Pelgrimeren van Coulombiers naar Saint-Sauvant

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)
Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Coulombiers naar Saint-Sauvant
Vrijdag 21 juli 2023 – 22 km.
Dag 27: 562,5 – 584,5 km.

 

Twee pelgrims, geschilderd door Achile Savagnac

Aanvangen in Coulombiers

Wij gaan vandaag in Coulombiers beginnen met de derde dag van de voor ons dit jaar nog 28 resterende etappes van de Via Turonensis. Onze etappe van vandaag loopt tot in Saint-Sauvant.

De wekker wekt ons vanmorgen om 6:00 uur in onze caravan op Municipal Camping de Vauchiron in het Franse Lusignan.  

Het wordt vandaag een prachtig zomerse dag om te wandelen, want als we vanmorgen vanaf de camping vertrekken, is het 17 graden Celsius, en de temperatuur loopt vanmiddag op tot 27 graden Celsius. We lopen het eerste deel bij een halfbewolkte lucht. Daarna verdwijnt de bewolking grotendeels, om later toch weer bewolkt te worden. Het blijft de hele wandeldag heel mooi zomerweer.

Na het ontbijt verlaten we in onze auto - met achter op het fietsenrek de twee fietsen - om 7:10 uur onze camping, om dan eerst van Lusignan naar Saint-Sauvant te rijden. Daar parkeren we onze auto bij de dorpskerk.

Dan fietsen we de 19,1 kilometers van Saint-Sauvant naar Coulombiers.

Onze fietsen stallen we in het dorpscentrum van Coulombier, bij de Mairie, en dan maken we ons klaar voor vertrek.

Maar voordat we met deze derde etappe beginnen, gaan we om 9:05 uur eerst de Mairie binnen, om in dit gemeentehuis te vragen of we daar een stempel van de gemeente in onze pelgrimspaspoorten kunnen krijgen.

Koffiedrinken in de Mairie van Coulombiers

Aan een tafel in de hal zitten drie medewerkers van de gemeente koffie te drinken met de receptioniste. We worden door haar heel hartelijk ontvangen, en krijgen direct een stempel in onze beide credentials. Dan neemt ze ons mee naar buiten om ons te wijzen op de prachtige pelgrimssteen die de gemeente vóór de Mairie heeft staan. 

Op de steen staat dat het vanuit Coulombiers nog 1.352 kilometer pelgrimeren is naar Santiago de Compostela.

Als we weer binnen zijn, biedt de receptioniste ons koffie aan. Dat goede aanbod nemen we graag aan. Elders in het dorp hebben we nog geen koffieplek aangetroffen. Bij het koffiedrinken bekijken we met z’n allen het grote aantal pelgrimsstempels in onze credentials.

Als deze verrassende koffiepauze voor ons voorbij is, krijgt Durkje een waaier mee met daarop de naam van het dorp (Coulombiers). We bedanken de gemeentelijke tafelgasten hartelijk voor hun gastvrijheid. Dan gaan Durkje en ik beginnen met de volgende etappe van vandaag.

Gevarieerde paden aan weerszijden van de N11

Direct al buiten Coulombiers gaan we een mooi karrenspoor op, met links en rechts van het pad hoge bermen met mooie begroeiing.

Verderop staat een blauw bordje langs de weg, met daarop een gestileerde gele pelgrim afgebeeld.

Als we het buurtschap La Verrie naderen, zien we ver vóór ons drie patrijzen over de weg lopen. Twee van hen verdwijnen al snel in het struikgewas in de berm, maar de derde blijft honderden meters vóór ons uit lopen, om in het begin van de bebouwde kom in een zijweggetje te verdwijnen.

Met een beetje geluk – weten we uit ervaring - kun je in Frankrijk met name tussen de akkers nog wel eens patrijzen aantreffen.

We steken de N11 over, en komen dan bij een spoorwegovergang. Juist op het moment dat we bijna bij de overweg zijn, gaan de slagbomen naar beneden, en suist er op hoge snelheid een trein aan ons voorbij.

Daarna gaan we voort over prachtige veldpaden langs nu al weer kale akkers. 

Er is trouwens wel veel variatie aan paden, want soms lopen we ook door schaduwrijke singels.

Het landschap is hier heuvelachtig, dus af en toe stijgen en dalen we. Op een gegeven moment komen we op een sterk dalend pad, dat hier en daar rotsachtig en steenachtig is. Even heel voorzichtig afdalen dus.

Prachtig zijn verderop dan weer de hoge bermen, met gevarieerde begroeiing er tegen aan en er bovenop.

Van Roche naar de Vonne 

Waar we van de D92 afslaan naar het buurtschap Roche, staat een bijzondere wegwijzer voor pelgrims. Behalve een rood-witte GR-pijl en de gestileerde Jacobsschelp is aan de houten paal ook een plaat bevestigd, waarop enkele pelgrimspaden staan die door deze regio lopen.

Als we bij het château en een refugio er tegenover Roche binnenwandelen, is het half elf. Op dat moment begint in Broeksterwâld de rouwdienst voor Durkje haar overleden oom Eelke. 

Via de telefoon met de oortjes wordt nu de hele rouwdienst gaandeweg gevolgd, totdat we arriveren in Lusignan.

We steken de N11 nogmaals over, en dan volgt een lange asfaltweg op enige afstand van de N11 in zuidelijke richting.

Waar we de asfaltweg verlaten, gaat de route over in een prachtig breed bospad langs het bos van Lusignan, ook in de richting van Lusignan.

Dan komen we vóór de rivier de Vonne te staan.

Via een ijzeren brug kunnen we links van de doorwaadbare plaats de Vonne oversteken.

En dan wandelen we Lusignan binnen ter hoogte van Chemin de la Plage. Dit is de toegangsweg naar de camping waarop we deze dagen overnachten.

Lusignan 

Vooraan in Lusignan moeten we voor onze route direct een groot aantal stenen traptreden op naar boven, want we moeten van het rivieroppervlak klimmen naar de hoge stadstraten van Lusignan.

Vanuit een langgerekt parkgebied krijgen we dan een mooi uitzicht over de beboste riviervallei van de Vonne. Verderop zien we de hoge stenen spoorbrug die de vallei overspant, en aan de voet van deze spoorbrug zien we enkele tenten, tenthuisjes, caravans en tenten van de Municipal Camping de Vauchiron waarop wij enkele dagen kamperen.

In Lusignan wordt veel opgebouwd voor het middeleeuwse festival dat hier morgen en overmorgen zal zijn.

Bij de VVV vragen en krijgen we om 11:30 uur een mooi pelgrimsstempel in onze pelgrimspaspoorten, en daarna gaan we verder het eeuwenoude stadje in, dat is genoemd naar de familie Lusignan, die hier vroeger de scepter zwaaide. In de hoek van de VVV-ruimte staat overigens de Sint-Jacobsbaton (staf) van deze regio.

We wandelen het stadscentrum in.

Daarbij voert de route ons echter niet in een rechte lijn naar de grote kerk van de stad, want we gaan eerst nog een klein eindje langs de oude stadsmuur van Lusignan.

Daarna komen we langs de grote markthal van de stad.

Achter de markthal komen we aan bij de Notre Dame-kerk van Lusignan.

We gaan naar binnen en bezichtigen deze grote 11e-12e eeuwse kerk.

Ook breng ik een bezoek aan de opengestelde donkere crypte onder de kerkvloer van het koor van de kerk.

Door de kleine ramen valt enig licht naar binnen.

Tegen de muur van de crypte hangt in het duister een kruis, met de daaraan genagelde Jezus.

In de kerkzaal zie ik een schilderij van Achile Savagnac uit het jaar 1809, met daarop de afbeelding van twee pelgrims; met pelgrimshoeden en bekleed met Jacobsschelpen.

Onder het schilderij hangt een heel groot houtsnijwerk.

Na dit kerkbezoek wandelen we de burcht van Lusignan uit. Boven de brug die toegang geeft tot de burcht hangt naast twee wapen-banieren de aankondiging van het middeleeuwse festival van morgen en overmorgen.

Op het plein vóór de Mairie kopen we bij de plaatselijke bakker een boule (rond brood) voor morgen, en daarna pauzeren en lunchen we op een stenen bank op het plein.

Landlopen

Na deze pauze verlaten we Lusignan aan de zuidzijde, om daar het open veld in te gaan. Hier en daar zien we boeren met tractoren aan het werk op de akkers langs de route.

In het buurtschap Mauprié aangekomen, lopen we langs de al jaren niet meer gebruikte toegangspoort van Le Château de Mauprié. Verderop is geen mens te zien.

We lopen om het landgoed heen, en lopen dan aan de zijkant van het château het open veld weer in. Vanaf die kant kun je zien dat deze burchthoeve nog wel in gebruik is.

Vanaf nu zullen we tot aan Saint-Sauvant geen dorpen meer door komen. De route gaat vanaf hier kilometers lang voornamelijk over karrensporen door het land.

De meeste akkers zijn al geoogst, dus akkers zijn vooral graanstoppelakkers.

Hier en daar staan in de bermen wel braamstruiken, maar voor bramen eten is het hier nu nog te vroeg.

Af en toe passeren we ook velden met zonnebloemen.

En op akkers waar het graan al is geoogst, liggen soms de strobalen metershoog opgestapeld op het land.

 

Ommuurde kleine protestantse begraafplaats

Als we het gehucht L’Eterpe naderen, komen we langs een klein ommuurd stukje grond. 

Op het informatiepaneel dat langs ons pad bij de muur staat, is vermeld dat het hier gaat om een protestantse begraafplaats.

Door het struikgewas van deze overwoekerde begraafplaats komen we bij het ijzeren toegangshek, dat open staat.

Binnen de muren vinden we drie tamelijk geruïneerde grafstenen, waarop de namen van de overledenen op de drie graven nog wel leesbaar zijn.

In 1948 is hier nog iemand begraven.

Eindstempel van Saint-Sauvant
We hoeven nu niet ver meer, want Saint-Sauvant komt in zicht. De pelgrimsroute gaat niet door Saint-Sauvant, maar loopt er aan de noordzijde boven langs. 

Wij hebben daar vanmorgen onze auto gebracht, dus wij gaan de plaats straks wel in om de auto daar af te halen. Bij de kruising van ons pad met de D26 gaan we echter nog niet direct over de D26 naar Saint-Sauvant, maar we lopen nog een eindje door, totdat we om 14:45 uur bij de D29 komen, waar de pelgrimsroute afwijkt van Saint-Sauvant. Hier gaan we morgen verder met de volgende etappe.

We wandelen dan over de D29 het dorp in.

In het centrum gaan we eerst naar de Mairie, waar we om 15:00 uur een pelgrimsstempel van de gemeente in onze credentials krijgen.

Dan lopen we door naar de parkeerplaats bij de kerk ,waar onze auto staat geparkeerd.

Vanuit Saint-Sauvant rijden we eerst terug naar Lusignan, waar we bij de plaatselijke supermarkt boodschappen halen voor de komende drie dagen.

Daarna rijden we door naar Coulombiers, waar we onze beide fietsen afhalen, en tot slot rijden we dan terug naar onze camping in Lusignan.