Christoffel de veerman

Maandag 17 juli 2023
 

Cover van 'Christoffel de veerman'

Beschermheilige voor reizigers

In 1993 verscheen het boek 'Christoffel de veerman', geschreven door dominee Nico ter Linden, en geïllustreerd door Hans Bayens.

Durkje en ik kregen dit boek onlangs van een bevriend echtpaar uit onze Protestantse Gemeente te Stiens, in de veronderstelling dat wij als pelgrims vast en zeker wel belangstelling zouden hebben voor dit boek. Immers, het boek handelt over Christoffel. 

De heilige Christoffel (ook wel Sint Christoforus genoemd) wordt vereerd in de rooms-katholieke kerk, maar ook in de oosters-orthodoxe kerken. Christoffel is de patroonheilige van met name schippers, van reizigers in het algemeen, en van pelgrims in het bijzonder. 

Ook bij reislustige niet-gelovigen is deze heilige vrij populair. De naamdag van Christoffel is jaarlijks op 24 juli. 

Voor pelgrims is daarnaast vooral ook Sint-Jacob(us) hun beschermheilige, en voor deze heilige Jacobus valt de naamdag één dag later, namelijk op de 25e juli.

Maar dit boek gaat dus over de heilige Christoffel.

De reus wordt veerman

Het is een kinderboek, met daarin het verhaal over Christoffel, geschreven voor kinderen èn voor grote mensen die - heel bijbels - 'als een kind' willen worden. 

Volgens de laatmiddeleeuwse legende heette Christoffel vóór zijn levensveranderende ervaring nog Reprobus, wat zoiets betekent als: verworpene, verdoemde, vervloekte.

Dit verhaal gaat over de ongelukkige Reprobus, zo groot als een reus, die op zoek is naar de machtigste koning van de wereld. Maar bij koning en duivel vindt hij niet wat hij zoekt.

Op een goede dag geeft een oude kluizenaar hem het zoek-advies om 'Christus te dienen', door te vasten of door te bidden. En de kluizenaar geeft Reprobus de raad om reizigers te helpen bij het oversteken van een woeststromende rivier. Reprobus is immers zó groot en sterk, dat hij die reizigers met gemak op zijn schouders kan dragen, om hen daarmee veilig en droog naar de overkant te brengen. Zo zou Reprobus mensen dienen, en daardoor een dienaar van Christus zijn. 
Voor de overtocht vroeg Reprobus als beloning voor zijn dienst alleen maar een verhaal van degenen die hij naar de overzijde van de rivier droeg.

De veerman wordt Christusdrager

Tijdens een nacht wordt de reus Reprobus bezocht door een kind, dat hem - na Reprobus driemaal geroepen te hebben - laat weten dat hij óók graag naar de overkant van de rivier gedragen wil worden. 

Voor Reprobus is dat weliswaar ogenschijnlijk een gemakkelijk klusje, maar ... tijdens de overtocht wordt het kind plotseling ondraaglijk zwaar. 

Als Reprobus met in zijn hand de staf (stok) en met het kind op zijn schouders met veel moeite - op het licht af van de kluizenaar - de overkant uiteindelijk toch wel veilig heeft bereikt, vertelt het Kind hem dat hij zojuist Christus - met alle zonden van de wereld - heeft gedragen.

Dan geeft het Christuskind aan Reprobus zijn nieuwe naam: Christoffel (ofwel Christoforus). Die naam betekent zoiets als ‘drager van Christus’.

De volgende ochtend plant Christoffel zijn staf diep in de grond. Die staf gaat bloeien en draagt vruchten, zoals ook de veerman Christoffel tot bloei kwam en vrucht droeg. 

Maar hoe is het nu eigenlijk?
Heeft de veerman Christus gevonden?
Of heeft Christus de veerman gevonden?

Dopen in Grou

Zondag 16 juli 2023
 

Aaron Samuel wordt gedoopt in de Sint-Pitertsjerke van Grou

Een feestelijke doopdienst
Op 21 april 2023 is Aaron Samuel geboren, ons vijfde kleinkind, onze vierde kleinzoon.

Vandaag laten Pieter & Esther hun eerstgeborene dopen in de Sint-Pitertsjerke van het Friese Grou.

Domina Marije Hage is de voorgangster in deze doopdienst van de Protestantse Gemeente te Grou-Jirnsum. Deze kerkdienst begint vanmorgen om half tien in de volle dorpskerk van Grou. Fijn dat zoveel gemeenteleden, familie, vrienden en toeristen vanmorgen naar deze eeuwenoude kerk zijn gekomen om in groten getale de doop van Aaron Samuel mee te vieren. Het wordt een feestelijke dienst.

Schepper wij willen U danken

We worden welkom geheten door ouderlinge van dienst Marieke Meinderts, en daarna mag Elwin helpen bij het aansteken van de beide aandachtskaarsen op de viertafel in het koor van de kerk.

Als intredelied zingen we daarop 'Hear, it ljocht fan Jo leafde fynt ús ... Skyn op my'.

Na het Kyriëgebed, afgewisseld met een acclamatielied, zingen we het Glorialied: 'Zonne en maan, water en wind, de bloem en het kind schiep onze God. Schepper, wij willen U danken.'

Na de bijbellezing over de zaaier volgt naar aanleiding van deze gelijkenis een verkondiging, waarbij nu eens niet alleen de aandacht wordt gericht op de verschillende soorten grond waarop het zaad valt, maar waarin de focus verschuift naar de Zaaier, die - ongeacht waar het zaad terecht komt - zijn zaad rijkelijk uitstrooit, opdat het overal terecht kan komen en kans maakt om te kiemen, te groeien, te bloeien en vrucht te dragen. Zo vindt het licht van Gods liefde ons allemaal; Schepper wij willen u danken.

De kinderen in de kerk zijn dan al met een verwijzing naar de zaaier naar de kinderkerk vertrokken, en als ze terug komen, verwelkomen we hen met zang: 'Laat de kind'ren tot Mij komen'.

De doop

De doopouders presenteren hun zoon aan de gemeente, door de naam van de dopeling te noemen: Aaron Samuel. Daarna luisteren we naar enkele van de motieven van de doopouders om hun eerstgeborene vandaag te laten dopen. Esther & Pieter beantwoorden de aan hen gestelde doopvragen met hun doopgelofte.

Er wordt in dit deel van de viering niet alleen gesproken, maar ook naar muziek geluisterd ('Nooit gedacht dat je zo mooi zou zijn. Je bent ... meer dan een wonder') en gezongen ('Verbonden met vader en moeder, je hebt al een naam, maar je krijgt er één bij op dit feest'). 

Aaron Samuel wordt gedoopt 'in de naam van de Vader, de Zoon, en de Heilige Geest'  met het zevende vers van Psalm 32 als dooptekst: 'Heer, U beschermt me, U bevrijdt me. Daarom zing ik en juich ik'.

En dan is het aan ons als kerkgangers samen om Aaron te verwelkomen met de collectieve doopbelofte, dat we Aaron zullen dragen in onze gebeden, hem opnemen in ons midden, Aaron helpen groeien in geloof, en hem voorgaan in het volgen van Jezus Christus. 'Ja, dat willen we', luidt het dan in koor.

Liefde, die je hart vervulling geeft 

Dan is het moment aangebroken dat Esther als moeder van Aaron zijn doopkaars mag aansteken aan de Paaskaars in de kerk, dat het doopdoekje en de doopkaart van Aaron wordt overhandigd aan de  doopouders. 

De kinderleider Martin van den Reek en de kinderen van de kinderkerk verwelkomen Aaron dan met hun eigen creatieve, kleurrijke werken. 

Dan gaat de voorgangster ons voor in gebed, met de dankbeden voor wat ons verheugt, en met voorbeden voor wat ons zorgen baart. We beantwoorden dat afwisselend met een acclamatielied. 

Na de collecte komt Pieter naar voren, en zingt hij met gitaar het lied 'Ik wens jou een dak boven je hoofd, dat je huis een thuis mag zijn, dat de liefde aan jou hart vervulling geeft.' Het duurt maar even, dan zingt de gemeente de coupletten en het refrein mee, begeleid door Pieter op gitaar en Carl Visser op de vleugel.

Nadat we de Zegen hebben ontvangen, beantwoorden we die - ter heenzending - met uitbundig gezang:

"Vervuld van Uw Zegen, gaan wij onze wegen,

van hier, uit dit huis, waar Uw stem wordt gehoord,

in Christus verbonden, tezamen gezonden, 

op weg in een wereld, die wacht op Uw woord.

Om daar in genade, Uw woorden als zaden, 

te zaaien tot diep, in het donkerste dal,

door liefde gedreven, om wie met ons leven,

Uw zegen te brengen, die vrucht dragen zal."

Eerst op de Camino, dan het Jabikspaad op

Zaterdag 15 juli 2023
 

Pelgrim Monique op bezoek bij Refugio Ultreia Feinsum

Van de Camino Franchés naar het Jabikspaad
Rond het middaguur meldt zich een wandelaar bij Refugio Ultreia Feinsum. Ze vraagt om een stempel van onze refugio voor haar stempelkaart van het Jabikspaad èn voor haar pelgrimspaspoort.

Ze vertelt Durkje en mij dat ze van plan is het Jabikspaad te bewandelen. Gisteren is ze begonnen bij de Groate Kerk van Sint-Jacobiparochie, en vanmorgen is ze doorgestart vanuit Oude Bildtzijl. Vandaag wandelt ze naar Leeuwarden.

Of eigenlijk moeten we zeggen dat ze vandaag 'pelgrimeert' naar Leeuwarden, want Monique- zo heet ze - is een pelgrim. Ze heeft namelijk eerder al eens in het kader van 'Camino Anders Bekeken' als mede-begeleider van een groep mensen met een visuele beperking de laatste 250 kilometers gepelgrimeerd op de Camino Franchés in Spanje, naar de Spaanse bedevaartsstad Santiago de Compostela.

En zoals dat met veel pelgrims gaat die meer of minder laatste etappes van het pelgrimspad naar Santiago de Compostela lopen, groeide ook bij haar de wens om uiteindelijk toch ook eens de hele pelgrimsroute vanuit Nederland tot aan Santiago de Compostela te lopen. En dan verdient het aanbeveling om deze pelgrimage vanuit Nederland aan te vangen bij de Friese pelgrimskerk van Sint-Jacobiparochie, want dan loop je van het Friese 'Santiago' (ofwel Sint Jacob) naar het Spaanse Santiago, van zee naar zee, en van de wulk naar de Sint-Jacobsschelp, kortom een complete pelgrimage.

Pelgrimservaringen uitwisselen

Tijdens deze aangename ontmoeting in onze refugio worden allerlei ervaringen en toekomstige pelgrimages met elkaar uitgewisseld, en zoals zo vaak, raken we ook nu niet uitgesproken over onze wederzijdse pelgrimservaringen.

Maar ja, de Alkmaarse pelgrim Monique moet wel verder, want er zijn nog kilometers te gaan van Feinsum via Stiens, Britsum, Koarnjum en Jelsum naar Leeuwarden.

Dus, we nemen hartelijk afscheid van elkaar, en Durkje en ik wensen pelgrim Monique een 'buen camino', en zwaaien haar dan uit.

Monique gaat vanuit Feinsum het Jabikspaad weer op, en wandelt dan over de Hege Hearewei op weg naar Stiens, en wat daar dan nog op volgt. 

Wrakke wilgen weggehaald in Feinsum

Vrijdag 14 juli 2023
 

Omzagen van de holle wilg bij de Hyltsjebrêge

Stormschade aan Feinsumer wilgen
Vorige week schreef ik al op 5 juli 2023 dat de hevige storm Poly noodlottig was voor in elk geval twee wilgen die in Feinsum langs It Kanael staan ter hoogte van de Hyltsjebrêge.

De ene - holle wilg- was gehalveerd, en van de ernaast staande wilg was een dikke tak afgebroken. Beide delen waren over It Kanael heen gevallen, waardoor de doorvaart onmogelijk was geworden.

Van gemeentelijke zijde was eerder al poolshoogte genomen van deze stormschade, en vandaag is het zover dat er twee medewerkers van een bomenverzorgingsbedrijf aan het werk gaan om de afgebroken boom en tak te verwijderen.

Verwijderen en bijwerken

De dikke, holle wilg die door de storm werd gespleten, wordt vanmiddag geheel verwijderd, zowel het afgebroken deel, als ook de nog resterende holle romp van de wrakke wilg. 

Daarna wordt ook de afgebroken tak van de andere wilg uit het water gehaald, en die wilg wordt waar dat nodig is enigszins bijgewerkt. Door de nog goede conditie van die boom kan deze jongere wilg gelukkig wel blijven staan. 

Met vereende krachten zijn de beide bomenverzorgers bezig met kettingzaag en kraan om de bomen te zagen waar dat nodig is, en om dan de verwijderde delen van de boom in kleinere delen op één grote hoop te gooien langs de oever van It Kanael. 

Enkele Feinsumer komen vanaf de Hege Hearewei de verrichtingen van de beide boom-zagers observeren.  

Resultaat

Na afloop zie je de prachtige tekening en kleuren van het stam-hout, dat verscholen heeft gezeten onder de laag schors van de boom. 

En als je het restant van de oude wilg van bovenaf bekijkt, zie je heel goed hoe slecht de conditie van de grotendeels holle wilg was. 

Als het werk klaar is, en de kraan met de aanhanger en de bomen-werkers vertrokken zijn, zie je pas hoe groot het gapende gat is tussen de nog resterende bomen aan weerszijden van de weggehaalde wilg.  

Waarschijnlijk zal de oude wilg van onderop wel weer uitlopen, dus volgend jaar zal er vast en zeker wel weer een begin te zien zijn van wat later ooit weer een breed uitwaaierende wilg zal zijn.

Rondje west en oost pelgrimeren op het Jabikspaad

Woensdag 12 juli 2023
 

Het Woudenbergse pelgrimsechtpaar bij Refugio Ultreia Feinsum

Eerst de westroute
In Refugio Ultreia Feinsum krijgen we vandaag bezoek van twee pelgrims, die langs Feinsum op doorreis zijn op het pelgrimspad.

Dit echtpaar uit Woudenberg heeft al de nodige pelgrimservaring opgedaan tijdens hun meerjarige wandelpelgrimage vanuit Woudenberg naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.

Thuisgekomen, werd eenmaal het plan opgevat om ook nog het Fries-Overijsselse pelgrimspad van het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Overijsselse Hasselt te lopen.

Nu is het zo dat het Jabikspaad vanuit Sint-Jacobiparochie een west- en een oostroute kent.

Ze hebben eerst al de westelijke routevariant gelopen, via onder andere Boer, Franeker, Tzum, Jorwert en Mantgum naar Jirnsum. En voordat ze nu vanuit Jirnsum verder zuidwaarts gaan, wandelen ze eerst ook nog de oostelijke routevariant naar Jirnsum, die gaat via onder andere Zwarte Haan, Feinsum Stiens, Leeuwarden en Friens. 

En dan de oostroute

En nu op deze oostelijke routevariant passeren deze ervaren pelgrims ons dorp Feinsum, waar wij onze refugio hebben langs de route van het Jabikspaad.

Ze hoeven niet bij ons te overnachten, want ze verblijven op de camping van het nabije Oude Leie, maar ze willen uiteraard wel graag het pelgrimsstempel van onze Refugio Ultreia Feinsum op zowel hun stempelkaart van het Jabikspaad, als ook in hun pelgrimspaspoort van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob.

Na een gezellige ontmoeting in onze refugio, het plaatsen van ons stempel in hun stempelkaarten, nemen we afscheid, en gaat het pelgrimeren verder vanuit Feinsum naar Stiens; en dan morgen nog verder zuidwaarts op het Jabikspaad.

Afscheid van het Friesland College na dertig jaar trouwe dienst

Dinsdag 11 juli 2023
 

Openingstoespraak van Durkje in de Kurioskerk van Leeuwarden

Einde van werken in het Friesland College
Na een lange loopbaan in het onderwijs neemt Durkje vandaag afscheid van haar werk in het onderwijs en van het Friesland College (FC), om in deze maand juli 2023 met prepensioen te gaan.

Begonnen in het basisonderwijs in Harlingen in 1980, en daarna in de tachtiger jaren werkzaam geweest in het basisonderwijs en in het lager beroepsonderwijs in Delfzijl, startte Durkje in 1993 door in het onderwijs voor anderstaligen bij wat toen nog Het Baken B.V. was in Leeuwarden en omstreken.

Het Baken als Centrum voor Anderstaligen voor Nederlands als Tweede Taal (NT2) ging precies dertig jaar geleden op in het Friesland College, en sindsdien is Durkje in allerlei scholen en afdelingen van het Friesland College ononderbroken werkzaam geweest.

Met ingang van het komende schooljaar gaan zowel het Friesland College als de Friese Poort op in het nieuwe Regionale OpleidingsCentrum (ROC), dat inmiddels de naam Firda kreeg. En dat moment grijpt Durkje aan om een punt achter haar onderwijsloopbaan te zetten, waarmee ze één van de collega's is die alle dertig jaren van het Friesland College in dienst is geweest van dit Friese college voor middelbaar beroepsonderwijs.

Afscheid van oud-collega's en collega's in twee delen

Durkje haar afscheid van school en werk vindt vanmiddag plaats in de grote zaal van de Kurioskerk te Leeuwarden, tegenover de hoofdvestiging van het Friesland College. 

Het programma bestaat in grote lijnen uit twee onderdelen. Voor het eerste deel zijn met name haar oud-collega's uitgenodigd, die de school bijvoorbeeld onlangs of soms al tot al vele jaren geleden hebben verlaten, en die doelgroep wordt in dit eerste middagprogramma aangevuld met een groep van Durkje haar huidige, naaste collega's. Met die groep van zo'n 75 onderwijscollega's gaan we vanmiddag aan de slag. 

Later vanmiddag zullen tijdens de afscheidsreceptie nog enkele tientallen andere collega's aansluiten, waardoor we dan in het tweede deel van de middag met ruim honderd onderwijscollega's bijeen zijn.

Durkje haar kernboodschap voor Firda
Voormalig FC-collega Marcel van der Horst - tegenwoordig zzp-er als kunstenaar-innovatiebegeleider - is vanmiddag de dagvoorzitter, om ons met een bepaalde werkvorm door het inhoudelijk middagprogramma te leiden.

Om die werkvorm met een voorbeeld inhoud te geven, vangt Durkje aan met haar openingstoespraak, waarin zij aan de hand van haar mooiste professionele herinnering aan dertig jaar werken bij het Friesland College een kernboodschap formuleert, die zij vanmiddag vanuit het Friesland College graag wil doorgeven aan het College van Bestuur van Firda. Durkje haar kernboodschap luidt: 

Liesbeth Vos haar kernboodschap voor Firda

Na Durkje haar startspeech is het woord aan Liesbeth Vos, die jarenlang voorzitter was van het College van Bestuur van het Friesland College. 
Ook Liesbeth begint met een dierbare professionele herinnering, aan de hand van de beschrijving van een bijzondere ervaring van jaren geleden met één van al die unieke studenten van het Friesland College, in dit geval een studente van een creatieve MBO-opleiding van de afdeling D'Drive. 

We luisteren naar een boeiend verhaal, dat uiteindelijk uitmondt in de kernboodschap die Liesbeth vanmiddag met passie aan het huidige College van Bestuur wil meegeven, namelijk dat zij graag ziet dat de fusieschool in de toekomst een sociaal veilig onderwijsinstituut zal zijn voor het brede spectrum tussen de uitersten van karakters en gedragingen van allen die samen deze nieuwe school voor middelbaar beroepsonderwijs zullen vormen, want - aldus Liesbeth Vos - "als Firda daartoe in staat zal zijn, dan komt het wel goed met Firda".

Werkvorm onder leiding van Marcel van de Horst 

Nu alle aanwezigen ter introductie twee professionele herinneringen hebben horen vertolken in een kernboodschap, is het woord aan Marcel van der Horst, om alle gasten in de subgroepen aan de tafels aan het werk te zetten om ieder voor zich een waardevolle herinnering aan het Friesland College op te halen, daarover aan elkaar te vertellen, en dat dan zo mogelijk te transformeren in een evenzo waardevolle kernboodschap voor Firda. 

Dat doen we vervolgens met behulp van de Talking Stick op tafel. Degene die de Talking Stick ter hand neemt, krijgt maximaal vijf minuten de gelegenheid om dat aan de andere groepsleden te vertellen. Dan ontstaat in de 12 subgroepen een bijzonder gesprek, waarin men bevlogen vertelt over, en vol aandacht luistert naar wat het Friesland College heeft betekend voor de collega's hier aan tafel. 

In een plenaire interventie vraagt Marcel vervolgens aan alle groepen om te proberen die herinneringen en kernboodschappen zo mogelijk te clusteren, teneinde er één of meer kernboodschappen uit te formuleren, die vervolgens aan de hand van fotokaartjes met tekstkaartjes door elke groep afzonderlijk worden geplakt op staande panelen, waarop een Jacobsschelp (symbool voor Durkje haar pelgrim-zijn) groot is afgebeeld. Zo worden alle herinneringen-kernboodschappen voorin de zaal verzameld.  

Aanbieding aan het College van Bestuur van Firda

Als alle Jacobsschelpen met kernboodschappen zijn verzameld, nodigt Durkje haar FC-bestuurder Carlo Segers uit om naar voren te komen, om dan aan de hand van een korte toespraak toe te lichten wat we met zijn allen hebben gedaan ter advisering aan het nieuwe, driehoofdige College van Bestuur van Firda.

Namens alle aanwezigen in de zaal biedt Durkje dan alle panelen met al die kernboodschappen aan, aan Carlo Segers, als representant van het nieuwe College van Bestuur van Firda. 

In zijn reactie op deze aanbieding van alle aanbevelingen bedankt Carlo alle oud-collega's en huidige collega in de zaal voor hun gewaardeerde inbreng voor visie en beleid van de fusieschool Firda, en vertelt Carlo dat hij al deze kernboodschappen mee zal nemen naar Firda, om er na de zomervakantie in klein comité - met onder andere Durkje als aandrager en met de practor van Firda - mee aan de slag te gaan, om te bespreken en af te spreken hoe de waardevolle resultaten van deze middag handen en voeten kunnen en zullen krijgen binnen de onderwijsgemeenschap die het nieuwe Firda vorm en inhoud zal geven.

Afscheidsreceptie met speeches

Dan is het even pauze, want nu maken we de overstap van het inhoudelijke programma naar de afscheidsreceptie voor Durkje, die aansluitend hier in deze zaal zal gaan plaatsvinden.

Dit deel van het afscheidsmiddagprogramma staat onder leiding van directeur Rachel van Vugt, die achtereenvolgens de drie sprekers van het receptie-programma zal introduceren.

Eerste spreekster is Sabine Houwen, inmiddels ex-collega, met wie Durkje jarenlang in een tandem-directieconstructie heeft samenwerkt in het managen van achtereenvolgens twee verschillende scholen van het Friesland College.  

Sabine benadrukt onder andere de waarde van de onderlinge samenwerking als directieteam, waarin zij beiden uiteenliepen op bijvoorbeeld het gebied van karakter, achtergrond, insteek en aanpak. En juist daarin school de kracht van hun samenwerking als directieteam van beide scholen, aldus Sabine.

Daarna krijgt Carlo Segers wederom het woord, om in zijn afscheidstoespraak terug te blikken op de eerste en tweede periode waarin hij verbonden was en nu is bij het Friesland College. Hij vertelt dat in de jaren dat Durkje en hij al dan niet hebben samengewerkt binnen het Friesland College Durkje in bijna alle mogelijke functies binnen het MBO-college wel eens heeft gefunctioneerd; om bijvoorbeeld maar te noemen: docent, teamleider, directeur, projectleider, adviseur en (senior) beleidsmedewerker. Dat kenmerkt Durkje haar meebewegen in en haar ware passie en liefde voor steeds doorontwikkelend beroepsonderwijs. 

Dan komt Rachel van Vugt aan het woord, de directeur van de FC-afdeling Adviserende Faciliterende Diensten. Zij spreekt haar grote waardering uit voor het vele en goede dat Durkje in al die tientallen jaren voor het Friesland College heeft betekent, waarbij voor Durkje het 'samen' werken vooral voorop stond, en ze als het ware een voorbeeld is van een medewerker die je niet uitdrukkelijk leiding hoeft te geven, omdat Durkje zelf wel leiding geeft op plekken daar waar dat binnen het Friesland College gewenst is.

En dan neemt Durkje nog eenmaal het woord, teneinde deze toesprakenserie af te sluiten, en het meer informele deel van de receptie te openen. Ze benadrukt onder andere in andere bewoordingen nogmaals haar kernboodschap van eerder vanmiddag, om ook in Firda te blijven werken aan goed onderwijs, en het al werkende ook goed met elkaar te hebben als studenten en collega's.

En dan wordt het officiële programma beëindigd, en hebben de ruim honderd receptiegangers nog ruimschoots de tijd om tot het avonduur in een informele setting onder het genot van hapjes en drankjes te praten over verleden, heden en toekomst. Het blijft nog lang gezellig in de Kurioskerk. 

"Het was een bijzonder afscheid", zo hoor ik aan het eind van de middag van menig onderwijscollega van Durkje. 

Sint-Odulphuspad van Hindeloopen naar Warns

Vrijdag 7 juli 2023
 

Wachten bij de Koebrug over de Stadsgracht in Stavoren

Stilte, bezinning en verwondering
Het Friese Sint-Odulphuspad is een wandelroute van 260 kilometer door Zuidwest-Friesland, Gaasterland en de Fryske Greidhoeke.
Dit langeafstandswandelpad bestaat uit 15 prachtige wandelingen in allerlei landschappen.

Elke etappe heeft een eigen thema, met als doel om je kennis te laten nemen van dit bijzondere gebied, met verrassende wisselende landschappen en bijhorende kwaliteiten, met een rijke kerkelijke geschiedenis en verrassende historische feiten daarover. 

Het Sint-Odulphuspad biedt je een pad om ‘op weg’ te zijn, en schenkt je de kans om stil te staan bij wat echt belangrijk is in je leven. Met het Sint-Odulphuspad stap je voor even uit de alledaagse stroom van het leven. De focus ligt op stilte, bezinning en verwondering.

Kernwaarden en thema's

De wandelgids van het Sint-Odulphuspad bevat de nodige informatie om het pad te kunnen bewandelen. In dit wandelboek staan prachtige foto’s van de verschillende trajecten. 

Bij het boek is ook een gratis app ontwikkeld, die je informatie en wetenswaardigheden geeft over de trajecten. De app en de gids bieden samen de onderdelen voor de maximale beleving van het Sint-Odulphuspad.

Deze wandelroute wordt gekenmerkt door de drie Kernwaarden 'Stilte & rust & ruimte'; en de drie thema’s 'Bezinning/spiritualiteit & landschap & cultuurhistorie'.

Deze thema’s en de kernwaarden zijn de 'dragers' van de route. Zij vormen de belangrijkste uitgangspunten voor het wandelen. Maar de route kan ook prima worden gebruikt om op allerlei andere manieren te genieten van de paden, wegen, dijken, het landschap en van de cultuurhistorie; bijvoorbeeld door het beleven van de natuur langs de paden.

Door Zuidwest-Friesland, Gaasterland en de Fryske Greidhoeke

Onderweg kun je de gastvrijheid van de streek ervaren, of kun je een bezoek brengen aan een museum of attractie 

Deze wandelroute voert je door zeven van de Friese elf steden.

De Friese 'Greidhoeke' is in de route opgenomen vanwege de gaafheid van de landschappen, haar kerkelijke geschiedenis en haar bijzondere initiatieven. 

Gaasterland is opgenomen omdat het een totaal afwijkend landschap binnen Zuidwest-Friesland heeft. Hier lag overigens de bakermat van de heilige Odulphus zijn werk, en van hieruit strekte de invloed van het voormalige Sint-Odulphusklooser zich uit over Zuidwest-Friesland en ook daarbuiten.

Etappe 3 van Hindeloopen naar Warns

Vandaag gaan Durkje en ik de derde etappe van het Sint-Odulphuspad lopen, over een afstand van 17,5 kilometer, van de IJsselmeerhaven van Hindeloopen naar het dorpscentrum van Warns

Het thema van deze tweede etappe is 'Via', dat 'weg' betekent. Die 'weg' verwijst namelijk naar de 'Via Ortus Sancte Marie', waarmee de 'Weg van Mariëngaarde', wordt bedoeld, zijnde de historische pelgrimsroute (beschreven in de 12e eeuw) van het voormalige klooster Mariëngaarde (bij het Friese Hallum) naar Stavoren, de Friese Elfstedenstad waar in het jaar 837 door de geestelijke Odulphus een klooster is gesticht, van waaruit Odulphus de Friezen wilde kerstenen.

Vanmorgen vertrekken we bij een temperatuur van 23 graden Celsius om 10:45 uur vanuit Feinsum, en dan brengen we onze auto eerst naar Warns. Die laten we achter op het parkeerterrein bij de Johannes de Doper-kerk.

Dan fietsen we de 9 kilometers van Warns via Molkwerum naar de IJsselmeerhaven van Hindeloopen, waar we onze fietsen bij de havenkade stallen. 

We hebben vandaag te maken met een warme zomerdag, waarbij de temperatuur tijdens de etappe oploopt tot 28 graden Celsius, vlak vóór 17:00 uur bij aankomst in Warns. Hier en daar zal de temperatuur vandaag toch zeker wel boven de 30 graden Celsius zijn geweest. Dat is wel warm, maar een bijkomend voordeel is dat er een heerlijk verfrissend windje waait vanuit het zuiden, en zeker als je dan bovenop de IJsselmeerdijk loopt, is dat een heel aangenaam weertype.

Over de Westerdijk Hindeloopen uit

Als we de fietsen hebben gestald tussen Het Oost en het Oosterstrand, nemen we plaats op een houten bank op de havenkade. Met de zon in de rug en een zonovergoten havenkom vóór ons, beginnen we deze etappe met onze lunch.

Vlak vóór 13:00 uur steken we via de ophaalbrug de Hindelooper sluis in de Zijlroede over.

Boven op de Westerdijk lopen we rond de westpunt van Hindeloopen, om zo over deze grasdijk in zuidelijke richting langs het IJsselmeer te lopen. 

Ter hoogte van het buitendijkse recreatiepark gaan we tussen de twee gebouwen van Schuilenburg door verder in zuidelijke richting. 

Hier zijn enkele dijkvakken opnieuw ingezaaid, dus over dat traject lopen we aan de voet van de IJsselmeerdijk, tussen de dijk aan onze rechterhand en de Westerfaart aan onze linkerhand. In de berm heeft zich zojuist een echtpaar uit Leeuwarden bij hun auto op tuinstoelen geïnstalleerd. Deze bermtoeristen vertellen dat ze vanmiddag op deze zomerse dag graag willen genieten van hun buitenzijn.

Langs kerken en rechthuis door Molkwerum

Waar de Westerdijk is overgegaan in de Noorderdijk, lopen we al weer boven op de IJsselmeerdijk, met het mooie uitzicht over de vele ganzen en zwanen die hier in de Bocht van Molkwerum in het IJsselmeer zwemmen. Er wordt overigens ook volop gevaren op het IJsselmeer, en gezwommen in het IJsselmeer. 

Waar de Noorderdijk over gaat in de Sédyk hebben we al het uitzicht op de voormalige schutsluis van Molkwerum.

Ter hoogte van het andere Molkwerumer monument - het 'Nationaal Monument Missing Airmen' in het IJsselmeer - gaan we langs de camping over 't Séleantsje het dorp Molkwerum binnen.

Langs de Hellingstrjitte staat rechts onder andere de voormalige Doopsgezinde kerk, en links van de weg het voormalige rechthuis (1697) van Molkwerum.

Nadat we aan de Tsjerkestrjitte even naar de - helaas niet opengestelde - Lebuïnuskerk zijn gelopen, wandelen we over de Wimerts het dorp uit.

Stavoren

Buiten Molkwerum gaan we de Noardermar op, tussen de graslanden door. Een boer rijdt met betrekkelijk hoge snelheid met zijn tractor door het weiland om het hooi van het land te halen. Achter de boerderij wordt het op de kuilbult gereden.

Verderop lopen we onder andere langs het weerstation van het KNMI, dat hier in het open veld staat.

Via de Jurisdictie en de Kooijweg lopen we naar de volgende Friese Elfstedenstad Stavoren. 

Bij de voormalige aansluiting van de veerstoep van de Spoorpont Stavoren-Enkhuizen lopen we over het havenbedrijventerrein Stavoren binnen. 

Een groep fietsers passeert ons, gaat hier de steiger op, om daar de fietsen in te laden op het dek van een boot, waarmee de fietsers straks - zoals ook verderop in de haven van Stavoren - varend het IJsselmeer op gaan.

Langs het spoor lopen we naar het centrum van dit havenstadje, waar we aankomen bij het Elfstedenkunstwerk van de '11 Fountains', bij de Vis van Stavoren. Kinderen vinden hun vertier in het water rondom de visfontein.

Bij de Vis van Stavoren

Op de havenkade iets verderop zit een vrouw bij een zeilboot het bruine zeil te naaien.

Wij halen vis bij de Staverse Vishandel en nemen een etenspauze onder één van de parasols achter de viskraam.

Naar en door Warns

Na deze pauze lopen we bij het standbeeld van 'Het Vrouwtje van Stavoren' de brug van de historische sluis van de Stadgracht over. 

Door het centrum gaan we dan naar de Koebrug, waar we even op de doorvarende pleziervaartuigen moeten wachten, om er de Stadgracht over te steken.

Aan de andere kant van de Stadsgracht ligt de Staverse Jol ST16 afgemeerd.

Op de kruising van de Koeweg en de Meerweg kunnen we om de wegwerkzaamheden heen lopen, om via de Koeweg Hindeloopen uit te lopen.

Ten oosten van Hindeloopen volgt dan een lang traject langs de Noardermar, ten noorden van het Johan Frisokanaal, richting Warns.

We steken dan in Warns het Johan Frisokanaal over, om verderop op Het Noard voorbij de Doopsgezinde kerk het Mennistepaed op te gaan.

Sta eens stil

In de tuin van de Pastory staat een oude wegwijzer; zo'n witte paddenstoel van de ANWB.

De plaatsnamen op deze oude wegwijzer zijn weggewerkt.

Daarvoor in de plaats zijn korte teksten geschilderd, ter reflectie van wie deze wegwijzer passeert.

Eén van de teksten erop - om over na de denken - luidt: 'Sta eens stil bij het wonder van je alledaagse bestaan'. Een goed idee om het eens op te volgen.

Voorbij de nog 'under construction' zijnde rotonde van Warns staan we verder nòg eens even stil. Twee meisje van basisschoolleeftijd staan hier als jonge, startende onderneemsters nog maar net hun dranken te verkopen. Ze hebben koffie in een thermoskan en een fruitige ranja met kleurrijke ijsblokjes in een grote glazen pot met schenkkraantje. Alles voor een euro per beker.

Als we er langs lopen, staan ze verwachtingsvol te kijken naar wat deze wandelpassanten gaan doen. Wij stoppen, en bestellen de gekoelde drank. De moeders stonden er al bij, en ook de beide - kennelijk opgetrommelde - vaders komen nu nagenoeg gelijktijdig aanrijden met hun auto, want de verkoopkraam is nu net geopend, en dan moet er natuurlijk ook klandizie komen. Een gezellig moment zo in de berm van de weg.

Inschenken van onze bestelling gaat heel goed, maar het door de beginnende onderneemsters uitrekenen en teruggeven van wisselgeld stuit bij één van de twee verkoopsters op een emotionele blokkade. Ondernemen moet je leren met vallen en opstaan, zo ook hier. Maar moeder helpt, dus het komt helemaal goed.

Door de Buorren lopen we terug in de richting van de dorpskerk. Daarbij passeren we de voormalige Nederlandse Hervormde lagere school, met haar gevelsteen en stichtelijke bijbeltekst op de schoolgevel.

En dan arriveren we tegen vijf uur vanmiddag bij de Johannes de Doper-kerk van Warns. 

Hier stappen we in de auto, om dan via Molkwerum naar Hindeloopen te rijden, waar we onze fietsen afhalen van de havenkade, waarna we huiswaarts keren.

Happy Birthday @ Schiphol Amsterdam Airport

Donderdag 6 juli 2023
 

Happy Birthday @ Schiphol

Landed
Net na tien uur vanmorgen landt een Boeing van United Airlines vanuit San Francisco op Schiphol Amsterdam Airport. Durkje en ik staan dan paraat in de aankomsthal van Schiphol om Jan Wijbe & Gaby met hun kinderen daar te verwelkomen en af te halen, om hen straks thuis te brengen, na hun ongeveer zes wekend durend verblijf in het westen van de Verenigde Staten.

Natuurlijk zijn we heel blij dat ze veilig geland en terug zijn, want ons weerzien doet ons goed, en die vreugde wordt nog eens extra onderstreept door het feit dat één van onze 'pake- en beppesizzers' vannacht in het vliegtuig haar eerste verjaardag begon te vieren. Vanaf vandaag is ze geen baby meer, maar een dreumes, en dat is - dankbaar als we zijn - best een feestje waard.

Birthday

Na ons weerzien in de vliegveldterminal gaan we naar buiten, want daar is het prachtig zonnig weer, en beter vertoeven dan in de drukke terminal. Buiten zingen we met z'n allen voor de jarige het 'O, wat zijn wij heden blij', maar dat had na die verblijfsperiode in de USA ook heel goed het 'Happy Birthday' kunnen worden, maar ja, ze zijn nu weer in Nederland om het leven te vieren.

Na het uitpakken van het eerste - Amerikaanse - verjaardagskadootje gaan we naar de auto's, waarin de grote hoeveelheid bagage wordt geladen, om aansluitend met z'n allen direct huiswaarts te keren. 

Het is memorabel om je eerste verjaardag hoog in de lucht in zo'n grote Boeing te gaan vieren, en dat feestje gaat nog wel even door, ook nadat je op Schiphol je eerste verjaardagskadootje in ontvangst neemt nadat er voor je is gezongen is. Als broerlief bij het 'hiep, hiep, hoera!' de armen uitbundig in de lucht steekt, verschijnt er dan ook een vrolijk glimlachje op het gezicht van de jarige.

Poly velt wilg in Feinsum

Woensdag 5 juli 2023
 

De half afgewaaide wilg aan It Kanael in Feinsum

Poly teistert Nederland

We zaten er eigenlijk al enkele jaren op te wachten.

De holle wilg tegenover ons huis aan de overzijde van It Kanael in Feinsum zou vast en zeker niet nog een lang leven beschoren zijn, want hij was in de loop van vele jaren al zó diep hol geworden, dat het alleen nog wachten was op de eerstvolgende harde storm die hem geheel of gedeeltelijk zou laten omwaaien.

En vanmiddag is het dan zover. Vandaag waait de zware storm Poly over ons land. Vanmorgen heeft dat in Haarlem helaas al een dodelijk slachtoffer geëist. Bovendien laten beelden uit het extra NOS-journaal, en van andere media de ernstige gevolgen zien van wat de huidige storm Poly in Nederland vandaag op veel plekken al heeft aangericht.

Storm halveert twee wilgen

Werkend met ondertussen het zicht op de rij wilgen langs It Kanael houd ik af en toe de stand van zaken buiten in de gaten. 

Halverwege deze middag zie ik een gapend gat in de rij wilgen. Ik ga erheen om te kijken wat er is gebeurd. 

Aangekomen op de Hyltsjebrêge kan ik het geheel overzien, en constateer dan dat de helft van de holle wilg is afgebroken, en dat - waarschijnlijk door het gapende gat dat daardoor in de bomenrij is ontstaan - van de ernaast staande wilg ook een dikke tak is afgebroken. Beide delen van de twee wilgen liggen in It Kanael. In de vliegende storm en regen maak ik enkele foto's van deze stormschade.

Storm en de regen geselen ondertussen het noorden van Fryslân.

Sint-Odulphuspad van Oudega naar Hindeloopen

Zondag 2 juli 2023
 

We verlaten Workum over de Hylperdyk; op naar Hindeloopen

Stilte, bezinning en verwondering
Het Friese Sint-Odulphuspad is een wandelroute van 260 kilometer door Zuidwest-Friesland, Gaasterland en de Fryske Greidhoeke.
Dit langeafstandswandelpad bestaat uit 15 prachtige wandelingen in allerlei landschappen.

Elke etappe heeft een eigen thema, met als doel om je kennis te laten nemen van dit bijzondere gebied, met verrassende wisselende landschappen en bijhorende kwaliteiten, met een rijke kerkelijke geschiedenis en verrassende historische feiten daarover. 

Het Sint-Odulphuspad biedt je een pad om ‘op weg’ te zijn, en schenkt je de kans om stil te staan bij wat echt belangrijk is in je leven. Met het Sint-Odulphuspad stap je voor even uit de alledaagse stroom van het leven. De focus ligt op stilte, bezinning en verwondering.

Kernwaarden en thema's

De wandelgids van het Sint-Odulphuspad bevat de nodige informatie om het pad te kunnen bewandelen. In dit wandelboek staan prachtige foto’s van de verschillende trajecten. 

Bij het boek is ook een gratis app ontwikkeld, die je informatie en wetenswaardigheden geeft over de trajecten. De app en de gids bieden samen de onderdelen voor de maximale beleving van het Sint-Odulphuspad.

Deze wandelroute wordt gekenmerkt door de drie Kernwaarden 'Stilte & rust & ruimte'; en de drie thema’s 'Bezinning/spiritualiteit & landschap & cultuurhistorie'.

Deze thema’s en de kernwaarden zijn de 'dragers' van de route. Zij vormen de belangrijkste uitgangspunten voor het wandelen. Maar de route kan ook prima worden gebruikt om op allerlei andere manieren te genieten van de paden, wegen, dijken, het landschap en van de cultuurhistorie; bijvoorbeeld door het beleven van de natuur langs de paden.

Door Zuidwest-Friesland, Gaasterland en de Fryske Greidhoeke

Onderweg kun je de gastvrijheid van de streek ervaren, of kun je een bezoek brengen aan een museum of attractie 

Deze wandelroute voert je door zeven van de Friese elf steden.

De Friese 'Greidhoeke' is in de route opgenomen vanwege de gaafheid van de landschappen, haar kerkelijke geschiedenis en haar bijzondere initiatieven. 

Gaasterland is opgenomen omdat het een totaal afwijkend landschap binnen Zuidwest-Friesland heeft. Hier lag overigens de bakermat van de heilige Odulphus zijn werk, en van hieruit strekte de invloed van het voormalige Sint-Odulphusklooser zich uit over Zuidwest-Friesland en ook daarbuiten.

Etappe 2 van Oudega naar Hindeloopen

Vandaag gaan Durkje en ik de tweede etappe van het Sint-Odulphuspad lopen, over een afstand van 17 kilometer, van Oudega (gemeente Súdwest-Fryslân) naar Hindeloopen aan het IJsselmeer.

Het thema van deze tweede etappe is 'Lux Aeterna', dat 'eeuwig licht' betekent. Dat eeuwig licht verwijst naar de prachtige lichtval, die vanuit het zuiden over de Aldegeaster Brekken valt. Dit meer is ongeveer 120.000 jaar geleden ontstaan tijdens de voorlaatste ijstijd. Als je langs de noordelijke oever van dit meer loopt - en dat gaan we vanmorgen doen - dan valt die prachtige schittering op van het zonlicht dat vanuit het zuiden over de Aldegeaster Brekker valt.

Vanmorgen vertrekken we bij een temperatuur van 16 graden Celsius om 7:45 uur vanuit Feinsum, en dan brengen we onze auto eerst naar Hindeloopen. Die laten we achter op het parkeerterrein langs de Mekúljes, vlakbij de Hindelooper jachthaven.

Dan fietsen we van Hindeloopen via Workum naar het dorpscentrum van Oudega (ontstaan in de Middeleeuwen), waar we onze fietsen om 9:45 uur bij de passantenhaven midden in het dorp bij de Ankerkerk stallen. Tot nu toe was het droog, maar hier in Oudega krijgen we nu toch een fikse bui over ons heen. We schuilen even voor de regen, en maken de fietsen klaar voor ons vertrek als het weer droog is. Direct daarna breekt de zon al weer door.

We krijgen vandaag af en toe zonnige perioden, en er waait een straffe wind vanuit het zuidwesten, maar koud is het zeker niet. De temperatuur loopt vandaag tijdens de etappe op tot 19 graden Celsius. Ondanks de harde (veelal tegen)wind, is het toch wel heel mooi fris wandelweer vandaag.

Het Brekkenpaad langs de Aldegeaster Brekken

Rond tien uur vanmorgen wandelen we via de Breksdyk en de Stasjonsleane het Friese dorp Oudega uit. Net buiten het dorp - vlakbij het natuurbadstrand - gaan we het Brekkenpaad op, dat de noordelijke oever van de Aldegeaster Brekken volgt in westelijke richting.

Nog vóór we Dorus Mooltsje (de oudste spinnenkopmolen van Fryslân) bereiken, passeren we al een vijftal sportvissers, die allen met hun behoorlijk uitgebreide sportvisseruitrusting langs de oever van het meer zitten te vissen.

Even later steken we de Sypsleat over bij de doorgang onder de spoorlijn door, en dan lopen we langs de Sypsleat weer terug naar de oever van het meer.

Een eind verderop passeren we een gedenkplaat op de plek waar de Friese schilder-dichter Gerben Rypma van 1921-1939 in zijn eentje heeft gewoond in een huisje aan de Brekswâl. 

Op het hek op de dam van het grasland staat geschreven: 'Ik fiel my hjir sa rom en frij'. 

Op een houten paal van dit damhek staat een ijzeren kunstwerk van een grutto, waarvan we er een heel eind verderop overigens wel enkele tientallen zien foerageren in de laaggelegen graslanden van de polder aan de westkant van het meer. Wat een feest is dat om hier zoveel grutto's tegelijk bij elkaar te zien.

Rechts passeert verderop een trein, en links in het riet naast ons zien we grote aantallen van de grote lisdodde, in het Fries ook wel de 'tuorrebouten' of 'reidsigaren' of 'stjonksigaren' en in het Bildts 'bollepysten' genoemd.

Mooi is om in de lage polder rechts van ons het patroon te zien van de slingerende sloten tussen de frisgroene weilanden door.

Je hoeft niet de hele weg te zien om de eerste stap te zetten

Dan passeren we het eerste bord met een tegeltjeswijsheid, zoals we die verderop nog enkele malen tegen zullen komen met elke keer weer andere spreuken. Op de eerste staat 'Je hoeft niet de hele weg te zien om de eerste stap te zetten'. Die tegeltjeswijsheid zou je heel goed kunnen gebruiken voor wandelaars die voor zichzelf altijd wel redenen blijven bedenken om bijvoorbeeld nooit als pelgrim naar Santiago de Compostela te lopen. Maar ja, zo'n spreuk is eigenlijk ook in heel veel andere opzichten van toepassing op heel veel mensen, die zichzelf blijven belemmeren om hun eigen passie en droom te gaan volgen.

Als ik bij dit bord sta, stopt er een mevrouw op de fiets, die ook een foto van dit bord maakt. Als ik met haar spreek over al die menselijke redenen om iets niet te gaan doen, komt zij juist met het voorbeeld van haar vriendin die zij om deze reden nog niet zover heeft kunnen krijgen om na het voltooien van het Pieterpad samen ooit nog eens naar Santiago de Compostela te gaan lopen. Ze maakt een foto van dit bord, en vertelt me dat ze deze spreuk vooral naar die vriendin zal sturen. "Wellicht helpt het", zegt ze "om haar op andere gedachten te brengen".

Van Nijhuizum naar Workum

Op de plek waar we het Brekkenpaad aan het eind verlaten, wandelen we op de Nummer het buurtschap Nijhuizum binnen.

In Nijhuizum passeren we de Monnikeburenmolen, een rijksmonumentale spinnenkopmolen.

Even later lopen we langs de jachthaven van Nijhuzum, in de Nijhuzumer Feart.

Daarna volgen we de Nijhuzumerdijk, die ons aan de andere zijde van de spoorlijn bij de Workumer Trekvaart brengt.

Aan de overzijde van de brug lopen we over de Trekwei langs de Workumer Trekvaart naar Workum. 

Voorbij het tunneltje onder de N359 door wandelen we langs de vaart de bebouwde kom van Workum binnen. 

Op het plaatsnaambord is een oude sticker geplakt van de actie 'Praat mar Frysk', met het opschrift 'dit is in moai plak om te tútsjen'. Goed idee, zo'n suggestie, dus: dan direct maar doen! ☺

Aan het eind van de Trekwei moeten we bij de Noorderbrug gedwongen even stil houden. De brug gaat en staat dan namelijk open, om twee boten de doorvaart te schenken van de Diepe Dolte naar de Trekvaart.

Vervolgens volgt een lang eind over de Aldewei, totdat we via de Begine de Diepe Dolte over kunnen steken, om ter hoogte van de Workumer Elfstedenfontein bij de jachthaven het oude centrum van Workum in te kunnen lopen.

Langs de Grote- of Sint-Gertrudiskerk lopen we naar het voormalige Waaggebouw van Workum. 

Op de Merk vinden we een zitbank, waarop we onze lunchpauze houden; een beetje in de zon, en een beetje in de wind, en voldoende comfortabel. Het is hier trouwens een komen en een gaan van toeristen, al dan niet als terrasganger op de Merk.

Wielrenners van de eenmalig opengestelde Afsluitdijk passeren Workum

Langs de los van de kerk staande Workumer toren lopen we van de Merk naar it Súd en het Sylspaed, waar we een grote verscheidenheid aan oude huisjes passeren.

Op de Séburch vlak vóór de Workumer sluisbrug merken we maar al te zeer dat velen dit weekend gebruik maken van de eenmalige openstelling van het nog in aanleg zijnde wandel- en fietspad over de Afsluitdijk. Dat heel veel fietser van die gelegenheid gebruik maken om een fietstocht rond het IJsselmeer (Zuiderzeepad) te maken, wordt ons hier maar al te duidelijk. De brugwachter van deze sluisbrug is daar niet zo over te spreken, want hij is daar vooraf niet over geïnformeerd, en als dat vooraf bekend was geweest, had er vandaag meer personeel moeten staan om al het fietsende, lopende, rijdende en varende verkeer op dit drukke verkeerspunt in goede - veilige - banen te leiden.

Als we er even staan te praten, komen er ondertussen al tientallen wielrenners voorbij; de meesten in behoorlijk grote fietsgroepen, en dan ook nog vanuit beide richtingen tegelijk. Ze fietsen hier af en aan.

Kuieren door It Warkumer Nijlân

Wij verlaten Workum en gaan bij de havenkom de grasdijk van de Hylperdijk op, want op dit onverharde wandelpad boven op de dijk tussen de schapen worden we niet gehinderd door al die wielrenners; en zij hebben nu geen last van ons op de asfaltweg aan de voet van de dijk. 

Ook voorbij de Lange Leane, waar de wielrenners afbuigen, blijven wij bovenop de grasdijk lopen, totdat we verderop het smalle schelpenpad van de Lieuwe Klazes Leane op kunnen gaan.

Als we hier zo door It Warkumer Nijlân lopen, komt een wielrenner ons achterop. Hij fietst stapvoets een eind met ons mee. Hij vertelt dat hij uit Den Haag komt, en dat hij zijn veel snellere fietsgroep zojuist kwijt is geraakt, en ervoor kiest om nu maar alleen verder te fietsen rond het IJsselmeer. Hij is bovendien bijzonder geïnteresseerd in de aanwezigheid van grutto's in Fryslân. We vertellen hem waar hij verderop waarschijnlijk nog wel grutto's kan spotten. Even later neemt hij afscheid van ons, en gaat er op zijn fiets over het onverharde pad weer snel vandoor, op weg naar Hindeloopen, Stavoren, Lemmer, Kampen, Harderwijk, Naarden, en zo verder, dus nog best een heel eind om te fietsen met deze harde wind. Maar hij is hoopvol, want deze Haagse wielrenner is nu al zover, dat hij inschat dat hij het gaat halen.

Aan het eind van de Lieuwe Klazes Leane komen we langs het markante landschapsproject van de omgekeerde boerderij.

Dit wooncomplex voor vier gezinnen is als het ware als een op de kop gebouwde boerderij gebouwd, dus best wel een in het oog springend gebouw, hier zo midden in het open landschap. 

Uitkijken geblazen

Aan het eind van deze laan begint de Stationsweg, die als vanzelfsprekend langs het station gaat, hier het treinstation. Op het perron nemen we plaats op een bankje in de open wachtruimte, waar we een broodje eten in het kader van onze tweede pauze.

En daarna hoeven we nog maar een klein eindje te lopen, want nu rest nog het stuk fietspad van de Oosterdijk en Het Oost langs de Easterfeart. En hier moeten we trouwens wel heel goed oppassen, want om de haverklap komt er een groep wielrenners of andere toeristische fietsers van voren of van achteren ons tegemoet. Uitkijken geblazen, dus.

Voorbij de Suderseewei nemen we Het Oost om Hindeloopen binnen te wandelen.

En dan gaan we via de Mekúljes de polderdijk over, omdat we onze auto daar achter hebben geparkeerd vanmorgen.

Met de auto rijden we dan terug naar Oudega, waar we onze fietsen afhalen, om tot slot vanuit Oudega terug te rijden naar huis in Feinsum.

We hebben vandaag eerst 18,5 kilometer gefietst, en daarna 17 kilometer gewandeld, dus in ons wekelijkse beweegprogramma van vandaag hebben we ruim 35 kilometer afgelegd op deze hele mooie buitendag.