Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Ligugé naar Coulombiers
Donderdag 20 juli 2023 – 20 km.
Dag 26: 542,5 – 562,5 km.
 |
| Pelgrimeren door bos, langs akkers en door het veld |
Koffie met iets lekker bij de start in Ligugé
Wij gaan vandaag in Ligugé beginnen met de tweede dag van de voor ons dit jaar nog 28 resterende etappes van de Via Turonensis. Onze etappe van vandaag loopt tot in Coulombiers.
De wekker wekt ons vanmorgen om 6:00 uur in onze caravan op Municipal Camping de Vauchiron in het Franse Lusignan.
Het wordt vandaag een prachtig zomerse dag om te wandelen, want als we vanmorgen vanaf de camping vertrekken, is het 13 graden Celsius, en de temperatuur loopt vanmiddag op tot 27 graden Celsius. We lopen bij een lichtbewolkte lucht met heel mooi zomerweer.
Na het ontbijt verlaten we in onze auto - met achter op het fietsenrek de twee fietsen - om 7:15 uur onze camping, om dan eerst van Lusignan naar Coulombiers te rijden. Daar parkeren we onze auto.
Dan fietsen we de 14,7 kilometers van Coulombiers naar Ligugé.
Onze fietsen stallen we in het dorpscentrum van Ligugé tussen de Mairie en de abdij, en dan maken we ons klaar voor vertrek.
Maar voordat we met deze tweede etappe beginnen, gaan we eerst koffiedrinken op het terras van de Tabac-winkel tegenover de Mairie. En als we dan bij de naburige bakker ook nog twee pains aux raisins hebben gehaald voor bij de koffie, vinden we dat wij een heerlijk begin hebben van onze dagtocht van vandaag.
Twee GR’s en drie honden
Vanuit het dorpscentrum beginnen we direct al met een fikse klim in de richting van een hoge tuinmuur, die wel lijkt op een burchtmuur. Onze langgerekte schaduw loopt voor ons uit.
Dit is weer zo’n typisch Frans dorpje, met huizen die deels zijn bekleed met klimop-planten.
Buiten Ligugé gaan we een karrenspoor op door een boomsingel, met een beeld dat heel kenmerkend is voor veel paden in Frankrijk.
Op de wandelkaart hebben we gezien dat we straks op een punt komen waar onze GR655 en de andere GR364 uiteen gaan. Daar moeten we even goed opletten, om te voorkomen dat we op de verkeerde GR-route verder gaan. Op dat punt aangekomen, zien we echter dat met een houten wegwijzer duidelijk is aangegeven in welke richting de twee routes uiteen gaan.
Bovendien volgen we eerst nog enkele kilometers de route die voor beide GR’s geldt.
Als we in het buurtschap Peu Secret komen, worden we met luid geblaf verwelkomd door drie honden achter een afrastering. Het kleine hondje rent zonder te blaffen met ons mee langs het gaas, maar de twee grote Sint-Bernhardhonden duiken achter de coniferenhaag en laten zich slechts hier en daar even zien, maar ze blaffen bijna voortdurend.
Als we bijna door een spoorviaduct gaan, raast er een trein hoog over het viaduct voorbij.
Vlak daarvóór is de GR364 in de andere richting dan al afgesplitst van onze GR655.
Mazeau en Bourgchambault
In het buurtschap Mazeau komen we langs een leegstaande kerk aan de doorgaande weg.
Aan de overwoekerde ingangspartij kun je goed zien dat dit kerkgebouw niet meer wordt gebruikt waar die voor is bedoeld.
Aan de buitenkant is overigens in het geheel niet te zien òf dit kerkgebouw nog ergens voor dient.
Bij het volgende buurtschap – Bourgchambault – zien we verderop op een landgoed een landhuis in de steigers staan. Een man is met een tractor en een hark bezig om een grote hoeveelheid takken uit het grasveld te halen. Kennelijk is hier een boom gerooid, en worden de houtrestanten van takken en wortels nog weggehaald.
Stempelen en pauzeren in Croutelle
Even later wandelen we het dorp Croutelle binnen.
In het dorpscentrum vragen en krijgen we in de Mairie een gemeentestempel in onze pelgrimspaspoorten. Als de ambtenares ziet hoeveel stempels wij inmiddels vanaf België al in onze credentials hebben, roept ze verrast ons toe: “Bravo!” en dan “Bon courage!”
Voorbij dit gemeentehuis is een plantsoen langs het beekje dat door het dorp stroomt. Aan het eind van het plantsoen staat de voormalige wasplaats langs de beek.
Wij vinden voor onze eerste etenspauze een schaduwrijke plek op één van de houten banken in het plantsoen, aan de beek La Feuillante.
Aan de overkant van de drukke verkeersweg door het dorp stroomt La Feuillante verder stroomafwaarts.
Ook hier weer veel huizen met klimop-planten aan de muren.
Abbatiale Notre Dame van Fontaine le Comte
Buiten Croutelle komen we in een langgerekt bosperceel, dat we in de lengterichting doorkruisen.
Als we het bos uit zijn, wandelen we even later het dorp Fontaine le Comte binnen.
Heel prominent vóór ons staat de abdij van het dorp, de Abbatiale Notre Dame.
Gelukkig staat de deur van de abdijkerk open, en kunnen we de lange zaalkerk binnen lopen. Een heel lang tongewelf hangt in de lengterichting boven de lange kerkzaal.
De kerkmuren van het interieur zijn uiterst eenvoudig, maar aan het koor van de kerk is meer aandacht besteed. Boven de koorbanken zien we de kerkramen met eenvoudige patronen en kleuren.
Een houten kruis staat op het liturgisch centrum midden in het koor van de kerk.
Ook in de muren van de zijkapellen zien we de kerkramen in dezelfde stijl als in het koor.
Voor de passerende pelgrims heeft men waterflesjes klaargezet, en nodigt men de passerende pelgrims uit om daar gebruik van te maken. Durkje vult het gastenboek van de kerk in.
Voordat we verder gaan, bekijken we buiten ook nog even het binnenterrein van de voormalige abdij. Boven in het entreegebouw kun je overnachten. Met een moderne lift is het logiesverblijf zelfs rolstoeltoegankelijk.
Vlak buiten de abdij staat een ons welbekende wegwijzer van het pelgrimspad, met op de paal de gestileerde gele Jacobsschelp op een blauwe ondergrond met eronder de verwijzing naar Santiago de Compostela. Helaas ontbreekt daaronder het plaatje waarop altijd de resterende afstand tot Santiago de Compostela staat vermeld.
We laten de abdij achter ons, en wandelen Fontaine le Comte uit.
Door lanen en over veldpaden
Nu volgt een lange asfaltweg door het bos via het buurtschap Le Foy naar de drukke verkeersweg N11. Die steken we over, en dan lopen we in de opgang naar een groot spoorviaduct langs een modern woonwagenkamp, bestaande uit kleine gebouwtjes met daarbij caravans. Kinderen spelen buiten op het kampterrein.
Aan de overzijde van het spoor gaan we naar een brede en vooral schaduwrijke laan, die we volgen in de richting van het buurtschap La Boulletterie. We lopen over mooie veldpaden tussen kale akkers.
Op één van de bomen langs het veldpad is de gebruikelijke rood-witte markering van de GR-routes geschilderd, en eronder hangt een kunststof plaatje met daarop de verwijzing naar de pelgrimsroute die wij nu bewandelen, op zijn Frans de ‘Voie de Tours’, in het Latijn de ‘Via Turonensis’ genoemd.
Over karrensporen tussen kale akkers, en akkers met nog graan, lopen we door een golvend landschap in de richting van het buurtschap Le Hoho.
Stop in Le Hoho
Zo langzamerhand wordt het ook wel tijd voor onze tweede rustpauze, onze lunchpauze.
Verrassend mooi is het dat we het buurtschap Le Hoho naderen op de plek waar de bewoners aan de route kunststof tuinstoelen en een tuinbankje hebben geplaatst. Daarop nemen we graag plaats voor onze broodjeslunch.
Aan de boom boven het bankje heeft iemand een Camino-pijl gehangen, die is gemaakt van negen Sint-Jacobsschelpen, wijzend in de richting van Santiago de Compostela. Heel mooi is dat voor passerende pelgrims.
En aan een andere boom hangt een vuilnisemmertje, met daarop de aanduiding ‘Poubelle’, met een Jacobsschelp erbij getekend. Je kunt hier dus ook nog je afval kwijt, dat je dan niet meer hoeft mee te nemen onderweg. Een mooi voorbeeld van gastvrijheid voor de passerende pelgrim.
Sporen door het landschap
Na deze tweede pauze volgen nog enkele kilometers tot aan Coulombiers. De route bestaat nu uit een opeenvolging van karrensporen, halfverharde paden, veldpaden, en asfaltwegen. Op een gegeven moment kunnen we over een houten bruggetje, op de plaats waar in de weg een doorwaadbare plaats is van een nog stromend beekje. Het water kan er zijn gang gaan, en de pelgrim evenzo.
Verderop steken we via een groot spoorviaduct een aantal parallelle treinsporen over. Treinen kunnen hier op zeer hoge snelheid door het landschap suizen.
Langs een halfverhard karrenspoor verderop zien we in de struiken in de berm een blauw beschilderd bord, met daarop een gele Sint-Jacobsschelp geschilderd. Een mooie wegwijzer voor de langs wandelende pelgrim.
Bij het buurtschap La Fosse Neuf moeten we weer een spoorlijn kruisen. Op het moment dat we het spoorhuisje bij de spoorwegovergang naderen, gaan de slagbomen naar beneden, rinkelen de bellen, en passeert een trein.
Naar Coulombiers
Daarna kunnen we het spoor oversteken, en gaat de route verder over asfaltwegen naar Coulombiers.
In Coulombiers komen we langs een houten paal, waarop voor ons als pelgrims drie wegwijzers zichtbaar zijn, te weten: een Jacobsschelp, de rood-witte routemarkering, en een plaatje van een gestileerde Jacobsschelp. Duidelijk is wel dat we hier op een pelgrimsroute wandelen.
Langs de drukke verkeersweg door Coulombiers staat de dorpskerk.
We kunnen en gaan naar binnen, om deze kerk te bezichtigen.
Het is een eenvoudige kerk, maar wel met onder andere mooie kerkramen, beelden en een kruiswegstatie.
Hoog achter in de kerk bij het orgel hangt een grote afbeelding van Bernadette (van Lourdes) met Maria.
En in de doopkapel zie ik een bijzondere afbeelding van Maria & Jozef met het kindje Jezus, die zij samen in een doek dragen. Maria heeft de hand over de schouder van Jezus gelegd, opdat Hij niet uit dit doek zou kunnen vallen.
Iets verderop arriveren we op het parkeerterrein naast de Mairie van Coulombiers, waar we vanmorgen onze auto hebben geparkeerd.
Met de auto rijden we terug naar Ligugé, waar we onze fietsen afhalen, om die dan op het fietsenrek mee terug te nemen naar onze camping in Lusignan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten