maandag 29 januari 2024

Paasgroetenactie 2024 van de Protestantse kerken in Nederland is van start gegaan

Maandag 29 januari 2024
 
De 2 ansichtkaarten van de Paasgroeten-actie 2024

Jaarlijkse Paasgroetenactie
Vanuit de Protestantse Kerk in Nederland sturen gemeenteleden van een groot aantal Nederlandse protestantse gemeenten ook dit jaar weer Paasgroeten-kaarten aan gedetineerden in Nederland en aan Nederlanders in buitenlandse gevangenissen. 
De Paasgroetenactie is een jaarlijkse actie van de Protestantse Kerk in Nederland, in samenwerking met KokBoekencentrum, de stichting Epafras en met het protestantse justitiepastoraat. 
Vanaf januari 2024 kunnen de kaarten worden besteld bij het Dienstencentrum van de Protestantse Kerk in Utrecht. Deze Paas-kaarten kun je tot 20 februari 2024 naar hen terugsturen, waarna ze in Utrecht worden gesorteerd en verdeeld over alle penitentiaire inrichtingen.

Waarom? Daarom een kaart met Pasen
Evenals een Kerstgroet doet ook een Paasgroet ieder mens goed. 
Ontvangers van een Paasgroet realiseren zich dat er aan hen gedacht wordt; dat er ergens in Nederland mensen zijn die zich proberen in te leven in hun situatie. 
Het is dus goed om de boodschap van Pasen elk jaar weer door te geven, ook aan hen die gevangen zitten. Iets persoonlijks met een bemoedigende groet op zo'n kaart doet goed.
Het is elk jaar weer een feestelijke gebeurtenis als de Paas-kaarten in de kerkdiensten rond het Paasfeest in de gevangenissen worden uitgedeeld. 

Pasen: Jezus leeft!
Dit jaar zijn de afbeeldingen op de beide Paas-kaarten gemaakt door Linda, een in Zwolle gedetineerde vrouw. 
Zij beeldt daarmee uit dat de opstanding uit de dood van Jezus (die wij met Pasen vieren) de weg opent vanuit het donker naar het licht. 
Dus: Jezus leeft! - Ga mee!

Paasgroeten aan een geliefd medemens
Ook onze Protestantse Gemeente te Stiens doet weer mee aan de Paasgroetenactie 2024.
In onze kerkgebouwen liggen de setjes van twee aan elkaar verbonden Paas-kaarten klaar om mee te worden genomen naar huis.
Thuis kun je dan een hartelijke Paas-groet schrijven en tekenen op de bovenste ansichtkaart. 
Ook al weet je niet precies wie deze kaart ontvangt; je mag ervan overtuigd zijn dat een bemoedigende groet de gedetineerde wel goed doet.
Op de onderste ansichtkaart plak je alleen een postzegel, want als de gedetineerde dan later zijn twee ansichtkaarten ontvangt, kan hij of zij de door jou beschreven, ene kaart in diens cel bewaren, en kan hij of zij de tweede, andere kaart met daarop de postzegel adresseren en beschrijven voor iemand aan wie hij of zij deze onderste kaart als groet wil sturen.
Zoals je de kaartensets kunt afhalen uit onze Stienser kerken, kun je ze daar ook weer terugbrengen, want alle weer ingeleverde kaarten worden door de Protestantse Gemeente te Stiens verzameld, en naar het PKN-Dienstenscentrum in Utrecht gezonden, vanwaar ze worden doorgezonden naar de gevangenissen waarin ze worden verdeeld onder de gedetineerden.

zondag 28 januari 2024

Das Weite suchen. Pilgern - mit Gott auf dem Weg sein

Zondag 28 januari 2024
 
Cover van 'Pelgrimeren met God'

Inspiratiegids
Steeds meer mensen maken een pelgrimage, daadwerkelijk of geestelijk: even afstand nemen van het alledaagse leven, om tot jezelf en tot God te komen. 
Wil jij dat ook graag?
Zo ja, maak dan een pelgrimage, daadwerkelijk lopend, of geestelijk, in je gedachten. 
Om je bij zo'n eigen pelgrimage inspiratie mee te geven voor onderweg, schreef Detlef Lienau een Duitstalige inspiratiegids, die als titel kreeg: 'Das Weite suchen. Pilgern - mit Gott auf dem Weg sein'. 
Carola van der Kruk-de Boer vertaalde deze inspiratiegids vanuit het Duits naar het Nederlands, en in 2020 werd deze pelgrimsgids uitgegeven met als titel: 'Pelgrimeren met God - Inspiratie voor onderweg'.

Spiritueel proviand voor pelgrims
Dit boek biedt voor 45 dagen een serie korte bijbelse overdenkingen, gebeden, vragen en meditatieve teksten, waaruit je als pelgrim kunt putten, ongeacht de weg die je volgt. 
Neem dit boek bijvoorbeeld mee op je pelgrimstocht als inspiratie. 
  • Elke ochtend kun je dan een bemoedigende tekst lezen (bijbelgedeelte).
  • Vervolgend reflecteer je onderweg op de vragen die je bij de tekst krijgt (overdenking). 
  • 's Avonds eindig je dan met een afsluitende gedachte (gedachtegang). 
Dit boek is geschikt om zowel individueel als in groepsverband te gebruiken.
Voor de verdieping van je pelgrimage is het goed om enkele malen per dag bewust even een moment van stilte in te bouwen, en je op God te richten. Het helpt je om dit niet alleen te doen. Het is vooral goed om tijdens deze oefeningen juist ook naar anderen te luisteren.

Vooraf
  • Doordat iedereen hetzelfde doel voor ogen heeft, groeit er een sterke band tussen pelgrims.
  • Gebruik makend van dit boek, gaat het heel concreet om je houding tijdens het pelgrimeren: Hoe kan God tijdens je pelgrimage aan ruimte winnen, en hoe kan je uiterlijke weg tot een innerlijke weg worden.
Neem proviand mee!
  • Niet het vele weten verzadigt en voldoet de ziel, maar wel het innerlijk voelen en smaken (Ignatius).
  • Met dit boek wil de schrijver je geestelijk voedsel voor onderweg geven.
  • Pelgrimeren is een levenshouding, waarmee je loskomt van het gewone en vertrouwde, en je je op God richt.
  • De mens is onrustig, omdat hij nog niet op de plaats is gekomen waar hij thuishoort: bij God.
  • Christenen geloven dat de mens openstaat naar, en zijn doel vindt in de toekomst.
  • Op aarde zijn wij vreemdelingen en gasten. We kijken reikhalzend uit naar een beter vaderland: het hemelse.
  • Als pelgrim doe je afstand van zekerheid, om zo open te kunnen staan voor dat wat op je afkomt, en om daar ook vrij mee om te kunnen gaan.
  • Pelgrims ervaren Gods uitgestrekte hand in gezamenlijke maaltijden en in gastvrije gastenverblijven, in een troostend woord, en in een bemoedigende zegen.
  • Wie uit Godsverlangen wil leven en het wil versterken, zal zijn pelgrimsreis daar ook naar vormgeven.
Op weg gaan en loslaten
  • Het is moeilijk om je lot uit handen te geven. En juist dat oefen je tijdens een pelgrimsreis.
  • Met God blijf ik steeds onderweg, en kom ik hier op aarde nooit op mijn bestemming aan.
  • Tijdens een pelgrimage is het anders: er ligt heel veel vrijheid en ruimte vóór je.
  • Vandaag is een dag vol mogelijkheden.
  • Bezit houdt het hart in toom.
  • Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen; het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien.
  • Heer, wees het doel van al mijn wegen.
Drie dagen met Jakob
  • Het troost mij om te weten dat God soms juist op de plaats komt waar ik Hem het minst verwacht.
  • Tijdens je pelgrimsreis doe je een eindeloze stroom indrukken op.
  • Pelgrimeren heeft altijd te maken gehad met schuld en verlossing. De tijd dat ik onderweg ben, geeft me de ruimte om die dingen onder ogen te zien waar ik thuis geen tijd voor heb of voor wil maken.
  • Neem de tijd om verder te kijken dan je buitenkant; en ga op zoek naar de wonden in je ziel.
  • Als je durft te kijken naar de wonden in je ziel, kun je worden verlost.
  • Jakob (uit de Bijbel) is gegroeid door de tegenstand die hij heeft ondervonden, gerijpt door de uitdaging waarmee hij werd geconfronteerd.
Jona: door God ingehaald
  • God wil de mensen hun schuld niet toerekenen vanwege hun onwetendheid.
  • God blijft eindeloos houden van alles wat Hij heeft geschapen.
Met Petrus - naar mezelf
  • De dissonantie van Petrus (die eerst Simon heette) maakt hem zo interessant. We kunnen onszelf in hem herkennen.
  • Ook in de tijd van Jezus waren de meeste mensen tevreden met hun leven, en kozen ze ervoor om gewoon verder te leven.
  • Het is altijd moeilijk geweest voor de mens om aan iets nieuws te beginnen. Het is lastig om het vertrouwde los te laten en naar iets nieuws te zoeken, dat wat je bewaard hebt, op te geven, en een risico te nemen. Een pelgrimstocht bied je nu juist die kans.
  • Ons geloof is weifelend. Maar soms bewerkt het toch een klein wonder.
  • Het echte leven kun je alleen winnen als je het oppervlakkige gewin prijsgeeft.
  • Wie ervoor kiest om de kant van de succesvolle mensen te verlaten, wordt zelf ook snel verlaten.
  • Je kent ook het goede gevoel als je gezegd hebt wat je moest zeggen, of gedaan hebt wat je moest doen.
  • Geloven betekent dat je toegeeft: ik leef niet meer uit mezelf, ik leef uit God, ik ben onderweg naar God.
  • Tijdens een pelgrimsreis vertrouw je je toe aan God en de mensen, leef je heel vanzelfsprekend van dat wat zij voor jou hebben gedaan.
Je inzetten - maar waarvoor?
  • Leven zoals God dat wil, is niet makkelijk. Daarom vragen mensen in hun gebed God om hulp.
  • Dank U dat u zomaar op mijn weg bent verschenen.
De grens over - onderweg met Ruth
  • Ook ons leven wordt gekenmerkt door onzekerheid.
  • Wat fijn dat je je na een lange tijd van onderweg zijn weer ergens kunt vestigen.
Beroofde woorden - een week onderweg met liturgische teksten
  • U was bij mij, meer dan ik heb gemerkt.
  • God, ik geloof dat U met mij meegaat onderweg.
  • Terwijl wij U nog zoeken, hebt U ons al gevonden.
Bijbelse inspiratie
  • Soms moet je gewoon even weg. Is jouw pelgrimstocht vooral een 'weg van alles'- reis, of een reis 'naar iets toe'?
  • Jouw leven gaat door, en het is veeleisend.
  • Soms is het maar goed dat ik niet het laatste woord heb.
  • Hoe kan het dat woorden zoveel kracht hebben?
  • Op weg gaan is geweldig. Vooral 's morgens, als het buiten fris is, en je voeten nog goed aanvoelen.
  • 'Was ik maar thuisgebleven...'; dit is het gevoel dat elke pelgrim een keer overvalt.
  • Vertrouw alleen op de overtuiging dat God elke dag opnieuw weer voor je zorgt.
  • Vrijheid krijg je alleen in vertrouwen.
  • Pelgrims kennen de verleiding om zekerheden in te bouwen.
  • God geeft de kracht om alle moeilijke situaties het hoofd te bieden. Maar dat merk je pas als je het probeert.
  • Wanneer jullie alles gedaan hebben wat jullie is opgedragen, zeg dan: 'Wij zijn maar knechten, we hebben enkel onze plicht gedaan'.
  • Wie geen waardering verwacht, blijft vrij. Zo wordt nederigheid soevereiniteit.
  • Geborgen in U wil ik moedig de wereld in gaan.
  • Het mooie aan een pelgrimsreis is dat je je materiële rijkdom niet met je mee kunt nemen. Maar juist omdat het om het innerlijk gaat, 'hangen' pelgrims vaak aan hun ervaringen.
  • Net zoals je je rugzak regelmatig even moet uitmesten, geldt dat ook voor je ervaringen.
  • De zoektocht naar ervaringen die ons veranderen, is waardevol en een pelgrimsreis biedt je daarvoor een vruchtbare bodem.
  • Wat bij mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God.
  • Wat zou het geweldig zijn als ik de moed zou hebben om het een of het andere te beslissen.
  • Je geluk ligt altijd ergens anders.
  • Pas als je verre vreemde streken kent, weet je wat het betekent om een thuis te hebben.
  • God maakt onze kleine daden groot.
  • We vinden dat we voortdurend creatief moeten zijn - en dat kan je uitputten.
Als we hopen op Gods nieuwe wereld,
worden de gebreken van de huidige wereld des te pijnlijker zichtbaar.
Dat kan je somber stemmen,
of het verlangen laten groeien.

Proviand voor pelgrims
  • Pelgrimeren is een zoektocht naar je roeping. 
  • De pelgrim gaat op zoek naar de ware bestemming van zijn leven. 'Dáár leeft ik voor'.
  • Het gaat niet om wie je bent, maar om wie je wordt.
  • God ziet meer in ons, dan wij zelf zien.
  • Een pelgrim moet iets achterlaten, ook iets van zichzelf.
  • Ik bereik alleen andere stranden als ik vertrouwde kusten achter mij laat.
  • Pelgrimeren is een oefening in loslaten, minder worden, en je op het wezenlijke concentreren.
  • De zaligsprekingen (in de Bijbel) hebben sporen van vrede en gerechtigheid achtergelaten.

Moge God de plaats zegenen, waar je nu staat.
Moge God de weg zegenen, waarop je nu gaat.
Moge God het doel zegenen, waar je naar streeft.

woensdag 24 januari 2024

Tusken Wiid en Ie van Karakteristyk Tytsjerksteradiel

Woensdag 24 januari 2024
  
Op de Ielke Boonstraloane bij Garyp

Stichting Karakteristyk Tytsjerksterdiel
In de jaren zeventig van de twintigste eeuw kwam binnen de Friese gemeente Tytsjerksteradiel het bewustzijn op gang dat men zich actiever moest opstellen om het streekeigene in de gemeente te bewaren. In 1976 dreigden een aantal karakteristieke woningen in het buurtschap Sumarreheide te worden gesloopt. Diverse mensen waren van mening dat men deze panden moest behouden. Dit was de aanleiding om in 1978 de 'Stichting Karakteristyk Tytsjerksteradiel' op te richten.
Deze stichting streeft ernaar karakteristieke en streekeigene panden voor de toekomst te behouden. Zij wil afbraak voorkomen, panden in hun oorspronkelijke staat laten en een wegwijs zijn bij het opknappen en restaureren van die panden.
Ook de karakteristieke landschappen en landschapselementen hebben de warme belangstelling van deze stichting. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het behoud van poelen, pingo’s, oude zandpaden en boomwallen.

Lijst van karakteristieke objecten 
In 1990 heeft de Stichting een inventarisatie gemaakt van het bezit aan karakteristieke panden in de gemeente Tytsjerksteradiel. Het resultaat van de inventarisatie was een lijst met ongeveer 475 panden, die voor bescherming in aanmerking zouden kunnen komen. De gebouwen op de lijst zijn geen monumenten in de zin van de Monumentenwet, maar zij worden wel karakteristiek geacht of streekeigen. Genoemde lijst werd het gemeentebestuur aangeboden en in 1990 door de gemeenteraad  vastgesteld. Een jaar later werd de lijst geactualiseerd en stonden er al meer dan 500 karakteristieke panden op de lijst. Sindsdien is er door sloop, ingrijpende verbouw en brand helaas nog wel het één en ander verloren gegaan. Een periodieke actualisatie van deze pandenlijst wordt wenselijk geacht.
Op de website van deze stichting kun je informatie vinden over het karakteristieke en streekeigene binnen de gemeente Tytsjerksteradiel dat men graag wil behouden en beschermen. Het gaat daarbij om historische panden, zoals woudhuisjes, pastoriewoningen, boerderijen en kerken, maar ook om kerkhoven, oude grafzerken, karakteristieke dorpsbeelden en historische landschapselementen.

Fietsroutes bewandelen door de Gebouwde omgeving
De stichting organiseert diverse activiteiten, zoals lezingen, excursies en fietsroutes langs karakteristieke bouwwerken en landschapselementen.
Enkele jaren geleden kwamen we in het bezit van een verzamelmapje, waarin vier van die fietsroutes zijn bijeengebracht. De titel van dit verzamelmapje luidt: 'Een welkome kennis in uw karakteristieke huis'. De routebeschrijvingen in dit verzamelmapje maken duidelijk dat de focus van de vier routes ligt op de zogenoemde 'Gebouwde omgeving' van Tytsjerksteradiel.
Nu zijn Durkje en ik niet zozeer fietsers, maar wel wandelaars. Bij het doornemen van die vier fietsroutes zagen we dat deze vier routes qua afstanden ook heel goed zijn te bewandelen, immers de vier routes zijn tussen de 19 en 27 kilometer lang, dus stuk voor stuk goed te lopen in één wandeldag. Daar komt bij dat het in principe zo is dat waar je kunt fietsen, je ook kunt wandelen. 
Dus hebben we deze vier routes ook in ons toekomstige wandelprogramma opgenomen, om ze te zijner tijd alle vier te gaan bewandelen. En vandaag wandelen we de vierde etappe van die vier routes.
 

Fietsroute 4 wandelen: Tusken Wiid en Ie
De vierde fietsroute die we bewandelen, kreeg als thema mee: 'Tusken Wiid en Ie'. 
Deze route kreeg die titel, omdat de etappe ligt tussen de Wide Ie ten noorden Garyp en It Wiid ten zuiden van Earnewâld. 
We wandelen vandaag achtereenvolgens door de volgende Friese dorpen en buurtschappen: Garyp, Earnewâld en het daar tussenin liggende Sigerswâld. 
Deze vandaag bewandelde etappe van fietsroute 4 heeft een lengte van circa 19 kilometer.
Durkje en ik vertrekken vanmorgen om 8:10 uur vanuit Feinsum, om dan met de auto naar het dorpscentrum van Garyp te rijden, waar we deze etappe beginnen op de Greate Buorren.
Bij vertrek uit Feinsum is de ochtendtemperatuur 6 graden Celsius. De temperatuur stijgt gedurende onze dagwandeling overigens naar 10 graden Celsius, en met de heldere lucht wordt het een prachtig zonnige winterdag, maar het waait wel erg hard, met een krachtige tot stormachtige westenwind van zo ongeveer windkracht 7, met daarbij dan ook nog zware windstoten.

Van Garyp met tegenwind naar Earnewâld
Om 8:50 uur vertrekken we vanaf het dorpsplein van de Greate Buorren, om dan over de Inialoane naar de zuidkant van Garyp te lopen, en daarna terug naar het noorden over de Tuije. Daarbij lopen we in de heerlijke broodbakgeur van de plaatselijke groothandelsbakkerij.
Over de Lytse Buorren en de Westerein lopen Durkje en ik vervolgens Garyp uit, om dan de Wâldwei over te steken via de Wâldpoarte (het viaduct) naar de Earnewarre.
De Earnewarre lopen we helemaal uit tot het eind. Aan deze kant van de Wâldwei zijn we de beschutting van elzensingels in het coulisselandschap van de Fryske Wâlden voorbij, en gaan we over een asfaltweg door het open laagveen-veld, waar we flink kracht moeten bijzetten om in de krachtige stormwind vlot voorwaarts te lopen.
De Earnewarre gaat over in de Dominee Bolleman van der Veenweg. Waar die afwijkt naar het zuiden staat een jonge man bij een tractor het al gesneden riet te binden tot rietbundels. 
Over deze asfaltweg doorkruisen we het natuurgebied (moeras- en watergebied) van de Alde Feanen ten noorden van Earnewâld, om even later het dorp Earnewâld binnen te wandelen.

Stormwind in de rug naar Sigerswâld
Over het Eilânsgrien lopen we naar de VVV van Earnewâld. Die is dicht. 
Dan gaan we naar de Coop Supermarkt van Anje & Hindrik Wester, waar we in de mooie koffiehoek een kop koffie drinken.
Over de Wiidswei gaat het na deze koffiepauze verder door het dorp, langs de jachthaven Wiidshaven en voorbij de beide plaatselijke kerken. Achter de Agnestsjerke gaat het dan verder over het Tsjerkepaad en de Feantersdyk, het dorp uit. Als we langs de Tsjerkweisfeart lopen, profiteren we deze keer van de stormwind, want nu hebben we die in de rug, dus het wandeltempo ligt hoog.
Via de Alle-Om-Slachte en over het Nonnepaed gaat het dan verder, over de Van Panhuysfeart, door het open veenweidegebied, met de wind heerlijk in de rug tot aan de Sigerswâld.
Parallel aan de Wâldwei (N31) lopend, wandelen we het buurtschap Sigerswâld binnen.
Via de tunnel van de Mounehoek gaan we onder de Wâldwei door, om daar in de abri van de sneldienstbus onze lunchpauze te houden, voldoende uit de wind en lekker in de zonneschijn.

Direct Garyp weer uit
Daarna gaat het over De Broek naar de Inialoane, waar op verschillende plekken aan de westkant de houtsingel is uitgedund. De omgezaagde bomen en takken liggen aan de westzijde van de sloot nog in het weiland, in afwachting van het afvoeren ervan.
De Inialoane voert ons weer terug naar de bebouwde kom van Garyp.
Maar we gaan niet direct door naar onze auto in het dorpscentrum, want de route van de beide varianten die we hebben gekozen, gaat eerst nog over de Ielke Boonstraloane het dorp weer uit. Prachtig gekleurde zwammen zien we in een dikke opeenhoping tegen een dode boomstam. 
En verderop passeren we een oude wals, die langs de weg in een tuin van één van de aanliggende woningen staat. 
Nu zouden we volgens de fietsroute moeten doorlopen tot aan de T-kruising met de Bosweg, om die dan te volgen, maar vlak vóór die afslag gaat een mooi bospaadje door een klein bosperceel parallel aan die Bosweg ook naar het Easterein. We kiezen ervoor om dat bospad te bewandelen.

Zonnepanelen en ijsvogel
Verderop gaat dat pad over in een veldpad tussen weilanden en maïsakkers door. Het veldpad ligt laag, dus het is hier en daar behoorlijk drassig, maar we kunnen er wel met droge voeten over heen.
Dat pad voert ons trouwens naar de voormalige vuilnisberg, die hier in de bocht van de Bosweg nabij de Centrale As ligt. We beklimmen de hoge vuilnisbelt, en zien dat bovenop die grofvuilstort een zonnepark is gerealiseerd met ruim 27.000 zonnepanelen, het zogenoemde Zonnepark De Griene Greide.
Langs de rand van deze omvangrijke zonneweide lopen we naar de Easterein. Die volgen we over het parallelle fietspad, en ook nu weer met stormachtige tegenwind.
Hier en daar zetten we enkele geleegde vuilcontainers rechtop op opritten van erven, die door de storm vanuit de berm het fietspad op zijn gewaaid, en daar nu liggend de doorgang deels versperren. 
In de berm ligt een (helaas) dode ijsvogel tussen het fietspad en de rijbaan.
Om 12:50 uur wandelen we op het Easterein het dorp Garyp weer binnen.
In het verlengde van de Easterein lopen we over de Greate Buorren het dorpscentrum in, waar we tegen 13:00 uur bij onze geparkeerde auto arriveren, waarmee we direct terugrijden naar huis.
De zon schijnt nog steeds aangenaam, maar de stormwind lijkt nog niet afgenomen, ook getuige de rukwinden die we onderweg nog ervaren. Desalniettemin hebben we vandaag toch prima kunnen wandelen.

maandag 22 januari 2024

Noardlike Fryske Wâlden

Maandag 22 januari 2024
 
Cover van 'Noardlike Fryske Wâlden'

Streekpad 'Noardlike Fryske Wâlden'
In 2018 publiceerde Stichting Wandelnet de wandelroutegids van een nieuw streekpad, namelijk van de 'Noardlike Fryske Wâlden', met als subtitel 'Wandelen door het Nationaal Landschap'.
Je wandelt over dit Streekpad nummer 20 door het Nationaal Landschap Noardlike Fryske Wâlden. Dat is een fantastisch gebied in het noordoosten van de provincie Fryslân, waar je als wandelaar nog aanmerkelijk authentiek kunt wandelen. Je wandelt hier namelijk door een kleinschalig coulisse-landschap, met veel zandpaden en veldwegen door een gebied met veelal kleine landbouwpercelen, die zijn omzoomd door boomwallen, braamstruiken en elzensingels. Dit landschap met agrarisch gebied, natuur en cultuurhistorie is tamelijk intact gebleven, onder andere omdat hier voorheen geen grote ruilverkavelingen waren. 

Wandelroute
De wandelroute gaat globaal gesproken vanuit Burgum via Oentsjerk en Damwâld naar Kollum, om dan via Buitenpost, Surhuisterveen en Earnewâld weer terug te gaan naar Burgum. 
De totale afstand van alle etappes is zo’n 165 kilometer lang (de etappes opgeteld: 166,7 km), door de gemeenten Achtkarspelen, Dantumadiel, Kollumerland, Smallingerland en Tytsjerksteradiel. De route loopt ook door natte natuurgebieden en langs oude statige buitenverblijven van Friese adellijke families.
Durkje en ik wandelen dit streekpad in totaal acht dagen, in de periode van 22 november 2023 tot en met 10 januari 2024, van gemiddeld ruim 20,8 kilometer per etappe.

Wandelgids 'Noardlike Fryske Wâlden'
De wandelgids geeft een korte routebeschrijving met voldoende gedetailleerd kaartmateriaal. 
De route is in beide richtingen beschreven, en als Streekpad (nummer 20) ook in die beide richtingen geel-rood gemarkeerd.
Verder vermeldt de routegids ook informatie over bezienswaardigheden langs de route, informatie over voorzieningen zoals openbaar vervoer-haltes, horeca- en logiesverblijven en een legenda bij het kaartmateriaal.
De negen thema's van de 27 wandeletappes zijn achtereenvolgens: 
  • Noardlike Fryske Wâlden, 
  • Singelier folk, 
  • Flora en fauna, 
  • Halepaden, 
  • Boeren en natuur, 
  • Veenklooster, 
  • De arme Friesche heide, 
  • De Leien,
  • Nationaal Park De Alde Feanen.
Streekpad Noardlike Fryske Wâlden in 8 etappes
Hieronder staat vermeld op welke dagen Durkje en ik de acht opeenvolgende etappes van dit streekpad hebben gelopen. 
Bij elke datum staat het beginpunt en het eindpunt genoemd, en daarbij ook de lengte van die etappe. De weblink in onderstaand overzicht verwijst naar het wandelverslag van die etappe.
Wij liepen dit Noardlike Fryske Wâlden-paad als volgt:
 

zaterdag 20 januari 2024

Friezen op drift; migratie naar de Verenigde Staten rond 1900

Zaterdag 20 januari 2024
 
Lezing van Annemieke Galema in Tresoar
Internationale migratie is van alle tijden
Internationale migratie is heden ten dage een veelvuldig besproken onderwerp. 
Steeds weer blijkt een aanzienlijk gedeelte van de mensheid, om de meest uiteenlopende redenen, in beweging te komen, van land naar land.
Vaak wordt daarbij niet gedacht aan het feit dat Friezen een lange traditie hebben van migratie naar de Verenigde Staten, die zowel sporen achterliet in het Heitelân, alsmede in de regio waar zij neerstreken. 
  • Wat heeft deze Friese migranten gemotiveerd om te vertrekken?
  • Hoe reisden zij?
  • Waar kwamen ze terecht?
  • Waren het gelukzoekers?
  • Was hun verhaal individueel of collectief? 
  • Hield men contact met de achterblijvers? 
Deze thematiek wordt vanmiddag in Tresoar belicht aan de hand van externe en interne sociaal-economische factoren van migratie, migratienetwerken, onderzoeksmethodiek en ego-documenten.

Frisians to America 1880-1914
De afdeling Fryslân van de Nederlandse Genealogische Vereniging organiseert over dit thema van vroeger en nu een lezing, met als titel: ‘Friezen op drift; migratie naar de Verenigde Staten rond 1900’.
Spreekster daartoe is vanmiddag dr. Annemieke Galema, die geschiedenis studeerde in Groningen en promoveerde aan de Universiteit van Leiden op het onderwerp ‘Frisians to America 1880-1914; With the bagage of the fatherland’. 
Zij deed onderzoek in de Verenigde Staten en was werkzaam als directeur Onderzoek en Innovatie aan de Rijksuniversiteit Groningen. 
Momenteel is zij actief bij cultureel-maatschappelijke organisaties, waaronder het Koninklijk Fries Genootschap voor Geschiedenis en Cultuur.

Algemene cijfers over migratie
Haar lezing begint ze met een terugblik op zo'n dertig jaar geleden, toen ze voor dezelfde organisatie hier in Leeuwarden ook al een lezing verzorgde.
Haar onderzoek is begonnen in de 90er jaren in de Friese bevolkingsregisters, specifiek voor wat betreft de landverhuizerslijsten.
De andere bron was later Sensis, een Amerikaans bevolkingsregister, dat minder gedetailleerd is dan in Nederland.
  • Zo’n 350.000 Nederlanders emigreerden in de jaren van de 19e en het begin van de 20e eeuw.
  • Het jaar 1882 was een topjaar van Nederlanders die weggingen, namelijk meer dan 10.000 emigranten.
  • De volgende 20 jaar waren het zo'n 80.000 emigranten; in Noord-Nederland voornamelijk emigranten vanuit Groningen en Fryslân, met maar een fractie Drenten.
  • Annemieke Galema haar promotieonderzoek handelde over de Friese kustgemeenten Barradeel tot en met Oost-Dongeradeel, waartussen ook Het Bildt, Ferwerderadeel en West-Dongeradeel.
  • Het bleek dat bijna iedereen in deze kuststrook een religieus motief had om te emigreren
  • Haar onderzoeksdoelgroep was 10.000 Friezen groot, in de jaren tussen 1880-1914.
  • In Amerika kon ze tweederde deel van die Friese emigrantenpolulatie opsporen, om daar een Fries-Amerikaanse verschillenanalyse op toe te passen.
  • Uit de gemeente Het Bildt kwam overigens het grootste aandeel emigranten, namelijk 28% van de totale bevolking
  • Er emigreerden 20 miljoen mensen vanuit Europa, waarvan 350.000 uit Nederland, en zelfs 6 miljoen uit Duitsland.
Motivatie en reis
Drie motieven speelden een belangrijk rol om te emigreren, namelijk:
  • Religieus en spiritueel (betreffende het Amerikaanse vrijheidsdenken). Op dit motief vond vooral groepsmigratie plaats, bijvoorbeeld met predikant Van Raalte (in 1846) naar Michigan. 
  • Economisch-sociale motieven waren wel belangrijk, maar men was veelal ook spiritueel bewogen. Nederland was in 1848 erg verarmd. Er werden toen emigrantenfondsen opgericht om Nederlanders groepsgewijs te laten emigreren. Men begon vaak op de grond waarvan men dacht expertise te hebben. In 1880 was de grote Landbouwcrisis. West-Europa werd toen overspoeld door Amerikaans graan, dus de prijs van het Nederlandse graan ging sterk naar beneden, en dus dacht men beter naar Amerika te kunnen gaan. Na vijf jaar boeren op een stuk grond, kreeg een boer 64 hectare landbouwgrond in bezit. Zo kwamen die succesvolle boeren aan land. 
  • Persoonlijke, individuele redenen om te emigreren waren er ook, bijvoorbeeld wegens familietwisten, of omdat de mannen in militaire dienst moesten. Veelal waren het familiebewegingen van groepjes, gezinnen, familieleden.
Velen scheepten in de maanden april en mei in vanuit Rotterdam, Amsterdam en Harlingen. Daarna werd omgescheept in Liverpool, en dan voer men naar Amerika; eerst met zeilschepen, en later met stoomschepen, zoals bijvoorbeeld van de Nederlands-Amerikaansche Stoomvaart Maatschappij. 
Niet iedereen werd toegelaten tot Amerika. Idioten, kreupelen, mensen met lichaamsgebreken en/of gevaarlijke ziekten, paupers, misdadigers, zedendelinquenten, polygamisten, etc.; zij allen mochten het land niet in. De mensen die het land niet in mochten, werden vanuit Amerika verplicht geretourneerd, trouwens op kosten van de scheepsmaatschappij die ze bracht.
Emigranten kwamen eerst aan op Castle Garden en vanaf 1892 op Ellis Island. 
De taal in Amerika was voor velen een enorme barrière.
De omstandigheden op de emigrantenschepen waren erbarmelijk slecht.

Nederzettingen in de VS
Vooral in de staten rond de grote meren: Iowa, Michigan, Wisconsin settelden de Friezen zich.
Nederzettingen kregen daar vaak Nederlandse, Friese namen, bijvoorbeeld: Frisia, Holland, Vriesland,
Familierelaties waren belangrijk, en ze hoopten in Amerika iets te kunnen doen met de hun bekende economische structuur.
De migratie was meestal geen spontane actie, maar vaak een doordachte actie.
Er was in de Friese nederzettingen in Amerika een netwerk van verwantschappen en lokale relaties, en daarmee werden nederzettingen en bedrijven opgericht. 
De emigranten gingen ook zeker niet allemaal de landbouw in, maar startten vaak ook in en met bedrijven.

Persoonlijke ervaringen en levensgeschiedenissen
  • Worp van Peyma was een welgestelde Friese landverhuizer. Hij was ontevreden over het politieke en sociale klimaat in Fryslân. Over zijn belevenissen werd in Fryslân indertijd geschreven. Groningse vrienden bezochten Peyma in Amerika, en zagen daar het heel goed draaiende bedrijf van Peyma.
  • Voor de landbouw heeft deze emigratie ook in Nederland een en ander opgeleverd, bijvoorbeeld de landbouwinnovatie die vanuit Amerika over kwam naar Nederland.
  • Pieter & Frederika Groustra hebben een enorme brievencollectie als Friese emigranten achtergelaten uit de periode van 1889-1941. Ze gingen met een graanschip naar Amerika. Hij schrijft over zijn beweegredenen in zijn reisverslag. Zijn buren spraken Nederlands of Fries toen zij in Amerika arriveerden. Hij kreeg eerst al 5 kinderen en daarna ook nog eens vijf met zijn derde vrouw, die uit het Friese Hallum kwam. Pieter was timmerman in een treinwagonfabriek. Drie van zijn zonen werden daar later ook tewerkgesteld. Zo integreerden ze werkendewijs in Amerika. 
  • Veel emigranten kwamen samen in de Christian Reformed Churches.
  • Cornelia de Groot, een boerendochter uit Dearsum, was ontevreden met de situatie thuis in Fryslân, waar de jongens wel kansen kregen en de meisjes niets mochten. Ze ging toch naar de HBS in Sneek en emigreerde in 1902 naar Amerika, nadat twee van haar broers al naar California waren gegaan. Ze ging in Amerika aan een gerenommeerde Business School studeren. Later schreef ze artikelen voor een gerenommeerd dagblad. Ze vergeleek daarin Amerikaanse met Friese mensen, en kwam met name op voor de belangen van meisjes. Ze schreef ook een boekje over haar eigen meisjesjaren in Fryslân.
  • Het waren voornamelijk gezinnen met jonge kinderen die naar Amerika gingen, en het verbeteren van de gezinssituatie speelde voor hen een belangrijke rol om te emigreren.  
Brieven
  • De tussen Fryslân en Amerika heen en weer geschreven brieven zijn een belangrijke bron van informatie. Daarom is er 30 jaar geleden een grootschalige campagne geweest om zoveel mogelijk brieven van emigranten te verzamelen. Soms zijn die brieven ook nog wel reisverhalen. Bij het lezen van die brieven moet je rekening houden met het feit dat velen niet gewend waren om brieven te schrijven, dus men schreef bijvoorbeeld heel gewoon over wat men zag en had, bijvoorbeeld wat ze in huis op tafel hadden staan.
  • Ook werden er vanuit Amerika zogenoemde 'spekbrieven' geschreven, met prachtige succesverhalen, die soms ook op verzoek werden geschreven, als lokmiddelen om Friezen naar Amerika te laten emigreren, 
  • De brieven beschreven onder andere de economische situatie, maar soms ook wel de politieke situatie.
  • Deze brieven was een soort zelf-expressie van de emigranten, soms van verwondering, maar ook wel vol heimwee. 
  • Heel veel brieven vanuit Amerika bleven onbeantwoord, wat voor de emigranten in Amerika een grote teleurstelling was. 
  • De betekenis van die brieven is groot, want die maakten later deel uit van familiegeschiedenissen en van de collectieve landverhuizersgeschiedenissen van gemeenschappen. De brieven die soms generaties werden bewaard, zijn als beschrijvingen voor ons nu van grote waarde.
  • De brieven van emigranten - die in de Amerikaanse Heritage Hall zijn gearchiveerd - zijn in principe digitaal beschikbaar om te raadplegen.
Het eigene en de ander
De vraag omtrent deze emigratie van Friezen is: wie ben ik als Fries in die grote massa van landverhuizers?
  • Friezen keken in Amerika enerzijds naar het eigene, maar zeker ook naar het andere in het nieuwe land waar ze kwamen te wonen.
  • Die nieuwe situatie leidde overigens wel tot de nodige vragen, bijvoorbeeld over je eigen situatie, en over die van anderen; ook bijvoorbeeld over de belangen van de oorspronkelijke bewoners van Amerika, zoals de indianen.
  • De eigen Friese cultuur werd in Amerika voortdurend opnieuw uitgevonden. Men moest bijvoorbeeld leren om in het nieuwe land te participeren.
  • Outsiders die insiders willen worden, zetten zich heel vaak af tegen andere outsiders, zoals andere emigranten.
  • Friese emigranten probeerden aansluiting te vinden in hun eigen - vaak calvinistische - gemeenschappen. Zo ontstonden bijvoorbeeld de First Reformed Church, de Christian Reformed Church en de True Dutch Reformed Church. 
  • Met kerken en scholen probeerde men de christelijke waarden en normen over te dragen en te behouden. Ook niet-kerkelijken werden dan wel lid van deze kerkgemeenschappen, omdat je dan beter integreerde in de samenleving. 
  • Thuis sprak men Fries, en buitenshuis - zoals op het werk - spraken de mannen Engels. De vrouwen leerden het Engels thuis niet, en konden daardoor soms hun eigen kleinkinderen – die Engels spraken - niet verstaan.
  • Entertainers uit Fryslân werden uitgenodigd naar Amerika om op te treden in Fryske Selskippen in Amerika, om als emigrant wel contact te houden met de Friese cultuur. Professor Fridsma vond trouwens dat het teveel om 'nocht en wille' ging, in plaats van serieuzer over de Friese taal en cultuur. 
Wat kunnen wij hier van leren
  • Mensen kunnen hun identiteit alleen maar behouden bij een voldoende grote groepsgrootte, èn als ze hun gemeenschap koesteren.
  • Daarentegen moest je in Amerika wel participeren in de brede samenleving, anders kon je als emigrant niet functioneren. De Amish hebben dat bijvoorbeeld goed gedaan, namelijk: de eigen identiteit behouden en wel meedoen met de samenleving.
  • In Canada hebben uiterst conservatieve christenen zich al te zeer afgezonderd van de samenleving. Dat werd niet geaccepteerd, en daarmee integreerde men dus ook niet, en leefde men niet op goede voet met elkaar.
  • De Friese vakbond Broedertrouw kreeg ook geld vanuit Amerika om hier de Friese arbeiders te ondersteunen.
  • Friese emigranten zijn doorgaans wel goed geïntegreerd in de Amerikaanse samenleving. Hun kerkgenootschappen zijn overigens wel hechte gemeenschappen geworden en gebleven.
  • Uit de bestudeerde periode is bekend dat men in Nederland één keer afscheid nam, en daarna zagen deze familieleden elkaar nooit weer. En in sommige gevallen was er ook geen contact door familiecorrespondentie. Dat moet toch wel een grote tragedie zijn geweest in families aan weerszijden van de oceaan. 

Presentatie over de Via Turonensis voor Friese pelgrims

Vrijdagavond 19 januari 2024
 
Durkje verhaalt over pelgrimeren op de Via Turonensis












Nieuwjaarsbijeenkomst voor pelgrims in Fryslân
Vanavond wonen Durkje en ik de Nieuwjaarsreceptie bij van de Regio Friesland van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob, ons landelijke pelgrimsgenootschap.
Enkele tientallen ervaren en beginnende pelgrims zijn naar de bovenzaal van het eetcafé Kromme Knilles in Akkrum gekomen, om deze jaarlijkse pelgrimsavond bij te wonen.
Nadat iedereen hartelijk welkom is geheten, verzorgt regiovoorzitter Henk Spijkerman een presentatie over de activiteiten van het afgelopen en van het komende jaar, waarna van twee leden van de regiocommissie afscheid wordt genomen, en twee nieuwe regiocommissieleden worden geïntroduceerd.

Presentatie over de laatste 600 kilometer van de Via Turonensis
Daarna is het tijd voor de gebruikelijke Pelgrimsparade, waarin pelgrims in de gelegenheid worden gesteld om een en ander te vertellen en te presenteren over hun veelal recente pelgrimservaringen op Europese pelgrimspaden richting Santiago de Compostela.
Dit jaar verzorgen Durkje en ik een presentatie over de laatste 600 wandelkilometers van de Via Turonensis - namelijk van Buxerolles naar Saint-Jean-Pied-de-Port - die wij tijdens onze zomerpelgrimage van 2023 hebben gelopen en volbracht, met ook nog een bonusdag van de klim over de Frans-Spaanse Pyreneeën. 
Het eerste deel van deze Pelgrimsparade-presentatie verzorg ik. Na ons voorgesteld te hebben - want er zijn altijd ook weer nieuwe pelgrims in ons midden - laat ik zien welke klassieke pelgrimspaden wij in de periode van 2005 tot en met 2023 al hebben gelopen, en vertel ik welke combinatie van routegidsen wij hebben gebruikt tijdens onze zomerpelgrimage op de Via Turonensis.
Na die korte inleiding vervolgt Durkje onze presentatie, waarbij ze aan de hand van enkele foto's op het beamerscherm een en ander vertelt over onder andere het landschap waar we doorheen liepen, de bewegwijzering die wij aantroffen, de vier kathedralen die wij onderweg bezochten, het enorme Baskische volksfeest dat net was afgelopen in Dax toen wij die zuid-Franse stad passeerden, over het stempelen en het voldoend aantal herbergen dat je onderweg passeert, over het weer onderweg, een indicatie van het aantal pelgrims dat je onderweg ontmoet, over de locatie van de Stèle van Gibraltar waar drie klassieke hoofdroutes van pelgrims bij elkaar komen, en ten slotte onze aankomst in Saint-Jean-Pied-de-Port, met als toegift nog onze overtocht over de Pyreneeën naar het Spaanse Roncesvalles.

Pelgrimsparade en ontmoeting
Na onze presentatie volgen nog twee andere presentaties, gepresenteerd door twee pelgrims die de pelgrimstocht op de fiets hebben gemaakt. We luisteren naar hun mooie verhalen van onderweg, en nemen kennis van de wijze waarop pelgrims reflecteren op hun pelgrimeren, over hun motieven, hun ervaringen, en over wat het hen heeft gebracht.
Als de Pelgrimsparade is afgelopen, is het tijd voor een informeel samenzijn met een hapje en een drankje, hetgeen ertoe leidt dat het nog heel lang gezellig blijft met al die pelgrims in de bovenzaal te Akkrum.

Oer Bergen en troch marren van Karakteristyk Tytsjerksteradiel - Etappe A

Vrijdag 19 januari 2024
 
Het Terluinslaantje op weg naar Noardburgum

Stichting Karakteristyk Tytsjerksterdiel
In de jaren zeventig van de twintigste eeuw kwam binnen de Friese gemeente Tytsjerksteradiel het bewustzijn op gang dat men zich actiever moest opstellen om het streekeigene in de gemeente te bewaren. In 1976 dreigden een aantal karakteristieke woningen in het buurtschap Sumarreheide te worden gesloopt. Diverse mensen waren van mening dat men deze panden moest behouden. Dit was de aanleiding om in 1978 de 'Stichting Karakteristyk Tytsjerksteradiel' op te richten.
Deze stichting streeft ernaar karakteristieke en streekeigene panden voor de toekomst te behouden. Zij wil afbraak voorkomen, panden in hun oorspronkelijke staat laten en een wegwijs zijn bij het opknappen en restaureren van die panden.
Ook de karakteristieke landschappen en landschapselementen hebben de warme belangstelling van deze stichting. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het behoud van poelen, pingo’s, oude zandpaden en boomwallen.

Lijst van karakteristieke objecten 
In 1990 heeft de Stichting een inventarisatie gemaakt van het bezit aan karakteristieke panden in de gemeente Tytsjerksteradiel. Het resultaat van de inventarisatie was een lijst met ongeveer 475 panden, die voor bescherming in aanmerking zouden kunnen komen. De gebouwen op de lijst zijn geen monumenten in de zin van de Monumentenwet, maar zij worden wel karakteristiek geacht of streekeigen. Genoemde lijst werd het gemeentebestuur aangeboden en in 1990 door de gemeenteraad  vastgesteld. Een jaar later werd de lijst geactualiseerd en stonden er al meer dan 500 karakteristieke panden op de lijst. Sindsdien is er door sloop, ingrijpende verbouw en brand helaas nog wel het één en ander verloren gegaan. Een periodieke actualisatie van deze pandenlijst wordt wenselijk geacht.
Op de website van deze stichting kun je informatie vinden over het karakteristieke en streekeigene binnen de gemeente Tytsjerksteradiel dat men graag wil behouden en beschermen. Het gaat daarbij om historische panden, zoals woudhuisjes, pastoriewoningen, boerderijen en kerken, maar ook om kerkhoven, oude grafzerken, karakteristieke dorpsbeelden en historische landschapselementen.

Fietsroutes bewandelen door de Gebouwde omgeving
De stichting organiseert diverse activiteiten, zoals lezingen, excursies en fietsroutes langs karakteristieke bouwwerken en landschapselementen.
Enkele jaren geleden kwamen we in het bezit van een verzamelmapje, waarin vier van die fietsroutes zijn bijeengebracht. De titel van dit verzamelmapje luidt: 'Een welkome kennis in uw karakteristieke huis'. De routebeschrijvingen in dit verzamelmapje maken duidelijk dat de focus van de vier routes ligt op de zogenoemde 'Gebouwde omgeving' van Tytsjerksteradiel.
Nu zijn Durkje en ik niet zozeer fietsers, maar wel wandelaars. Bij het doornemen van die vier fietsroutes zagen we dat deze vier routes qua afstanden ook heel goed zijn te bewandelen, immers de vier routes zijn tussen de 19 en 27 kilometer lang, dus stuk voor stuk goed te lopen in één wandeldag. Daar komt bij dat het in principe zo is dat waar je kunt fietsen, je ook kunt wandelen. 
Dus hebben we deze vier routes ook in ons toekomstige wandelprogramma opgenomen, om ze te zijner tijd alle vier te gaan bewandelen. En vandaag wandelen we de eerste etappe (A) van de derde van die vier routes.
 
Fietsroute 3 wandelen: Oer Bergen en troch marren
De derde fietsroute die we bewandelen, kreeg als thema mee: 'Oer Bergen en troch marren'. 
Vermoedelijk kreeg deze route die titel, omdat we gedurende deze fietsroute door het merengebied van onder andere het Burgumermar en De Leijen lopen, in een vochtig veengebied, waarin de oorspronkelijke bewoners hun woonplek zochten en vonden op de hoger gelegen zandruggen, die door dit veengebied lopen. 
We wandelen vandaag achtereenvolgens door de volgende Friese dorpen en buurtschappen: Burgum, Noardermar, Noardburgum, Zevenhuizen en Kûkherne. 
Deze vandaag bewandelde etappe A van fietsroute 3 heeft een lengte van circa 22 kilometer.
Durkje en ik vertrekken vanmorgen om 8:30 uur vanuit Feinsum, om dan met de auto naar het gemeentehuis van Burgum te rijden, waar we deze etappe beginnen achter het gemeentehuis..
Bij vertrek uit Feinsum is de ochtendtemperatuur 1 graad boven nul,  De temperatuur stijgt gedurende onze dagwandeling overigens naar 4 graden Celsius, en met de helderblauwe lucht wordt het een prachtig zonnige winterdag.

Van Burgum naar Noardermar
Om 9:10 uur vertrekken we bij het gemeentehuis, om dan door de Burgumerdaam, de Lageweg en de Schoolstraat naar Glinstra State te lopen.
Onderweg zijn bewoners en winkeliers hier en daar druk bezig om de sneeuw en de dikke hagel van het wegdek te halen, om voorbijgangers een zo veilig mogelijke doorgang te bieden.
Verderop komen we op de Schoolstraat langs de scholengemeenschap Singelland.
Op de Nieuwstad wandelen we langs de besneeuwde Krústsjerke, die schilderachtig staat in het vroege zonlicht.
Waar de Nieuwstad over gaat in het Noordermeer, lopen we het buurtschap Noardermar binnen. 
Vannacht is enkele centimeters droge sneeuw en hagel gevallen, dus we moeten voorzichtig lopen, vooral op die plekken waar de sneeuwlaag van de afgelopen dagen plat en hard is gereden, waardoor het wegdek hier en daar spekglad is. Ook waar het water op klinkerwegen hier en daar is opgevroren, moeten we voorzichtig voorwaarts over een dun ijslaagje.
Over de Miensker lopen we tussen de weilanden door naar de Energiecentrale van Engie aan het Burgumermar.

Terug naar Burgum
Als we aan het eind van de Koumarwei de Zomerweg op gaan, lopen we langs de nieuwbouw van het woonzorgcomplex van Toutenburg.
Vervolgens nemen we de Noordermeer in zuidelijke richting, totdat we weer op dezelfde kruising van de Noordermeer en de Miensker komen, waar we zojuist de Miensker op gingen. Maar nu draaien we de Menno van Coehoornweg op.
Aan de zuidkant van het Ritskebosk zien we een grote partij hoog opgestapeld hakhout liggen, want verderop is het bosperceel tamelijk uitgedund.
Een klein eindje verder komen we langs het Observeum van Burgum. 
Dat is het museum over de geschiedenis van de geologie en sterrenkunde.
Aan de gevel hangt een groot spandoek, waaruit blijkt dat momenteel in de maand januari een bezoek kan worden gebracht aan de expositie over Eise Eisinga en zijn Franeker Planetarium.
Bij de ingang van het museum staat een klein monument langs de weg, dat is gebouwd van enkele kloostermoppen, in het Fries 'Alde Friezen' genoemd. In twee van die kloostermoppen zijn de woorden 'Berch' en 'Kleaster' gegraveerd, die verwijzen naar het Bergklooster dat eeuwen geleden in Burgum stond.
Bij het oversteken van de Kloosterlaan, komen we weer terug in de bebouwde kom van Burgum.
 
Naar Noardburgum
Met een klein ommetje door een woonwijk lopen we naar de Oude Commissieweg, die we over het parallelle fietspad volgen, tot aan de kruising met de Zomerweg, waar links het buurtschap Hústerheide ligt en recht vóór ons het buurtschap Quatrebras begint.
Vanaf hier gaan we de Zomerweg op, om een eindje in oostelijke richting verder te gaan over het Terluinslaantje, dat eerst nog verhard, en verderop onverhard is, bedekt met een laag onaangetaste sneeuw, waar vandaag nog niemand over heen heeft gelopen.
Aan het eind van deze laan aangekomen, gaan we de Rijksstraatweg op in oostelijke richting, waar we al spoedig het dorp Noardburgum binnen lopen, ter hoogte van het Waterpompstation van Vitens.
In Noardburgum steken we de Rijksstraatweg over, en dan vinden we na onderweg lang zoeken een bankje uit de koude wind en in de aangename zon, bij de Protestantse kerk van Noardburgum. Het is nu al twaalf uur, dus we combineren onze welverdiende ochtendkoffiepauze met onze lunchpauze, nadat we bijna drie uren aaneengesloten hebben gelopen.

Zevenhuizen en Kûkherne
Als we even later in noordelijke richting door Noardburgum lopen, komen we langs een man die hoog staand in een hoogwerker de kronen uit de bomen in de straat snoeit. 
Even later ontmoeten we een leerkracht van de plaatselijke basisschool, die op weg is naar de sportzaal verderop, om daar de zaal gereed te maken voor de gymles van de basisschoolgroepen, die over enkele minuten met de andere basisschoolleerkracht, een stagiaire en enkele ouders de gladde wandeltocht door Noardburgum maken van de school naar de gymnastiekzaal.
Op de Zevenhuisterweg door het buurtschap Zevenhuizen gaan we door een viaduct onder de Centrale As (N356) door, om iets verderop op de Kûkhernewei het buurtschap Kûkherne binnen te lopen.
Al vrij snel daarna gaan we iets oostelijker de Westersingel op. Dit smalle fiets- en wandelpad heeft een smalle brug, waarmee we deze keer over de Centrale As terug gaan.
Met rechts het dorp Noardburgum en links van ons het Schwarzenbergbos lopen we over de Westersingel naar het eind van deze weg, waar we vóór de Rijksstraatweg Noardburgum weer binnen lopen.

Alternatieve route door de sneeuw
Onze routebeschrijving geeft aan dat we nu langs de Rijksstraatweg tot aan het kruispunt van Quatrebras zouden moeten lopen, maar als we dat zouden doen, moeten we vanaf Noardburgum via Quatrebras naar Burgum voortdurend over het fietspad langs de beide drukke wegen lopen.
We gaan het anders, fraaier doen, om dat te voorkomen, dus we lopen wel een eindje in de richting van Quatrebras om dan een eindje buiten Noardburgum het smalle asfaltweggetje van de Stateheide op te gaan. Tot terug op de Zomerweg volgen we die winterse Stateheide. 
Op de Zomerweg aangekomen, zouden we nog steeds naar het fietspad langs de Oude Commissieweg kunnen en moeten lopen, maar dan ontdekken we een smal en mooi besneeuwd veldpad dat in zuidelijke richting naar Burgum loopt, onder andere door een klein bosperceel dat noordelijk van de Tussendijken ligt.
Vanuit dat bosperceel steken we de Tussendijken over, en dan lopen we in een rechte lijn door het dorpscentrum van Burgum terug naar onze auto achter het gemeentehuis.
Daar arriveren we om 14:10 uur, hetgeen exact vijf uren na ons vertrek vanaf deze locatie is. 
Op veel plekken is de sneeuw vandaag gesmolten, omdat de temperatuur en de zon haar smeltende werk hebben verricht. Over sneeuwvrije wegen rijden we dan ook terug naar huis.

donderdag 18 januari 2024

Wat fûgels elkoar oer ús lân fertelle

Donderdag 18 januari 2024
 
Theunis Piersma in Tresoar

Ecologie van trekvogels
Theunis Piersma (1958) is hoogleraar trekvogel-ecologie aan de Rijksuniversiteit Groningen en onderzoeker bij het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee op Texel. 
Piersma is gespecialiseerd in de ecologie van trekvogels. 
Zijn onderzoek richt zich onder meer op de verspreiding en het trekgedrag van wad- en weidevogels, en hoe dit samenhangt met klimaat, voedselaanbod, roofvijanden en de genetica van de dieren. 
Hij is ook sterk betrokken bij vraagstukken van natuurbeheer en natuurbescherming. 
Vanmiddag verzorgt Theunis Piersma de periodieke lunchlezing in het Fries in de volle publiekszaal van Tresoar te Leeuwarden.

Lunchlezing van Theunis Piersma
De presentatie begint ter illustratie met een foto van de aarde vanuit de ruimte, want - aldus Piersma - trekvogels beleven als het ware ook zo'n ruimtevaartblik van onze aarde, als zij op grote hoogte over de wereld vliegen.
Er staat een opgezette lepelaar op tafel voorin de zaal, één van de trekvogelsoorten die vanuit ons land in het warme zuiden overwinteren.
  • Vogels zijn heel goed in het afleggen van grote afstanden door de lucht. Theunis Piersma toont op een wereldkaart de vlieglijnen van trekvogels, in dit geval van de lepelaar. Niet alle lepelaars zijn trekvogels, want bijvoorbeeld de roze lepelaars van Florida blijven alle seizoenen in Florida.
  • De vraag is dan ook waarom vogels trekken. De praktijk wijst in Nederland uit dat de niet-trekkende vogels het in de winter bij ons moeilijk kunnen krijgen, met soms ook de dood ten gevolg. 
  • Vogeltrek heeft alleen maar zin als trekvogels het gebied kunnen bereiken waar ze kunnen overleven.
  • Eén van de meest spectaculaire voorbeelden van vogeltrek komt vanuit Alaska. Daar komt ook het nonnetje voor op het wad, ofwel op de toendra van Alaska.
  • Wij focussen in deze lezing nu op de vogeltrek vooralsnog op de zogenoemde 'reade skries', in het Nederlands de 'rosse grutto' genoemd. Voorafgaand aan hun trektocht blijken deze rosse grutto's voor zo'n 60% te bestaan uit vet. Zo goed hebben ze zich dus voorbereid op hun lange vogeltrek. Aanvankelijk werd gedacht dat ze maximaal zo'n 5.000 kilometer zouden kunnen vliegen. Maar ja, zoveel vet hebben ze voor die afstand niet nodig. Vermoed werd dat ze met hun vetpercentage en vethoeveelheid zelfs wel tot in Nieuw-Zeeland zouden kunnen aankomen, hetgeen zo'n 11.000 -12.500 kilometer vliegen is. En dat blijkt ook zo te zijn, zo bleek uit peilgegevens van ingebrachte antennes bij deze grutto's. Vliegtuigen kunnen overigens niet eens zover in één keer vliegen, maar grutto's vliegen wel in één keer die hele afstand van Alaska naar Nieuw-Zeeland. Waarschijnlijk vliegen ze dan 9 dagen aaneen zonder te slapen.  Ze verbruiken gedurende die tocht dan wel alle vet dat ze in zich hebben, dus ze vermageren in die dagen volledig.
  • Deze rosse grutto's vliegen met een snelheid van zo'n 50-70 kilometer per uur, en dan is de windkracht en de windrichting voor deze trekvogels van grote betekenis, vliegend over een landschap zonder kenmerken (namelijk de monotone oceaan). 
  • Deze grutto's vertrekken op het moment dat het qua luchtdruk en windsnelheid voor hen precies op het gunstige moment is, en uit onderzoek bleek dat ze nota bene in het zuidelijke halfrond onderweg later dan óók een optimale windrichting hebben, op het moment dat ze daar vliegen. Ze vliegen dus in de periode dat de (voor ons veelal onvoorspelbare) winden hen helpen.
  • De trekvogels compenseren met hun gewijzigde vliegrichting en met hun vliegkracht onderweg de richting en de kracht van de winden, om uiteindelijk toch op de juiste bestemming aan te komen. 
  • Je kunt je afvragen of deze trekvogels een soort ingebouwd gps-systeem hebben. Of leren ze het vliegen voor zo'n lange trektocht zelf, door bijvoorbeeld zelflerende vluchten te ontwikkelen? En/of maken ze gebruik van magnetisch velden? De inschatting is dat trekvogels er waarschijnlijk vijf jaar over doen om zich hun vogeltrek eigen te maken. 
 

Us skries yn Fryslân
Daarna verschuift de aandacht in deze lezing naar het wetenschappelijk experiment omrent de Friese grutto. In het kader van dit onderzoek heeft men een aantal in Fryslân opgevoede grutto's zowel in Polen als in Fryslân losgelaten, met een onderlinge afstand van zo'n 1.000 kilometer tussen beide grutto-groepen.
  • Bekend was al dat de van origine Poolse grutto's andere dingen doen dan onze Friese grutto’s. Zo hebben Poolse grutto's andere trekrichtingen dan de Friese. Poolse grutto’s vliegen aanvankelijk ook naar andere gebieden dan de Friese grutto's. De proef was nu om te bekijken of er bij grutto's sprake is van aangeboren trekgedrag, of van aangeleerd trekgedrag. 
  • Toen bleek dat de separaat opgevoede, losgelaten Friese grutto's deden wat andere Friese grutto’s ook deden. En de andere, in Polen verblijvende Friese grutto’s van de controlegroep toonden een trekgedrag dat gelijk was aan dat van de Poolse, dus kennelijk is het trekgedrag aangeleerd, en hebben we te maken met lerende trekvogels. Later bleek overigens dat die Friese grutto's het jaar later terugkeerden naar Polen, vanwaar ze voorheen waren vertrokken.
  • Jonge trekvogels blijken in groepen trekvogels te doen wat de oudere trekvogels in de trekkende vogelgroepen doen.
  • Oudere trekvogels gaan gemiddeld gesproken enkele weken eerder al weg dan de jongere vogels, maar er resteren altijd nog enkele oudere vogels, die in later instantie wegtrekken, en die treden dan wellicht op als een soort vogeltrekleraar voor de meevliegende jongere trekvogels.
  • Trekvogels zoals grutto’s vliegen zo ongeveer wel op 2-9 kilometer hoogte. Lepelaars vliegen trouwens veel lager.
Maar wat vertellen de trekvogels over ons land?
Het jaar 2018 - met name de droge zomer - was een fantastisch seizoen qua weercondities voor vogeltrek-onderzoek. Onderzoekers wilden weten wat de grutto ons vertelt over de droogte van dat land in een (die) droge zomer.
  • Met gebruik van ruimtevaarttechnieken zijn metingen gedaan om te bekijken in hoeverre de mate van droogte van het land te maken heeft met (het gevolg is van) de intensiteit van de monocultuur waarvan de boer gebruik maakt op diens land.
  • Onderzoek toonde aan dat intensief gebruikt land veel sneller lijdt aan de droogte in het gebied. In kruidenrijk, extensief gebruikt land is dat veel beter, dus dergelijke percelen zijn veel aantrekkelijker voor weidevogels. 
  • Het gedrag van de grutto's blijkt - uit onderzoek - een sterkere voorspelbaarheidsfactor te hebben dan de gebruikelijke weer-modellen. Weidevogels zitten namelijk sowieso al in de betere gebieden, die minder kwetsbaar zijn voor droogte. 
  • Het werken met zenders op te onderzoeken vogels blijft doorgaan. Je kunt met behulp van die locatiezenders op vogels zien waar het watersysteem het beste is, en ook maken die zenders op vogels duidelijk waar minder tot geen pesticiden aanwezig zijn in de grond. 
  • De rode worm blijkt een goede opruimer en bodemverrijker te zijn. Grutto's houden vooral ook van bol opgeworpen greppelland, want dergelijke greppellanden zijn zowel bij droogte als bij natte omstandigheden vooral goed voor rode wormen, die voer zijn voor onder andere grutto's.
  • Inmiddels is wel aangetoond dat de vruchtbaarheid van het land sterk afhankelijk is van van hoe we met de bodem om gaan. De grutto kan ons bij het verbeteren van bodembeheer helpen, want aan het gedrag van de grutto kunnen we zien hoe de kwaliteit van de bodem en van de vegetatie is. Deze vogels vertellen ons dus het verhaal!
Droech hoekje, wiet hoekje,
bolle ekers en plas-dras,
gêrs en krûden,
dan hast foar elke fûgel wat, 
dan hast blide fûgels.

woensdag 17 januari 2024

Tusken Wâl en Pôlle van Karakteristyk Tytsjerksteradiel

Woensdag 17 januari 2024
 
Over de Monnikenweg langs de Wide Ie

















Stichting Karakteristyk Tytsjerksterdiel
In de jaren zeventig van de twintigste eeuw kwam binnen de Friese gemeente Tytsjerksteradiel het bewustzijn op gang dat men zich actiever moest opstellen om het streekeigene in de gemeente te bewaren. In 1976 dreigden een aantal karakteristieke woningen in het buurtschap Sumarreheide te worden gesloopt. Diverse mensen waren van mening dat men deze panden moest behouden. Dit was de aanleiding om in 1978 de 'Stichting Karakteristyk Tytsjerksteradiel' op te richten.
Deze stichting streeft ernaar karakteristieke en streekeigene panden voor de toekomst te behouden. Zij wil afbraak voorkomen, panden in hun oorspronkelijke staat laten en een wegwijs zijn bij het opknappen en restaureren van die panden.
Ook de karakteristieke landschappen en landschapselementen hebben de warme belangstelling van deze stichting. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het behoud van poelen, pingo’s, oude zandpaden en boomwallen.

Lijst van karakteristieke objecten 
In 1990 heeft de Stichting een inventarisatie gemaakt van het bezit aan karakteristieke panden in de gemeente Tytsjerksteradiel. Het resultaat van de inventarisatie was een lijst met ongeveer 475 panden, die voor bescherming in aanmerking zouden kunnen komen. De gebouwen op de lijst zijn geen monumenten in de zin van de Monumentenwet, maar zij worden wel karakteristiek geacht of streekeigen. Genoemde lijst werd het gemeentebestuur aangeboden en in 1990 door de gemeenteraad  vastgesteld. Een jaar later werd de lijst geactualiseerd en stonden er al meer dan 500 karakteristieke panden op de lijst. Sindsdien is er door sloop, ingrijpende verbouw en brand helaas nog wel het één en ander verloren gegaan. Een periodieke actualisatie van deze pandenlijst wordt wenselijk geacht.
Op de website van deze stichting kun je informatie vinden over het karakteristieke en streekeigene binnen de gemeente Tytsjerksteradiel dat men graag wil behouden en beschermen. Het gaat daarbij om historische panden, zoals woudhuisjes, pastoriewoningen, boerderijen en kerken, maar ook om kerkhoven, oude grafzerken, karakteristieke dorpsbeelden en historische landschapselementen.

Fietsroutes bewandelen door de Gebouwde omgeving
De stichting organiseert diverse activiteiten, zoals lezingen, excursies en fietsroutes langs karakteristieke bouwwerken en landschapselementen.
Enkele jaren geleden kwamen we in het bezit van een verzamelmapje, waarin vier van die fietsroutes zijn bijeengebracht. De titel van dit verzamelmapje luidt: 'Een welkome kennis in uw karakteristieke huis'. De routebeschrijvingen in dit verzamelmapje maken duidelijk dat de focus van de vier routes ligt op de zogenoemde 'Gebouwde omgeving' van Tytsjerksteradiel.
Nu zijn Durkje en ik niet zozeer fietsers, maar wel wandelaars. Bij het doornemen van die vier fietsroutes zagen we dat deze vier routes qua afstanden ook heel goed zijn te bewandelen, immers de vier routes zijn tussen de 19 en 27 kilometer lang, dus stuk voor stuk goed te lopen in één wandeldag. Daar komt bij dat het in principe zo is dat waar je kunt fietsen, je ook kunt wandelen. 
Dus hebben we deze vier routes ook in ons toekomstige wandelprogramma opgenomen, om ze te zijner tijd alle vier te gaan bewandelen. En vandaag wandelen we de tweede van die vier routes.

Fietsroute 2 wandelen: Tusken Wâl en Pôlle
De tweede fietsroute die we bewandelen, kreeg als thema mee: 'Tusken Wâl en Pôlle'. 
Vermoedelijk kreeg deze route die titel, omdat de route zich grotendeels bevindt tussen enerzijds De Wâl door Feanwâldsterwâl in het noorden en anderzijds het deels door water omgeven boerderij-erf aan het Zuiderend in Suwâld op het zuidelijkste punt van onze rondwandeling van vandaag.
We wandelen vandaag achtereenvolgens door de volgende Friese dorpen en buurtschappen: Hurdegaryp, Tytsjerk, Lytse Geast, Suwâld, Hústerheide, Burgum, Quatrebras en Feanwâldsterwâl. 
Deze vandaag bewandelde fietsroute heeft een lengte van circa 27 kilometer.
Durkje en ik vertrekken vanmorgen in het duister om 7:20 uur vanuit Feinsum, om dan met de auto naar het treinstation in Hurdegaryp te rijden, waar we deze etappe beginnen.
Bij vertrek uit Feinsum is de ochtendtemperatuur 0 graden Celsius, en als we in Hurdegaryp vertrekken, staat de temperatuurmeter op 1 graad Celsius. De temperatuur blijft gedurende onze dagwandeling overigens rond het vriespunt hangen. 

Van Hurdegaryp via Tytsjerk naar Lytse Geast
Om 7:50 uur staan we bij het treinstation van Hurdegaryp klaar voor vertrek. Het is nog donker op het moment dat we van start gaan. 
Door het duister en de gladheid van sneeuw en ijs op het wegdek moeten we voorzichtig Hurdegaryp doorkruisen over achtereenvolgens de Rijksstraatweg, de Burgemeester Drijberweg, de Easter Omwei en het Hoeksterpaed.  
Voorbij het landgoed waar het 18e eeuwse Gealeslot tot de brand van 1989 heeft gestaan, verlaten we Hurdegaryp, om dan in westelijke richting de Zomerweg op te gaan langs de Burgerveenstervaart.
Als we Tytsjerk binnen lopen, is het al licht geworden. 
Als we over de Buorren door Tytsjerk wandelen, passeren we de 18e eeuwse Sint-Vituskerk, die in de 19e eeuw werd verbouwd en uitgebreid tot kruiskerk.
Op de Lytsegeast kruisen we het Nijdjip.
Na het eerste uur kuieren, bereiken we het buurtschap Lytsegeast.

Winterse koffiepauze in Suwâld
Aan de zuidzijde van Lytsegeast gaan we Symen Halbeswei op. Verderop kruisen we nogmaals het Nijdjip, en om 9:30 uur wandelen we op het Noorderend het Friese dorp Suwâld binnen.
Op de Kerkbuurt komen we langs de van oorsprong 12e eeuwse Sint-Georgiuskerk. 
Dan is het zo langzamerhand wel koffietijd, dus we lopen door naar het Zuiderend van Suwâld, om bij de aanlegsteiger van de Zonnepont Schalkedyk plaats te nemen in de abri aan het Prinses Margrietkanaal, waar we in de luwte schuilen voor de koude wind die van de andere kant van het kanaal op ons af  komt. Ingepakt in onze warme winterwandelkleding kunnen we hier prima een kwartier koffiepauze houden, om er ook brood te eten voor de nodige energie voor de volgende kilometers.
Bij de camperplaats naast de jachthaven zijn enkele jongemannen hard aan het werk om in de winterkou een grote feesttent op te bouwen, want aanstaande zaterdag zal hier in Suwâld het tentfeest van het dorp zijn.

Langs Wide Ie en Poepekrús naar Hústerheide
Na onze korte ochtendpauze gaan we de Monnikenweg op, om eerst langs het Prinses Margrietkanaal in de richting van Burgum te lopen, en verderop langs de Wide Ie, waar het kanaal doorheen stroomt.
Bij het gemaal van de Flappersfeart passeren we op enige afstand de Sluterspoel, die verderop in het open veld ligt.
Aan het eind van de Monnikenweg gaan we vlakbij de Centrale As (N356) de Gaestmabuorren op, om verderop over de Langelaan op iets grotere afstand parallel aan de Centrale As verder in noordelijke richting te gaan. Op de Langelaan komen we vlak langs de Dobbe Langelaan, één van de vele pingo-ruïnes in deze streek.
Als we op de Zomerweg de Centrale As naderen, zien we in de verte een grote zuipkeet langs de Burgumerfeanster Feart staan, waarbij twee wegwerker van de Centrale As met bosmaaiers aan het werk zijn.
Op de Zomerweg komen we ook langs een zogenoemd Poepekrús, op de locatie waar in 1783 een Duitse Hannekemaaier om het leven is gebracht. Het oorspronkelijke herdenkingskruis is vervangen door een nieuwe kruis van cortex-staal en betonplaten, met een informatiepaneel erbij. 
Iets verderop moeten we trouwens even van het naastliggende fietspad af, want bomenrooiers zijn hier bezig om enkele bomen langs het fietspad te rooien.
Enkele minuten later wandelen we het buurtschap Hústerheide binnen.

Quatrebras en Feanwâlden
Waar de Zomerweg de Oude Commissieweg kruist, lopen we het buurtschap Quatrebras binnen, om dan vervolgens over het fietspad langs de Oude Commissieweg en voorbij de Rijksstraatweg (N355) langs de Woudweg naar het begin van de bebouwde kom van Feanwâlden te kuieren.
Maar voordat we de Woudweg op gaan, gaan we in een abri op een bankje zitten voor onze lunchpauze. Ook nu weer in de luwte ter bescherming van de koude wind, en niet te lang, om niet al te zeer af te koelen.
Op het fietspad langs de Woudweg moeten we regelmatig oppassen voor gladheid, want vanaf de rijbaan stroomt het regenwater door de berm over het fietspad heen, dat over breedtes van soms enkele meters bevroren is tot een spekgladde ijsvloer. Zonder echter uit te glijden, bereiken we Feanwâlden.
Bij de komborden van Feanwâlden draaien we De Wâl op, om daar het naburige dorp Feanwâldsterwâl binnen te wandelen.

Over De Wâl door Feanwâldsterwâl 
Langs de dorpsvaart doorkruisen we Feanwâldsterwal.
Aan de andere kant van het dorp steken we de Veenwoudsterwalvaart over.
Dan gaan we over op It Oare Ein, en dat over gaat in de Foksegatten. 
Toen we zojuist Quatrebras binnenwandelden, kregen we te maken met de eerste winterse neerslag van vandaag. Tot aan Hurdegaryp lopen we door een hele lichte sneeuwbui van droge sneeuw, wat een mooie winterse sfeer creëert tijdens onze wandeling. Op het flinterdunne ijs van de sloten langs de wegen vormt zich zo langzamerhand een heel dun laagje sneeuw, dat zorgt voor een mooi winters plaatje.
We lopen door het viaduct onder de Noarder-Omwei door, en passeren dan op de Langedyk weer enkele oude, karakteristieke wâldhúskes, zoals je die hier in de Friese Wouden regelmatig ziet staan.
Even later draaien we de Rijksstraatweg op, om dan over het fietspad Hurdegaryp binnen te wandelen.
Vanuit het dorpscentrum hoeven we dan alleen nog over de Stationsweg langs het treinspoor terug te lopen naar onze auto.
Het is enkele minuten over één als we aan het begin van de middag bij de auto arriveren, dus we kunnen nog mooi even bij mim op bezoek in Drachten, alvorens we huiswaarts keren.

dinsdag 16 januari 2024

De nacht genaakt in Feinsum

Dinsdag 16 januari 2024
 
De nacht genaakt in Feinsum

De dag, 
door Uwe gunst ontvangen,
is weer voorbij, 
de nacht genaakt;
en dankbaar klinken 
onze zangen
tot U, 
die ’t licht en ’t duister maakt.

Onder de blote hemel in Filmhuis Stiens

Maandag 15 januari 2024
 
Filmcover van 'Onder de blote hemel'

Filmhuis Stiens
De stichting Filmhuis Stiens stelt zich ten doel te streven het begrip cultuur centraal te stellen en te bevorderen, door met uitsluitend vrijwilligers en zonder winstoogmerk voor het merendeel culturele films te vertonen. Films met een inhoud en met een hoog kwaliteitsgehalte: “Films waar je over napraat, of alleen stil van wordt….”
Vanavond zijn Durkje en ik aanwezig in Filmhuis Stiens in de tot filmzaal veranderde voormalige gemeenteraadszaal bij de vertoning van de nieuwe Nederlandse film 'Onder de blote hemel', van regisseuse Lilian Sijbesma, die vanaf september 2023 wordt gedraaid in filmtheaters in het land.
We kijken vanavond naar een filmische verhaal over onder andere vertrouwen, liefde, schaamte, frustratie en eenzaamheid.

Leven met een beperking
Het familiedrama volgt de tienjarige Elvie, een nieuwsgierig en eigenzinnig meisje dat in een bosrijke omgeving op de camping van haar grootvader Bucko met haar alleenstaande moeder Emma in een stacaravan woont.
Elvie heeft een verstandelijk beperkte moeder, die als naïeve vrouw en moeder op zoek is naar liefde en erkenning, maar daarentegen er moeite mee heeft om anderen te begrijpen. Door haar naïviteit ligt misbruik van deze alleenstaande jonge vrouw op de loer, en daar wordt Evie ook getuige van.
De film speelt zich af tijdens een lange zomer waarin het leven van de puberende Elvie op het punt staat voor altijd te veranderen. Naarmate ze ouder en wijzer wordt, begint ze namelijk de wereld te zien en te begrijpen op een manier waartoe haar moeder vanwege haar beperking niet toe in staat is. 
Dat leidt tot ongemakkelijke situaties, met ook ernstige conflicten, die Elvie haar grootvader probeert te ondervangen, maar waar Elvie uiteindelijk toch keer op keer onder lijdt.
Zolang de situatie op de camping niet verandert, gaat het allemaal nog net, maar op het moment dat de grootvader van Elvie wordt opgenomen in het ziekenhuis, ontspoort de kwetsbare situatie tussen Elvie en haar moeder.