Het Handboek Gemeentediensten 2010 van PKN Stiens is klaar

Woensdag 30 december 2009

Het is elk jaar weer een hele klus om in Stiens het Handboek Gemeentediensten als jaargids van alle avondkerkdiensten uit te geven. Van alle kanten uit de gemeente komen aanmeldingen van gemeentegroepen binnen om één of meer kerkdiensten op de tweewekelijkse zondagavond te mogen verzorgen. Daarbij worden dan desgewenst onder andere predikanten, ouderlingen, diakenen, organisten of pianisten, beamer-bedieners en kosters gezocht om deze bijzondere kerkdiensten voor, door en met gemeenteleden te organiseren.

In Stiens gaan we al het achtste jaar in met onze "Gemeentediensten". Dit zijn kerkdiensten, die door groepen gemeenteleden uit de eigen kerkelijke gemeente en zeker ook daarbuiten worden georganiseerd. Gemeentediensten vormen de gelegenheid bij uitstek om "het dorp in de kerk te halen" en "de kerk in het dorp te brengen". In de afgelopen anderhalf jaar heb ik in deze weblog regelmatig verslag gedaan van deze waarde(n)volle bijeenkomsten, waaraan zoveel Stiensers waarde hechten.

Normaal gesproken vullen we elk jaar 21 zondagavonden in als Gemeentedienst. Dat aantal ligt in 2010 één hoger. Voor volgend kalenderjaar staan er maar liefst 22 Gemeentediensten in de planning. Elk jaar zien we weer met belangstelling uit naar de zelfgekozen, vrije vormen en inhouden, die de betreffende gemeentegroepen kiezen om hun "eigen" kerkdienst aan te kleden. De Taizégroep, de Jeugdraad, de Diaconie, de Evangelisatiecommissie, het Christelijk Gemengd Koor "Looft den Heer", de Gespreksgroep van mensen met een verstandelijke beperking, de Vespergroep, de Gereformeerde Vrouwenbond (bestaat volgend jaar 75 jaar!), het Gospelkoor Dabar en de Sweelinck Cantorij, ze doen volgend jaar allemaal (weer) mee.

In de afgelopen dagen is hard gewerkt door de leden van de Werkgroep Gemeentediensten om het nieuwe handboek te publiceren, en - heel snel geholpen door onze vaste kopieerder Teije Postma - ligt het Handboek Gemeentediensten 2010" vanaf vanavond gereed voor verspreiding in en buiten onze Protestantse Gemeente (PKN) van Stiens. Vandaag heb ik ook alle webpagina's aangemaakt voor de website, dus één dezer dagen zal het handboek als volledige publicatie èn ook webbased op het internet verschijnen - bij "Kerkdiensten" - op onze website http://www.pgstiens.nl/

Alles is nagenoeg gereed, dus het nieuwe jaar 2010 mag komen, want we zijn er klaar voor. Alle deelnemende gemeentegroepen wens ik succes bij de voorbereiding van hun Gemeentediensten en alle kerkgangers wens ik het komende kalenderjaar weer inspirerende kerkdiensten toe op de aangegeven zondagavonden in de Sint Vituskerk en De Hege Stins te Stiens. Het complete jaarprogramma vind je een dezer dagen op bovengenoemde website en weet: iedereen is van harte welkom!

Hjoed is de 75e jierdei fan 'e Kristlik Fryske Folksbibleteek

Tiisdei 29 desimber 2009

In wichtige dei foar de feriening, har leden en it bestjoer fan de Kristlik Fryske Folksbibleteek (KFFB). It is nammentlik hjoed de 75e jierdei fan 'e KFFB. Doe't de KFFB oprjochte waard op 29 desimber 1934, wie it ledetal 85 leden. De feriening woeks súntsjesoan fan desimber 1940 mei 553 leden nei 1.000 leden yn desimber 1945. Noch gjin jier letter wie it ledetal yn septimber 1946 al 1.250 en sa sette it troch nei in hichtepunt fan 12.425 leden yn 1965. By gelegenheid fan it 50-jierrich bestean hat de KFFB yn 1984 in mânsk tinkboek útjûn mei de titel "Slomjende krêften".

En no binne wy al wèr 25 jier fierder. Hjoed fiere wy as bestjoer ús 75e jierdei mei in bestjoersgearkomste mei in lyts feestlik rântsje yn Hotel Duhoux yn Wurdum, in lokaasje dêr't wy somtiden ús bestjoersgearkomste hâlde. Yn dizze gearkomste hear ik dat in KFFB-lid út Warnsveld al 74 jier lid is fan 'e KFFB. Hja waard al lid, doe't hja noch mar in famke wie fan 13 jier âld. Wêr hearre jo soks hjoed de dei noch?

Us gearkomste begjint fan 'e middei mei in lyts tal histoaryske anekdoaten. Nammen fan leden, bestjoerders, gearkomsten, tsjerken, dûmnys, boeken, en sels ek ferhalen oer it doetiids noch Nederlânsk-Ynje komme op it aljemint. Dêrnei giet it oer mear aktuele oantekens, ynkommen stikken, jildsaken, in nije bernebibel, mooglik nije KFFB-útjeften, ensafuorthinne.

By sa'n wichtich jubileum heart fansels ek in knap feest. Dêrom wurdt hjoed ûnder oaren in soad praat oer it Tinkskrift dat de KFFB kommende jannewaris 2010 útjaan sil ta gelegenheid fan it 75-jierrich bestean. Wy dogge alle war om de printkladde fan ús Tinkskrift te behoffenjen, en it is no al wol te sjen dat it wier in prachtich tinkboek wurdt oer de lêste 25 fan dy 75 jier (sjoch ek myn weblogberjocht fan 7 desimber 2009).

De feestlike jubileumgearkomste fan 16 jannewaris 2010 yn it nije World Trade Center (WTC) fan Ljouwert (by it FEC, ferhinne de Frieslandhal) is no taret, en wy binne wiis mei in moai feestprogramma foar ús leden en allerhande relaasjes, dy't al útnoege binne en noch útnoege wurde. Tresoar-direkteur Bert Looper en Fryske Akademy-meiwurder Pieter Duijff sille feestredes fersoargje en it earste eksimplaar fan it "Tinkskrift 75 jier KFFB" wurdt oanbean ons Jannewietske de Vries, deputearre fan 'e provinsje Fryslân. Der sil moaie muzyk útfierd wurde troch Grytsje Kingma mei Rob du Jardin en troch it duo Oct-Opus. "

Yn it skoft fan 'e jubileumgearkomste sil der in mânske boeketafel wêze mei boekeferkeap foar tige lege prizen, dat wa't ferlet fan Fryske KFFB-boeken hat of krijt, kin dan mar raak útsykje. Nei it skoft wurde prizen útrikt oan skriuwers dy't oankommend jier in boek by de KFFB útjaan sille en fansels is der ek romte foar pinnefruchten fan ús eigen KFFB-skriuwers. Sa sil skriuwer Anders Rozendal ien fan syn ferhalen foarlêze en sil dichter Atze Bosch it feestgedicht foardrage, dat Bosch makke hat ta gelegenheid fan it 75-jierrich bestean fan ús Fryske Boekeklub. Wat de oanwêzige leden nei ôfrin krije, bliuwt salang noch in ferrassing.

Literaire Theun de Vries-wandelroute rond Veenwouden

Maandag 28 december 2009

De weersverwachting gaf al enige dagen aan dat het vandaag qua weer de mooiste dag van de week is. Het is inderdaad vandaag vrij zonnig en het cijfer 9 dat deze dag in de weersvoorspelling kreeg, is welverdiend, want het is een prachtige dag. Voor Durkje en mij derhalve een optimale winterwandeldag. We wandelen vandaag de 15 kilometer lange literaire Theun de Vries-wandelroute, genoemd naar deze welbekende, van origine Friese schrijver.

Theun de Vries is in 1907 in Veenwouden geboren in een Doopsgezind boerenmilieu. Als schrijver is hij vooral bekend geworden met zijn romans "Stiefmoeder aarde" en "Het meisje met het rode haar" en met "De vertellingen van Wilt Tjaarda". In de laatstgenoemde semi-autobiografische verhalenbundel is de "Lytse (kleine) Wilt" als hoofdpersoon in wezen de dubbelganger van de schrijver in zijn kinderjaren. De wandelroute die we vandaag lopen, gaat door het geboortedorp en de regio waarover Theun de Vries zo graag schreef als er een crisis in zijn bestaan dreigde. De routebeschrijving legt een aantal verbanden tussen enerzijds de locaties die je wandelend passeert en anderszijds met de verhalen van de schooljongen Theun de Vries (Wilt Tjaarda).

Vanaf het NS-station Veenwouden (Eslawolde) lopen we via de Schierstins (een 14e eeuwse verdedigingstoren), het kerkhof waar De Vries' ouders zijn begraven, de Theun de Vries-basisschool en het winkelcentrum waar vroeger de lagere school van Theun stond, het dorp uit in noordelijke richting. We komen dan op de Goddeloze Singel, die door het uitgestrekte laagveengebied van It Bûtenfjild en De Houtwiel gaat, totdat we voorbij het model van een Tjasker bij het Goddeloze Tolhuis komen. Langs de Valomstervaart lopen we dan via De Valom (De Trawalje) naar Zwaagwesteinde (De Zwarte Kuil).

Vlak vóór Twijzelerheide wandelen we over het Swaddepaad langs het riviertje De Swadde (ook wel Zwette genoemd). Via het Kûkhernsterpaad langs De Swadde komen we nabij Kuikhorne (Jagthorne) op de Kuikhorneweg. Die gaat over in De Zwette, de straat waar Theun de Vries op 26 april 1907 is geboren. Langs de plaats waar vroeger het andere woonhuis van Theun de Vries stond en langs de Veenwoudster Doopsgezinde kerk en pastorie, komen we in Veenwoudsterwal (De Waterwal). Over de Priesterakker wandelen we dan weer Veenwouden (Eslawolde) binnen.

Door het onderweg lezen van de informatie over èn het op locatie lezen van de citaten uit de verhalen van Theun de Vries, is het alsof Theun de Vries een dag met je meeloopt als gids. Met name voor wie veel verhalen van Theun de Vries heeft gelezen, is zo'n literaire wandelroute als het ware een feest der herkenning. Bovendien werkte het weer en de natuur perfect mee. Een blauwe lucht met veel zon, paden die hier en daar in de schaduw nog glad zijn van sneeuw en ijs en een landschap met nog ijs op de vaarten en vooral tegen de zuidoevers nog veelvuldig sneeuwrestanten, die sneeuwwit hun contrast vormen met de veelal donkere achtergrond van oever en oppervlaktewater.

Die Weisheit des Pilgerns

Zaterdag 26 december 2009

Van mijn naaste collega’s van de afdeling Quality Assurance van het Corporate Office van Stenden hogeschool kreeg ik het boek “Wijsheid van pelgrims”, geschreven door Anselm Grün, als verjaardagskado. Men zegt wel eens dat je nooit als pelgrim op weg zult gaat als je alle boeken over pelgrimeren eerst wilt lezen en dat je niet uitgelezen raakt op pelgrimage-literatuur nadat je de tocht naar Santiago de Compostela hebt volbracht. Dat mag dan allemaal waar zijn, maar voor mij ligt de waarheid meer in het midden, namelijk met Durkje wel alvast op pelgrimsreis gaan, maar daar een tienjarenplan van maken, zodat je tussen alle deeltrajecten in ruimschoots de gelegenheid hebt om in die tussenliggende jaren volop te genieten van oude en nieuwe pelgrimsliteratuur. Mijn collega’s zijn daarin bijpassend mee gegaan door mij voor mijn verjaardag dit jaar de nieuwe Nederlandstalige 2009-editie te geven van de oorspronkelijk Duitstalige 2008-uitgave.

Dit boek verscheen in 2008 met als titel “Weisheit des Pilgerns”. Jantsje Post vertaalde dit boek op korte termijn, zodat het al in 2009 kon worden uitgegeven in deze Nederlandstalige editie. Het mooi uitgegeven boek bevat veel bijpassende, grote kleurenfoto’s van Jürgen Hohmuth uit Berlijn, een internationaal gerenommeerd fotograaf, van wie het gebruik van een ongewoon foto-perspectief opvallend is.

De auteur van dit pelgrimsboek is Anselm Grün, een Benedictijner monnik, die woont in de Duitse abdij Münsterschwartzach nabij Würtzburg. Grün is al vele jaren één van de bekendste spirituele auteurs van deze tijd. Hij schreef veel boeken over spirituele onderwerpen, waaronder bijvoorbeeld het boek “Spiritualiteit van beneden” (zie ook mijn weblogbericht van 16 mei 2009).

Anselm Grün wil in dit boek met jou nadenken over de wijsheid van pelgrims. Pelgrims kijken dieper, schrijft hij. Wijs is degene die zichzelf heeft geproefd, degene die zichzelf kent, die in harmonie is met zichzelf en die met zichzelf verzoend is. Pelgrimeren is dan een manier om jezelf te vinden. In fysiek opzicht kan dat door je als mens los te maken van je vertrouwde omgeving en letterlijk op weg te gaan. In mentaal opzicht kan het ook, door je diepste passie te volgen en de geestelijke weg van je verlangen te gaan. Veel mensen beschouwen vroeg of laat hun geestelijke en/of fysieke pelgrimage als een spirituele weg, waarop ze zich openen voor God, waarop ze loslaten wat hen scheidt van God en die hen Gods helende (heil=heel-makende) kracht doet ervaren.

Grün neemt je in zijn boek in de volgorde van de hoofdstukken als het ware mee op reis, met hoofdstukken als:
- “Opbreken”, waarbij je het oude, vertrouwde achter je laat, ondanks je angst om daarbij vervreemd te raken van alles wat je tot op heden vertrouwd was;
- “Op weg zijn”, waarbij je onderweg zult merken dat het wandelen je verandert;
- “Wegwijzers”, waarin je gaat ontdekken dat je op je (levens)weg betrouwbare wegwijzers zult vinden, als je maar eenmaal de moed had om de beslissing te nemen om op weg te gaan naar het onbekende;
- “Herbergen”, die voor de fysieke weg de veilige toevluchtsoorden voor de nacht zijn en voor de geestelijke weg bijvoorbeeld het hart kan zijn van een geliefd mens, waar je geborgenheid vindt, bij wie je je begrepen voelt en bij wie je mag zijn zoals je bent;
- “Omkeren”, over het voortdurende proces van inkeer, bekeren en omkeren, waarmee je je leven onderweg een nieuwe wending geeft, meer één wordend met jezelf en/of met God;
- “Navolging”, waarbij je de moed krijgt om je eigen weg te gaan, waarbij je je niet meer uitsluitend richt op de verwachtingen van je geliefden, waarbij je er rekening mee gaat houden dat je plannen toch steeds weer doorkruist worden door iemand anders of door iets anders en dat je er goed aan doet om je hart te volgen;
- “Aankomst”, over het moment waarop je tot God en/of tot jezelf bent gekomen, waarna je ook pas in staat zult zijn om (het hart van) andere mensen te bereiken. Pas dan kan de pelgrim als nieuw mens terugkeren, als iemand die wijs is geworden, aldus Anselm Grün.

De Sillichmakker is berne

Freed 25 desimber 2009 - Earste Krystdei

En de ingel sei tsjin hjarren:
Eangje net,

hwent sjuch,
ik forkindigje jimme greate blydskip dy't it hiele folk sines wêze scil,

dat jimme hjoed de Sillichmakker berne is,
to witten Christus,
de Heare,

yn Davids stêd,

en dit scil jimme in teiken wêze:
jimme scille it berntsje fine yn wynsels biwoelle,
en lizzende yn in krêbbe.

En ynienen kaem dêr mei de ingel in mannichte fen it himelske hearleger,

priisjende God en sizzende:

Eare sij God yn de heechste himelen,
en frede op ierde ûnder minsken fen it wolbihagen.

Boarne:
Lukas 2 : 10 - 14
It Nije Testamint
Ut it Gryksk oerset yn it Frysk fen Dr. G.A. Wumkes
Yn opdracht en ûnder taforsjuch fen it Kristlik Frysk Selskip
Utjefte: Nederlânsk Bibel Genoatskip, 1933

Kerstzangdienst van het IKW in De Hege Stins

Vrijdag 24 december 2009

Het is ochtend geweest, het is middag geweest, het duister is weer over de aarde gevallen. Rond 19.00 uur is het al wéér druk op de Gysbert Japicxstrjitte van Stiens. De hele dag reden hier de verwachtingsvollen door de straat naar de aan het eind van deze weg liggende supermarkt. Maar die is nu dicht. De verwachtingsvollen rijden en lopen nu door dezelfde straat, maar nu om naar De Hege Stins te gaan. Hier zal vanavond de jaarlijkse Kerstzangdienst zijn, georganiseerd door het Interkerkelijk Kontakt Werk (IKW) van de gezamenlijke kerken van Stiens.

Als Durkje, Pieter en ik de kerk binnen gaan, klinken vanuit de grote kerkzaal reeds de fleurige klanken van het Stienser korps "Studio", dat ons - zoals te doen gebruikelijk - tijdens deze Kerstzangavond muzikaal zal begeleiden. Weliswaar oude muziek, maar mooi "mit Schwung" gespeeld, in moderne bewerkingen, als eigentijds antwoord op "the serious request" (maar anders dan op de Grote Markt in Groningen) van de aanwezigen, die zich auditief laven aan herkenbare, graag beluisterde en ook graag gezongen Kerstliederen, hier in Stiens, in een overvolle kerkzaal. Op het moment dat de andere muzikale serious requests op de Groningse Grote Markt stoppen (zie mijn weblogbericht van 22 december 2009), nemen de kerken in Nederland het muzikale estafettestokje over, nu zij de lofzang op het Kerstfeest de komende dagen gaande houden.

We zingen onder andere het lied "Wolkom, leave Heare!" om samen de essentie van het Kerstfeest te benadrukken.

Dominee Gerrit Wessels begint in zijn overdenking "Kerst in crisistijd" bij het duister van deze tijden en neemt ons dan vanuit zijn jeugdherinneringen van de crisisjaren van meer dan 50 jaar geleden mee naar het licht dat onlosmakelijk is verbonden met Kerst; "troch de nachten, troch de dagen", zoals we na de verkondiging van dominee Wessels zingend beamen.

De opbrengst van de dubbele collecte is enerzijds voor het kerkenwerk van het Stienser IKW en anderzijds voor het werk van de Voedselbank van Leeuwarden. Nee, de opbrengst is hier bij ons vanavond geen 7,1 miljoen euro zoals de opbrengst van de Groningse Serious Request-versie (tijdens de collecte krijgt één van de aanwezige jongeren (Henning) met een heen en weer gaand sms-bericht even de opbrengst van Jan Wijbe uit Groningen door), maar elke euro die vanavond in Stiens in de collectezakken verdwijnt, wordt evenzo goed bedoeld en zal in onze regio naar verwachting ook op de juiste plaats goed worden besteed.

Tijdens de collecte speelt Studio in figuurlijke opzicht de sterren van de hemel, dus met de liederen als "Hoor de eng'len zingen de eer" en dan na de zegen van de voorganger ook nog het onmisbare "Ere zij God", stroomt de bomvolle kerkzaal onder de vrolijke korpsklanken langzaam leeg en keert iedereen weer huiswaarts. Straks is nog de Kerstnachtdienst in de Stienser Sint Vituskerk, dan nog één nachtje slapen en dán het is Kerstfeest.

Ieder die dit bericht leest, wens ik een heilig, gezegend, zalig Kerstfeest!

Een orchidee in de snee, een goed idee?

Woensdag 23 december 2009

Mensen doen hun best om in de maand december rond Kerst en Oud & Nieuw er een schepje bovenop te doen om extra sfeer in huis te creëren. Van alles wordt aangeschaft en van zolder gehaald: kerstboom, lampjes, kerstboomversiering, wenskaarten, kerstkleed, kerststal, kerstservetten, allerlei vormen en kleuren kaarsen en natuurlijk ook planten. De Kerstster is al jaren in wit, rood of andere kleuren(mixen) geliefd,

Kamerplanten brengen niet alleen kleur en geur in huis, maar ze zorgen ook voor een rustgevende werking. Een andere plant die het in de decemberverkoop goed doet, is de orchidee. De orchidee was vroeger een bijzondere plant in de woonkamer, maar in de afgelopen jaren zie je ze steeds meer in woningen verschijnen. Orchideeën zijn zo geliefd, omdat ze het interieur een chique en rustige uitstraling geven, althans zo luidt een verkoopargument.

Orchideeën zijn er in veel soorten, maten, vormen en kleuren. Er zijn wereldwijd ongeveer 25.000 soorten orchideeën. Hun namen zijn vaak ontleend aan de eerste vinder, die de soort liet registreren of ze zijn ook wel genoemd naar de unieke bloemvorm van de soort.

Orchideeën die als kamerplant worden verkocht, zijn gekweekte soorten, afkomstig uit - vaak ook Nederlandse - kassen. Met maar weinig -uiteraard wel de juiste - verzorging kan de plant je maandenlang op een uitbundige bloemenpracht trakteren.

Houd ze in deze koude decembermaand binnen, zet ze dus vooral niet buiten. Tegen die regel in heb ik een orchidee toch heel even mee naar buiten genomen, om temidden van de sneeuwwitte ondergrond een mooi contrastrijke foto van deze bloeiende plant te kunnen maken. Ik laat de orchidee dus niet in de snee, neem hem weer mee, maar voor een fotoshoot van die orchidee in de snee was dit toch wel even een goed idee.

A Serious Request in Groningen: Stop Malaria & Play the Music

Dinsdag 22 december 2009

Vlak na het weekend komt er een emailtje binnen van Jan Wijbe, uit Groningen. Hij was in de nacht van zaterdag op zondag tijdens het stappen met een tweetal dames van hun volleybalvereniging Kroton bij “Het Glazen Huis” van “3FM SERIOUS REQUEST” langs geweest, op de Grote Markt van Groningen. Ze waren in de radio-uitzending geweest en hij stuurt een weblink van de beelden waarop hij met de twee volleybaldames namens de Groninger studenten-Volleybalvereniging Kroton € 275,- doneert als bijdrage van de volleyballende Krotonners.

Baukje is gisteren weer naar haar studentenstad Groningen vertrokken, want ook zij wilde samen met Rauke haar duit in het zakje doen voor het goede doel van Serious Request. Wij kunnen en willen dan natuurlijk niet achterblijven en geven onze bijdrage aan haar mee. Zij legt uit haar studentenbudget eenzelfde bedrag ernaast.

Wat is dat toch, dat jonge mensen – want er zijn geen honderden, maar duizenden jongeren die enthousiast hiervoor zijn – zo enthousiast staan en gaan voor dit goede doel?
Misschien helpt onderstaande je om het te begrijpen.

Stel je voor dat je samen met je vader, een tante, twee broertjes en twee zusjes in een hut woont in Sierra Leone, Indonesië of ten zuiden van de Sahara in Afrika. Een moeder heb je niet meer. Zij is overleden aan malaria. Jij voelt je ziek en hebt koorts. Malaria? Er is geen ziekenhuis in de buurt om het uit te zoeken en anders had je daar geen geld voor gehad. Dit is voor miljoenen kinderen een herkenbaar verhaal.

- Jaarlijks overlijden er 1 miljoen mensen aan malaria, waarvan het overgrote deel kinderen jonger dan 5 jaar zijn.
- Malaria treft 40 procent van de wereldbevolking.
- Elke 30 seconden overlijdt een kind aan malaria.
- Kinderen, zwangere vrouwen, ouderen en hiv-geïnfecteerden maken de grootste kans op besmetting.
- Jaarlijks kost malaria 12 miljard dollar aan bestrijding en medische voorzieningen.
- Malaria is te voorkomen en te behandelen, maar de slachtoffers hebben daar vaak geen geld voor.
- Klamboes en muskietennetten zijn effectief omdat de muggen alleen 's avonds en 's nachts actief zijn.
- Er is nog geen effectief malariavaccin voor mensen. Medische preventie is dus nog niet mogelijk.

Met 3FM SERIOUS REQUEST zet 3FM zich dit jaar voor de zesde keer samen met het Rode Kruis in voor een stille ramp. In 2009 vraagt 3FM Serious Request aandacht voor “Malaria”.
In de afgelopen jaren haalde Serious Request totaal al € 16.920.086,- binnen voor Darfur (2004), voor Congo (2005), tegen landmijnen (2006), voor water (2007) en voor vluchtelingen (2008).

Serious Request is – en daar mogen we best trots op zijn - begonnen in Nederland, en is inmiddels uitgegroeid tot een Europees fenomeen. Ook dit jaar is het Glazen Huis in Nederland niet de enige van Europa. In 2009 staat er niet alleen een Glazen Huis in Groningen (met projectnaam: Serious Request), maar ook in Zwitserland (daar heet het: Jeder Rappen Zählt), Zweden (en hier heet het: Musikhjälpen), België (met: Music For Life) en Kenia (ook Serious Request genoemd) wordt er een glazen studio neergezet om daar zoveel mogelijk geld op te halen voor het goede doel.

Het Glazen Huis van Serious Request staat dit jaar dus op de Grote Markt in Groningen. Drie dj's van 3FM (Giel Beelen, Annemieke Schollaardt en Gerard Ekdom) zitten daarin een week lang zonder eten opgesloten om geld in te zamelen voor het Rode Kruis.
2009 is de zesde, succesvolle editie van 3FM Serious Request. Inmiddels is dus zes keer aandacht besteed aan een stille ramp, heel veel geld opgehaald voor Het Rode Kruis en bovendien gelijktijdig mooie radio gemaakt. Die combinatie maakt kennelijk het succes.

Je moet het gezien hebben, je moet er bij zijn geweest. 24 uur per dag, in de kou en in de sneeuw. Maar ze staan er in grote getale, de jongeren. Het geld stroomt binnen en zo te zien op de internetbeelden is het één groot volksfeest, zelfs midden in de nacht, daar op dat koude plein met al die warme harten. Daar krijg het toch warm van?

Rinnie Nauta exposeert in De Hege Stins

Maandag 21 december 2009

In december 2009 & januari 2010 exposeert Rinnie Nauta uit Stiens een aantal van haar schilderijen in de Hege Stins te Stiens. Het zijn portretten en landschappen. Rinnie Nauta: "Dat betekent voor mij een klein feestje; niet alleen vanwege het feit dat precies op mijn zeventigste verjaardag alles klaar moest zijn en opgehangen werd, maar ook omdat ik pas laat ben begonnen met schilderen." De belangstelling voor creatieve dingen kreeg Rinnie van haar ouders mee. Vandaar dat ze na haar opleiding tot onderwijzeres nog een akte haalde voor Handenarbeid LO (lager onderwijs) en ook de opleiding volgde voor Tekenen LO. "De kennis die ik daar opdeed, heb ik uiteraard in mijn werk kunnen gebruiken, maar pas veel later kregen potloden en penselen mijn volle aandacht", zo schrijft deze Stienser kunstenares.

Na het schilderen van een tiental iconen, wilde ze graag meer eigen creativiteit gebruiken. Je mag bij icoonschilderen namelijk niets veranderen aan het oeroude voorbeeld. Op de bridgeclub leerde ze Iet Jongma kennen, die haar meenam naar een groepje vrouwen, dat wekelijks samen schilderde. Rinnie: "Dat was heerlijk. Ik werkte er met waterverf, plakkaatverf, leerde werken met een roller en nog veel meer. Dat was een zeer interessante periode. Toch miste ik op den duur nog extra kennis."

Uiteindelijk leerde Rinnie Nauta haar schildermeester kennen, de uit Bulgarije afkomstige Peter Vassilev. Hij was degene die haar de beginselen bijbracht van oude en nieuwe technieken. Het eerste schilderlesjaar dat ze wekelijks naar Franeker reisde, mocht ze alleen tekenen met een potlood. Uit die periode hangen nu twee tekeningen in de ontvangsthal van De Hege Stins. Na een jaar zei Vassilev tegen haar: “Nu mag je wel gaan schilderen”. Toen Rinnie hem vroeg waarmee, zei hij zonder van zijn werk op te kijken: “Met olieverf, natuurlijk”. Ze wist dat ze daar bij hem niet tegen in zou hoeven gaan.

Al snel viel haar keus op portretten. “Kies een oude meester uit, wiens werk jou boeit en schilder al zijn portretten maar na”, was Peters voorstel. Rinnie Nauta koos toen de Russische schilder Repin, waarvan ze bijna iedere week wel een portret naschilderde. Toen kwam de tijd dat ze haar eerste eigen portret mocht maken.

Rinnie Nauta schrijft in een toelichting op haar expositie: "Naast portretten maak ik de laatste tijd ook landschappen. Het is nog steeds olieverf en dat zal voorlopig wel zo blijven, want ik ben er aan verknocht geraakt." Eén van de momenteel geëxposeerde landschappen in De Hege Stins is het olieverfschilderij op linnen uit 2006 met als titel "Dunguaire Castle". Dit kasteel staat in de omgeving van Kinvara aan de westkust van Ierland.

Medeleven met Stichting Rusland Kinderhulp in Stiens

Zondag 20 december 2009

De Gemeentedienst op deze winterse zondagavond wordt verzorgd door de plaatselijke Werkgroep Stiens van de landelijke "Stichting Rusland Kinderhulp". Deze Stichting Rusland Kinderhulp (SRK) is opgericht in 1993. Haar hoofddoelstelling is hulp bieden aan kinderen in Wit-Rusland door onder andere groepen kinderen naar Nederland te halen en hun een gezondheidsverblijf van acht weken aan te bieden. Daarnaast worden ook hulpgoederen ingezameld w.o. kleding en schoolspullen en zijn allerlei hulpverleningsprojecten gestart in bijvoorbeeld de sectoren Zorg, Welzijn, Onderwijs en Landbouw.

De kerkdienst van vanavond vindt plaats in De Hege Stins te Stiens. Voorganger is dominee Jaap Overeem, pianist is Han Giesing en de uitgebreide audiovisuele ondersteuning wordt verricht door Diana Smidt. De plaatselijke SRK-werkgroep heeft gekozen voor een passend thema: Medeleven.

Voordat werkgroeplid Tilly Mulder informatie geeft over het werk van SRK en de eerste kaars wordt aangestoken voor de medische en sociale gevolgen van de kerncentraleramp in Tsjernobyl, zingen we een passend lied:

"Heel de wereld moet het weten dat God niet veranderd is.
En zijn liefde als een lichtstraal doordringt in de duisternis.
't Werk van God is niet te keren omdat hij erover waakt,

en de Geest doorbreekt de grenzen die door mensen zijn gemaakt."

Dan wordt de tweede kaars aangestoken voor het werk van Stichting Rusland Kinderhulp en volgt een korte overdenking van dominee Overeem naar aanleiding van de Lucaslezing over de zwangere Elisabeth en Maria. Van deze aanstaande moeders - die ieder een kind ter wereld brengen - brengt onze voorganger ons in zijn toelichting dichtbij het werk van SRK, waarbij zijn boodschap is dat wat je voor een kind in deze wereld doet - hoe gering je aandeel soms ook lijkt - je een grote bijdrage levert aan het welzijn van dat kind, van zijn familie en van zijn toekomst en dat zelfs jouw kleine bijdrage al iets moois zichtbaar maakt van het komende Koninkrijk van God.

"Wie eenmaal is geboren, wie eenmaal mag bestaan.

Mag zomaar niet verloren, mag niet verloren gaan.
Kinderen van gister zijn kinderen van morgen.

Als mensen van vandaag voor mensenkind'ren zorgen"

Dat bijpassende lied zingen we voordat de derde kaars wordt aangestoken voor ouders die te maken hebben met de vaak zieke kinderen. Dan leest Ytsen de Boer een gedicht voor over dromen en vergezichten waarin hij benoemt dat wie in dromen durft geloven, zelf al verandering voelt. En dan mogen we een lied zingen dat het naderende Kersfeest betekenis geeft aan het werk van SRK, met de woorden:

"Uw kribbe blinkt in de nacht met een ongekende pracht.

Het geloof leeft in dat licht waarvoor al het duister zwicht."

Daarna verzorgen Durkje en ik aan de hand van een serie foto's een presentatie over een aantal bijzondere ervaringen van ons gezin, handelend over de jaren 1997 tot en met heden, waarin wij gastgezin mochten zijn voor Oxcana, een aanvankelijk tienjarige Wit-Russisch meisje, dat eerst acht weken in ons gezin is opgenomen en in de jaren daarop regelmatig vier weken zomervakantie bij ons thuis doorbracht. We laten foto's zien hoe wij de inmiddels 22-jarige Oxcana hebben mogen zien (op)groeien tot een werkende jonge vrouw, die vorig jaar in Wit-Rusland - in ons bijzijn - trouwde met Pasja (zie mijn weblogberichten van 27 t/m 30 augustus 2008) en inmiddels een dankbare en gelukkige moeder is van een in augustus van dit jaar geboren, gezonde dochter.

Durkje en ik sluiten onze presentatie af met een Russisch-orthodoxe doopfoto van Palina, met daarbij de woorden van Oxcana in haar recente brief van nog maar drie weken geleden, waarin ze ons in dankbaarheid als volgt schreef over de doop van hun pasgeboren dochter: "Ze is gedoopt. Nu leeft Palina onder de bescherming van God."
Dan heb je als vader en moeder toch alles gezegd wat je kunt zeggen?

Dan steekt Durkje de vierde kaars aan, als teken dat we ook op deze vierde zondag van Advent vooruit mogen zien, dat we mogen weten dat - ondanks al het donker van Tsjernobyl - het licht sterker is dan het donker.

Daarna danken we, zamelen we geld in voor SRK en zingen "Ga nu heen in vrede, ga en maak het waar". Na de zegen is er koffie en volop mogelijkheid om met elkaar te praten en afsluitend ook nog te kijken naar een film over het laatste bezoek dat een aantal Stienser werkgroepleden afgelopen september bracht aan mogelijke, nieuwe hulpverleningsprojecten in Wit-Rusland.

Taalgrens voorbij

Zaterdag 19 december 2009

Sinds het jaar 2000 schrijft de Vrije Universiteit (VU) van Amsterdam jaarlijks een wedstrijd uit om gedichten te schrijven waarin wetenschap een rol speelt. Bij de oproep om gedichten te schrijven, wordt altijd het jaarthema gegeven. In 2008 was het thema: “Taalgrens voorbij”. Op dat thema hebben 320 inzenders totaal 657 gedichten aangeleverd. De zeven personen tellende jury onder voorzitterschap van Ad Zuiderent heeft het gedicht “Zonder woorden” van Cees Buitendijk bekroond met de “VU Poëzieprijs 2008”. Drie eervolle vermeldingen werden toegekend aan André Degen met zijn gedicht “Zavoren”, Hans Mellendijk met zijn gedicht “Jij, I-j” en Humphrey Ottenhof met zijn gedicht “te staphorst was ik”. Zoals elk jaar zijn ook in 2008 een aantal ingezonden gedichten door de VU gebundeld in een boekje. De gedichtenbundel van 2008 kreeg als titel “Taalgrens voorbij” en bevat 23 geselecteerde gedichten, waaronder uiteraard ook het winnende gedicht en de drie gedichten die een eervolle vermelding kregen. Het winnende gedicht van Cees Buitendijk is:

“ZONDER WOORDEN

Toen
ik van het land
terugkwam

voor het middageten

vroeg mijn moeder
waar
is je broer Ai?

Ik mompelde
die heb ik doodgeslagen

zonder woorden
haalde zij
zijn bord weg.”

De bundel bevat van alle juryleden ook een essay, handelend over dichters, taal en literatuur.
> Jurylid Margje Scheepsma schrijft onder andere over bovenstaand gedicht dat dit moment uit het Bijbelverhaal van Kaïn & Abel tot de verbeelding spreekt, want het geeft de lezer ruimte om zelf een wereld te creëren rond deze broer. Een dichter – schrijft Scheepsma – speelt met de meerduidigheid van taal en creëert zo de speelruimte van een gedicht, waarna de lezers het gedicht ieder op eigen wijze completeren.

> Jurylid Henk de Lange schrijft in zijn essay dat de communicatie van een gedicht de woorden van het gedicht voorbij kan gaan, als je bijvoorbeeld het gevoel hebt het gedicht te begrijpen, nog voordat je precies zou kunnen uitleggen wat de bedoelde betekenis van het gedicht is.
> Jurylid Marcel Möring schrijft in zijn essay dat schrijvers alle grenzen over gaan: die van de taal, van zichzelf en die van hun dierbaren.
> Jurylid Arko Oderwald geeft in zijn essay een voorbeeld van een arts die – nadat hij de diagnose bij een patiënt heeft gesteld – voor de uitdaging staat om zijn eigen medisch taalspel weer in contact te brengen met het taalspel van de patiënt.

> Jurylid Dick Schram schrijft in zijn essay over de verbinding tussen afkomst-taal-identiteit van de auteur; dat bijvoorbeeld Marokkaans-Nederlandse schrijvers niet vastgepind willen worden op het thema van identiteit van de allochtoon, maar dat zij dat thema in hun werk vaak wel een vooraanstaande rol laten spelen.
> Jurylid Rita Vrij schrijft in haar essay dat ze bij het lezen van de ingezonden gedichten merkt dat de taalgrens voor de meeste inzenders een beperking inhield waarvoor een oplossing gevonden moest worden, en dat het door de dichters ervaren probleem om die taalgrens voorbij te gaan, ertoe leidde dat de dichter er het zwijgen maar toe deed en dat het vers daar werd afgebroken.
> Juryvoorzitter Ad Zuiderent schrijft in zijn essay dat dichters bij het oversteken van hun eigen taalgrens heel wat achter moeten laten en dat het een uitdaging vormt voor dichters om de schat die aan de andere kant van de taalgrens ligt, in poëzie om te zetten.

Ook de lezing die de Amsterdamse filosoof Theo de Boer (1932) uitsprak bij de lezing van de VU-Poëzieprijs 2008 staat in dit boek. Theo de Boer verwijst naar de Franse dichter-filosoof Paul Valéry (1871-1945) om duidelijk te maken dat poëzie een bijzondere vorm is van taal, want een gedicht is – aldus Valéry – “hesitation prolongée entre le sense et le son”, ofwel “volgehouden aarzeling tussen de betekenis en de klank”.

Stenden campus in de sneeuw

Vrijdag 18 december 2009

Waar gisteren vooral de ongemakken van de gevallen sneeuw centraal stonden, staat vandaag het genieten van de gevallen sneeuw centraal. Waar de mensen gisteren vooral binnen bleven om te ontkomen aan de grauwe sneeuwsluier, gaan veel mensen vandaag even naar buiten om te genieten van het flinke pak sneeuw en van de mooie blauwe lucht waartegen de wit besneeuwde bomen en de gebouwen prachtig contrasteren.

Het is vandaag stil op de Leeuwarder campus van Stenden hogeschool. Vanwege de sneeuwoverlast van gisteren en vandaag zijn de onderwijsactiviteiten voor vandaag afgelast. Nagenoeg de hele dag sneeuwt het, zij het licht. Omdat de weersvooruitzichten wijzen op heviger sneeuwval aan het eind van de middag, worden medewerkers en de altijd ook aanwezige studenten verzocht om uiterlijk 15.00 uur het gebouw te verlaten om tijdig nog veilig huiswaarts te keren.

Tegen het middaguur wandel ik na een overleg van het hoofdgebouw naar het Haak-gebouw, waar we als stafmedewerkers onze werkplekken hebben. De lucht is lichtblauw en de zon schijnt aangenaam over het besneeuwde binnenterrein van de campus van Stenden hogeschool.

Fryslân yn 'e besnijing fan snie & Nederland in de ban van de sneeuw

Donderdag 17 december 2009

Vanmorgen al heel vroeg is Omrôp Fryslân - eerder dan gebruikelijk - op de radio.
Dan is er iets bijzonders aan de hand.
Sneeuw!
Fryslân is de hiele dei yn 'e besnijing fan snie.

Even na zeven uur staat er vanmorgen al een zes kilometer lange file van Stiens naar Leeuwarden. Dat betekent stapvoets rijden, alhoewel de sneeuwlaag nog maar zo'n 2 cm dik is. In Leeuwarden ligt beduidend meer sneeuw.

Het blijft de hele dag opvallend rustig in Stenden hogeschool.

Een collega uit Aerdenhout is vanmorgen in een groen landschap vertrokken en komt hier met de trein aan in een inmiddels behoorlijk dichtgesneeuwd landschap.
Een andere collega uit een dorp ten zuiden van Leeuwarden heeft de auto vrijgemaakt van sneeuw, maar geeft het op om naar school te rijden. Een derde collega kan vanwege sneeuw op diens lange oprit buiten de bebouwde kom met de auto niet eens van het erf af komen, laat staan de openbare weg bereiken. Een vierde collega met wie ik een overlegafspraak heb, was zo verstandig om halverwege bij Steenwijk de trein te nemen om zo verder te reizen naar Leeuwarden en overweegt om vannacht in ons eigen Stenden University Hotel te blijven overnachten. En een vijfde collega komt bijna geen stap verder op de A7, keert om en gaat maar weer evenzo langzaam terug naar huis in Groningen.

Maar gelukkig zijn veel collega's toch veilig in Leeuwarden gearriveerd, dus we kunnen volop met elkaar aan het werk. En voor wie thuis aan het werk is, is het email- en telefoonverkeer een prima oplossing. Zo heeft vandaag iedereen zijn eigen sneeuwverhaal.

Al vroeg in de middag komt de avondspits op gang. Nou ja, "op gang" is wat teveel van het goede, want het verkeer in Leeuwarden staat op de in- en uitvalswegen nagenoeg stil. Aan het eind van de middag rijd ik nog langzamer dan stapvoets over de Leeuwarder Dammelaan.
Op de radio hoor ik dat veel treinen niet meer rijden. De treinen die nog wel kunnen rijden, hebben extra treinstellen aangekoppeld gekregen, maar dat is voor Utrecht geen oplossing, want er is in en rond Utrecht al geen treinverkeer meer mogelijk. Pas tegen de avond starten de Nederlandse Spoorwegen het treinverkeer weer op met een nooddienstregeling. In Friesland, Groningen en Drenthe rijden vandaag geen bussen meer.

Buiten Leeuwarden gekomen, gaat het met een slakkengang verder; boven de 20 km per uur komt je met de auto niet. Op het parallelle fietspad gaan fietsers moeizaam verder, sommigen lopen waar fietsen niet mogelijk is en enkelen wandelen zonder fiets van Leeuwarden naar Stiens. Op de open plekken langs deze provinciale weg beginnen door de aanwakkerende oostenwind de eerste sneeuwduinen aan te groeien. In de auto ben ik ruim een uur onderweg over een afstand van 8 kilometer; een afstand die onder normale omstandigheden in tien minuten kan worden afgelegd.

In het achtuurjournaal spreekt weerman Gerrit Hiemstra over zo'n 40 cm sneeuw in Friesland en op sommige plekken in Friesland nog veel meer. Er is vandaag 670 km file geregistreerd; de langste/meeste files van heel 2009. Gelukkig laat het achtuurjournaal niet alleen de sneeuwhinder zien, maar sluit ze af met sneeuwpret, want dat hoort natuurlijk ook bij zo'n prachtige sneeuwdag. Sneeuwballende schoolkinderen, jongeren die rollebollen door het dikke sneeuwpak en natuurlijk ook al die prachtige winterfoto's. Duidelijk is dat niet alleen "Fryslân yn 'e besnijing wie fan 'e snie", maar dat aan het eind van de dag heel Nederland in de ban was van sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw.

De kerstpakketten zijn gearriveerd @ Stenden

Woensdag 16 december 2009

Vanmorgen loop ik de trap af in het Haak-gebouw van Stenden hogeschool in Leeuwarden. Vóór mij lopen twee collega's. Beneden aangekomen worden zij aangesproken door een derde collega: "Heb je het kerstpakket al gezien?". "Nee, zijn die er dan al?", antwoorden de eerste twee. "Ja, het is een heel mooi pakket!"

Als ik op de begane grond in de ontvangsthal van het Haakgebouw kom, zijn de collega's van de Facilitaire dienst druk bezig om alle kerstpakketten te verdelen over alle afdelingen, die in dit hogeschoolgebouw zijn gehuisvest.

Wat er in zit, weet ik nog niet, maar op de kleurrijke doos met Afrikaanse voorstellingen staat veelbelovend: "Dreams of Africa - Nelson Mandela Children Fund".

Kerstlunch voor het Quality Assurance Team van het Corporate Office

Dinsdag 15 december 2009

In de week voorafgaand aan de kerstvakantie wordt ook hard gewerkt om de laatste zaken die in dit lopende kalenderjaar nog moeten worden afgewikkeld, af te handelen. Ook is het een passende week van terugblikken op het afgelopen jaar en vooruit kijken naar het komende kalenderjaar. En evenals in veel andere organisaties is dit een week van kerstvieringen, kerstdiners, kerstpakketten, kerstborrels, kerstkaarten verzenden, kerstontbijt en alle andere evenementen waar het woord "kerst" vóór kan worden gezet.

Als team van de afdeling Quality Assurance van het Corporate Office van Stenden hogeschool hebben we ervoor gekozen om dit jaar waardig af te sluiten met een kerstlunch, op een dag waarop wij met zijn allen als team aanwezig kunnen zijn. Dat is vandaag. Mooi is dat ook onze met bevallingsverlof zijnde collega Regina vandaag - samen met haar onlangs geboren dochter (zie mijn weblogbericht van 17 november 2009) - met ons aan de kersttafel kan aanschuiven.

We genieten vanmiddag van een heerlijke Kerstlunch in Stenden University Hotel, het leerbedrijf van onze opleiding Hoger Hotel Onderwijs. De Nederlandse en Duitse studenten die ons vandaag bedienen, doen erg hun best om er een aangename bijeenkomst van te maken. De studenten zijn buitengewoon voorkomend, zorgen voor een plezierige sfeer en hebben ook oog voor de baby in ons midden. Gelukkig hoeft deze baby geen genoegen te nemen met een kribbe, zoals we dat uit het Kerstverhaal kennen, maar kan onze jongste gast genoeglijk in de "Maxi Cosy" en heel dicht bij haar trotse moeder zijn.

Als we hebben genoten van al het lekkers en van een aangenaam verpozen, krijgen we van Helma allen de Inspiratie(scheur)kalender 2010 van Stephen Covey mee. We kunnen daarmee weer een heel jaar vooruit.

Berijpte boerenkool onder de klokslag van Britsum

Maandag 14 december 2009

Toen Durkje en ik gisteravond naar huis reden, zagen we onderweg enkele strooiwagens, die al druk bezig waren om preventief zout te strooien in verband met de dreigende gladheid op de wegen. De aangekondigde vorst is vannacht inderdaad gekomen. En die vorst nam niet de "Wijzen uit het Oosten" mee, maar wel de "Witte Wieven". Vanuit het oosten is namelijk de mist in de afgelopen nacht over Friesland geschoven en ondertussen is de temperatuur door de koude oostenwind onder het nulpunt gedaald. Vanmorgen zijn alle ramen van de buiten staande auto's met een behoorlijke ijslaag bedekt, dus voor velen betekent dat ijskrabben, alvorens ermee gereden kan worden.

De hele dag blijft de temperatuur rond het nulpunt hangen. Door de combinatie van vroege mist en vorst is de natuur berijpt. Wit in de tuinen, witte velden en witte accenten over de voren van de pas geploegde akkers. Als je wilt genieten van rijp, moet je vooral boerenkool zoeken en bekijken. De grillige vormen van de boerenkoolbladeren lenen zich bij uitstek om een mooi wit-groen contrast te verkrijgen op de dagen waarop mist en vorst hand en hand over het land trekken.

Zo was het ook vandaag op de volkstuin onder de klokslag van het Friese Britsum: berijpte boerenkool met de oude terpkerk van Britsum als kroon op het werk van Koning Winter.

Kerstconcert van Stendenkoor en studentenorkest in MCL

Zondagavond 13 december 2009

Voor alle studenten, medewerkers en overige belangstellenden verzorgen het Stendenkoor en het studentenorkest vandaag tweemaal een Kerstconcert, vanmiddag in de Grote Kerk van Emmen en vanavond zijn Durkje en ik aanwezig bij het Stenden-Kerstconcert in het Medisch Centrum Leeuwarden (MCL). Collega Harm Witteveen is al jaren de gewaardeerde dirigent van ons Stendenkoor & orkest.

We krijgen vanavond een prachtig muzikaal programma voorgeschoteld in een bijna volle zaal. Begonnen wordt met het eerste deel van het Weinachtsoratorium van Johan Sebastiaan Bach. In wisselende bezettingen van koor, orkest en alt Carina Vinke worden vier muziekstukken gezongen en gespeeld. Mooi is dat de spreekstem van de Recitativo's, de lezingen uit Lucas 2, wordt verzorgd door onze vice-voorzitter van het College van Bestuur, Klaas Wybo van der Hoek. Een mooie co-productie dus, die na het slotkoor met een hartelijke applaus wordt gewaardeerd.

Daarna volgt een dubbelconcert van J.S. Bach, verzorgd door de solisten Helena Tamminga en Pien 't Hart op 1e en 2e viool. Na het "Ave Maria" van Bach en het "Ave verum corpus" van Wolfgang Amadeus Mozart volgt een hele mooie uitvoering van "Leise rieselt der Schnee", van Eduard Ebel, gevolgd door een daverend applaus.

Na "Cantique de Jean Racine" volgt het "Adagio" van Mendelsohn-Bartholdy, verzorgd door onze student Reinold Broersma op viool, begeleid door Monique van der Ven op vleugel. Daarna komen nog "Minuit Chretien" en de Christmas Carol "Hark! what mean those holy voices" en "The Three Kings", waarna het imposante "Gloria" van Vivaldi door koor en orkest op grootse wijze wordt uitgevoerd.

Prachtig, zo'n mooi kerstgeschenk van onze Stenden hogeschool voor iedereen die het wil horen en zien.
Na het concert maken velen van de gasten gebruik om de leden van het koor en het orkest te bedanken voor deze mooie uitvoering.

"Bald ist die heilige Nacht,
Chor der Engel erwacht,
horcht nur, wie lieblich es schallt:
Freue dich, Christkind kommt bald".
(uit: Leise rieselt der Schnee, Eduard Ebel)

Feestelijk Film-Première van De Hel van '63

Zondagmiddag 13 december 2009

Op de locatie van de voormalige startplaats van de Friese Elfstedentocht wonen Durkje en ik vanmiddag de première bij van de nieuwe Nederlandse film van Steven de Jong, genaamd "De Hel van '63". Deze feestelijke première vindt plaats in WTC Expo te Leeuwarden, in aanwezigheid van de cast en de crew van deze heroïsche schaatsfilm over de ontbering, de wilskracht en de liefde in de strenge winter van 1963. Bij deze grootste filmpremière van Nederland zijn alleen vanmiddag al ruim 2.750 gasten aanwezig, waaronder ook Prins Willem Alexander en minister Ronald Plasterk namens het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Vanavond draait de film hier nogmaals voor een evenzogroot publiek,

Programmamaker-Presentator Jan Douwe Kroeske presenteert het middagvullend programma. Nadat alle aanwezigen in het immense gelegenheidsfilmtheater plaats hebben genomen, introduceert Jan Douwe Kroeske de nieuwe Nederlandse film, die hier vanmiddag in première gaat. De film gaat over de Friese Elfstedentocht van 1963, die onder barre weersomstandigheden bij 18 graden vorst werd verreden. Slechts 69 van de 10.000 toerrijders behaalden van deze tocht der tochten de eindstreep. Veel schaatsers vielen uit met bevriezingsverschijnselen, ernstige (snij)wonden of door uitputting.

Drie mooie filmmomenten zijn in mijn ogen:
1. de door imposante filmmuziek ondersteunde beelden van de Elfstedenrouteaanduiding die over de Friese landkaart loopt van Franeker -over bijvoorbeeld "de hel van het noorden", de Blikvaart - naar Dokkum;
2. het moment waarop de vier hoofdrolspelende schaatsers bij elkaar aansluiting vinden en gevieren verder gaan om samen de eindstreep bijtijds te bereiken, een beeld dat ik ook van de toertochten die ik schaatste, herken;
3. het stille moment waarop acteur Lourens van den Akker het verdiende Elfstedenkruisje aan zijn oom toont, die op grond daarvan borg voor hem zal staan om de boerderij waarin hij woont te kunnen kopen.

Na de honderd minuten film volgt een langdurend, daverend applaus van de aanwezigen. Een teken dat - ondanks de kritische recenties die al in de kranten eerder deze week gepubliceerd werden - de kijkers de film waarderen.
Op het moment dat de film stopt, zet de Friese band "De Kast" in met het nummer van de filmmuziek "De Hel foarby":
"..... De krêft die kaam fan dy.
As in beaken soest my liede.
As in fjoer wiest do yn my.
Yn 't tsjuster fan de ierde wiest it skynsel op myn wei.
Op dyn wjukken gie ik de hel foarby .....".

Daarna komen groepsgewijs diverse groepen op het podium, waaronder de cast, de crew, de drie winnaars van deze Elfstedentocht (Reinier Paping, Jan Uitham en Jeen van den Berg), Wiebe Wieling als voorzitter van de Koninklijke Vereniging De Friesche Elf Steden, de regisseurs, kortom, iedereen die ertoe doet bij deze happening. De Kast sluit muzikaal af met hun alom bekende hit van "In nije dei". En dan is er koek & zopie voor iedereen. We praten na afloop even met de Leeuwarder burgemeester Ferd Crone en zijn het er wel over eens dat deze middag met de tientallen filmploegen, de vele fotografen, die toegestroomde journalisten en al die VIP's ertoe bijdragen dat Leeuwarden als de Elfstedenstad landelijk weer perfect op de kaart wordt gezet.

En dan al die bedrijven die hun naam graag willen verbinden met de tocht der tochten. Ze waren er allemaal met hun producten, zoals de chocolademelk met drinkmok van Chocomel, de snert (erwtensoep) en oranje mutsen van Unox en natuurlijk ook de Beerenburg van Sonnema, van wie we in onze jaszak bij wijze van verrassing een klein flesje aantroffen, toen we die in de garderobe afhaalden. Het is dezelfde Sonnema waaraan wij in hun samenwerkingsproject met Poeisz Supermarkt onze twee entreekaarten te danken hadden, waarvoor grote dank!

En wat blijft nu hangen van deze film?

Welnu, voor wie het nog niet wist, zal het na deze film altijd duidelijk zijn als je deze film hebt gezien: deze schaatstocht - met recht de tocht der tochten - wil je en moet je helemaal uitrijden als je er eenmaal aan bent begonnen. En niemand rijdt hem alleen en alleen voor zichzelf. Je schaatst hem met elkaar en voor elkaar. Kijk maar eens naar het goede voorbeeld van de Groningse Elfstedenheld Jan Uitham: als je je kanshebbende medeschaatsers helpt om de finish te halen, heb je je Elfstedenkruisje waarlijk verdiend.

Trouwens, voor het helpen van je medemens hoef je geen Elfstedenschaatser te zijn.

Job

Sneon 12 desimber 2009

Moarn is it trije wiken lyn dat it yn tsjerke gie oer de tsjustere kant fan it libben, oer ferlieserfarings. It wie doe Ivichheidssnein, lykas alle jierren op de lêste snein foar advint (sjoch myn weblogberjocht fan 22 novimber 2009). Wy betochten doe de minsken, dy't yn it foarbye tsjerklik jier ferstoarn binne.

Foar dizze tiid - hjir de tiid fan tsjerklike en wrâldske jierwiksel fan 2006/2007 - skreau en publisearre dûmny Doede Wiersma in boekje mei de titel "Job". It wie net foar de hannel bedoeld. Famylje Knol fan Dokkum stjoerde ús it boekje ris yn desimber ta by gelegenheid fan 'e jierwiksel. Op it omslach fan it boekje stiet in lito fan Marc Chagall, dy't Chagall "Job yn gebed" neamde.

Wiersma's boekje giet oer op hokker wize jo omgean kinne mei minsken dy't in Jobstiding krije. It kwea rekket sa faak ek goede minsken, tink mar oan minsken om jo hinne, dy't te dwaan hawwe mei slimme sykten, ûngelokken, ûntslach, probleembern of mei minsken dy 't psychysk siik wurde. Yn 'e Bibel krige Job ek sa'n Jobstiding. It kwea rekke Job sels. Job waard slim siik en troch leed teheistere. Mar doe't Job sa oan reapsein wie, wiene syn freonen him net bot tagedien. Dat Job prate him út, hy skriemde it út en flokt, raast en tjirget en ferwyt God de slimste dingen. Job docht syn namme eare oan, want de "J" stiet foar "Wêr" en "ob" stiet foar "Heit". Dat Job stiet foar - en skriemt it út: "Wêr is Heit?".

Maarten Luther sei al dat God somtiden leaver ús flokken heart as ús halleluja en dat wa't net flokke kin, ek net bidde kin. Jobs freonen litte Job los, litte him falle, mei harren holle en neatsizzende wurden. Mar Job lit syn Heit net los. Job raast ta God, ta syn Heit. Wrakselje mei God, lykas de skriuwer Elie Wiesel syn libben lang docht. Nei it oerlibjen fan de konsintraasjekampen seit Wiesel dat hy nei de holocaust fan 'e Twadde Wrâldkriich wol 6.000.000 reden hie om God ôf te swarren, mar Wiesel leaut (yn) God en lit syn leauwe en lit God net los.

God gunt Job syn opstannigens, syn fertriet en syn lulkens. Soksoarte fan lulkens kin wat opleverje, want - it duorret lang, mar - dan komt de dei dat God mei Job praat. En God praat tsjin Jobs freonen fanwegen harren klisjee-taal en jout harren op 'e donder. En dan praat God net tsjin Job, mar mei Job. Dit is net foar neat it haadstik fan 'e Bibel, der't Elie Wiesel sa fan hâldt. Us aller Heit sjocht it wol, sjocht ús wol, heart it wol en heart ús wol.

En lykas Jezus, hat ek Syn Heit meilijen mei minsken. Jezus segene, aaide, iet mei útskot, sloech syn earm om siken hinne en lit sjen dat jo ûntsach hawwe foar God as jo jo freonen net yn de steek litte.

En no jo en no ik.
Der binne safolle minsken om ús hinne, dy't harren fiele as Job.
- Underfine dizze minsken ús meilijen?
- Kinne en sille wy yn de kommende tiid it libben fan de minsken om ús hinne kleurje mei de teare hannelingen, sa't Jezus ek die?
As wy no ris Jezus as syn folgeling dêryn folgje, dan sil dat de minsken om ús hinne grif wol helpe om ek goed fan God te tinken.
Moai sein, dûmny!

Winterfestival bij de Oldehove in Leeuwarden

Vrijdag 11 december 2009

Na een geslaagde eerste versie van het Winterfestival van een jaar geleden is in Leeuwarden de komende winterweken tot en met 10 januari 2010 de grootste mobiele ijsbaan van de Benelux van maar liefst 900 vierkante meter te vinden aan de voet van de Oldehove. Het Oldehoofsterkerkhof is inmiddels omgetoverd tot een waar winterparadijs, waarbij een ijsbaan, het Iglo-winterpaviljoen en de bijpassende sfeervolle aankleding de ingrediënten zijn voor de sprookjesachtige setting die dit Leeuwarder Winterfestival inmiddels kenmerkt.

De Stichting Winterfeest Leeuwarden, die dit Winterfestival organiseert, onderhoudt contacten met andere organisaties, zoals: scholen, sport- en vrijwilligersverenigingen, studentenverenigingen, ondernemersvereningen en de gemeente Leeuwarden. Voor de bezetting op en rond de ijsbaan wordt gebruikt gemaakt van de vrijwilligers van deze organisaties.

Tijdens het Winterfestival worden diverse evenementen op en naast het kunstijs georganiseerd voor alle doelgroepen, met onder andere: schoolprojecten, koffieconcerten, Leeuwarden in ʻVuur & Vlamʼ, het Jubileum-Eeuwfeest van de Friesche Elfsteden Vereniging, de Suprisetruck van 3FM, het Aftelfeest van de komende jaarwisseling en de AEGON Junior Schaatsspelen.

Op 31 december 2009 staat het Oldehoofsterkerkhof in het teken van het Aftelfeest. De Leeuwarder burgemeester Ferd Crone zal na een gezamenlijk aftellen het nieuwe jaar 2010 inluiden. Vanaf de Oldehove wordt dan een spetterend vuurwerk ontstoken.

Afscheid Jan Arend Schulp en Joan Klaver van Stenden hogeschool

Joan Klaver en Jan Arend Schulp

Donderdag 10 december 2009
Een memorabele dag binnen Stenden hogeschool, vanwege het afscheid van twee gewaardeerde collega's, te weten: Dr. Jan Arend Schulp en Joan Klaver. Zeker ook voor beide collega's een gedenkwaardige dag, al was het alleen al vanwege hun lange staat van dienst bij onze hogeschool en bij haar rechtsvoorgangers.

> Jan Schulp is hogeschoolhoofddocent bij de opleiding Vrijetijdsmanagement en bij de School of Graduate Studies. Jan heeft bij onze hogeschool een dienstverband van 37 jaar achter de rug en gaat nu met pensioen.
> Joan Klaver is hoofd van de Stenden Shop. Joan heeft bij onze hogeschool een dienstverband van 29 jaar achter de rug en gaat nu met Flexibele Pensioen Uittreding (FPU).
Vanmiddag woon ik hun gecombineerde afscheidsreceptie bij in de Centrale Hal van Stenden hogeschool te Leeuwarden. De opkomst van collega's, oud-collega's, familie, vrienden en andere relaties is uitzonderlijk hoog. Een teken dat we afscheid nemen van buitengewoon gerespecteerde collega's, die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan wat onze hogeschool nu is en betekent.

Voorafgaand aan de afscheidsreceptie woon ik ook het middagsymposium "Serious Leisure" bij, dat wordt georganiseerd ter gelegenheid van het afscheid van Jan Schulp. Het symposium wordt in het Auditorium geopend door Klaas-Wybo van der Hoek, vice-voorzitter van het College van Bestuur.
Collega (docent sociologie) drs. Martin Groters begint met een inleiding op het thema: Serious Leisure. Martin legt uit wat wordt verstaan onder: casual leisure, project-based leisure en serious leisure. Dan bespreekt hij de diverse vormen van serious leisure, te weten: amateurisme, hobbyisme en vrijwilligerswerk. Ook koppelt Martin serious leisure aan "Quality of Life" op grond van de componenten: waardering, schoonheid, identificatie en eigen potentieelbenutting.

Dan volgt een zoon van Jan Schulp. Dr. Anne Schulp is als paleontoloog verbonden aan het Natuurhistorisch Museum Maastricht en is gespecialiseerd in Mosasauriërs: uitgestorven zee-reptielen uit het Krijt. Anne vertelt in zijn presentatie "Serious Leisure als Vluchtheuvel der Wetenschap" over de waardevolle samenwerking tussen amateur-fossielenverzamelaars en beroepsmatig werkende historici.
Deze presentatie wordt gevolgd door een muzikaal intermezzo van de dochter van Jan. Dr. Nynke Schulp speelt op saxofoon onder andere de Prelude uit de Tweede Suite voor solo Cello van Johan Sebastiaan Bach.

Daarna vertelt Dipl. Päd. Jeanet Bruining over haar werk als tour operator. Ze organiseert WijnWandeltochten en realiseerde daarmee haar eigen onderneming in serious leisure.
Onze Stenden-lector dr. Elena Cavagnaro sluit de lezingenserie af met haar presentatie "Serious Leisure, Duurzame Leisure?". Elena legt uit dat de mate van duurzaamheid ook in serious leisure vooral zit in het gekozen proces van vrijetijdsbesteding. De mate van "sustainability" zit hem namelijk vooral in de wijze waarop je in dat proces respect toont voor de natuur en voor de mensen om je heen. Omdat de werkelijkheid altijd ingewikkelder is dan wij aanvankelijk denken, komt ze met een pleidooi voor meer interdisciplinair onderzoek.
Deze presentatie wordt gevolgd door een muzikaal intermezzo van Marten Schulp, ook een zoon van Jan. Marten speelt twee nummers op basgitaar, waaronder "Portrait of Tracy" van J. Pastorius.

Dan gaan we naar de afronding van het symposium. Klaas-Wybo van der Hoek blikt terug en concludeert. Jan Schulp blikt ook terug op het symposium en op zijn loopbaan, met als motto: "Opheind en Trochjûn", naar een dichtbundel van de Friese dichter Fedde Schurer. Jan vertelt dat hij leraar werd en bleef door eigen keuze en dat hij dat qua vak zeker weer zou kiezen.
En dan is er kort nog ruimte voor een aantal sprekers, te weten: een vriend, een oud-collega (Hindrik van der Meer) en een collega (Henk-Jan Greven). Voordat we allen naar de afscheidsreceptie gaan, wordt Jan Schulp nog met verbale hulde gelauwerd door de Dean van Jan zijn opleiding Vrijetijdsmanagement, collega Ann Mannen.

Daarna volgt de gecombineerde afscheidsreceptie, waarin Joan Klaver en Jan Schulp volop in het zonnetje worden gezet en als eersten een de afscheidsspeld krijgen opgespeld van de Stenden-zwaluw. Met het grote aantal collega's en oud-collega's heeft deze bijeenkomst een hoog reüniegehalte. Twee lange rijen gasten staan te wachten om Joan en Jan met verdiende, waarderende afscheidswoorden te loven. Wat een feest dat twee collega's met zo'n lange staat van dienst zo vitaal en genoeglijk afscheid kunnen en mogen nemen van ons en van een lang werkzaam bestaan binnen onze hogeschool.

De Notarisappel van Stable @ Stenden

Woensdag 9 december 2009

Het is vandaag precies vijf jaar geleden dat de heer Piet A. Bijman - toen nog gedeputeerde van de provincie Fryslân - op de campus van Stenden hogeschool te Leeuwarden een Notarisappel-boom plantte, zulks ter gelegenheid van de opening van het bedrijvenstarterscentrum "Stable" op de Leeuwarder campus van Stenden hogeschool.

STABLE is de afkorting van "STArters Business LEeuwarden". Stable was toen nog een startersproject, dat door de drie hogescholen in Leeuwarden is opgericht. In de jaren 1998 en 1999 was ik namens de (toen nog) Christelijke Hogeschool Nederland (CHN) samen met andere vertegenwoordigers van de twee collega-hogescholen, de provincie, de gemeente en de Friese Kamer van Koophandel één van de mede-oprichters van dit starterscentrum. Dit project is in april 2008 succesvol afgerond.

Op dit moment is "Business Development Friesland" verantwoordelijk voor een doorstart van dit project. Het STABLE-starterscentrum is momenteel gevestigd aan de Emmakade in Leeuwarden en geeft daar onder andere huisvesting aan een tiental ondernemers. Dit pand aan de Emmakade is het gebouw van het voormalig Provinciaal Electriciteits Bedrijf (PEB), tevens het gebouw waar de rechtsvoorganger van onze Stenden hogeschool - de Christelijke Hogeschool Noord-Nederland - tot en met 1992 ook was gevestigd, alvorens de verhuizing naar de nieuwe campus aan de Rengerslaan in Leeuwarden kon worden gerealiseerd.

De Notarisappelboom van Stable is op 9 december 2004 geplant in een groenperk van het parkeerterrein tegenover het Bedrijfsrestaurant SAM. Wegens de verbouwing en uitbreiding van de Salle à Manger (SAM) is deze Notarisappelboom verplaatst. Na de verplaatsing heb ik hem niet meer gezien, dus in het komende voorjaar als het hele campusterrein heringericht is, ga ik eens even kijken waar deze "provinciale startersboom" is herplant.

Hora est voor Dr. J.M. (Hans) Otting in Maastricht

Dinsdag 8 december 2009

"Hora Est!", zo klinkt de luide roep van de zojuist binnengekomen pedel in de Aula van de Universiteit van Maastricht. De pedel stampt met zijn staf op de grond ten teken dat op zijn teken nu een einde komt aan de officiële bijeenkomst, waarin onze Stenden hogeschool-collega Hans Otting zijn proefschrift in het openbaar heeft verdedigd, ten overstaan van zijn promotor en diens promotiecommissie.

Vanmorgen vroeg zijn we met een groep collega's van Stenden hogeschool vanuit Leeuwarden afgereisd naar Maastricht om daar de openbare verdediging van Hans Otting bij te wonen. Een groep van zo'n 25 betrokken collega's en ook oud-collega's wonen vandaag deze officiële plechtigheid bij, samen met een groep familieleden, vrienden en overige belangstellenden.

Promovendus drs. Hans Otting begint de bijeenkomst met het zogenoemde Lekenpraatje, over de inhoud van zijn promotieonderzoek, dat leidde tot het proefschrift met als titel: "Knowledge, learning, and teaching: Studies on the application of constructivist principles in higher education". In deze presentatie vertelt Hans over de inhoud van de vier wetenschappelijke artikelen die zijn opgenomen in zijn dissertatie, te weten:
1. The structural relationship between students' epistemological beliefs and conceptions of teaching and learning;
2. International hospitality management students' epistemological beliefs and conceptions of teaching and learning;
3. The identification of constructivist pedagogy in different learning environments;
4. Critical task characteristics in problem-based learning.

Daarna volgt het openbaar debat, waarin de leden van de promotiecommissie - afkomstig uit Nederland, België en de Verenigde Staten - Hans aan de tand voelen over zijn onderzoek, proefschrift en stellingen. Na een uur komt de Maastrichtse pedel binnen en maakt een abrupt einde aan het antwoord dat Hans op dat moment geeft op de pas gestelde vraag. De promotiecommissie trekt zich daarna terug voor intern beraad teneinde vast te stellen of Hans zijn proefschrift met succes heeft verdedigd.

Als de promotiecommissie weer binnen is, spreekt Hans zijn promotor professor doctor W.H. Gijselaers zijn "laudatio" uit. In deze toespraak promoveert deze promotor Hans Otting tot "doctor" en reikt hij daarbij aan Hans de welverdiende "doctorsbul" uit. Professor Gijselaers roemt Hans om zijn betrokkenheid en doorzettingsvermogen en om de kwaliteit van zijn onderzoek en onderzoeksresultaten. Ook voegt de promotor eraan toe dat Stenden hogeschool met recht trots mag zijn om in de persoon van Hans zo'n kundige medewerker in huis te hebben als pleitbezorger van "constructivism & problem based learning". Gijselaers roept ons ook op om vooral door te gaan met probleemgestuurd onderwijs, óók omdat wetenschappelijk onderzoek aantoont dat deze onderwijsvorm aansluit bij de behoeften van de studenten van vandaag de dag.

Na een gezellige receptie in de Refter van de Universiteit Maastricht en aansluitend een feestelijk promotiediner in Kasteel Vaeshartelt is het voor ons allen rond 21.30 uur ook hora est, ofwel de hoogste tijd om met onze reisbus weer tevreden terug te keren op de lange weg die Hans in de afgelopen jaren al zo vaak heeft afgelegd van Maastricht naar Leeuwarden.

Zeergeleerde collega dr. Hans Otting, van harte gelukgewenst met deze respectabele prestatie.
Stenden hogeschool heeft er weer een gepromoveerde medewerker bij.

Manuskript Tinkskrift KFFB leit no by Banda yn It Hearrenfean

Moandei 7 desimber 2009

In jier lang hawwe wy as bestjoer fan 'e Kristlik Fryske Folksbibleteek (KFFB) drok dwaande west mei it gearstallen en skriuwen fan in Tinkskrift ta gelegenheid fan it kommende 75-jierrich bestean fan 'e KFFB. Op 29 desimber 2009 is it safier dat de KFFB 75 jier bestiet. It jubileum wurdt fierd yn jannewaris fan 2010.

Hjoed wienen Dick Eisma en ik as bestjoerders fan 'e KFFB by "Drukkerij Banda" yn It Hearrenfean om it manuskript mei alle teksten, foto's en yllustraasjes foar it Tinkskrift by dizze printer te bringen en om mei twa meiwurkers de foarm en ynhâld fan ús feestbondel troch te praten.

De measte meiwurkers wienen doe al nei hûs, dat wy koenen noch moai efkes mei de hear Klunder fan Banda in loop troch it bedriuw meitsje om ris te sjen wêr't ús Tinkskrift yn de kommende dagen foarmjûn en printe wurdt. En no mar wachtsje op it earste printkonsept fan Banda. Wy binne fansels benijd nei dit earste resultaat fan alle wurk dat in grut tal minsken dien hat om in moaie feestbondel foar de KFFB te meitsjen.

Bouw van het Gezondheidscentrum in Stiens is gestart

Zondag 6 december 2009

Na een lange voorbereidingsperiode is de bouw van het Gezondheidscentrum in Stiens afgelopen week gestart. De ontwerpfase van architectenburo Zijlstra, de inspraakprocedure met de omwonenden, de ontwikkelfase en de eerste voorbereidingen van de nieuwbouw zijn achter de rug (zie ook mijn weblogbericht van 5 mei 2009). Vorige week is het bouwhekwerk geplaatst, zijn de informatieborden en vlaggen van de bouwers opgericht en zijn de eerste piketpalen de grond in gegaan.

Het Gezondheidscentrum in het Stienser Aldlân op de hoek van de Griene Leane en het Skûtsje is een gemeenschappelijke initiatief van de Stienser apotheker, van Bakker Training & (fysio)Therapie, van Huisartsenpraktijk Heuberger en van de Verloskundigenpraktijk Stiens. Het Stienser bouwbedrijf Bijland Bouw BV en bouwbedrijf Lont uit Sint-Annaparochie zullen dit medisch centrum gezamenlijk bouwen.

O kom er eens kijken ... in de kijkdoos van Sinterklaas

Zaterdag 5 december 2009

't Heerlijk avondje is gekomen, 't avondje van Sinterklaas.

Vanavond worden we als gezin thuis verblijd met drie grote jutezakken vol kadootjes van Sinterklaas. De hele avond oerhollandse gezelligheid rondom al het goeds dat Sinterklaas en zijn Zwarte Pieten ons dit jaar schenken. Tot na middernacht zijn we met zijn allen druk in de weer om ons met veel plezier door al die zorgvulidg gemaakte surprises, gedichten, opdrachten en bijbehorende kado's heen te werken.

Eén van de opmerkelijke surprises is de grote woninginterieur-kijkdoos die Rauke krijgt ter gelegenheid van de onlangs gekochte woning, die op dit moment in de stad Groningen wordt gebouwd. Sinterklaas is goed op de hoogte van alle interieurplannen die inmiddels zijn gemaakt, herijkt en bijgesteld; met name over de ideeën die leefden rond het aankleden van een deel van de woning tot een soort mini-kunstgalerie. De aankleding van de wanden van de - zelfs verlichte - kijkdoos zijn het resultaat van allerlei associaties omtrent de eigenschappen, de plannen en de belevenissen van Rauke in de afgelopen periode. Gezien de rake typeringen van het interieur van deze kijkdoos vermoeden we dat een doorgaans in dezelfde stad woonachtige Zwarte Piet de maker is van deze kijkdoos òf dat Sinterklaas en zijn Pieter zich goed hebben laten informeren alvorens deze kijkdoos zijn definitieve aankleding kreeg.

Op alle vragen omtrent het hoe en waarom van de bijzonderheden van deze en andere surprises en gedichten zullen we waarschijnlijk nooit antwoord krijgen, want rond de kennisverwerving van deze Goedheiligman circuleren al eeuwen allerlei niet verifieerbare geruchten. 't Is ook allemaal niet zo belangrijk, want we hadden bovenal een fijne avond, mede dankzij de goede gaven van Sint & Piet.

Taal is zeg maar echt mijn ding

Vrijdag 4 december 2009

Jan Wijbe weet dat taal echt mijn ding is, dus het was niet zo verwonderlijk dat hij voor Vaderdag afgelopen voorjaar met de bestseller van Paulien Cornelisse kwam, getiteld "Taal is zeg maar echt mijn ding". Cornelisse is veelzijdig. Ze ontwierp zelf de omslag, schreef de tekst en maakte ook de illustraties in het binnenwerk. Het is "eigenlijk gewoon best wel heel erg haar boek, dus". Een boekje dat zo'n succes is geworden, dat ze er tot haar schrik bijna rijk van wordt.

Paulien Cornelisse studeerde eerst psychologie, volgde gelijktijdig kleinkunstlessen en is inmiddels een succesvol theatermaker en columnist. Ze schrijft over taal. En dan niet zozeer over hoe taal gesproken zou moeten worden, maar over hoe verschrikkelijk mensen met onze taal om gaan. Het gaat in dit in 2009 uitgegeven boek om taal zoals die momenteel gesproken wordt, soms walgelijk, soms ook aandoenlijk mooi. Cornelisse is gefascineerd door het feit dat mensen het ene zeggen, maar iets anders bedoelen. Zo lijkt bijvoorbeeld een inleiding als "als ik even heel eerlijk ben" de opmaat naar naar vriendelijk commentaar, maar is die in de praktijk veelal de inleiding tot keiharde, negatieve kritiek, onder de gordel.

Het mooie van dit boek is dat ze in haar beschouwingen over taal de invalshoek van taal als sociologisch fenomeen heeft gekozen. Tijdens het lezen ga je je als lezer afvragen of taal de wereld nu duidelijker of onduidelijker maakt. Is de taal eigenlijk wel uitgevonden om elkaar beter te begrijpen? En maken we misbruik van de taal, of moeten we het als gepast gebruik beschouwen? Is het allemaal armoede, of werken we aan taalverrijking?

Paulien Cornelisse schreef een hilarisch boek, met rake observaties, voor taalminnaars in elk geval een feest der herkenning.
Ken je bijvoorbeeld deze al:
- Dat is een "mooi mens" en die drinkt een "mooie wijn";
- Dat is dan "jouw werkelijkheid" en niet die van mij;
- Als expert zeg je tegenwoordig subtiel dat je er "een beetje verstand" van hebt;
- Word je 's morgens nog begroet met "Goeiesmorgens" of met "Eén hele goede morgen" of inmiddels al met "Goeiemoggel"?;
- Is "crisis" sinds de kredietcrisis weer echt een crisis geworden?;
- Sinterklaasgedichten zijn gespeelde anonimiteit, met een trap onder de gordel, waar je na afloop niet over mag zeuren;
- Mensen die niet meer in God geloven, geloven vaak nog wel in antiaanbakpannen;
- Dat "wij/zij-denken"? Dat doen die anderen vooral, maar wij niet;
- De vijftien foutste vormen van "wij", zoals: "Wij zijn zwanger" en het "Wij van WC-eend";
- Vroeger moest je bij problemen niet klagen maar dragen en bidden om kracht", maar tegenwoordig is een probleem "je uitdaging" en "daar gáán we voor";
- Redeneer niet meer vanuit "het nee", maar je moet wat "meer uit het ja gaan denken".

En zo lees je 205 pagina's lang steeds weer wat nieuws. Allemaal het resultaat van drie jaar goed luisteren naar wat mensen zeggen, dat analyseren en daarover taalcolumns schrijven.

In Drints-Frysk-Grinser famke is no folwoeksen

Tongersdei 3 desimber 2009

Us Baukje, berne yn 'e provinsje Drinte, hikke en tein yn Fryslân en al inkele jierren studint yn Grinslân, is hjoed folwoeksen wurden. Dat wy ride oan 'e ein fan 'e middei nei de stêd Grins om dêr by en mei Baukje har dochs wol bysûndere 21e jierdei by te wenjen.

Justerjûn hat Durkje ta gelegenheid fan dizze memorabele dei in grutte kollaazje makke mei dêrop de printsjes fan jierdeifoto's fan 'e ôfrûne 21 jier, omtrint fjouwer yn Drinte, fyftjin yn Fryslân en rom twa yn Grinslân.

Yn Grins hat Baukje thús it waarm iten foar ús klear makke, dat wy fange it jierdeifeest oan mei in feestlik miel. Dêrnei hawwe wy meiinoar in noflike jûn yn har smûke studintekeamer.

Spaans werkbezoek in de Haak van Stenden hogeschool

Woensdag 2 december 2009

De toegangsdeur van de gezamenlijke werkplek van het Educational Support Office en het Corporate Office in het Haak-gebouw van Stenden hogeschool te Leeuwarder zwaait rond koffietijd open. Drie gezellige Zwarte Pieten betreden eerst de ruimte en daar achteraan volgt iets langzamer lopend de oude Sinterklaas.

Collega's stoppen met hun bezigheden, kijken, gaan staan, lopen rond, praten, lachen en krijgen allen even bezoek van de Sint en zijn Pieten. We krijgen allemaal een handvol pepernoten & suikergoed.

Als dit Sinterklaas-team bijna achterin de kantoorruimte arriveert, begint helemaal achterin iemand voor dit Spaanse viertal te zingen. Dat doet de Sint zichtbaar goed. Hij spreekt zijn waardering uit voor deze hartelijke, vocale en muzikale ontvangst.

Nog even snel een foto gemaakt van Sinterklaas en zijn drie Zwarte Pieten, en weg zijn ze weer. Daarna keert de rust weer terug en wordt gesmuld van al het lekkers dat Sint & Piet ons bracht.

Dank u Sinterklaasje.

Foto-expositie van Anneke Hoekstra in Stiens

Dinsdag 1 december 2009

Tot en met 30 december 2009 exposeert Anneke Hoekstra-de Vries een serie eigen foto’s in de Openbare Bibliotheek van Stiens. Deze fotografe uit Joure fotografeert al sinds haar vroege jeugd. Sinds enkele jaren werkt ze met een digitale spiegelreflexcamera. Door de jaren heen heeft ze verschillende fotocursussen en workshops gevolgd en nog steeds probeert ze haar kennis te vergroten. Ze fotografeert divers, maar haar portretten zijn bijzonder.

Tijdens een reis naar India - een smeltkroes van geuren en kleuren - heeft Anneke kennis gemaakt met verschillende kleurrijke mensen. Ieder mens behoort daar tot een specifieke kaste. Het kastenstelsel mag officieel niet meer bestaan, maar toch is dit systeem nog niet uit de Indiase samenleving weg te denken.

Anneke Hoekstra begroet de mensen die ze fotografeert met respect. Eerst maakt ze ondanks de taalbarriëre zo mogelijk een belangstellend praatje en dan vraagt ze na enige tijd of ze een foto van hen mag maken. Aangezien ze digitaal fotografeert, kan ze de mensen meteen het resultaat van haar fotografie laten zien, wat ook prachtige reacties oplevert.

Ze heeft een schitterende serie fotoportretten gemaakt. Eén van de tentoongestelde foto’s gaf ze als titel “De vaat”. Een vrouw doet de afwas bij de pomp. Met water en zand schuurt ze de potten en pannen. Het dorp waar deze vrouw werd gefotografeerd, is in het rijke bezit van een pomp. In de meeste dorpen moeten de vrouwen voor de afwas namelijk naar de rivier lopen.

De in Stiens momenteel geëxposeerde foto’s zijn door Anneke gemaakt in de Indiase deelstaat Orissa. Hier leven primitieve, kleurrijke bergstammen. Het is alsof de tijd hier minstens honderd jaar heeft stilgestaan. Deze stammen hebben alle een eigen cultuur en gebruiken. De foto’s laten die verschillen zien. Je ziet bijvoorbeeld het dragen van stalen banden, of versieringen met bloemen in het haar, of prachtige kralen als lichaamsbedekking en versiering en zelfs vrouwen die nagenoeg hun hele gezicht hebben versierd met tatoeages.