We worden steeds socialer

Donderdag 31 mei 2012

Presentatie van Pieter van Helvoirt, van Adobe Systems Benelux

Het eerste #ncosm!
Het is vandaag de eerste keer dat het ‘Nationaal Congres Onderwijs & Sociale Media’ wordt georganiseerd. De congrestitel is: ‘We worden steeds socialer’. Deze bijeenkomst wordt georganiseerd door Formedia in hogeschool Inholland in Diemen. Dat er behoefte is aan zo’n congres, blijkt uit het feit dat in betrekkelijk korte tijd de 350 beschikbare plaatsen werden bezet. Alle universiteiten, bijna alle hogescholen en de helft van alle ROC’s is vandaag vertegenwoordigd. Het is een congres om nader kennis te maken met de wereld van de sociale media in het onderwijs, om kennis te nemen van de laatste trends en van ‘best practices’ van collega-onderwijsinstellingen in Nederland en daarbuiten. Om 9.30 uur wordt het congres geopend door congresvoorzitter Sieb Kroeske.

Sociale media als aanwinst voor het onderwijs
Eerste keynote speaker is Doekle Terpstra, de voorzitter van het College van Bestuur van hogeschool Inholland. Aanvankelijk stond hij sceptisch tegenover sociale media in het onderwijs, maar nadat hij op aanraden van de afdeling Communicatie van Inholland actief werd op Twitter, werd hij actief gebruiker van Twitter, met een groot aantal volgers en overwegend positieve reacties. 

Doekle Terpstra vertelt:

• Hoge snelheid en groot bereik zijn voordelen van Twitter;
• Als je niet verbonden bent met deze sociale media, zie je niet meer wat je niet hoeft te zien, maar zie je óók niet wat je wèl had willen zien;
• De hoogste participatiegraad van sociale media vinden we in de leeftijdsklasse van 40-64 jaar, namelijk 43% van de populatie;
• Voor mij is de grootste les van sociale media zoals Twitter dat je samen je hogeschool transparant maakt; dat je je verbindt met je ‘stakeholders’, dat je anderen meeneemt en laat delen in je strategische agenda. Het is ook een manier om met elkaar in gesprek te zijn.
• Met sociale media kun je de reputatie van je hogeschool ‘branden’; dat  hoeft dan niet uitsluitend via je hogeschoolafdeling Communicatie.
• Je moet er wel voor zorgen dat je je eigen’ zijn’ verbindt met de centrale waarden van je hogeschool; ik doe dat bijvoorbeeld met behulp van mijn nevenwerkzaamheden op het gebied van sport en ook in het politiek-maatschappelijk debat. Uiteindelijk gaat het om jouw kwalitatieve bijdrage aan het versterken van de waarden waar je als hogeschool voor staat.
• De irritatiefactor van sociale media is groot. Je moet er met name voor zorgen dat je de gebruikelijke gang van zaken in de lijnorganisatie niet frustreert. Het is de kunst - en daar zit de toegevoegde waarde van sociale media – dat je de gewenste reputatie van je hogeschool verbindt met je stijl van leiderschap.
• Qua impact van sociale media staan we nog op een kruispunt en kennen we de gevolgen van social media voor het onderwijs nog niet. We zitten nog steeds in de experimentele ontwikkeling en de grote doorbraken van sociale media in het onderwijs zullen nog komen. Sociale media zijn niet alleen (meer) fun. We moeten ze veel strategischer inzetten, zeker ook om je studenten aan je hogeschool te verbinden. Sociale media moeten veel meer in onze kernstrategie, in onze communicatie en in ons onderwijs. We moeten de overgang van fun naar strategie realiseren.
• Waarom zien we er nog niet op toe als bestuur en management dàt onze medewerkers sociale media (gaan) gebruiken. Het onderwijs moet ermee aan de slag. Het moet uitdagender. Onze kennis moeten we steeds transparanter maken; kennis moet de wereld in, moeten we openbreken voor de wereld. Geen protectionisme dus meer, maar overgaan naar open source-aanpak. Hiervoor is een permanente ‘awareness’ nodig en we moeten daarbij het gedrag van onze jongeren meer naar binnen halen.

Pathologie kan ook via Facebook en Youtube
Tweede spreker is prof.dr. Wolter Mooi, hoogleraar Pathologie bij het VU-medisch centrum en enthousiast gebruiker van Facebook en YouTube, teneinde  met zijn webcolleges, digitale practica, kennnisclips en zelftoetsingsapplicaties de afstand tussen de docent en de student te verkleinen.  Zijn lezing is getiteld: ‘Docent, laat je gezicht zien’.

Walter Mooi vertelt:

• Zoek ook het persoonlijke contact met je studenten.
• Als Facebook ervoor zorgt dat studeren fun wordt, is Facebook nuttig, want fun is belangrijk, omdat je als student met plezier moet studeren. Youtube is bijvoorbeeld een mooi medium om iets wat ingewikkeld is, duidelijk te maken. Voor jou als docent is Youtube dan heerlijk en kun je daarmee helemaal ‘gaan’. Het doel is ook niet om je collegezaal vol te krijgen – want dat gebeurt toch wel als je het goed doet – maar het gaat vooral om goede prestaties van studenten bij leren en toetsen.
• Reputatieschade bij Facebook komt hard aan. Zorg er dus voor dat je op Facebook bijvoorbeeld niet negatief bent, niet beledigend, noem geen vertrouwelijke zaken, houd er rekening mee dat een ander iets van jou in jouw nadeel zou kunnen gebruiken, wees zuinig op je persoonlijke online imago en waarschuw elkaar als je iets van elkaar tegenkomt op sociale media wat je riskant voor jezelf of voor die ander vindt.

Drie programmasporen
Tussen 11.30 en 15.30 uur gaat het congresprogramma door in drie sporen, te weten: ‘Marketing, Communicatie en Reputatiemanagement’, ‘Onderwijspraktijk’ en ‘Wegwijs in één dag’. De congresdeelnemers gaan uiteen in de drie programmasporen. Ik woon het eerstgenoemde programmaspoor bij, dat o.a. is gericht op het managen van de reputatie van je onderwijsinstelling.
De eerste spreker van dit spoor is Tracy Playle, oprichter-directeur van Pickle Jar Communications. Ze is een ervaren sociaal mediastrateeg, die inmiddels tientallen Britse hoger onderwijsinstellingen begeleidde. Ze verzorgt vandaag twee lezingen. De eerste is getiteld “Impact of  Social Media on Communications & Marketing Approaches’ en haar tweede lezing later op de middag in het plenaire programma is getiteld: ‘Changing the face of the education landscape’.

Tracy Playle
Sociale media beïnvloeden je marketing en je reputatie. Zorg er bovenal voor dat je het als organisatie goed doet, want dat is de reden dat mensen zich aan jouw organisatie zullen verbinden. ‘Playtime is over’ en sociale media zijn fun, maar we moeten het nu verstandig gaan inzetten in onze strategie en in onze planning. Vaak wordt er als onderwijsinstelling te laat nagedacht over wat je bij bepaalde zaken met sociale media wilt doen. Ga dus je organisatiedoelen met betrekking tot sociale media ‘SMART’ formuleren. Kies een doelgroepgerichte benadering. Houd rekening met wie het allemaal zullen zien en houdt daarbij rekening met culturele verschillen.

Met sociale media is de verandering ook weer niet al te groot, want wat we vroeger aan sociale zaken allemaal al deden, doen we nu nog, maar nu gebruiken we daar technologische middelen voor. Voor wat betreft de inzet van sociale media moeten voortaan het Onderwijs en de afdelingen Marketing en Communicatie met elkaar samenwerken. We moeten ons ernstig afvragen of wij echt geven om onze klant, onze student. Kunnen we het ons eigenlijk wel veroorloven om niets met sociale media te doen? We hebben immers te maken met een ‘power shift in the education landscape’. Onderwijs is voor de student vaak saai, dus we moeten nu wel iets met sociale media in het onderwijs doen, want er gebeurt op het gebied van sociale media momenteel ‘exciting’ veel.

Social Media bij studentenwerving
Dan volgt in dit programmaspoor spreker Steven de Boer, sociale media-redacteur bij de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij presenteert allerhande praktijkvoorbeelden met als thema: ‘Sociale Media en Studentenwerving: Luisteren, Reageren, Informeren en Reclame maken’. Hij vertelt over de wijze waarop hij zich verbindt met potentiële studenten in het oriëntatieproces op de vervolgstudie van scholieren. Hij vertelt dat je daarbij met sociale media behulpzaam kunt zijn, 24/7. Zijn voorkeur gaat uit naar een interactieve benadering, gericht op relatie en dienstverlening, opdat je als onderwijsinstelling een positief beeld achterlaat bij de aanstaande student.

Cloud Computing
Tijdens de lunchsessie spreekt Pieter van Helvoirt, werkzaam bij Adobe Systems Benelux. Hij toont voorbeelden van ‘Persoonlijker communiceren door sociale media’. Adobe was vroeger  gericht op ‘Create’, met haar Adobe Creative Solutions, tegenwoordig Adobe Creative Cloud. Adobe heeft de overstap van Create gemaakt naar ‘Publish’ met haar Adobe Marketing Cloud. Men kan tegenwoordig de gecreëerde content in een Tablet Publishing-omgeving met Adobe-tools door middel van metadata gepersonaliseerd naar de gebruiker brengen. Daarmee slaat Adobe de brug tussen met name IT en Marketing.

Reputation Management
Daarna volgt spreker Sjoerd de Vries, universitair docent van de Universiteit Twente en lector ‘Social Media en Reputatiemanagement’ bij de NHL Hogeschool. Zijn lezing gaat over ‘Social Media en Reputatie-, Issue- en Crisismanagement’. Corporate Reputation  Management vraagt doelgericht en systematisch werken. Je moet als onderwijsinstelling meegaan met de trends van sociale media. Sociale media kunnen namelijk sociaal gedrag online mogelijk maken. Sociale media zullen voor een groot deel het mediaproces veroveren  Het reputatiemanagement zal steeds meer ingevuld worden als de optelsom van alles wat medewerkers en studenten van een hogeschool doen op het web. Als hogeschool moet je een kader ontwikkelen om verantwoord en succesvol met sociale media om te gaan. Het gaat er niet om wat de sociale media jou als onderwijsinstelling oplevert; maar het gaat er wèl om wat sociale media je klant, je (potentiële) student, oplevert. Denk dus niet aan jezelf, maar aan wat relevant is voor je klant.

Het onderwijs is leading
De laatste deelsessie in dit programmaspoor wordt verzorgd door Jurgen ten Brummelen van de stafafdeling Communicatie en René Boonstra van de opleiding Communicatie, beiden van Inholland. Hun sessietitel luidt: ‘Wat komt eerst, marketing of onderwijs?’. Ze spreken over Community, Online service, Advertising en Marketing. Volgens hen moet iedereen van Inholland meedoen; iedereen moet meehelpen om de community tree op te tuigen; iedereen moet meedoen om verbinding te maken. De managers moeten draagvlak creëren en medewerkers stimuleren en waarderen. De Inholland-doelen in dezen zijn: verbinden, kennis delen, krachten bundelen en participatie. Om dat allemaal te bereiken, worden community-sessies en kenniscafé’s georganiseerd, worden drempels weggenomen en moeten sociale media in het onderwijs worden geïntegreerd. Men moet durven te experimenteren, ambassadeurs van sociale media zoeken, niet bang zijn en het social DNA laten groeien. Marketing is de aanjager, maar het onderwijs moet ‘leading’ zijn.

Landelijke Benchmark Websites Hoger Onderwijsinstellingen
Voordat Tracy Playle voor de tweede maal spreekt - maar nu als keynote speaker - volgt de voorlaatste spreker. Het is Nico van Hemert, Managing Partner van Strategy on Demand, de mede-initiatiefnemer van ‘Benchmark Websites Hoger Onderwijs’. Nico spreekt over ‘Social Media en het Hoger Onderwijs’ en presenteert de eerste, voorlopige resultaten van het recent afgeronde onderzoek., waarin een groep studenten de websites van Nederlandse universiteiten en hogescholen heeft beoordeeld. Op 21 juni 2012 zal op de “Dag van de excellentie’ het onderzoeksrapport van deze jaarlijkse benchmark worden gepresenteerd.

Food for thought
Aan het eind van haar tweede lezing geeft Tracy Playle de zaal met betrekking tot sociale media nog stof tot nadenken mee, met haar woorden:

How can we have an Impact on the World
if we’re not talking their Language?

Beeldend werk in Apuaans marmer

Woensdag 30 mei 2012

CT-werkstuk in Apuaans wit marmer

Azzano 2012

Tweedejaars studenten van de opleiding Creatieve Therapie van Stenden Hogeschool te Leeuwarden zijn eind april/begin mei 2012 op werkweek geweest in Italië. Ze verbleven in Azzano, een bergdorp aan de voet van de Monte Altissimo (hoogte 1945 meter) in de Apuaanse Alpen, aan de noordgrens van Toscane.

Doel en werkvorm

Doel van deze werkweek was het leren beeldhouwen, in marmer. Eén van de opdrachten was om in een stromende rivier een brok wit marmer te zoeken, om daar vervolgens zes dagen mee te gaan beeldhouwen.

Proces en resultaat

In de vitrine van de Kennisboulevard van Stenden Hogeschool aan de Rengerslaan in Leeuwarden liggen resultaten van dit beeldhouwwerk. Het is het resultaat van zes dagen, minimaal 40 uren, werken. Of, zoals bij de expositie samengevat staat geschreven: Marmer, Positief vooruitzicht, Tegenslag, Geen zin meer, Het licht weer zien, Plezier, Eindresultaten.

100 jaar Vereniging Plaatselijk Belang Stiens

Dinsdag 29 mei 2012

Cover van het Jubileumboek

Eeuwboek
Onze lokale 'Vereniging Plaatselijk Belang Stiens' bestaat dit jaar 100 jaar. Dat eeuwfeest hebben we als leden met het bestuur en met diverse gasten gevierd tijdens een jubileumconcert met aansluitende receptie. Ter voorbereiding op dit eeuwfeest maakte de Vereniging het Jubileumboek met als titel '100 jaar Vereniging Plaatselijk Belang Stiens'. De teksten, foto's en vormgeving zijn verzorgd door Durk Reitsma, Syb de Jong, Jaap Bams, Jacob en Marijke Hemrica en Jan Oosterhuis. Op 10 februari 2012 is dit Jubileumboek door de huidige voorzitter Jaap Bams aangeboden aan de oud-voorzitter Willem Jansma. Na deze avond kregen alle Verenigingsleden een exemplaar van dit Jubileumboek thuisbezorgd.

Bronnenstudie
Om het Jubileumboek te schrijven, werd het oude archief van de Vereniging onderzocht, dat in het verleden was gedeponeerd bij het Historisch Centrum Leeuwarden. De auteurs hebben deze archiefbronnen gebruikt om hun teksten te schrijven en om delen uit notulen en verslagen deels letterlijk over te nemen in het boek. In een rood gecursiveerde letter zijn die citaten afgedrukt in het boek en een aantal scans van oude documenten - zoals het Huishoudelijk Reglement van 1912 - zijn op opeenvolgende linkerpagina's afgebeeld. Voorts bevat het Jubileumboek afschriften van krantenknipsels en oude en nieuwe foto's in zwart-wit en kleur.

Den bloei en de welvaart
In zijn Voorwoord schrijft oud-voorzitter Willem Jansma dat de Vereniging als statutair doel kreeg: 'den bloei en de welvaart van Stiens te bevorderen'. De vereniging werd opgericht op 8 februari 1912. Actuele onderwerpen voor deze nieuwe Vereniging waren in dat jaar de straatverlichting en de verontreinigde dorpsvaart, die overigens in 1937 nog steeds stonk. In haar tweede verenigingsjaar beijverde de Vereniging zich ervoor dat Stiens zo spoedig mogelijk zou worden voorzien van electriciteit voor licht en kracht. Daarna kwamen onderwerpen aan de orde zoals: brievenbussen, baldadige jeugd, de stationswachtkamer en zindelijkheidsverhogende waterplaatsen.

Zakken drogen
In 1935-1936 was de mogelijke annexatie van onze gemeente Leeuwarderadeel door Leeuwarden een veelbesproken item. Tegenwoordig - Anno 2012 - laait deze discussie weer op onder de noemer van Gemeentelijke Herindeling.
In 1912 was statutair vastgelegd dat de Vereniging tegenover politieke en religieuze vraagstukken beslist neutraal zou zijn, maar in het begin van de 50er jaren werd door inmenging van de Vereniging Plaatselijk Belang Stiens bij de gemeente een verbod gerealiseerd om op zondag zakken te drogen langs de Uniawei.

Wandelen in en rond Stiens
Dat de Stiensers medio vijftiger jaren van de vorige eeuw nog geen concrete beelden hadden bij onze gemeente als geschikte wandellocatie bleek uit een reactie in die jaren als: "Wêr wolle jimme de minsken hinne rinne litte; nei it Tichelwurk en werom?" In 1960 werd een wandeltocht een succes en tot traditie verheven. In 2004 publiceerde de Vereniging een Cultuur-historische Dorpswandeling door Stiens en in 2011 gaf de Vereniging de wandelgids 'Stedpaed' uit. 

1962-2012
Onderwerpen die de laatste 50 jaar de revue in Verenigingsverband passeerden, zijn onder andere: openbare telefooncellen, geluidshinder en baanverdraaiing van de vliegbasis, ruilverkaveling, molen 'De Hoop', een nieuwe begraafplaats, een woonwagenkamp, Radio Middelsé, fietspaden, spoorverbinding en spoorwegloodsen, straatnamen, speeltuinen, verkeersstructuurschets en verkeersveiligheid, millenniumwisseling, Noordwest Tangent, de kearewears, zwerfvuil, jeugdparlement, zorgcentrum, volkstuinen, optochten, kraaien rond de kerk, Burgernet en dorpsvisie.
Het Jubileumboek laat zien dat de Vereniging Plaatselijk Belang in alle opzichten mee is gegaan met de tijd. Deze Vereniging heeft in die 100 jaren een belangrijke rol gespeeld in het kader van 'den bloei en welvaart van Stiens'.

Lanterfanten over Route 4.2 Leeuwarden-Oentsjerk v.v.

Maandag 28 mei 2012 - Tweede Pinksterdag

Easy Tweede Pinksterdag
Ook voor vandaag wordt prachtig weer voorspeld. Durkje en ik kiezen ervoor om evenals gisteren ook vandaag te gaan wandelen. Niet zo ver en niet zo lang als gisteren, maar tien kilometer korter. Vandaag zullen we het tweede wandeltraject van het vierde deel van de wandelserie 'Friesland voor Lanterfanters' lopen. Dat is de route vanuit Leeuwarden naar Oentsjerk en dan via een iets zuidelijker traject weer terug naar Leeuwarden. Een wandeltraject van 18 kilometer, niet zo lang, dus we kunnen het vandaag rustig aan doen. Lekker 'easy' op deze mooie, warme Tweede Pinksterdag.

Stadshof van Eden
Om 9.30 uur parkeren we onze auto bij het Haak-gebouw van Stenden Hogeschool op het parkeerterrein van de Kenniscampus Leeuwarden aan de Rengerslaan. Hier begint Route 4.2. Wandelgidsauteur Fokko Bosker gaf deze route de titel: 'Dwalen door de stadshof van Eden'. We lopen langs de Dokkumer Ee en steken bij de Dammelaan de Dokkumer Ee over, om vervolgens aan de oostoever door de Leeuwarder Vrijheidswijk in noordelijke richting te lopen. Via het 'heechhout' steken we de Bonkevaart over en dan komen we in en door Snakkerburen.

