Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)
Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Westroute van Lozère (Palaiseau) naar Tours (GR655 O)
Van Lavardin naar Neuville-sur-Brenne
Zondag 25 augustus 2024 – 18,7 km.
Dag 17: 336 – 354,7 km
 |
| Langs de ruïne van de burcht van Lavardin |
Heerlijk wandelweer op zondag
De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping des Reclusages in Montoire-sur-le-Loir, tussen Vendôme en Château-Renault.
Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:10 uur, om met de auto vanuit Montoire-sur-le-Loir naar Neuville-sur-Brenne te rijden. We hebben de fietsen op het fietsenrek achter op de auto.
Nadat we de fietsen van de auto af hebben gehaald, laten we de auto achter bij de Mairie van Neuville-sur-Brenne, en dan fietsen we van Neuville-sur-Brenne de 15 kilometers naar Lavardin.
Het is vandaag helder en zonnig weer. Het waait een beetje, precies aangenaam voor het lopen.
Als we de camping verlaten, is het nog maar 9 graden Celsius. Daarom hebben we de trui en de jas nog wel aan als we vanmorgen fietsen. De temperatuur loopt vandaag op tot 21 graden Celsius aan het eind van deze etappe. Al met al is het vandaag heerlijk wandelweer.
De burchtruïne van Lavardin
Vandaag gaan we lopen van Lavardin (ten zuiden van Montoire-sur-le-Loir) naar Neuvile-sur-Brenne, over een afstand van 18,7 kilometer.
Als we vanuit Neuville-sur-Brenne op de fiets aankomen in Lavardin, plaatsen we de fietsen in het oude deel van het stadje, aan een ijzeren hek in het parkje dat ligt tussen de camper-plaats en een kunstgalerie.
Onze etappe vandaag begint om 8:40 uur in het centrum, met de burcht hoog achter ons.
Door het dorp lopen we eerst langs de kerk, die we eergisteren al hebben bezocht.
Als we dan weer op de doorgaande pelgrimsroute zijn, komen we eerst langs de imposante ruïne van de voormalige burcht van Lavardin. De burcht is gesloten voor publiek.
Voorbij deze burchtruïne nemen we een heel steil en smal hellingpad naar boven, het dorp uit.
Boven aangekomen, gaat het dan verder over een mooi veldpad, waarbij we Montoire-sur-le-Loir (in de verte) en Lavardin (dichterbij) achter ons laten.
De boerenhoeve van La Laurière
Na het oversteken van een heuvelrug gaat de route over een prachtig hol pad door een beboste helling heuvelafwaarts.
We komen dan bij de brug over het riviertje de Langeron, die we oversteken, waar net op dat moment een boer met een tankwagen vertrekt, die hier water heeft getankt voor het vee in het weiland verderop.
We naderen het buurtschap La Laurière, en zien dan bij enkele boerenschuurtjes een kudde koeien in de wei langs de oever van de Langeron.
We gaan heuvelopwaarts naar La Larière, een boerenhoeve waar ons pad het erf kruist van deze boerderij. Twee honden laten luid blaffend merken dat ze hier niet van zijn gediend, maar het blijft bij blaffen.
Rechts van het karrenspoor door dit gehucht ligt het pad waarover de koeien vanuit het weiland naar de boerderijschuur kunnen lopen, en links van het pad staat en ligt onder andere veel oud materieel dat hoogstwaarschijnlijk ooit op deze boerderij is gebruikt, zoals bijvoorbeeld een oude kraan.
Bovenaan de heuvel van La Larière is de boer net klaar met het bijvullen van een waterton voor de koeien, en hij rijdt verder over de heuveltop. Wij volgen de tractor, en lopen dan op de heuveltop tussen dikke rollen hooi en stro verder.
Door het Forêt de Prunay
Met enkele haakse bochten lopen we over rechte paden en asfaltwegen naar het boerderijengehucht met de manoir van La Linoterie.
De boer loopt vanaf het erf een graanstoppelakker op en inspecteert de grond. We groeten elkaar, en dan lopen wij door naar de ingang van het grote bosgebied van Forêt de Prunay. Waar we het bosgebied in gaan, staat een oude afrasteringspaal met daarop een oud wit-rode wegwijzer te midden van een bramenstruk vol rijpe en bijna rijpe bramen.
In het bosgebied nemen we een flauwe bocht naar links, waarmee we het asfalt verlaten, en over een breed bospad verder gaan het bos in. Zo ongeveer halverwege is het bos vrij open, waardoor we hier om ons heen niet alleen veel frisgroene varens zien, maar bovenal ook paarsbloeiende heide. Dit is een heel mooi stuk van het Forêt de Prunay, vooral nu de zon zo mooi over de heide schijnt.
