Pelgrimeren van Guadix naar La Peza

Pelgrimsroute van Almería (S) naar Santiago de Compostela (S)

Camino Mozárabe van Almería naar Merída

Van Guadix naar La Peza

Dinsdag 30 april 2024 – 22,5 km.

Dag 7: 131,7 – 154,2 km.

 

Duidelijke Camino Mozárabe-bewegwijzering in Purullena

Spaanse Camino Mozárabe

Vanuit het zuiden van Spanje lopen verschillende Spaanse pelgrimsroutes naar Santiago de Compostela.

Eén van die aanlooproutes naar Santiago de Compostela is de zogenoemde ‘Camino Mozárabe’, die begint in Almería, en dan ongeveer 630 kilometer noordwestelijker eindigt in Merída, waar de Camino Mozárabe aansluit op de Via de Plata, die bij Astorga in het noorden van Spanje aansluit op de Camino Franchés, richting Santiago de Compostela.

Durkje en ik hebben ervoor gekozen om vanuit het zuiden van Spanje te gaan pelgrimeren op deze Camino Mozárabe.

Vandaag lopen we daarvan onze 7e etappe, over een afstand van 22,5 kilometer, van Guadix naar La Peza. We stijgen daarbij van ongeveer 939 via 911 en 924 en 944 naar 982 meter hoogte.

Alcazabe en kerken van Guadix

Om 6:30 uur gaat onze wekker af in een groot appartement van de Alojamiento Cueva El Jaraiz in Guadix, waar wij vannacht als enigen hebben overnacht. 

Na het ontbijt verlaten we om 7:35 uur ons appartement, om eerst de stad in te lopen.

We zien twee ballonnen boven de stad varen, nu al op dit vroege uur.

Het eerste markante gebouw waar we langs lopen, is de moorse alcazaba van Guadix.

Daarna passeren we de grote Sint-Jacobuskerk en –klooster van de stad. Helaas is de deur gesloten, dus we kunnen niet naar binnen.

Daarom lopen we door naar de kathedraal. We komen op een binnenplein, te midden van allerlei gebouwen aan vier zijden.

Dit is het Plaza de la Constitución van de stad, vanwaar je het zicht hebt op de enorme kathedraal aan de overzijde van het plein.

Ook het stadhuis van Guadix staat aan dit plein, aan de zijde tegenover de kathedraal.

Door een ronde poort verlaten we dit binnenplein, en dan staan we vóór de kathedraal, waarvan het bovenste deel in de volle ochtendzon staat.

We lopen om de kathedraal heen, in de hoop dat die ergens open is voor bezoek.

Maar zowel aan de pleinkant, als aan de andere zijde – waar een beeldengroep van een zangkoortje  staat – vinden we geen deur om de kathedraal binnen te gaan.

Ook de hoofdingang aan de kant van het stadhuis is gesloten, dus we vervolgen onze route door de stad.

Romeins theater en camino-graffity

Als we weer over het plein langs de kathedraal wandelen, kunnen we van bovenaf de restanten zien van wat ooit het Romeinse theater van de stad is geweest. 

Eerst zien we opgegraven restanten, en iets verderop is een groot deel van het blootgelegde grondplan te zien van het voormalige Romeinse theater.

Het is dan wel duidelijk dat Guadix al een hele lange historie heeft.

Vanaf nu moeten we het door de stad heen doen zonder bewegwijzering. Gelukkig geeft onze Britse routegids wel de nodige geschreven aanwijzingen, dus we lopen in elk geval de juiste route door de stad.

Daarbij komen we langs een lange muur met daarop allerhande muurschilderingen.

Of eigenlijk moeten we spreken over graffity, want dat is het.

Het mooie van de meeste van deze afbeeldingen is, dat ze verwijzen naar de pelgrimsroute.

We zien bijvoorbeeld het logo van de Camino Mozárabe, en ook een moorse voorstelling.

Ook is er een mooie voorstelling van twee slakken, verbeeld als pelgrims, die als slakkenhuis elk een burchttoren met zich meesjouwen.

Een andere tekening geeft de richting aan met het tekstbord: ‘Walk this way’.

Iets verderop wandelen we over een onverhard pad de stad uit.

Door de vallei naar de cueva’s

De jas kan dan direct wel uit, want de zon begint al heerlijk te schijnen, en dan is het dragen van een jas al snel teveel van het goede.

Over een breed valleipad lopen we de stad uit, met links en rechts van ons op grote afstand de hoog opgaande bergruggen.

Even later gaan we over een modderig pad, dat het uiterlijk heeft van een holle weg.

Waar we deze holle weg verlaten, zien we dat we dan in de richting gaan van cueva’s, de voormalige grotwoningen.

Zo verwijderen we ons van één van beide bergketens.

Achter ons zien we daar trouwens wel sneeuw liggen op de hoge bergtoppen.

Wij lopen nu in de richting van de oude grotwoningen van weleer.

Als we bij de eerste cueva komen, kunnen we er ook naar binnen, om het interieur te bekijken. Dan zien we ook dat er achter deze cueva nog een gangenstelsel zit, die de verbinding vormt met andere grotwoningen.

Vanuit deze cueva heb je trouwens een prachtig uitzicht over de bergen van de Sierra Nevada.

We verlaten de grot, en gaan verder.

Twee passen over

Eerst volgen we een lang pad aan de voet van de bergrug, waarbij we langzamerhand stijgend voortgaan. 

Op een gegeven moment buigen we af naar rechts, en dan gaat het steviger klimmend omhoog, naar de bergpas.

Na het passeren van de eerste pas, gaat het weer bergafwaarts.

Daarbij lopen we door een bosgebied, waarin de zon hier en daar haar zonnestralen laat schijnen over de kleurrijke bosflora.

Dan gaan we wéér omhoog, naar de volgende bergpas.

Deze is geheel anders dan de vorige, want deze pas gaat door een hoge kloof van hoog opgaande rotspartijen.

Die grote variatie aan landschappen maakt deze dag tot een prachtig geheel.

Koffiepauze in Purullena

En voordat we het al in de gaten hebben, wandelen we de eerste bebouwing van de plaats Purullena binnen.

Bovenop een uítstekende bergtop zien we een beeld staan.

Onderaan dat beeld is een cueva-museum gevestigd. Dat is gesloten.

Dan gaan we door naar de kerk. Ook die is gesloten.

Maar in de hoofdstraat hebben we meer geluk, want daar is het café tenminste wel open. Daar gaan we naar binnen om iets te eten en er koffie te drinken. Zo hebben we in elk geval de koffiepauze gehad, en met de eerste acht kilometers hebben we ook meer dan een derde deel van de route achter de rug.

Verderop in Purullena halen we boodschappen voor vandaag en morgen, want we weten niet of er in La Peza een winkel open zal zijn straks, en morgen (1 mei – Dag van de Arbeid – winkelsluiting in Spanje) komen we door geen enkele plaats onderweg.

Voorbij de winkel heeft men een hele grote witte muur beschilderd met het beeldmerk van de Camino Mozárabe en met een enorme gele caminopijl. Die kun je in elk geval niet missen.

Voorbij Purullena

We verlaten Purullena, en gaan verder over veldpaden.

Daarbij komen we langs een nieuwe wegwijzer, waarop we welkom worden geheten op de Camino Mozárabe.

We volgen het pad door de vallei.

Een comfortabel steengruispad voert ons door de vallei, in een prachtige groene omgeving, met links en rechts veel bloeiende planten.

Rondom ons bloeien veel planten, maar in de verte zien we als contrast grote sneeuwpakketten liggen op de toppen van de bergen van de Sierra Nevada.

De Badlands van Marchal

Na het oversteken van een bergbeek komen we bij de gemeente en de plaats Marchal.

Bij een camperplek met meerdere campers wandelen we aan de overzijde van de verkeersweg deze plaats binnen.

Rechts van de straat staat in een parkje een beeldengroep van agrarische aard.

Daar is ook een stenen zuil met daarop een afbeelding van de bijbelse voorstelling dat Jezus van het kruis wordt gehaald.

Een groot bord heet ons welkom in Marchal.

De route voert ons bergopwaarts, waar we op een soort uitzichtbalkon komen.

Dit balkon geeft een schitterend uitzicht over de omgeving van de Sierra Nevada, die hier ook wel de Badlands van Marchal wordt genoemd.

Tegen de berghelling zijn diverse huizen gebouwd, waaronder ook cueva’s.

De route gaat van balkon naar balkon. De tweede slaan we over, maar de derde gaan we wel even op. Het lijkt erop dat daar een beeld staat van een pelgrim.

Dat is het ook bij nader inzien. De figuur van het beeld draagt een granaatappel, en het is dus een pelgrim op weg naar Granada, zo vertelde Paco ons vanavond.

Hij heeft een staf in de hand, en de granaatappel op de andere hand.

Ook vanaf deze plek zien we dat er (nog) veel sneeuw ligt op de bergtoppen van de Sierra Nevada.

Via Los Baños voor de lunch naar Graena

Na een klim zien we op een gegeven moment de plaats Los Baños vóór ons liggen.

Even later wandelen we Los Baños binnen.

Het is er rustig en er is niet veel bijzonders te zien, dus we lopen door naar het volgende dorp.

Dan komen we in Graena.

In het dorpscentrum staat de grote witte kerk van Graena, helaas ook gesloten.

Ernaast staat het gemeentehuis, waar we naar binnen gaan. Binnen zit een grote groep basisschoolkinderen, waarschijnlijk in afwachting van een presentatie. 

Een ambtenares loopt met ons mee naar het loket, en dan zet deze vriendelijke mevrouw een mooi gemeentestempel in onze pelgrimspaspoorten.

Dan kunnen we door naar het plaatselijke café, dat gelukkig wel open is. Daar bestellen we thee met brood, en dan lunchen we in dit café van Graena.

Naar een ruige rivierbedding

Onder een prachtige wolkenlucht wandelen we Graena uit.

Bijzonder is dat we even later langs wijngaarden komen. Die hadden we nog niet eerder gezien. Tussen de berm en de wijngaarden staan lange rijen bloeiende lavendel. Bijen vliegen af en aan langs de heerlijk geurende lavendelstruiken.

Verderop staat een cluster lavendel bij een grote cactus.

Het pad dat wij volgen, gaat over in een rivierbedding. Op een gegeven moment moeten we door de droge rivierbedding onder een stenen bruggetje door.

Schitterend is trouwens de bloeiende flora aan weerszijden van ons pad. 

Voorbij deze rivierbrug wordt het pad door de rivierbedding steeds ruiger.

We moeten verderop goed oppassen tussen alle stenen en de vele takken van bomen, die het doorlopen minder gemakkelijk maken.

Pelgrimerend over de A-325

Voorbij een volgende brug gaan we de asfaltweg van de A-325 op. Dan gaat het voortdurend omhoog, en daardoor krijgen we wel een prachtig uitzicht over de vallei en de bergen van de Sierra Nevada.

Het is een groot genot om op comfortabele wijze over de brede en stille asfaltweg te lopen, terwijl de uitzichten magnifiek zijn.

We passeren de 150 kilometer-paal, die in de berm langs de weg staat. Dat betekent dat we vanaf Almería nu de 150 kilometers zijn gepasseerd. 

Vóór ons zien we een stenen boogbrug een kloof overspannen.

We lopen naar die brug, en zien dat we dan door een korte tunnel moeten, alvorens we de brug kunnen oversteken.

Aan de andere zijde van de brug gaat we verder op de A-325.

Nog enkele kilometers over de A-325, en dan moeten we deze asfaltweg verlaten.

Overnachten in de pelgrimsherberg van La Peza

We gaan nu over op een onverhard pad, en krijgen dan direct het uitzicht over La Peza.

Dan gaan we rechtsom over een rood hellingpad, onder een evenzo hoge rode berghelling. 

En vrij snel daarna draaien we naar links, in de richting van La Peza.

Nu gaat het behoorlijk steil naar beneden, naar La Peza in het dal.

In deze plaats lopen we recht op de kerk af.

Daar kunnen we rechtsaf gaan, en dan zijn we al heel snel bij de pelgrimsherberg.

Bij de ingang van de herberg bellen we de hospitalero’s, een echtpaar uit Allicante, en zij geven ons alvast de toegangscode, zodat we ons kunnen installeren in de herberg.

Een kwartier later zijn zij er ook, en tegen half zes vanmiddag komt er nog een Britse, in Spanje wonende jongedame bij, die vandaag de etappes van ons van gisteren en van vandaag in één keer heeft gelopen, over een afstand van zo’n 46 kilometer. 

Vanavond tijdens de avondmaaltijd komt ook Paco nog even langs van de pelgrims-associatie, om afscheid te nemen van onze beide hospitalero’s die morgen ook vertrekken, na hier twee weken gehospitaleerd te hebben.