Eerste Efstedenfietsers passeren Lekkum
Het volgende dorp waar we door wandelen, is Lekkum. Aan de noordoostzijde van Lekkum zien we de voorhoede van de fietsers die vandaag meedoen aan de jaarlijkse Elfstedenfietstocht. Het zijn op dit moment van de dag nog voornamelijk racefietsers, die de vaart er aardig in hebben. Zij zijn vanmorgen vroeg in Bolsward gestart en zijn nu al weer op weg vanaf Dokkum richting Leeuwarden, om daarna de Friese Zuidwesthoek in te gaan. In de ruime bocht voorbij Lekkum gaan wij verder over het Wynser Binnenpaad, een prachtig fiets- en wandelpad dat door de weilanden in noordelijke richting loopt, parallel aan de Dokkumer Ee.

Wandelaars ontmoeten fietsers
Aan het eind van het Wynser Binnenpaad komen aan in Wyns.We pauzeren bij Eetcafé De Winze, op het terras aan de Dokkumer Ee. Het pontje van de Wynser Oerset vaart af en toe heen en weer om fietsers en wandelaar hier over de Dokkumer Ee te zetten. Na deze koffiepauze verlaten we Wyns. In de bocht van Wyns nemen we rustig de tijd om een lange sliert voorbijfietsende Elfstedentochtdeelnemers te bekijken. Ze hebben de wind in de rug en de vaart zit er ook hier in de bocht behoorlijk in. Een bonte stoet fietsers trekt aan ons voorbij, aangemoedigd door de hier en daar staande groepjes toeschouwers. Racefietsen, toerfietsen, kinderfietsen, ligfietsen, handfietsen en tandems, ze zoeven allemaal snel voorbij. De fietsers genieten zichtbaar van alle aandacht en aanmoedigingen. Vlak buiten Wyns staan onze dorpsgenoten, de Stiensers Ale & Jannie aan de kant van de weg. Voorbijkomende familieleden krijgen hier drinken aangeboden door hen. Wij zien hier ook zwager Theo uit Dokkum en neef Lieuwe uit Heerenveen voorbijfietsen.We roepen hen toe, maar door de drukte en de snelheid horen en zien ze ons niet.

Naar Stania State
Door de berm lopen we Wyns uit, terwijl ondertussen een groot aantal fietsers - soms met zijn vieren of vijven naast elkaar - ons snel voorbij fietst. Verderop gaan de fietsers rechtsaf richting Lekkum. Daar gaan wij rechtdoor richting Oenkerk. Als we langs het riviertje de Murk lopen, halen Ale & Jannie ons in op de fiets. We lopen een eindje met zijn vieren verder tot we bij hun auto arriveren. Wij gaan een eindje verder, om in oostelijke richting over het zand- en ruiterpad naar de N361 te lopen, om daar over te steken naar het park van Staniastate in Oenkerk. In het park nemen we een etenspauze op een bankje bij de vijver, onder een immense rode beuk in dit voorname, statige park; onmiskenbaar het ontwerp van de beroemde 19e eeuwse landschapsarchitect Lucas Roodbaard.

Liever zand dan beton
De wandelgids geeft aan dat we tegenover de Proefboerderij van PTC+ over een betonpad tussen de weilanden door moeten, richting Gytsjerk. De toegang tot dit betonpad is volgens een verbodsbord echter verboden. Vanaf het erf van de proefboerderij roept een man dat we eerst nog over de weg door moeten lopen naar een menpad, dat ongeveer een kilometer verderop ligt. Dat is een prima advies, want dat brede zand-/ruiterpad is veel mooier dan het aangegeven betonpad en bovendien loopt dit menpad door een schilderachtige weidegebied. Dit menpad voert ons naar de Canterlandseweg ten westen van Gytsjerk.

Tegeltjesbrug Elfstedenschaatser
Verderop gaan we over de blauwe tegeljesbrug, die is 'bekleed' met de vele geglazuurde aardewerktegels met daarop evenzovele Elfstedenschaatser afgebeeld. Ook vandaag trekt deze unieke tegeltjesbrug veel bekijks. Op de volgende splitsing komen we langs een EHBO-post van de Elfstedenfietstocht. De EHBO-ers vertellen ons dat ze nog een kwartiertje zullen wachten alvorens ze alles opruimen, want de laatste fietsers zijn zo langzamerhand wel voorbij deze plek. Bij Miedum komen we langs het opmerkelijke kerktorentje zonder kerk, verscholen in de omliggende bomen.

Langzaamaansociaalactief
Nog voordat we in Lekkum arriveren, nemen we het fietspad linksaf naar de Bullepolder, waar de Leeuwarder nieuwbouwwijk Blitsaard wordt gebouwd. Een groot aantal kavels ligt hier nog braak, gereed om te verkocht en bebouwd te worden. Gezien de huidige recessie zal dat hoogstwaarschijnlijk nog wel enkele jaren duren. Over de oude Miedwei gaan we naar Snakkerburen en daarna lopen we door de Leeuwarder Vrijheidswijk weer terug naar onze auto op het parkeerterrein van Stenden Hogeschool. We arriveren daar zes uren nadat we we hier vanmorgen van start zijn gegaan. We zijn in elk geval in onze opzet geslaagd om de 18 kilometer in een rustig tempo af te leggen. Bovendien hebben we onderweg veel meer dan gemiddeld de tijd genomen om hier en daar eens even een praatje te maken met deze en gene die we onderweg ontmoeten. Niet alleen in sociaal opzicht is dit dus een heel geslaagde dag, maar ook qua beweging en aanschouwde schoonheid van natuur en landschap heeft deze dag ruimschoots aan alle verwachtingen voldaan. Een hele mooie Tweede Pinksterdag dus.

Lanterfanten over Route 3.7 van Sneek naar Easterlittens

Zondag 27 mei 2012 - Eerste Pinksterdag

De Friese Greidhoek is in mei schilderachtig mooi

Duitse detailhandelaren in het oude Fryslân
"Hannekemaaiers trekken diepe sporen in de Friese Greiden'. Dat is de titel die wandelgidsauteur Fokko Bosker als titel gaf aan de zevende wandeling in het derde deel van zijn vierdelige wandelgidsenserie 'Friesland voor Lanterfanters".
De titel van dit wandeltraject verwijst enerzijds naar de Hannekemaaiers en de Kiepkerels, die al vanaf de 18e eeuw jaarlijks vanuit het Duitse grensgebied en vanuit het Duitse Westfalen het Friese platteland 'overstroomden', op zoek naar werk bij de boeren en op zoek naar klanten voor hun handel. In plaatsen zoals Bolsward en Sneek vestigden zich indertijd de inmiddels bekend geworden detailhandelsfamilies Voss, Lampe, C&A Brenninkmeijer, Peek en Cloppenburg en Vroom & Dreesmann.

De Fryske Greidhoeke
Anderzijds verwijst de titel van dit wandeltraject naar de Friese Greidhoek, het schitterende weidegebied in onze provincie Fryslân. Durkje en ik lopen vandaag vanuit Sneek, via Bolsward naar Easterlittens, over een afstand van 28 kilometer. Kilometer na kilometer in de Fryske Greidhoeke is genieten van elke stap. Bijzondere paden en wegen door bontgekleurde velden en altijd en overal de Friese weidevogels nadrukkelijk in vogelvlucht en in vogelgeluiden om je heen. In de maand mei is de Greidhoek één van de parels van Fryslân.

Van Sneek, via Ysbrechtum naar Tirns
Onderweg naar Sneek laten we een auto achter in Easterlittens. In Sneek parkeren we bij het treinstation nabij het stadscentrum. We wandelen even vóór 8.00 uur langs de stadsgrachten eerst naar de Sneker Waterpoort en daarna weer terug om ten noordoosten van het station het spoor over te steken in noordwestelijke richting. In Ysbrechtum passeren we 17e eeuwse Epema State met haar voorliggende poortgebouw. Over de Thabortille en langs de locatie van de vroegere Thaborklooster gaan we naar Tirns.

Ter Bede en over de Slachte
Vanuit Tirns nemen we een doodlopende landbouwweg het veld in, richting Annebuorren, een buurtschap met in de velden verspreid liggende huizen en boerderijen. Voorbij Annebuorren gaan we dan over één van de oudste paden van Fryslân. Dit smalle kerkenpad 'Ter Bede' is tegenwoordig een bijna niet meer te zien graspaadje door het veld. Over grotere afstand kun je aan de kleurverschillen in het grasland nog zien waar dit oude graspad richting Reahûs loopt. Dit veldpad brengt ons naar de middeleeuwse zeedijk, de 'Slachte'. Met Reahûs achter ons lopen we over de Slachtedyk langs Hidaardersyl naar Hartwerd. Voorbij Hartwerd gaan we over een smal geasfalteerd pad tussen de weilanden door naar Bolsward. Bij een nieuwe boerderij staat een houten hokje met geopende deur. In dat hokje is een keukentje getimmerd, met daarin allerlei benodigdheden om bijvoorbeeld zelf koffie te zetten. Zonnepanelen op het dak zorgen voor elektriciteit. Het is een kwestie van zelfbediening en men vertrouwt op eerlijke betaling in het geldkistje. Enkele weken geleden las ik over dit initiatief van deze boer, die dit liet ontwikkelen en maken als praktijkopdracht voor vier scholieren. Een prima initatief!

Boalsert
In Bolsward lopen we naar het stadscentrum. Hier kun je zien dat men zich voorbereidt op de finish vandaag van de Elfstedentocht op de step, en op de Elfstedentocht op de fiets, die morgenochtend van start gaat. Veel winkels gaan open en de horeca is nagenoeg klaar voor de duizenden mensen die vandaag en morgen Bolsward bezoeken. Het bedienend personeel van Grand-Café het Praethuys is nog niet aanwezig, maar de eigenaar biedt ons alvast een kopje koffie aan. Op het terras ontmoeten we twee Zeeuwse fietsers die in 2007 met drie anderen naar Santiago de Compostela zijn gefietst. Vandaag gaan ze even op de fiets naar Sneek en morgen zullen ze voor de vijfde maal de Elfstedenfietstocht rijden.

Klederdracht bij de watermolen
Over het geasfalteerde wandel-/fietspad gaan we langs de Bolswardertrekvaart naar Burgwerd. Voorbij Burgwerd gaat het pad over in een onverhard voetpad langs de oever van de Boalserter Feart. Vlak vóór Krommesyl passeren we de oorspronkelijk 17e eeuwse watermolen. Daar ontmoeten we twee jongedames en een jongeman. Eén van de dames draagt kitscherige klederdracht. Ze is van buitenlandse afkomst, maar kan ons desgevraagd in goed verstaanbaar Nederlands duidelijk maken dat ze bezig zijn om een fotosessie te maken met haar 'Nederlandse klederdracht' vóór deze prachtige watermolen. Ze hebben samen veel plezier tijdens het fotograferen van alle poses.

Krommesyl en Wommels
Bij Krommesyl passeren we de 'Nije Kromme', de metalen boogbrug over de N359, die hier zorg draagt voor een veilige oversteek voor het verkeer op de Slachtedyk. In het zuiveldorp Wommels passeren we eerst het museum 'De striid tsjin het wetter' in het voormalige kaaspakhuis en dan vinden we een mooi plekje in de schaduw op een bankje bij het kaatsveld in het dorpscentrum. Het is een warme dag, dus we drinken veel onderweg en genieten van deze schaduwrijke en koele pauzeplek.

Pinksterfeest 2012 in Skrok
Voorbij Wommels volgt een waarlijk schitterend weidegebied in het natuurreservaat Skrok. We lopen over het Swynzerpaad  langs de vogelkijkhut 'Spiker' en komen dan ter hoogte van de boerderij Sate Britsaerd over een smal paadje door dit natuurreservaat. Geuren en kleuren, een schilderachtig bont palet van één groot, uitgestrekt veldboeket. Een blauwe lucht en zonovergoten, het zijn de succesfactoren van het sprookjesachtige weidegebied in de Friese Greidhoek. Als je ter gelegenheid van het Pinksterfeest in een feestelijke stemming wilt komen, moet je vooral hier in het veld gaan zitten. Dan word je vanzelf vrolijk.
Vlak vóór het buurtschap Skrok steken we de Sebearefeart over in de Stittenserhem polder. We lopen door het meest noordelijke puntje van de bebouwde kom van Easterein.

Itens, Hinnaard en Spyktille
Langs de doorgaande weg gaan we richting Itens. Vlak vóór het kaatsveld van Itens gaan we linksaf richting Britswerd, maar als vrij spoedig verlaten we deze weg om in noordelijke richting naar het dorpje Hinnaard te lopen. We nemen een korte fruitpauze bij het Klokhuis van Hinnaard. En dan lopen we naar Spyktille, waar we de doorgaande weg richting Spannum verlaten, om dan over het geasfalteerde fiets-/wandelpad langs de Boalserterfeart naar Easterlittens te lopen. In Easterlittens is het op de camping en bij de hoge voetgangersbrug over de Frentsjerter Feart gezellig druk.

Ook niet als ie ijskoud is
Het is 15.45 uur. Het terras aan de Frentsjerter Feart zit nagenoeg vol en bij de hoge voetgangsbrug ligt een geheel blauw geschilderd kruisertje. Ruim tien jongens en meisjes zitten en liggen op deze feestboot. Fryslân kent veel zuipketen en oude (sta)caravans waar de jongeren in vriendengroepen hun vrije tijd samen doorbrengen. Deze groep Friese jongelui heeft geen zuipkeet of -caravan, maar gaat varen in hun felblauwe zuipschuit. We blijven even bij ze staan voor een praatje. Ze vragen of we trainen voor de Slachtemarathon en bieden ons een blikje bier aan. Als we bedanken voor hun vriendelijke aanbod - omdat we beiden nog moeten autorijden - moeten we vooral even voelen hoe ijskoud hun pilsjes in de boot zijn, want dan weten we in elk geval welk geweldig koele aanbod we afslaan.

Acht uren onderweg; elke minuut Pinksterfeest
Aan de overzijde van de Frentsjerterfeart gaan we naar de auto die we hier vanmorgen vroeg bij het Wapen van Friesland in het dorpscentrum parkeerden. Dan rijden we naar Sneek om daar de andere auto te halen. Vanuit Sneek rijden we dan weer terug naar huis. Op de autoradio horen we dat de steppers van de Elfstedentocht inmiddels zijn gefinisht in Bolsward en dat het al behoorlijk druk wordt in Bolsward en omgeving vanwege alle fietsers die hier in deze buurt een slaapplaats hebben gevonden om morgenochtend vroeg langs de elf Friese steden te gaan fietsen.
Wij hebben de 28 kilometer vandaag afgelegd in acht schitterende uren. We hebben het qua lopen en pauzeren rustig aan gedaan vanwege de warmte (in Easterlittens is het bij aankomst 28 graden Celsius) en we hebben meer dan gemiddeld lang - al dan niet fotograferend - stilgestaan op al die schitterende plaatsen in de Fryske Greidhoeke. 

Vertrouwen loont; ook de merel

Zaterdag 26 mei 2012 

's Ochtends angstige blikken van het mereljong

Werk aan de tuin
Een prachtige zaterdag vóór Pinksteren. De hele dag mooi weer: volop zon, een lekkere temperatuur en een aangename bries. Omdat we al weken geen werktijd voor de tuin hebben aangewend, is het vandaag de hoogste tijd voor een tuindag. Niet alleen de gewenste tuinplanten, maar ook het onkruid heeft volop zijn best gedaan om te groeien en te bloeien, dus werk aan de winkel, of eigenlijk: werk aan de tuin.

De tweede leg
Nu wil het geval dat we al voor de tweede keer dit voorjaar een nest met jonge merels in de tuin hebben. Als ik achter in de tuin ben, vind ik één van de jonge merels weggedoken in een hoekje van één van de beide compostboxen die we in de tuin hebben. Vanuit de heg is deze jonge merel in de hoge compostbox terecht gekomen en kan er in dit prille stadium nog niet uit komen. Omdat ik straks onkruid in de compostbox ga gooien, moet de merel er eerst uit, dus die vang ik voorzichtig met een emmer en dan zet ik de merel verderop op een verhoging in de tuin, onder de dennenboom. Pa en Ma Merel protesteren hevig met opgewonden klanken en volgen mij en hun jong nauwgezet. Als ik even op grote afstand van de jonge merel ga staan, voegen Pa en Ma zich al spoedig bij hun jong met lekkernijen voor de nodige groei. De andere jongen zitten nog in het nest, zie ik.

Geen blijvertjes in het nest
Gedurende de hele dag vliegen de beide merel-ouders af en aan met voer voor hun jongen. Je kunt zien en horen dat ze het in het begin nog spannend vinden dat ik op betrekkelijk korte afstand van het nest aan het werk ben in de tuin, maar gaandeweg de dag groeit er toch enig vertrouwen en vliegen ze zonder al te veel omwegen - en steeds rustiger - rechtstreeks naar hun jongen, op de grond of in het nest. Halverwege de dag verlaten ook de andere jongen het nest, want ik kom ze onderweg af en toe tegen als ik achter in de tuin weer een emmer onkruid in de compostbox leeg.

Vertrouwen loont Pa Merel
Het wordt voor beide partijen wel een gezellige dag, zo in de tuin. We zijn allemaal druk bezig met onkruid wieden, voeren en gevoerd worden en de uren vliegen om.
Halverwege de middag krijgt één van de merels - het mannetje - in de gaten dat er toch meer dan gemiddeld wormpjes en larfjes gevonden worden op de plaats waar ik zojuist onkruid uit de tuin heb verwijderd. Als dat besef bij Pa Merel is doorgedrongen, komt hij na het voederen van de jongen steeds weer even bij me terug. Op ongeveer een meter afstand van mij hupt hij heen en weer en trekt met zijn snavel om de haverklap een wormpje of een larfje uit de grond. Hoe goed ik ook kijk, ik zie die wormpjes en larfjes niet, maar ik zie wel dat de merel ze elke keer weer uit de grond pulkt. Het zij zo en het is ook goed zo. Het is zo ook wel een goede werkverdeling: ik zie het onkruid en trek dat uit de grond en de merel ziet wormpjes en larfjes en trekt die uit de grond. Zo hebben we het beide druk en hebben we samen een gezellige dag in de tuin.

Ljurkstrjitte in Stiens

Vrijdag 25 mei 2012 

De Ljurkstrjitte gezien vanaf de Tjirkstrjitte

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tussen Tjirkstrjitte en Skilwei 

De Ljurkstrjitte is een woonstraat in de Stienser woonwijk Stiens-West. Het is een doorgaande straat, met woningen aan beide zijden van de straat. Aan de zuidkant van de straat ligt de Tjirkstrjitte. Als je vanaf de Tjirkstrjitte de Ljurkstrjitte in rijdt in noordelijke richting, passeer je eerst de kruising met de Ljipstrjitte, dan aan je rechter zijde de Wilsterstrjitte, vervolgens aan je linkerzijde de Kwartelstrjitte, om uiteindelijk aan het eind van de straat uit te komen op de T-splitsing met de Skilwei.

 

Vogelzang van de zangvogel

'Ljurk' is de Friese vogelnaam voor de 'Leeuwerik'. Vroeger was deze zangvogel op het platteland nog een frequent voorkomende vogel. Door de voortgaande intensivering van de landbouw en de voortdurende verandering van het agrarisch landschap is de vogelpopulatie met  zo'n 90% van de oorspronkelijke omvang afgenomen. Vanwege deze sterke afname is de Leeuwerik op de zogenoemde 'rode lijst' van de beschermde vogelsoorten geplaatst. Leeuweriken staan bekend om hun prachtige vogelzang, ook tijdens het vliegen.

Expositie Onderwijsleiderschapsportretten

Donderdag 24 mei 2012 

Juf Iris in de Expositie Leiderschapsportretten

Expo Leiderschap
Op de begane grond, achter het Auditorium van Stenden Hogeschool in Leeuwarden is een lange half-ovale gang. Deze gang wordt regelmatig gebruikt als expositieruimte. Op dit moment hangen aan de muren van deze expositiegang leiderschapsportretten van eerstejaars studenten van de Christelijke Opleiding tot Leraar Basisonderwijs van Stenden Hogeschool in Leeuwarden.

Heden en toekomst in beeld
De studenten kregen de opdracht om eerst na te denken over de vraag hoe zij zichzelf als toekomstig leraar/lerares zien, om dat beeld vervolgens vast te leggen in een fotoportret. Als je langs deze leiderschapsportretten loopt, zie je onze toekomstige leerkrachten van het basisonderwijs aan je voorbij gaan. Het is mooi om te zien op welke verschillende manier al die studenten hun eigen beeld van heden en toekomst in hun fotoportret hebben vastgelegd.

Juf Iris
Eén van die studentenportretten is van juf Iris. Ze is ter voorbereiding op het maken van de foto gaan stoepkrijten en is voor de foto gaan zitten te midden van haar stoepkrijttekening. Met die tekening wil Iris haar creativiteit laten zien en in de stoepkrijttekst 'Juf Iris' wil ze met de afwijkende letter J laten zien dat ze behalve gestructureerd te zijn ook ruimte toelaat voor creativiteit. Door een vogelperspectieffoto te maken, werd het mogelijk om haar te midden van een grote variëteit aan getekende figuren en dieren te portretteren. Met de rust die ze op de foto uitstraalt, wil juf Iris laten zien dat ze die rust ook in een klas met al die verschillende soorten kinderen wil uitstralen. Dat Iris de kinderen in haar klas de nodige ruimte wil bieden, laat ze zien met een niet geheel vol getekende stoep. Rondom de figuren is voldoende ruimte vrij gelaten. Haar geopende handen staan voor een open communicatie. De kinderen van haar schoolklas kunnen altijd bij Juf Iris terecht, als er iets bijzonders aan de hand is, of "gewoon om even te kletsen".

Doorontwikkeling
En zo is elke student uniek en heeft elke eerstejaars student op deze expositie een eigen verhaal, met eigen beelden, met een geheel eigen combinatie van kenmerken en eigenschappen.
't Is mooi om het nu te bekijken.
't Is ook een goede zaak om hier als student over een jaar, over twee en over drie jaar nog eens op terug te kijken, want, is het dan nog steeds het portret van wie je bent en wie je wilt zijn?
En hoe verrassend zal het zijn om bijvoorbeeld vier jaar na afstuderen, na vier jaar lesgevende ervaring, nog eens weer terug te kijken op je eigen portret en op de bijgeschreven toelichting.
Is dat dan nog steeds jouw portret?

Kloosterpad 1453

Woensdag 23 mei 2012

Cover van de fiets- en wandelgids

Meer dan 50 Friese kloosters

Aan het eind van de Middeleeuwen had Fryslân ruim 50 kloosters. De meeste daarvan stammen uit de 12 en de 13^e eeuw, maar de historie van een aantal kloosters - zoals bijvoorbeeld van de Sint-Bonifatiusabdij van Dokkum - gaat terug naar de 8^e en 9^e eeuw. De 12^e eeuwse Cistenciënzer abdij Klaarkamp van Rinsumageest is één van de kloosters die als een soort ‘moederhuis’ fungeerde, van waaruit nieuwe kloosters werden gesticht. Het koorherenklooster van Burgum en de Benedictijner abdij van Smalle Ee zijn bijvoorbeeld twee van die kloosterstichtingen van die tweede fase.

1453

Tussen die verschillende kloosters ontstonden paden en wegen; ook wel kloosterpaden genoemd. Eén van die kloosterpaden verbond indertijd de kloosters Klaarkamp van Rinsumageest en de abdij van Dokkum via het Barraconvent van Burgum met het klooster van Smalle Ee, nabij Drachten. Uit een oorkonde van het jaar 1453 blijkt dat deze middeleeuwse noord-zuid-route door Fryslân in het midden van de 15^e eeuw werd verbeterd.

Fiets- en wandelgids

Dit oude Friese kloosterpad is uitgangspunt geworden voor een langeafstandswandeling over een afstand van 42 kilometer. Dit kloosterpad wordt beschreven in de fiets- en wandelgids ‘Kloosterpad 1453’, die in 1999 verscheen en die inmiddels enkele herdrukken kent. De route met haar beschrijving is opgesteld door het echtpaar Nanka & Peter Karstkarel. In dit boekje zijn informatieve tekstbijdragen gepubliceerd van Hans Mol (over kloosters in Fryslân), van Douwe Kootstra (over sagen en legenden), met meditaties van de inmiddels overleden dominee Huub Klijn en met overdenkingen van Pieter Sijpersma. De foto’s in de routegids zijn van Peter Karstkarel. De routegids kreeg als ondertitel mee: ‘Een bedevaart in het oosten van Friesland’.

Noorder- en Zuidertraject

In het afgelopen jaar hebben Durkje en ik het Kloosterpad 1453 in drie verschillende trajecten bewandeld, te weten:

• Op 21 februari 2011 liepen we het Zuidertraject vanuit Smalle Ee (Onser Lyewe Vrouwen Smelgeraconvent/Smellingera klaester), via De Wilgen, Drachten (Karmelklooster en Minderbroederklooster), Opeinde, Oudega, Nijega en Sumar naar Burgum (Barraconvent/Berghklooster);
• Op 6 maart 2011 liepen we het Noordertraject vanuit Burgum, via Noordburgum, Kûkherne, van Veenwouden (Schierstins) over de Goddeloze Singel richting Broeksterwoude en via Damwoude, Rinsumageest (Klaarkamp) en Sijbrandahûs naar Dokkum (de Bonifatiusbedevaartsstad); via de westelijke routevariant.
• Op 15 april 2012 liepen we de oostelijke routevariant van het Noordertraject vanuit Damwoude naar Dokkum (Bonifatiuskapel).

Friese bedevaartsroute

Dit Kloosterpad 1453 is een mooie Friese bedevaart, een pelgrimage langs sporen van oude en nieuwe vroomheid vanaf de Middeleeuwen tot heden, wandelend over authentieke paden vol verhalen, oude legenden en sagen en langs verstilde plekken en landschappen, die uitnodigen tot meditatie en overpeinzing. Het Kloosterpad 1453 is één van de mooiste en belangrijkste historische routes in onze provincie Fryslân.

Citaten

• Pieter Sijpersma: “Van lopen ga je vanzelf denken. Het geheim zit in de beweging, of beter: in het tempo van de beweging en het ritme. Door te wandelen komen je gedachten vanzelf op gang”.
• Huub Klijn: “De belangrijkste steun en bron zijn in de kerk te vinden. Stilte om tot jezelf te komen. Ruimte voor de vragen van het leven en voor verhalen van mensen over waar zij hun kracht vandaan halen”.

Formulewissels in Nederlandse supermarkten

Dinsdag 22 mei 2012 

Jumbo-display in Stenden Hogeschool

Formulewissel
Vorige maand werd bekend gemaakt dat de twee supermarktenformules 'Jumbo' en 'C1000' worden samengebracht onder het Jumbo-label. De Jumbo-Groep wil daarnaast 136 winkels aan Albert Heijn en aan Coop verkopen. Dit besluit volgde op een periode van strategische heroriëntatie, nadat Jumbo eerder al de formule van de C1000-supermarkten had overgenomen. Het ziet er naar uit dat zo'n 300 C1000-supermarkten in de komende jaren worden omgebouwd tot Jumbo-supermarkten.

Jumbo display
Dat dit bericht uiteraard ook is opgemerkt door de studenten en de medewerkers van de HBO-opleiding Small Business en Retail Management (SBenRM) van Stenden Hogeschool te Leeuwarden hoeft ons niet te verbazen. Deze studenten, docenten en overige opleidingsmedewerkers volgen uiteraard ook alle actuele ontwikkelingen in de retailsector in het algemeen en in de detailhandel in het bijzonder op de voet. Toen ik in de wandelgang van de Leeuwarder Stenden-locatie de gebruikelijke plek van de retail-display passeerde, zag ik dat de SBenRM-opleiding deze markante formulewissel van C1000 naar Jumbo met enig promotiemateriaal van Jumbo bij de voorbijwandelende studenten en medewerkers extra onder de aandacht brengt.

Hoger Onderwijs: crisis of kwaliteit?

Maandag 21 mei 2012

Jaap Nammensma,Tiny Hekkenberg en Doekle Terpstra

Doekle Terpstra
De jaarlijkse sectorledenvergadering van de Sector Hoger Onderwijs van CNV-Onderwijs vindt vandaag plaats in het CNV-gebouw te Utrecht. Zoals te doen gebruikelijk komen daarin naast de huishoudelijke zaken ook de actuele ontwikkelingen in het hoger onderwijs aan de orde. Voor het eerste gedeelte van deze bijeenkomst van de Sector Hoger Onderwijs is Doekle Terpstra uitgenodigd; voorheen de voorzitter van het CNV en nadien van de HBO-raad; en vandaag bij ons aanwezig in zijn actuele functie van bestuursvoorzitter van Hogeschool Inholland. Terpstra is als spreker uitgenodigd om zijn bestuurderservaring met ons te delen in het kader van het thema: ‘Hoger Onderwijs: crisis of kwaliteit’.

Crisis of kwaliteit
Doekle Terpstra vertelt over zijn ervaringen op hogeschoolnivo; over wat hij heeft waargenomen als bestuurder en als persoon. Hij geeft aan nog steeds blij te zijn dat hij de stap van de HBO-raad naar Inholland heeft gemaakt; om ook eens in de rol van hogeschoolbestuurder te stappen. Die overstap heeft hem in elk geval zicht gegeven op een aantal onvolkomenheden in het hoger onderwijs, zo vertelt hij.

Lessons learned
Terpstra begint te stellen dat de belangengroep ‘Beter Onderwijs in Nederland’ (BON) achteraf gezien meer gelijk had in haar beweringen dan hij aanvankelijk nog dacht toen hij bij de HBO-raad werkte. Bij Inholland was het bijvoorbeeld bij zijn aantreden zo dat de diensten de dienst uitmaakten, in plaats van dat de mensen uit het primair proces (het onderwijs)– bepaalden wat goed is voor het onderwijs van de hogeschool. De fifty-fifty-verhouding van diensten-onderwijzend personeel was de scheefgetrokken realiteit. Terpstra is duidelijk in zijn opstelling: éénmaal per vijf jaar moet bij organisaties in het publieke domein (zoals onderwijs en zorg) de helft van de staforganisatie eruit.

Hogeschool Inholland
Bij Hogeschool Inholland was in de loop der jaren een bestuurlijke bovenwereld gegroeid, die los van de onderwijsorganisatie functioneerde, los van het primaire proces. De hogeschool had haar zaken ook niet op orde voor wat betreft het naleven van de geldende wet- en regelgeving. Terpstra: “We moeten de wet- en regelgeving niet langer als last beschouwen, maar die als een voertuig hanteren voor ons handelen.” Het nadelige voor een hogeschool als Inholland is dat in zo’n gegeven crisissituatie alle creativiteit plat wordt geslagen en dat je als hogeschool volledig in een kramp schiet als je zo onder de loep wordt genomen. Een reëel risico voor het onderwijs van Inholland is dat docenten van het ene wantrouwen in een ander wantrouwen schieten. Een gebrek aan vertrouwen van de mensen uit het primaire proces in de mensen in de top van organisaties in bijvoorbeeld zorg, onderwijs en banken is momenteel eerder regel dan uitzondering. Vertrouwen daarentegen is een sleutelwoord, want vertrouwen in de top, betekent ook vertrouwen op de werkvloer.

Professionele ruimte
Doekle Terpstra heeft intussen ook zijn beeld over de zogenoemde ‘professionele ruimte’ in het onderwijs bijgesteld. Docenten moeten weer zelf greep krijgen op het primaire proces, op hun onderwijs. Terpstra verwacht veel van een combinatie van het invullen van die professionele ruimte in relatie tot het verantwoording afleggen over het gegeven onderwijs. In het professionele gesprek van docenten onderling moet ook de verantwoording van het eigen handelen ten opzichte van elkaar worden ingevuld. Professionele ruimte dient samen te gaan met een cultuur van elkaar aanspreken op elkaars functioneren. “Dat is een kwetsbaar onderwerp, maar toch moeten we die slag maken in het hoger onderwijs”, aldus Terpstra.
Misschien moeten we in alle arbeidsovereenkomsten ook wel vastleggen op welke wijze de hogeschooldocent zich verhoudt tot het werkveld waarvoor hij de studenten opleidt. Wellicht zouden de vakbonden dat moeten regelen; laat ze die knuppel maar in het hoenderhok gooien. Docenten moeten in hogescholen de regie weer nemen en periodiek in collegiaal verband rekenschap willen afleggen over hun werk.

Bestuur en Toezicht van hogescholen
Terpstra zoekt in zijn betoog de breedte: “We zitten in een systeemcrisis in plaats van in een crisis in één hogeschool. Een ander type leiderschap zal in het hoger onderwijs moeten ontstaan; ik zou dat toejuichen”. Hij gaat verder door te stellen dat meer mensen die afkomstig zijn uit het onderwijs in de Colleges van Bestuur moeten komen. De crisis bij Inholland is ook het resultaat van bestuurlijk falen. In de voormalige Raad van Toezicht van Inhollland zaten zeker wel gerenommeerde toezichthouders, maar die hadden geen verstand van het primaire proces in hun hogeschool. Er moet tenminste één onderwijsexpert in elke Raad van Toezicht van een hogeschool zitten; iemand die bijvoorbeeld weet hoe een OER in elkaar zit, iemand die weet hoe die Onderwijs- en Examenreglementen de hele hogeschoolorganisatie feitelijk sturen.

Centrale en decentrale kwaliteitszorg
Doekle Terpstra sluit af met de stelling dat hogescholen de kwaliteitszorg moeten decentraliseren. Daarentegen moeten Colleges van Bestuur wel de regie houden op die kwaliteitszorg. Zo zou elke hogeschool er bijvoorbeeld voor kunnen zorgen dat ze een onderwijsauditdienst in het leven roepen, die op uitdrukkelijk verzoek van de onderwijsteams periodiek op bezoek komen bij die onderwijsteams om de kwaliteit van hun onderwijs te onderzoeken.

In gesprek met Terpstra
Na deze presentatie van Doekle Terpstra volgt een goed gesprek in grote kring. Terpstra geeft antwoord op informatieve vragen, stelt wedervragen aan de aanwezigen in de zaal en ook inventariseren we gezamenlijk of er al ‘good practices’ zijn in onze hogescholen van de door Terpstra geschetste ideaalbeelden. Die schoolvoorbeelden zijn er wel degelijk, zo blijkt uit de praktijkvoorbeelden die door de aanwezigen op grond van eigen ervaring worden genoemd

Huishoudelijk deel van de sector hoger onderwijs
Na deze boeiende presentatie en discussie gaan we in sectoraal verband verder met de agendapunten van meer huishoudelijke aard. We behandelen het verslag van onze vorige sectorledenvergadering, het jaarverslag 2011 van de Sector Hoger Onderwijs, een wijziging in ons huishoudelijk reglement, de financiële overzichten van 2011 en 2012 en het activiteitenplan voor 2012.
Aan ons jubilerend lid Gert Doornbos wordt de jubileumspeld uitgereikt.
Aan het eind van het programma staat nog de afvaardiging van de Sector Hoger Onderwijs op de agenda, waarbij wordt geïnventariseerd welke leden van onze sector beschikbaar zijn om op 28 november 2012 en op 5 juni 2013 onze sector te vertegenwoordigen in de Algemene Ledenvergadering.

Actuele ontwikkelingen in het hoger onderwijs
Een ander belangrijk agendapunt is het item ‘Actualiteit’. We bespreken de actuele ontwikkelingen in het hoger onderwijs, waaronder ontwikkelingen op hogescholen en de Collectieve Arbeidsovereenkomst (CAO 2012). Zo spreken we bijvoorbeeld over de langstudeerdersmaatregel en de nadelige effectien die deze maatregel heeft voor deeltijdstudenten, met name ook voor de deeltijdse nascholing voor docenten in het kader van hun deskundigheidsbevordering. Met betrekking tot het thema ‘CAO’ komen onder andere de volgende onderwerpen in de plenaire discussie aan de orde: scholing, ontwikkeling, zelfontplooiing en de jaarlijkse 58 uren voor deskundigheidsbevordering van docenten. Ook bij de SOP-regeling en bij de Loonontwikkeling wordt kort stilgestaan.

Grenzeloze liefde in De Hege Stins

Zondag 20 mei 2012

De families Makati en Kone zingen tijdens de Gemeentedienst

Gemeentedienst van de Zendings- en Evangelisatiecommissie

De Gemeentedienst van vanavond in De Hege Stins te Stiens wordt georganiseerd door de Zendings- en Evangelisatiecommissie. Deze avondkerkdienst staat in het teken van de zending en gaat over de grenzeloze liefde van God. De Afrikaanse families Makati en Kone zingen tijdens deze themadienst enkele Afrikaanse liederen. Zij maken deel uit van onze Protestantse Gemeente van Stiens en zijn vanavond aanwezig om een aantal mooie liederen te zingen, waarmee ze ons laten zien op welke wijze ook over landsgrenzen heen de liederen over de grenze(n)loze liefde van God worden gezongen. Naarmate de dienst vordert, groeit de spontaniteit van hun optreden en van het enthousiasme waarmee hun mooie liederen worden ontvangen door de aanwezige kerkgangers. Waar ze beginnen met voorzichtig gezongen luisterliedjes, eindigen ze met iets uitbundiger muziek, waarbij de kerkgangers meeklappen op het door hen aangegeven ritme. Zo zorgen we er samen voor dat er muziek zit in deze dienst.

Drie gemeenteleden over grenzeloze liefde in Afrika
Onze voorganger is vanavond dominee Desirée Scholtens en de pianobegeleiding wordt verzorgd door Han Giesing. Verschillende gemeenteleden leveren een bijdrage aan deze dienst, waaronder de Bijbellezing van een Psalm in de Engelse taal. Drie gemeenteleden - die in de afgelopen periode tijdelijk hebben gewerkt in Afrika - vertellen over hun ervaringen. Indrukwekkend zijn hun verhalen: Yvonne van Meeuwen bijvoorbeeld over het al dan niet grenzeloos liefhebben van kindsoldaten, Dorike Jonker onder andere over de confronterende werkelijkheid die aanvankelijk nogal teleurstellend afwijkt van wat je ooit had verwacht en Annet Brouwer die ons wijst op het grenzeloze medelijden dat je voelt als je de betraande oogjes van een kind ziet dat een ernstige operatie zal moeten ondergaan. Drie voorbeelden van bewogen gemeenteleden uit onze gemeente, die onze landsgrenzen voorbij zijn gegaan om in het voor hun en voor ons onbekende Afrikaanse continent veel te ontvangen en veel te schenken van Gods grenzeloze liefde.

Zending over grenzen heen
Aan het eind van de dienst vraagt Roel Rauwerda namens de Stienser Zendings- en Evangelisatiecommissie speciale aandacht voor ons nieuwe zendingsproject in Colombia. In het slotgebed vraagt dominee Scholtens Gods zegen voor de aanwezige Afrikaanse gezinnen die tot onze kerkelijke gemeente zijn toegetreden en bidt ze om Gods zegen voor ons allemaal, opdat ook wij allen getuige zullen zijn van Gods grenzeloze liefde.
Na afloop lopen velen nog even langs bij onze Afrikaanse gemeenteleden om hen te complimenteren met de mooie Afrikaanse muziek en om hen hartelijk te bedanken voor hun mooie, zo gewaardeerde muzikale inbreng tijdens deze intieme Gemeentedienst aan het begin van deze zondagavond in Stiens. Een mooi begin van deze nieuwe week, waarin we toeleven naar het Pinksterfeest van komend weekend.

De rijkdom van wederkerige zending
Ook een week waarin we stil mogen staan bij de geestelijke rijkdom van deze tijd, waarin wij vanuit Nederland in het buitenland iets laten zien van Gods liefde en waarin nu ook mede-geloofsgenoten vanuit het buitenland in onze gemeentekring op hun wijze iets laten zien van de liefde van God. Zo ervaren we vanavond - ieder op eigen wijze - de rijkdom van die wederkerige zending, over alle denkbare grenzen heen.

Via Mosana van Thimister-Clermont naar Luik

Zaterdag 19 mei 2012 

Steile afdaling naar Bellaire

Vorstelijk pelgrimsontbijt
Om 7.30 uur staat een waarlijk vorstelijk ontbijt voor ons klaar in de eetkamer van Villa Les Fleuralies, waar we vannacht in Thimister-Clermont hebben overnacht. Onze gastvrouw heeft alles eraan gedaan om ons een waardig wandelaarsontbijt te verschaffen en heeft zelfs alles voor ons klaargelegd om ons ook een stevig lunchpakket mee te geven voor de komende wandeldag. Na het ontbijt nemen we afscheid van de vriendelijke gastvrouw en dan vangt onze pelgrimsdag aan om 8.15 uur. We zullen vandaag van Thimister-Clermont naar Luik wandelen, om daarmee onze laatste van de twee aansluitende wandeldagen af te sluiten. Als we dit traject ook hebben gelopen, hebben we per saldo de hele Via Mosana bewandeld, van het Duitse Aken naar het Belgische Namen, over een afstand van 142,5 kilometer.

RAVel 38
Vanuit Villa Les Fleuralies wandelen we door het dorpscentrum van Thimister naar de voormalige – eind 19^e eeuwse - normaalspoorbaan, waarover nu sinds 1992 het wandel-fietspad (RAVel nr. 38) ligt, waarover Durkje en ik gisteren vanuit Clermont-sur-Berwinne arriveerden in Thimister-Clermont. We verlaten Thimister en gaan dan over dit voormalige normaalspoortracé in de richting van het dorpje Battice. We komen aan bij Battice op de plaats waar tussen de Eerste en de Tweede Wereldoorlog het 45 hectare grote fort is gebouwd, wegens het van Duitse zijde dreigende oorlogsgevaar van de verwachte en ook gekomen Tweede Wereldoorlog. Na een bloedige bestorming en een bombardement en vele doden heeft het Duitse leger na alle geboden verzet van Belgische zijde dit fort in 1940 toch ingenomen.

Koffie in Micheroux
Na dit uitgestrekte oorlogsmonument gaan we verder over het spoortracé richting Herve. Durkje en ik lopen achter het dorp Herve langs en gaan verder over de voormalige spoorbaan naar Micheroux. Onderweg passeren we enkele oude, voormalige treinstations van bijvoorbeeld Herve en Melen. In Micheroux verlaten we de spoorbaan tijdelijk, om in het links van ons liggende dorp een koffiepauze te nemen in het plaatselijke café. We worden door de waardin en de andere gasten met alle egards ontvangen en krijgen een lekkere kop koffie.

Wielrenners in Evegnée-Tignée
Voorbij Micheroux moeten we opletten, want daar gaat het spoortracé rechtdoor, maar moeten wij op enige moment de voormalige spoorbaan verlaten. Op de plaats van een oude overweg zien we een wandelend stel vanuit het noorden de spoorbaan op lopen in westelijke richting. Zij bewandelen de GR5, die hier verder gaat over de spoorbaan. Wij moeten op dit punt echter de spoorbaan verlaten, om in noordwestelijke richting verder te wandelen in de richting van het dorpje Evegnée-Tignée. Vóór, in en voorbij Evegnée-Tignée worden we frequent ingehaald door groepjes wielrenners. We passeren hier op een splitsing ook de plek waar enkele Nederlandse auto’s van verzorgingsploegen staan geparkeerd. Een aantal wielrenners pauzeert hier op de plek waar ook een waterbron is.

Saive en Bellaire
Voorbij Evegnée-Tignée volgt een mooi onverhard veldpad over een heuvelrug tussen velden en akkers door. Onderweg ontmoeten we een man die boven op de heuvelkam bezig is met enkele modelvliegtuigjes. Een tijdje later wandelen we het dorpje Saive in. Vanaf dit moment lopen we voortdurend door bebouwde kommen van verschillende dorpjes tot aan en in Luik. Voorbij Saive volgt een steile afdaling naar het dorp Bellaire. Bij de entree van Bellaire komt een jongeman bij ons met de vraag of wij vuur bij ons hebben, want zijn sigarettenaansteker heeft het begeven. 

Jupille-sur-Meuse
Voorbij Bellaire lopen we over een langgerekte heuvelrug, die aan beide zijden is bebouwd. Het is een gemoedelijke wandeling tot aan het einde van de bebouwde kom. Voorbij Bellaire moeten we een uitzonderlijk steile afdaling inzetten over een smal, geasfalteerd pad. Vanaf een behoorlijke hoogte dalen we af naar Jupille-sur-Meuse. Het laatste stukje is een smal wandelpaadje, waar men door hier en daar enkele kleine betonplaten te storten een provisorische trap heuvelafwaarts heeft gemaakt. Beneden aangekomen nemen we plaats op de zitbank in een bushokje naast de plaatselijke kerk, om hier eerst een rust- en etenspauze te nemen.

Place Havart
Daarna arriveren we - nog steeds in Jupille-sur-Meuse - op Place Havart. Dit is de plaats waar vanuit het noorden het alternatieve tracé van de Via Mosana vanuit Maastricht ook uit komt. Op dit plein zijn Durkje en ik op - één dag na - vijf jaar geleden (19 mei 2007) ook gearriveerd, toen wij vanuit Maastricht (18 mei 2007) via Visé (19 mei 2007) naar het centrum van Luik wandelden. Nu we hier vijf jaar later weer op Place Havart zijn, hebben we de hele Via Mosana (142,5 km.) bewandeld, zowel komende vanuit Maastricht (2007) als vanuit Aken (2012). 

Luik aan de Maas
Vanuit Jupille-sur-Meuse volgens we eerst nog enkele kilometers de Via Mosana in de richting van de Maas. Ter hoogte van Bressoux verlaten we de Rue Winston Churchill niet, maar lopen we in het verlengde van deze drukke doorgaande straat door in de richting van de Pont Albert I, de grote stadsbrug over de Maas. Nabij deze Maasbrug hebben we eergisteren onze auto geparkeerd op het riviereiland tussen de Maas en het parallelkanaal van de Maas. Tegen 14.00 uur eindigt onze tweedaagse pelgrimswandeltocht hier bij onze auto.

Wandelproject Via Mosana voltooid
We hebben nu in deze tweedaagse de voor ons nog resterende 49 kilometers van de Via Mosana bewandeld. Gisteren en ook vandaag hebben we beide dagen zo’n 24,5 kilometer gewandeld. Vandaag was de warmste van de twee dagen. De temperatuur is vanmiddag opgelopen tot 22 graden Celsius. Voor een stevige klim is dat in de volle zon – zoals vandaag – een warme klus, maar op de meer horizontale delen van deze route is een zonnige wandeldag bij deze temperatuur bijzonder aangenaam. Het was een bijzonder traject vandaag, met eerst een kilometerslange spoorbaan, daarna weggetjes en paden langs en door kleine dorpjes, en tenslotte vele kilometers door bebouwde gebieden, waaronder de drukke, bedrijvige stad Luik.

Duits-Belgische camino
Vanuit Luik rijden we met onze auto weer terug naar Stiens, waar we even na 18.00 uur arriveren. We blikken onderweg terug op twee hele mooie wandeldagen, waarin we weer veel hebben gezien en veel plezierige verrassingen hebben beleefd. We sluiten hiermee weer een langeafstandwandeling af; die van Aken, via onder andere Herve, Luik, Huy en Andenne naar Namen. Deze Via Mosana is een belangrijke Duits-Belgische wandelroute voor het pelgrimspad (de camino) naar het Spaanse Santiago de Compostela.

Pilgerweg van Duits Aken naar Belgisch Thimister-Clermont

Vrijdag 18 mei 2012

Place de la Halle in Clermont-sur-Berwinne

Start 2daagse wandeling
Om 7.00 uur worden we wakker van de wekker in het Ibis Hotel in Aken. Om 7.45 uur ontbijten we in de ontbijtzaal van het hotel en na het uitchecken in de hotelreceptie staan we om 8.15 uur buiten vóór het hotel. We beginnen nu onze eerste wandeldag van de tweedaagse wandeling van het Duitse Aken naar het Belgische Luik. Daarmee gaan we de voor ons laatste twee trajecten van de Via Mosana bewandelen, die feitelijk de eerste twee dagtrajecten zijn van de pelgrimsroute vanuit Duitsland richting Santiago de Compostela in Spanje. Vandaag willen we de route bewandelen van het Duitse Aken naar het Belgische Thimister-Clermont. De totale afstand van Aken naar Luik is ongeveer 49 kilometer. Vandaag lopen we daarvan de eerste helft: 24,5 kilometer. 

Jacobsstraat en Jacobskerk
Vanuit het hotel lopen we eerst door het stadscentrum naar de Dom van Aken. Daar begint de Via Mosana aan de voet van de toren van de Domkerk. Onderweg kopen we bij een warme bakker enkele broodjes en bij een biologische supermarkt het bijbehorende broodbeleg. Al spoedig wandelen we door de Jacobsstraat van Aken. Daarbij passeren we de Sint-Jacobskerk van Aken. We kunnen niet naar binnen, want bij de ingang van de kerk staat een groep rouwenden klaar om naar binnen te gaan voor een rouwmis. We wandelen derhalve over een voortdurend klimmende route aan de overzijde van de Amsterdamer Ring - via de Preusweg - de stad Aken uit. 

Preuswald
We komen dan in het Preuswald, een bosgebied waarin verschillende grenswandelpaden lopen, waarmee je door de drie landen Duitsland, Nederland en België kunt wandelen. Al vanaf de Dom van Aken volgen we de bewegwijzering van de Pilgerweg, zoals hier de Jacobsweg of Jacobsroute ook wel wordt genoemd. We blijven voortdurend klimmen door het Preuswald. In dit bosgebied passeren we op een gegeven moment de Duits-Belgische grens, wat je kunt zien aan de grensstenen, die hier als een soort van ‘road block’ aan beide zijden van het bospad staan. 

Das Aachener Pilger Kreuz
Voorbij een kruising van bospaden - waar enkele bosarbeiders aan het werk zijn – bereiken we een hoog uitzichtspunt in het bos. Vanuit het bos kunnen we hier mooi in zuidelijke richting over het uitgestrekte dal kijken. Hier staat ook een kruis met als opschrift ‘Die Aachener Pilger 1960 ’. Het bijgeplaatste tekstbord maakt je duidelijk dat het kruis je erop wijst dat je niet alleen je aandacht moet geven aan aardse zaken, maar dat ook de zaken van geestelijke aard je aandacht verdienen. 

Duits-Belgische overdracht van de Via Mosana
We verlaten het Preuswald bij het plaatsje Regina-Moresnet, waar een roestvrijstalen paal staat, waarmee duidelijk wordt gemaakt dat vanaf hier het pelgrimspad door het Duitse pelgrimsgenootschap (Deutsche St. Jakobus-Gesellschaft) wordt overgedragen aan de zorgen van het Belgische pelgrimsgenootschap (Association des Amis de St. Jacques de Compostelle). Daarna wandelen we Moresnet-La Chapelle binnen, waar we de Maria-bedevaartskerk bezoeken. Voorbij Moresnet-Chapelle gaan we over een mooi smal asfaltweggetje naar Moresnet. Onderweg zien we de lange en bijzonder hoge spoorbrug die hier de vóór ons liggende vallei overspant. 

Montzen
Voorbij Moresnet lopen we onder het hoge spoorviaduct door en dan volgen we een mooi bospad over een heuvelkam in de richting van het buurtschap Birken. Voorbij Birken komen we al snel in het dorp Montzen. Nog vóór het dorp gaan we linksaf over de Kinkenweg in zuidwestelijke richting. We hebben tot nu toe prachtig zonnig weer gehad. Een aangename temperatuur om te lopen. Als we hier over een heuvelrug lopen, steekt de wind op en begint het behoorlijk te waaien. In de verte dreigt een onheilspellende lucht, maar regen blijft uit en het blijft bij een lichte temperatuurdaling. Op een splitsing van wegen staat een bankje, waarop we onze eerste rustpauze nemen om wat te eten en te drinken.

Het dal van de Berwinne
Daarna komen we langs een uitgestrekte golfbaan. De golfers hebben vanaf hier een mooi uitzicht over de heuvels en dalen die rond de golfbaan liggen. Voorbij de golfbaan wandelen we het dorp Henri-Chapelle binnen. Na een smal paadje komen we bij een panoramisch uitzichtpunt. Vanaf hier hebben we een schitterend uitzicht over het dal van de rivier de Berwinne. Dan moeten we een eind langs een drukke verkeersweg lopen, waarbij we een monument passeren ter nagedachtenis aan een veldslag die hier heeft plaatsgevonden in 1944 in de Tweede Wereldoorlog tussen het Duitse bezettingsleger en de 1^e Amerikaanse Infanterie Divisie. 

Behoud van oude wandelpaden
Via een heel oud steenachtig paadje verlaten we deze drukke doorgaande verkeersweg. Dit smalle pad waarmee we afdalen, wordt waarschijnlijk open gehouden door de hier nog wandelende pelgrims van de Via Mosana. Als die dit pad niet meer zouden gebruiken, zou het waarschijnlijk binnen één of twee jaar geheel zijn overwoekerd en aan het zicht onttrokken zijn. Wandelaars houden veelal – en zo ook hier – hele oude wandelpaden in stand. We wandelen langs de helling van La Viamarie richting Froidthier en komen na enkele kilometers in het gehucht Crawhez uit. 

Remember Museum
Van Crawhez lopen we naar het gehucht Les Biolles. Hier passeren we een hoog in het veld gelegen museum ter nagedachtenis aan de Tweede Wereldoorlog. Een oude Sherman-tank die de Amerikanen hier na de oorlog hebben achtergelaten, is een belangrijke aandachtstrekker van dit kleine museum. We zien hier ook een vrij nieuw monument, dat is gemaakt en geplaatst ter nagedachtenis aan alle dieren die in de oorlog zijn ingezet, waaronder bijvoorbeeld paarden en honden, die in de oorlog een bijdrage leverden aan het redden van mensenlevens. In de hoek bij een schuur staat een betonnen eenmansbunker, van waaruit een soldaat betrekkelijk veilig zijn tegenstander(s) kon beschieten.

Eén van de mooiste plaatsen van België
Inmiddels is de wind weer behoorlijk opgestoken, dus we wandelen tegen een stevige wind op naar het dorp Clermont-sur-Berwinne. Wat een verrassing is het als je de hoek om komt en dan ineens het hele dorpscentrum rond ‘Place de la Halle’ in zijn volle glorie ziet. Een prachtig klein centrum met een schitterend ‘Maison Communale’, dat als een poortgebouw over de doorgaande weg heen is gebouwd. Daarnaast een dorpscafé met een groot terras. En links van het café een betrekkelijk grote kerk. Terecht wordt dit dorp één van de mooiste plaatsen van België genoemd. Naast het Maison Communale staat een Sint-Jacobspaal, waarop staat dat het vanaf hier nog 2.500 kilometer is naar Santiago de Compostela. 

Pelgrimsstempel van Clermont-sur-Berwinne
We gaan het dorpscafé binnen voor onze tweede rustpauze van vandaag. Bij een kop koffie krijgen we ook een Sint-Jacobsstempel in ons routeboekje van de Via Mosana. Bij navraag bij de barkeeper blijkt dat het Maison Communale en de kerk vandaag beide gesloten zijn, dus een bezichtiging zit er voor ons vandaag niet in. Na deze koffiepauze verlaten we Clermont-sur-Berwinne en dan wandelen we in ongeveer twee kilometer naar het dorpje Thimister-Clermont. Daarbij lopen we een eindje over een voormalig spoortracé, dat nu in gebruik is als wandel- en fietspad. Onderweg passeren we het voormalige stationsgebouw van Thimister-Clermont. 

Villa Les Floralies
In Thimister-Clermont lopen we naar Villa Les Floralies, waar we slaapplaats voor een overnachting hebben gereserveerd. De echtgenoot van onze gastvrouw doet de deur open en vertelt dat zijn vrouw over een half uur weer terug is, met daarbij zijn verzoek of we dan weer terug willen komen. Als we hem duidelijk maken dat we hier een kamer hebben gereserveerd, laat hij ons binnen en wijst hij ons onze hotelkamer in hun grote villa. Op dat moment komt onze gastvrouw thuis, die ons vertelt dat we een nog veel grotere kamer kunnen krijgen voor de nacht. We verhuizen naar deze mooie kamer, met wijds uitzicht over de omgeving.

Avondmaal in de bovenzaal

Volgens onze gastvrouw kunnen we in het dorp wel een warme maaltijd krijgen, dus daar gaan we naar op zoek. Het blijkt dat we kunnen kiezen uit de plaatselijke 'friterie' of uit het dorpscafé, waar je ook kunt dineren. In het café worden we naar het bovenzaaltje begeleid, waar een klein, gezellig restaurant is voor zo’n 15 personen. Even later komt een Belgisch stel hier ook dineren. We worden verwend met een heerlijke maaltijd. Volgens ons wordt dit dorpscafé-restaurant gerund door een ouder echtpaar en hun twee zonen. De jongemannen lijken sprekend op de oudere. Alle vier komen ze op hun beurt gedurende de avond voorbij om ons gastvrij te bedienen met het eten en drinken, dat in verschillende gangen wordt geserveerd. Het lekkere eten en drinken en de vriendelijke bediening zorgen voor een genoeglijke avond in het gezellige bovenzaaltje van dit kleine dorpscafé.