Thuiskomst uit Wit-Rusland (dag 8)

Vrijdag 29 oktober 2010

Het is 00.15 uur als we een sanitaire tussenstop vóór de nachtrust hebben. Daarna volgt een nachtelijke tocht over donkere, drukke Poolse wegen met regelmatig een wegomlegging wegens wegwerkzaamheden en met onderweg veel vrachtverkeer. In de bus is de verlichting uit; het is er stil en we slapen zowaar bij tijd en wijle. Om 4.00 uur stopt de bus even voor een chauffeurswissel en voor de regelmatige sanitaire stop. Om 6.00 uur passeren we de Pools-Duitse grens en dan ligt een honderden kilometers lang Duits Autobahnennet vóór ons. Om 8.00 uur hebben we in Duitsland onze eerste tussenstop; een vrij lange, zodat iedereen voldoende tijd heeft voor een goed ontbijt in het wegrestaurant.

Rond 12.00 uur volgt daarna in Duitsland nog een tussenstop en even later rijden we bij de Poort van Groningen ons Nederland weer binnen. Via Groningen en Drachten gaat de bus naar Dronrijp. Durkje, Jan Wijbe en ik stappen echter om 15.30 uur uit bij Drachten, waar Pieter bij een benzinestation langs de Wâldwei op ons staat te wachten voor een aansluitend verjaardagsbezoek bij mijn ouders. De terugreis is beduidend sneller gegaan, want ervan uitgaande dat de bus een half uur na ons uitstappen in Dronrijp zal arriveren, heeft de terugreis toch zeker anderhalf uur korter geduurd.

Vlak vóór Drachten blikt een verdiend tevreden organisator Tjeerd Tijsma met ons terug op een buitengewoon geslaagde reis en bedankt hij de chauffeurs voor de door hen geleverde veilige rit. Daarna sluit ik af met enkele woorden van dank voor Tjeerd, want alles was wederom – zoals we van hem gewend zijn – tot in de puntjes geregeld en bovendien op bijzonder plezierige wijze uitgevoerd. Het is een hele verantwoordelijkheid en een fikse klus om zo’n gemêleerd gezelschap naar en vanuit Wit-Rusland te vervoeren; iets waar we Tjeerd allen oprecht dankbaar voor zijn en dat steken we dan ook niet onder stoelen of banken!

We zijn allemaal gezond en wel weer terug, met bovenal onvergetelijke ervaringen van deze indrukwekkende reis naar een land met bijzondere inwoners, van wie in elk geval het verlenen van onderlinge hulp en het betonen van hartelijke gastvrijheid gewoongoed is.