Lanterfanten over Route 1.7 van Harlingen naar Sint-Jacobiparochie

Zondag 30 september 2012

Over de poldervaart naar de Waddenzeedijk

Slachtedyk en Griene Dyk

De weersvoorspellingen voor vandaag waren gisteren goed, dus Durkje en ik besloten gisteren om vandaag aan de wandel te gaan. We zullen vandaag van Harlingen naar Sint-Jacobiparochie wandelen, over een afstand van 27 kilometer, volgens route 1.7 van de wandelgidsenserie ‘Friesland voor lanterfanters’. De beide thema’s van deze wandeling zijn ‘Over dijken’ en ‘Twee Friese steden gescheiden door een oude dijk’. De twee Friese steden die hier worden bedoeld, zijn Harlingen en Franeker. De dijk die hier wordt bedoeld is de in Fryslân welbekende Slachtedyk, een oude zeedijk, die door het Friese landschap slingert. Een andere dijk waarover deze route voert, is de ‘Griene Dyk’, die we pas aan het eind van de route bewandelen.

Oude wegen en nieuwe straten van Harlingen

We verlaten Stiens om 7.45 uur en staan om 8.15 uur bij onze auto klaar voor vertrek bij het treinstation van Harlingen. Via de Oosterparkweg en de Achlumerdijk komen we in een nieuwbouwwijk van Harlingen-oost. Hier wordt ons het oriënteren moeilijk gemaakt, omdat onze vijf jaar oude routegids qua routebeschrijving niet meer aansluit bij het nieuwe stratenplan in deze nieuwbouwwijk. Zoekend naar de juiste plaats om Harlingen te verlaten, passeren we ook nog de nieuwbouw van de Prins Johan Friso School, de basisschool waar Durkje van 1980-1983 als onderwijzeres heeft gewerkt, totdat wij trouwden en in Delfzijl gingen wonen. Met hulp van enkele Harlingers die de het voormalige wegennetwerk hier ter plekke nog kunnen reconstrueren, vinden we uiteindelijk aan de zuidoostzijde van Harlingen het oude tracé van de Achlumerdyk, die we volgen in de richting van de Slachtedyk.

Kiesterzijl – Franeker - Getswerdersyl

De Slachtedyk snijdt de spoorlijn Leeuwarden-Harlingen ten noorden van Sopsum. Als we de spoorlijn over zijn gestoken, komt een trein uit de richting van Leeuwarden. Voorbij Kie steken we bij Kiesterzijl het Van Harinxmakanaal over en dan gaan we richting Franeker. Ter hoogte van Groot Lankum nemen we het Filosofenpad, het fiets-voetpad langs de westrand van Franeker. Door een bosperceel komen we aan de zuidkant van de A31. Hier kunnen we met een fietsers-voetgangerstunneltje onder de autosnelweg Leeuwarden-Harlingen door. Aan de noordzijde lopen we parallel aan de A31 naar het monument van Getswerdersyl. Hier nemen we onze eerste rustpauze om wat te eten en te drinken. Dat wordt ook wel tijd, want we hebben nu drie uren onophoudelijk gelopen.

Oosterbierum

Het is prachtig wandelweer. Ongeveer 16 graden Celsius en volop zon, en een aanwakkerende, tot harde wind in de rug.

Voorbij Getswerdersyl gaat de Frentsjerterdyk over in de Slachtedyk, die we langs het windmolenpark ‘De Bjirmen’ volgen tot aan Oosterbierum. In Oosterbierum gaan we rechtsom via de Stationsreed en een schelpenpad om het dorp heen. Bij de dorpskerk steken we de doorgaande weg over om dan langs een kassencomplex eerst over een schelpenpad en verderop over een onverhard boerenpad naar de Waddenzeedijk ten noorden van Oosterbierum te lopen. Via een oude houten platte brug kunnen we de poldervaart oversteken om aan de voet van de zeedijk te komen.

Via Koehool over de zeedijk naar de Westhoek

Vanaf hier lopen we nu ongeveer drie kilometer in oostelijke richting over de zeedijk, nu eens binnendijks, dan weer buitendijks of boven over de zeedijk. Een grote kudde schapen houdt hier het gras van de zeedijk mooi kort. Af en toe rijden auto’s en motoren binnendijks aan de voet van de dijk. Hier en daar stopt men even om uit te waaien op de zeedijk en/of buitendijks langs de vloedlijn van de Waddenzee.

Bij Koehool passeren we het mooie standbeeld van de haringvisser. Vlak vóór de Westhoek gaan we in zuidelijke richting verder, op de scheiding van de Friese gemeenten Franekeradeel en Het Bildt. Iets ten zuiden van de zeedijk gaan we in oostelijke richting verder over een andere zeedijk. Het is de Griene Dyk, momenteel een slaperdijk, de 11^e eeuwse oude Middelzeedijk, die nog ouder is dan de Slachtedyk. De Griene Dyk slingert hier verhoogd en mooi door de Friese zavelgronden.

Over de Griene Dyk naar Sint Jabik

Bij de kruising met Zondervans Reed verlaten we de Griene Dyk, richting Sint-Jacobiparochie. Links van de Zondervans Reed ligt een oogst uien in lange rijen te drogen op de akker. We bellen Pieter met het verzoek om nu vanuit Stiens naar Sint-Jacobiparochie te komen om ons daar straks af te halen. Via de Westerweg en het Westeinde wandelen we Sint-Jacobiparochie binnen. Op het moment dat Durkje en ik arriveren op het dorpsplein vóór De Groate Kerk, komt Pieter juist uit tegenovergesteld richting aan rijden. Wat een perfecte timing! We stappen bij Pieter in de auto en dan rijdt hij ons naar onze andere auto in Harlingen. Pieter gaan dat weer naar huis en wij rijden door naar Drachten om bij mem op zondagmiddagvisite te gaan.

Om 14.30 uur arriveerden we in Sint-Jacobiparochie, dus de 27 kilometer vanaf Harlingen hebben we afgelegd in 6 uren en een kwartier. Regelmatig ontmoetten we vandaag fietsers en andere wandelaars. Mooi om te zien hoeveel mensen op zo’n zonnige najaarszondag genieten van gezond bewegen over de uitgestrekte Friese kleigronden.

Pjotrs borsjt

Zaterdag 29 september 2012

Cover van het boek 'Pjotrs borsjt'

“En toen werd ik ziek”, vervolgde ze. “Het eerste wat ik merkte, was een klein knobbeltje, hier in mijn hals.”

Ze wees met haar wijs- en middelvinger naar een plek vlak onder haar kin.

“Ik dacht dat het niets bijzonders was en zag ook geen reden om naar een dokter te gaan. Maar toen ik van de ene op de andere dag hees werd en problemen met slikken en ademen kreeg, moest ik wel. Ik werd meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis. Schildklierkanker, zeiden ze. Drie maanden lang werd ik bestraald terwijl mijn buik dikker en dikker werd. Ik was doodsbang, maar ze verzekerden me dat het radioactieve jodium - waarmee ze me behandelden voor de baby - geen kwaad kon. Toen ik zeven maanden zwanger was, stopten ze ermee. De tumor was verdwenen volgens hen en inderdaad voelde ik geen knobbeltje meer. Drie weken later kwam jíj eruit.”

Die laatste, bijna als een vloek uitgesproken woorden, vroren zich vast in mijn gedachten en ik voelde me ijskoud worden.

Tanya of Nastya

Pjotr woont samen met zijn moeder in een dorp in Belarus (Wit-Rusland). Hij leidt een eenzaam bestaan. Vanwege zijn horrelvoet en zijn kleine postuur is hij een gewild doelwit voor pesterijen, en zijn moeder verwijt hem dat ze door zijn mismaaktheid haar grote liefde is verloren.

Als Pjotrs moeder een nieuwe vriend krijgt - een oude kennis van vóór de Tsjernobyl-kernramp - wordt de situatie thuis onhoudbaar en vlucht Pjotr weg.

In Kalinovo probeert hij zijn hoofd boven water te houden. Daar ontmoet hij op een dag Tanya, een meisje dat met een aantal andere kinderen uit een weeshuis deelneemt aan een zelfstandig wonen-project. Tanya kan fantastisch koken. Ze is een karakterkookster: wat ze voor iemand voelt, is terug te vinden in haar gerechten. Pjotr ziet wel brood in haar kookkunst en bedenkt een listig plan. Alleen loopt alles anders dan hij gepland had. Wanneer op een avond ruzie ontstaat tussen hun restaurantgasten, wordt de politie gewaarschuwd. Dit betekent het einde van hun illegale restaurant.

Uit overlevingsdrang kiest Pjotr om te vluchten met het mooie meisje Nastya. Hij ziet een nieuwe toekomst met haar in Minsk, waar ze als model geld kan verdienen.

Toch blijft Tanya met haar fantastische kookkunst aan hem trekken

Geboren op een foute plek

Het aangrijpende boek ‘Pjotrs borsjt’ is geschreven door Jose Hennekam. Hij schreef het boek samen met Renata Oosterveen. Deze roman kocht ik van Jose Hennekam op 23 april 2011, de zaterdag waarop wij als Stichting Rusland Kinderhulp, het Landelijk Platform Hulp aan Tsjernobyl-kinderen, het Nederlands Bijbelgenootschap en VU-connected de Nationale Herdenking ‘vierden’ ter gelegenheid van het feit dat we toen 25 geleden werden overvallen door de kernreactorramp van Tsjernobyl.

Jose Hennekam schreef dit boek ter gelegenheid van het herdenkingsjaar van vorig kalenderjaar. De totale opbrengst van het boek gaat naar het zelfstandig wonen-project van de Stichting Weeshuizen Belarus.

Het boek werd direct ook vertaald in de Russische taal. De opdracht die Hennekam vóórin het boek schreef, luidt:

Voor hen die pech hadden,

geboren werden op een foute plek.

Voor hen die geen ouders kenden,

hen slechts dragen in hun hart.

Een onsympatieke hoofdpersoon

Jose Hennekam vertelt in zijn boek op boeiende en aangrijpende wijze over de lotgevallen van een aantal kinderen na de Tsjernobyl-ramp.

Onder de moeilijkste omstandigheden zie je mensen - in dit geval weeskinderen- toch initiatieven nemen. Dat optimisme lees je in het boek.

De hoofdpersoon Pjotr heeft onaangename trekjes. Komt dat door zijn moeilijke kinderjaren of zit het verankerd in zijn genen? Komt het goed met hem? Dat mag de lezer zelf beslissen.

Het is nogal moedig van Jeroen Hennekam om je hoofdpersoon Pjotr onsympathiek te maken.

Roman met aanvullende informatie

Het boek begint met een Inleiding en een Proloog, alvorens de drie boekdelen volgen.

Na de roman volgen nog een aantal toegiften, zoals:

• twaalf Witrussische recepten, bijvoorbeeld: Pjotrs borsjt (bietensoep);
• een verklarende woordenlijst;
• vijf interviews met Witrussische jongeren (‘Wat wil je later worden?’; “Ik? Niks. Ik ga toch dood”);
• het dankwoord van de auteur;
• informatie over de kernramp van Tsjernobyl.

Pjotr:

“Ik moest mezelf op de eerste plaats stellen om te overleven.

Iedereen in deze wereld deed dat,

dus het zou dom zijn als ik het niet deed”.

Go Global, Go Stenden

Vrijdag 28 september 2012 

De cover van de Stenden-uitwisselingsbrochure

Pionering in the nineties
In de jaren 1992 tot en met 1996 was ik onder andere Coördinator Internationalisering van de toenmalige Retail Management School Leeuwarden (RMSL), die toen deel uitmaakte van de Faculteit Economie & Management (FEM) van de Christelijke Hogeschool Nederland (CHN). Het waren pioniersjaren voor wat betreft het internationaliseren van het hoger beroepsonderwijs in Nederland en van de CHN. De Europese stimuleringsprogramma's waren van start gegaan om studenten en docenten te bewegen om een periode van hun studie of van hun collegejaar in het buitenland door te brengen.

FEM Exchange Programmes
Het waren de jaren dat ik regelmatig op reis was om buitenlandse hogescholen en universiteiten te interesseren om samen met onze hogeschool uitwisselingsprogramma's te ontwerpen voor studenten en voor hogeschoolmedewerkers. Samen met de twee andere FEM-collega's Saskia Homoet (HMSL) en Mieke van der Leij (LMSL) bespraken we met welke hogescholen en universiteiten we een samenwerkingsverband wilden aangaan; bij voorkeur buitenlandse hoger onderwijsinstellingen, die zowel opleiding voor de sector  Hospitality, Leisure als Retail aanboden. We bezochten deze beoogde buitenlandse partnerinstellingen en realiseerden in de loop van de jaren een groot aantal uitwisselingsprogramma's, ook wel 'exchange programmes' genoemd.

International Classroom
Resultaat was dat een steeds groter wordende groep studenten van de opleidingen voor Leisure, Retail en Hospitality in staat werd gesteld om een half jaar (semester) in het buitenland te studeren. Veel promotie hoefden we er in Leeuwarden niet voor te maken, want de vraag onder studenten was groot en het aanbod groeide langzaam, omdat we alles organisatorisch, onderwijsinhoudelijk, financieel en contractueel eerst goed geregeld wilden hebben, alvorens we studenten een half jaar elders lieten studeren. Lastiger was het om een even groot aantal studenten naar Nederland te krijgen. Maar als je op werkbezoek was bij hogescholen en universiteiten in bijvoorbeeld Denemarken, Noorwegen, Finland, de Verenigde Staten of in Groot-Brittannië, bleek het op locatie geven van voorlichting over studeren bij de CHN in Leeuwarden altijd een sterke impuls om in de komende semesters weer een groepje studenten uit die onderwijsinstelling naar Nederland te laten komen. Om het aantal inkomende studenten en uitgaande studenten goed in evenwicht te houden, was en bleef het nodig om actief te blijven voorlichten en te werven. Geleidelijk groeide zo binnen onze hogeschool het verschijnsel 'international classroom', waarin studenten uit verschillende taalgebieden en culturen samen onderwijs genoten.

Balancing
Inmiddels is onze hogeschool - nu Stenden Hogeschool - uitgegroeid tot een internationale hogeschool met meer dan 11.000 studenten, waarvan ruim 2.900 buitenlandse studenten, die samen 90 verschillende nationaliteiten representeren. Nog steeds is er sprake van een onbalans van internationaal uitgaande en inkomende uitwisselingsstudenten (exchange students), die voor een korte onderwijsperiode van bijvoorbeeld een half jaar in een ander land hun studie voortzetten. Vorig jaar bijvoorbeeld was dat verschil 75 studenten; zoveel meer Stenden-studenten gingen naar het buitenland dan dat buitenlandse studenten naar Stenden kwamen. Voor de korte termijn is dat niet onoverkomelijk, maar voor de langere termijn wil je toch graag evenwicht in die uitwisselingsaantallen. Om die onbalans op te heffen, heeft Stenden nu een mooie nieuwe brochure en een interactieve website gemaakt, die behalve voorlichtend ook wervend zullen moeten zijn, teneinde het aantal inkomende exchange students te verhogen.

A lifetime experience
Titel van deze Exchange brochure is: 'Go Global, Go Stenden'. Deze twaalf pagina's tellende full color brochure biedt in tekst en mooie foto's een goed beeld van wat studeren bij Stenden Hogeschool in Nederland inhoudt, zoals:

• Eerst wordt duidelijk gemaakt dat Stenden Hogeschool een ware internationale onderwijsgemeenschap is met een bijzonder (probleemgestuurd) onderwijsconcept (Problem Based Learning). 
• Daarna volgt een opsomming van de onderwijsprogramma's waar buitenlandse inkomende studenten in kunnen participeren en welke faciliteiten en diensten Stenden Hogeschool daarbij biedt.
• Ook enkele karakteristieken van Nederland worden toegelicht, zoals: fietsen, zeilen, schaatsen, oranjegevoel, cultuur en voeding.
• Vervolgens wordt het Engelstalige onderwijsaanbod van onze vier hogeschoolvestigingen in Nederland opgesomd.

1. - Leeuwarden is de internationale studentenstad, met zijn grachten en een 'Foreign Relations Committee', die sociale activiteiten voor internationals organiseert. De Argentijnse studente Renata verklaart: "the quality of the education is really good and it is very personalized".
2. - Emmen, dichtbij de Nederlands-Duitse grens, heeft een Erasmus Student Team, dat uitwisselingsstudenten de nodige support geeft. De Tsjechische studentes Hana en Kristyna verklaren: "solving problem tasks and working in teams gave me new perspectives on studying".
3. - Meppel, de hogeschoolvestiging waar deze maand de nieuwe afstudeerrichting 'International Teacher Education for Primary Schools' van start ging. De Griekse student Dimitris verklaart over zijn uitwisselingsprogramma: "For me it was a life changing experience".   

• De brochure sluit af met een aantal praktische zaken over bijvoorbeeld de hogeschoolkalender, het aanmeldingsproces, toelating, visa-vereisten en de vermelding van de contactgegevens van het Student Mobilty Centre van Stenden Hogeschool.

Eindniveau & Examinering in het Hoger Beroepsonderwijs

Donderdag 27 september 2012

Paul Nieuwenhuis introduceert de sprekers van de netwerkbijeenkomst

Kwaliteitsdiscussie in het HBO
Het is in dit collegejaar de eerste keer dat we als Platform HBO van het Nederlands Netwerk  voor Kwaliteitsmanagement  weer bijeenkomen, deze keer voor het eerst in het Cursus- en Vergadercentrum Domstad van Hogeschool Utrecht, nabij het NS-station Utrecht Centraal.
Het onderwerp dat vanmiddag centraal staat, is: ‘Eindniveau en examinering, wat doe je als kwaliteitszorgmedewerker om het proces te borgen?’

Grote  opkomst
De netwerkbijeenkomst wordt geopend door netwerkvoorzitter Paul Nieuwenhuis. Hij wijst op de grote opkomst van deze middag voor dit actuele en al veelbesproken thema. Met ongeveer 50 mensen zit de zaal vol. Late aanmeldingen moesten helaas worden afgewezen, want ‘vol is vol’. Paul Nieuwenhuis heet iedereen van harte welkom en introduceert de middagvoorzitter Paul van Deursen, die als lid van de agendacommissie het programma met ons zal doorlopen.

Commotie bij MenEM van Inholland
Paul van Deursen start zijn opening met enige inleidende woorden over het verleden en heden omtrent de commotie die ontstond toen bleek dat er bij hogeschool Inholland onder andere iets fout zat bij alternatieve afstudeertrajecten van de opleiding Media en Entertainment Management (MenEM) van Inholland.  Inholland werd in de hectische tijd die daarop volgde voor nader onderzoek bezocht door de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie (NVAO), de Commissie Dunnewijk en de Onderwijsinspectie. Duidelijk werd dat Inholland veel van haar onderwijsprocessen ‘WHW-proof’ zou moeten maken, ofwel ervoor te zorgen dat alles wat binnen deze hogeschool en haar opleidingen wordt gedaan, ook aan de daartoe geldende hoger onderwijswetgeving zou gaan voldoen. De opleidingen moeten er ook voor zorgen dat het eindniveau van alle afgestudeerde studenten voortaan tenminste op het voorgeschreven niveau zou zijn. Het is aan de hogeschool en aan haar afzonderlijke opleidingen om daarin te voorzien en dat op gestelde tijden aan te tonen. Vanmiddag zullen drie medewerkers van hogeschool Inholland vertellen wat er in de afgelopen jaren is gedaan om de opleiding MenEM weer aan de vereiste kwaliteitsstandaarden te laten voldoen. 

2010
Eerste spreker is Paul van den Bosch, de opleidingsmanager van de opleiding MenEM van de Inholland-vestigingsplaats Rotterdam. Vanuit het directieteeam van de opleiding MenEM is hij het aanspreekpunt voor de opleidingsexamencommissie. Hij heeft tevens ‘Toetsing & Examinering” in portefeuille. En hij was lid van de Projectgroep Accreditatie van MenEM, de groep die de opleiding voorbereidde op de onlangs gehouden NVAO-visitatie.
Van den Bosch neemt ons eerst mee terug naar het jaar 2010, het jaar waarin de nodige ophef ontstond rond de opleiding MenEM van Inholland. Hij vertelt achtereenvolgens onder andere over:

·         Het langstudeerderstraject, waarmee Inholland in de problemen geraakte;

·         De bestuurlijke crisis, die mede als gevolg daarvan daarop volgde;

·         De Domeinvorming die werd ingezet, gekarakteriseerd door afstemming, nieuwe rollen en een nieuwe structuur;

·         De Onderwijsinspectie die haar onderzoek instelde binnen de hogeschool, onder andere om te onderzoeken in welke mate Inholland voldeed aan wettelijke voorschriften uit de WHW;

·         De Commissie Dunnewijk, die voor nader onderzoek bij Inholland op bezoek kwam;

·         De NVAO, die als kwaliteitsbewaker van het hoger onderwijs diepgaand onderzoek instelde naar de wijze en de mate waarin Inholland en haar opleidingen voldoen aan de kwaliteitsstandaarden die gelden voor alle opleidingen in het hoger onderwijs.

2011
In  het jaar 2011 moesten de handen uit de mouwen, want de hogeschool moet erin voorzien dat de hogeschool en haar opleidingen op grond van de nodige verbetertrajecten kwalitatief wel aan de gestelde kwaliteitscriteria zouden gaan voldoen. Paul van den Bosch vertelt volgens welke doorontwikkelingslijnen daaraan in 2011 is gewerkt, zoals:

·         Een Commissiecyclus is doorlopen. Onderwijscommissies zoals Curriculumcommissie, Toetscommissie en Examencommissie moeten hun werk met de nodige onderlinge afstemming adequaat verrichten;

·         Er werd gestart met Interne Audits: onderzoeksteams die checken wat goed is en wat beter kan;

·         Werkprocessen werden herontworpen, waarbij met name docenten werden betrokken, want zij zouden kunnen aangeven welke processen ze wenselijk achten om goed onderwijs op de kaart te zetten;

·         Een onderzoekslijn werd ontworpen;

·         Reviews werden ingezet om te verifiëren of reeds goedgekeurde processen en producten daadwerkelijk aan de maat zijn.

·         Heel belangrijk is de scholing van medewerkers. Scholing bijvoorbeeld op het gebied van het ontwerpen van onderwijs (onderwijskunde), scholing op het gebied van het verzorgen van onderwijs (didactiek), scholing op het  gebied van toetsen, beoordelen en examineren en juridische scholing op het gebied van de wijze waarop de WHW kan en zal worden nageleefd.

2012
En in dit kalenderjaar wordt weer voortgeborduurd op het werk van de voorgaande twee jaren. Dit  huidige kalenderjaar is een tijd van:

·         Borgen en bestendigen;

·         Doorontwikkelen.

Paul van den Bosch vertelt dat Inholland in het verleden de focus had op sterke en snelle groei, maar dat toen - en bij nader inzien - bleek dat de beheersing van die hevige groei niet haalbaar was. En ook nu- na alle ophef en maatregelen – is het zelfs in de fase van het bestendigen lang niet altijd gemakkelijk. Van den Bosch: “Het was èn is bizar!”

Inmiddels staat bij Inholland het primair proces weer centraal en de Inholland-studenten zijn veel kritischer geworden. 

Nu zit men nog steeds in een periode van reorganisatie met een forse reductie van kosten en personeel. Dat bracht en brengt spanning, onzekerheid, angst en weerstand, hetgeen het er niet leuker op maakt en soms heel spannend is.

Inholland werkt nu naar een andere invulling van interne rollen. Opleidingen maken tegenwoordig zelf veel meer keuzes dan voorheen het geval was. De onderwijsdiensten zijn veel minder dwingend en in plaats daarvan nu dienend aan het onderwijs.

De cultuur verandert. Daar waar medewerkers vroeger alleen maar afspraken maakten, gaat men nu een stap verder, door elkaar ook op het nakomen van die gemaakte afspraken aan te spreken. Docententeams zijn nu weer zelf verantwoordelijk voor de kwaliteit van hun onderwijs.

Qua beleid is de focus nu veel meer op onderwijs. Men kiest ervoor om minder te doen, maar het moet wel beter. De docent wordt daartoe meer in positie gebracht en de student wordt centraal gesteld.

Opleidingsexamencommissie
Tweede spreker is Jan Timmerhuis, docent en lid van de Examencommissie van de opleiding MenEM van Inholland. Timmerhuis was evenals Van den Bosch lid van de Projectgroep Accreditatie.

Timmerhuis vertelt over de ins en outs met betrekking tot de Examencommissie in de werkpraktijk van alledag. Hij beschrijft daarbij de volgende drie fasen, die zijn/worden doorlopen, te weten:

·         De inrichting van de Examencommissie;

·         Het WHW-proof maken van de Examencommissie;

·         Als derde stap de fase van het jaarplan en van de beleidsvorming van de Examencommissie. Daarbij gaat hij ook nader in op de relatie van de Examencommissie met de andere onderwijscommissies èn met het management van de opleiding.

Timmerhuis: “Communicatie en Transparantie zijn van groot belang”.

Dit alles leidde uiteindelijk tot een cultuuromslag binnen de opleiding en in de hogeschool. Waar de opleidingsexamencommissie van MenEM voorheen bijvoorbeeld per jaar zo’n 400-500 verzoeken van studenten behandelde in de Examencommissie, is dat inmiddels al opgelopen tot ongeveer 3.500 verzoekschriften per jaar.

Onderwijs & Kwaliteit
Voordat we een korte koffiepauze hebben, komt Reen Pouwels als derde spreekster van Inholland aan het woord. Pouwels is binnen Inholland senior Adviseur Onderwijs & Kwaliteit. Ze begeleidde vanuit de Concernstaf Kwaliteit van Inholland de opleiding MenEM naar de visitatie richting accreditatie en was namens Inholland inhoudelijk contactpersoon naar de NVAO.

Pouwels vertelt ondermeer dat alle veranderingen binnen Inholland er in elk geval toe hebben geleid dat de opleidingsdocenten zich nu weer veel meer eigenaar van het onderwijs voelen dan voorheen het geval was.

Vóór en na de koffiepauze gaan we niet in subgroepen uiteen, zoals aanvankelijk was gepland. Het blijkt dat de aanwezigen in de zaal popelen om allemaal hun vragen te stellen aan de drie sprekers van Inholland. Er zijn heel veel vragen, omdat zoveel hogescholen allemaal voortdurend op zoek zijn naar wat er allemaal moet worden gedaan om aan de geldende regelgeving te voldoen en aan hoe dat allemaal moet worden gedaan om aan de van toepassing zijnde kwaliteitsstandaarden te voldoen.

Vrij lang wordt bijvoorbeeld stilgestaan bij begrippen als afstudeerwerken/eindwerken en bij de verschillende interpretaties die in de werkpraktijk van alledag daaraan worden gegeven in de verschillende hogescholen en opleidingen in Nederland. Duidelijk is wel dat uiteindelijk elke opleiding van elke student zal moeten aantonen dat hij/zij bij afstuderen tenminste voldoet aan alle slaagnormen die gelden voor alle beoordelingcriteria, voor wat betreft de hoogste beheersingsniveau’s per eindterm van een opleiding; zoals bijvoorbeeld gedefinieerd in competenties.

Een ander punt waar enige tijd bij stil wordt gestaan in deze groepsdiscussie is de wijze waarop opleidingen in de opleidingspraktijk omgaan met het geldende vrijstellingenbeleid.

Kwetsbaar transparant
Een boeiend vraag- en antwoordgesprek wordt gevoerd en voordat je het in de gaten hebt, is het al bijna 16.00 uur. Tijd om dit gedeelte van de netwerkbijeenkomst af te ronden, met dank aan onze drie collega’s van Inholland, die – zoals voorzitter Paul Nieuwenhuis  noemt – zich in deze bijeenkomst van ‘quality experts’ kwetsbaar hebben opgesteld door zo transparant te vertellen waar men binnen Inholland momenteel zo hard aan werkt. Een hartelijk applaus volgt daarop vanuit de zaal, waarmee de woorden van de netwerkvoorzitter van harte worden onderstreept door de aanwezigen.

Na een korte ronde van het zogenoemde ‘halen en brengen’ wordt deze netwerkbijeenkomst door de netwerkvoorzitter Paul Nieuwenhuis afgesloten.

Sint-Jacobsappelbomen langs het Jabikspaad

Woensdag 26 september 2012 

Eén van de Sint-Jacobsappelbomen bij Friens

Eten, drinken en slapen
Op initiatief van de Stichting Jabikspaad Fryslân zijn in de afgelopen jaren op meerdere plaatsen kleine groepjes Sint-Jacobsappelbomen geplant. 
Het Jabikspaad is het Fries-Overijsselse pelgrimspad, dat de Nederlandse aanlooproute is voor wie fietsend of wandelend wil pelgrimeren naar het Spaanse Santiago de Compostela.
Al sinds de Middeleeuwen - en ook tegenwoordig nog - wandelen jaarlijks pelgrims vanuit Fryslân naar Spanje, vanuit Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela, van zee (Waddenzee) naar zee (Atlantische Oceaan).
Voor een pelgrim is het elke dag weer de vraag waar hij/zij vandaag kan eten, drinken en slapen. De pelgrim leeft ook van wat hij/zij onderweg krijgt en vindt.

Sint-Jacobsappels eten op het Jabikspaad
Het is Anno 2012 nog steeds mogelijk om als pelgrim te eten en te drinken van wat je langs het pelgrimspad vindt. Zo kun je bijvoorbeeld met een beetje geluk in de nazomer en in de herfst genieten van bijvoorbeeld diverse soorten noten, zoals beukenootjes, hazelnoten en walnoten, en van diverse soorten vruchten, zoals bramen en appels. 
Om het de pelgrim wat gemakkelijker te maken, zijn er op initiatief van de Stichting Jabikspaad Fryslân op diverse plaatsen langs het Jabikspaad groepjes Sint-Jacobsappelbomen geplant. Op den duur zullen passerende fietsers, wandelaars, pelgrims kunnen genieten van de rijpe appels aan deze bomen. Twee van die Sint-Jacobsappelbomen staan bijvoorbeeld langs het Jabikspaad tussen Friens en Jirnsum.

Appelonderzoeker Knoop
Johann Hermann Knoop was rond het jaar 1750 de eerste expert die systematisch onderzoek verrichtte naar de appelrassen-rijkdom, en die zijn bevindingen op wetenschappelijke wijze publiceerde. De door Knoop met handgekleurde illustraties voorziene beschrijvingen zijn voor wetenschappelijk onderzoek nog steeds van groot belang, omdat de eigenschappen van honderden jaren oude appelrassen een belangrijke rol kunnen spelen bij de ontwikkeling van nieuwe appelrassen.

Witte Kruid-appel
Johan Hermann Knoop heeft meer dan 250 jaar geleden ook de Sint-Jacobsappel beschreven. 
Deze appel wordt ook wel de 'Witte Kruid-appel'  genoemd.
Knoop schrijft over de Sint-Jacobsappel het volgende:

"Witte Kruid-appel is een tamelyk grote, gladde, langwerpige, iets kantige Appel; 

zyn Koleur is wit, en aan de eene-zyde zomtydts een weinig rood-bloesend; 

zyn Vleesch is zagt, vol-sappig, en van een aangename rynsagtige, egter niet zeer verhevene smaak,

weshalven dezelve onder de Middel-zoorten plaatze. 

Het is ook een zeer goede Pot-Appel: 

En vermits de Boom zeer sterk draagt en de Vrugten vroeg aankomen, 

zo is hy waardig om geplant te worden."

CSL krijgt een kunstgrasveld in Britsum

Dinsdag 25 september 2012

Op de achtergrond het vlakke fundament voor het kunstgrasveld van CSL

Jaar in, jaar uit
Al vele jaren gaan de gesprekken bij ons aan tafel af en toe over het al dan niet aanleggen van een kunstgrasveld voor de korfballers van de Korfbalvereniging CSL in Britsum. Onze dochter Baukje heeft het als lid van de korfbalvereniging niet meer meegemaakt, aangezien zij enige jaren geleden al ging studeren in Groningen. Onze zoon Pieter bleef al die jaren spelend lid van deze Britsumer korfbalvereniging en mag het dan nu eindelijk zien en ervaren, want:
CSL krijgt een kunstgrasveld in Britsum.

Aanmerkelijke eigen bijdrage
Na al die jaren lobbyen bij de gemeente en keer op keer met hoop en wanhoop weer naar de leden-achterban te moeten gaan, heeft onze gemeente Leeuwarderadeel dan toch besloten om tot de aanleg van het kunstgrasveld in Britsum over te gaan. Korfbalvereniging CSL moet daarvoor echter wel een fikse eigen bijdrage betalen uit de eigen middelen en de leden zullen ook alles op alles zetten om (soms letterlijk) een steentje bij te dragen, om het geheel haalbaar te maken. Maar de aanhouder wint, en hier terecht en verdiend:
CSL krijgt een kunstgrasveld in Britsum.

De eerste schep
Op maandag 10 september 2012 was het dan eindelijk zover. Na de bestuurlijke 'aftrap' van CSL-voorzitter Sander Schouten zetten wethouder Agda Wachter, CSL-materiaalman Hendrik Liemburg en jongste CSL-lid Willem Holwerda letterlijk de schep in de grond en verwijderden (met enige pijn in het hart?) de eerste graspol uit het korfbalveld. Maar die pijnlijke spade in het grasveld werd al snel financieel verzacht, toen ondernemer-gemeenteraadslid Reitze Ketellapper die eerste graspol onmiddellijk kocht. Na deze vrolijke start kon de Grontmij met de grondwerkzaamheden beginnen, want:
CSL krijgt een kunstgrasveld in Britsum.

Grondig precisiewerk
Vanmiddag rijd ik na het werk langs het Britsumer korfbalveld om eens even te aanschouwen hoever de werkzaamheden zijn. De medewerkers van de Grontmij maken aanstalten om naar huis te gaan; hun werkdag loopt ten einde. Hendrik Liemburg, want wie zou je hier anders ook verwachten, loopt hier ook rond. Hij vertelt me dat de Grontmij het grasveld eerst heeft gefreesd, waarna het veld is uitgegraven. In het uitgegraven deel is een fundament van zand gestort, de drainage is geregeld en het fundament van zand is op de juiste hoogte gebracht en geëgaliseerd. Dat laatste is precisiewerk, want als dit zandbed niet goed ligt, voldoet de bovenlaag van kunstgras te zijner tijd niet aan de kwaliteitsvereisten. Morgen komt een controleur nauwgezet onderzoeken of het fundament goed ligt. Pas als dat goed is, mag het zand worden afgedekt met nog een laag en met daarop een licht verende foamlaag. Daar bovenop komt dan het kunstgrasveld.
CSL krijgt een kunstgrasveld in Britsum.

Nog veel te doen
Maar voordat het allemaal klaar is, moet er nog veel gebeuren. Voor de toeschouwers komen er 'leunbuizen' rondom het veld, het kunstgrasveld wordt rondom bestraat, de grond rondom die bestrating moet geëgaliseerd en ingezaaid met graszaad, het parkeerterrein wordt ongeveer tweemaal zo groot, de functionele groenvoorziening moet worden aangelegd; zomaar een kleine greep uit de grote hoeveelheid werkzaamheden die nog moet worden verricht. Als Hendrik en ik de namiddagzon praten over het verleden, heden en de toekomst van dit korfbalveld, is het dan ook niet verwonderlijk dat Jan de Boer het sportterrein op rijdt, de voorzitter van de CSL-kunstgrascommissie.
CSL krijgt een kunstgrasveld in Britsum.

Oanhâlde as storein
Nagenoeg elke dag even de vinger aan de pols houden en adequaat reageren op alles wat anders moet en wat nog moet worden gedaan; dat is de formule voor een succesvol proces en resultaat; niet alleen in het onderwijs, in zorg en hulpverlening, in industrie en in de tuinbouw, maar ook bij de aanleg van een kunstgrasveld. De motivatie, de spaarzin, de verenigingsgeest, het doorzettingvermogen (oanhâlde as storein), de risico-acceptatie en de onophoudelijke geestdrift van CSL-leden en van het CSL-bestuur zijn de succesbepalende factoren, die ertoe bijdragen dat CSL haar woorden in daden omzet, want:
CSL krijgt een kunstgrasveld in Britsum.

1.500 in 2012

Maandag 24 september 2012

Vandaag het 1.500e weblogbericht gepubliceerd

1.500

Dit is mijn 1.500^e blogbericht op deze weblog.

• Op 23 maart 2008 schreef ik hier mijn 1e blogbericht;
• Op 31 oktober 2009 schreef ik hier mijn 500e blogbericht;
• Op 6 april 2011 schreef ik hier mijn 1.000e blogbericht.

Regelmatig wordt me de vraag gesteld hoeveel lezers deze weblog heeft. Op zo'n dag als vandaag is het interessant om weer eens een kijkje te nemen in de statistieken van de provider 'Blogger' om daar inzicht in te krijgen.

Statistiek

Het Statistiek-programma van Blogger meldt hierover het volgende:

-         In ruim 1.600 dagen schreef ik 1.500 blogberichten;

-         Tot en met vandaag werd

o       mijn weblog 137.958 maal bezocht (in 2011 was dat nog 39.188 maal),

o       dat is over de hele looptijd 84 (in 2011: 35) bezoekers per dag en

o       gemiddeld werd elk blogbericht 92 (in 2011: 39) maal bezocht;

-         In de afgelopen maand werd deze weblog 8.088 (in 2011: 4.818) maal bezocht,

o       dat is gemiddeld 270 (in 2011: 161) keer per dag;

-         Gisteren is deze weblog 204 (in 2011: 190) maal bezocht;

-         Vandaag is mijn weblog al 247 (in 2011: 163) keer bezocht;

-         Van die 247 bezoekers van vandaag waren:

o       195 (in 2011: 144) afkomstig uit Nederland,

o       3 (in 2011: 8) uit België,

o       2 (in 2011: 3) uit het Verenigd Koninkrijk,

o       18 (in 2011: 3) uit Frankrijk,

o       0 (in 2011: 2) uit Luxemburg,

o       0 (in 2011: 1) uit Turkije,

o       25 (in 2011: 1) uit de Verenigde Staten,

o       2 (2011: 0) uit Spanje,

o       1 (in 2011: 0) uit Rusland en

o       1 (in 2011: 0) uit Oekraïne;

-         Van die 247 bezoekers van vandaag maakten (afgerond ongeveer)

o       49% (in 2011: 64%) van de bezoekers gebruik van de browser van Internet Explorer,

o       29% (in 2011: 16%) van Firefox,

o       12% (in 2011: 15%) van Safari,

o       11% (in 2011: 6%) van Chrome,

o       2% (in 2011: 0%) van BingPreview,

o       1% (in 2011: 0%) van Chromeframe en

o       1% (in 2011: 0%) van Opera;

-         Van die 247 bezoekers van vandaag maakte (afgerond ongeveer)

o       75% (in 2011: 83) van de bezoekers gebruik van het besturingssysteem Windows,

o       5 % (in 2011: 16%) van Macintosh,

o       1% (in 2011: 1%) van iPad,

o       16% (in 2011: 0%) van Linux,

o       1% (in 2011: 0%) van Android en

o       1% (in 2011: 0%) van Other Unix;

• Het blogbericht met het hoogst aantal bezoekers is van 30 november 2009 met als titel: ‘Zwarte Pieten in de etalage van Stenden Hogeschool’.

Het statistiekprogramma is een bijzonder interessante optie van Blogger, want die verschaft je verder inzicht via allerlei overzichten van bijvoorbeeld:

- de zoektermen waarmee bezoekers via zoekmachines op mijn weblogberichten komen;

- hoe het spreidingspatroon van het aantal bezoekers per uur per dag is;

- via welke verkeersbronnen (bv. Google als zoekmachine) bezoekers bij mijn weblogberichten arriveren;

- welke weblogberichten het meest worden gelezen vandaag, en in de afgelopen week, in de afgelopen maand en gedurende de hele looptijd van deze weblog.

Dat weblogs mogen worden beschouwd als 'social media' blijkt ook uit het groot aantal reacties, dat ik in de afgelopen 4,5 jaar ontving. Regelmatig komen er informatieve vragen, krijg ik aanvullende informatie, worden correcties doorgegeven (die ik na verificatie invoer), krijg ik inhoudelijke reacties uit binnen- en buitenland en komen er verzoeken binnen of mijn gepubliceerde foto's en teksten in andere media mogen worden gepubliceerd. Ook komt het regelmatig voor dat vanuit andere weblogs en websites wordt doorgelinkt naar specifieke weblogberichten van mijn weblog. Een overzicht daarvan kan ik inzien via het statistiekprogramma van Blogger.

Vier en een half jaar webloggebruik heeft mij de gelegenheid gegeven anderen veel te geven, maar het heeft ook anderen in de gelegenheid gesteld veel terug te geven, waarvoor aan alle lezers hierbij mijn hartelijke dank!

De KIDS Express is in Fryslân

Zondag 23 september 2012

De 5 caravans van de Kids Express bij de Kurioskerk in Leeuwarden

De tijdmachine van een engel

Op een dag vinden Rob, Esmee en Rachel een caravan in het Van Dongenplantsoen bij hen in de buurt. Ze nemen een kijkje en dan…, dan gaat het mis. De caravan blijkt de tijdmachine te zijn van Ralf. Ralf is een onhandige engel, en heeft de kinderen per ongeluk naar een andere tijd geflitst: naar de tijd van de Bijbel. De kinderen komen in vijf Bijbelverhalen terecht, die wonderlijk genoeg ook iets te maken lijken te hebben met dingen die ze in hun eigen leven meemaken. Dat vinden ze allemaal best bijzonder, maar ze willen ook wel weer terug naar huis! Door mee te reizen in de KIDS Express kun jij ze daarbij helpen.

Kids Express

Vijf caravans met daarin 5 Bijbelverhalen en 15 opdrachten voor kinderen uit groep 6, 7 en 8 van de basisschool. Dat is de Kids Express: een gezamenlijk project van JOP, KerkinActie en het Nederlands Bijbelgenootschap. Kinderen ontdekken in de KIDS Express dat zij het verschil kunnen maken in de wereld om hen heen.

De KIDS Express vertelt over de reis van Rob, Esmee en Rachel door de tijd: van nu naar de tijd van de Bijbel en weer terug. De Bijbelse avonturen van Rob, Esmee en Rachel blijken van alles te maken te hebben met hun eigen leven, in hun eigen buurt.

5 Thema’s

Elke caravan staat voor een ander verhaal uit de Bijbel, en voor een ander thema.

De thema’s zijn:

1. We maken het weer goed: Iedereen maakt ruzie. Hoe doe je dat op een goede manier en… hoe maak je het weer goed?
2. Je hoort erbij: Als je verhuist, kom je ergens terecht waar je niemand kent. Je moet dan helemaal opnieuw beginnen. Hoe doe je dat? En hoe is dat voor mensen die naar een ander land vluchten?
3. Pas op, breekbaar: Ziek zijn hoort bij het leven. Maar het is niet leuk. Hoe zorg je goed voor mensen die ziek zijn? En laat je jezelf wel eens vertroetelen?
4. Feesten: Het leven is een feestje, maar je moet zelf de slingers ophangen. Waarom vieren mensen feest en hoe doen ze dat?
5. Hier ben je thuis: Hoe ziet jouw thuis eruit? Is dat je huis, of zijn dat mensen met wie je in dat huis woont? Het is heel belangrijk om een plek te hebben waar jij je thuis voelt.

Surhuisterveen Leeuwarden Britsum

De Kids Express is deze maand in Fryslân. Afgelopen vrijdagochtend arriveerden de vijf caravans bij de Christelijke Basisschool De Hoekstien in Surhuisterveen. Vrijdagavond zag ik de Kids Express op het kerkplein vóór de Kurioskerk in Leeuwarden. Vandaag is de Kids Express op bezoek in Britsum, waar de 5 caravans worden ingezet bij de Startzondag van de Protestantse Gemeente van Britsum.

De Kids Express komt naar je toe

De Kids Express is te huur voor bijvoorbeeld kerken, scholen en verenigingen. JOP, KerkinActie en het Nederlands Bijbelgenootschap zorgen voor materiaal om het proces goed te begeleiden. Zo kun je met de inzet van vrijwilligers een professionele interactieve tentoonstelling neerzetten. Het is een tentoonstelling die je buurt in beweging brengt.

De Kids Express is een avontuur waarin je ontdekt hoe actueel de Bijbel is.

Teaching means the world to me

Zaterdag 22 september 2012

De screencleaner van Stenden-ITEPS

Stenden-ITEPS Meppel
In mijn vorige weblogbericht schreef ik over de kick-off meeting van gisteren van ITEPS, de International Teacher Education for Primary Schools, waarmee Stenden Hogeschool deze maand in haar hogeschoolvestiging Meppel van start is gegaan met 25 ITEPS-studenten.

Screencleaner 
Tijdens deze bijeenkomst van gisteren werd ook het ITEPS-logo gelanceerd. Uiteraard zal dat logo op allerlei plaatsen worden gebruikt om daarmee duidelijk te maken dat èn waar sprake is van een ITEPS-item.
Het eerste waarop ik het ITEPS-logo tegen kwam, is de screencleaner voor een telefoon, Ipad of computerscherm, dat werd uitgereikt aan alle gasten die gisteren de kick-off meeting bijwoonden in Meppel.

www.iteps.eu
'Teaching means the world to me', staat op deze screencleaner gedrukt.
Voor wie een 'world-class teacher' op een internationale basisschool wil worden via de lerarenopleiding van Stenden-ITEPS, verwijs ik hierbij graag naar de website van ITEPS: www.iteps.eu