woensdag 9 oktober 2024

Stjerrende wier. De mooiste vervalsingen, mystificaties en nep nieuws uit de Friese geschiedenis

Dinsdag 8 oktober 2024
 
Lezing van Arjen Dijkstra in Tresoar te Leeuwarden

















Het einde der tijden
Op 8 mei 1774, dit jaar was dat dus precies 250 jaar geleden, zou de aarde vergaan. Een advertentie in de Leeuwarder Courant van dat jaar kondigde een pamflet hierover aan. 
Het bleek de opmaat naar een kleine rel, waarbij vooral de voorspeller het moest ontgelden. 
Die datum verstreek namelijk zonder problemen, maar de naam van de auteur was inmiddels wel uitgelekt: Eelco Alta. 
Hij was voor altijd beschadigd als de man die het einde der tijden verkeerd had voorspeld.

Najaarslezing door Arjen Dijkstra
Dit is maar één van de vele sterke verhalen uit de Friese geschiedenis waarbij een loopje met de waarheid wordt genomen. 
Vanavond wonen Durkje en ik hierover de Najaarslezing bij van de Vrienden van Tresoar. De lezing vindt plaats in Tresoar te Leeuwarden, zulks in het kader van de Maand van de Geschiedenis.
In deze lezing gaat de Tresoar-directeur en historicus Arjen Dijkstra in op de geschiedenis van een paar van de bekendste vervalsingen, mystificaties en nepnieuws uit de Friese geschiedenis, zoals bijvoorbeeld van een middeleeuwse kroniek, tot het befaamde Oera Linda Boek. 
Centraal staan in zijn lezing daarbij de vragen: 
  • Wat heeft al deze onzin gemeenschappelijk? 
  • En hoe Fries is dit? 
  • Sterke verhalen horen bij de Friese cultuur, maar wanneer wordt een sterk verhaal ‘fake news’?
Minister en Koning voorlezen uit een Friese incunabel
Vorige week was de Minister van Binnenlandse Zaken Judith Uitermark hier bij Tresoar op werkbezoek, en volgende week komt koning Willem Alexander hier in Leeuwarden - ook bij Tresoar - op werkbezoek. 
Daarom begint Arjen vandaag met een pagina uit een Friestalig incunabel (wiegendruk), een boek dat is gedrukt vóór 1500, over het oud-Friese recht. 
Tresoar heeft drie van dergelijke boeken. 
Dijkstra leest vanavond het gedeelte voor dat hij ook gaat voorlezen aan de koning. 
De tekst gaat over erven, over op welk moment een moeder het door haar kind geërfde eigendom bij uitzondering toch wel te gelde mag maken. 

Fake History: Sterke verhalen
Spreker Arjen Dijkstra begint zijn lezing bij het begin van de Friese geschiedenis, en dan in zijn presentatie van vanavond met name over zaken die feitelijke niet kloppen.
  • J.G. Ottema (1804-1879), destijds leraar Latijn in Leeuwarden, heeft heel veel geschiedzaken bedacht, zeg maar: gefantaseerd. Zo vermeldde hij onder andere welke Fries een bepaalde globebeker had gemaakt, terwijl deze globebeker daarentegen feitelijk vanuit Duitsland was gekocht.
  • Friso zou de eerste Friese koning zijn geweest, die vocht samen met zijn broers Saxo en Bruno. Maar dat Friso de eerste Friese koning wordt genoemd, is onterecht. Dat is geheel onzin, en dus niet waar. Deze Friso heeft namelijk nooit bestaan.
  • Het volgende verhaal gaat over koning Redbad, die leefde van 670-719. Keizer Karel de Grote zou aan de Friezen de vrijheid gegeven hebben. Het verhaal gaat dat beide mannen met elkaar spraken over wie de heer van Friesland zou zijn. Maar keizer Karel leefde van 757-814, dus beide mannen hebben elkaar nooit kunnen spreken.
  • Alle vier verhalen die in de Friese Statenzaal staan afgebeeld, zijn eigenlijk niet waar. Bijvoorbeeld op het schilderij van Bonifatius staat ook Bernlef afgebeeld. Bernlef staat hier als oude man, maar in die tijd van Bonifatius was Bernlef nog geen oude man.
  • We gaan dan naar het jaar 785. De Kroniek van Ocka Scharlensis is beslist een falsificatie, waarin allerlei inhouden over de Friese geschiedenis. Deze kroniek is dus nep. 
  • Het Oera Lindaboek verwijst direct al naar Ocko Scharlensis, en daarmee naar iets wat niet waar is. Dit Oera Lindaboek (1256) zet de hele Friese, en zelfs de hele westerse geschiedenis op de kop, als waren de Friezen de bron van de hele beschaving. Toch zijn er mensen die nog geloven dat de inhoud van dit boek waar is.   
  • Net iets later - rond 1200-1300 - duikt een versie op van het zogenoemde Karels-privilege, waarin keizer Karel de Friezen hun vrijheid schenkt, omdat de Friezen Karel geholpen zouden hebben in de strijd. Feitelijk heeft keizer Karel de Friezen die vrijheid niet gegeven. Het verhaal is dus fake. Wat geschreven werd in de 13e eeuw, werd later dan ook nog eens bevestigd in de 15e eeuw, waardoor het lijkt alsof het wel correct is. 
  • Verhalen zijn soms vals, en krijgen toch een eigen leven.
  • De Slag bij Warns - bij Reaklif in 1345 - heeft hier niet op deze plek plaatsgevonden.
  • Dan is er sprake van een zogenaamde tescklaow, een wet (1559) over welke regels gelden bij het oogsten van koolzaad. Daarnaast kennen we daarbij ook het testament van Groote Watze. Ook deze beide zaken zijn een falsificatie. 
  • Dijkstra toont een landkaart van Friesland in de Romeinse tijd, uit de tijd van keizer Augustus. Dit is een valse kaart.
  • Katholieke historici bedachten eens verhalen over voormalige Friese koningen, om daarmee te poneren dat Friesland een koning zou moeten hebben. Dit is allemaal bedacht aan het eind van de 16e eeuw. Zulke verhalen blijven vervolgens levend, omdat ze worden doorverteld en ook opnieuw in boekdruk uitgegeven.
  • Ubbo Emmius was de eerste rector van de Groninger universiteit. Vanaf zijn tijd wordt - mede door zijn invloed - kritisch nagedacht en onderzocht of de geschiedenisverhalen die worden verteld wel waar zijn. Emmius gaf aan dat je kritisch moet zijn op het waarheidsgehalte van historische verhalen. Emmius schreef een geschiedenisboek over de Friese geschiedenis.
  • In het midden van de 17e eeuw waren er óók allemaal landkaarten die niet kloppen.
  • Lieuwe Willems, in het eind van de 17e eeuw een menniste-voorganger, zei een manier gevonden te hebben voor de lengte-vinding op zee. Hij gebruikte de Bijbel als leidraad om die lengte-vinding op open zee vast te stellen. Dat bleek een riskante zaak te zijn, want deze vorm van lengte-vinding levert levensgevaar op als het op open zee dan niet goed gaat. 
  • De theoloog Eelco Alta (1723-1798) schreef het boekje ‘Liefhebber der waarheid’, waarin hij schreef dat èn wanneer de wereld zou vergaan. Zijn aankondiging werd bekritiseerd, en zijn boek mocht niet worden gepubliceerd vóór de genoemde datum van het vergaan van de wereld.
  • Cornelii Ekama schreef zijn Oratio (1809) van de Universiteit van Franeker, handelend over de bijzondere aanleg van de Friezen voor wiskunde. Maar ook dat blijkt niet te kloppen.
  • De dichter en theoloog Piet Paaltjens (1835-1894) zijn verhalen liggen er zo dik bovenop, dat het niet meer fake is, maar dat je het eigenlijk als grappig zou kunnen betitelen.
Conclusie: Al honderden jaren hebben mensen zaken bedacht, en het valt niet mee om je te realiseren en vast te stellen dat veel (en wat) ervan fake is. 

zondag 6 oktober 2024

Hannekemaaierspad Winschoten - Bourtange

Zondag 6 oktober 2024
 
Cover van de wandelgids Winschoten-Bourtange
Stichting 
Hannekemaaierspad
De Stichting Hannekemaaierspad is opgericht om cultuurhistorisch waardevolle wandelpaden te behouden. Om haar doel te bereiken, houdt deze stichting zich sinds 1999 bezig met het ontwikkelen van een wandelpadennetwerk van meerdaagse trektochten, die zijn gebaseerd op de historische reisroutes van de zogenoemde Hannekemaaiers, de trekkende seizoen-arbeiders die al vanaf circa 1600-1650 vanuit Duitsland in Nederland kwamen werken.
Deze stichting vindt het belangrijk dat de bovengenoemde cultuurhistorische paden blijven bestaan, want anders zouden die meestal onverharde paden in rap tempo dreigen te verdwijnen. De stichting beijvert zich er derhalve voor om deze oude wandelpaden op te sporen, teneinde die cultuurhistorische wandelpaden op te nemen in wandelroutegidsen. Zo neemt de bekendheid ervan toe, en worden deze oude paden weer en meer belopen. 

Hannekemaaierspaden tussen Duitsland en Noord-Nederland
De stichting Hannekemaaierspad wil meerdere routes van Hannekemaaierspaden uitwerken. Daarbij wordt aangesloten op een oorspronkelijk trekroute van Bourtange via Bakkeveen naar Lemmer, en daar omheen komen uitbreidingen door het noorden van Nederland, vice versa tussen Duitsland en Nederland.
Een deel van de voormalige hannekemaaiers (1600-1900) ging vanuit Duitsland richting westen eerst aan de slag als veenarbeider in Nederlandse turfwinningsprojecten, voordat men verder trok naar de meer seizoensgebonden maaigebieden op de weidegronden in Fryslân.
Na de Nederlandse landbouwcrisis rond 1880 kwam er ook een omgekeerde stroom van trekarbeiders op gang.
De routes van het Hannekemaaierspad zijn beschreven in enkele handzame wandelgidsen, die zijn voorzien van wandelkaarten met bijbehorende routebeschrijvingen. Verder zijn de gidsen voorzien van  achtergrondinformatie over met name de geschiedenis, cultuur en natuur.
Deze routes zijn overigens niet bewegwijzerd, en ze maken ook geen gebruik van het wandelknooppuntennetwerk.

Hannekemaaierspad Winschoten - Bourtange
Een kettingroute van 96 kilometer in 8 rondjes door Westerwolde
Eén van de wandelgidsen van het Hannekemaaierspad beschrijft de 96,4 kilometer lange trektocht van Winschoten naar Bourtange, beginnend op de oude Blijhamsterweg in Winschoten en eindigend in de vesting Bourtange. 
Deze wandelgids vormt de verbinding tussen de Hannekemaaierspaden van
De hannekemaaiers konden langs deze route via Winschoten reizen tussen Groningen en de Nederlands-Duitse grensovergang van Bourtange.
Durkje en ik hebben gebruik gemaakt van de eerste druk van deze wandelgids, die is uitgegeven in het jaar 2016.
Deze wandelgids beschrijft de route van de oude verbinding tussen Winschoten en Bourtange, op de hoge zandrug, die circa vijf meter boven NAP ligt. Het boerenleven in de Groninger regio Westerwolde tussen de 17e en de 20e eeuw staat centraal in deze wandelgids.
Dergelijke routes werden tussen de 16e en de 20e eeuw als jaarlijks terugkerende tocht van Duitsland naar Nederland gelopen door marskramers, turfstekers, blekers, steenbakkers of grasmaaiers.
Zulke Duitse mannelijke maar ook wel vrouwelijke trek-handelaren (in textiel), werkten soms zelfstandig, maar soms ook wel voor de Tödden (Duitse kooplui). Deze zogenoemde lapkepoepen (kiepkerels of marskramers) gingen in eerste instantie - doeken en lakens verkopend - van deur tot deur. 
Daarnaast richt deze wandelgids zich ook op de Duitsers die vroeger (circa 1650-1920) als grasmaaiers (hannekemaaiers) seizoensarbeid verrichtten voor bijvoorbeeld Friese (greid)boeren.

Wandelopties van deze kettingroute door Westerwolde
Deze wandelgids bevat acht rondjes van ongeveer twaalf kilometer. Die acht rondjes zijn achtereenvolgens met elkaar verbonden door zogenoemde schakelpunten, waar je zonder onderbreking kunt overstappen van het ene rondje op het andere rondje. 
Daarmee zijn er verschillende manieren om alle routes te bewandelen, bijvoorbeeld:
  • Zo zou je de route in één doorgaande lijn zuidwaarts kunnen lopen van schakelpunt 1 naar 7, en/of terug noordwaarts van schakelpunt 7 naar 1;
  • Of je loopt alle routes door de Rondjes 1 tot en met 7 achtereenvolgens zuidwaarts te lopen, of andersom noordwaarts.
  • Ook kun je tussen twee rondjes beginnen, om dan achtereenvolgens (op één of twee dagen) een rondje om de noord en een rondje om de zuid te lopen, of andersom.
  • Durkje en ik kiezen ervoor om aan de noordzijde van een rondje te beginnen, en dan op die route de overstap te maken op het volgende (zuidelijker) rondje, waarna we na het afronden van dat tweede rondje, onze route op het eerste (noordelijker) rondje hervatten en afronden. 
In vier dagen van Winschoten naar Bourtange
Van onze vier afzonderlijke etappes heb ik elke keer een dagverslag in de vorm van een blog geschreven, en die als praatje bij plaatjes (een fotoselectie) gepubliceerd op mijn (deze) weblog.
Hieronder staan van alle etappes - zoals Durkje en ik die samen in september & oktober 2024 hebben gelopen - een weblink naar het dagverslag van de hieronder aangegeven 4 etappes.
Deze trektocht van 96,4 kilometer over de oude paden van de hannekemaaiers, de lapkepoepen en de fyndoekspoepen hebben Durkje en ik op de volgende vier wandeldagen gelopen.

Hannekemaaierspad - Rondje 7 Weite - Bourtange & Rondje 8 Bourtange - grens

Vrijdag 4 oktober 2024
 
Door de Munstersepoort de vesting Bourtange in

















Stichting Hannekemaaiers-pad
De Stichting Hannekemaaierspad is opgericht om cultuurhistorisch waardevolle wandelpaden te behouden. Om haar doel te bereiken, houdt deze stichting zich sinds 1999 bezig met het ontwikkelen van een wandelpadennetwerk van meerdaagse trektochten, die zijn gebaseerd op de historische reisroutes van de zogenoemde Hannekemaaiers, de trekkende seizoen-arbeiders die al vanaf circa 1600-1650 vanuit Duitsland in Nederland kwamen werken.
Deze stichting vindt het belangrijk dat de bovengenoemde cultuurhistorische paden blijven bestaan, want anders zouden die meestal onverharde paden in rap tempo dreigen te verdwijnen. De stichting beijvert zich er derhalve voor om deze oude wandelpaden op te sporen, teneinde die cultuurhistorische wandelpaden op te nemen in wandelroutegidsen. Zo neemt de bekendheid ervan toe, en worden deze oude paden weer en meer belopen. 

Hannekemaaierspaden tussen Duitsland en Noord-Nederland
De stichting Hannekemaaierspad wil meerdere routes van Hannekemaaierspaden uitwerken. Daarbij wordt aangesloten op een oorspronkelijk trekroute van Bourtange via Bakkeveen naar Lemmer, en daar omheen komen uitbreidingen door het noorden van Nederland, vice versa tussen Duitsland en Nederland.
Een deel van de voormalige hannekemaaiers (1600-1900) ging vanuit Duitsland richting westen eerst aan de slag als veenarbeider in Nederlandse turfwinningsprojecten, voordat men verder trok naar de meer seizoensgebonden maaigebieden op de weidegronden in Fryslân.
Na de Nederlandse landbouwcrisis rond 1880 kwam er ook een omgekeerde stroom van trekarbeiders op gang.
De routes van het Hannekemaaierspad zijn beschreven in enkele handzame wandelgidsen, die zijn voorzien van wandelkaarten met bijbehorende routebeschrijvingen. Verder zijn de gidsen voorzien van  achtergrondinformatie over met name de geschiedenis, cultuur en natuur.
Deze routes zijn overigens niet bewegwijzerd, en ze maken ook geen gebruik van het wandelknooppuntennetwerk.

Hannekemaaierspad Winschoten - Bourtange
Een kettingroute van 96 kilometer in 8 rondjes door Westerwolde
Eén van de wandelgidsen van het Hannekemaaierspad beschrijft de 96,4 kilometer lange trektocht van Winschoten naar Bourtange, beginnend op de oude Blijhamsterweg in Winschoten en eindigend in de vesting Bourtange. 
Deze wandelgids vormt de verbinding tussen de Hannekemaaierspaden van
De hannekemaaiers konden langs deze route via Winschoten reizen tussen Groningen en de Nederlands-Duitse grensovergang van Bourtange.
Durkje en ik hebben gebruik gemaakt van de eerste druk van deze wandelgids, die is uitgegeven in het jaar 2016.
Deze wandelgids beschrijft de route van de oude verbinding tussen Winschoten en Bourtange, op de hoge zandrug, die circa vijf meter boven NAP ligt. Het boerenleven in de Groninger regio Westerwolde tussen de 17e en de 20e eeuw staat centraal in deze wandelgids.
Dergelijke routes werden tussen de 16e en de 20e eeuw als jaarlijks terugkerende tocht van Duitsland naar Nederland gelopen door marskramers, turfstekers, blekers, steenbakkers of grasmaaiers.
Zulke Duitse mannelijke maar ook wel vrouwelijke trek-handelaren (in textiel), werkten soms zelfstandig, maar soms ook wel voor de Tödden (Duitse kooplui). Deze zogenoemde lapkepoepen (kiepkerels of marskramers) gingen in eerste instantie - doeken en lakens verkopend - van deur tot deur. 
Daarnaast richt deze wandelgids zich ook op de Duitsers die vroeger (circa 1650-1920) als grasmaaiers (hannekemaaiers) seizoensarbeid verrichtten voor bijvoorbeeld Friese (greid)boeren.

Wandelopties van deze kettingroute door Westerwolde
Deze wandelgids bevat acht rondjes van ongeveer twaalf kilometer. Die acht rondjes zijn achtereenvolgens met elkaar verbonden door zogenoemde schakelpunten, waar je zonder onderbreking kunt overstappen van het ene rondje op het andere rondje. 
Daarmee zijn er verschillende manieren om alle routes te bewandelen, bijvoorbeeld:
  • Zo zou je de route in één doorgaande lijn zuidwaarts kunnen lopen van schakelpunt 1 naar 7, en/of terug noordwaarts van schakelpunt 7 naar 1;
  • Of je loopt alle routes door de Rondjes 1 tot en met 7 achtereenvolgens zuidwaarts te lopen, of andersom noordwaarts.
  • Ook kun je tussen twee rondjes beginnen, om dan achtereenvolgens (op één of twee dagen) een rondje om de noord en een rondje om de zuid te lopen, of andersom.
  • Durkje en ik kiezen ervoor om aan de noordzijde van een rondje te beginnen, en dan op die route de overstap te maken op het volgende rondje, waarna we na het afronden van dat tweede rondje, onze route op het eerste rondje hervatten en afronden. 
Rondjes 7 & 8 - Weite - Bourtange & Bourtange - grens
Vandaag bewandelen Durkje en ik het zevende en het achtste rondje van dit Hannekemaaierspad door Westerwolde. Dat zijn:
  • Rondje 7: Weite - Bourtange, over een afstand van 12,0 kilometer;
  • Rondje 8: Bourtange - grens, over een afstand van 12,3 kilometer.
De totale afstand die we vandaag wandelen, is daarmee dus 24,3 kilometer.
We doen dat deze dag als volgt:
  • Eerst lopen we van Rondje 7 (a) vanuit Weite naar Bourtange;
  • Daarna lopen we het hele Rondje 8 Bourtange > grens Nederland-Duitsland > Bourtange;
  • Vervolgens lopen we de rest van Rondje 7 (b), vanuit Bourtange terug naar Weite.
Wandeldag 4 (van 4) van Winschoten naar Bourtange
Om bovenstaande twee rondjes te lopen, vertrekken we vanmorgen om 7:50 uur met de auto vanuit het Duitse Heede, om naar Weite te rijden, waar we de auto parkeren bij de SVR-camping aan het Ruiten-Aa-kanaal.
Bij vertrek vanmorgen is het 3 graden Celsius, en het is dan nog licht mistig, maar dat verandert in de loop van de dag naar een overwegend zonnig weerbeeld. 
De temperatuur loopt tijdens deze etappe op tot 17 graden Celsius. Het is vandaag aangenaam nazomers wandelweer.
Hieronder staat een beschrijving van de wijze waarop we vandaag Rondje 7 & 8 hebben gelopen.

Rondje 7(a) vanuit Weite naar Bourtange
Om 8:30 uur staan we aan het Ruiten Aa Kanaal bij de brug in Weite gereed voor vertrek. 
Aan de overzijde van het kanaal staat een verkeersregelaarster om het verkeer daar in goede banen te leiden, omdat vanaf hier het doorgaande verkeer op de N365 richting Duitse grens is gestremd wegens asfalteringswerkzaamheden.
We lopen langs de Welkoop het buurtschap Poldert binnen. 
Via de Lammertsweg maken we de doorsteek naar de Oude Veendijk, een leidijk die enkele eeuwen geleden is aangelegd als verbindingsweg tussen verschillende vestingwerken in deze regio.  
In het veld staan enkele windturbines, gehuld in de vroege ochtendmist.
Aan beide kanten van deze eerst verharde en verderop onverharde dijk zijn boeren en loonwerkers druk bezig met de oogst.
Eerst passeren we een maïsveld waarop wordt geoogst.
Eén tractor met bijna volle aanhanger rijdt mee met de maïssnijder, en een andere tractor met een lege aanhanger komt net aanrijden om straks de volle aanhanger te vervangen, opdat de maïssnijder door kan gaan met oogsten.
Aan de andere zijde van de Oude Veendijk worden aardappelen machinaal gerooid.
En nog een eindje verder wordt een kale akker opnieuw ingezaaid.

Strijd om waterpeil
In het verlengde van de Oude Veendijk gaan we de Stobbenweg op, waarna we op het pas geasfalteerd en nieuw belijnde fietspad langs de Vlagtwedderstraat (N365) lopen, op weg naar het buurtschap Stakenborg, waar rond het jaar 1719 nog een herberg met de naam Stakenborg was, die ook werd gebruikt door de Hannekemaaiers van die tijd.
Op de Oude Jodenkerkhoflaan passeren we de restanten van wat in 1816 nog de Joodse begraafplaats was. Daar resteren nog 9 grafstenen. Halverwege deze weg gaan we een graspad op, het Kalkbranderslaantje.
Die laan leidt ons naar de Bakovensweg, waarop we de bebouwde kom van Bourtange binnenwandelen, en ook direct al weer verlaten.
In de bocht met de Redouteweg komen we langs de Rustplek Bakoven, waar je volgens onze wandelgids een overdekte zitplaats vindt op een prachtige plek. Het toegangshekwerk vermeldt echter duidelijk dat de toegang is verboden.
Waar de Redouteweg over gaat van verhard naar een zandweg, passeren we de zogenoemde Bakoven, een redoute, een vierhoekige schans die in de 17e eeuw is aangelegd om de plaatselijke sluis te beschermen, teneinde het waterniveau van het moeras te beschermen tegen de boeren, die het waterpeil lager wilden hebben om meer bruikbare gronden te verkrijgen.

Vesting Bourtange
Om 10:0 uur bereiken we over de onverharde Redouteweg de vesting Bourtange.
Via de brug van de Vriesse Weg over het Stobbenkanaal lopen we het vestingwerk in.
Met een mooi zicht op de molen, de uitkijkpost en de kerk lopen we dan langs de vestinggracht naar de ophaalbrug van de vesting.
Met de brug van de Batterijenstraat gaan we dan de vesting binnen.
Op het Marktplein is het nu nog rustig. We lopen naar de kerk van Bourtange, en kunnen daar naar binnen om de kerk te bezichtigen. Het tekstbord in het koor van de kerk vermeldt de liedtekst 'Ga met God en Hij zal met je zijn', dat ons als pelgrims al jarenlang inspireert.
's Lands Huys (1742) is al open, dus daar houden we onze koffiepauze. Ook hier is het nog stil, andere gasten zijn er dan niet.
Op deze locatie verlaten we tijdelijk Rondje 7, want we gaan nu eerst het gehele Rondje 8 lopen, om later op de dag Rondje 7 nog af te maken.

Rondje 8 Bourtange - grens
Via de Vriesse Weg verlaten we de vestingwerken van Bourtange.
Aan de westkant lopen we om de vesting heen, en dan gaan we het lange Moddermanspad op, dat het tracé is van het gedempte kanaal (het Sellingerdiep, later het Moddermansdiep genoemd) tussen Bourtange en de Ruiten Aa.
Op de Zodenpandlaan draaien we ter hoogte van het buurtschap Pallert in de richting van Duitsland.
Over een graspad langs een akker met hoog maïs wandelen we naar de 2e Pallertweg.
Daar vanaf gaan we via een karrenspoor naar de 1e Pallertweg. Een bestelauto van PostNL komt ons tegemoet.
Langs een bosperceel gaat het vervolgens verder in oostelijke richting, en dan bereiken we al snel de Nederlands-Duitse landsgrens, die we hier overschrijden bij de aftandse slagboom.

Over de grensweg van Nederland en Duitsland
De wandelgids geeft aan dat we nu langs een bosrand verder het land in zouden moeten trekken, om daar door het bosperceel in noordelijke richting verder te gaan. Dat doen we wel, maar als we het pad langs de bosrand doorlopen, blijkt dat de doorgang naar het te volgen bospad is afgesloten door een hoge aarden wal met daarachter een sloot, dus het is overduidelijk dat het niet meer is toegestaan om hier het bos te doorkruisen. Op de aarden wal groeien al kleine boompjes, dus het is onmiskenbaar al enkele jaren geleden dat dit pad is afgesloten voor doorgaand wandelverkeer. Daarom lopen we langs de bosrand weer terug naar de grensweg, hetgeen heen en terug ruim een kilometer is.
Er zit dan ook niet veel anders op dan nu gewoon de onverharde grensweg in noordelijke richting te gaan bewandelen, hetgeen overigens een mooi pad is langs de Duitse akkers aan onze rechterhand.
Zo komen we verderop weer door een grensdoorgang, evenals zojuist bestaande uit niet meer dan een openstaande witgroene slagboom.

Grensverkeer tussen Nederland en Duitsland
Bij de Bourtangerstrasse arriveren we in het Duitse Neurhede. 
Dit is de officiële grensovergang van de N365.
De oude grens-slagboom is verplaatst van de weg naar de berm naast het voormalige grenskantoor.
Daarbij staat een informatiepaneel waarop staat vermeld dat we ons hier bevinden op de grens van Duitsland en Nederland en dat sinds 1993 deze binnengrens van de Europese Unie veranderde in een vrije doorgang tussen beide EU-landen.

Door het Zwarte Veen terug naar Bourtange
Aan de overzijde van de landsgrens heet de Bourtangerstrasse de Bisschopsweg. Die volgen we enkele honderden meters, om dan in zuidelijke richting het Zwarte Veen op te gaan. 
Dit natuurgebied - waar we op de grasdijk tussen grazende koeien door lopen - wordt ook wel het Bourtangerveld genoemd.
Via de Distelvlinder en de Inundatieweg komen we bij de Natte Horizon.
Langs de oever en in het water van de Natte Horizon zien we enkele tientallen ganzen foerageren.
Via de brug van de Bisschopsweg wandelen we om 13:40 uur wederom de vestingwerken van Bourtange binnen.
En door de Munsterse Poort betreden we dan de vestingstad.
Nu is het in het vestingstadje en op het Marktplein inmiddels wel een drukte van belang. Het zijn voornamelijk Duitse toeristen die hier momenteel rondlopen en op het terras van café-restaurant 's Lands Huys zitten.
We houden onze lunchpauze op een bankje aan het gezellige marktplein van Bourtange.

Rondje 7 (b) van Bourtange terug naar Weite
Na deze lunchpauze verlaten we wederom via de Vriesse Weg het vestingstadje.
Eerst langs het Bourtangerkanaal, maar daarna in de diagonaal van de N365 en het Ruiten Aa Kanaal gaan we tussen velden en akkers door over de Kleine Vos en de Stakenborgweg terug richting Weite.
We worden ingehaald voor een tractor met een aanhanger vol gerooide aardappelen, die op een akker in de hoek van de Stakenborgweg en de N365 wordt gelost bij de aardappelbult. 
Aan het eind van de Bourtangerstraat (N365) bij de brug over het Ruiten Aa Kanaal zijn de medewerkers van een belijningsbedrijf bezig om de nieuwe witte belijning op de recent geasfalteerde weg aan te brengen. De verkeersregelaarster die hier vanochtend al stond, staat hier nu nog het verkeer te regelen, maar nu in de aangename zonneschijn van deze prachtige najaarsdag.
Aan de overzijde van het Ruiten Aa Kanaal zijn we gearriveerd op het eindpunt van Rondje 7, en daarmee hebben we vandaag alle acht rondjes van de kettingroute van dit Hannekemaaierspad voltooid.

Hannekemaaierspad - Rondje 5 Veele - Vlagtwedde & Rondje 6 Vlagtwedde - Weite

Donderdag 3 oktober 2024
 
Bij de Westerwoldse boerderij van Natuurmonumenten in Smeerling

















Stichting Hannekemaaiers-pad
De Stichting Hannekemaaierspad is opgericht om cultuurhistorisch waardevolle wandelpaden te behouden. Om haar doel te bereiken, houdt deze stichting zich sinds 1999 bezig met het ontwikkelen van een wandelpadennetwerk van meerdaagse trektochten, die zijn gebaseerd op de historische reisroutes van de zogenoemde Hannekemaaiers, de trekkende seizoen-arbeiders die al vanaf circa 1600-1650 vanuit Duitsland in Nederland kwamen werken.
Deze stichting vindt het belangrijk dat de bovengenoemde cultuurhistorische paden blijven bestaan, want anders zouden die meestal onverharde paden in rap tempo dreigen te verdwijnen. De stichting beijvert zich er derhalve voor om deze oude wandelpaden op te sporen, teneinde die cultuurhistorische wandelpaden op te nemen in wandelroutegidsen. Zo neemt de bekendheid ervan toe, en worden deze oude paden weer en meer belopen. 

Hannekemaaierspaden tussen Duitsland en Noord-Nederland
De stichting Hannekemaaierspad wil meerdere routes van Hannekemaaierspaden uitwerken. Daarbij wordt aangesloten op een oorspronkelijk trekroute van Bourtange via Bakkeveen naar Lemmer, en daar omheen komen uitbreidingen door het noorden van Nederland, vice versa tussen Duitsland en Nederland.
Een deel van de voormalige hannekemaaiers (1600-1900) ging vanuit Duitsland richting westen eerst aan de slag als veenarbeider in Nederlandse turfwinningsprojecten, voordat men verder trok naar de meer seizoensgebonden maaigebieden op de weidegronden in Fryslân.
Na de Nederlandse landbouwcrisis rond 1880 kwam er ook een omgekeerde stroom van trekarbeiders op gang.
De routes van het Hannekemaaierspad zijn beschreven in enkele handzame wandelgidsen, die zijn voorzien van wandelkaarten met bijbehorende routebeschrijvingen. Verder zijn de gidsen voorzien van  achtergrondinformatie over met name de geschiedenis, cultuur en natuur.
Deze routes zijn overigens niet bewegwijzerd, en ze maken ook geen gebruik van het wandelknooppuntennetwerk.

Hannekemaaierspad Winschoten - Bourtange
Een kettingroute van 96 kilometer in 8 rondjes door Westerwolde
Eén van de wandelgidsen van het Hannekemaaierspad beschrijft de 96,4 kilometer lange trektocht van Winschoten naar Bourtange, beginnend op de oude Blijhamsterweg in Winschoten en eindigend in de vesting Bourtange. 
Deze wandelgids vormt de verbinding tussen de Hannekemaaierspaden van
De hannekemaaiers konden langs deze route via Winschoten reizen tussen Groningen en de Nederlands-Duitse grensovergang van Bourtange.
Durkje en ik hebben gebruik gemaakt van de eerste druk van deze wandelgids, die is uitgegeven in het jaar 2016.
Deze wandelgids beschrijft de route van de oude verbinding tussen Winschoten en Bourtange, op de hoge zandrug, die circa vijf meter boven NAP ligt. Het boerenleven in de Groninger regio Westerwolde tussen de 17e en de 20e eeuw staat centraal in deze wandelgids.
Dergelijke routes werden tussen de 16e en de 20e eeuw als jaarlijks terugkerende tocht van Duitsland naar Nederland gelopen door marskramers, turfstekers, blekers, steenbakkers of grasmaaiers.
Zulke Duitse mannelijke maar ook wel vrouwelijke trek-handelaren (in textiel), werkten soms zelfstandig, maar soms ook wel voor de Tödden (Duitse kooplui). Deze zogenoemde lapkepoepen (kiepkerels of marskramers) gingen in eerste instantie - doeken en lakens verkopend - van deur tot deur. 
Daarnaast richt deze wandelgids zich ook op de Duitsers die vroeger (circa 1650-1920) als grasmaaiers (hannekemaaiers) seizoensarbeid verrichtten voor bijvoorbeeld Friese (greid)boeren.

Wandelopties van deze kettingroute door Westerwolde
Deze wandelgids bevat acht rondjes van ongeveer twaalf kilometer. Die acht rondjes zijn achtereenvolgens met elkaar verbonden door zogenoemde schakelpunten, waar je zonder onderbreking kunt overstappen van het ene rondje op het andere rondje. 
Daarmee zijn er verschillende manieren om alle routes te bewandelen, bijvoorbeeld:
  • Zo zou je de route in één doorgaande lijn zuidwaarts kunnen lopen van schakelpunt 1 naar 7, en/of terug noordwaarts van schakelpunt 7 naar 1;
  • Of je loopt alle routes door de Rondjes 1 tot en met 7 achtereenvolgens zuidwaarts te lopen, of andersom noordwaarts.
  • Ook kun je tussen twee rondjes beginnen, om dan achtereenvolgens (op één of twee dagen) een rondje om de noord en een rondje om de zuid te lopen, of andersom.
  • Durkje en ik kiezen ervoor om aan de noordzijde van een rondje te beginnen, en dan op die route de overstap te maken op het volgende rondje, waarna we na het afronden van dat tweede rondje, onze route op het eerste rondje hervatten en afronden. 
Rondjes 5 & 6 - Veele - Vlagtwedde & Vlagtwedde - Weite
Vandaag bewandelen Durkje en ik het vijfde en het zesde rondje van dit Hannekemaaierspad door Westerwolde. Dat zijn:
  • Rondje 5: Veele - Vlagtwedde, over een afstand van 11,2 kilometer;
  • Rondje 6: Vlagtwedde - Weite, over een afstand van 12,3 kilometer.
De totale afstand die we vandaag wandelen, is daarmee dus 23,5 kilometer.
We doen dat deze dag als volgt:
  • Eerst lopen we van Rondje 5 (a) vanuit Veele naar Vlagtwedde;
  • Daarna lopen we het hele Rondje 6 Vlagtwedde > Weite > Vlagtwedde;
  • Vervolgens lopen we de rest van Rondje 5 (b), vanuit Vlagtwedde via Smeerling terug naar Veele.
Wandeldag 3 (van 4) van Winschoten naar Bourtange
Om bovenstaande twee rondjes te lopen, vertrekken we vanmorgen rond 8:00 uur met de auto vanuit het Duitse Heede, waar we vannacht hebben overnacht, om naar Veele te rijden, waar we de auto parkeren bij het oorlogsmonument aan het Mussel Aa Kanaal dat door Veele loopt.
Bij vertrek vanmorgen is het nog maar 5 graden Celsius en bewolkt,  maar dat verandert in de loop van de ochtend al vroeg naar een overwegend zonnig weerbeeld. 
De temperatuur loopt tijdens deze etappe op tot 16 graden Celsius. Het is vandaag aangenaam nazomers wandelweer.
Hieronder staat een beschrijving van de wijze waarop we vandaag Rondje 5 & 6 hebben gelopen.

Rondje 5 (a) vanuit Veele naar Vlagtwedde
De bewoner van het huis tegenover het oorlogsmonument van Veele haalt de krant uit de brievenbus, en als we de man vragen naar de aanleiding voor dit oorlogsmonument, vertelt hij dat hier bij deze brug van Veelen aan het eind van de Tweede Wereldoorlog verwoed is gevochten tussen de geallieerden en de Duitse bezetters, en dat daarbij op deze plek in april 1945 drie Belgische parachutisten om het leven zijn gekomen, die met dit monument worden herdacht.
Durkje en ik lopen langs het Mussel A Kanaal naar het fietspad van de Barlagerachterweg in de richting van Vlagtwedde. Bij de Wilmerskamp lopen we langs een vijver naar de Spetsebrugweg.
Parallel aan het Veelerdiep wandelen we verder richting dorpscentrum van Vlagtwedde.
Op de hoek van de Wilhelminastraat en de Kromme Elleboog verlaten we Rondje 5 tijdelijk even, omdat we aansluitend nu eerst Rondje 6 geheel gaan lopen.

Rondje 6 Vlagtwedde – Weite
We gaan de Kromme Elleboog in, om naar de 13e eeuwse kerk van Vlagtwedde te lopen. Daar maken we een rondje om de kerk.
Via de Schoolstraat, de Wilmerskamp, de Spetsebrugweg en langs de Oude Gracht (de in de 15e/16e eeuw mislukte waterverbinding tussen de Ems bij Heede en Groningen) lopen we naar de Barlagerveldweg. Hier verlaten we het asfalt, omdat we vervolgens over het schouwpad langs een sloot naar het Ruiten A Kanaal lopen.
Op het zandpad van de Ruiten A Kanaal West richting Weite passeren we een verkoopstalletje, waarin vers fruit wordt verkocht.
Bij camping de T-Tuin aangekomen, gaan we het kampeerterrein op om op de picknickbank bij de kippenren onze koffiepauze te houden, heerlijk in de volle najaarszon.
In Weite aangekomen, zien we dat vanaf hier de N365 richting Duitse grens geheel is afgesloten voor doorgaand verkeer wegens wegasfalteringwerkzaamheden, maar we kunnen op de N365 wel de andere kant op, zulks conform onze wandelgids.

Door beekdalen en over essen naar Vlagtwedde
We volgen nu de loop van de Ruiten- Aa. Als we langs deze waterloop de Ooster Esweg op gaan, komt zojuist een vrachtwagen achteruit de zandweg op gereden, om suikerbieten te laten laden door een klaar staande shovel. Het is nu de tijd van de bietencampagne.
Verderop bij de stuw in de Ruiten-Aa zien we dat de beschrijving en de wandelkaart niet meer overeenkomen met de route in het veld, maar dat is geen probleem, want we kunnen rechts van de aangegeven route een brede sloot oversteken via een houten brug, en komen dan iets hoger – op de Doene Es toch wel op de Doene-Esweg, en daarmee weer op de aangegeven route.   
We steken de Weenderstraat over, en gaan door een bosperceel en over de Rondweg, de Dikke Eikweg, de Harpelerweg en de Winselweg weer een beekdal in, waar we een beekje oversteken, daarbij uitgeblaft en nageblaft door vier honden van een vrouw die bij het bruggetje op een bankje zit te pauzeren.
Vlak vóór het buurtschap Ellersinghuizen steken we wederom de Weenderstaat over, en dan wandelen we over mooie veldpaden naar de Wischmei, waar we door de dorps-fruitgaard heen de bebouwde kom van Vlagtwedde binnenwandelen.
In het centrum van Vlagwedde voltooien we Rondje 6.

Rondje 5 (b) van Vlagtwedde terug naar Veelen
Langs de Wilhelminastraat in Vlagwedde vinden we enkele bankjes, waarop we onze lunchpauze zouden kunnen houden, maar op dit moment waait er even een hele koude wind door de straat, dus we gaan op zoek naar een andere lunchplek. Die vinden we al heel snel in een bijzaaltje van de openbare bibliotheek, waar we van harte welkom zijn om hier onze lunchpauze te houden.
Over de Onstwedderweg wandelen we Vlagtwedde uit, en dan gaan we het beekdal en het bosgebied van het Metbroekbos in.
Zodra we het Metbroekbos in gaan, volgen we voortdurend de bossloot aan onze linkerzijde.
Verderop zouden we bij een klaphek moeten kiezen of we de hoofdroute blijven volgen, of dat we de verkorte variant kiezen. Dat klaphek treffen we evenwel niet aan, dus we blijven de hoofdroute volgen, met alsmaar de sloot door het Metbroekbos aan onze linkerhand. We zien hier overduidelijk dat dit deels overwoekerde bospaadje nauwelijks wordt bewandeld. Maar dat hindert niet, want we kunnen toch voorwaarts over smalle paadjes, totdat we aankomen bij de Beneden Markeweg. Die volgen we eerst, waarna we verder gaan over de Eemboerveldweg die in het verlengde daarvan ligt.

Karakteristiek Smeerling met beschermd dorpsgezicht
Vanaf de Vennenweg gaan we een fietspad op, en verderop een karrenspoor, in de richting van Smeerling.
Eén van de karakteristieke Westerwoldse boerderijen van Smeerling is de huidige Gasterij Natuurlijk Smeerling van Natuurmonumenten. We gaan er naar binnen, waar op dat moment een groot gezelschap van oud-politiepersoneel bijeen is, in afwachting van een wandelexcursie of een bus-excursie door dit mooie Westerwoldse dorp en omliggende streken. Ze verkopen hier ook boeren-ijs, en daarom lassen we nu een ijspauze in op het zonovergoten terras van deze gasterij, die is gevestigd in een 18e eeuwse boerderij, een voormalig hallehuis, dat in 1867 is vervangen door een bredere, Friese schuur.
  
Van het monument van Veele naar de Riesenlinde van Heede
Aan de overzijde van de N365 dalen we dan overduidelijk af in een volgende beekvallei, namelijk het beekdal van de Ruiten A. Als we daar weer uit klimmen, gaan we de Scheferweg op, die ons over de afstand van zo’n anderhalve kilometer naar Veele terugvoert. 
Door Veele wandelen we dan tenslotte terug naar de brug over het Mussel A Kanaal, waar we ter hoogte van het oorlogsmonument arriveren bij onze auto. 
Op de terugweg naar ons vakantie-appartement in het Duitse Heede, brengen we in Heede eerst nog een bezoek aan de zogenoemde Riesenlinde van Heede. 
Deze linde is zo’n 600-800 jaar oud, en dateert wellicht van het jaar 1470. Het is één van de machtigste bomen van heel Europa, op nummer vijf van de Europese ranglijst, en het is de grootste boom van Duitsland, met een stamomtrek van zo’n 17 meter, een kroon van ongeveer 30 x 30 meter, en een hoogte van ongeveer 24 meter.
Deze immense boom staat op een veldje achter de woningen van de Hauptstrasse, en een bijgeplaatste informatiepaneel geeft nadere informatie over deze reusachtige linde.
Om ongeveer half vier zijn we vanmiddag weer terug in onze vakantiewoning in Heede. De zon schijnt nog de hele middag volop, dus het is heel aangenaam te verblijven op het zonovergoten terras van ons vakantieappartement.

Hannekemaaierspad - Rondje 3 Wedderveer - Wessinghuizen & Rondje 4 - Wessinghuizen - Veele

Woensdag 2 oktober 2024
  
Bij de burcht van Wedde

















Stichting Hannekemaaiers-pad
De Stichting Hannekemaaierspad is opgericht om cultuurhistorisch waardevolle wandelpaden te behouden. Om haar doel te bereiken, houdt deze stichting zich sinds 1999 bezig met het ontwikkelen van een wandelpadennetwerk van meerdaagse trektochten, die zijn gebaseerd op de historische reisroutes van de zogenoemde Hannekemaaiers, de trekkende seizoen-arbeiders die al vanaf circa 1600-1650 vanuit Duitsland in Nederland kwamen werken.
Deze stichting vindt het belangrijk dat de bovengenoemde cultuurhistorische paden blijven bestaan, want anders zouden die meestal onverharde paden in rap tempo dreigen te verdwijnen. De stichting beijvert zich er derhalve voor om deze oude wandelpaden op te sporen, teneinde die cultuurhistorische wandelpaden op te nemen in wandelroutegidsen. Zo neemt de bekendheid ervan toe, en worden deze oude paden weer en meer belopen. 

Hannekemaaierspaden tussen Duitsland en Noord-Nederland
De stichting Hannekemaaierspad wil meerdere routes van Hannekemaaierspaden uitwerken. Daarbij wordt aangesloten op een oorspronkelijk trekroute van Bourtange via Bakkeveen naar Lemmer, en daar omheen komen uitbreidingen door het noorden van Nederland, vice versa tussen Duitsland en Nederland.
Een deel van de voormalige hannekemaaiers (1600-1900) ging vanuit Duitsland richting westen eerst aan de slag als veenarbeider in Nederlandse turfwinningsprojecten, voordat men verder trok naar de meer seizoensgebonden maaigebieden op de weidegronden in Fryslân.
Na de Nederlandse landbouwcrisis rond 1880 kwam er ook een omgekeerde stroom van trekarbeiders op gang.
De routes van het Hannekemaaierspad zijn beschreven in enkele handzame wandelgidsen, die zijn voorzien van wandelkaarten met bijbehorende routebeschrijvingen. Verder zijn de gidsen voorzien van  achtergrondinformatie over met name de geschiedenis, cultuur en natuur.
Deze routes zijn overigens niet bewegwijzerd, en ze maken ook geen gebruik van het wandelknooppuntennetwerk.

Hannekemaaierspad Winschoten - Bourtange
Een kettingroute van 96 kilometer in 8 rondjes door Westerwolde
Eén van de wandelgidsen van het Hannekemaaierspad beschrijft de 96,4 kilometer lange trektocht van Winschoten naar Bourtange, beginnend op de oude Blijhamsterweg in Winschoten en eindigend in de vesting Bourtange. 
Deze wandelgids vormt de verbinding tussen de Hannekemaaierspaden van
De hannekemaaiers konden langs deze route via Winschoten reizen tussen Groningen en de Nederlands-Duitse grensovergang van Bourtange.
Durkje en ik hebben gebruik gemaakt van de eerste druk van deze wandelgids, die is uitgegeven in het jaar 2016.
Deze wandelgids beschrijft de route van de oude verbinding tussen Winschoten en Bourtange, op de hoge zandrug, die circa vijf meter boven NAP ligt. Het boerenleven in de Groninger regio Westerwolde tussen de 17e en de 20e eeuw staat centraal in deze wandelgids.
Dergelijke routes werden tussen de 16e en de 20e eeuw als jaarlijks terugkerende tocht van Duitsland naar Nederland gelopen door marskramers, turfstekers, blekers, steenbakkers of grasmaaiers.
Zulke Duitse mannelijke maar ook wel vrouwelijke trek-handelaren (in textiel), werkten soms zelfstandig, maar soms ook wel voor de Tödden (Duitse kooplui). Deze zogenoemde lapkepoepen (kiepkerels of marskramers) gingen in eerste instantie - doeken en lakens verkopend - van deur tot deur. 
Daarnaast richt deze wandelgids zich ook op de Duitsers die vroeger (circa 1650-1920) als grasmaaiers (hannekemaaiers) seizoensarbeid verrichtten voor bijvoorbeeld Friese (greid)boeren.

Wandelopties van deze kettingroute door Westerwolde
Deze wandelgids bevat acht rondjes van ongeveer twaalf kilometer. Die acht rondjes zijn achtereenvolgens met elkaar verbonden door zogenoemde schakelpunten, waar je zonder onderbreking kunt overstappen van het ene rondje op het andere rondje. 
Daarmee zijn er verschillende manieren om alle routes te bewandelen, bijvoorbeeld:
  • Zo zou je de route in één doorgaande lijn zuidwaarts kunnen lopen van schakelpunt 1 naar 7, en/of terug noordwaarts van schakelpunt 7 naar 1;
  • Of je loopt alle routes door de Rondjes 1 tot en met 7 achtereenvolgens zuidwaarts te lopen, of andersom noordwaarts.
  • Ook kun je tussen twee rondjes beginnen, om dan achtereenvolgens (op één of twee dagen) een rondje om de noord en een rondje om de zuid te lopen, of andersom.
  • Durkje en ik kiezen ervoor om aan de noordzijde van een rondje te beginnen, en dan op die route de overstap te maken op het volgende rondje, waarna we na het afronden van dat tweede rondje, onze route op het eerste rondje hervatten en afronden. 
Rondjes 3 & 4 - Wedderveer - Wessinghuizen & Wessinghuizen - Veele
Vandaag bewandelen Durkje en ik het derde en het vierde rondje van dit Hannekemaaierspad door Westerwolde. Dat zijn:
  • Rondje 3: Wedderveer - Wessinghuizen, over een afstand van 12,9 kilometer;
  • Rondje 4: Wessinghuizen - Veele, over een afstand van 12,2 kilometer.
De totale afstand die we vandaag wandelen, is daarmee dus 25,1 kilometer.
We doen dat deze dag als volgt:
  • Eerst lopen we van Rondje 3 (a) vanuit Wedderveer naar Wessinghuizen;
  • Daarna lopen we het hele Rondje 4 Wessinghuizen > Veele > Wessinghuizen;
  • Vervolgens lopen we de rest van Rondje 3 (b), vanuit Wessinghuizen via Wedde terug naar Wessinghuizen.
Wandeldag 2 (van 4) van Winschoten naar Bourtange
Om bovenstaande twee rondjes te lopen, vertrekken we vanmorgen om 7:30 uur met de auto vanuit Feinsum, om naar Wedderveer te rijden, waar we de auto parkeren op het parkeerterrein van Villapark Weddermeer. Hier begint onze etappe van deze twee rondjes om 9:05 uur.
Bij vertrek vanmorgen is het 10 graden Celsius, en het is bewolkt, en dat blijft het de hele dag, met in de middag slechts een enkele opklaring. 
De temperatuur loopt tijdens deze etappe op tot 15 graden Celsius. Het is vandaag grotendeels droog, met slechts twee maal heel licht enige motregen van geen betekenis. Later op de dag trekt de wind aan, met als gevolg dat het iets kouder aanvoelt, maar voor de rest is het goed weer om te wandelen.
Hieronder staat een beschrijving van de wijze waarop we vandaag Rondje 3 & 4 hebben gelopen.

Rondje 3 (a) vanuit Wedderveer naar Wessinghuizen
We verlaten het villapark Weddermeer en gaan de Wedderbergenweg op in zuidelijke richting. 
Deze weg verlaten we om langs de Weddermeerhoeve naar het Weddermeer te lopen.
Voorbij dat meertje gaan we door een hoger liggende houtwal verder in zuidelijke richting.
Dit pad gaat verderop over de es, op het Bospad, waarop we even later de bebouwde kom van Wedde binnenwandelen.
Door Wedde lopen we direct door naar de 13e eeuwse dorpskerk.
En dan hebben we geluk, want de kerkdeur staat open. Bij de ingang staan enkele paren schoenen, dus er zijn zeker mensen binnen. In de kerkzaal ontmoeten we enkele oudere inwoners van Wedde. Het zijn kerkvrijwilligers, die vandaag aan het werk zijn met tuinwerkzaamheden op het naast de kerk liggende kerkhof. Nu hebben ze een koffiepauze. Voor ons is dit een mooi moment om deze romanogotische kerk van binnen te bekijken. Eén van de aanwezige dames vertelt ons een en ander over deze protestantse gemeente, die bestaat uit vier voormalige kleinere kerkelijke gemeentes.

Van Wedde naar Wessinghuizen
In het centrum van Wedde komen we aan de Hoofdweg langs een cortex-stalen kunstwerk, waarop we onder andere een slak zien met op zijn rug enkele huisjes.
We volgen de Hoofdweg in de richting van de burcht, die dateert van 1530.
Bij de oude burcht van Wedde aangekomen, gaan we rechtsom de restanten van de oude burcht, waarin naast een Bed & Breakfast momenteel een kinderhotel is gehuisvest, bedoeld voor kinderen met extra zorg-behoefte.
Voorbij de Wedder burcht gaan we een veldpad op, dat ons naar de Ruiten Aa voert. Bij een stuw steken we de Ruiten Aa over.
Langs de Ruiten Aa en over veldpaden lopen we verder naar Wessinghuizen. 
Voorbij de kunsthal in Wessinghuizen staat een houten kunstwerk, dat de skyline van Wessinghuizen voorstelt. Onderdeel van dit kunstwerk zijn twee houten banken. Daarop nemen we plaats voor onze koffiepauze.

Rondje 4 Wessinghuizen - Veele
Na deze pauze gaan we vlak vóór de Engelkensbrug van Wessinghuizen het pad op langs de Ruiten Aa. Dat hoeft maar een klein eindje, want iets verderop buigt ons pad af van de Ruiten Aa, en gaan we over hoger liggende veldpaden door de natte landerijen.
We komen aan in de plaats Höfte.  
Voorbij Höfte gaan we een smal pad op, ter hoogte van een kudde koeien met kalveren in het weiland in de hoek van de doorgaande weg en ons bospad.
De route voert ons weer door de natte landerijen. Via een eenvoudig houten bruggetje steken we een slingerend beekje over, dat hier door de natte gronden meandert.
We kunnen vandaag heel goed zien dat de herfst is begonnen.
Langs onze paden zien we namelijk verschillende soorten paddenstoelen.
De hulst met haar mooie donkergroene bladeren draagt al de felrode bessen.
En de nog rode bramen aan de bramenstruiken zullen vast en zeker niet meer rijp worden in het herfstweer.

Door Ter Wupping en Veele
We arriveren in Ter Wupping. Bij één van de huizen aan de weg staat een verwaarloosde houten straatkast, waarin een ratjetoe aan allerlei voorwerpen, waar al heel lange tijd zo op het eerste gezicht door de eigenaar niet meer naar is omgekeken.
We doorkruisen Ter Wupping, en komen dan bij het Mussel Aa kanaal aan de zuidzijde van deze plaats.
Vanaf de brug over het kanaal volgen we de Kolonel Bloondeelweg langs het kanaal naar het dorp Veele. Aan de overzijde van het kanaal beginnen we morgen met onze derde etappe.
Maar vandaag blijven we aan de noordzijde van het kanaal, want in Veele draaien we af in noordelijke richting over de Wedderstraat.
Waar deze straat kruist met de doorgaande autoweg, gaan wij met de rug naar deze drukke weg in westelijke richting een karrenspoor op. Een boer is hier bezig om schrikdraad te spannen langs een weiland. 
We volgen een mooi smal pad met rechts een houtwal, en links van ons een hoog opgeschoten maïsakker.

Wessing-huizen
Even later lopen we in een rechte lijn over mooie veldpaden, en verderop over de Veelerweg, terug naar Wessinghuizen. Daar steken we nu via de Engelskensbrug de Ruiten Aa wel over.
Op dezelfde plek als vanmorgen – bij het houten kunstwerk van de skyline van Wessinghuizen – houden we onze lunchpauze.
Op het terrein achter dit kunstwerk is de grote tuin van de plaatselijke kunsthal.
In de tuin bij deze kunsthal staat een groot metalen kunstwerk.

Rondje 3 (b) van Wessinghuizen via Wedde naar Weddermeer
In Wessinghuizen stappen we weer terug op Rondje 3, maar nu volgt het tweede deel van 
Rondje 3.
Eerst lopen we over veldpaden en langs houtwallen om Wessinghuizen heen.
Nog eens weer doorkruisen we Wessinghuizen, wederom langs het houten skyline-kunstwerk en wederom over de Engelkensbrug over de Ruiten Aa.
Via het Jodenlaantje, de Wedderstraat, de Westerweg en de Meiënweg lopen we naar de Geselberg, waar enkele veldwerkers bezig zijn met het snoeien van een houtwal.
Hier op deze plek – die ook wel de Giezelba(a)rg wordt genoemd – staat een monument dat herinnert aan de slachtoffers van de martelingen waarbij vermeende heksen hier als straf werden verbrand aan het eind van de 16e eeuw. Enkele namen van die martelaren staan hier op een plaquette op de zwerfsteen van dit monument.

Langs de Westerwoldsche Aa terug naar Weddermeer
Langs het slingerende Veelerdiep lopen we na de oversteek bij de stuw naar het Karel Schenkpad, een mooi pad door een houtwal en verderop over de es, dat ons terug voert naar Wedde.
In Wedde zien we dat Café Fischer is geopend. Daar gaan we naar binnen om er een kop koffie te drinken. 
Na dit gezellige koffiemoment aan de cafébar lopen we naar de ingang van de burcht van Wedde, waar we in noordelijke richting afbuigen naar het voormalige gemeentehuis van Wedde. Dit betrekkelijk grote gemeentehuis staat momenteel leeg, waarschijnlijk als gevolg van de gemeentelijke herindeling (van Vlagtwedde naar Westerwolde). 
Achter dit gemeentehuis gaan we het oeverpad op langs de Wester-woldsche Aa.
Vlakbij het Villapark Weddermeer passeren we een molen, die aan de overzijde van de Westerwoldsche Aa in Wedderveer staat.
Over het terrein van het villapark lopen we terug naar onze daar geparkeerde auto.
Onderweg halen we voor de komende twee wandeldagen de laatste boodschappen in de supermarkt van Blijham, en dan rijden we door naar de vakantiewoning Fewo Happy Heede in het Duitse Heede, die we voor de komende twee overnachtingen hebben geboekt.
Dit tweekamerappartement heeft een woon-/slaapkamer en een eet-keuken, waarin we onze warme maaltijd kunnen koken en eten.

dinsdag 1 oktober 2024

Pelgrimage-lezing in De Rank te Franeker

Maandag 30 september 2024
 
Pelgrims-lezing voor de Christelijke Vrouwengroep Samen Sterk te Franeker



















Presentatie over pelgrimeren
Door het bestuur van de Christelijke Vrouwengroep Samen Sterk te Franeker zijn Durkje en ik uitgenodigd om een lezing te verzorgen voor haar vrouwengroep, tijdens de eerste bijeenkomst van dit nieuwe seizoen. Deze lezing vindt vanavond plaats in De Rank te Franeker, bijgewoond door zo'n 30 deelnemers van deze vrouwengroep.
Nadat de leden en wij door de voorzitster welkom zijn geheten, wordt begonnen met bijbellezing en gebed, en een bijpassende inspiratietekst ter overdenking. Na het voorlezen van de april-notulen krijgen Durkje en ik de gelegenheid om onze presentatie te verzorgen, waarvan een deel vóór en een deel na de koffiepauze.

Motieven om te pelgrimeren 
Na een korte kennismaking vertel ik over onze opeenvolgende pelgrimstochten naar Santiago de Compostela en in welke relatie die pelgrimages staan met Sint Jacobus, de patroonheilige voor de pelgrims.
Aansluitend vertelt Durkje wat voor pelgrims van vroeger en nu zoal de motieven waren en zijn om te pelgrimeren, en vertelt ze wat het jarenlang pelgrimeren voor ons ieder en voor ons samen heeft betekend.

Refugio Ultreia Feinsum
Het bestuur had ons vooraf gevraagd om vooral ook iets te vertellen over onze Refugio Ultreia Feinsum, ons pelgrimsverblijf in Feinsum.
Daarom vertel ik na de pauze eerst iets over de geschiedenis van onze refugio, en welke functies zo'n pelgrimsonderkomen voor de voorbijgaande pelgrims heeft.
En Durkje sluit daar dan op aan, door een aantal voorbeelden te geven van pelgrims die in de afgelopen zeven jaren bij ons langs kwamen voor een refugio-stempel en/of voor hun overnachting in onze refugio tussen twee etappes op het Jabikspaad.
Voordat we reageren op enkele vragen uit de zaal, laten we nog twee korte filmfragmenten zien van een regionale en van een landelijke omroep, die indertijd bij en in onze refugio een mooie televisie-registratie hebben gemaakt.  
Tot slot zingen we met zijn allen het lied 'Ga met God, en Hij zal met je zijn', het lied dat zo mooi vertolkt hoe je je als pelgrim steeds gedragen weet tijdens je levensveranderende pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.
Na de avondsluiting door de voorzitster is er nog gelegenheid om bij onze pelgrimage-expositietafel even na te praten over wat de aanwezige leden nog willen vertellen of vragen.

Kennismaking met het Jabikspaad vanuit Feinsum

Zaterdag 28 september 2024
 
Pelgrims Bernetta & Annemarie op het Jabikspaad

Wandeldag op het Jabikspaad
In de nacht van 20/21 maart 2024 overnachtte de Wartense pelgrim Bernetta in onze Refugio Ultreia Feinsum tussen haar eerste en tweede etappe op het Friese Jabikspaad.
Daarna vertrok ze in april naar Spanje, waar ze in de maand april 2024 heeft gepelgrimeerd op de Camino Primitivo, de pelgrimsroute van Oviedo naar Santiago de Compostela.
En vandaag komt ze terug naar onze refugio, samen met haar echtgenoot en met de eveneens ervaren pelgrim Annemarie uit Apeldoorn, die Bernetta tijdens één van haar pelgrimages heeft leren kennen.
Pelgrim Annemarie kent het Jabikspaad nog niet, dus Bernetta had het plan opgevat om Annemarie kennis te laten maken met het Jabikspaad, door er samen eens een dag een etappe van te gaan lopen. Vandaag is het zover, en zij beginnen deze etappe bij onze refugio in Feinsum, om dan vanuit Feinsum het Jabikspaad te bewandelen naar en door Leeuwarden, om voorbij Leeuwarden van het Jabikspaad af te buigen naar Warten, waar Bernetta woont.
Bij aankomst in Feinsum drinken ze gedrieën eerst een kop koffie bij Durkje en mij in de refugio. Dat biedt ons de gelegenheid om enkele recente pelgrimage-ervaringen met elkaar uit te wisselen.
Na deze gezellige ontmoeting nemen we afscheid van elkaar, en dan gaan Bernetta & Annemarie vanuit Feinsum samen de Hege Hearewei op, om vandaag hun etappe op het Jabikspaad te gaan lopen.

donderdag 26 september 2024

Hannekemaaierspad Nieuweschans - Groningen

Donderdag 26 september 2024
 
Cover van de wandelgids Nieuweschans-Groningen

Stichting 
Hannekemaaierspad
De Stichting Hannekemaaierspad is opgericht om cultuurhistorisch waardevolle wandelpaden te behouden. Om haar doel te bereiken, houdt deze stichting zich sinds 1999 bezig met het ontwikkelen van een wandelpadennetwerk van meerdaagse trektochten, die zijn gebaseerd op de historische reisroutes van de zogenoemde Hannekemaaiers, de trekkende seizoen-arbeiders die al vanaf circa 1600-1650 vanuit Duitsland in Nederland kwamen werken.
Deze stichting vindt het belangrijk dat de bovengenoemde cultuurhistorische paden blijven bestaan, want anders zouden die meestal onverharde paden in rap tempo dreigen te verdwijnen. De stichting beijvert zich er derhalve voor om deze oude wandelpaden op te sporen, teneinde die cultuurhistorische wandelpaden op te nemen in wandelroutegidsen. Zo neemt de bekendheid ervan toe, en worden deze oude paden weer en meer belopen. 

Hannekemaaierspaden tussen Duitsland en Noord-Nederland
De stichting Hannekemaaierspad wil meerdere routes van Hannekemaaierspaden uitwerken. Daarbij wordt aangesloten op een oorspronkelijk trekroute van Bourtange via Bakkeveen naar Lemmer, en daar omheen komen uitbreidingen door het noorden van Nederland, vice versa tussen Duitsland en Nederland.
Een deel van de voormalige hannekemaaiers (1600-1900) ging vanuit Duitsland richting westen eerst aan de slag als veenarbeider in Nederlandse turfwinningsprojecten, voordat men verder trok naar de meer seizoensgebonden maaigebieden op de weidegronden in Fryslân.
Na de Nederlandse landbouwcrisis rond 1880 kwam er ook een omgekeerde stroom van trekarbeiders op gang.
De routes van het Hannekemaaierspad zijn beschreven in enkele handzame wandelgidsen, die zijn voorzien van wandelkaarten met bijbehorende routebeschrijvingen. Verder zijn de gidsen voorzien van  achtergrondinformatie over met name de geschiedenis, cultuur en natuur.
Deze routes zijn overigens niet bewegwijzerd, en ze maken ook geen gebruik van het wandelknooppuntennetwerk.

Hannekemaaierspad Nieuweschans - Groningen; In het spoor van de trekschuit
Eén van de wandelgidsen van het Hannekemaaierspad beschrijft de 59,2 kilometer lange trektocht van (Bad) Nieuweschans naar Groningen, beginnend bij het kanon aan de Voorstraat in Bad Nieuweschans en eindigend op de Grote Markt van de stad Groningen. 
Durkje en ik hebben gebruik gemaakt van de tweede druk van deze wandelgids, die is uitgegeven in het jaar 2016.
Deze wandelgids beschrijft een route die voor een groot deel het Winschoterdiep volgt.
Dergelijke routes werden tussen de 16e en de 20e eeuw als jaarlijks terugkerende tocht van Duitsland naar Nederland gelopen door marskramers, turfstekers, blekers, steenbakkers of grasmaaiers.
Zulke Duitse mannelijke maar ook wel vrouwelijke trek-handelaren (in textiel), werkten soms zelfstandig, maar soms ook wel voor de Tödden (Duitse kooplui). Deze zogenoemde lapkepoepen (kiepkerels of marskramers) gingen in eerste instantie - doeken en lakens verkopend - van deur tot deur. 
Daarnaast richt deze wandelgids zich ook op de Duitsers die vroeger (circa 1650-1920) als grasmaaiers (hannekemaaiers) seizoensarbeid verrichtten voor bijvoorbeeld Friese (greid)boeren.
Deze wandelgids gaat door een gebied langs het Winschoterdiep, waar veel trekarbeiders als 'tichelaars' aan de slag gingen in steenfabrieken. Anderen kwamen in de nijverheidssector aan het werk als ambachtslieden. De plaatsen aan het Winschoterdiep hadden overigens een gunstig klimaat voor allerlei religieuze groepen en vluchtelingen. 
Maar het bleef niet alleen bij arbeiders, want deze regio was ook in trek bij Duitse predikanten, en mensen die een functie hadden in het leger en in het bestuur. Behalve economische, hadden deze Duitse migranten dus ook wel religieuze of politieke motieven om in het noorden van Nederland te komen werken.
Aanvankelijk liepen deze trekarbeiders, maar later werd ook wel gereisd in trekschuiten op turfvaartroutes naar bijvoorbeeld Groningen of Lemmer.
 

In drie dagen van Bad Nieuweschans naar Groningen
Van onze drie afzonderlijke etappes heb ik elke keer een dagverslag in de vorm van een blog geschreven, en die als praatje bij plaatjes (een fotoselectie) gepubliceerd op mijn (deze) weblog.
Hieronder staan van alle etappes - zoals Durkje en ik die samen in september 2024 hebben gelopen - een weblink naar het dagverslag van de hieronder aangegeven 3 etappes.
Deze trektocht van 59,2 kilometer over de oude paden van de hannekemaaiers, de lapkepoepen en de fyndoekspoepen hebben Durkje en ik op de volgende drie wandeldagen gelopen.

De Pelgrim nummer 100 van het Vlaams Compostelagenootschap

Woensdag 25 september 2024
 
Cover van De Pelgrim nummer 100

Nummer 100 in jaargang 26 van maart 2010
Het magazine 'De Pelgrim' is het tijdschrift van het Vlaams Compostelagenootschap, ofwel het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela (sinds 1985). Het ledentijdschrift verschijnt viermaal per jaar en richt zich op een breed publiek. 
Pelgrims van Santiago de Compostela brengen erin verslag uit over hun belevenissen. Je vindt erin achtergrondinformatie over routes en over halteplaatsen. Daarnaast wordt ook aandacht besteed aan de geschiedenis van de pelgrimage naar Santiago de Compostela, èn je vindt erin verwijzingen naar bijpassende literatuur en kunst. Tot slot wordt daarin ook de actualiteit van het pelgrimeren met een kritisch oog gevolgd.
In 2010 verscheen het honderdste nummer van De Pelgrim. Dat moest een feestnummer worden, met meer eeuwigheidswaarde, met bijdragen die een breed perspectief openen.
Verspreid door dit jubileumnummer van De Pelgrim nummer 100 zie je ook een reeks foto's van èn een korte toelichtende tekst over de 19 Jacobskerken die Vlaanderen rijk is.

Hoofdredacteur Dick Aerts Aan de lezer
  • In het echte leven hebben getallen een symbolische betekenis.
  • Bij de leden van de redactie van De Pelgrim is nog nooit het gevoel opgekomen dat ze over het onderwerp pelgrimeren uitgepraat waren.
  • Veel Santiago-gangers voelen de behoefte om achteraf hun ervaringen op papier te zetten. Een bewijs temeer dat een echt doorleefde Santiago-tocht aan de ribben blijft plakken en je nooit meer loslaat.
Dick Aerts over Twintig jaar Compostelagenootschap
  • De herontdekking van Santiago de Compostela als reisdoel is in het laatste kwartaal van de vorige eeuw op gang gekomen.
  • Generaal Franco wist de traditie van Sint-Jakob als patroon van Spanje op handige wijze in te schakelen in zijn nationalistische politiek.
  • De Jacobswegen hadden een belangrijke rol bij de verspreiding van de Romaanse kunst.
  • De hedendaagse belangstelling in Spanje voor de Camino gaat helemaal niet zo ver in het verleden terug als men zou denken.
  • De stimulans om de Camino Franchés opnieuw tot leven te wekken, is voor een groot gedeelte van buiten Spanje gekomen.
  • De begeleiding van Santiagogangers is belangrijk geworden.
  • Het Vlaams Genootschap wilde mensen samen brengen die dezelfde interesse (voor het pelgrimeren) delen, en ze wilde een aanbod aan vorming ontwikkelen. Daarbij was de pelgrimstocht de bindende factor, zulks vanuit de invalshoeken: beleving en reflectie.
  • Het Vlaams Genootschap zorgde in de eerste plaats voor het evenwicht tussen het studiegenootschap en de broederschap.
  • De eerste opdracht voor het Vlaams Genoorschap was het verstrekken van informatie aan leden die op de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela wilden vertrekken.
  • Een pelgrim moet zijn tocht zelf maken, zo was de overtuiging, en dat geldt ook voor zijn voorbereiding, maar het genootschap kan wel duidelijk maken hoe hij dat moet aanpakken en waar hij op moet letten.
  • Verder was het een streven van het genootschap om pelgrims elkaar te laten helpen.
  • In vroeger tijden was de geloofsbrief een onmisbaar document wanneer de pelgrim zijn goede trouw moest bewijzen.
  • Compostelaverenigingen besteden veel aandacht aan ledenbijeenkomsten. Santiagopelgrims hebben bijzondere behoefte om elkaar na hun tocht terug te zien en om ervaringen door te geven.
  • Het onderzoek in verband met de Jacobusverering is erg versnipperd, en het beschikbare bronnenmateriaal is zeer heterogeen.
  • In het begin van de jaren negentig werd de Camino Franchés razend populair, en Spanje ontwaakte.
  • Nadat de hoofdroutes voor het pelgrimeren in de tweede helft van de negentiger jaren voldoende bekendheid hadden gekregen, werden er steeds meer nevenroutes ontwikkeld.
  • Soms lijkt het er wel op dat de Camino het slachtoffer wordt van zijn eigen succes.
  • Het bedenken van initiatieven vereist altijd een flinke dosis creativiteit en het resultaat is nooit bij voorbaat gegarandeerd.
Mireille Madou over Waar men gaat langs Spaanse wegen...
Kunsthistorica Mireille Madou onderzocht de aanwezigheid van Vlaamse kunst langs de Camino.
  • De meest begane weg in noord-Spanje is de Camino de Santiago.
  • Spanje werd in de 16e eeuw overspoeld door een ware immigratiegolf uit de Nederlanden.
  • Naast de thema's van religieuze aard gaf het realisme dat de Vlaamse portretkunst kenmerkte een onovertroffen status aan dit genre.
  • De kathedraal van Burgos is de rijkste van heel Spanje.
  • Geloof, Hoop en Liefde zijn de goddelijke deugden. 
  • Sterkte, Rechtvaardigheid, Voorzichtigheid en Matigheid zijn de kardinale deugden.
  • Antwerpen was het absolute centrum van het vervaardigen en exporteren van schilderijen op koper.
  • De Zeven Vrije Kunsten zijn: grammatica, rhetorica, dialectica, arithmetica, geometria, astronomia en musica.
Paul Post over Profielen van pelgrimage
Paul Post bekijkt de figuur van de pelgrim en de praktijk van het pelgrimeren als een rituele handeling.
Zijn (dit) hoofdstuk gaat over actuele identiteiten van pelgrimages in Europa.
  • Religie verandert eerder van vorm, keert niet terug van weggeweest.
  • De pelgrimage is een uiterst individuele onderneming, maar ook een zeer publieke manifestatie.
  • Religie en kerken zijn een belangrijk mobilisatiemilieu voor: vrijwilligerswerk, caritas en cultureel-maatschappelijke activiteiten.
  • Religie is als een culturele factor van belang.
  • De positie van het kerkgebouw is een geweldig vraagstuk, en vaak een blok aan het been.
  • Parochies worden samengevoegd, kerken gesloten, verkocht en soms hergebruikt.
  • Rites de passage hebben vooral nog aantrekkingskracht.
  • Enkele religieuze (vaak oecumenische) centra bieden hoge kwaliteit en zoeken naar nieuwe adequate vormen.
  • Zeer groot is de groei van evangelische gemeenschappen met een eigen modern ritueel van Praise & Worship.
  • De Open Kerk-beweging wil een open kerk zijn, open en gastvrij naar de wereld, toegankelijk voor rand- en buitenkerkelijken, een kerk die haar missionaire taak serieus neemt, en vooral de jeugd kan aanspreken.
  • In de marge zouden wel eens heel interessante vormen van liturgie ontdekt kunnen worden.
  • Er is sprake van een duidelijke heropleving van de publieke liturgische processie.
  • Men is volop op zoek naar nieuwe vormgeving op het brede terrein van herdenkingsritueel.
  • Het merendeel van de Jakobsroutes, Jakobshalteplaatsen en andere pelgrimspaden zijn ronduit 'fake', en voorbeelden van 'invented tradition'.
  • De Santiago-route is officieel een cultuurproject van de Europese Gemeenschap en van de UNESCO.
  • Een klassieke strijdvraag is de identiteit van de pelgrim tussen: devotie, vrome en ontspanning zoekende toerist.
  • Rituelen kunnen bij uitstek een slagvaardige toegang vormen tot nieuwe omschrijvingen, en tot een nieuwe taxonomie van het sacraal domein.
  • De grenzen tussen toerist en pelgrim zijn vloeiend geworden.
  • Er is sprake van vloeiende gemeenschappen, ook wel aangeduid als netwerkgemeenschap.
  • Er is sterke behoefte aan luisteren, rust, stilte en contemplatie.
  • Al onze riten en symbolen hebben uiteindelijk te doen met bezwering, met uitbannen en kwaad en dood, en afsmeken van perspectief, heil en heling.
  • Er is een groeiende aandacht voor ritueel-therapeutische dimensies.
  • Pelgrimages zijn nog steeds gerelateerd aan rooms-katholieke institutionele religie. Wel is er een opmerkelijke diversiteit aan uitingen.
  • Bij diaconie en missie gaat het om aanwezigheid in de samenleving.
  • Mensen worden gezien als pelgrims, zoekend naar tussentijdse plekken van houvast. Kerken bieden een dergelijke oase, als een refugio.
  • Het netwerk van refugio's wortelt in diaconie en verzorging en menslievende zorg.
  • Veel pelgrims zien hun tocht als een soort van missionaire act, waarin een andere manier van leven, van anders omgaan met lichaam, cultuur en natuur wordt uitgedragen.
  • Bij de Camino ligt de volle nadruk op de tocht van het individu, als gezocht of gevonden middel van genezing en heil.
  • Ritueel en religie bezitten een krachtig en perspectiefvol potentieel om verleden en toekomst in het heden bijeen te brengen en te houden.
  • In het heden wordt het verleden gekoesterd, steeds met het oog op de toekomst.
  • De pelgrim is zich voortdurend bewust van het feit in een lange traditie te staan, letterlijk in de voetstappen te treden van zo vele voorgangers.
  • Schoonheid en cultuur beheersen de pelgrimstocht. Die schoonheid wordt ook gerelativeerd, gerelateerd aan een context.
  • Er is een nauwe connectie van ritueel en religie met de natuur.
  • Eén van de basiservaringen van elke pelgrim is de ontdekking van de natuur in alle facetten.
  • De 'core business' van religie is: riten en mythe, symbool en verbeelding.
  • De Camino is voor mensen een open interpretatie-ruimte, die men zelf naar eigen inzicht kan vullen met betekenis.
Herman De Dijn over Heilige plaatsen
Herman De Dijn onderzoekt wat de essentie is van het pelgrimeren en van heilige plaatsen.
  • De mens heeft het vermogen om een symbolische betekenis toe te kennen aan objecten, gebeurtenissen en plaatsen.
  • Onze leefwereld is een wereld van beleefde betekenissen, die ons niet onverschillig laten en die diepgaand ons handelen bepalen. 
  • Om erbij te horen, moet je momenteel op bepaalde plaatsen geweest zijn.
  • Wij reizen om te leren.
  • Het jodendom en het christendom zijn de negatie van het polytheïsme, en van de sacralisering van dingen, plaatsen en tijden.
  • Godsdienst is de expressie van het menselijke, zodanig dat ook in de godsdienst bepaalde plaatsen en tijden een speciale, religieuze betekenis krijgen.
  • Elke godsdienst impliceert trouw aan het specifieke legaat; doorgegeven doorheen een traditie.
  • Tot in hun materialiteit toe zijn heilige betekenissen en gebruiken opgenomen in de goddelijke heilsgeschiedenis.
  • Het sacrament representeert hoe God zichtbaar handelt in Zijn wereld, namelijk bij middel van de materiële werkelijkheid. In die religieuze symbolische ordening spelen heilige plaatsen en tijden een voorname rol.
  • Twijfel aan de historiciteit van de feiten of van een zaak betekent niet zomaar dat de Kerk haar erkenning van de heilige plaats zal herroepen. Een plaats kan ook geheiligd zijn door het feit dat zovele generaties van gelovigen zich daar via de mediatie van hun heilige, monnik, martelaar of getuige tot God richtten.
  • De aanwezigheid van resten of relikwieën van een martelaar of een heilige betekent zowel zijn/haar reële aanwezigheid als de aanwezigheid van het goddelijke.
  • De liturgische ruimte van een kerk is een geïnformeerde heilige ruimte: zij spreekt nog vóór er iets is gezegd.
  • Men laaft zich aan het geloof van voorgangers en van andere pelgrims.
  • Het mirakel van Lourdes is niet zozeer de zeldzame erkende mirakels die er gebeuren, maar het vertrouwen en de overgave van zovele gelovigen die er troost zoeken en vinden.
  • De postmoderne devotie van de enorm populaire bedevaart naar Santiago de Compostela wordt in verband gebracht met een onverwachte terugkeer van de religie.
  • Op bedevaart gaan, is de eigen, gewone plaats verlaten. Het is een onthechting, gericht op een waarachtige binding.
Martin Kellens over Abt Albertus van Staden op bedevaart
Martin Kellens verdiept zich in de routebeschrijving die abt Albertus van Staden in de eerste helft van de 13e eeuw heeft nagelaten. Dat is namelijk één van de weinige documenten waarin een pelgrimsroute beschreven staat die door Vlaanderen loopt.
  • De taalgrens is in de loop van de laatste acht eeuwen in België nauwelijks opgeschoven.
  • De Romeinse heirbanen waren veilige en zekere wegen.
  • De Niederstrasse wordt als historische pelgrimsweg gezien. Alle andere zogenoemde pelgrimswegen in België zijn vrome verzinsels.
  • De door pelgrims gevolgde wegen waren de handelswegen van die tijd; in de Middeleeuwen nog restanten van Romeinse heirbanen.
  • Een bedevaart naar Santiago de Compostela zal in die tijd misschien eerder over zee dan over land gegaan zijn.
Ludo van Lint over Vijf pelgrimsroutes door Vlaanderen
  • Historisch aanwijsbare pelgrimswegen door Vlaanderen zijn er niet of nauwelijks. Een min of meer duidelijke route was de Niederstrasse.
  • De meeste pelgrims lopen richting Vézelay.
  • De genootschapscriteria waaraan in Vlaanderen pelgrimswegen moeten voldoen, zijn: Autheticiteit, Relevantie, Begaanbaarheid, Doelgerichtheid, Onderhoudbaar, Integratie in Europa, en Plaatselijke (bedevaarts)tradities en kerken moeten in de route zijn geïntegreerd.
  • De Via's (pelgrimspaden) van Vlaanderen zijn de: Via Monastica, de Via Brabantica, De Via Brugensis, de Via Scaldea en de Via Limburgica.
Pelgrims van A tot Z
Dit hoofdstuk bevat een groot aantal korte teksten van allerhande Vlaamse pelgrims:
  • Woorden kunnen enorm gebrekkig zijn.
  • Daar staan we dan!
  • Niet één van de pelgrimsverslagen die ik las, benadert de werkelijkheid.
  • Als een herboren mens kwam ik terug na die fantastische tijd.
  • Er heerste een ongelooflijk gevoel van verbondenheid met mensen, vooral in Spanje.
  • Niets is onmogelijk op deze Weg.
  • Ik voel me goed, gelukkig, dankbaar en rustig en geniet volop van deze genadetijd voor mij.
  • Je bent als pelgrim nooit alleen, omdat Onze-Lieve-Heer er altijd is, en je ook kan denken en meevoelen met al diegenen die je hebt achtergelaten.
  • Om ergens te geraken in het leven, moet je soms zo koppig zijn als een ezel.
  • De Camino is een afspiegeling van het leven.
  • Alle opofferingen worden ruimschoots gecompenseerd door talloze positieve ervaringen. 
  • Je beleeft intens de speciale ambiance en mystiek van de Camino.
  • Meer moet dit niet zijn.
  • Toen we in 2006 voor de eerste keer naar Santiago de Compostela stapten, wisten we niet wat we hoopten te verwachten.
  • Alles heeft ook zijn doel en betekenis.
  • Deze pelgrimstocht heeft ons veranderd en gesterkt in de goede zin.
  • Ga op tocht, en twijfel niet.
  • Het laat je nooit meer los.
  • Gelouterd kom je terug.
  • Elke pelgrim verdient respect.
  • Het is elke dag weer aanpassen aan de gewoontes en aan de eventuele andere personen.
  • Ons rustig samenzijn, is wat ons tot nu toe boeide.
  • We zeggen wel tien keer op een dag dat we geluksvogels zijn.
  • Wat opvalt bij samenkomsten van pelgrims is de grote saamhorigheid onder de pelgrims.
  • Het antwoord op mijn vraag naar de spiritualiteit van de Camino vond ik onderweg.
  • De weg is, als ware hij een batterij, opgeladen door mijn voorgangers met hun gebeden. Bij mijn pogingen tot bezinning kan ik steunen op de opgeslagen religieuze energie. Op mijn beurt draag ik door mijn gebed bij tot die wisselwerking.
  • Naar Santiago de Compostela: een indrukwekkende belevenis.
  • De pijn dat de pelgrimstocht onverwachts zou moeten eindigen, is veel groter dan de lichaamspijn die je op dat ogenblik moet verbijten.
  • Elke ontmoeting is zo bijzonder. Dank u voor de lessen en de liefde.
  • Wandelen als koppel is goed voor de ziel èn voor de relatie.
  • Ermüdung sitzt nur in den Kopf.
  • O wat is het fijn pelgrim te zijn.
  • De man die mij zo krachteloos leek, heeft mij sterkte gegeven.
  • Wij dachten terug aan allen die dagelijks in gedachten met ons op weg waren geweest.
  • Eens gebeten door de pelgrimsmicrobe wil men altijd terugkeren op de Santiagowegen, om die verbondenheid en die sfeer te beleven met andere pelgrims.
  • Telkens als ik deelneem aan een bijeenkomst van het genootschap, voel ik me een beetje op weg, omdat ik er steeds dezelfde verbondenheid aantref als tijdens mijn tochten.
  • Santiago de Compostela torent boven alle westerse bedevaartsplaatsen uit.
  • Meer dan de woorden zijn onze lichamen zelf de expressie van gebed.
  • Elk is bezig met zijn verhaal. We helpen elkaar waar nodig, maar voor de rest gaat elk zijn gang.
  • Rest alleen dankbaarheid om samen zoveel moois te hebben mogen meemaken.
  • Momenten van pijn en ontbering geven nadien zelfs meer glans aan de ogenblikken van voldoening en innerlijk genot.
Portret van Freddy Duseuil over Elías Valiña
  • De priester Valiña, parochieherder van O Cebreiro wijdde bijna zijn hele leven aan studie en promotie van de eeuwenoude pelgrimsweg.
  • Valiña onderstreepte de invloed van de Camino op de Europese geschiedenis en het belang ervan voor de verdere groei van de Europese eenheid.
  • Het markeren van de pelgrimsroute met de overbekende gele pijlen werd het avontuur van Valiña.
Portret van Dick Aerts over Willibrord Mondelaers
De interesse van pater Mondelaers ging in eerste instantie uit naar geschiedenis en cultuur.
  • Pater Mondelaers was een monnik met hart voor pelgrims.
  • Onze opdracht is nog steeds ervoor te zorgen dat Jakobswegen niet verworden tot gewone wandelwegen, en dat een Compostelavereniging meer blijft dan een informatiekantoor.
Portret van Jan Verhaverbeke over Wilfried Wijn
Wilfried Wijn stelde vooral het beleven van de pelgrimstocht centraal.
  • Naar slechte Vlaamse gewoonte zouden we dan twee organisaties hebben, die vaak meer onderling krakelen, dan nuttig werk verrichten.
Portret van Mia Voordeckers over Jaak Baret
Baret stelde zich 25 jaar ten dienste van het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela.

Portret van Dick Aerts over Fernand Dendooven
Door zijn inzet voor het genootschap werd hij van schatbewaarder tot Nestor.

Portret van Jan Verhaverbeke over Renaat Grandry
  • Santiago de Compostela is een keerpunt geweest in mijn bestaan, en was één van de oorzaken dat er fundamentele wijzigingen gebeurden in mijn leven.
  • Voor mensen van goede wil gaat de hemel open en dan wordt het stil (Anton van Duinkerken)
Hors d'oevre van Jan Verhaverbeke over Sint-Jakob in ruimtelijke vormen gevat door Jean-Paul Laenen
  • Een kunstwerk valt niet zomaar uit de hemel. Inspiratie is natuurlijk onontbeerlijk, maar zweten en zwoegen horen er evenzeer bij.