 |
| Cover van 'Christoffel de veerman' |
Beschermheilige voor reizigers
In 1993 verscheen het boek 'Christoffel de veerman', geschreven door dominee Nico ter Linden, en geïllustreerd door Hans Bayens.Durkje en ik kregen dit boek onlangs van een bevriend echtpaar uit onze Protestantse Gemeente te Stiens, in de veronderstelling dat wij als pelgrims vast en zeker wel belangstelling zouden hebben voor dit boek. Immers, het boek handelt over Christoffel.
De heilige Christoffel (ook wel Sint Christoforus genoemd) wordt vereerd in de rooms-katholieke kerk, maar ook in de oosters-orthodoxe kerken. Christoffel is de patroonheilige van met name schippers, van reizigers in het algemeen, en van pelgrims in het bijzonder.
Ook bij reislustige niet-gelovigen is deze heilige vrij populair. De naamdag van Christoffel is jaarlijks op 24 juli.
Voor pelgrims is daarnaast vooral ook Sint-Jacob(us) hun beschermheilige, en voor deze heilige Jacobus valt de naamdag één dag later, namelijk op de 25e juli.
Maar dit boek gaat dus over de heilige Christoffel.
De reus wordt veerman
Het is een kinderboek, met daarin het verhaal over Christoffel, geschreven voor kinderen èn voor grote mensen die - heel bijbels - 'als een kind' willen worden.
Volgens de laatmiddeleeuwse legende heette Christoffel vóór zijn levensveranderende ervaring nog Reprobus, wat zoiets betekent als: verworpene, verdoemde, vervloekte.
Dit verhaal gaat over de ongelukkige Reprobus, zo groot als een reus, die op zoek is naar de machtigste koning van de wereld. Maar bij koning en duivel vindt hij niet wat hij zoekt.
Op een goede dag geeft een oude kluizenaar hem het zoek-advies om 'Christus te dienen', door te vasten of door te bidden. En de kluizenaar geeft Reprobus de raad om reizigers te helpen bij het oversteken van een woeststromende rivier. Reprobus is immers zó groot en sterk, dat hij die reizigers met gemak op zijn schouders kan dragen, om hen daarmee veilig en droog naar de overkant te brengen. Zo zou Reprobus mensen dienen, en daardoor een dienaar van Christus zijn.
Voor de overtocht vroeg Reprobus als beloning voor zijn dienst alleen maar een verhaal van degenen die hij naar de overzijde van de rivier droeg.
Voor de overtocht vroeg Reprobus als beloning voor zijn dienst alleen maar een verhaal van degenen die hij naar de overzijde van de rivier droeg.
De veerman wordt Christusdrager
Tijdens een nacht wordt de reus Reprobus bezocht door een kind, dat hem - na Reprobus driemaal geroepen te hebben - laat weten dat hij óók graag naar de overkant van de rivier gedragen wil worden.
Voor Reprobus is dat weliswaar ogenschijnlijk een gemakkelijk klusje, maar ... tijdens de overtocht wordt het kind plotseling ondraaglijk zwaar.
Als Reprobus met in zijn hand de staf (stok) en met het kind op zijn schouders met veel moeite - op het licht af van de kluizenaar - de overkant uiteindelijk toch wel veilig heeft bereikt, vertelt het Kind hem dat hij zojuist Christus - met alle zonden van de wereld - heeft gedragen.
Dan geeft het Christuskind aan Reprobus zijn nieuwe naam: Christoffel (ofwel Christoforus). Die naam betekent zoiets als ‘drager van Christus’.
De volgende ochtend plant Christoffel zijn staf diep in de grond. Die staf gaat bloeien en draagt vruchten, zoals ook de veerman Christoffel tot bloei kwam en vrucht droeg.
Maar hoe is het nu eigenlijk?
Heeft de veerman Christus gevonden?
Of heeft Christus de veerman gevonden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten