Pelgrimsroute van Almería (S) naar Santiago de Compostela (S)
Camino Mozárabe van Almería naar Merída
Van Moclín naar Alcalá la Real
Maandag 6 mei 2024 – 22,5 km.
Dag 12: 237,3 – 259,8 km.
 |
| Bermflora langs het pelgrimspad |
Spaanse Camino Mozárabe
Vanuit het zuiden van Spanje lopen verschillende Spaanse pelgrimsroutes naar Santiago de Compostela.
Eén van die aanlooproutes naar Santiago de Compostela is de zogenoemde ‘Camino Mozárabe’, die begint in Almería, en dan ongeveer 630 kilometer noordwestelijker eindigt in Merída, waar de Camino Mozárabe aansluit op de Via de Plata, die bij Astorga in het noorden van Spanje aansluit op de Camino Franchés, richting Santiago de Compostela.
Durkje en ik hebben ervoor gekozen om vanuit het zuiden van Spanje te gaan pelgrimeren op deze Camino Mozárabe.
Vandaag lopen we daarvan onze 12e etappe, over een afstand van 22,5 kilometer, van Moclín naar Alcalá la Real. We dalen daarbij van ongeveer 1.030 via 925 naar 905 meter hoogte.
Afdaling van het dorp naar de bron
Om 6:00 uur gaat onze wekker af in Casa Maria in Moclín, waar wij vannacht hebben overnacht.
Na het ontbijt verlaten we om 7:10 uur onze Bed & Breakfast-locatie, en dan lopen we direct het dorp uit.
We beginnen aan een lange afdaling van 1.025 naar 775 meter, over een afstand van 3,5 kilometer.
Prachtig is ook hier de bermflora, als wij met de rug naar Moclín het dal in gaan.
Onderweg tijdens deze afdaling worden we ingehaald door een andere pelgrim, de Fransman Guy, die wij nog niet eerder hadden ontmoet.
Na een fikse en steile afdaling komen we uit bij een brede asfaltweg, die we volgen tot Fuente de Malalmuerzo.
Naast deze bron staat een informatiebord met daarop de etappegegevens van ons traject van vandaag.
Keer op keer stijgen en dalen
Vanaf deze bron gaat het weer flink omhoog, want gedurende de volgende 3,5 kilometers stijgen we terug naar 950 meter hoogte.
Kleurrijk is de bermflora langs ons hellingpad.
Hoger en hoger gaat het langs zeeën van bloeiende klaprozen.
Als we hogerop even door de vallei achterom kijken, zien we de laatste witte gebouwen van Moclín nog in de verte.
En niet alleen Moclín zien we, maar ook nog veel verder weg op de horizon zien we de sneeuw nog steeds op de bergen van de Sierra Nevada.
We komen evenals in de afgelopen dagen ook nu weer langs een etappebord van de Camino Mozárabe de Santiago, voor wat betreft de etappe van Moclín naar Alcalá la Real.
In de verte zien we bovenop de top van een berg een enorme burcht.
Over een mooi hellingpad gaan we hoger en hoger.
Dan gaat het voort over een grotendeels overwoekerd karrenspoor.
De bermbloemen langs dit pad vormen schilderachtig mooie composities.
Verderop moeten we langs en over een drukke verkeersweg, van de N-432.
Dat is dan wat minder mooi, maar gelukkig is het niet een hele drukke weg. Toch komen de auto’s af en toe dicht bij ons langs. Het blijft uitkijken geblazen, maar het gaat gelukkig goed.
We zijn inmiddels al weer zo’n honderd meter afgedaald en gaan nu weer zo’n 75 meter omhoog.
Van Cequia via Las Pelillas naar Ermita Nueva
Gelukkig kunnen we van die verkeersweg af, en dan wijst een houten richtingwijzer ons in de richting van Cequia.
We maken de klim van de snelweg naar Cequia, en zien rechts van ons op het land drie mannen aan het asperges oogsten.
Ze steken ze uit met een mes en doen ze in een mandje op hun heup, en een vrouw loopt dan van man naar man om de asperges bij hen op te halen, waarna zij ze van het land naar de berm langs ons pad brengt, waar ze de asperges in bosjes bindt met touw.
Onderaan in Cequia komen we langs de grote openbare wasplaats.
Iets hogerop komen we aan bij bar El Hogar. Als we aan de bardeur voelen, zit die nog op slot, maar de café-eigenaar doet net op dat moment de deur open. Als we hem vragen of het café al open is, vertelt hij dat het café net nu – het is nu 10:00 uur – open gaat. We kunnen doorlopen naar het balkonterras, waar twee vrouwen zitten, die ons twee chocoladecroissants aanbieden. Zij gaan nu weg, en wij bestellen koffie met een broodje erbij. Even later komt ook de pelgrim erbij, de Italiaan Lorenzo, die wij eergisteren ontmoetten in Pinos Puente, en die wij gisteren ook zagen in Olivares. Gisteren kwam hij niet bij ons op het terras, maar vandaag dus wel. Van de café-eigenaar krijgen we ook zijn stempel overhandigd, waarmee wij zelf alle drie onze pelgrimspaspoorten kunnen afstempelen.
In Cequia is een woonstraat opgebroken, en zijn stratenmakers bezig met het herbestraten.
Een wegkruis langs de hoofdstraat is bovenin mooi versierd met een bloemenkrans.
Dan wandelen we Las Pelillas binnen. We lopen hier nog steeds op zo’n 900 meter hoogte.
Vanaf hier kunnen we kilometers ver vóór ons al de burcht van Alcalá la Real zien, de Fortaleza de la Mota.
In de hoofdstaat staat een schilder een gevel van een huis te schilderen.
Zo’n vijftig meter verderop is een asfalteerder bezig om het asfalt van een gerepareerd wegstuk met een wals plat te walsen.
In Ermita Nueva gaan we de kaasmakerij Sierra Sur binnen, waar we een pelgrimsstempel kunnen krijgen voor onze pelgrimspaspoorten.
We kopen er ook een stuk kaas van deze lokale kaasmaker.
Ontmoeting met dier en mens
Voorbij Ermita Nueva dalen we zo langzamerhand naar ongeveer 820 meter.
We wandelen langs een boerderij. Van tevoren hoorden we schapen blaten.
In het voorbijgaan blaft een grote hond onophoudelijk.
Deze hond is de oppasser voor de schapen en de geiten die op het terrein van de boerderij lopen. Waakhonden zijn gebruikelijk bij schapen en geiten in deze regio; dat hebben we al vaker gezien onderweg.
Bij een smalle waterloop, met snelstromend water, wordt een nieuwe picknickplaats aangelegd. Het dreigde even te gaan regenen, maar we hebben geen druppel gezien of gevoeld. Het is bewolkt, maar de temperatuur is ideaal voor wandelplezier, en het is inmiddels warmer geworden, zodat de trui wel uit kan. Bij deze waterstroom trek ik de trui uit, en de rest van deze etappe is het prima te wandelen in alleen een wandelshirt.
In een klein buurtschapje komen ons twee oude dames tegemoet. Beiden lopen ze met stok, en een hondje vergezelt hen. In onze ontmoeting wensen de dames ons een ‘Buen Camino’, en wij wensen hen een ‘Buenos Día’.
De pelgrim achter ons
Na een diagonale oversteek over een drukke verkeersweg gaan we een breed halfverhard bergpad op, weer naar boven door het open veld.
Het is eerst nog wat kaal om ons heen, maar hogerop wordt het al weer iets groener in de bermen. De pelgrim Lorenzo, die wij zojuist ontmoetten in Cequia, passeerden we toen hij zojuist even pauzeerde, en dan komt hij achter ons aan, en tot ons eindpunt blijft hij – opzettelijk – ook achter ons lopen, soms even dichtbij, en dan weer op grotere afstand achter ons.
Op een bergtop komen we langs de ruïne van wat vroeger waarschijnlijk een grote boerderij is geweest.
We naderen Alcalá la Real
Als we door een tunnel onder de verkeersweg A-403 door moeten, zien we daar graffity met een verwijzing naar de Camino Mozárabe.
Zowel links als rechts staan op de tunnelwanden afbeeldingen van mensengezichten.
Als we door een woongebied hebben gelopen, zien we ver vóór ons weer de Fortaleza de la Mota.
Met de telelens van mijn fotocamera kan ik vanaf dit hoge punt de burcht al goed bekijken.
Vanaf dit uitzichtpunt dalen we af naar een drukke verkeersweg, en komen we uit bij een rotonde, waarop nu alvast de naam van de volgende stad staat, namelijk: Alcalá la Real.
Over een fietspad op enige afstand van die verkeersweg maken we de afdaling naar de stad van onze dag-bestemming.
Aan de rand van de bebouwde kom zijn bouwvakkers boven op een verdiepingsvloer bezig met takelwerkzaamheden.
Als we tussen de woonblokken doorlopen, zien we recht voor ons boven op de berg de Fortaleza de la Mota prominent.
Dat is een flink bouwwerk, zo te zien.
Beneden in de stad aangekomen, valt ons de enorme betonnen en stenen vlakte op waar we langs lopen. Dit had ook een mooi groen gebied kunnen zijn, maar kennelijk wordt die grote steenvlakte gebruikt als verhard evenemententerrein en marktgebied. Een deel ervan is in onderhoud, ziende op de bestratingswerkzaamheden van nu.
Iglesia de Nuestra Señora de Las Angustias
Door de brede avenue van Alcalá la Real wandelen we het stadscentrum binnen. Al vrij snel komen we langs een grote supermarkt. Daar gaan we direct naar binnen, want we moeten voor de rest van de dag en voor morgen nog de nodige boodschappen halen, en dat kan hier, dus dat stellen we niet uit. Bepakt en bezakt lopen we dan langs het park naar èn door het stadscentrum.
Bij de Iglesia de Nuestra Señora de Las Angustias gaan we naar binnen.
Onze wandelgids maakt er al melding van dat dit een prachtige kerk is.
De kerkdeur staat uitnodigend open, dus we gaan naar binnen.
We zien een beeld van een vrouw met een vis, en in haar andere hand houdt ze een staf met daaraan een kalebas. Dat valt ons als pelgrims natuurlijk direct op.
Het koor is schitterend versierd met een prachtige reliekschrijn.
Ook de schaars en fel verlichte beelden zijn goed zichtbaar.
Aan de zijkant staat een indrukwekkend beeld van Jezus, die Zijn kruis draagt.
Een dergelijke afbeelding zien we voorin de kerk ook in een kerkraam, hoog in de voorgevel van de kerk.
In een nis staat een beeldengroep, die het geboorteverhaal van Jezus uitbeeldt.
Na het bezoek aan deze indrukwekkend mooie kerk, gaan we weer naar buiten, het kerkplein op, met vóór ons het zicht op de brede Calle Real.
Casa Marisa als perfecte plek voor pelgrims
Na dit kerkbezoek gaan we op zoek naar ons overnachtingadres. In Casa Marisa worden we hartelijk welkom geheten door gastvrouw Marisa, die ons wegwijs maakt in haar accommodatie, waarin overigens ook meer pelgrims overnachten vannacht, waaronder ook het Franse echtpaar Mercedes & Alain uit Toulouse.
We kunnen direct douchen, en maken ook dankbaar gebruik van de wasmachine. Enkele uren later hangt alle was al schoon en droog aan de waslijn buiten in de zon, dus mooier kun je het niet krijgen, toch?
Onze overnachtingsaccommodatie is beslist een aanrader. Marisa heeft alles perfect voorelkaar, en er is ook nog een prima keuken, dus we koken zelf, en eten vanavond pasta in Casa Marisa. Wat hebben we al weer een prachtige dag op de Camino Mozárabe vandaag, waarbij we over zijn gegaan van de provincie Granada naar de provincie Jaén.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten