Bijbel in Gewone Taal

Donderdag 21 juli 2011

In het jaar 2014 verschijnt een nieuwe Nederlandse vertaling van de Bijbel, de zogenoemde 'Bijbel in Gewone Taal' (BGT). Het Nederlands Bijbelgenootschap (NBG) wil dat iedereen de mogelijkheid heeft om de Bijbel te lezen. Daarom wordt nu naast de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) van 2004 een nieuwe vertaling gemaakt met gewone woorden en overzichtelijke zinnen, met heldere verbanden en een duidelijke tekstindeling. Een nieuwe Bijbel dus in gewone Nederlandse taal, die leesbaar en duidelijk is voor iedereen. Oók voor de geoefende bijbellezer biedt deze BGT-vertaling nieuw perspectief, want je gaat met deze aanpak weer eens met geheel andere ogen naar de inhoud van de Bijbel kijken.

Met deze vertaling wordt de inhoud van de Bijbel niet versimpeld, maar de taal mag niet meer een barrière vormen om bij de inhoud en bij de betekenis van de Bijbel te komen. Je kunt immers pas over de inhoud van de Bijbel goed nadenken, als je ook begrijpt wat er staat. In de Bijbel in Gewone Taal blijven de bijbelse beelden wel bewaard, maar de nieuwe vertaling moet ook duidelijk maken wat er met die bijbelse beelden wordt bedoeld. Bijbelse termen worden bijvoorbeeld uitgelegd.

De Bijbel in Gewone Taal wordt een echte vertaling van de complete Bijbel. Alle boeken van het Oude en van het Nieuwe Testament komen erin. Er wordt rechtstreeks uit de bronteksten vertaald, dus uit het Hebreeuws en uit het Grieks. Twaalf geschoolde vertalers werken momenteel aan deze nieuwe vertaling. Daar zitten kenners van de brontekst van de Bijbel bij, en ook mensen die gespecialiseerd zijn in moderne, begrijpelijke Nederlandse taal. Een brontekstkenner en een neerlandicus werken als koppel samen. De vertalers beoordelen en bespreken elkaars werk, om de vertaling gezamenlijk nog mooier en beter te maken. Adviseurs van de Stichting Makkelijk Lezen geven advies en momenteel zijn diverse meeleesgroepen bezig om commentaar te geven op de eerste resultaten van de nieuwe vertaling.

Om je een voorbeeld te geven van het verschil tussen de Nieuwe Bijbelvertaling (2004) en de Bijbel in Gewone Taal (2014) zie je hieronder eerst de tekst van de NBV en daarna de tekst zoals die hoogstwaarschijnlijk in de BGT van 2014 zal worden. Hieronder volgt tweemaal een vers uit de Bergrede van Jezus, die je kunt vinden in de Bijbel, in het Nieuwe Testament, in het bijbelboek Matteüs 5:6.

In de Nieuwe Bijbelvertaling staat nu:
'Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden".

In de Bijbel in Gewone Taal zou dat zo kunnen worden:
'Het echte geluk is voor mensen die doen wat God wil, en dat het allerbelangrijkste vinden.
Want God zal hun moeite belonen'.

Stadsparken in Doha

Woensdag 20 juli 2011

Gisteren schreef ik over de bouwplaats Doha. Brede wegen worden aangelegd op het woestijnzand van Qatar. Hoge bouwwerken worden in no time de woestijngrond van Doha 'uitgestampt'. Dit schijnbaar niet te stuiten proces resulteert over enige jaren in een stedelijk 'landschap' van asfalt en steen, met slechts hier en daar nog een braakliggend stukje woestijngrond.

Net op tijd - maar feitelijk nèt niet - realiseert men zich in Doha dat dit geen duurzaam aantrekkelijk stadsbeeld oplevert. Ik hoorde vorige week tijdens ons werkbezoek in Doha dat men hier heeft besloten dat her en der in de stad parken moeten worden aangelegd om groene verblijfsgebieden in deze hoofdstad van Doha te creëren. Men gaat daartoe rigoureus te werk. Een omvangrijke villawijk van slechts enkele jaren oud, langs een brede doorgaande weg door Doha, is enkele maanden geleden met de grond gelijk gemaakt. Alle villa's zijn geheel gesloopt en alle woonstraten zijn geheel verwijderd. Wat was veranderd van woestijn in woonwijk, is weer geheel teruggekeerd van woonwijk naar woestijn. Eén grote zandvlakte resteert.

Deze stadse zandvlakte zal binnenkort worden getransformeerd in een park. Langs de brede doorgaande hoofdverkeerswegen in Doha worden groene parkstroken aangelegd, of ze zijn al aangelegd. Maar parkflora behoort hier niet tot de gebruikelijk biotoop. Grasvelden, bloemen, struiken en bomen in deze parken zullen doorlopend moeten worden geïrrigeerd om haar groene pracht en praal duurzaam te tonen.

Daar waar wij in Nederland moeite hebben om het zeewater buiten onze dijken en duinen te houden, heeft men in Qatar technisch hoogstaande infrastructuur geïnstalleerd om het zeewater - zij het ontzilt en gezuiverd - het land binnen te brengen. Dat schone, zoete water zal men hier in Doha met al die parken hard nodig hebben om de stad groen te krijgen en groen te behouden.

Eén van de parken die er al keurig bij ligt, is het stadspark langs de kust ter hoogte van het Museum of Islamic Art. Dit museum is in de baai van Doha gebouwd op een kunstmatig eiland. Vanuit de open binnenplaats van dit in 2008 geopende museum zie je tussen de baai en de hoogbouw het inmiddels gereedzijnde stadspark liggen.

Een dissonant in dit stadspark is echter het grote parkeerterrein van het Museum of Islamic Art. Dat parkeerterrein ligt - gezien de hoge temperaturen van dit land - betrekkelijk ver van het museum af, waardoor je voor je gevoel lang in de genadeloze zon moet lopen om in het museum te komen. Maar zoals dat op veel gebieden hier in Qatar het geval is, is dàt geen majeur probleem, want hier rijden chauffeurs met golfkarretjes af en aan tussen het parkeerterrein en het museum, om de museumgasten zo snel mogelijk te vervoeren tussen parkeerterrein en museum.

Ik moest denken aan wat de Nederlandse cabaretier Paul van Vliet vele jaren geleden in zijn theatershow al zei: "Daar hebb'n we het volgende op gevonden".

Bouwplaats Doha

Dinsdag 19 juli 2011

Toen we vorige week op werkbezoek waren bij Stenden University Qatar was het met meer dan 40 graden Celcius zo warm - en toen ook extreem vochtig warm - dat het beslist af te raden was om gedurende de dag buiten aan de wandel te gaan. Wandelaars en fietsers zie je dan ook nauwelijks in het stadsbeeld.

Als je van het ene geaircoolde gebouw naar het andere geaircoolde gebouw reist, doe je dat normaal gesproken in een auto, met uiteraard ook een airco. Reizend van de ene locatie naar de andere locatie reden we vorige week maandag langs de brede kustweg door de stad Doha. Deze Qatarese hoofdstad Doha is feitelijk één grote bouwplaats. Overal waar je om je heen kijkt, zie je hoge bouwkranen, immense steigers en lange schuttingen waarachter bouwlieden werken, zelfs bij deze extreem hoge temperaturen. Op veel bouwplaatsen wordt 24 uur per dag gebouwd. Bussen rijden af en aan om buitenlandse arbeidsmigranten uit bijvoorbeeld Sri Lanka, India en Nepal tussen de bouwplaatsen en hun buiten de stad gelegen woonkampementen te vervoeren.

Architectuur is echt een item in Doha. Als de ene bijzonder vormgegeven kantoor- of woonflat bijna gereed is, staan de bouwkranen al weer een eindje verderop om een nog mooier, nog hoger, nog opvallender, nog fantastischer bouwwerk te realiseren. Jaar in, jaar uit gaat deze bouwcompetitie door, dus inmiddels heeft Doha langs de kustlijn een indrukwekkende skyline gerealiseerd.

Als over enkele jaren - in het jaar 2022 - de Wereldkampioenschappen Voetbal hier in Doha worden georganiseerd, zal bij dit huidige bouwtempo en bij deze architectuurcompetitie hier ten tijde van deze voetbalcompetitie een wereldstad zijn verrezen, die de vele televisiekijkers - die zo'n WK met zich meebrengt - van de ene verbazing naar de andere verbazing zal voeren.

Janke de Vries exposeert in Stiens

Maandag 18 juli 2011

Tot en met september 2011 exposeert Janke de Vries (1955) uit Stiens haar schilderijen in de Openbare Bibliotheek van Stiens. In Stiens heeft zij al eerder haar kleurrijke portretten in acryl geëxposeerd. Nu exposeert ze met een aantal schilderwerken uit de jaren negentig.

Een cursus Kunstzinnige Vorming in Meppel bracht haar in het begin van de 80er jaren de liefde voor het schilderen bij. Toen stond niet zozeer het resultaat, maar meer het schilderproces centraal. Na schilderlessen ‘Stillevens en Portretten” en een cursus olieverfschilderen, ontdekte ze het schilderen met acrylverf tijdens haar creatieve therapie van Marianne Nicolai.

Een deel van de nu tentoongestelde schilderijen is beïnvloed door haar reis naar Tanzania. Naar aanleiding van deze reis heeft Janke de Vries zich verdiept in de Afrikaanse kunst van stammen, zoals de Yoruba-stam uit Nigeria, en de kleurrijke afbeeldingen van de Ndebele-vrouwen uit Zuid-Afrika. Deze schilderijen zijn geschilderd in rood, zwart, wit en goud acrylverf op geschept papier.

Verder hangen momenteel in de Stienser bibliotheek acrylschilderijen die zijn geschilderd naar het dagelijkse leven, waarin de werkelijkheid vermengd is met fantasie. Janke de Vries neemt hierin qua vorm vrijheden, die ook in de kleuren van het werk terug zijn te vinden.

In de jaren negentig legde Janke de Vries zich met acrylverf geen beperkingen op met betrekking tot het kleurgebruik en de weergave van de werkelijkheid. Dit gaf haar veel vrijheid in het werken.

In de vitrinekast van de bibliotheek zijn ook een aantal kleinere expressionistische zwart-wit tekeningen te zien, gemaakt met Oostindische inkt, geïnspireerd door Afrika en Mexico.

Ierse zegen van St. Patrick voor reizigers

Zondag 17 juli 2011

Voor een groot deel van Nederland is de zomervakantie al aangebroken. Veel Nederlanders uit de regio Zuid vieren hun vakantie hier in het noorden van Nederland. In regio Noord is de zomervakantie voor het voortgezet en voor het middelbaar onderwijs met ingang van dit weekend aangevangen. Als aan het eind van deze week ook voor de basisscholen in Noord-Nederland de zomervakantie aanbreekt, zal dat het begin inluiden van een groot aantal vakantiereizen in en vanuit het noorden van ons land.

Vroeger was het heel gebruikelijk dat je eerst bij de lokale geestelijke langs ging om een zegen te vragen over een goede reis, een behouden aankomst en een veilige thuiskomst. Eén van die reiszegeningen die heel bekend is geworden, is de Ierse zegen van Saint Patrick (387-461); één van 's werelds meest geliefde heiligen.

Het is al weer enkele weken geleden dat we na afloop van een kerkdienst in De Hege Stins te Stiens als kerkgangers bij de uitgang een ansichtkaart met op de achterzijde de zegen van St. Patrick mee kregen. Het is de zegen voor wandelaars, voor pelgrims, voor fietsers, voor vliegtuigpassagiers, voor pleziervaarders, voor treinpassagiers, voor automobilisten en voor gebruikers van alle andere vervoermiddelen die voor de reis worden ingezet. In deze zomervakantietijd van op reis gaan, op reis zijn en van weer huiswaarts keren, past het ons om elkaar met de nu volgende woorden van St. Patrick te zegenen:

Dat de weg je tegemoet komt,
dat de wind steeds in je rug zal zijn,
dat de zonneschijn je gezicht verwarmt,
dat de regenbuien zacht neerkomen op je velden,
dat de zon je dagen licht maakt.

Dat de sterren je nachten verlichten.
Dat bloemen bloeien langs je levensweg,
dat je huis stevig staat in de storm.

En tot wij elkaar weer ontmoeten
dat God je beware in de palm van Zijn hand.

Moeting mei de dea

Sneon 16 july 2011

Wisse Alfred Pierre Smit (1903-1986) – in dominyssoan út Heumen - wie in ferneamd heechleraar yn Utert. Hy skreau in grut tal wittenskiplike wurken op it mêd fan letterkunde en literatuerhistoarje. Doe’t Pierre Smit syn wittenskiplik wurk ôfsletten hie, namen syn krêften ôf, rekke hy slim siik, swevend tusken libben en dea.

Yn die swiere tiid fan deasiik wêzen, begûn Smit wer fersen te skriuwen. Soks hie hy yn syn jongere jierren ek al dien. Yn 1927 ferskynde bygelyks syn dichtbondel ‘Feesten van ’t jaar’, dy’t in soad yndruk makke. Oan de ein fan syn libben begûn Smit kwatrinen te skriuwen. Yn 1984 begûn syn poëtysk skriuwen wylst er fan syn siik wêzen in soad pine hie. Yn de lange, drege nachten skreau Smit syn kwatrinen. It 150e kwatryn wie klear yn it begjin fan 1985. Fansels binne soksoarte fan gedichten persoanlike skriuwsels, mar se binne sa goed skreaun dat men dizze kwatrinen mei bliuwend fêste oandacht lêst.

Hûndert fan dizze 150 kwatrinen hat Smit oardere ta in dichtbondel, dy’t nei de dea fan W.A.P. Smit (yn 1986) ferskynde by útjouwer Kok út Kampen mei de titel: ‘Ontmoeting met de dood’. Dizze dichtbondel lit op tige minsklike wize wat fan syn deadseangst sjen en fan Smits ferwachting om opnommen te wurden yn de hearlikheid fan it Keninkryk fan syn en fan ús Himelske Heit.

Doe’t ik noch yn it bestjoer siet fan de Kristlik Fryske Folksbibleteek (KFFB) kaam de Fryske KFFB-skriuwer Jan Dotinga fan Koatstertille by it KFFB-bestjoer mei de fraach oft wy syn Fryske oersetting fan dizze dichtbondel yn it fûns fan de KFFB opnimme woenen. De oersetting fan sa’n krêftige dichtbondel komt krekt, dat it is perfoarst gjin lúkse dat oersetter Jan Dotinga de taalkundige KFFB-ers Dick Eisma en Jacobus Knol tank seit foar harren stipe by dizze oersetting. De yn it Nederlânsk skreaune kwatrinen binne knap oerset troch Jan Dotinga. De KFFB hat de útjefte fan dizze dichtbondel yn 2011 fersoarge ûnder KFFB-nummer 467 en dizze bondel mei de searje fan 100 kwatrinen is no te keap by de KFFB foar € 7,50. De Fryske titel fan de dichtbondel is: ‘Moeting mei de dea’.

Om ris te sjen hoe’t soks giet, sjogge jo hjirûnder de Nederlânske ferzje fan Pierre Smit fan syn kwatryn ‘Janua aperta' (De deur staat open):
“De dokter heeft het mij vandaag gezegd:
Het kan met mij opeens zijn afgelopen.
Op dat moment heeft God Zijn hand gelegd
Over de mijne: Kijk, de deur staat open.”

Jan Dotinga hat ‘Juana aperta’ (De doar stiet iepen) sa yn it Frysk oerset:
“De dokter hat it hjoed al tsjin my sein:
’t Kin mei my ôfrûn wêze sa ynienen.
Op dat momint hat God syn hannen lein
Oer mines hinne: Sjoch, de doar stiet iepen.”

Sintraal steane yn de kwatrinen fan Smit it deasiik wêzen, it ferstjerren en it dea wêzen. Dotinga jout oan dizze tema’s fan Smit de folgjende beskriuwings yn it Frysk:

It deasiik wêzen:
- op troch him begrinzge grûn;
- tebekgong fan myn krêften;
- d’ ein fan it libbenspaad;
- De wjerglâns fan syn fingers dy’t my winke;
- wachtsje sûnder roer;
- myn wintertiid;
- yn strime en swypslach;
- op reis nei ’t himelsk heitelân;
- dizze lette oere fan myn libben;
- sit de dea by my oan ’t bêd;
- de swiere striid om myn ferlingd bestean.

It ferstjerren:
- de lêste grins fan it libben;
- ’t Momint fan oergong;
- de ein;
- yn dat ljocht opnommen;
- de oere fan út elkoar te gean;
- dat de ivichheid my ta har sûcht;
- alle grinzen sille iepen brekke;
- de nacht begjint te brânen;
- ferreizgje;
- efter myn eagen wurdt it tsjuster gloed;
- troch de dea nei Him ferheffe;
- nei de grins fan ’t libben driuwe;
- omheech nei Him tasûge.

It dea wêzen:
- Yn ’t ljocht te wêzen;
- troch ’t ivich libben wonken;
- syn ûneinich en ûnmjitlik wiid;
- Seizoenleas wêze;
- de rêst;
- oan de ivichheid besibbe.

Och sa moai bringt Jan Dotinga it proses fan it dichtsjen út de kwatrinen fan W.A.P. Smit nei syn oersetting yn it Frysk, lykas:
‘Mar yn myn geast binn’ fersen oan it driuwen
Dy’t as kwatryn sykj’ om in berteweach.’

Mandelân in Stiens

Vrijdag 15 juli 2011

Mandelân is een straat in de wijk Aldlân te Stiens. Vanaf de Truerderdyk (een splitsing) vormt deze doorgaande weg in zuidelijke richting de verbinding met de Brêgeleane (een spiltsing). Onderweg kruist deze straat achtereenvolgens de Lege Bosse (splitsing), De Kaam (een kruispunt) en Mienskar (een kruispunt). Mandelân is één van de weinige straten in het Aldlân met een stoep. De vier woonstraten liggen haaks op het Mandelân en deze straat kent geen postadressen.

De landnaam Mandelân is al een heel oude geografische aanduiding. De naam komt rond het jaar 1500 al in oude geschriften voor. Dit stuk land lag vroeger ten noordoosten van het buurtschap Truerd, in de richting van het huidige Tichelwurk aan de Dokkumer Ee. Het Mandelân was vroeger een stuk land voor gemeenschappelijk gebruik. Tegen betaling mocht iedereen gebruik maken van zogenoemd 'mandelân'.

De naam komt in de Fryslân meer voor. Langs de snelweg A32 van Leeuwarden naar Heerenveen ligt bijvoorbeeld een tankstation met de naam Mandelân.

Vluchten van de woestijn naar de polder

Donderdag 14 juli 2011

Deze dag begint klokslag 5.00 uur met een vriendelijke 'wake up call' van de hotelreceptioniste. Drie kwartier later check ik uit in de hotellobby van Windham Grand Regency hotel in Doha. Eén van de receptionisten - een Nepalese chauffeur - rijdt me met de hotelshuttle naar de terminal van Qatar Airways, vlak buiten Doha.

Hier is het een drukte van belang. Grote aantallen 'expats' verlaten voor de zomerweken het land om in hun thuisland de zomervakantie in familiekring door te brengen. De meeste expats gaan in de zomer naar gezin en familie en aangezien er meer buitenlanders dan Qatari in dit land wonen, is het in de zomervakantieperiode merkbaar stiller in het straatbeeld van bijvoorbeeld Doha. Waar twee lange wachtrijen vóór de paspoortcontrôle bij elkaar komen, ontmoet ik in de wachtrij naast me een collega van Stenden University Qatar met haar echtgenoot, die vandaag voor de zomervakantieweken samen naar hun thuisland Libanon vliegen.

Een kwartier vóór 'boarding time' arriveer ik na het lange wachten bij de 'gate'. Om 8.30 uur vertrekt het vliegtuig voor mijn eerste vlucht naar Frankfurt. Vliegen met Qatar Airways is een absolute aanrader. De stewards en stewardessen zijn voor westerse begrippen buitengewoon vriendelijk, de catering is uitstekend en het materieel is vooroplopend eigentijds. In de hoofdsteun vóór je zit een monitor en dit apparaat heeft een opvallend uitgebreid menu met veel functies; van nieuws tot muziek en van films tot verschillende geopositioneringsbeelden. Zo kun je bijvoorbeeld gedurende de gehele vlucht op de monitor volgen waar het vliegtuig zich op elk moment bevindt. Om 11.30 uur vliegen we over de Zwarte Zee.

In Frankfurt moet ik op het vliegveld tussen de eerste en de tweede vlucht wachten van 14.00-16.45 uur. Als het vertrekmoment is aangebroken, verschijnt de gezagvoerder in de cabine. Hij vertelt dat op Schiphol een landingsbaan buiten gebruik is gesteld vanwege het slechte weer in Amsterdam. Een groot aantal vliegtuigen moet minstens een half uur blijven rondvliegen rond Schiphol om toestemming te krijgen te landen. Ons vliegtuig kreeg van Schiphol een landingstijd toegewezen die een uur later ligt dan de geplande tijd. Ons wordt verzocht om een uur in het vliegtuig te blijven wachten, alvorens we mogen vertrekken. Een uur later wordt meegedeeld dat de complete 'crew' wordt vervangen. Even later arriveert een geheel nieuwe bemanning voor de cockpot en voor de cabine in het vliegtuig. De andere crew vertrekt en dan krijgen we toestemming om te vertrekken.

Snel na opstijgen gaan we door een dik wolkendek. Achter de wolken schijnt de vrolijke zomerzon. We krijgen onderweg regelmatig te maken met turbulentie. De stoelriemen mogen niet los. Ruim een uur later dan gepland landen we schommelend, maar veilig en behouden, op de landingsbaan van Schiphol, waar het flink regent en hard waait. In de aankomstterminal staan lange rijen wachtende vliegtuigpassasiers bij de transferbalies om nieuwe aansluitingen voor doorgaande vluchten te arrangeren. In de ontvangsthal staan enkele honderden mensen te wachten op al die passagiers die later dan gepland nog zullen arriveren.

Tussen de menigte wachtenden door wandel ik naar buiten. De jas moet aan, want het regent pijpenstelen. De Schipholservicetaxi staat klaar om me naar huis te brengen. Om 21.45 uur arriveer ik thuis in Stiens na een totale reistijd van 17 uren.
Goodbye desert ..... welkom in de polder ..... wer thús yn it Stienzer Aldlân.

3e dag van de Audit @ Stenden University Qatar

Woensdag 13 juli 2011

Om 8.30 uur gaan we vanmorgen van start met de derde van de drie auditdagen van de verschillende hogere beroepsopleidingen die we als Stenden hogeschool aanbieding bij Stenden University Qatar, gevestigd in Doha, de hoofdstad van Qatar. Het internationaal samengestelde visitatiepanel van Hobéon Certificering vangt haar auditwerkzaamheden aan om 9.00 uur.

Samen met de leden van het opleidingenmanagement in Doha en van Leeuwarden verzorg ik in de opeenvolgende, halfuur durende, briefings en debriefings de begeleiding van de serie auditgesprekken van vandaag. Achtereenvolgens passeren bij ons en bij het auditpanel groepen vertegenwoordigers van de studenten, van alumni (afgestudeerden) en van de Werkveldadviesraad in Doha. Onze begeleiding bestaat bij elke gesprekscyclus uit een half uur gedegen voorbereiding van elke vertegenwoordiging en na het uur durende auditgesprek een evaluatiegesprek van een half uur. Ingetogen gaan de groepen naar de visitatiekamer, in afwachting van de vragen die daar aan hen gesteld zullen worden door het auditpanel. Tevreden en veelal ook enthousiast over de sfeer waarin de gesprekken plaatsvinden en over de adequate beantwoording tijdens de panelgesprekken komen de groepen weer bij ons terug in de debriefingssessie.

Na de lunch volgt intern beraad van het visitatiepanel, waarna deze visitatiecommisie nog enkele vragen ter verduidelijking voorlegt in het laatste auditgesprek met het opleidingenmanagement team van Qatar. Daarna formuleert het auditpanel in een laatste interne beraad haar conclusies van het kwaliteitsonderzoek, dat is gebaseerd op het Accreditatiekader van de Nederlands-Vlaamse Accreditatie Organisatie (NVAO). Dat is het beoordelingskader waaraan al onze hogeschoolopleidingen moeten voldoen.

Aan het eind van de middag komen alle medewerkers in de grootste collegezaal bijeen om de plenaire, mondelinge rapportage van de voorlopige bevindingen van het visitatiepanel bij te wonen. In deze feedbacksessie maakt het visitatiepanel duidelijk dat de drie opleidingen voor wat betreft alle 21 beoordelingsfacetten van de NVAO voldoet aan de geldende kwaliteitscriteria. Tijdens de rapportage draagt het panel ook enkele welkome aanbevelingen voor doorontwikkeling aan en tenslotte complimenteert het visitatiepanel de medewerkers van Stenden University Qatar voor het vele en goede werk dat zij in goede samenwerking met de hoofdvestiging van Stenden hogeschool in Leeuwarden hebben verricht, leidend tot kwalitatief goed hoger beroepsonderwijs in deze Qatarese hogeschoolvestiging van Stenden hogeschool.

Dankbaar nemen we de complimenten van dit Hobéon-visitatiepanel in ontvangst. Dit is de kroon op het harde werken van de afgelopen jaren, in veel opzichten ook mede verdiend door de medewerking van de Qatarese werkveldrelaties en uiteraard bovenal ook door de internationaal samengestelde en hard werkende studentenpopulatie hier in Qatar. We hebben hier in Doha een uitgesproken internationaal samengesteld docententeam en studentenpopulatie; waarvan je gerust mag stellen dat die door goed met elkaar samen te werken in staat zijn om kwalitatief prima hoger beroepsonderwijs aan te bieden en te genieten.

Het is mooi dat je de kans krijgt om aan zo'n succesverhaal een bijdrage te mogen leveren, want zulke goede resultaten tonen aan dat we ook op onze buitenlandse hogeschoolvestigingen goed bezig zijn. De audit in Doha rond ik hier vandaag af en vanavond zijn de medewerkers van deze hogeschoolvestiging voor een gezellige, sportieve avond bijeen om terug te blikken op al weer een collegejaar hard werken en om te genieten van de goede resultaten van de audit van de afgelopen drie werkdagen.

2e dag van de Audit @ Stenden University Qatar

Dinsdag 12 juli 2011

Tijdens deze tweede van de drie visitatiedagen in Doha staan de gesprekken van onze Stenden-collega's van de site van Doha met het internationale audit team van Hobéon Certificering centraal. De vijf panelleden zien vanmorgen en vanmiddag de volgende medewerkersgroepen achtereenvolgens de revue passeren: het Management Team, de Opleidingscoördinatoren, de Curriculumcommissie, de Examencommissie en Docenten van de drie opleidingen voor Hotel Management, Tourism Management en International Business and Management Studies. Daarnaast bestudeert het auditpanel de opleidingsdocumenten van het Quality Cabinet die in drie kasten in de visitatiekamer aanwezig zijn.

Een belangrijk issue is vandaag de wijze waarop Stenden hogeschool in Nederland èn Stenden University Qatar samen vorm en inhoud geven aan het onderwijsaanbod van de drie genoemde opleidingen voor hoger beroepsonderwijs in Qatar. Voorafgaand aan en na afloop van alle auditgesprekken zit ik de briefing- en debriefingsessies voor, waaraan ook het management team van de drie opleidingen actief participeert. Het is prettig om voorafgaand en nadien met alle groepen Stenden-collega's zo in gesprek te zijn over de relevante ins en outs van de onderhavige opleidingen en over de kwaliteit van de betreffende opleidingen. Het is mooi om te horen en te zien hoe serieus ook hier in Qatar wordt gewerkt aan kwalitatief goed onderwijs binnen deze global campus site van Stenden University Qatar.

Vanavond dineren we met een groepje Stenden-collega's van Leeuwarden en Doha in een restaurant in de 'Cultural Village' van Doha, gelegen aan de boulevard en het strand van de stad. Tijd voor evaluatie, gezelligheid en ontspanning na deze boeiende dag.

1e dag van de Audit @ Stenden University Qatar

Maandag 11 juli 2011

Vandaag begint de eerste dag van de drie auditdagen, die we deze week organiseren in Stenden University Qatar te Doha. Om 10.00 uur wordt het internationaal samengestelde auditpanel welkom geheten door general manager Wayne Johnson van deze global campus site van Stenden hogeschool. Daarna gaan de auditpanelleden met elkaar aan het werk om de audit samen goed voor te bereiden. Ze maken werkafspraken en bestuderen documenten uit het Quality Cabinet van deze site.

Na de lunch woon ik de management meeting bij waarin Wayne Johnson en management teamlid Otmane Sadoki beiden een presentatie verzorgen over de de cultuur en het onderwijssysteem in Qatar. Daarna verzorgen mijn Stenden-collega's IT-manager Waël El Daou en Otmane Sadoki een uitgebreide rondleiding door het vier verdiepingen tellende hogeschoolgebouw. Daarbij worden alle onderwijsfaciliteiten zoals bijvoorbeeld de bibliotheek, de kantine, de computerruimtes, de gebedsruimtes, de tentamenzaal, de ondersteunende onderwijsdiensten en de leslokalen bezichtigd, om tot een goede beoordeling van alle onderwijsfaciliteiten van onze site in Doha te komen.

Aan het eind van de middag gaan we met de Nederlandse auditpanelleden voor een sightseeing door Doha, waarbij we onder andere een bezoek brengen aan het vrij recent geopende "Museum of Islamic Art". We bezichtigen voorts de stedelijke entourage waar onze Stenden-studenten hier in Doha studeren. Tevens bezoeken we het Sheraton Hotel in Doha, één van de indrukwekkende hotels hier in de stad, waar onze studenten van de opleiding Hotel Management tijdens hun praktijkleerperiodes aan het werk zijn in het kader van hun beroepsopleiding. Vanavond gaan we met het management van de drie opleidingen en met het auditpanel naar de Arabische Soek, waar we de avond genieten van een welverzorgde maaltijd. Tegen 22.00 uur worden we weer teruggebracht naar ons hotel en kunnen we terugzien op een geslaagde eerste auditdag.

Klaar voor de audit in Doha

Zondag 10 juli 2011

Na een korte nacht gaat de wekker om 3.00 uur. Tegen vier uur haalt de Schipholservice me uit Stiens voor de nachtelijke rit naar Schiphol. Daar ontmoet ik de Hobéon-auditoren Van Raaijen en Stoltenborg, die vandaag met me meereizen naar Doha, de hoofdstad van Qatar. Tegen 8.30 uur landen we op Frankfurt Airport. Daar moeten we enkele uren wachten voor de overstap naar Doha. Om ongeveer 11.00 uur staat het vliegtuig van Qatar Airways klaar voor vertrek.

Vlak vóór 12.00 uur vertrekken we vanaf Flughafen Frankfurt voor onze aansluitende vlucht naar Qatar. Rond 19.00 uur lokale tijd arriveren we op Doha Airport. Het is al donker in Qatar en het is hier nog erg warm buiten, alsof je in de hete luchtstroom van een hele grote föhn loopt. De hotel shuttle staat klaar om ons naar het hotel te brengen.

Na het inchecken ontmoeten we in de hotellobby mijn Stenden-collega's Grit en Mannen, die hier gisteren zijn gearriveerd. We maken enkele werkafspraken voor morgen, eten nog even wat en zijn de rest van de avond individueel bezig met de voorbereiding van de auditdagen van de komende werkdagen hier in Qatar.

Morgen is hier onze eerste werkdag, maar voor onze studenten en collega's van Stenden University Qatar is het dan al weer de tweede schooldag, aangezien hun eerste werkdag van de week hier altijd op de zondag aanvangt. We zijn klaar voor de baseline measurement, die hier morgen aanvangt op onze Stenden hogeschoollocatie in Doha.

Nijkleaster

Zaterdag 9 juli 2011

In april van dit jaar kreeg ik van dominee Hinne Wagenaar de brochure 'Nijkleaster'. Wagenaar en zijn echtgenote Sietske Visser zijn de initiatiefnemers van het project Nijkleaster, dat beoogt een kerkelijk centrum gestalte te geven in de Friese burgerlijke gemeente Littenseradiel, in de kerkelijke gemeente Westerwert, in de omgeving van de dorpen Bears, Jellum, Jorwerd en Weidum. Na hun studie in de Verenigde Staten, hun activiteiten in de geloofsgemeenschap van Holden Village, hun eerst werkervaring in Arnhem, hun uitzending naar de Presbyteriaanse Kerk in Kameroen en hun kennismaking met de gemeenschap van Iona, onstond het plan om in Fryslân een bijzonder kerkelijk centrum te realiseren. Daartoe werd de 'Stifting Nijkleaster' opgericht in het jaar 2009.

Deze brochure biedt teksten en beelden, die proberen te verbeelden waar het deze stichting om gaat bij de planvorming omtrent dit nieuwe, eigentijdse, in oprichting zijnde klooster. De brochure bevat impressies, bezinningsteksten, achtergronden en praktische informatie om als een soort collage en tweetalig - in het Fries en in het Nederlands - duidelijk te maken wat die droom van het Nijkleaster inhoudt.

Doel van dit Nijkleaster is dat mensen zich hier kunnen terugtrekken om te bezinnen en om weer op adem te komen. Het wordt een plaats waar bezoekers elkaar kunnen ontmoeten in liturgie, in gesprek, in studie en werk, in plezier en recreatie. Het wordt een klooster in nieuwe stijl, wel gebonden aan de plaatselijke kerkelijke gemeente, maar open voor iedereen en het kent geen vaste bewoners. Het moet als het ware een dijk vormen tegen het lawaai en de drukte van vandaag de dag. Hier gaat het om onthaasting en mindfullness, om aandacht voor God, voor mens en natuur en om tijd voor jezelf.

In Nijkleaster wil men bewust omgaan met de Friese taal, cultuur en geschiedenis, met kerkelijk en anderszins spiritueel aandacht voor liturgie, taal, cultuur, geschiedenis, muziek, poëzie en politieke strijd.

Westerwert is de naam van een middeleeuws vrouwenklooster dat in de periode tussen 1326-1505 in dit gebied bestond. Nijkleaster zal ook de plaats worden om het kloosterleven te ervaren. Hier kun je stilte zoeken, bezinnen, leren en studeren en meedoen aan de gang door de dag en de week, in maaltijden, gebeden, werk en studie, in inhoudelijke programma's en in ontspanning.

De dagelijkse wandeling maakt deel uit van het dagprogramma. Nijkleaster komt te liggen aan het Jabikspaad, het Fries-Overijsselse pelgrimspad van Sint-Jacobiparochie naar Hasselt. Nijkleaster wordt een pleisterplaats voor pelgrims die over het Jabikspaad dit nieuwe klooster passeren.

Van een deel van de verzameling kloostermoppen van wijlen Loadewyk Damsma wil men hier ook een monument maken, dat de naam "Alde Friezen" krijgt, genoemd naar de Friese naam voor 'kloostermoppen', de stenen waarvan in onze regio in de Middeleeuwen kerken en kloosters werden gebouwd. Dit kloostermoppenmonument gaat de verbinding verbeelden met de kerken en kloosters van onze Friese voorouders en met de Friezen die ons zijn voorgegaan door de eeuwen heen. Het zal dan het tweede kloostermoppenmonument van de stenencollectie van Damsma worden, in navolging van de 'Jinsumer Moeting', het pelgrimsmonument in het Friese Jirnsum, langs de route van het Jabikspaad.

Stienzer Bosk in Stiens

Vrijdag 8 juli 2011

In het noorden van Stiens ligt ten oosten van de Lege Hearewei de Stienser woonwijk It Heechhôf en ten noorden van de Truerderdyk ligt het Stienser bedrijventerrein Noarderfjild, en ten noorden daarvan It Hechhôf. Rondom, ten noorden en ten oosten van It Heechhôf en het Noarderfjild, ligt een groene zoom, het zogenoemde Stienzer Bosk. Dit bosperceel is aangelegd in de periode dat de woonwijk It Heechhôf bouwrijp werd gemaakt en in aanbouw was.

In de zomer van het jaar 1992 kwamen wij als gezin in Stiens wonen in de nieuwbouwwijk It Heechhôf. Toen ik in het voorjaar van 1992 onze in aanbouw zijnde woning aan de Kastanjeleane bezocht, ben ik ook even door het toen nog prille bosperceel gaan wandelen. Naast de vijverpartij waren werklieden met een betrekkelijk kleine asfalteermachine bezig om het fiets-/wandelpad door het Stienzer Bosk in eerste aanleg te asfalteren.

Ten noorden en ten oosten van het Stienzer Bosk heb je een wijds uitzicht over de akkers in de richting van respectievelijk Hallum en de Dokkumer Ee. Op diverse plaatsen kun je rondom It Heechhôf het Stienzer Bosk betreden. Eén van toegangswegen van It Stienzer Bosk ligt aan de zuidoostzijde, op de splitsing van de Truerderdyk en de Griene Leane.

Tussen twee opvallende bomen door kun je hier in het Stienzer Bosk de bospaden op. De oude bomen links en rechts van de ingang staan door hun scheefgroei in een karakteristieke V-vorm. Zodra je tussen deze twee majestueuze bomen het geasfalteerde bospad hebt betreden, kun je al linksaf en rechtsaf. Aan beide zijden van het asfaltpad is enkele jaren geleden door het bosperceel een onverhard bospad aangelegd, waarover je wandelend over een gestort zandbed door het drassige bosperceel kunt gaan. In de afgelopen jaren is de ondergrond van deze twee door het bos slingerende wandelpaden links en rechts getransformeerd in wat je je voorstelt bij een echt bospad.

Ultreia in My Contribution Statement

Donderdag 7 juli 2011

Visitekaartjes zijn er in allerlei maten en uitvoeringen. Op het ene visitekaartje staan voorop de gegevens van de eigenaar, met een blanco achterkant. Andere visitekaartjes zijn tweetalig uitgevoerd, bijvoorbeeld de ene zijde Nederlandstalig en de andere zijde Engelstalig.

Bij Stenden hogeschool is gekozen voor een derde variant. Op de voorzijde staan je gegevens. Op de achterkant staat ‘My Contribution Statement’. Daarmee geef je als medewerker aan wat je als jouw ultieme persoonlijke bijdrage aan je organisatie wilt en kunt schenken. Het gaat over je drijfveer, over wie je bent, over wat je bijdraagt, over je passie in leven en werken.

My Contribution Statement luidt: ‘Ultreia, my road ahead to excellent education’. Daarin staat de uitroep ‘Ultreia’ centraal. Ultreia is een middeleeuwse pelgrimsgroet, tevens pelgrimswens. Het betekent zoveel als: voorwaarts, ga door, geef niet op!
Ultreïa komt van het Latijnse ‘ultra’ of ‘ulterius’, wat betekent: hogerop, vooruit, ga verder, niet opgeven. Je vindt het ook terug in bepaalde wapenspreuken zoals ‘Nec plus ultra’, wat staat voor: het hoogste, het allerbeste, dat wat door niets overtroffen wordt.

De pelgrims onderweg naar Santiago de Compostela gebruiken het woord ‘Ultreia’ sinds de Middeleeuwen ook heden ten dage nog steeds als groet onderweg, in brieven en in emailberichten. Hij wordt ook gebruikt om elkaar een goede reis toe te wensen.

Van jongs af aan sta en ga ik voor het ideaal dat onderwijs de sleutel bij uitstek kan zijn voor een betere wereld, dichtbij en ver weg. Goed onderwijs is van doorslaggevende betekenis voor de (door)ontwikkeling van mens en maatschappij. Onderwijs levert een belangrijke bijdrage aan de kwaliteit van ons leven. Daar wil je geen concessies aan doen, dan ga je voor het beste, dan wil je alleen nog maar excellent onderwijs.

‘My road ahead to excellent education’ zou je kunnen vergelijken met een pelgrimsweg. Niet alleen het doel is belangrijk, ook de weg die tot dat doel leidt, is van belang. Voordat je op weg gaat, kies je een begaanbare weg. Op de kruispunten onderweg moet je voordurend doelgerichte keuzes maken en als je onderweg even het gevoel hebt dat je de weg kwijt bent, moet je je aan de hand van waar je vandaan komt, waar je nu staat en waar je heen wilt goed nadenken over wat de beste oplossing is om weer voort te gaan op de juiste weg naar je bestemming.

Pelgrimeren doe je nooit alleen. Onderweg heb je beslist anderen nodig; om je de weg te wijzen, om je te voeden, om je tot rust te laten komen als je moe bent of als je het even niet meer ziet zitten. Het lijkt wel onderwijs, want ook bij onderwijs heb je beslist anderen nodig. Studenten en docenten hebben elkaar nodig voor een optimaal onderwijsproces en voor een optimaal leerresultaat. Bestuurders, managers, stafmedewerkers en docenten hebben elkaar nodig om de weg niet kwijt te raken, om elkaar de juiste weg te wijzen en om elkaar te ondersteunen waar dat noodzakelijk en waar dat wenselijk is.

We willen het onderwijs voortdurend verbeteren.
Ultreia!
Ook als het even tegen zit en als je het soms even niet ziet zitten als docent of als stafmedewerkers, dan willen we toch door en geven we niet op.
Ultreia!
We willen steeds mooier onderwijs, steeds beter, en volgend jaar weer hoger in de rankings.
Ultreia!
We zoeken voortdurend naar een begaanbare weg, naar de beste route, leidend naar voortreffelijk onderwijzen en leren, resulterend in excellent onderwijs; dat is: ‘my road ahead to excellent education’;
Ultreia!

De omweg naar Santiago

Woensdag 6 juli 2011

Van het boek ‘De omweg naar Santiago’ van Cees Nooteboom wordt beweerd dat het één van de mooiste reisboeken uit de Nederlandse literatuur is. Het is een documentair reisverslag van de vele omzwervingen van Cees Nooteboom in Spanje. In zijn beeldende verhalen neemt Nooteboom zijn lezer mee op zijn eigen ontdekkingstocht door de geschiedenis, de kunst en de literatuur van Spanje, het land dat hem in de loop der jaren veroverde. Ik las de geïllustreerde editie, de 26e druk uit 2009, met foto’s van Simone Sassen, in zwart-wit en in kleur.

Cees Nooteboom (geboren in 1933) geniet grote bekendheid om zijn literaire reisverhalen. Zijn voorliefde voor Spanje heeft geleid tot deze reisbundel met 25 uitgebreide artikelen over zijn omzwervingen door dit historierijke land. Nooteboom leidt je bijvoorbeeld door de stille Spaanse hoogvlakte, door het grijze noorden en door het Moorse zuiden. Hij beschrijft naast de imposante, Romaanse bouwwerken, de enerverende geschiedenis en de kunstschatten van Spanje ook zijn persoonlijke ervaringen tijdens zijn reisdagen. Het zijn vooral de literaire kwaliteiten van Cees, die leiden tot de zo herkenbare Nooteboom-beschrijvingen.

Dit boek gaat niet zozeer – zoals de titel veronderstelt - over zijn reis naar Santiago de Compostela, maar het beschrijft de omzwervingen van Nooteboom door Spanje in de jaren 1979 tot en met 1992 (met uitzondering van 1980/1984/1989). Reizend, lezend, luisterend en kijkend verdiept Nooteboom zich uitvoerig in de literatuur, de geschiedenis, de cultuur, de architectuur, kortom in de achtergronden van alles wat hij onderweg ziet en beleeft. Geheel passend in de stijl van dit boek voegde Nooteboom achter in dit boek twee uitgebreide registers toe met daarin alle plaatsnamen en alle vermelde personen. Dat maakt het mogelijk dit boek na het gelezen te hebben ook nog gemakkelijk als naslagwerk te gebruiken.

Deze literaire reisreportages heeft weinig te maken met Santiago de Compostela en nog veel minder met de Spaanse pelgrimsroute naar dit bedevaartsoord. Hier en daar komt de pelgrimage en de pelgrim even in beeld, bijvoorbeeld in een definitie van de historicus Labande, over wat een middeleeuwse pelgrim is: ‘een christen die op een gegeven ogenblik besloten heeft zich naar een bepaalde plaats te begeven en die de hele organisatie van zijn bestaan onderwierp aan die eenmaal besloten reis’.

Cees Nooteboom reist voor zijn artikelenserie door Spanje op een geografisch en chronologisch willekeurige wijze. Hij neemt je mee naar onbekende plaatsen, hij verlaat geplande wegen en rapporteert: ‘Naar Santiago wilde ik gaan, maar de wegen splitsten zich als touw, de jaren stapelden zich op, ik raakte steeds verder van mijn doel af, steeds verder verwikkeld in een Spanje dat veranderde en een landschap dat niet veranderde'.

Het is een bijzonder boek geworden; een boek voor doorzetters, een boek voor liefhebbers van Spanje, een boek voor wie houdt van mooie taal, zo vol gevoel, met liefde voor kennis en weten, met liefde voor dat Spanje van toen en nu.

Lees en ervaar ook eens wat Cees Nooteboom in dit boek schrijft:
- op sommige plaatsen in de wereld wordt je aankomst of vertrek op geheimzinnige wijze vermeerderd door de emoties van al diegenen die daar eerder zijn vertrokken of aangekomen;
- nooit ben je ergens niet een naam;
- Elk dorp, elke stad is het middelpunt van een intens sociaal en politiek leven;
- in de regel is het nog steeds zo dat de slachtoffers achter de grote gebeurtenissen verdwijnen;
- De twintigste-eeuwse kijker ziet een verhaal dat hij niet meer kan lezen, waar hij blind voor is;
- Wij zijn voor ieder leven rondom ons verantwoordelijk;
- Zo moet het geheugen van God eruitzien, elke centimeter en elke minuut van iedere plek en ieder mens beschreven en bewaard;
- Al dertig jaar reis ik hier rond, en nooit komt er een einde aan. Het is een werelddeel dat daar achter de Pyreneeën ligt ….. jaren zijn er voor nodig om het voor jezelf op te graven, te ontdekken, met jezelf te bespreken;
- Dan ben ik weg, ik en aan iets anders onderhorig geworden, aan het reizen, aan het ijle element van nergens bij horen, aan het verzamelen van het andere;
- De nieuwe godsdienst bracht een geur van eigenaardige woorden mee, zoals liefde en gerechtigheid, en die werden door de onderdrukten en de slaven goed begrepen;
- Ik heb met hem wat je met geliefde doden hebt. Je kunt je hun dood niet voorstellen;
- Wie bedoelingen heeft met de geschiedenis komt altijd bedrogen uit;
- Als ouders zich nu al van de religie afwenden, hoe zullen hun achterachterkleinkinderen die dan hooghouden?;
- Bewaarde taal die uit levende monden komt, een van de mooiste dingen die er zijn;
- Soms is het alsof Spanje voor Europa nog iets wil bewaren, geluiden, geuren, bezigheden die ergens anders al verdwenen zijn en die ooit zo bij het dagelijkse leven hoorden dat het leek of ze een deel van de natuur waren;
- De krant is lang niet altijd meer het nieuws, maar het is wel de enige werkelijke bevestiging van het nieuws – nu staat het er zwart op wit;
- De schrijver verdwijnt in zijn lezers;
- Reizen is vluchtigheid en daar houd ik van, alle afscheid is een natuurlijke voorbereiding, men hoort zich niet te hechten, dat klopt niet met het lot;
- Maar Nederland is zijn ruimte kwijtgeraakt, en daarmee, vreemd genoeg, zijn tijd, als ik er nu kom proef ik een vluchtigheid, een neurotische onbestendigheid, alsof alles en iedereen haast heeft zich van zijn eigen geschiedenis te bevrijden en zo iets anders te zijn of te worden;
- Maar wat is iets, als het uit zijn betekenis gevallen is, als het niet meer betekent wat het betekende?;
- ‘Eens zal ik het doen,’ zeg je tegen jezelf, en je hoopt dat het waar is;
- Sommige plaatsen hebben dat, een toverkunst, waardoor je deelhebt aan de gedachten van anderen, onbekenden, mensen die in een wereld bestonden die nooit meer de jouwe wordt;
- Misschien is dat wel de diepste melancholie van de reiziger, dat de vreugde van de terugkeer altijd gemengd is met iets wat moeilijker te omschrijven is, dat datgene wat je zo gemist hebt ook zonder jou heeft doorbestaan;
- De echte reiziger leeft van zijn verscheurdheid, van de spanning van het terugvinden en het weer loslaten, en tegelijkertijd is die verscheurdheid de essentie van zijn leven, hij hoort nergens;

en tenslotte:
- Er is een eind aan zijn (lees: de reiziger, Cees Nooteboom) omweg gekomen. Zijn Spaanse reis is voorbij.

Dank aan de kapstok

Dinsdag 5 juli 2011

Het einde van het collegejaar nadert ook op Stenden hogeschool. De laatste tentamens worden gemaakt, moduulopdrachten zijn ingeleverd, enkele studenten moeten nog herkansen, stageperiodes worden afgesloten en afstudeerwerken worden ingeleverd, gepresenteerd en beoordeeld. Een belangrijk deel van de studenten studeert af.

De afstuderende studenten van Creatieve Therapie (CT) laten elk jaar iets tastbaars achter. Op eigen creatieve wijze laten ze aan docenten en overige medewerkers van CT merken dat ze het onderwijs, de begeleiding en de ondersteuning van het medewerkersteam bijzonder hebben gewaardeerd. En wat hebben ze dit jaar bedacht?

Vanmiddag na een Voortgangsconsult bij Creatieve Therapie passeer ik in de wandelgang zo'n blijk van waardering. Aan het begin van de gang waar alle werkkamers van CT-docenten zijn, hebben de afstuderende CT-studenten twee geschilderde kapstokken geplaatst met daaraan allerlei expressieve blijken van waardering. De twee kapstokken vormen als duo een opvallende versiering in de gang, maar ook elk afzonderlijk bedankje is de aandacht waard. Mooie vormen, veel en prachtige kleurschakeringen, waarderende woorden, fijn om te zien en te lezen.

Oók voor studenten die dit niet hebben gemaakt èn óók voor medewerkers voor wie dit niet is gemaakt, is het aangenaam om kennis te nemen van zoveel mooie blijken van waardering, die leden van onze hogeschoolgemeenschap elkaar aanbieden. Een mooie afsluiting van enkele jaren onderwijs verzorgen en van onderwijs genieten en bovendien voor iedereen ook een mooi begin van de zomervakantie.

Schapenpad bij de Dijktempel op de Waddenzeedijk

Maandag 4 juli 2011

Een pad kan uit het niets ontstaan. Een mens of een dier begint ergens te lopen. Als dezelfde persoon met grote regelmaat hetzelfde traject loopt, of als andere mensen of andere dieren het spoor van de eerste volgen, wordt langzamerhand door het gebruik van dit spoor een pad gevormd.

Een mooi voorbeeld van dergelijke paden zijn de schapenpaden. Je vindt ze bijvoorbeeld op de heide of in weilanden. Schapen volgen doorgaans bestaande routes. Dergelijke schapenpaden kun je prima bekijken op de Friese Waddenzeedijk. Op de foto zie je zo'n schapenpad ten westen van de Dijktempel van Ids Willemsma, op de zeedijk ter hoogte van Marrum.

Schapenpaden zijn herkenbaar aan de breedte en aan de vorm. Ze zijn smaller dan wandelpaden die door mensen zijn gevormd en omdat ze door de schapen veelvuldig worden bewandeld, zijn ze doorgaans enigzins uitgesleten in de ondergrond. Voorts vormen schapenpaden nooit een rechte lijn door het landschap. Kenmerk van een door schapen gevormd pad is dat het smalle, uitgesleten pad grillig slingerend door het veld gaat.

Plaats in de herberg

Zondag 3 juli 2011

Om 9.00 uur halen Durkje en ik mem af uit Drachten. Rond half elf worden we verwacht in Apeldoorn voor kraambezoek. Apeldoorn heeft de voormalige vuilnistortplaats De Vellert gesaneerd en getransformeerd in een parkachtig heuvellandschap. Aan de brede voet van deze 20 meter hoge groene heuvelrug is de grond bouwrijp gemaakt voor de nieuwe woonwijk Zuidbroek. In deze nieuwbouwwijk bewonderen we met blijdschap het onlangs geboren familielid.

Rond het middaguur trekken we verder. Na de lunch onderweg bezoeken we een groot recreatiecentrum om hier een groepsaccommodatie te bezichtigen. We willen graag weten of dit onderkomen voor onze familie een geschikte verblijfplaats is als we volgend jaar met een groot aantal naaste familieleden ergens in Nederland enkele dagen zullen verblijven in het kader van het familieweekend dat Durkje en ik voor de familie organiseren.

Op de heen- en terugreis is overduidelijk zichtbaar dat in Nederland de zomervakantie is aangevangen, want zowel vanuit als naar alle windrichtingen rijden motoren, campers en volgeladen auto's, al dan niet een kampeerwagen of caravan trekkend. Op binnenwegen passeren we hier en daar fietsers met hun kampeeruitrusting. De temperatuur komt vandaag bij een stevige frisse wind niet boven de 15 graden Celcius, maar voor de komende dagen beloven de weersvoorspellers meer zon en hogere temperaturen. Dat zal al deze vakantiegangers een waar genoegen zijn.

Het Goede Land

Zaterdag 2 juli 2011

Op 12 juni 2011 wandelden Durkje en ik van Hallum via Hegebeintum naar Dokkum. In Hegebeintum passeerden we een woning met een gevelsteen. Op die gevelsteen staan een koe, twee kippen en de tekst “Het Goede Land”.

Waarom deze gevelsteen?
Waarnaar verwijst “Het Goede Land”?

De Friese nieuwssite ‘Frysk Nijs’ noemt de gemeente Ferwerderadiel (waar Hegebeintum deel van uitmaakt) ‘Het Goede Land’ voor haar burgers, maar óók voor gasten uit stedelijke gebieden, die helemaal willen opgaan in ware stilte, op groen land, met de geur van de zilte zee, voor wie nachten willen meemaken waarin het ècht donker is als de maan niet op het Wad schijnt. Het is hier een romantische verwijzing naar het ware leven op het mooie platteland.

Ook elders in Nederland kom je ‘Het Goede Land’ tegen. De protestantse, kerkelijk gemeente van Zwartebroek/Terschuur heeft in Zwartebroek (nabij Barneveld) een bijbelse plantentuin, genaamd ‘Het Goede Land’. Deze tuin is vrij toegankelijk voor iedereen. De bijbelse tuin is in 2003 tijdens de restauratie van het kerkgebouw aangelegd door een hoveniersbedrijf in opdracht van de kerkvoogdij van de Hervormde Gemeente te Zwartebroek /Terschuur.

Deze tuin is samengesteld uit planten, struiken en bomen die in de Bijbel genoemd worden, die in Israël - het beloofde land - groeien. In deze bijbelse tuin groeien onder andere olijven, vijgen, druiven, appels, amandelen, moerbeien en pijnboompitten. Ook kun je hier de bijbelse kruiden vinden zoals de salie, venkel, alsem, laurier, marjolein, munt en de ruit. Deze planten en vruchten waren in Israël in de tijd van de Bijbelverhalen van levensbelang en ze werden daarom ook als een rijke zegen ervaren.

De naam van deze bijbelse tuin verwijst naar een bijbeltekst in het bijbelboek Deuteronomium. In Deuteronomium 8: 7-10 wordt het beloofde land, Israël, ofwel ‘Het Goede Land’ als volgt beschreven:

‘Straks brengt de HEER, uw God, u naar een goed land,
een land van beken, bronnen en waterstromen,
die ontspringen in de valleien en op de bergen,
een land van tarwe en gerst,
van wijnstokken, vijgenbomen en granaatappelbomen,
een land van olijven en honing,
een land waar u niet slechts schamel brood zult eten,
maar waar het u aan niets zal ontbreken,
een land waar u ijzer vindt in het gesteente
en waar u koper delft uit de bergen.
Wanneer u daar in overvloed leeft,
dank de HEER, uw God, dan
voor het goede land dat hij u gegeven heeft.’

Friese Computerservice in Stiens

Vrijdag 1 juli 2011

Aan de Smelbrêge in Stiens, verscholen aan het eind van een smalle steeg tussen Reisbureau Stiens en café-restaurant De Smalle Brug is de winkel gevestigd van Friese Computerservice. De Volkswagen Golf-bedrijfswagen van Friese Computerservice staat tijdens de winkelopeningsuren doorgaans langs de Smelbrêge, aan de voet van de kerktoren van de Sint-Vituskerk.

Dit bedrijf is gevestigd in Stiens, maar is actief in heel Fryslân. Als je computer stuk is of als bijvoorbeeld je laptop traag werkt, kun je je computer voor reparatie afgeven in het winkelpand in Stiens. Maar ze kunnen de meeste storingen ook bij je thuis verhelpen.

Goede computerhulp is belangrijk. Een computer gaat voor je gevoel altijd stuk op het moment dat het je beslist niet uitkomt. Als de computer crasht, vrees je al snel voor je bestanden. Sommigen proberen de storing zelf te verhelpen, met ook wel eens alle negatieve gevolgen van dien. Als je computer helemaal niet meer bruikbaar is, of als belangrijke informatie zoals foto’s daarop onvindbaar zijn, is het raadzaam om voor reparatie naar een gespecialiseerd computerreparatiebedrijf te gaan. Daartoe kun je in Stiens naar de Friese Computerservice.

Computers spelen een steeds belangrijker rol in ons leven. E-mail, internetbankieren, producten kopen of verkopen zijn inmiddels dagelijkse activiteiten van velen van ons. Zolang je computer goed functioneert, is er geen vuiltje aan de lucht, maar o wee als hij het niet doet, dan merk je hoe afhankelijk je al bent geworden van een goed functionerende computer en van een goed functionerend internet.