Naar Buiten over de Ubbergse Heuvelrug (11.2)

Zondag 30 juni 2013 

Durkje in de steile afdaling van de Duivelsberg

Grensstreek
Gisteren en vandaag lopen we het 11e wandel-weekend van de wandelgids 'naar buiten! - 25 wandel-weekenden'. Gisteren liepen we door de Ooijpolder (route 11.1) en vandaag over de Ubbergse Heuvelrug (11.2), beide in Gelderland. Het thema van deze twee wandelingen is: 'idyllisch wandelplekje aan de Waal'. De route die we vandaag lopen - genaamd 'Ubbergse Heuvelrug' - is een wandeling van 10 kilometer over bospaden door heuvelachtig en glooiend gebied in de Nederlands-Duitse grensstreek ten oosten van Nijmegen..

Malden
Eerst ontbijten we als familie bij Eelke & Ike. Als familie gaan we hier uiteen, met verschillende dagprogramma's met bijvoorbeeld kerkgang, paardrijden, racefietsen, wandelen en terugkeer naar huis. Halverwege de ochtend rijden Durkje en ik van Malden naar Beek, enkele kilometers ten zuiden van de rivier de Waal. We arriveren rond 10.30 uur bij het markante, monumentale bedrijfspand van de oude 'Gemeentelijke Electriciteitswerken Nijmegen', waar onze wandelroute vandaag begint. 

Beek
We beginnen met een stevige klim vanuit Beek in de richting van Berg en Dal. Vlak buiten de bebouwde kom verlaten we deze sterk stijgende weg, om via een smal wandelpaadje het Keteldal in te gaan. Iets verderop passeren we een oude wegwijzer, met daarop de teksten: 'Laat Vriendschap heelen, Wat Grenzen deelen'. Deze wegwijzer wijst links naar het nabije 'Duitschland' en rechts naar 'Nederland'. Verderop zien we hier een daar een oude stenen grenspaal staan.
We volgen nu de Natuurwandeling N70 door dit natuurgebied van de Gelderse Poort. De Ubbergse Heuvelrug waarover we wandelen, is onstaan tijdens de tweede IJstijd. De toen door de IJsselvallei oprukkende ijsmassa heeft het hier aanwezige stuwwallenlandschap op de lijn van Nijmegen naar Kleef gecreëerd.

Een Fries op de Duivelsberg
Het is een prachtig natuurgebied met sterk klimmende en dalende bospaden en af en toe uitzicht over glooiende weilanden en akkers. De hoogte varieert tussen ongeveer 20 en 90 meter boven NAP. We lopen langs een vallei met open weiden, die zijn afgezet met vlechtheggen van gevlochten wilgenhout.
Verderop beklimmen we het panoramapunt van de Duivelsberg en nog een eind verderop passeren we het pannenkoekenrestaurant Duivelsberg. We komen ook vlak langs de Nederlands-Duitse landsgrens. Met een grote lus gaan we verder door dit mooie bosgebied. Omdat in de beschrijving op een gegeven moment staat dat we in het bos rechts moeten, in plaats van links, komen we weer uit bij het restaurant Duivelsberg. We drinken hier een kop koffie en horen dan dat de eigenaar van dit restaurant een Fries is. Hier en daar hangen wandborden met Friese spreuken, en de toiletten voor 'mânlju' en 'froulju' laten ons beiden als Friezen in het Gelderse niets te raden over.

Terugreis
Voorbij dit restaurant zijn we snel weer op onze wandelroute en dan volgt een steile afdaling van de Duivelsberg. Aan de voet van de Duivelsberg gaan we via een bruggetje over een beek met een drassige beekbodem.
Voorbij het hoger gelegen Berglust zetten we de afdaling weer in, waarmee we even later weer terugkomen bij de houten wegwijzer, waar we vanmorgen het Keteldal in wandelden.
Ook hier bij de Van Randwijckweg staat ins ons routeboekje weer een verkeerde richting aangegeven. Wij weten dat we hier niet links, maar rechts moeten en vanaf dat punt nemen we de afdaling in de richting van Beek. Aan het eind van deze afdaling staat onze auto geparkeerd.
Vanuit Beek rijden we naar Drachten, waar we bij mem nog een kop koffie drinken en als we om 18.00 uur thuis komen in Stiens, heeft Pieter voor ons een heerlijke avondmaaltijd bereid, waar we gedrieën smakelijk van eten.

Naar Buiten in de Ooijpolder (11.1)

Zaterdag 29 juni 2013 

Wandelen door het struingebied langs de oever van de Waal bij Ooij

Ooijpolder
Vandaag en morgen lopen we het 11e wandel-weekend van de wandelgids 'naar buiten! - 25 wandel-weekenden'. Vandaag lopen we door de Ooijpolder (route 11.1) en morgen over de Ubbergse Heuvelrug (11.2), beide gelegen in de provincie Gelderland. Het thema van deze twee wandelingen is: 'idyllisch wandelplekje aan de Waal'. De route die we vandaag lopen - genaamd 'Ooijpolder' - is een wandeling van 9 kilometer over drassige paden aan de voet van de rivierdijk van de Gelderse Poort en over hooggelegen landweggetjes op de rivierdijken van de Ooijpolder.
Aan het eind van de ochtend rijden we van Stiens naar de mooie Ooijpolder, iets ten oosten van Nijmegen. We arriveren tegen 13.00 uur bij het Hotel-Huiskamercafé Oortjeshekken in Ooij, een monumentaal pand, gelegen achter de rivierdijk van de rivier de Waal.

Polderdijken
Na enige tijd aangenaam verpozen op het zonnige terras van Oortjeshekken, klimmen we over de rivierdijk naar het buitendijkse gebied van de Gelderse Poort, langs de Waal. In dit ruige natuurgebied van Staatsbosbeheer mag je overal wandelen; hier zijn geen paden aangelegd. In het eerste deel kun je nog over een smal paadje langs de rivier lopen, maar verder naar het oosten ontbreekt in dit struingebied ieder spoor en zoek je je eigen weg door de uiterwaarden. van de Waal.
Verderop steken we de rivierdijk over en dan lopen we langs het dorp Ooij naar de Kerkdijk, een hooggelegen landweggetje boven op de hier door de Ooipolder slingerende dijk. Daar passeren we twee wandelaars, waarvan één wandelaar voor het eerst experimenteert met het wandelen met een eenwielig bagagewagentje, waarvan twee handles aan beide heupen zijn bevestigd. Alle bagage komt dan op het wagentje in plaats van op je rug, maar je moet wel voortdurend het bagagewagentje achter je aan trekken. De man wil zo gaan wandelen in Frankrijk, vertelt hij ons.

Ooij
Links en rechts passeren we imposante oude boerderijen, die vroeger veelal zijn gebouwd op pollen of woerden, de hoger gelegen gronden, die niet onder water lopen als de rivier de Waal buiten zijn oevers treedt.
Na enkele kilometers komen we weer terug bij Ooij, waar we de dorpskerk, een visvijver en de Kasteelsche Hof passeren. Van dit oude kasteelcomplex resteren nog enige delen van de voorburcht. We zien onder andere nog het Gouverneurshuis, een verdedigingsmuur en de oude duiventoren hoog boven het landschap uitsteken. In een veel lager gelegen polderweide galopperen enkele paarden van deze huidige stalhouderij.
We passeren hier in Ooij ook een oude dorpskerk, die is gerenoveerd en verbouwd tot woning met bedrijfsruimte. We nemen een korte lunchpauze op een houten bank bij de grote visvijver van Ooij.

Weer mooi wandelweer
Voorbij Ooij lopen we langs de drassige Groenlanden in de richting van de Bisonbaai in de Gelderse Poort langs de rivier de Waal. Vroeger telde deze Ooijpolder acht steenfabrieken. De Bisonbaai is bijvoorbeeld ontstaan door de kleiafgraving ten behoeve van deze steenfabrieken.
Over het dijkweggetje komen we even na 15.00 uur weer terug bij Hotel Oortjeshekken, waar onze korte wandeldag vandaag eindigt.
Na een pauze bij Oortjeshekken rijden we met onze hier geparkeerde auto door naar Malden, waar we vanmiddag en vanavond in breder familieverband de verjaardag van Eelke vieren.
Na enkele koude en regenachtige dagen hebben we vandaag weer kunnen genieten van enige zon en een bijbehorende oplopende temperatuur: mooi wandelweer dus.

NBG-Bestuursvergadering met afscheid

Vrijdag 28 juni 2013 

Tafelspeeches ten afscheid van directeur en voorzitter

NBG-Bestuur weer voltallig
In het Haarlemse kantoor van het Nederlands Bijbelgenootschap (NBG) komen we vanmiddag als bestuur en directie bijeen in een reguliere bestuursvergadering. Deze bestuursvergadering in de namiddag wordt vandaag voor het eerst voorgezeten door onze nieuwe Verenigingsvoorzitter Marleen de Pater; en ook het nieuwe bestuurslid Job Leene heten we vandaag hartelijk welkom in ons midden.
Na de gebruikelijke start met notulen van de vorige vergadering en uiteenlopende mededelingen en diverse externe contacten kijken we naar de actuele resultaten van de fondsenwerving door het NBG.

Toekomst
Uiteraard bespreken we ook de stand van zaken en de voortgaande plannen met betrekking tot het jubileum dat we volgend jaar zullen vieren, ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan van onze NBG-Vereniging.
Nadat we ook de stand van zaken met betrekking tot de invoering van een nieuwe NBG-strategie hebben besproken, komen nog enkele bestuurszaken aan de orde, waaronder de deskundigheidsbevordering van onze bestuurders op het gebied van 'good governance' en de vacatures die volgend jaar in de Ledenraad van onze NBG-Vereniging zullen ontstaan op grond van het statutaire rooster van aftreden en (her)benoeming.

Afscheid 
Aansluitend verplaatsen we ons naar Restaurant Stempels in het centrum van Haarlem. Tijdens een afscheidsdiner in dit voormalige bedrijfspand van de oude drukkerij van Koninklijke Joh. Enschedé krijgen we de gelegenheid om als bestuurders afscheid te nemen van de voormalige directeur en de ex-bestuursvoorzitter van het NBG, die beiden na een verdienstelijke, lange staat van dienst afscheid hebben genomen van hun functie. We krijgen allen de gelegenheid om tussen de dinergangen enkele woorden ten afscheid te richten tot respectievelijk CeesJan Visser en Henk van der Graaf.

Ik heb verdriet

Donderdag 27 juni 2013

Cover van het boekje Ik heb verdriet

Voor mensen met verdriet
Twee jaar geleden gaf Ark Mission het boek 'Ik heb verdriet' uit. Dit jaar verscheen al weer de tweede druk van deze waardevolle publicatie.
Ark Mission uit Amsterdam zet zich al vele jaren in voor de verspreiding van de Bijbel in binnen- en buitenland. Met dit boekje richt men zich op mensen met verdriet.

• Verdriet kent veel verschillende oorzaken en heeft ook veel verschillende gezichten.
• Iedereen beleeft verdriet op zijn of haar eigen manier.

Gedachten, Bijbelwoorden en Sculpturen
Dit boek is vooral bedoeld voor mensen die persoonlijk of in groter verband worden getroffen door verdriet. Het boek bevat gedachten over verdriet, presenteert woorden uit de Bijbel en illustreert dat met afbeeldingen van bijpassende sculpturen, die van speksteen zijn gemaakt als herinneringsstenen.
Niet alleen predikanten kunnen het boek goed gebruiken. Het zijn bijvoorbeeld ook pastorale werkers, hulpverleners, familie, vrienden en kennissen, die het allicht heel goed kunnen gebruiken in hun (samen)leven en (samen)werken.

Verder gaan voorbij je verdriet
Na het Woord Vooraf volgen acht hoofdstukken over Verdriet: over in verwarring zijn, over erkenning & herkenning, over onbegrip & eenzaamheid, over onverwachte emoties en geloof & twijfel, over meervoudig en gezamenlijk verdriet, over verdriet doorléven, en over verder gaan voorbij je verdriet.
Per hoofdstuk staat een bijbeltekst centraal, afkomstig uit verschillende vertalingen. Voorafgaand aan de vermelde bijbeltekst bestaat elk hoofdstuk eerst uit een korte inleiding op het thema en na de bijbeltekst volgt dan een korte overdenking over die inleiding en over dat bijbelgedeelte.
De schrijvers van dit boek - Marike de Reuver, Lida Tamminga en Jan Piet Vlasblom - willen de woorden uit de Bijbel laten klinken, om daarmee een handreiking te schrijven voor mensen die in een tijd van verdriet leven.

In verwarring

• Verdriet zit niet alleen in je hoofd, maar het vult elke cel van je lichaam.
• Verdriet kun je moeilijk sturen.
• Wat kun je je eenzaam voelen.
• Het is fijn als er iemand met je mee wil kijken, maar het is ook moeilijk om uit te leggen wat je precies voelt.

Erkenning & Herkenning

• Verdriet beheerst je hele doen en laten.
• Het is moeilijk om aan anderen duidelijk te maken wat je doormaakt.
• Erken maar dat je verdriet hebt en dat het veel van je vraagt.
• Je kunt alleen in je eigen tempo en op jouw eigen manier bezig zijn met verdriet.
• We weten vaak niet goed hoe we moeten reageren op verdriet.
• Er is veel stil verdriet waar je moeilijk over kunt praten.
• Wat is het fijn als anderen jouw verdriet herkennen.
• De Bijbel is oneindig veel menselijker voor ons dan wij zijn voor onszelf.
• God is aandachtiger voor ons dan wij zijn voor onszelf.

Onbegrip & Eenzaamheid

• Onbegrip maakt eenzaam.
• Moeilijk zijn de goedbedoelde adviezen waar je weinig aan hebt, maar die je ook niet zomaar wilt negeren.
• Probeer met elkaar in gesprek te blijven en zoek naar activiteiten die je samen kunt doen.
• Eenzaamheid went nooit.
• Hoe gelovig je ook bent, dat sterk zijn, lukt niet altijd.

Onverwachte emoties

• Verdriet kan zo ongeveer alle emoties oproepen die er bestaan.
• Beleven en doorléven van verdriet verloopt niet volgens een keurig dalende lijn.
• Blijdschap en verdriet kunnen heel goed naast elkaar bestaan.
• Ellende betekent dat je niet bent waar je moet zijn.
• Je mag weten dat God jou nabij is in je ellende.

Geloof & Twijfel

• In de Bijbel vind je geen pasklare antwoorden, maar je leest wel dat God je vasthoudt, ook als jij geen houvast vindt bij Hem.
• Door verwijten heen wordt aan de relatie gebouwd.
• De relatie met God kan wel wat grote woorden hebben.
• Een vriendschap met de Eeuwige is een eeuwige vriendschap.

Meervoudig & Gezamenlijk

• Bij elk nieuw verdriet komt het oude verdriet boven.
• Er is gewoon niet genoeg ruimte in je hoofd om twee verdriet-ervaringen tegelijk te doorleven.
• Verdriet vergelijken leidt tot niets.
• Vaak voel je je door bemoedigingen juist nog verdrietiger.
• Algemene troostwoorden werken niet.
• Als je getroffen wordt door verdriet, raak je je zekerheden kwijt en word je door tranen verblind.
• Als God jouw naam noemt, betekent dit, dat Hij weet wie je bent, met alles wat je benauwt.

Doorléven

• Verdriet doorléven, verwerken, is hard werken.
• Omdat het voor een ander moeilijk is om je verdriet aan te voelen, kun je maar het beste gewoon vertellen over je verdriet.
• In tijden van verdriet is jouw valkuil dat jij er bent voor je partner, je kinderen en je familie, maar dat jij zelf intussen uitgeput raakt.
• Er bestaat geen harder woord dan 'voorbij'.
• Je moet door het verdriet heen, in het vertrouwen dat zich een weg zal openen. Maar het blijft eng.

Verder gaan

• Wandelen of fietsen in de natuur werkt helend.
• Door beweging voel je je prettiger.
• Wees in de tijd van verdriet maar een beetje milder voor jezelf. Verwen jezelf.
• In de eerste tijd van verdriet kun je minder dan vroeger.
• Diep verdriet raak je nooit meer helemaal kwijt.
• Je bent uiteindelijk veilig, omdat God je vasthoudt. Hij zal je vasthouden tot in je diepste verdriet.

Werktuigbouwkunde @ Stenden @ Emmen

Woensdag 26 juni 2013 

De Sustendenble solar boat van Stenden Hogeschool in Emmen

HBO Werktuigbouwkunde
Halverwege mijn werkdag breng ik een werkbezoek aan de locatie van Stenden Hogeschool in Emmen. Daar zijn we enkele uren met elkaar in gesprek over onder andere de doorontwikkeling van de HBO-Bachelor-opleiding Werktuigbouwkunde, die we hier aanbieden in onze hogeschoolvestiging in Emmen.

Sustendenble solar boat van Stenden
Als ik door de technieklokalen loop, wordt juist op dat moment de door studenten en medewerkers van Stenden gebouwde solar boat 'Sustendenble' van Stenden Hogeschool in één van die werkplaatsen gereden.
Onze solar boat heeft vorig jaar deelgenomen aan de Dong Solar Challenge-solar boat race langs de Friese elfsteden.

Stenden toont duurzaam varen in De Veenvaart
Enkele weken geleden is de Sustendenble solar boat van Stenden Hogeschool ook nog uitgevaren om deel te nemen aan de opening van De Veenvaart in Emmen, de nieuwe vaarverbinding door de Drentse en Groninger veenkoloniën. Deze Solar Boat van Stenden Hogeschool voer mee tijdens de opening van De Veenvaart op 8 juni 2013, om te tonen hoe je met dit duurzame vaarconcept het behoud van natuur en milieu ondersteunt.

You know where to go!

Dinsdag 25 juni 2013

De cover van de Academic Calender 2013-2014

Nieuw collegejaar in zicht
Over ongeveer tien weken begint binnen Stenden Hogeschool het nieuwe hogeschooljaar 2013-2014. Na de aanstaande zomervakantie komen studenten en medewerkers uit alle windstreken, vanuit alle werelddelen weer bijeen om samen een nieuw collegejaar op te starten. Niet alleen de lesroosters dienen dan tijdig beschikbaar te zijn, maar ook de overall jaarkalender voor het nieuwe collegejaar. Een nauwgezet proces van plannen en afstemmen heeft er ook dit jaar weer toe geleid dat de 'Academic Calender 2013-2014' voor het komende collegejaar tijdig beschikbaar is.

Academic Calender 2013-2014
De Academic Calender van Stenden University of Applied Sciences verschijnt in diverse uitvoeringen, waaronder deze kleine kalender op zakformaat. Deze kleine kalenders liggen vanaf deze week op veel plekken in de hogeschool, om ze mee te nemen voor gebruik in het komende hogeschooljaar. En uiteraard is de meer gedetailleerde versie van deze jaarkalender tijds- en plaatsonafhankelijk ter inzage via ons intranet IStenden. Het is voor alle studenten en medewerkers een onmisbaar document om je studie en/of werkzaamheden zo goed en efficiënt mogelijk te plannen.

Content
In een oogopslag vind je voor alle vijf moduulperiodes onder andere welke de onderwijs-, studie- en toetsweken zijn, wanneer het hogeschoolgebouw gesloten is of gewijzigde openingstijden heeft, wanneer de moduulroosters gepubliceerd worden, wanneer de bijzondere hogeschoolactiviteiten zijn en ook de lestijdentabellen van alle vijf Nederlandse hogeschoolvestigingen zijn overzichtelijk vermeld.

You know where to go!
Deze week is de nieuwe Academic Calender gepubliceerd. Deze Academic Calender 2013-2014 van Stenden Hogeschool kreeg voor het komende collegejaar als passende titel mee: 'You know where to go!'.

Stifting Nijkleaster vergadert in Jorwert

Maandag 24 juni 2013

Nijkleaster is gevestigd in de Sint-Radboudkerk in Jorwert

Jaarlijkse Pinkersterpelgrimage naar Nijkleaster in Jorwert
Vanavond komt het bestuur van de Stifting Nijkleaster bijeen in Jorwert, de vestigingsplaats van Nijkleaster. Het is de laatste vergadering voordat we allen het zomerreces in gaan.
We beginnen met terugblikken; eerst op onze vorige bestuursvergadering, en al wat daarop volgde, en daarna op het Nijkleaster Pinkster Paad. Deze driedaagse pelgrimage van Stifting Nijkleaster rond het afgelopen Pinksterfeest is een succes geweest. Een groep van zo'n 30 pelgrims wandelde op de zaterdag vóór, en de zondag en maandag van Pinksteren van de Nicolaaskerk in Stavoren, via Gaastmeer en Wommels naar de Sint-Radboudkerk in Jorwert. 's Nachts overnachtte de groep bij hartelijke gastgezinnen in Gaastmeer en Wommels. Evenals Nijkleaster draait het bij deze Pinksterkuier ook om Stilte, Bezinning en Ontmoeting. Deze drie elementen zijn ook goed uit de verf gekomen tijdens deze Pinksterpelgrimage. We besluiten jaarlijks een Pinksterkuier te organiseren, nu eens meerdaags zoals dit jaar, dan eens eendaags op Pinkstermaandag.

Lopende zaken
Vervolgens bespreken we het Jaarverslag van onze Stichting over het jaar 2012, en daarna ook de financiële jaaroverzichten. Na vaststelling van deze jaarstukken bespreken we de lopende subsidieverzoeken met betrekking tot de tweede fase van de verbouw van Nijkleaster in de Jorwerter Sint-Radboudkerk. Daar vloeit dan ook het gesprek over de huisvesting van Nijkleaster op de langere termijn uit voort.
Na de mededelingen uit de Kleasterried kijken we vooruit naar de programmering van het komende seizoen, bestaande uit onder andere de wekelijkse Kleaster-ochtenden, de maandelijkse Kleaster-zaterdagen en - zondagen, de Open Dag van oktober 2013 en de Vrijwilligersdag van november 2013, en tenslotte ook het vergaderschema voor het komende Kleaster-bestuursseizoen.

Na 40 jaar is Gods volk de woestijn voorbij

Zondag 23 juni 2013 

Zandbed onder de vloer van gewassen grindtegels

Vieren van de verbouwing
Vanmorgen zijn we als Protestantse Gemeente van Stiens gezamenlijk bijeen in De Hege Stins. Er is vanmorgen geen kerkdienst in de Sint-Vituskerk, omdat we vandaag als gemeente samen willen stilstaan bij de aanstaande ingrijpende verbouwing van De Hege Stins. Daarom zijn onze beide gemeentepredikanten Desirée Scholtens & Jaap Overeem in deze gemeenschappelijke ochtendviering de beide voorgangers.
Tijdens deze kerkdienst vragen we een zegen over de komende verbouwing van ons 40 jaar oude kerkgebouw, dat na vandaag gedurende de nu komende zomermaanden qua interieur een majeure metamorfose zal ondergaan, teneinde ons kerkelijk centrum voor de periode van de komende tientallen jaren weer up tot date te maken om nog vele jaren bijvoorbeeld samen te vieren, te zingen, te dienen en te geloven. Met dat vooruitzicht mag de aanstaande verbouwing alleszins als een feest worden gezien.

Geslaagd Benefietconcert
Gisteravond was hier in De Hege Stins een geslaagd Benefietconcert voor en door gemeenteleden - jong en oud - waarbij de opbrengst van dit feestelijk concert was bestemd voor de verbouwing en de modernisering van het Jeugdhonk in De Hege Stins. De Ouderling van Dienst maakt vanmorgen bij aanvang van de kerkdienst bekend dat dit succesvolle Benefietsconcert gisteravond ruim € 1.600,- heeft opgeleverd, zowaar een prachtig bedrag, dat de jeugd van onze gemeente in ons Jeugdhonk ten goede zal komen. 

Wat houd ik van Uw huis
De themadienst voor de verbouwing van vanmorgen staat geheel in het teken van de facelift die De Hege Stins zal ondergaan. Bijpassende liederen zoals het aanvangslied 'Wat hou ik van Uw huis' en het slotlied 'Wij trekken steeds verder' zijn door de liturgen zorgvuldig geselecteerd voor dit doel.
De beide voorgangers benadrukken in hun twee-preek de noodzaak om op gestelde tijden ook eens iets los te laten, van wat haar verhaal en waarde voor het gros van de gemeente in de loop van de afgelopen gemeentejaren heeft verloren, maar daarbij ook benadrukkend dat je zorgvuldig mag koesteren wat haar verhaal en waarde in het verleden heeft behouden en waarvan we vinden dat het ook nog toekomstbestendig is. Zo blijven we ook in de komende jaren graag dichtbij de bron, bij Gods Woord, de Bijbel, waarvan de verhalen al duizenden jaren haar waarde hebben bewezen en ook in de komende jaren allicht nog 'houdbaar' zullen blijken; daar hebben dan alle vertrouwen in.

Dus, die Bijbel, die houden we erin - ook na de verbouwing.

En tijdens de verbouwing gaat Gods Woord gewoon door.

Gods volk trok 40 jaar door de woestijn

Vanaf morgen zal het kerkgebouwinterieur worden gestript. De immense vloer van gewassen grindtegels gaat er na 40 jaar uit. Met de kinderen van de Kindernevendienst wordt tijdens de kerkdienst vanmorgen even een kijkje genomen op de plaats waar alvast zo'n grote tegel uit de vloer is gehaald. Eén van de kinderen mag in de kerkzaal even graven in het zandbed dat onder de tegelvloer ligt.

Aan het eind van de kerkdienst wordt voorafgaand aan het gebed na de verkondiging van de 40 jaar oude tegelvloer en van de nieuwe tegelvloer één tegel naar voren gehaald en op het liturgisch centrum rechtop tegen de viertafel gezet. Dan wordt gedankt, en gebeden, waarbij ook Gods Zegen wordt gevraagd op de aanstaande verbouwing; dat die in goede orde en zonder ongelukken mag plaatsvinden.

Aan het eind van de kerkdienst wandelen de kerkgangers zingend onder orgelspel de kerkzaal uit. Een peuter neemt dan de gelegenheid te baat om snel naar het zandgat in de tegelvloer te lopen, om daar met een kleine schep alvast enkele scheppen vol zand uit het tegelgat te scheppen. Hij zou eigenlijk morgen eens even terug moeten komen, want als morgen de hele tegelvloer van de kerkzaal is verwijderd, zal de bodem van de kerkzaal één kolossale zandbak zijn, voor zo'n peuter zal dat dan gelijken als een uitgestrekte zandwoestijn, waar 40 jaar lang Gods volk vertoefde.

Dienst van ingebruikname na de verbouwing
Tot en met eind september 2013 zullen al onze kerkdiensten worden gehouden in de Stienser Sint-Vituskerk.
Pas op 6 oktober 2013 zal dan de tijdens onze Startzondag 2013 de feestelijke heropening worden gevierd van het dan geheel gemoderniseerde kerkgebouw van De Hege Stins. Dan mogen we vanaf die dag genieten van onder andere gereinigde muren en van geheel nieuw meubilair op een nieuwe vloer van de kerkzaal.

Geef nooit op

Zaterdag 22 juni 2013

Cover van Geef nooit op

Droom wordt werkelijkheid

Nagenoeg blind de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela lopen.

Alleen, zonder echte voorbereiding.

Iedereen riep dat het onmogelijk was, en onhaalbaar.

Het was meer een droom dan een realistisch plan.
Nog vóór mijn avontuur begint, loop ik al tegen een muur op van beperkingen.

Ik worstel met gedachten en overpeinzingen. Zet ik door? Of geef ik toe?

En hoewel ik de vele risico’s maar al te goed begrijp, mijn droom blijft als een sluier over me heen hangen, wachtend tot die droom ooit werkelijkheid wordt.

Ik ga toch

Robert van der Wolk – geboren in 1981 - wilde ondanks zijn fysieke beperkingen deze ultieme uitdaging aangaan. Hij wilde zijn droom najagen, en zijn grenzen opzoeken.

Door niet op te geven, laat Robert zien dat je tot veel meer in staat bent dan je aanvankelijk dacht.
In de zomer van 2009 start Robert van der Wolk op 28 jarige leeftijd nagenoeg onvoorbereid met zijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.

Ondanks veel geopperde bezwaren van familie, vrienden en kennissen pakte hij zijn spullen in een veel te zware rugzak, en dan begint zijn avontuur.

Verslag van zijn Camino

Tijdens zijn wandeltocht van het zuid-Franse Saint-Jean-Pied-de-Port naar het circa 800 kilometer verderop liggende noordwest-Spaanse Santiago de Compostela houdt Robert zijn gedachten, angsten, successen en andere belevenissen bij.

Na zijn thuiskomst vanuit Santiago de Compostela heeft Van der Wolk zijn belevenissen uitgewerkt tot een boek. Zijn reisverslag kreeg de passende titel: ‘Geef nooit op’.

Zijn pelgrimsverslag is dus een autobiografisch boek, dat je meeneemt in een wereld van uitdagingen, van ontberingen en van ontroering. Het boek kan je aan het denken zetten over je beperkingen, en vooral over je mogelijkheden en je innerlijke kracht.

To awaken possibilities

Robert van der Wolk leeft sinds zijn 21^e levensjaar met een gezichtsvermogen van minder dan 10% als gevolg van diabetes. Desondanks voltooide hij zijn studies ‘Human Resource Management’ en ‘International Trainer’.

Van der Wolk is oprichter van het trainingsinstituut ‘Choicepoint ‘, waar Robert jongeren en iets oudere young professionals inspireert om het maximale uit hun leven te halen. Als trainer wil hij mensen enthousiasmeren om zich persoonlijk te ontwikkelen naar succes.

Met zijn inzicht in mogelijkheden, door zijn overwinningsmentaliteit en door zijn gedrevenheid weet Robert hoe beperkingen aanvankelijk belemmerend kunnen werken in het realiseren van je dromen.

Success begins in your mind

• De Camino is de beste reden om mijn grenzen te verleggen.
• Zes weken met elkaar door Spanje reizen, vergt vertrouwen, liefde, maar zeker ook doorzettingsvermogen; van beide kanten.
• Het gevoel dat ik met een geweldige vrouw, die me veel te leren heeft, maar van wie ik ook veel geniet, mijn reis naar Santiago zal delen, verblijdt me als ik er alleen al aan denk.
• Heb je ooit één van je dromen omgezet in een concreet doel? Durf je jezelf toe te staan die droom te realiseren? Je moet alles eruit halen wat er in zit. Durf je droom te leven.
• In het verleggen van mijn persoonlijke grenzen ontdek ik nieuwe gebieden: in mezelf, in anderen en in de wereld.
• Het leven volgt zelden exact een van te voren opgestelde planning.
• Door de Camino kom ik naar het volgende niveau in mijn ontwikkeling: fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel. Het is een enorme stap uit mijn comfortzone.
• Soms is vragen of naar anderen luisteren, adviezen en tips aannemen best een effectieve manier om te komen waar je wilt.
• Ik neem ook verantwoordelijkheid voor mijn eigen daden door bij mijn oorspronkelijke plan te blijven.
• Vrijwel altijd is het, dat wanneer je oude deuren dicht doet, er nieuwe open gaan.
• Een doel is een droom met een deadline.
• Gaandeweg de route besef ik steeds meer dat de wereld er niet zwart-wit uitziet. Het maakt niet uit of je zwart of wit denkt. Het gaat om de bereidheid tot luisteren.
• Het gaat er niet om hoe je iets ziet, maar dat je bereid bent om van mening te verschillen ,en desondanks met elkaar in dialoog blijft.
• Als je kijkt en luistert in metaforen over wat er door de kerk gezegd wordt, dan ben je verbaasd hoe dicht dat staat bij persoonlijke ontwikkeling: het is de manier waarop je naar een situatie of gebeurtenis kijkt en hoe je ermee om gaat. Het is dus niet de gebeurtenis zelf die de betekenis houdt.
• Wat kan een mens toch wijs worden van enkel een wandeling. Intern gebeurt er van alles. Je loopt uiteindelijk met jezelf, ongeacht met wie je samenloopt. Hoewel iedereen vandaag het deel van de Camino gezamenlijk loopt, heeft iedereen toch ook weer zijn of haar eigen route gelopen. Dat is het magische aan deze route. De manier waarop de ervaring zich openbaart, kan hetzelfde zijn, maar de manier waarop zij wordt ontvangen, is vrijwel altijd verschillend.
• Het leven is net als de Camino. De Camino is een persoonlijke tocht. Voor mij ging het voornamelijk om oude dingen – ballast - los te laten. Het gaat om wat je vaak gebruikt en wat je werkelijk nodig hebt. De rest dump je.
• Het leven gooit je genoeg kansen toe om nieuwe ervaringen op te doen, en het is aan jou om ze te nemen. De vraag is: durf je in het diepe te duiken?
• Soms blijkt dat je niet weet dat je je doel al bereikt hebt.
• Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, dat loslaten. Ik besef dat ik de ander niet alleen loslaat om hem/haar zo haar vrijheid te geven, maar daarmee laat ik ook mijzelf vrij.
• De ironie is dat als je op zoek gaat naar iemand er slechts een kleine kans bestaat dat je hem of haar zult vinden. Wanneer je accepteert dat je alleen bent, komt er iemand op je pad die je uitnodigt om samen nieuwe gebieden te ontdekken.
• Een nieuwe groep mensen leren kennen, is spannend, want het voelt als een grote stap uit je comfortzone.
• We leven in het nu en genieten. Daar gaat het om.
• Deze pelgrimstocht is een ervaring die je zelf moet meemaken. Er gebeurt veel tijdens zo’n reis. Op alle fronten.
• De Camino is bij uitstek geschikt om je gevecht tegen eenzaamheid aan te pakken. Het is namelijk niet de Camino die je iets geeft; dat doe je zelf.
• Ik heb me alleen gevoeld tijdens wandelingen op de Camino, ook al was ik met andere mensen.
• Ik heb vastberadenheid in mezelf en het doorzettingsvermogen gevonden om deze Camino te voltooien.
• De Camino maakt je nederig en dankbaar.
• De Camino gaat tevens over het feit dat je ook afhankelijk bent van anderen, en dat je dat pas beseft als je een route zoals deze aflegt
• Ik heb het inzicht dat ik de Camino niet meer als een gevecht hoef te zien.
• We hebben slechts een paar dagen met elkaar doorgebracht, maar het voelt alsof ik je al jaren ken.
• De Camino laat een mens zijn ‘true colors’ zien – een imago ophouden voor zo’n lange tijd is immers ondoenlijk.
• Ieder loopt zijn eigen Camino, in zijn eigen tempo, en met zijn eigen uitdagingen en ervaringen, als metafoor voor het leven, dat je ook zelf kiest. De Camino naar Santiago brengt veel metaforen voor het leven.
• Als pelgrim loop je meer als individu de route naar Santiago. Ook al loop je met medepelgrims, in zekere zin bepaal je toch je eigen route, tempo en afstand.
• Ik geloof dat een ieder zijn eigen toekomst maakt.
• Als je het zelf niet weet, zorg dan dat je je heil zoekt bij iemand die wel de weg kent!
• Een stinkende, bezwete en kou lijdende pelgrim; dat is het leven op de Camino!
• Het liefst zou ik willen huilen, maar er komen slechts droge tranen.
• De weg naar de top maak je zelf; in je eigen tempo.
• Het leven van een pelgrim is fantastisch mooi, en ik besef nu dat menig pelgrim de Camino-koorts niet meer uit zijn systeem krijgt.
• Sinds ik besloten heb niet meer te vechten tegen de route - en belangrijker nog - tegen mezelf, is er meer rust ontstaan.
• De Camino heeft me vele kansen gegeven en veel van die kansen heb ik ook gegrepen. Ik ben er wijzer door geworden, sterker en ben veel meer over mezelf en het leven te weten gekomen.
• Ik ervaar het wandelen op zichzelf meer als een therapeutische, relaxte en zeer fijne en effectieve manier om tot mezelf te komen.
• Wanneer je de Camino naar Santiago loopt, merk je dat mensen er zijn op het moment dat ze er moeten zijn, en voor de tijd dat ze er moeten zijn.
• De kathedraal van Santiago de Compostela straalt iets uit dat ik met geen mogelijkheid kan beschrijven.
• Het is de groei tijdens de reis die de Camino waardevol maakt.
• Het leven is hier ongeremd, vrij en dat maakt het zo waardevol. Een groot contrast vergeleken met het stressvolle en door deadlines gerunde Nederland.
• De Camino naar Santiago de Compostela zorgt telkens weer voor nieuwe gebeurtenissen, nieuwe mensen, nieuwe ervaringen en nieuwe uitdagingen. Een levenservaring om nooit te vergeten.

Terugblik op de Camino

• De mensen die ik op de Camino ben tegengekomen, en met wie ik de eer had om mee te lopen, zijn als een familie van me geworden. Ieder voor zich.
• Het zal nog wel even duren voordat ik volledig ‘geland’ ben.
• Er zijn een hoop dingen die ik vanuit mijn ervaringen tijdens mijn Camino wil meenemen naar mijn dagelijkse leven hier. Het afgaan op mijn intuïtie, durven dromen, stapje voor stapje gaan voor wat ik belangrijk vind en waar ik naartoe wil, me toestaan meer te voelen en minder te rationaliseren, dankbaar zijn voor dat wat er is – elke dag, en bovenal mezelf toestaan te genieten van wat de dag ook brengt.
• Vechten (vaak tegen mezelf) kost me uiteindelijk veel meer dan het me oplevert.
• Ik denk aan plekken waar ik geweest ben, waar ik nu liever zou willen zijn en waar ik kan ontsnappen aan de hectiek van de wereld.
• Er is geen beter moment dan het nu.
• Ik kan er beter voor zorgen dat ik in de flow meega en mijn doel voor ogen houd.
• Jouw pad, jouw levenspad loop je uiteindelijk zelf en alleen.
• Ik ben groter dan mijn beperkingen. Ik ben net zo groot als mijn dromen die ik durf toe te laten in mijn mind.
• Elke stap is een risico. Hoe klein ook.
• Wat ik schrijf, dat leef ik.
• Geef nooit op.

Het Droomhuis of De Sleutels naar jouw eigen Klok

Vrijdag 21 juni 2013 

Het Droomhuis met de Sleutels naar jouw Klok

De zomer van CT
Ook in de vitrine van de opleiding Creatieve Therapie (CT) kun je zien dat we de zomervakantie naderen. De vorige expositie van beeldhouwwerk in Italiaans wit marmer is uit de vitrine gehaald, en deze tentoonstellingsruimte langs de Kennisboulevard van Stenden Hogeschool in Leeuwarden is voor de komende zomervakantieweken van dit aflopende collegejaar nog één keer gevuld, met een minimale zomerexpositie van één werk van een Duitse student van de HBO-bachelor-opleiding Creatieve Therapie.

Sleutels van een droomhuis
In de vitrine staat nu een open werkstuk, dat - getuige het aan de linker zijde bijgeplaatste tekstbord - als werktitel draagt: 'Het Droomhuis of De Sleutels naar jouw eigen Klok.
De deur van het Droomhuis staat open en in de ingang hangt een sleutel.
In 'Het Droomhuis' hangen verschillende sleutels; De 'Sleutels naar jouw eigen Klok'.
De nonchalant op het witte licht liggende papierrol versterkt het beeld van een droom.

Dichter Ü
Aan de rechterzijde ligt een gedicht, ondertekend met 'Dichter Ü, Afhaalpoëzie, 2013'.
Dat gedicht draagt als titel:

Later dan de laatste

Wie later dan de laatste is

is laatst

Laatst was ik eens te vroeg

tenminste dat dacht ik

of was de tijd misschien te laat?

Anderen waren er niet

maar ik voelde geen pijn

en geen gemis

ik was er

en er was tijd

Meestal ben ik net even later dan de klok

afgeleid van de verstrijkende tijd

door m'n eigen aandachtigheid

of juist het gebrek daaraan

vast overtuigd van de totale zinloosheid

van haast

Met haast

kom ik haast op tijd

en dus toch nog wat later

Geen punt

Tijd heeft een eigen maat

zonder klok

Uiteindelijk

is

alles

altijd

exact

op

tijd

Hier houdt het op, maar niet vanzelf

Donderdag 20 juni 2013 

Afstudeerpresentatie Sociaal-Juridische Dienstverlening van Baukje

Afstuderen bij Sociaal-Juridische Dienstverlening
Halverwege de ochtend komen we met ons hele gezin en een studiegenote van Baukje bijeen in een collegezaal van de Hanzehogeschool in Groningen. We zijn door Baukje uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de openbare sessie, waarin ze ten overstaan van twee docent-examinatoren van het Instituut voor Rechtenstudies van de Hanzehogeschool en een jurist-afstudeerbegeleider van Accare vanmorgen haar afstudeerscriptie zal presenteren en aansluitend zal verdedigen.
Baukje heeft het afgelopen afstudeerjaar van de HBO-Bachelor-opleiding Sociaal-Juridische Dienstverlening (SJD) stage gelopen en haar afstudeeronderzoek uitgevoerd bij Accare, een grote hulpverleningsinstantie voor kinder- en jeugdpsychiatrie. In aansluiting op haar afstudeerstage heeft ze in opdracht van Accare onder andere een stappenplan gemaakt, dat binnen Accare zal worden gebruikt als protocol voor huiselijk geweld bij volwassenen.

Houdt het hier op?
Nu haar afstudeerscriptie met positief resultaat is getoetst en is beoordeeld met het cijfer 8,2 is Baukje door de opleiding uitgenodigd om vandaag de resultaten van haar afstudeeronderzoek te presenteren, en om in aansluiting daarop haar afstudeeronderzoek te verdedigen in de daarna door de beide docent-examinatoren te stellen vragen.
Haar afstudeeronderzoek gaat over de juridische mogelijkheden omtrent het werken met een meldcode voor huiselijk geweld. De titel van haar onderzoeksrapport en van haar presentatie luidt: "Het houdt niet op. Niet vanzelf', naar de gelijknamige televisiecommercial over huiselijk geweld.
Als Durkje, Pieter en ik vanmorgen in de Groningse collegezaal arriveren, staat Baukje bij het digibord, gereed om haar presentatie over enkele minuten aan te vangen. Hier houdt vandaag haar studie op, maar niet vanzelf, want de presentatie en de verdediging moeten nog wel met positief resultaat worden afgerond. 

Presenteren en verdedigen
Om 10.30 uur begint de presentatie. In circa tien minuten leidt Baukje ons met het digibord via een filmpje en diverse e-slides door haar afstudeeronderzoek. Daarna volgt een stevige bevraging door de beide docent-beoordelaars, middels vragen over uiteenlopende aspecten van allerlei aard, die te maken hebben met het afstudeeronderzoek. Lenig gebruik makend van de tijdens haar opleiding verworven kennis, inzicht, houding en vaardigheden (ofwel competenties) reageert Baukje op de gestelde vragen. Na enige tijd beginnen ook de anderen in de zaal vragen te stellen, geeft Baukje antwoord en ontstaat een verdiepend gesprek over en naar aanleiding van dit afstudeerproject en van de resultaten die daaruit voortvloeien. De tijd vliegt zo om en voordat je het in de gaten hebt, moeten we toch echt stoppen met vragen en discussiëren, want het uur is om.

Evalueren en beoordelen
We worden allen verzocht om de zaal even te verlaten, opdat de beide docent-examinatoren gezamenlijk het uur evalueren en komen tot een beoordeling van de presentatie en de verdediging. Niet alleen binnen in het lokaal, maar ook op de gang wordt door ons druk geëvalueerd, en de boeiende discussie van zojuist wordt ook nog eens vrolijk voortgezet.
Dan worden we allen uitgenodigd om weer in de collegezaal terug te komen en daar delen de docenten dan mee dat Baukje met vlag en wimpel is geslaagd voor deze afstudeersessie, en dat haar presentatie en verdediging wordt beoordeeld met het cijfer 9! Na middeling van de beide cijfers, studeert Baukje daarmee af met het eindcijfer 8,4; zowaar een hele prestatie.

Gezegend en gelukkig
We drinken beneden in het studentencafé nog even een kop koffie of thee en blikken terug op een geslaagde afsluiting van Baukje haar studie. Als Durkje en ik even later in de auto stappen om weer naar ons werk in Leeuwarden terug te rijden, rijden er twee trotse ouders van Groningen naar Leeuwarden, nagenietend van de performance van onze knappe dochter. We zijn het er wel over eens dat haar vierjarige deelname aan het uitdagende Honours Programma van de Hanzehogeschool naast haar studie, voor Baukje ook zeker meerwaarde heeft gehad, want het is prachtig om als ouders te zien hoe je dochter - maar dat gold ook voor onze andere kinderen en hun aanhang - zich in het hoger onderwijs zo goed heeft doorontwikkeld tot startbekwaam beroepsbeoefenaar. We zijn gezegende mensen, en dankbaar dat zoveel geluk ons 'zomaar' in de schoot is geworpen.

L'ignorance

Woensdag 19 juni 2013 

Cover van de roman Onwetendheid

Onmogelijkheden

Op mijn verjaardag in 2002 kreeg ik de roman 'Onwetendheid' kado, geschreven door de in het Tsjechische Bohemen geboren auteur Milan Kundera. Dit boek is de derde roman die Kundera in de Franse taal schreef, in de jaren dat hij in Frankrijk woonachtig was. De oorspronkelijke titel van dit boek is 'L'ignorance'. De Nederlandse vertaling- die ik las - is van Martin de Haan.

Deze roman is een indrukwekkende uitwerking van één van Kundera’s centrale thema’s: 

1. de onmogelijkheid om een kans die je hebt laten schieten alsnog te benutten; 
2. de onmogelijkheid je leven vanaf een bepaald punt opnieuw te beginnen.

Op een subtiele, onnadrukkelijke manier verweeft Kundera scènes uit het heden en het verleden tot een meerstemmig geheel – waarbij je als lezer met meer vragen dan antwoorden achterblijft. 

Waar ben ik thuis? 

Na de val van het communisme wordt de in Frankrijk wonende Tsjechische emigrante Irena door haar omgeving gepusht om terug te gaan naar haar geboorteland. Haar Zweedse vriend Gustaf zet een vestiging van zijn bedrijf op in Praag. Ze pendelen heen en weer tussen Frankrijk en Bohemen, en zo maakt Irena opnieuw kennis met haar land van herkomst.
Maar het land waarin ze terugkeert, is niet meer het land waaruit ze is vertrokken. Niet alleen is Praag inmiddels onherkenbaar veranderd; voor haar vroegere vriendinnen bestaat zijzelf ook niet meer, of alleen als iemand uit het verleden, die ze niet meer is: niemand vraagt naar haar eigen leven in Frankrijk, iedereen neemt als vanzelfsprekend aan dat Praag voor Irena haar ware thuis is.

Het leven geeft geen tweede kansen

De enige die haar begrijpt, is een man die ze op het vliegveld van Parijs ontmoet. Dat is Josef, een Tsjechische emigrant die in Denemarken woont, en die ook voor korte tijd naar Bohemen gaat. Ze herkent in hem de man met wie ze na een feestje bijna een relatie was begonnen. Bijna, maar ze zag er indertijd van af, omdat ze toen verloofd was. 

Nu - jaren later - maken Irena & Josef een afspraak voor een ontmoeting in Praag. Nadat ze daar in zijn hotel hartstochtelijk de liefde hebben bedreven, blijkt hij haar tot haar verbijstering niet eens herkend te hebben. 

Hij laat haar slapend achter op bed en vertrekt weer naar Denemarken. Met pijn in het hart realiseert Irena zich dat het leven haar geen tweede kansen biedt.

Citaten

• Nostalgie is dus de pijn van het onvervulde verlangen om terug te keren.
• Hoe gruwelijk fascistische dictaturen ook zijn, ze verdwijnen met hun dictator, dus de mensen kunnen blijven hopen.
• De emigrantendroom: een van de vreemdste verschijnselen van de tweede helft van de twintigste eeuw.
• Als herinneringen niet steeds opnieuw worden opgeroepen in gesprekken tussen vrienden, verdwijnen ze.
• Emigranten die bij elkaar klitten in koloniën van landgenoten vertellen elkaar tot vervelens toe dezelfde verhalen, die daardoor onvergetelijk worden.
• Ze weten niet hoe moeilijk het is om in een vreemde wereld een plekje voor jezelf te vinden.
• Besluiten te sterven is voor een puber veel gemakkelijker dan voor een volwassene. Voor een jongere is de toekomst ver weg, abstract, onwezenlijk, iets waarin hij niet echt gelooft.
• Het geheugen kan van het verleden maar een klein fragmentje bewaren.
• Twee mensen hebben niet dezelfde herinneringen, beiden hebben ze een paar kleine situaties uit het verleden onthouden, maar niet dezelfde; hun herinneringen lijken niet op elkaar, vinden elkaar niet, en zelfs in kwantitatief opzicht zijn ze onvergelijkbaar.
• Bereid zijn je leven te geven voor je land: alle naties hebben die verleiding van de zelfopoffering gekend.
• Vroeger luisterde men uit liefde naar muziek, maar tegenwoordig brult ze overal en altijd.
• Amper twintig; de leeftijd van onwetendheid.

Fryslân groet Zuid-Afrika

Dinsdag 18 juni 2013 

De kadokorf voor Uilkje wordt elke dag voller

Ineens mis je het
Vorig jaar vertrok weer één van onze collega's van Stenden Hogeschool Leeuwarden om aan het werk te gaan in onze Zuidafrikaanse vestiging van Stenden University in Port Alfred.
Het is natuurlijk een prachtige ervaring om bij één van onze buitenlandse sites voor korte of lange tijd werkzaam te zijn, maar als je een tijdje in het buitenland aan het werk bent, ga je toch op één of ander moment een aantal van die typische Nederlandse dingen missen, waarvan je waarschijnlijk van tevoren nooit had vermoed dat dàt nu juist zou zijn wat je mist in het buitenland.
Waarschijnlijk ken je dat gevoel wel, als je bijvoorbeeld in het buitenland op vakantie bent, en in de supermarkt nergens dat ene ingrediënt kunt vinden voor de maaltijd van vandaag.

Verrassing
Net zoals dat doorgaans bij familiebezoek en vriendenbezoek aan geëmigreerde familie of vrienden ook gebeurt, is heel snel het idee geboren om voor de in het buitenland werkende Nederlandse collega's als verrassing iets uit Nederland mee te nemen tijdens een werkbezoek vanuit een Nederlandse vestiging aan een buitenlandse site van Stenden University.

Nederlandse exportproducten
Zo zijn vorige week bijvoorbeeld twee collega's naar onze Zuidafrikaanse hogeschoolvestiging geweest om daar een audit uit te voeren op de kwaliteit van het onderwijs en de organisatie in die Stenden-locatie in Port Alfred.
Ruim een week daarvóór werd er een korf op onze stamtafel in de koffiehoek geplaatst, waar alle collega's voor Uilkje een verrassing in konden doen. Enkele suggesties waren gegeven op grond van wat we wisten dat allicht bijzonder welkom zou zijn. Binnen enkele dagen was deze kadokorf gevuld met een gevarieerd assortiment van allerlei theesoorten, pastakruiden, snoepgoed, oosterse kruiden voor bijvoorbeeld nasi, Hollandse stroopwafels, en verder nog enkele andere verrassende kadootjes. Allemaal attenties die natuurlijk niet groot en niet zwaar mogen zijn, want het moet in het vliegtuig allemaal wel mee kunnen met de rest van de persoonlijke en zakelijke bagage.

Fryslân groet Zuid-Afrika
Aan het eind van de week zat de mand vol en vandaag hoorde ik van één van de collega's die weer terug was gekomen uit Zuid-Afrika dat alle Nederlandse kadootjes met de Friese groeten in dank waren aanvaard. Het zijn maar kleine attenties, maar die maken wel het verschil, want heel even ben je er als collega's in Leeuwarden en in Port Alfred weer even nadrukkelijk bij bepaald dat we op het noordelijk halfrond en op het zuidelijk halfrond van deze aardbol gezamenlijk als collega's en studenten één grote community vormen van ongeveer duizend Stenden-medewerkers en ongeveer tienduizend Stenden-studenten, wereldwijd verspreid over negen hogeschoolvestigingen in vijf verschillende landen.

Tegen Beter Weten 6

Maandag 17 juni 2013 

Cover van Tegen Beter Weten deel 6

Poëziewedstrijd

In het jaar 2000 schreef de Vrije Universiteit (VU) van Amsterdam als onderdeel van het themaproject 'Dichter bij de waarheid' voor het eerst een prijsvraag uit om gedichten te schrijven waarin wetenschap een rol speelt. De uitdaging was gelegen in de vraagstelling of dichtkunst en wetenschap niet te ver uiteen lagen om tot een zinvolle, kwalitatief aanvaardbare synthese te geraken.Dat bleek niet het geval te zijn; integendeel!

De levende stad

Daar waar in de eerste jaren de VU-Podium-Poëzieprijs de 'wetenschap in de breedste zin des woord' tot thema heeft, is in het jaar 2005 gekozen voor een minder omvattend subthema: 'de levende stad'. De samensteller en coördinator van deze dichtbundel - Gert J. Peelen - schrijft in zijn woord vooraf dat na het uitschrijven van deze poëzieprijs bleek dat de stad voor velen een onuitputtelijke inspiratiebron is. De meeste deelnemers pikten de kern van dit jaarthema wel op, namelijk, dat 'de mens in weerwil van plannen en projecten de stad tot een dynamisch geheel, tot een levend organisme maakt'.
De uitgave van 2005 kreeg als titel: 'Tegen beter weten 6', met als subtitel: 'de levende stad'. 

Ruim 600 gedichten van circa 200 dichters

Dit jaarthema bood allerlei dichters aanleiding tot een kritische interpretatie van 'de levende stad'. Toen de inzendtermijn sloot, bleek dat de oproep om gedichten in te zenden, leidde tot de eindstand van ongeveer 200 dichters met een totaal van meer dan 600 ingezonden gedichten.

Jury

De jury van VU-podium stond onder voorzitterschap van Theo de Boer. Ook Jan Kal en Rita Vrij maakten deel uit van deze drie leden tellende jury.

Prijzen

Deze bloemlezing bevat 32 gedichten van 23 deelnemende dichters.

De jury heeft Hein Walter bekroond met de ‘VU-podium Poëzieprijs 2005’.

De winnende gedichten zijn:

· 1e prijs: zonder titel van Hein Walter;

· 2e prijs: ‘Adagio D956’ van Dan Falck;

· 3e prijs: ‘Jutphaas' van André Degen.

Poëzieserie

Dit zesde deel in de poëzieserie “Tegen beter weten” is een uitgave van het toenmalige VU-podium, gelieerd aan de Vrije Universiteit (VU), het VU-medisch centrum en Christelijke Hogeschool Windesheim.

Andere delen uit deze serie ‘Tegen beter weten’ zijn:

• 2000 Deel 1 Tegen beter weten;
• 2001 Deel 2 Tegen beter weten 2; 
• 2002 Deel 3 Tegen beter weten 3;
• 2003 Deel 4 Tegen beter weten 4; 
• 2004 Deel 5 Tegen beter weten 5;
• 2006 Deel 7 Tegen beter weten 7; 
• 2007 Deel 8 Hemelbestormers; 
• 2008 Deel 9 Taalgrens voorbij.

De levende stad van Hein Walter
Het met de eerste prijs bekroonde gedicht van Hein Walter draagt geen titel. Walter vergelijkt in het prijswinnende gedicht de stad met een als goedaardig schepsel bedoeld monster, waar hij het eerste vers afsluit met: 'We dachten een goedaardig schepsel te maken, maar creëerden een monster'.
In deze gedichtenbundel zijn vijf gedichten van Hein Walter gepubliceerd. Eén van die gedichten is getiteld: 

Onderstad

Ze bestaat uit aarden en stenen en resten
van eeuwen van alles en ligt levend begraven
onder stoepen en straten - stedelingen houden
van ordening en schone schoenen.

Ze krijgt haar zuurstof door kieren
en vergeten gaten: een vuilnisveldje of
een braakliggend fabrieksterrein waar ze scheuren
in het cement heeft weten te ademen. Als een weg
wordt aangelegd, bunkert ze diepe teugen lucht.

Ze aanvaardt haar bestaan
niet zonder pesterijtjes: waar ze kan, duwt ze
boomwortels door ons wegdek en onkruid
stookt ze steeds weer tussen onze plantjes
tegen ons op. Maar we krijgen haar wel.