Bij het gehucht La Loge wandelen we het Forêt de Prunay uit.
Geen horeca met koffie in Prunay-Cassereau
Rechts vóór ons zien we de watertoren, en die richting houden we aan in de richting van Prunay-Cassereau. We naderen dit dorp langs de camping Les Rochelles, die aan een grote visvijver ligt. Een man met een jongetje zijn er aan het vissen, en op de camping (met restaurant en terras) staan alleen een camper en een tent.
Om 10:15 uur wandelen we de bebouwde kom binnen van Prunay-Cassereau. Tijd voor een kop koffie, en dat hopen we hier in het dorp te vinden, omdat onze wandelgids aangeeft dat hier horeca is. Maar helaas, geen horeca en ook geen enkele winkel te zien in het dorp. Het is stil op straat op deze vroege zondagochtend.
Wel kunnen we de kerk binnen, door de kerkdeur waaraan een Jacobsschelp hangt.
Voorin de kerkzaal ligt een gastenboek en een kerkstempel, die je middels zelfbediening in je pelgrimspaspoort kunt afdrukken, hetgeen we ook doen.
De kerk heeft een kleine bijzaal, met kleurrijke kerkramen.
Ook de kerkzaal van het schip van de kerk heeft mooie kerkramen.
De kerk heeft witte muren, met vooral donker materiaalgebruik in het interieur.
Achterin de kerk hangt een groot schilderij aan de muur, waarop je kunt zien dat Jezus Christus door Johannes de Doper wordt gedoopt met een Jacobsschelp.
Daarboven zien we behalve de welbekende duif ook God, die het tafereel als het ware aanschouwt en ziet dat het goed is.
We besluiten toch even een pauze te houden, en kopen een croissant in de baguette-automaat en eten een meegenomen broodje met de meegenomen ijsthee.
Koffiedrinken met een Francaise en een Argentijnse
Dan komt een jonge vrouw aanlopen naar de baguette-automaat, die vraagt of wij pelgrimeren. Als we dat bevestigen en haar vragen of we hier in het dorp ergens koffie kunnen drinken, vertelt ze dat hier geen bar-café of iets van horeca is, maar ze nodigt ons wel direct uit om bij haar thuis met haar een kop koffie te komen drinken, hetgeen we dankbaar aanvaarden. Ze moet eerst nog wel even een baguette kopen uit de automaat, en dan lopen we met haar mee naar haar huisje in het dorpscentrum verderop.
Binnen ontmoeten we ook haar jongere nicht, die afkomstig is uit Argentinië en inmiddels twee jaar in Frankrijk woont en werkt. Al acht maanden woont ze nu hier in het huis van haar nicht, die door de week in Parijs woont en werkt, en in het weekend hier naar haar geboortedorp komt, waar ze dit huisje heeft. Haar moeder woont hier, en haar broer woont hier ook, op de boerderij. In Parijs werkt ze bij het Ministerie van Landbouw, en haar nicht – die gebitsprothesemaakster is – zoekt momenteel werk in deze regio.
De gastvrije Francaise zet koffie voor ons, biedt ons daarbij baguette en rode bessen-jam aan, en dan drinken we met z’n vieren koffie in het kleine woonkeuken-tje van de Francaise.
De Argentijnse nicht weet niets over het pelgrimeren door Europa naar Santiago de Compostela, maar weet wel heel goed dat onze Nederlandse koningin Maxima afkomstig is uit Argentinië. Onze Franse gastvrouw vertelt over haar werk, en vertelt dat ze ook op vakantie is geweest bij vrienden in Uitgeest en in Edam.
En zo wordt dit vanmorgen een heel gezellig koffiemoment aan de kleine Franse keukentafel in Prunay-Cassereau.
Na dit aangenaam onderhoud, bedanken we de beide dames voor hun gastvrijheid en voor deze fijne ontmoeting, en dan laten zij ons uit en zwaaien ons uit als we in de hoofdstraat van Prunay-Cassereau voor hen uit het oog verdwijnen.
Eglise Saint-Pierre-de-Saint-Amand-Longpré
Bij het buurtschap Les Fouquets verlaten we de bebouwde kom, en dan volgt een ongeveer vier kilometers lang traject van mooie veldpaden tussen akkers en graslanden, met af en toe een bomenzoom lang de graspaden. Duizenden hele kleine vliegjes dansen in grote vliegenwolken in de volle zon langs de bermen met hoge struiken, waaronder veel bramenstruiken. Ook die hele kleine insecten profiteren van de heerlijk warme zon van deze zonnige zondag.
Om 12:15 uur wandelen we de bebouwde kom van Longpré binnen.
Links van de weg staat op een aarden bult de ruïne van een heel oud huisje, dat bijna geheel is overwoekerd en nagenoeg verdwenen onder het groen van met name klimop.
Rechts van de weg begint bij onze nadering een luidruchtig en aanhoudend concert van in elk geval vijf fel blaffende honden. We zijn dus luid en duidelijk gesignaleerd in Longpré.
Het is maar een heel klein buurtschap, maar het heeft wel een kerkje, uit de 11e eeuw, gewijd aan Petrus, met de naam Eglise Saint-Pierre-de-Saint-Amand-Longpré.
De kerk is gesloten, dus het enige dat we kunnen zien, is het exterieur, met onder andere een afdak van dikke oude balken, met daarover heen dunne, oude panlatten, met daar bovenop de oude platte dakpannen, de van onderen een mooi decoratief patroon vormen.
Vanuit Longpré verder door La Rondinière
We verlaten Longpré direct door af te dalen naar de lager gebouwde moulin van La Rondinière. Een blaffende erfhond is het er kennelijk niet mee eens dat we dichterbij komen, maar dat is geen probleem, want al vóór op het erf draait onze route een bosperceel in, waarin we via een eenvoudig bruggetje bij La Rondinière een beek oversteken.
Bij twee oude boerenhoeves komen we het bosperceel uit. We lopen er tussen de beide woongebouwen door verder.
Daarna volgt ongeveer één kilometer een mooi veldpad langs graslanden, waar de grote rollen hooi op het veld liggen.
Engelen in de witte kerk van Villechauve
Vlak vóór 13:00 uur wandelen we de bebouwde kom van Villechauve binnen.
De kerk van Villlechauve is wel open, dus we gaan bij deze qua interieur grotendeels witte kerk naar binnen.
Deze kerk heeft een mooi koor, met een groot kerkraam van de heilige Saint-Gatien.
Het plafond van het koor heeft een mooi fresco, met veel engelen in een pastelkleurige achtergrond, met onder andere een duif in de zon afgebeeld.
Mooi groen traject door bos en veld
Vanuit Villechauve volgt er nog een schitterend groen traject richting Neuville-sur-Brenne. Eerst lopen we vooral over graspaden door het open veld.
Daarna volgt een prachtig hellingpad door een beboste helling, met linksboven ons een spoorlijn, en rechtsonder ons een snelstromende beek.
Het is een heerlijk koel bostraject op deze aangenaam warme zomerdag. We steken onderweg wederom een beek over via een eenvoudig betonnen bruggetje.
Verderop komen we langs een hoog opgaande helling, waar we zien dat er enkele gebouwtjes in en tegen de rotshelling zijn gebouwd. We weten niet of hier sprake is van permanente bewoning, maar er lopen wel enkele hondjes op het terrein, die door een man worden teruggeroepen als ze blaffen tijdens ons passeren.
Even van de route af
In de afgelopen kilometers hebben we al tweemaal de spoorlijn gekruist, en als dat voor de derde keer gebeurt, zijn we aangekomen bij de D9 ter hoogte van Neuville-sur-Brenne.
De pelgrimsroute gaat verder aan de overzijde van de D9, maar wij gaan hier vooralsnog niet verder. Onze auto hebben we vanmorgen geparkeerd in Neuville-sur-Brenne, dus daarom lopen we nu naar de bebouwde kom van deze plaats. Daar steken we eerst de rivier de Brenne over, en dan lopen we de plaats van bestemming voor vandaag binnen.
Links van de weg heeft de gemeente een parkje aangelegd, met daarin de naam van het dorp kunstig met lage buxushaagjes laten groeien.
Iets verderop is de Mairie, waar onze auto staat op het parkeerterrein. We stappen daar in, en rijden dan terug naar Lavardin, waar we onze fietsen afhalen, waarna we nog maar twee kilometer hoeven te rijden naar onze camping in Montoire-sur-le-Loir.
Overmorgen gaan we verder met deze pelgrimage, want we zijn van plan om morgen onze caravan te verplaatsen vanuit Montoire-sur-le-Loir naar een camping tussen Château-Renault en Tours, vanwaar we dan de laatste drie dagen van deze zomerpelgrimage 2024 zullen lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten