Pelgrimsroute van Almería (S) naar Santiago de Compostela (S)
Camino Mozárabe van Almería naar Merída
Van Alboloduy naar Abla
Vrijdag 26 april 2024 – 29,1 km.
Dag 3: 39,5 – 68,6 km.
 |
| Bergpad naar Los Gregorios |
Spaanse Camino Mozárabe
Vanuit het zuiden van Spanje lopen verschillende Spaanse pelgrimsroutes naar Santiago de Compostela.
Eén van die aanlooproutes naar Santiago de Compostela is de zogenoemde ‘Camino Mozárabe’, die begint in Almería, en dan ongeveer 630 kilometer noordwestelijker eindigt in Merída, waar de Camino Mozárabe aansluit op de Via de Plata, die bij Astorga in het noorden van Spanje aansluit op de Camino Franchés, richting Santiago de Compostela.
Durkje en ik hebben ervoor gekozen om vanuit het zuiden van Spanje te gaan pelgrimeren op deze Camino Mozárabe.
Vandaag lopen we daarvan onze 3e etappe, over een afstand van 29,1 kilometer, van Alboloduy naar Abla. We klimmen daarbij van ongeveer 377 via 809 en 730 en 725 en 735 en 780 naar 861 meter hoogte.
Vertrek vanuit Alboloduy
Om 5:45 uur gaat onze wekker af in de herberg van Alboloduy, waar we vannacht hebben overnacht. Met de hospitalero Valero hebben we afgesproken dat we vanmorgen om 6:30 uur ontbijten, omdat we een lange tocht van ruim 29 kilometer – met daarbij nog een flinke klim - moeten lopen vandaag, willen we graag bijtijds vertrekken. In het kamertje van onze herberg ontbijten we, en daarna nemen we afscheid van de uitermate vriendelijke en gastvrije hospitalero Valero.
Tegen 7:00 uur verlaten we de herberg, en lopen we door het dorp om van start te gaan met deze etappe.
Met enig zoekwerk vinden we de weg naar buiten het dorp, en dan volgen we de weg die hoog langs de Río Nacimiento loopt.
Dan volgt een stuk van ruim twee kilometer door de droge rivierbedding van de Río Nacimiento.
Tweemaal kruist een klein stroompje ons rivierpad, maar omdat het om slechts smalle stroompjes gaat, kunnen we over enkele stapstenen gemakkelijk en droog oversteken.
De lange klim naar boven
Dan geeft een gele caminopijl aan dat voor ons het moment is gekomen om bergopwaarts de rivierbedding te verlaten. De trui gaat uit, want we gaan fiks klimmen.
Het is een ruig pad vol grote en kleine rotsstenen dat we hier en daar zigzaggend op gaan. De richtingwijzigingen zijn trouwens uitermate goed aangegeven, en zo komen we met de nodige inspanning al gauw een behoorlijk eind omhoog.
Af en toe pauzeren we even om weer op adem te komen, en dan gaat het al snel weer verder omhoog.
Achter ons zien we aan de andere kant van het rivierdal de zon al boven de bergen uitkomen, en de toppen van de achter ons liggende bergen beschijnen.
Na eenvoudige klimtrajecten en ook enkele tamelijk lastige klimpartijen komen we na ongeveer een uur klimmen boven aan op de asfaltweg van de A-1075. Die brede asfaltweg volgen we heuvelopwaarts tot de pijlen aangeven dat we de weg moeten te verlaten.
De afdaling
Daar is het overigens weer even zoeken om na de eerste gele pijl ook de tweede gele richtingwijzer te vinden, maar na wat zoekend om ons heen kijken, vinden we iets lager dan toch de tweede caminopijl van dit traject. Het bergpaadje loopt trouwens een eind langs de A-1075.
Waar we het bergpad moeten volgen dat haaks op de A-1075 staat, komen we langs een overdekte picknick-/pauzeplek.
We komen nu op een breed bergpad, naar diep beneden. Er hangt verderop een ketting over het pad, waarbij is aangegeven dat we privé-terrein gaan betreden, maar daarnaast wordt met de bewegwijzering duidelijk gemaakt dat pelgrims hier wel dit deel van de camino mogen volgen.
Vrij snel daarna zien we twee berggeiten voor ons vluchten, waarbij ze dieper de kloof in gaan langs ons bergpad.
We volgen het steenachtige brede bergpad naar beneden.
Op een gegeven moment zien we rechts van ons in de verte een aantal windmolens staan, met eronder een dorp. Dat blijkt Nacimiento te zijn, waar we nu naar op weg zijn.
Aan de overzijde van de vallei zien we een oud huisje tegen de berghelling aan gebouwd. Het lijkt erop dat het nog wel bewoond is.
Nog weer een eind verder naar beneden passeren we een stenen huisje, dat waarschijnlijk ook nog wel bewoond is.
De afbeelding van een patroonheilige is er zichtbaar in een nis van de muur van dit huisje.
Voorbij dit huisje komen we op een smal paadje door een tamelijk groen gebied. Dit is de afdaling naar de rivierbedding verderop.
Door de Río Nacimiento naar de koffie in Nacimiento
We komen terug in de droge rivierbedding van de Río Nacimiento. Hier zien we op de oever de eerste hoge eucalyptusbomen staan.
Dan volgt een stuk van bijna vier kilometer door de droge rivierbedding, door een stil berggebied.
Klokslag 10:15 uur verlaten we de rivierbedding, om heuvelopwaarts Nacimiento in te lopen.
Aan het eind van het dorpsplein staat de dorpskerk.
Hier staat ook het gemeentehuis, waar we naar binnen gaan, om een gemeentestempel in onze pelgrimspaspoorten te krijgen. Dat komt helemaal goed, dus weer een stempel erbij.
De gemeenteambtenaar die het stempel zet, loopt met ons mee naar buiten, en wijst aan hoe wij door de smalle dorpsstraatjes moeten lopen om bij het dorpscafé te komen.
Daar nemen we na onze eerste stoere loop-, klim- en daalkilometers een aangename pauze om hier koffie te drinken, met een broodje tomaat (pan con tomato) erbij. Dat is een heerlijke traktatie na de eerste 13,4 kilometers van vandaag.
Restanten van dorp en rivier
Na deze pauze gaan we hoog langs de rivier het dorp weer uit, parallel aan de rivier.
Waar we het zicht krijgen op een verlaten bergdorpje aan de overzijde van de vallei, wandelen we de droge rivierbedding van de Río Nacimiento weer in.
Verderop verlaten we voor een stuk de rivierbedding om dan door een verlaten dorpje te lopen.
Bij één van de verlaten huisjes – althans wat daar nog van rest – gaan we even uit de volle zon, om onder een afdak iets te drinken.
Wat er links en rechts nog resteert van dit bergdorpje zijn ruïnes.
Voorbij dit dorpje dalen we weer af naar de rivier, om wederom door de rivierbedding van de Río Nacimiento voort te gaan.
Een kleine drie kilometer verderop gaan we de rivierbedding al weer uit, om over een steenachtig pad in de richting van een buurtschap te lopen. Al hoe dor en droog het hier ook is, de winde bloeit hier prachtig lila.
Waar we links naar boven gaan, gaat ons pad slingerend verder, tussen olijfboomgaarden door.
Los Gregorios
Iets hogerop bereiken we een klein gehucht.
Dit is Los Gregorios. Een hond loopt en blaft ons vervaarlijk na, en een oude vrouw in een deuropening slaat ons in stille voorbijgaan gade.
Het buurtschap is niet veel meer dan enkele huizen, die ook nog niet allemaal worden bewoond.
Waar net voorbij Los Gregorios de asfaltweg naar rechts buigt, gaan wij verder rechtdoor een betonpad op. Rechts van dat pad is een olijfboomgaard, aangelegd op terrassen. Men heeft kleine muurtjes van aarde en steentjes gemaakt, waar het water achter blijft staan, dus enkele olijfbomen staan nu nog in het water, maar dat zal later in het seizoen vast uitdrogen.
Tussen olijfboomgaarden verder na Doña María
Het volgende dorpje waar we doorheen wandelen, is Doña María.
Er zijn hier geen voorzieningen volgens onze wandelgids, dus daar gaan we niet naar op zoek, kortom, het dorp in, door en uit.
Voorbij het dorp komen we als welkome variatie op al die vele kilometers rivierbedding op een prachtig pad langs olijfboomgaarden. Links van het pad stroomt door een gemetselde waterloop het water vanuit de bergen naar beneden, naar Doña María.
Heerlijk om zo tussen de olijfboomgaarden door te lopen.
Bij een ruïne komen we bij de brede doorgaande verkeersweg. Een kleine waterval laat het water vanuit de bergen langs het vervallen gebouwtje stromen.
Pauze in Ocaña
We steken de brede weg over en vervolgen onze route over een steenachtig pad tot in de volgende plaats: Ocaña.
Dit is een rustig dorp langs een hele brede verkeersweg.
Hier verlaten we even de doorgaande route, om te gaan pauzeren op het terras van het plaatselijke café-restaurant tegenover de dorpskerk. Even iets eten en drinken, en rusten, want we er hebben inmiddels al weer 9,3 kilometer op zitten. Totaal zitten we vandaag nu op ruim 22 kilometer. Nog ongeveer zeven kilometer te gaan.
Na deze pauze steken we de verkeersweg over, en dan gaan we weer verder door de droge rivierbedding van de Río Nacimiento.
Rechts van ons horen en zien we de autosnelweg A-91. Verderop gaat de rivierbedding onder een viaduct van de A-92 door.
Dan komen we langs de restanten van een heel oud aquaduct.
Dit is de Molino los Arcos, waarvan hier nog een deel zichtbaar is.
We gaan iets verderop onder een wirwar van viaducten door.
Naar de herberg in Abla
Nu komt dan toch Abla in zicht. Het staat al op de richtingwijzers, dus we komen in de buurt van Abla.
Een groot bord langs de aanvoerroute naar Abla maakt gewag van het feit dat we hier in de Sierra Nevada zijn, maar dat hadden we aan al dat klimmen en dalen natuurlijk ook al aan den lijve ervaren.
Langs een brede asfaltweg lopen we om 14:25 uur de plaats Abla binnen.
Bij de ingang van het plaats staat een Romeins mausoleum langs de doorgaande weg.
In Abla moeten we klimmen naar het dorpscentrum.
We volgen de gele caminopijlen, en komen op het dorpsplein, waar ook het gemeentehuis staat.
Binnen vragen en krijgen we een gemeentestempel in onze pelgrimspaspoorten, en een gemeenteambtenares in het kantoor vertelt ons dat we de pijlen en de A (Albergue) door het dorp kunnen volgen naar de herberg.
Daarbij passeren we iets hogerop in het dorp de dorpskerk.
En verder gaat het omhoog, naar de Ermita aan de hoge rand van het dorp.
Dan hoeven we alleen nog maar om de kapel heen te lopen, en daar zien we de deur van de herberg.
Hospitalero’s Andrew & Rachel uit Australië
Op de deur van de pelgrimsherberg hangt een briefje, waarop staat dat de hospitalero’s om 15:00 uur terug zijn. Dat is al over een kwartier, en het blijft ook bij dat kwartier. We wachten tot ze arriveren.
Om drie uur arriveren Andrew & Rachel, twee pelgrims die van origine afkomstig zijn uit Zwitserland, maar die nu al vele jaren in Australië wonen.
We worden hartelijk ontvangen, checken in en maken aan de keukentafel met drinken en nootjes erbij kennis met elkaar.
We zijn ook hier – evenals gisteren - de enige pelgrimsgasten. Ze koken voor ons, dus vanavond gaan we heerlijk met hen aan tafel voor een gezellige avond van pelgrims onder elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten