Zondag 23 augustus 2020
 |
| Bij het Nationaal Monument voor Vredesoperaties in Roermond |
19
De pelgrimstocht van Durkje en mij van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela, en iets verder door naar Cabo Fisterra duurde 152 + 4 = 156 dagen. Met enige berekening had dat ook wel in 150 dagen gekund.
Wij zijn er op uit getrokken, naar buiten getreden, en ontdekten onderweg steeds meer dat je gaandeweg ook een reis naar binnen maakt, een innerlijke reis. Die reis naar binnen kun je sturen door elke dag een tekst ter bezinning mee te nemen, die je dan wandelend en/of rustend overdenkt. Durkje en ik hebben dat niet gedaan.
Maar daar hoeft het niet bij te blijven.
Ik ben opnieuw op reis gegaan.
Deze denkbeeldige tocht is een reis van Psalmen, van één Psalm voor elke pelgrimsdag. Een avontuur met de vraag wat het verbinden van de volgende Psalm aan de volgende Pelgrimsdag op je wandeling naar binnen van je vraagt, en wat het je heeft geschonken als je wandeling met God en met elkaar ten einde is.
Een inleiding op deze Psalmen-pelgrimage schreef ik in mijn blog van 16 januari 2015.
Nog steeds nieuwsgierig naar onze bestemming, en bovenal naar wat deze weg ons brengt, wandel ik vandaag verder op deze denkbeeldige Psalmenreis, met Psalm 19 op Pelgrimsdag 19.
Leestip
Hieronder staat eerst een weblink naar ons wandelverslag van deze Pelgrimsdag.
Daaronder staat een weblink naar deze Psalm, met de bijbeltekst van de 'Nieuwe Bijbelvertaling' (NBG 2004).
Onder de Psalm staan altijd de tussenkopjes van de 'Bijbel in Gewone Taal' (NBG 2014).
Ultreia!
Lof aan de Schepper
Deze 19e Psalm is als het ware een loflied op het goede werk van de Schepper; vertelt ons ook dat de zon, de maan en de sterren door God zijn gemaakt. Die mededeling komt niet met felle bliksemschichten en/of met een geluid als van oorverdovend luide donderslagen tot ons, maar in de stilte van de natuur. Al zo vaak zijn Durkje en ik tijdens onze pelgrimstochten onder de indruk geweest van de pracht van de natuur, ongeacht of het gaat om laaggelegen heidevennen of boven op de hoge Pyreneeën, en ook de pracht van onze buitendijkse Friese Wadden en de onstuimigheid van de Atlantische Oceaan bij het Spaanse Cap Finisterre getuigen van de onmetelijke grootsheid van onze Schepping en van onze Schepper.
De pelgrimstocht van Durkje en mij van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela, en iets verder door naar Cabo Fisterra duurde 152 + 4 = 156 dagen. Met enige berekening had dat ook wel in 150 dagen gekund.
Wij zijn er op uit getrokken, naar buiten getreden, en ontdekten onderweg steeds meer dat je gaandeweg ook een reis naar binnen maakt, een innerlijke reis. Die reis naar binnen kun je sturen door elke dag een tekst ter bezinning mee te nemen, die je dan wandelend en/of rustend overdenkt. Durkje en ik hebben dat niet gedaan.
Maar daar hoeft het niet bij te blijven.
Ik ben opnieuw op reis gegaan.
Deze denkbeeldige tocht is een reis van Psalmen, van één Psalm voor elke pelgrimsdag. Een avontuur met de vraag wat het verbinden van de volgende Psalm aan de volgende Pelgrimsdag op je wandeling naar binnen van je vraagt, en wat het je heeft geschonken als je wandeling met God en met elkaar ten einde is.
Een inleiding op deze Psalmen-pelgrimage schreef ik in mijn blog van 16 januari 2015.
Nog steeds nieuwsgierig naar onze bestemming, en bovenal naar wat deze weg ons brengt, wandel ik vandaag verder op deze denkbeeldige Psalmenreis, met Psalm 19 op Pelgrimsdag 19.
Leestip
Hieronder staat eerst een weblink naar ons wandelverslag van deze Pelgrimsdag.
Daaronder staat een weblink naar deze Psalm, met de bijbeltekst van de 'Nieuwe Bijbelvertaling' (NBG 2004).
Onder de Psalm staan altijd de tussenkopjes van de 'Bijbel in Gewone Taal' (NBG 2014).
Ultreia!
Van Roermond naar Pey
De hemel laat de macht van God zien
De woorden van de Heer zijn goed
Bij de Heer ben ik veilig
Deze 19e Psalm is als het ware een loflied op het goede werk van de Schepper; vertelt ons ook dat de zon, de maan en de sterren door God zijn gemaakt. Die mededeling komt niet met felle bliksemschichten en/of met een geluid als van oorverdovend luide donderslagen tot ons, maar in de stilte van de natuur. Al zo vaak zijn Durkje en ik tijdens onze pelgrimstochten onder de indruk geweest van de pracht van de natuur, ongeacht of het gaat om laaggelegen heidevennen of boven op de hoge Pyreneeën, en ook de pracht van onze buitendijkse Friese Wadden en de onstuimigheid van de Atlantische Oceaan bij het Spaanse Cap Finisterre getuigen van de onmetelijke grootsheid van onze Schepping en van onze Schepper.
Voor wat, hoort wat
En nu hoeft er niet zoveel uitleg bij om duidelijk te maken dat je zorgvuldig om dient te gaan met al dat moois en waarde(n)volle dat je als menselijk schepsel hier op aard in de schoot krijgt geworpen. Zo voelden Durkje en ik de grote verantwoordelijkheid om heel goed voor onze kinderen te zorgen, die wij mochten krijgen. Die zorg begint al tijdens de zwangerschap, en houdt niet op als je kinderen de deur uit gaan. Ze zijn ons toevertrouwd en wij blijven ons verantwoordelijk voelen voor hun welzijn, ook al zijn ze al lang in staat om heel goed voor zichzelf en ook voor anderen te zorgen.
Als we spreken over onze verantwoordelijkheid jegens de natuur als deel van de Schepping, dan noemen we dat ook wel 'rentmeesterschap'. Wij worden geroepen om goed rentmeester te zijn van de aarde die aan ons is toevertrouwd. Maar die goede zorg voor de natuur laat nogal eens te wensen over. Voorbeelden van onzorgvuldigheid kennen we te over, zoals: illegale vuilstort en lozingen, overbevissing, luchtvervuiling, ontbossing, roofbouw en stropen van bedreigde diersoorten.
Het is al bijna 14 jaar geleden dat Durkje en ik pelgrimeerden op onze 19e dag van Roermond naar Pey. Nog zie ik in gedachten zo die grote akker in het Grootbroek, die bezaaid lag met allemaal kleine flarden zwart landbouwplastic, alsof een met dit landbouwplastic bedekt akkerland omgeploegd was, zonder eerst even de moeite te nemen om dat zwarte landbouwplastic te verwijderen. Tientallen jaren lang zullen elke dag die duizenden fracties zwart plastic in en op de akker en rondom liggen. Niet te geloven, maar waar. Zo behoren wij in elk geval niet om te gaan met Gods akker.
Gaan voor Vreugde of voor Leed
Deze 19e Psalm is ook een lofprijzing op de wetten in de vorm van verboden en geboden die wij van Gods zijde mochten ontvangen. De Bijbel - vooral het Oude Testament - staat er vol van. Niet om ons te beperken, maar om ons allerlei handreikingen te geven voor Het Goede Leven. Joden spreken dan ook niet voor niets over de 'Vreugde der Wet'. Duidelijke en goede regels kunnen jou en mij helpen om de goede dingen goed te doen.
We weten ook allemaal wat er gebeurt als mensen zich niet aan regels houden. Ergens vliegt er dan iets behoorlijk uit de bocht. En zeker bij ernstige overtredingen zijn de gevolgen vaak groot, niet te overzien, en hebben ze nog jaren, decennia of eeuwen forse impact op wie dan leeft en wie dan zorgt.
De Bijbel roept ons op om lief te zijn en lief te hebben. Als we dat allen waar zouden kunnen maken, zou er veel minder leed en verdriet in deze wereld zijn.
Een wereld met minder diefstal, minder fraude, minder vernieling, minder mishandeling en met minder moorden zou deze wereld al zoveel beter maken. Ook als we met zijn allen geen oorlogen meer zouden gaan voeren, zou dat ons al heel erg helpen.
Toen Durkje en ik op deze 19e pelgrimsdag door Roermond liepen, passeerden we alleen al in die stad drie oorlogsmonumenten, te weten:
- Een monument ter nagedachtenis aan de Tweede Wereldoorlog'
- Het Nationaal Indië Monument 1945-1962'
- Het Nationaal Monument voor Vredesoperaties.
Drie monumenten in één stad, waarin alleen al hier duizenden gesneuvelden van oorlogen worden herdacht. Waar ooit de liefde ontbrak, resulteerde dat in moord en doodslag, met al meer dan 75 jaar pijn, leed en verdriet als tragisch gevolg.
Naar mooier en beter
Dan toch maar liever weer terug naar Psalm 19; dat loflied op de Schepping en dat loflied op de Wet.
Deze Psalm specifiek, en de Bijbel in het algemeen, nodigt ons uit om elke dag keuzes te maken, om goede keuzes te maken.
Als je daar voor kiest, en later ontdekt dat je goedbedoelde keuzes ook wel eens verkeerde keuzes bleken te zijn, dan mag je toch weer terug komen bij God om daarop te reflecteren, om ervan te leren, om het een volgende keer nog beter - en misschien wel goed - te doen.
Psalm 19 vertelt ons dat Gods woorden betrouwbaar zijn, dat Zijn opdrachten goed zijn, dat Zijn bevelen eenduidig zijn, dat Zijn regels duidelijk zijn, dat Zijn wetten betrouwbaar zijn, en dat God Zijn volgers mild en ruim beloont.
Waarom zouden we dan nog langer willen kiezen voor (ver)dwalen en ontsporen?
Wij kunnen zoveel mooier en zoveel beter.
Kijk, luister en zing mee: PSALM 19
Geen opmerkingen:
Een reactie posten