Vrijdag 1 mei 2009Gisteren, Koninginnedag 2009, nog geen half uur na het nationaal drama in Apeldoorn bereikt Durkje en mij in Spanje via een telefoontje vanuit Nederland het afschuwelijke bericht van de moordende automobilist. 's Avonds verschijnen ook in de landen om ons heen de hartverscheurende beelden in de nieuwsuitzendingen op televisie, we zien beelden uit Duitsland, uit België, uit Groot-Brittannië en in Spanje. Mijn eerste associatie is die van de beelden die we allemaal kennen van bijvoorbeeld de bloedige aanslagen in Irak. Vandaag kun je geen Spaanse krantenverkoper passeren zonder geconfronteerd te worden met de afschuwwekkende krantenkoppen van Spaanse dagbladen.
Ervaringen van mensen die erbij waren en fotografische en filmische beelden voor mensen die er niet bij waren leiden ons allen tot de vraag hoe het bij de veroorzaker van dit onheil zover heeft kunnen komen dat hij tot deze berekenende misdaad is gekomen. Eén ding weten we zeker: er zijn nu al meer vragen dan dat er ooit antwoorden zullen komen.
Momenteel lees ik het boek "Spiritualiteit van beneden" van de Duitse benedictijnen Anselm Grün en Meinrad Dufner, onder andere over de dialoog met eigen gedachten en gevoelens en over de omgang met de ervaring van zwakheden, onmacht en falen. Grün en Dufner schrijven dat ieder van ons enkele verwondingen bij ons dragen, die ons door het leven zijn toegebracht. De auteurs verwijzen daarbij naar het boek van John Bradshaw getiteld "Das Kind in uns. Wie finde ich zu mir selbst", waarin Bradshaw stelt dat de geestelijke verwondingen het ergst zijn, daar waar men geen oog had voor onze uniciteit en bijzonderheid. Bradshaw: "De geschiedenis van de ondergang van elke man of vrouw gaat erover dat een wonderbaar, waardevol, bijzonder en kostbaar kind zijn gevoel voor het "ik ben die ik ben" verloren heeft".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten