Dinsdag 2 juli 2024
 |
| Tekstbord op de kapel bij Oia in Spanje |
De Here zegene u
en behoede u;
de Here doe zijn aangezicht
over u lichten
en zij u genadig;
de Here verheffe
zijn aangezicht over u
en geve u vrede.
Heenzending met Zegen
Voor ons als kerkgangers in Stiens is het al zo heel gewoon bijzonder dat wij aan het eind van de kerkdienst van de voorganger Gods Zegen met bovenstaande woorden meekrijgen.
En in andere gevallen ontvangen we Gods Zegen ook wel met andere gesproken of gezongen woorden, zoals bijvoorbeeld met de Zegen van Sint Patrick, die begint met: De Heer is vóór u om u de juiste weg te wijzen, enz.
We hopen dan dat Gods Zegen in ons mag doorwerken. Na deze heenzending mogen we als gezegende mensen naar buiten gaan, de wereld in, om na de kerkdienst de dienst van de kerk de wereld in te brengen, en om tot zegen te zijn voor iedereen die we daarna zullen ontmoeten. Wat zou het mooi zijn dat door die ontvangen Zegen iets van Gods goedheid en genade door ons zichtbaar gaat doorwerken in de dagen die erop volgen.
Pelgrimszegen
Zo’n heenzendingszegen – maar dan anders – mochten Durkje en ik eind april van dit jaar (2024) ontvangen bij aanvang van onze pelgrimstocht op de Spaanse Camino Mozárabe, van Almería via Granada en Córdoba naar Mérida; een wandelpelgrimage van 30 dagen door de bergen van de Sierra Nevada en de Sierra Morena, in het zuiden van Spanje.
In Almería maakten we kennis met de Spaanse Nely, die namens het pelgrimsgenootschap van Andalusië de startende pelgrims met raad en daad bijstaat, om zo goed als mogelijk van start te gaan op deze Camino Mozárabe. Nely vroeg ons of we met haar mee wilden naar de mis in de kathedraal van Almería, om aan het eind van de mis van de dienstdoende priester de pelgrimszegen te ontvangen. Wij maakten van dat lieve aanbod graag gebruik, en stonden aan het eind van de mis samen voor het altaar voorin de kathedraal, waar Durkje en ik ten overstaan van de kerkgangers de pelgrimszegen ontvingen.
Na de mis nam de priester ons mee naar de sacristie van de kathedraal, waar we het kathedraal-stempel in onze pelgrims-paspoorten kregen, als een soort zegel van de Zegen.
Als gezegende pelgrims werden we samen heengezonden, en vertrokken we de volgende ochtend in alle vroegte bij de kathedraal, voor een ruim vijf weken durende pelgrimstocht over eeuwenoude pelgrimspaden.
Ultreïa!
Zodra je in Spanje op straat loopt met je rugzak met daarop een Jacobsschelp ten teken dat je als pelgrim op weg bent naar Santiago de Compostela, word je heel vaak hartelijk gegroet door de Spanjaarden, en wensen ze je een ‘Buen Camino!’, ofwel een goede pelgrimstocht.
Al sinds de Middeleeuwen is het gebruikelijk dat pelgrims op weg naar Santiago de Compostela worden gegroet, en daarvoor gebruikte men dan de groet ‘Ultreia!’
Tot op heden wordt die pelgrimsreis-groet onderweg nog uitgesproken, en tot op heden ook in brieven en in emailberichten van pelgrims onderling.
Deze middeleeuwse pelgrimsgroet ‘Ultreia’ is tevens een pelgrimswens. Het betekent zoveel als: voorwaarts, ga door, geef niet op!
‘Ultreïa’ komt van het Latijnse ‘ultra’ of ‘ulterius’, wat betekent: hogerop, vooruit, ga verder, niet opgeven.
Je vindt het ook terug in bepaalde wapenspreuken zoals ‘Nec plus ultra’, wat staat voor: het hoogste, het allerbeste, dat wat door niets overtroffen wordt.
Ultreïa! E sus eia Deus adjuva nos!
Als pelgrims bijeenkomen, zingen zij graag samen het Ultreia-lied. Daarin komt achter te Ultreia-groet de spreuk “E sus eia Deus adjuva nos!”, dat zoiets betekent als: “En God helpe ons!”.
Onze pelgrimsherberg in Feinsum hebben wij zichtbaar de naam ‘Ultreia’ gegeven, zodat alle wandelaars en pelgrims die op het Jabikspaad onze refugio passeren, aangemoedigd worden om de pelgrimstocht (ook van het leven) moedig voort te zetten.
Als de zondags heengezonden kerkgangers zien wij het als een dienst van de kerk en als een dienst van ons als medepelgrims om passerende pelgrims voort te helpen, door hen gastvrij te ontvangen en hen te faciliteren met wat zij op dat moment nodig hebben om vol goede moed daarna weer voort te gaan. Voor de één is dat een stempel, voor de ander een kopje koffie of even naar de wc, en weer een ander overnacht bij ons, of spreekt bij het afscheid dank uit voor de koelte in de zomer, de warmte in de winter, of voor het goede gesprek aan tafel.
God zal al die pelgrims wel helpen, maar ik vind dat Durkje en ik Hem daar best wel een beetje bij kunnen helpen.
Kerk van nu en van de Toekomst
Pelgrimeren doe je nooit alleen.
Onderweg heb je beslist anderen nodig; om je de weg te wijzen, om je te voeden, om je tot rust te laten komen als je moe bent of als je het even niet meer ziet zitten.
Het lijkt wel kerk-zijn, want ook in de kerk heb je beslist anderen nodig.
Ambtsdragers, vrijwilligers, en al die gemeenteleden hebben elkaar nodig voor een optimaal kerk-zijn als geloofsgemeenschap.
We hebben elkaar nodig om de weg niet kwijt te raken, om elkaar de juiste weg te wijzen en om elkaar te ondersteunen waar dat noodzakelijk en waar dat wenselijk is.
We willen het werk van onze kerk voortdurend verbeteren.
Ultreia!
Ook als het even tegen zit,
en als we het soms even niet zien zitten als gemeentelid of als gemeente-werker;
dan willen we toch door,
en geven we niet op.
Ultreia!
We zoeken als geloofsgemeenschap binnen en buiten onze kerkgebouwen voortdurend
naar een begaanbare weg,
naar de beste route,
leidend naar een voortreffelijke dorpsgemeenschap.
Ultreïa! E sus eia Deus adjuva nos!
Ga door! En God helpe ons!
Column
Deze (mijn) column werd gepubliceerd in de Twaklank van juli/augustus 2024.
Twaklank is het informatie- en opinieblad van de Protestantse Gemeente te Stiens.
