 |
| De 113-plaquette op de zitbank bij de Flinterplein-vissteiger van Feinsum |
Veraf en nabij
Al ruim 18 jaar gaan Durkje en ik elk jaar de Europese pelgrimspaden op, herhaaldelijk op weg naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela. Op die paden ontmoeten we wandelaars en pelgrims die om heel verschillende redenen ook onderweg zijn, bijvoorbeeld met religieuze of spirituele motieven, om sportief of gezond te bewegen, om te genieten van natuur, geschiedenis en cultuur onderweg, en op sociale gronden, om anderen te ontmoeten. Voor sommige pelgrims is één enkel motief de hoofdzaak, en voor een ander is dat motief juist helemaal níet belangrijk, maar voor Durkje en mij is onze wens om te blijven pelgrimeren gelegen in een combinatie van al die motieven. Alle ontmoetingen met anderen van veraf of dichtbij verhogen de waarde van ons pelgrimeren. Veel ontmoetingen onderweg leiden vaak tot een goed gesprek.
Wie luistert, hoort meer
Alle wandelaars en pelgrims ervaren hoe waarde(n)vol de gesprekken onderweg zijn met medewandelaars en medepelgrims. Onze ervaring is dat je doorgaans al in de eerste tien minuten van je medepelgrim hoort wat hem of haar het meest bezig houdt, dwars zit of verdriet, vreugde biedt, of inspireert in het leven. Slechts een enkele informatieve vraag en bovenal een luisterend oor zijn essentieel voor een goed gesprek.
Tijdens onze afgelopen zomerpelgrimage vanuit het Franse Poitiers tot over de Pyreneeën in Spanje kwam op 23 juli 2023 een medepelgrims bij ons, toen wij op een bankje voor de eeuwenoude Sint-Pieterkerk van het Franse Melle een broodje zaten te eten. Met zijn drieën liepen we even later naar het stadscentrum van Melle. Op onze vraag waarom hij pelgrimeerde, vertelde pelgrim Ton over het prachtige afscheid van zijn werk toen hij recent met pensioen ging. Je kon duidelijk merken hoe sterk hij nog steeds geroerd was toen hij zijn overgangsverhaal van werk naar pelgrimeren aan ons kon vertellen. We hoefden alleen maar te luisteren. In het delen van zo’n emotie ligt de grote waarde van deze ontmoeting.
Wa praat, wurdt sjoen
Toen wij eind augustus 2023 van onze Franse zomerpelgrimage terugkwamen in Feinsum, zagen we dat op het bankje vóór ons huis op de steiger van het Feinsumer Flinterplein een 113-plaquette was bevestigd. Rondom een QR-code staat de tekst ‘1k z1e j3’ (ik sjoch dy) en ‘Een goed gesprek begint met iemand écht zien’ (Sit dy wat dwers? Praat der oer).
Die plaquettes zijn bedoeld om je erop te wijzen dat het van levensbelang kan zijn om een gesprek met je medemens te beginnen. Zo rust er bijvoorbeeld nog steeds een taboe op het praten over zelfdoding. Terwijl een goed gesprek juist enorm kan opluchten, en het begin kan zijn van een oplossing. Iedereen kan zo’n gesprek voeren. Natuurlijk is dat spannend, maar het kan van grote betekenis zijn voor degene met wie je in gesprek bent.
Het gaat al goed in Stiens
Als Protestantse Gemeente te Stiens zijn wij betreffende het voeren van goede gesprekken al goed op weg. Zo lees en hoor ik regelmatig mooie verhalen over de goede gesprekken met gasten, die onze gemeenteleden voeren tijdens de zomerse Tsjerkepaad-zaterdagen en Tsjerke Iepen-dinsdagen in de Sint-Vituskerk. Ook hoor ik hoe waardevol de gesprekken onderweg zijn geweest voor de deelnemers van onze gemeente die deelnamen en deelnemen aan de etappes op het Friese Jabikspaad. Het praatje bij de koffie op zondagmorgen in de kerk brengt ons dichter bij elkaar, en afgelopen jaar heb ik wederom ervaren hoe goed het gesprek tijdens de avonden voor Vorming & Toerusting wordt gevoerd. Zo vertellen we aan elkaar, luisteren we naar elkaar, praten we met elkaar en nemen we de tijd voor elkaar. Allemaal momenten van rust en aandacht; om elkaar eens aan te kijken, bij elkaar te onderzoeken wat je nodig hebt, en hoe je elkaar kunt helpen.
Laten we daar vooral mee doorgaan; in onze kerkgebouwen, op straat, als we bij elkaar op bezoek zijn, en als we elkaar en anderen in Stiens en ook van ver daarbuiten ontmoeten.
Stel elkaar een vraag, en nog één, en nog één, … en luister met aandacht.
Op de wegen van ons leven
Op 8 september 2023 kwamen Durkje en ik wandelend op het Friese Sint-Odulphuspad langs en in de Sint-Ludgeruskerk van Balk; de rooms-katholieke kerk die haar kruiswegstatie als fresco op uitzonderlijke wijze op de muur heeft geschilderd.
In de ontvangsthal lag als meeneemexemplaar nog de Orde van dienst van de Vakantieviering van 16 juli 2023; met als thema ‘Met de ganzen op reis’.
Het intredelied ‘Laat zingen de mensen’ van die liturgie past heel mooi bij het thema van deze column, dus ik sluit daarom deze column - ter inspiratie - af met twee verzen van dat lied:
“Alle wegen van de wereld leiden naar het leven toe.
En de mens komt zo tot geven, nieuwe wegen, nieuwe moed.
Alle wegen die we zoeken, is een zoeken naar elkaar.
Willen wij elkaar ontmoeten, loopt het leven geen gevaar.”
Column
Deze (mijn) column werd gepubliceerd in de Twaklank van oktober 2023.
Twaklank is het informatie- en opinieblad van de Protestantse Gemeente te Stiens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten