 12 mei 2009). Vandaag het derde en laatste deel van deze serie: over de vergankelijkheid van de mens.

De familie Martena is lang eigenaar geweest van het landgoed Martenastate te Cornjum. Verschillende generaties Martena hebben het oude kasteeltje Martenastate bewoond. Jonkheer Duco Martena Burmania van Vegelin van Claerbergen was de laatste adelijke bewoner van het geslacht Martena.

De familie Vegelin van Claerbergen liet in het begin van de negentiende eeuw - in 1809 - op hun landgoed Martenastate een eigen familiegraf aanleggen, in de vorm van een grafheuvel. Deze grafheuvel is te vinden aan de zuidoostkant van het landgoed. Onder de tien grote grafstenen van deze particuliere begraafplaats ligt de familie Martena begraven. Ook de al eerder genoemde jonker Duco, die als laatste bewoner geen nageslacht achter liet.

Deze grafheuvel wordt omzoomd door verschillende monumentale beuken. Bijzondere bewoners zijn de Blauwe Reigers, die bij deze grafheuvel – gelegen naast de eenvoudige natuurcamping aan de zuidkant van het terrein van Martenastate - een Reigerkolonie bevolken.

Martenastate: een State met een Stinzentuin

Dinsdag 12 mei 2009

Het landgoed Martenastate in Cornjum is een 4,5 hectare groot park rondom Martenastate (zie mijn weblogbericht van 11 mei 2009). Het is één van de rijkste Stinzentuinen van Fryslân. Sinds 2001 wordt het parkbeheer in opdracht van Stichting Martenastate uitgevoerd door It Fryske Gea

Een Stinzenplant is een plant die in bepaalde gebieden in Nederland alleen voorkomt op bijvoorbeeld oude landgoederen, boerenhoven, pastorietuinen en voormalige stadswallen. Het zijn in de regel planten met opvallende bloemen en voorjaarsbloeiers. Deze planten zijn in het verleden van elders aangevoerd en aangeplant om te verwilderen. Sommige soorten - zoals de Vingerhelmbloem - komen van nature wel in Nederland voor. Andere Stinzenplanten - zoals de Holwortel - komen van nature niet in Nederland voor, maar eenmaal aangeplant, verwilderen ze gemakkelijk in het Stinzenmilieu. De laatste categorie zijn de exotische Stinzenplanten, die oorspronkelijk uit Azië komen en die zich wel in het stinzenmilieu handhaven, maar zich daarbuiten niet verder verspreiden.

Het woord "Stinzenplant", komt van het Friese woord "Stins" (steenhuis), dat slaat op een versterkt en met stenen gebouwd huis. Dit waren de woningen van adellijke of anderszins aanzienlijke heren, die dikwijls landgoederen bezaten.

De eerste Stinzenplanten werden al vanaf de late Middeleeuwen gekweekt. Het aanplanten van Stinzenplanten kreeg een grote impuls aan het einde van de 18e eeuw door de opkomst van de Engelse landschapsstijl. Het ideaal van deze tuinarchitectuur was de natuur en men wilde haar verder perfectioneren. Daarom werden er planten uitgezet ter verwildering. Deze werden vaak uit Midden- en Zuid-Europa gehaald. Om de planten te laten aanslaan voegde, men veel kalkrijk puin toe.

Het park van Martenastate wordt omlijst en doorsneden door een aantal lanen met ten dele zeer oude bomen. Onder de oude lanen - zoals bijvoorbeeld die van de Kastanjelaan aan de zuidoostzijde van het park - vormt zich vroeg in het voorjaar een tapijt van duizenden bol- en knolgewassen. In totaal worden er op Martenastate twaalf verschillende soorten stinzenflora aangetroffen. Naast de hierboven genoemde zijn dat ook het Haarlems klokkenspel, de Bostulp, Daslook, Gele anemoon, Adderwortel en de Boerenkrokus.

Martenastate ook van W.C. de Groot

Maandag 11 mei 2009

Vanmiddag ben ik even op mei-bezoek geweest op het botanisch-weelderige landgoed van Martenastate in Cornjum. Deze state (en landgoed) is genoemd naar één van zijn eerste bewoners: de heer Duco Martena, ooit getypeerd als staatsman, held en geleerde in de geschiedschriften van Wopke Eekhof.

De laatste bewoner van de voormalige state was jonker Duco Martena van Burmania Vegelin van Claerbergen. Aangezien hij geen nazaten had, vermaakte hij Martenastate aan de kerkvoogdij van Cornjum. De Nederlandse Hervormde gemeente werd daarmee echter eigenaar van een vervallen en verpauperd hoofdgebouw.

De kerkvoogdij besloot in 1899 de voormalige state te slopen en te vervangen door een “slot”. Dit gebouw bestaat nog steeds en is gelegen op het eiland in de slotgracht van het park van Martenastate. Het tegenwoordige Martenastate is een ontwerp van de bekende Leeuwarder architect Willem Cornelis de Groot (1853-1939), die dit miniatuur-kasteeltje ontwierp in Neo-Renaissancestijl, met de opvallende "sipel op 'e toer": het ui-vormige dak van de toren.

In de nu kleinere 19e-eeuwse state zijn ornamenten van de oude state hergebruikt. Het in neorenaissancistische trant uitgevoerde miniatuurkasteeltje heeft een L-vormige plattegrond met een traptoren in de oksel van de vleugels. De toren heeft een vierzijdige onderbouw, die overgaat in een achtzijdige bovenbouw als overgang naar de ui-vormige bekroning. Beide vleugels kregen verzorgde trapgevels met zware hoekschoorstenen. Boven de ramen zijn hoge boogtrommels met siermetselwerk (à la W.C. de Groot) aangebracht. De schildhoudende leeuwen op een zware cordonlijst tegen het torentje en op de hoek van de lange vleugel zijn nog onderdelen van de oude state.

Een bijzondere state, zo in het buitengebied tussen Leeuwarden en Stiens. Een mooie "W.C. de Groot", de architect die in Leeuwarder zulke prachtige bouwwerken op zijn naam zette; denk maar eens aan het Gabbema Gasthuis (1906) in de Leeuwarder Wybrand de Geeststraat, ook zo'n monumentaal topstuk van deze vermaarde architect.

Van geluk gesproken

Zondag 10 mei 2009

Er zijn veel soorten geluk. Klein geluk en groot geluk. Er is over gezongen (bijvoorbeeld: “Ik ben gelukkig zonder jou”), maar vooral ook over gedicht. Dichters weten veel van voorspoed en geluk: van blij zijn over iets wat je welkom is tot buiten zinnen raken van grenzeloos geluk.“

Geluk is wat je verwacht, niet wat je krijgt”, dicht Ellen Warmond. Soms is er zelfs een poëtisch recept te vinden voor geluk. In deze bloemlezing over geluk tref je een keur aan dichters aan: jong en oud, zeer verdrietig, maar ook intens blij.

Deze bloemlezing is samengesteld door Henk van Zuiden, die ook al eerder een dergelijke bloemlezing samenstelde, namelijk over “gedichten voor het hart”.
De in 2007 uitgegeven gedichtenbundel “Van geluk gesproken” bevat 143 gedichten over voorspoed en geluk, uit Nederland en Vlaanderen, door de eeuwen heen.

Zo lees ik hier in gedichten van:
J.C. Bloem: “’t Geluk is nu eenmaal niet te achterhalen”;
Huub Oosterhuis: “Ik had ook zonder jou gelukkig kunnen leven. Maar nu niet meer.”;
Tom van Katwijk: “nooit geweten dat geluk zó kon stralen.”;
Sylvia Hubers: “wat moet ik met dit doodgelukkige hart!”;
Gerrit Achterberg: “Dichter dan ooit is het geluk nabij.”;
Mark Boog: “Wij zijn niets dan ons geluk, en het geluk is waar wij zijn.”;
Herman van Veen: “geluk is een herinnering, mevrouw”;
Abdelkader Benali: “Het residu van al onze goede bedoelingen om verder te leven noem ik geluk.”;
Liselore Gerritsen: “ik ben dus een van de weinigen die z’n geluk écht niet op kan. Wat nu?”;
Herman de Coninck: “Misschien is geluk: nog een geluk dat.”;
Wout Joling: “Geluk heeft weinig nodig: wolkje warmte, vleugje licht, voor het slapen een gedicht.”.

Niet onder'e Froubuurster broes fan Jaap de Jong

Saterug 9 moai 2009

It is hest faaste regel aant worren om op 'e saterug foor memmedaag even nar de kwekerij fan Jaap de Jong in Froubuurstermolen. Ok fandaag sil it weze. Ut is mooi weer, dat ik kin mooi even op 'e middug in 'e tún aant werk. Dat ik nar de kwekerij in Froubuurstermolen, krekt even foorbij de Froubuurster molen, op na Ouwe Loaie.

Lykas alle jaren staat de kwekerij om deuze tiid fol met eenjarig goed en allerhande faaste planten; ôk búten staat nag wat. At ik in 'e kwekerij in stik of tien trees met eenjarige planten útsoek, komt de jonge ferkoper fan Jaap der gau an lopen. "Jou motte al even oppasse, want Jaap is de boel aant sproeien. Elk momint kin de sproeier hier ôk aangaan wêr't jou nou staan." Dat ik mar gau even tussen de paaden weg om even in't brede looppaad te wachten. En ja hoor, een eantsie feerderôp in 'e kwekerij doen de watersproeiers hun werk.

An ut eand fan de kassen sien ik Jaap op 'e fiets om 'e hoek kommen. Hy siet dat ik staan te wachten in ut looppaad; hij droait de fiets en is weer fôrt. Ik wacht nach even tot myn paad ôk sproeit word, mar dat blyft út. Even later waach ik ut der mar ôp, soek gau un kofferbak fol planten út en reken foar de "regenbui" út nach ôf. Thús kin ut spul fôrt in 'e groond. Even met 'e túngieter der achteran, en klaar is kees.

Bestjoersgearkomste fan 'e KFFB yn Ljouwert

Freed 8 maaie 2009

De bestjoersgearkomste fan 'e Kristlik Fryske Folks Bibleteek (KFFB) is hjoed yn 'e Kurios-tsjerke fan Ljouwert. Earst prate wy oer in grut tal útgeande en ynkommen stikken. Foar ús kommende útjeften en oare projekten besprekke wy de eigen en eksterne finansjele mooglikheden om dy te realisearjen.

Wy komme wer in stapke fierder yn de diskusje oer in beëage nije bernebibel. De KFFB is frege mei wat goed nijs foar de bern te kommen. Soks keallet swier, mar wy sille alle war dwaan. Op 2 juny 2009 sil Krúspunt - it nije platfoarm foar Fryske oekumene - oprjochte wurde. As KFFB binne wy mei-oprjochter fan dit weardefol moetingsplak fan allerhande organisaasjes dy't it bêste foar hawwe mei it Frysk yn 'e earetsjinst en op oare plakken yn en bûten Fryslân.

Mei finansjele help fan it Mariënburgfûns sil de KFFB oan alle fjirdejiers studinten fan de Kristlike Oplieding ta Learkrêft Basisûnderwiis fan Stenden hegeskoalle te Ljouwert op 5 juny 2009 in eksimplaar oanbiede fan ús KFFB-muzykbondel de "Wylde Goes". Wy riede ús ynbring fan dizze gearkomste ta. En ta beslút wurdt lang praat oer it kommende jubileum fan it 75-jierrich bestean fan 'e KFFB, dy't ekstra feestlik wurde sil mei in grutte jubileumgearkomste yn jannewaris 2010 en mei in bysûndere útjefte fan in "Tinkskrift 75 jier KFFB".

Kleurt de bloesem roze

Donderdag 7 mei 2009

De NCRV is een maatschappelijk betrokken mediaorganisatie, die zich - geïnspireerd door het protestants-christelijke gedachtegoed - inzet voor de kwaliteit van de samenleving. Deze omroepvereniging ontwikkelt vanuit eigen inspiratie kwalitatief hoogwaardige programma’s en andere content, die raken, ontroeren en aanzetten tot beweging. Authenticiteit en menselijke maat kenmerken de content.

Content van allerlei soort is te vinden op televisie, op radio en op het wereldwijde web. Betreed bijvoorbeeld ook eens het digitale poëziepodium van de NCRV. De NCRV-website “Dichttalent” biedt beginnende en gevorderde Nederlandstalige dichters namelijk de kans een groot publiek te bereiken. Je kunt je op de website van dit virtuele podium aanmelden door een persoonlijk paspoort aan te maken. Daarna kun je je gedicht(en) plaatsen. Misschien komt je gedicht dan op het podium te staan, of wordt het gepubliceerd in de NCRV-Gids, of bijvoorbeeld voorgedragen op de radio.

Eén van de recente gedichten die momenteel op dit digitale poëziepodium staat, is geschreven onder het pseudoniem “Lady Love” en draagt als titel:

Kleurrijk

wolken zeilen in hoog tempo
aan ons voorbij
geplengde druppels leunen
op vers ontpopte knoppen

zolang de zwaartekracht
zich nog geen meester maakt

kleurt de bloesem roze

(foto: De Hege Stins, Stiens, april 2009)

Dick Noordhoek exposeert in Stiens

Woensdag 6 mei 2009

Mijn Stienser huisarts - dokter Noordhoek - exposeert een aantal van zijn schilderijen tot en met 31 juni 2009 in de Openbare Bibliotheek van Stiens (zie ook mijn weblogbericht van 3 december 2008). Dick Noordhoek is in 1955 geboren in Dordrecht en opgegroeid in het Groningse Haren. Sinds 1986 is hij woonachtig en werkzaam als huisarts in Stiens. Ruim tien jaar geleden begon hij met schilderen, voornamelijk portretten in acryl.

Dick Noordhoek: “Acryl vind ik een prachtig medium. Het droogt snel, zodat ik met lagen over elkaar kan werken en er een mooi resultaat wordt bereikt. Door steeds een andere techniek of benadering uit te proberen, blijf ik mij ontwikkelen en blijft het geheel voor mijzelf dynamisch.”

In zijn werk als huisarts ziet hij dagelijks prachtige “koppen” voorbij komen. Met name ouderen waarbij het levensverhaal van het gezicht is af te lezen, zijn voor hem een bron van inspiratie. Zo is ook de serie “oudere Stiensers “ ontstaan.

In de bibliotheek hangen vandaag een aantal kinderportretten en een aantal portretten uit de bovengenoemde serie oudere Stiensers. De jonge koppen van de kinderportretten en de oude, doorleefde koppen van de ouderenportretten zijn alle knap geschilderd. Toch gaat mijn voorkeur uit naar de markante gezichten van de ouderen, die mijns inziens krachtiger geportretteerd staan dan die van de kinderen. Een voor de ouderenserie representatief schilderij is het portret van de heer Talma.

De arts-kunstenaar Noordhoek bevindt zich in goed gezelschap. Ook de Stienser huisarts Braber en de voormalig huisarts van Birdaard - Joop Bouma - (zie mijn weblogbericht van 8 april 2008) laten regelmatig nieuwe tekeningen en schilderijen het licht zien. Een uithangbord aan de gevel van de woning van alle drie huisartsen met daarop het woord "arts" verdienen zij allen met recht, want: "arts" als synoniem voor "dokter" en tevens "arts" als de engelstalige aanduiding voor de schone "kunsten".

Geotechnisch veldonderzoek voor Gezondheidscentrum Stiens

Dinsdag 5 mei 2009

Stiens krijgt in het Aldlân op het hoekperceel van de Griene Leane en het Skûtsje een nieuw Gezondheidscentrum. Het wordt een verzamelgebouw waarin in elk geval een huisartsenpraktijk, een apotheek en een fysiotherapeut zich gaan vestigen. De bouw van zo'n centrum vergt een lange adem, want voorafgaand moet goed worden nagedacht over de bedrijfsfilosofie, over ruimtelijke en bouwtechnische aspecten en over financiering en exploitatie. Stapje voor stapje komt de bouw dichterbij. Vanmorgen vindt het geotechnisch veldonderzoek door Wiertsema & Partners plaats.

Middels geavanceerde apparatuur wordt de bodem onderzocht om een veelheid aan gegevens over de bodem vast te stellen. De uitvoering van dergelijke sonderingen en boringen is veelal de eerste te zetten stap bij een bodemonderzoek. Geotechnisch veldonderzoek wordt verricht om de eigenschappen van de bodem in kaart te brengen. Kennis omtrent de bodemeigenschappen is onder andere belangrijk bij de bepaling van het te kiezen funderingstype bij dit Stienser nieuwbouwproject.

Dodenherdenking 2009 in Stiens

Maandag 4 mei 2009

Vanaf 19.00 uur wonen Durkje en ik vanavond de Herdenkingsdienst van het Interkelijk Kontakt Werk bij in de Sint Vituskerk te Stiens. Thema van deze dienst is: Vrijheid en Identiteit. Voorganger is mevrouw Korneel Roosma en medewerking wordt verleend door de Stienser Vituscantorij en door leerlingen van de openbare basisschool De Twilling uit Stiens met hun tekeningen en gedichten. Muziekdocent Lena Steert uit Stiens zorgt voor de muzikale begeleiding en voor de bijpassende muzikale intermezzo's.

Het laatste couplet van het lied "Als mensen leren geven" dat we zingen voordat we in stilte de kerk verlaten luidt:

"Laat onze oren horen, laat onze ogen zien:

Het goeds waarvan wij dromen, het is er al misschien.

Als wij aan vrede werken met hand en hart en mond,

dan zul je dat gaan merken de hele wereld rond".

We gaan in een lange optocht in stilte van de Sint Vituskerk naar het Stienser oorlogsmonument op het Gemeentehuisplein achter de trommelaars van Takostu en achter de krans, die wordt gedragen door de basisschoolleerlingen Annemarie en Joost, die in de herdenkingsdienst hun gedichten over de oorlog en vrede voorlazen. Na de trompetsolo herdenken we om 20.00 uur in de twee minuten nationale stilte in de Stienser oorlogsslachtoffers Arjen Heslinga, Folkert Tolsma en Tamme Zijlstra allen die gedood werden in de Tweede Wereldoorlog, en tegelijk ook alle slachtoffers van de oorlogen die tot op vandaag werden en worden gevoerd.

De krans wordt na het gezongen "Wilhelmus" bij het monument gezet en daarna volgen de kinderen van de Christelijke Basisschool De Sprankel uit Stiens met hun herdenkingsbloemstuk. Nadat ook alle overige aanwezigen hun bloemen bij het monument hebben gelegd, sluit wethouder Gellie Visser namens de gemeente Leeuwarderadeel met een gedicht en onder dankzegging voor ieders aanwezigheid deze herdenkingsplechtigheid.

The road to Santiago

Zaterdag 2 mei 2009

De pelgrimsroute naar het Spaanse Santiago de Compostela is voor veel wandelaars een geliefde vakantiebesteding. Dwars door Nederland, België, Frankrijk, over de Pyreneeën en door het ongenaakbare landschap van Noord-Spanje loopt het pad naar de – volgens de legende - heilige tombe van de apostel Jacobus de Meerdere.

De New Yorkse Kathryn Harrison (in 1961 geboren in Los Angeles) legt in 2002 voor de derde keer een deel van deze pelgrimstocht af, deze keer met haar twaalfjarige dochter Sarah. In dit boek schrijft ze over de ontmoetingen in de dorpen, over de landschappen en over de geschiedenis van deze beroemde pelgrimsroute. Kathryn en Sarah starten bij de Frans-Spaanse grens in het plaatsje St. Jean-Pied-de-Port en ze willen wandelen tot aan Logrono, maar ze breken hun wandeltocht twee dagen eerder af in Estella.

Oorspronkelijk verscheen dit boek in 2003 met de titel “The road to Santiago” in de serie van National Geographic. De Nederlandse versie getiteld “De weg naar Santiago de Compostela” is een vertaling van Hankie Bauer, in het jaar 2004 uitgegeven als Rainbow Pocket 827. De eerste keer dat Kathryn Harrison zich op het Spaanse deel van het pelgrimspad begaf, was in het jaar 1992 in en rond de Noord-Spaanse stad Burgos. Ze was toen zeven maanden zwanger, hetgeen ertoe leidde dat ze totaal uitgeput en met weeën de wandeling vroegtijdig onderbrak. De tweede keer – in 1999 - was ze succesvoller. Toen liep ze in zeven dagen de laatste 283 kilometers van de pelgrimstocht vanuit Astorga naar Santiago de Compostela. In dit boek beschrijft Kathryn Harrison eerst de wandeling van 2002 met dochter Sarah en daarna achtereenvolgens haar Spaanse wandeltochten van 1992 en 1999.

Omgaan met geestelijke wonden en kwetsuren

Vrijdag 1 mei 2009
Gisteren, Koninginnedag 2009, nog geen half uur na het nationaal drama in Apeldoorn bereikt Durkje en mij in Spanje via een telefoontje vanuit Nederland het afschuwelijke bericht van de moordende automobilist. 's Avonds verschijnen ook in de landen om ons heen de hartverscheurende beelden in de nieuwsuitzendingen op televisie, we zien beelden uit Duitsland, uit België, uit Groot-Brittannië en in Spanje. Mijn eerste associatie is die van de beelden die we allemaal kennen van bijvoorbeeld de bloedige aanslagen in Irak. Vandaag kun je geen Spaanse krantenverkoper passeren zonder geconfronteerd te worden met de afschuwwekkende krantenkoppen van Spaanse dagbladen.

Ervaringen van mensen die erbij waren en fotografische en filmische beelden voor mensen die er niet bij waren leiden ons allen tot de vraag hoe het bij de veroorzaker van dit onheil zover heeft kunnen komen dat hij tot deze berekenende misdaad is gekomen. Eén ding weten we zeker: er zijn nu al meer vragen dan dat er ooit antwoorden zullen komen.

Momenteel lees ik het boek "Spiritualiteit van beneden" van de Duitse benedictijnen Anselm Grün en Meinrad Dufner, onder andere over de dialoog met eigen gedachten en gevoelens en over de omgang met de ervaring van zwakheden, onmacht en falen. Grün en Dufner schrijven dat ieder van ons enkele verwondingen bij ons dragen, die ons door het leven zijn toegebracht. De auteurs verwijzen daarbij naar het boek van John Bradshaw getiteld "Das Kind in uns. Wie finde ich zu mir selbst", waarin Bradshaw stelt dat de geestelijke verwondingen het ergst zijn, daar waar men geen oog had voor onze uniciteit en bijzonderheid. Bradshaw: "De geschiedenis van de ondergang van elke man of vrouw gaat erover dat een wonderbaar, waardevol, bijzonder en kostbaar kind zijn gevoel voor het "ik ben die ik ben" verloren heeft".