Memoriazondag 2020 in Broeksterwâld

Zondag 22 november 2020

Herdenkingskaarsen worden aangestoken aan de Paaskaars

Laatste zondag van het kerkelijk jaar
In onze protestantse kerken staan we elk jaar op de laatste zondag van het kerkelijk jaar stil bij de namen van hen die het afgelopen jaar zijn overleden. Vandaag is het die laatste zondag van het kerkelijk jaar. Ook op deze laatste zondag vóór Advent - de weken van verwachting en uitkijken naar de geboorte van Jezus Christus - kijken wij nog eens terug naar wat er achter ons ligt, en wie wij in het afgelopen kerkelijk jaar hebben verloren in onze gemeenschap van kerk, werk, familie en samenleving. Deze zondag wordt 'Eeuwigheidszondag' genoemd, of ook wel 'Memoriazondag'.
Als christenen geloven we dat geen mens voor niets leeft of heeft geleefd. Wij staan allen geschreven in de palm van Gods hand, en God blijft onze namen noemen, ook als wij niet meer onder de levenden zijn. 
Het blijven noemen van de namen van wie wij kennen en van wie zijn gestorven, is heel bijbels. Het bijbelboek Exodus begint daar bijvoorbeeld mee. En zo willen wij ook - dag in dag uit en jaar in jaar uit - de namen blijven noemen. 

Eeuwigheidszondag in Broeksterwâld
Vanmorgen werd in de kerkdienst van Omrop Fryslân TV al stilgestaan bij wie wij vandaag gedenken, zo zagen wij deze ochtend.
Vanmiddag zijn Durkje en ik, samen met Durkje haar moeder, en met twee broers en een schoonzus aanwezig bij de middagkerkdienst van de Protestantse Gemeente van het Friese Broeksterwâld-de Falom.
Op deze Eeuwigheidszondag worden in de kerk van Broeksterwâld zes gemeenteleden herdacht, die in het afgelopen kerkelijk jaar zijn overleden. Eén van die overledenen is de vader/heit van Durkje, mijn schoonvader, die overleed op 10 oktober 2020, en die vanuit deze kerk in Broeksterwâld werd begraven op 14 oktober 2020.
Voorganger van deze middagdienst is dominee Klaas van Marrum uit Feanwâlden. 
Omdat deze kerkelijke gemeente zich houdt aan de noodverordeningen in het kader van de Corona-crisis, en er derhalve slechts dertig kerkgangers aanwezig mogen zijn, heeft de kerkenraad van deze gemeente alleen familieleden van de zes overledenen uitgenodigd, en kunnen de gemeenteleden en alle andere familieleden de kerkdienst volgen via de kabel en/of via een YouTube-kanaal op internet.

Wij noemen de namen
Tijdens het binnenkomen van de genodigden worden enkele liederen ten gehore gebracht en vertoond op de beamerschermen in de kerk. Eén van de bekende liederen is het lied "The family tree" van Venice. Ook luisteren we naar het lied "Vaste rots van mijn behoud", van Urker zangers.
Na de Groet en het Votum luisteren we naar de zang van Psalm 90: 1, en daarna volgen de schriftlezingen uit Efeziërs 1: 17–23 en Romeinen 8: 11.
Na het gebed luisteren we naar de bewerking van "Daar ruist langs de wolken" in de vertolking van Reyer.
Bij het gedenken van zes overleden gemeenteleden vertelt dominee Van Marrum eerst iets over het leven en werken van een overledene. Daarna komen enkele familieleden van deze overledene naar voren, om op het liturgisch centrum vóórin de kerk een herdenkingskaars aan te steken aan de grote Paaskaars. Vervolgens wordt een rode roos gelegd naast de kaars op de viertafel, en krijgt iemand van de familie de gelegenheid om kort iets te zeggen bij dit ritueel. Elk ritueel wordt afgesloten met het luisteren naar een lied, dat is aangedragen door de betreffende familie. Wieger steekt voor heit Pieter de Jong de herdenkingskaars aan, zet die op de viertafel, en Durkje legt de rode roos naast de brandende kaars. Voor heit en voor ons allen klinkt dan het lied "Hear, wês mei ús oant in oare kear."

Memoriazondag 2020
Aansluitend volgt de verkondiging door dominee Van Marrum. Zijn bemoedigende preek wordt geïllustreerd met mooie filmbeelden van de 'witte telefooncel', waarin nabestaanden een boodschap voor overleden geliefden kunnen inspreken, en we kijken ook naar een filmpje van een prima ballerina op hoge leeftijd, die ondanks haar Alzheimer-handicap met gracieuze bewegingen in haar rolstoel laat zien dat haar geestdrift voor ballet nog altijd zichtbaar wordt tijdens het luisteren naar de muziek waarop ze vele jaren geleden heeft gedanst. Het is een metafoor voor ons besef dat Gods Heilige Geest in ons, ons altijd zal blijven vergezellen, hoe of waar wij ook zijn.
Deze verkondiging gaat vloeiend over in de door de voorganger uitgesproken gebeden, gedragen door instrumentale muziek op de achtergrond. 
Voordat we met de Zegen uiteen gaan, luisteren we nog naar de muziek van Lauren Daigle, wiens geestdrift overgedragen wordt, en overgenomen wordt door een gepassioneerd zingend publiek van velen, die iets moois ervaren en beleven van waar de Heilige Geest toe in staat is; kijk maar eens in: "How Great thou art".