Uitvaart van Nally

Dinsdag 24 januari 2012

Rouwdienst voor Rinaldo in de grote aula van De Nieuwe Ooster

De jonge evangelist
Vanmorgen vroeg rijden Durkje en ik met mem naar De Nieuwe Ooster (begraafplaats) in Amsterdam; de monumentale en groenste gedenkplaats van Nederland. Om 11.00 uur zit de grote aula van deze begraafplaats overvol. Rondom de zitplaatsen staat in de achtergalerij ook nog een bijzonder groot aantal jonge vrienden en kennissen van Rinaldo. Vorige week werden we opgeschrikt door het plotselinge overlijden van Rinaldo (ook wel Nally genoemd), nog maar 29 jaar oud, stiefzoon van mijn Arubaanse pleegbroer Dolf en zijn Surinaamse vrouw Diana, de moeder van Rinaldo. Overal zijn familie, gemeenteleden, vrienden en kennissen vandaan gekomen om vandaag de laatste eer te bewijzen aan Rinaldo, die tot zijn onverwachte overlijden het geloof heeft behouden en daar als jonge evangelist bewogen van getuigde, zo horen we vandaag van velen.

Rouwdienst
De rouwdienst wordt verzorgd door de Volle Evangelie Gemeente 'Mosterdzaad Internationaal', waar Rinaldo lid van was en waarvan Dolf voorganger en Diana oudste is. Zuster Bakaman heeft de leiding en apostel Bakaman is de voorganger van deze rouwdienst. Er wordt veel gezongen (waaronder 'Jezus de da winiman' ('Jezus is overwinnaar')), onder leiding van de eigen gemeenteband. Twee vrienden staan tijdens de dienst op het podium aan beide zijden naast de kist. Een mooie foto en heel veel bloemen sieren het podium van de aula. Veel sprekers voeren tijdens de rouwdienst kort het woord. Zijn vriend Giancarlo over Rinaldo: 'Rinaldo is nu naar de hemel en daarom wil ik dus later ook naar de hemel'. Rinaldo's vriendin Liwonne zingt het lied dat Rinaldo altijd zong als hij in aanbidding was. Ook zijn broers en zus presenteren zich op het podium en Rinaldo zijn nichtjes zingen drie liederen voor Rinaldo, en voor ons ter bemoediging ('Houd mij dicht bij U"). Na de preek van apostel Bakaman volgt een rapsong van een neef van Rinaldo, die daarbij vertelt dat hij door Rinaldo tot bekering is gekomen, waarna hij gevoelig rapt, onder andere met de woorden: "Broeder, spreid je vleugels; vlieg weg, Adonai, waarom jij?"

Nooit meer ....
Voordat de kist wordt uitgedragen, zingen we onder andere:

Nooit meer rouw, nooit meer tranen

Nooit meer lijden, nooit meer dood

Nooit meer pijn, nooit meer ziekte

Nooit meer onrecht, nooit meer nood.

In een lange rouwstoet gaan we achter het snelle tromgeroffel van een kleine drumband over de begraafplaats naar het graf. Onderweg en bij het graf wordt gezongen en bij de teraardebestelling worden door enkelen nog woorden ten afscheid en als dank gesproken.

Zijn geloof behouden
Na de begrafenis rijden allen naar de kerkzaal van de Volle Evangelie Gemeente Mosterdzaad Int. in Amsterdam Zuid-Oost. Hier is tot vier uur volop gelegenheid om elkaar te ontmoeten, om te eten en te drinken en om met elkaar ook na te praten over wie Rinaldo was en wat hij voor velen heeft betekend. In de gesprekken komt vooral naar voren dat Rinaldo in zijn leven hier op aarde de Heer Jezus heeft verheerlijkt, door het werk te voleinden dat Jezus hem heeft toevertrouwd; in gehoorzaamheid aan Gods Woord. Daarbij heeft Rinaldo zijn geloof behouden; een ware troost voor zijn ouders, zijn familie en ook voor alle anderen die hier vandaag bijeen zijn. Rinaldo is nu bij de Heer!

De kerk viert feest!

Vrijdag 21 mei 2010

De Protestantse Kerk in Nederland (PKN), het Nederlands Bijbelgenootschap (NBG) en de Katholieke Bijbelstichting (KBS) publiceerden in mei 2009 gezamenlijk de tweede druk van het boekje “De kerk viert feest!”. Dit boek is geschreven door Kees Posthumus. Het boekje geeft je in het kort de essentie van de belangrijkste feesten die de Kerk kent.

Feesten in Kerk & samenleving zijn belangrijke momenten in je leven. Feesten zijn aanleiding om terug te blikken op wat is geweest, om het leven van vandaag te vieren en om daarna hoopvol de toekomst in te gaan.
De Christelijke kerken vieren wereldwijd onder andere Kerst, Pasen en Pinksteren. Daarnaast organiseren we op de kruispunten van het leven vieringen als iemand wordt gedoopt, als twee mensen hun huwelijk kerkelijk willen laten inzegenen en na het overlijden komen we ter troost en bemoediging bijeen in een uitvaartdienst alvorens de overledene wordt gecremeerd of begraven.
Zo geven kerkelijke feesten enerzijds maat en ritme aan het kerkelijk jaar en geven ze anderzijds betekenis en diepte aan je leven.

Als je alle vieringen bijwoont in het kerkelijk jaar, zul je zien dat het kerkgebouw ook een belangrijke rol speelt om de feesten te faciliteren.
Zo zie je bijvoorbeeld:
- Voorwerpen, zoals: kruisen, kaarsen, beelden, doopvont, liturgische kleden, een kruik en knielbanken;
- Kleuren, zoals: wit, rose, rood, groen, zwart en paars;
- Symbolen, zoals: vlammen, een duif, de Alfa & Omega, korenaren, brood, druiven, een ster, een lam en een kruis.
Alle voorwerpen, kleuren en symbolen hebben een eigen oorsprong en betekenis.

Dit boekje beschrijft eerst de vieringen die worden georganiseerd op de scharnierpunten van ons leven, zoals: dopen, trouwen en rouwen. Daarna komen de feesten aan de orde die hun oorsprong in de Bijbel vinden, zoals: Avondmaal, Kerst, Pasen en Pinksteren.
Die beschrijvingen volgen per feest een vast patroon van:
- eerst een korte beschrijving van het feest;
- vervolgens waar deze viering haar oorsprong vindt in de Bijbel;
- tenslotte een portret van iemand die vertelt welke betekenis dat feest aan zijn of haar leven heeft gegeven.

De volgende feesten komen achtereenvolgens aan de orde:
1. Dopen, als de eerste stap op de weg van geloof;
2. Trouwen, om de zegen van God te vragen en om elkaar te beloven dat je elkaar ook in het geloof zult (blijven) ondersteunen;
3. Rouwen, om elkaar te troosten en te bemoedigen in het geloof dat de overledene nu een nieuw leven bij en met God begint;
4. Avondmaal, als teken van Jezus’ aanwezigheid, ook in de wereld van vandaag;
5. Kerst, het feest van de geboorte van Jezus Christus, het Licht dat in de wereld komt;
6. Pasen, als we vieren dat Jezus is opgestaan uit de dood, dat de dood niet het laatste woord heeft;
7. Pinksteren (dat we overmorgen gaan vieren), waar de Kerk haar werk begon; het feest ter gelegenheid van de komst van de Heilige Geest; een feest van bezieling, inspiratie en enthousiasme.

Het is een feestelijk boekje, waarmee de PKN, het NBG en de KBS je willen tonen dat je je zegeningen mag tellen en dat je ook je leven mag vieren.

Het Bijbelboek Prediker toont ons dat het leven gevierd mag worden in bewoordingen als:
“Er is een tijd om te huilen
en een tijd om te lachen,
een tijd om te rouwen
en een tijd om te dansen.”
(Prediker 3 : 4)

En als je dat nog niet overtuigt, schrijft de Prediker verderop in de Bijbel:
“Dus eet je brood met vreugde,
drink met een vrolijk hart je wijn.
God ziet alles wat je doet allang met welbehagen aan.
Draag altijd vrolijke kleren,
kies een feestelijke geur.
Geniet van het leven met de vrouw die je bemint.
Geniet op alle dagen van je leven, die God je heeft gegeven.
Het bestaan is leeg en vluchtig en je zwoegt onder de zon,
dus geniet op elke dag.
Het is het loon dat God je heeft gegeven.”
(Prediker 9 : 7-9)

Achtergebleven

Dinsdag 3 maart 2009

Meer dan een jaar geleden waren Durkje en ik op bezoek bij onze schoonzus en mijn zwager Jelke de Jong - predikant te Waddinxveen. Hij ruimde boeken op en ik kon meenemen waar ik in geïnteresseerd was. Eén van de boeken die ik meenam, was de dichtbundel "Achtergebleven" van Joke Verweerd, met als subtitel "een handvol begrip en troost voor mensen die alleen achterbleven". Het bleef lang liggen, maar ik heb het nu toch maar eens even gelezen. De dichtbundel is precies 20 jaar oud en bevat een aantal goed bijpassende tekeningen in het binnenwerk èn een omslagtekening van Mandy Liem, die er alle mee toe bijdragen dat de bundel een harmonieus geheel wordt.

Rouw is een moeilijk te hanteren gegeven in een mensenleven; je moet er doorheen groeien. Het verdriet blijft, maar het wordt anders in de loop van de tijd. Joke Verweerd onderkende de verschillende fasen van verwerking in het rouwproces in de ontmoetingen die zij had met mensen die hun levenspartner moesten missen. Die fasering van het rouwproces heeft Verweerd goed gepresenteerd in de opeenvolgende hoofdstukken van haar dichtbundel. Ze gebruikte de volgende vier rouwfase-citaten als hoofdstukkenindeling:
1. Ik kan het niet ontkennen, maar ook nog niet bevatten, het is alsof ik val in een put die steeds dieper blijkt...
2. Wat is er nog over van mijn bestaan?

3. Is er iemand die weet wat het is, die voelt wat ik voel? Is er een mens die een nieuwe weg gevonden heeft?
4. Ik zal je altijd wel bijven missen, maar ik kan nu weer verder, al is het met vallen en opstaan. En gelukkig kan ik ook weer dankbaar zijn, voor de tijd dat we samen waren...

En zo neemt Joke Verweerd je mee in de stille wereld van begrip en medeleven en in de herkenning van het eigen verdriet in dat van de ander. Voor de lezer die zelf het verdriet ervaart, zal het wellicht een waardevolle verzameling van opeenvolgende gedichten en korte anekdotes zijn, daar waar doorgaans woorden ontbreken of tekortschieten.

Dit boek overtuigt je van de kracht van de liefde, die blijft bestaan, zelfs over het graf; de liefde die het verdriet dragelijk maakt. De gedichten tonen je de ontroering en de genegenheid, die wel blijft leven, zonder te worden gevoed. Joke Verweerd hoopt dat de gebruikte woorden en beelden een troostende hand zijn voor de achtergeblevenen, die wij - ook gevangen tussen geboren en sterven - welbeschouwd allen zijn.